Υ/Γ.: Πεμπτουσία: Πλάτωνας στον Τίμαιο. Το υιοθέτησε ο Αριστοτέλης ως μαθητής του Πλάτωνα!

Added (2011-05-14, 9:09 PM)
---------------------------------------------
Τι σκατα μας διδασκαν τοσα χρονια !

ΟΛΟ ΜΑΚΑΚΙΕΣ , τις ιδιες και τις ιδιες.

Αι δεν γαμ...... πια ΟΛΟΙ οι αρχοντες (της κακιας ωρας)

Ενημέρωση για τα νέα μέλη μας: Το special user section είναι ένα κρυφό μενού που δεν μπορείτε να το δείτε αν δεν είστε special user. Αν θέλετε να μπείτε και εσείς στην παρέα των πιο ψαγμένων και να παρακολουθήσετε συζητήσεις και ντοκουμέντα που δε θα τα βρείτε πουθενά αλλού το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να έχετε συμμετοχή στο φόρουμ μας με τουλάχιστον 20 ποστ. Μετά τα 20 αυτόματος γίνεστε special user.

ΥΓ. Απλα τα πηρα λιγο φιλε Αθηναιε γιατι σκεφτομαι ποσες αχρηστες και λαθος δοσμενες πληροφοριες εχω παρει στα χρονια της εκπαιδευσης , και κανω και το ιδιο στα παιδια μου. (αλλο θεμα αυτ παλι).

Τι αρρωστημένα πάθη ήθελαν να περάσουν οι αρχαίοι Έλληνες ακόμα στους θεούς τους?

Όταν ένας από τους 2 δεν θέλει να κάνει έρωτα είναι και αυτό βιασμός! Απλά όχι σε βίαιη μορφή!

Όταν λοιπόν ο Δίας παίρνει διάφορες μορφές ΕΚΤΟΣ από την δικιά του για να "ρίξει" την γυναίκα που θέλει, ξεγελώντας την ουσιαστικά, είναι ή δεν είναι βιασμός?

Γιατί αν ερχόταν με την κανονική του μορφή ήξερε πως δε θα γινόταν τίποτα! Αλλιώς προς τι τόσο πια μασκαραλίκι??

πχ. Πανε για φαγητο , θα περιμενει να διαλεξει η γυναικα πρωτη και θα ειναι γλυκομιλητος.
Δεν θα τρωει με τα χερακια του και δεν θα ριξει και ενα ρεψιμο μετα !!
Αναλογικα το ιδιο ειναι.

Ένα από τα... πολλά άλλα... που λέω παραπάνω είναι και το ότι η Μυθολογία είναι κρυπτογραφημένη και πολλές φορές χρειάζεται κάποιο "κλειδί" για να ξεκλειδώσει ένας μύθος και να γίνει αντιληπτό το κρυμμένο μήνυμά του! Άλλως τε ο Δίας ποια γυναίκα βίασε; Ποια ιστορία έχεις υπ' όψιν σου για να δούμε περί τίνος πρόκειται;

Στο special user section θα βάλω μερικούς τέτοιους μύθους με την αποκωδικοποίησή τους, για την συνέχεια της συζήτησης με τον KronowII! Ρίξε μια ματιά.

Αλλά να παίρνεις την μορφή κάποιου άλλου ξεγελώντας ολοκληρωτικά τον/την σύντροφο σου αυτό δεν είναι το ίδιο με τα πρώτα ψεματάκια που προσπαθείς να τα κάνεις όλα τέλια!!! Γιατί ξέρεις ποιον έχεις απέναντι σου και ξέρεις πως μετά τους πρώτους μήνες και θα ρεύεται και θα σε βρίζει σε έναν καυγά και από όλα τα "καλά". Αυτό που δεν περιμένεις είναι να αλλάξει μορφή και να σου πει: Ξέρεις κάτι κούκλα? Είμαι ο κακάσχημος της γειτονιάς και επειδή ήξερα πως δεν θα μου καθόσουν με τίποτα μεταμφιέστηκα σε Brand Pit και τώρα που μου έκατσες δες ποιος είμαι!

Είναι ηθικό καθαρά το θέμα! Γιατί πολύ απλά σας ρωτώ! Γιατί δεν εμφανιζόταν ως Δίας και να έλεγε καθαρά και ξάστερα τι ήθελε? Γιατί σκαρφιζόταν χίλια δυο πέραν από την καθαρή αλήθεια? Να σας πω εγώ το γιατί. Γιατί οι άνθρωποι ενσωμάτωσαν στους θεούς τους και τα δικά τους πάθη ή αμαρτίες αν το προτιμάτε για να έχουν την συνείδηση τους καθαρή! Μέχρι και θεό μπεκρή έβγαλαν (Διόνυσος)!!!!!

Και καλύτερα να μην μιλήσουμε και για τον Σάτυρο που μπορεί να μην ήταν θεός αλλά και πάλι φρόντισαν να βγάλουν ένα πλάσμα ακόμα και για αυτό!!!!

Τι περιμενες να πουνε ?

Κακασχημος ? Ο Διας ? δε νομιζω .
Ο Πατερας ΟΛΩΝ ? (συμφωνα με την τοτε θρησκεια)

Ο έρωτας του Δία για την Ευρώπη
Πολύ πιο γνωστός είναι ο μύθος που διηγείται τον έρωτα του Δία για την Ευρώπη. Αυτή ήταν κόρη του βασιλιά της Συρίας. Μια μέρα που έπαιζε με τις φίλες της στα λιβάδια και μάζευε λουλούδια, ο θεός την αντίκρισε και αμέσως τον χτύπησε ο έρωτας. Για να πλησιάσει την κοπέλα μεταμορφώθηκε σε ήμερο ταύρο. Αυτή άρχισε να χαϊδεύει το δυνατό ζώο και ανέβηκε στη ράχη του. Αμέσως, ο Δίας-ταύρος άρχισε να τρέχει με αστραπιαία ταχύτητα. Η Ευρώπη έκλαιγε μα δεν μπορούσε να πηδήξει από τον ταύρο γιατί θα σκοτωνόταν. Ο μεταμορφωμένος θεός διέσχισε τη θάλασσα και έφτασε στην Κρήτη. Εκεί μέσα σε μια σπηλιά έσμιξε με τη νεαρή βασιλοπούλα. Καρποί αυτού του ζευγαρώματος ήταν ο Μίνωας και ο Ραδάμανθης. Μετά από λίγο καιρό η Ευρώπη παντρεύτηκε ένα βασιλιά του νησιού, τον Αστέριο, που υιοθέτησε τα παιδιά του Δία.
H Ήρα είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μορφές του αρχαίου ελληνικού Δωδεκάθεου. Κόρη του Κρόνου και της Ρέας, μοναδική νόμιμη σύζυγος του Δία, θεά των ουρανών, προστάτιδα του γάμου και των παντρεμένων, ιδιαίτερα, γυναικών και προσωποποίηση της συζυγικής πίστης. Η Ήρα ενσαρκώνει τις αρετές και τα ελαττώματα της παντρεμένης γυναίκας. Είναι η πιστή και αφοσιωμένη, η τρυφερή και υποταγμένη στον κύριο και αφέντη της γυναίκα, αλλά και η δυναμική και πολυμήχανη, εριστική και γκρινιάρα, καταπιεστική και ζηλόφθονη, παθιασμένη και εκδικητική σύζυγος. Η εκδίκησή της, αφρισμένη κατεβασιά, σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της. Μάχεται, αγωνίζεται απεγνωσμένα για ό,τι δικαιωματικά της ανήκει, για το αντικείμενο του πόθου της.
Λαός εύθυμος, με σκωπτική διάθεση και πηγαίο, ανεξάντλητο χιούμορ, οι αρχαίοι Έλληνες έδωσαν μια περισσότερο ανθρώπινη διάσταση στις θεότητές τους. Φαντάστηκαν το γάμο της Ήρας και του Δία ένα πεδίο διαρκούς αντιπαλότητας, αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων και το βασιλιά θνητών και αθανάτων, το νεφεληγερέτη, αστραποβόλο και κεραυνοβόλο Δία, να κατατρέχεται ασταμάτητα από μια ζηλόφθονη και εκδικητική σύζυγο και να καταφεύγει σε τεχνάσματα και μηχανορραφίες για να αποφύγει τις θυελλώδεις εκρήξεις της οργής της. Εκείνος, υπερόπτης, άστατος και άπιστος σύζυγος, τσάκιζε συχνά την αξιοπρέπειά της και πλήγωνε ανεπανόρθωτα τη γυναικεία περηφάνια της. Δε δίσταζε, μάλιστα, να καυχιέται, μπροστά της, για τις αμέτρητες περιπέτειές του με θεές και θνητές. Εκείνη, αδάμαστη και αγέρωχη, επικαλούνταν την τιμημένη καταγωγή της και πρόβαλλε τα αναφαίρετα δικαιώματά της -την ιδιότητά της, της νόμιμης συζύγου.
Η Ήρα ήταν εκείνη που απομυθοποιούσε, στα μάτια των Ελλήνων, την εξουσία του άντρα αφέντη, του κύρη, του συζύγου. Στο όνομα της Ήρας, η Γυναίκα έπαιρνε την εκδίκησή της από τον Άντρα, στα πλαίσια μιας καλά οργανωμένης ανδροκρατούμενης κοινωνίας. Η Αφροδίτη, θεά του έρωτα και της ομορφιάς, σμίγοντας με τον Ερμή, γέννησε τον Ερμαφρόδιτο, πού’ χε χαρακτηριστικά και των δύο φύλων, ενώ από την ένωσή της με τον Διόνυσο γεννήθηκε ο Πρίαπος, του οποίου το πέος του βρισκόταν σε μόνιμη στύση.
Εξίσου λάγνοι με τους Θεούς ήταν και οι ήρωες. Λέγεται πως ο Ηρακλής είχε διακορεύσει πενήντα παρθένες σε μια νύχτα. Όντας συγχρόνως αμφισεξουαλικός είχε και σχέση με τον ανιψιό του Ιόλαο. Ο Θησέας, ο αγαπημένος ήρωας των Αθηναίων, αποπλάνησε σχεδόν τόσες παρθένες, όσοι ήταν κι οι ληστές που εξόντωσε στον πολυτάραχο βίο του.

Added (2011-05-14, 10:38 PM)
---------------------------------------------
Η άποψη των Αθηναίων και Σπαρτατών
Επιστρέφοντας πάλι στους κοινούς θνητούς, και ειδικά τις γυναίκες, ήταν ασυνήθιστο να γνωρίσουν άλλο άντρα εκτός από τον σύζυγό τους. Ο Πλούταρχος αναφέρει την ιστορία του τύραννου Ιέρωνα, τον οποίο πρόσβαλε ένας αντίπαλός του, λέγοντάς του πως μύριζε άσχημα το στόμα του. Όταν αργότερα ρώτησε τη γυναίκα του γιατί δεν του τόπε, εκείνη με αφέλεια απάντησε: «Πίστευα πως όλοι οι άνδρες μύριζαν έτσι».
Η άποψη των Αθηναίων για την καλή σύζυγο ήταν περίπου η εξής: Έπρεπε να είναι αγνή, επιδέξια στο νοικοκυριό και στη διαχείριση των εισοδημάτων του άντρα της. Σημαντικό ήταν φυσικά να τεκνοποιήσει, γι’ αυτό υπολογίζεται ότι είχε σεξουαλική επαφή τουλάχιστο τρεις φορές τον μήνα» μέχρι να ρυθμιστεί η εκκρεμότητα της διαδοχής.
Η αποχή απ’ το σεξ συνιστούσε συχνά μια πολύ καλή αντισυλληπτική μέθοδο. Για τον περιορισμό των γεννήσεων να μη ξεχνούμε και τον Αριστοτέλη, που συνιστούσε ως αντισυλληπτικό, ελαιόλαδο ανακατεμένο με εκχύλισμα κέδρου και αλοιφή μολύβδου ή λιβάνι, το οποίο έπρεπε να αλειφτεί στην περιοχή του κόλπου, όπου πέφτει ο σπόρος. Φαίνεται ωστόσο πως οι Αθηναίες γυναίκες δεν χρειάζονταν συμβουλές είτε για την άμβλωση είτε για την αντισύλληψη, αφού όπως προαναφέραμε η ερωτική τους δραστηριότητα ήταν κατά κανόνα αραιή, διοχετεύοντας έτσι αρκετή από την ενέργειά και τον συναισθηματισμό τους στη φροντίδα των αρσενικών παιδιών τους.
Οι Σπαρτιάτες πάλι κοροϊδεύονταν από τον Πλούταρχο για τον τρόπο που έβλεπαν τον γάμο. Ο σύζυγος ζούσε τον περισσότερο καιρό με τους φίλους του, από τους οποίους κάθε τόσο ξεγλυστρούσε, για να επισκεφτεί τη γυναίκα του. Μερικές φορές αποκτούσαν παιδιά, σπάνια βλέποντας τη γυναίκα τους στο φως της μέρας. Τόσο στη Σπάρτη όσο και στην Αθήνα, οι πολυμελείς οικογένειες στις ευγενείς και εύπορες τάξεις ήταν σχεδόν άγνωστο φαινόμενο, κάτι που συνέβαλε τελικά και στη δημογραφική παρακμή της πόλης–κράτους.
Οι παραμελημένες όμως σύζυγοι δεν έμεναν πάντα κλεισμένες σπίτι, να κλαίνε τη μοίρα τους. Παρόλες τις δυσκολίες, κάποιες κατάφερναν να βρουν αλλού παρηγοριά, με τη βοήθεια μαστρωπών που αφθονούσαν στην πόλη. Οι περισσότερες όμως φαίνεται πως επέλεγαν τις λιγότερο επικίνδυνες μεθόδους του αυνανισμού ή της ομοφυλοφιλίας. Για τους Έλληνες ο αυνανισμός, ο οποίος μάλιστα αναφέρεται ιδιαίτερα στην αττική κωμωδία, δεν ήταν είδος διαστροφής αλλά δικλείδα ασφαλείας. Το γεγονός της ευρείας χρήσης του αυνανισμού δεν έλυνε μόνο τις σεξουαλικές ελλείψεις των αρχαίων ελληνίδων συζύγων, αλλά χαροποιούσε και κάποιους ειδικούς εμπόρους, κυρίως αυτούς της Μιλήτου που ήταν κέντρο παραγωγής και εξαγωγής ολίσβου, ενός υποκατάστατου του πέους. Φαίνεται πως αυτή η απομίμηση φτιαχνόταν είτε από ξύλο είτε από φουσκωμένο δέρμα αλειμμένο συνήθως με λάδι ελιάς πριν από τη χρήση.
Το υποκατάστατο του ανδρικού οργάνου χρησιμοποιείτο βέβαια και στον λεσβιακό έρωτα, που ήταν γνωστός σε Αθήνα και Σπάρτη, προπάντων όμως στη Λευκάδα και τη Λέσβο. Το πρώτο εικονογραφημένο βιβλίο με λεσβιακές στάσεις λέγεται πως γράφτηκε από μια Λευκαδίτισσα, τη Φιλαινίδα. Όμως όλοι θεωρούσαν επίκεντρο του λεσβιακού έρωτα τη Λέσβο, το ελληνικό νησί που η «φλεγόμενη Σαπφώ ερωτεύτηκε και τραγούδησε».

Η δέκατη Μούσα
Δεν γνωρίζουμε πολλά για την ποιήτρια και συνεπώς ούτε και για την ποίησή της, που γράφτηκε στην αιολική διάλεκτο. Λέγεται πως διηύθυνε μια ακαδημία για νεαρές κυρίες και την αποκαλούσαν «η Δέκατη Μούσα». Το επίθετο «φλεγόμενη», που της προσέδωσε ο Λόρδος Μπάυρον, φαίνεται πως της ταίριαζε πολύ. Τα διασωθέντα αποσπάσματα – τα περισσότερα από τα οποία απευθύνονταν στις μαθήτριες της ακαδημίας - δονούνται από ένα πάθος κάθε άλλο παρά πνευματικό. Ακούστε μεταφρασμένους στη νεοελληνική μερικούς από τους στίχους της:
« κι ανάμεσα σε μαλακά σκεπάσματα χνουδάτα
με προσοχή την πλάγιασε,
α, να’ ταν πάντα το κεφάλι ν’ ακουμπάς
σε τέτοιας φιλενάδας τρυφερής τα στήθη
-----------------------------------------------
Γρήγορα η ώρα πέρασε, μεσάνυχτα κοντεύουν,
πάει το φεγγάρι πάει κι η Πούλια, βασιλέψανε,
και μόνο εγώ κείτομαι εδώ μονάχη κι έρημη
ο Έρωτας που βάσανα μοιράζει
ο Έρωτας που παραμύθια πλάθει
μου άρπαξε την ψυχή μου και την τράνταξε
ίδια καθώς αγέρας από τα βουνά
περνά μέσα απ’ τους δρυς φυσομανώντας…»
Στην Αρχαία Ελλάδα ίσχυε ότι η γονιμότητα δόθηκε απ’ τις γυναίκες στους άνδρες, κάτι που διαφαίνεται από τη θρησκευτική παράδοση αλλά και τις φαλλικές παραστάσεις. Ο φαλλός του Δία έγινε η μήτρα για τη γένεση των Θεών και σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ήταν ο Δίας που γέννησε τους Θεούς.
Όσο για τους θνητούς άνδρες, αυτοί ήταν κάτοχοι των πάντων. Τα αρσενικά παιδιά στέλλονταν για εκπαίδευση σε ιδιωτικά πολυέξοδα σχολεία, κάτι που δεν γινόταν με τα κορίτσια και τις γυναίκες γενικότερα. Οι τελευταίες ούτε καν στο γάμο δεν είχαν δικαιώματα, αφού ο πατέρας έδινε και προίκα για να τις πάρουν από το πατρικό σπίτι. Αυτή η μορφή κατάφωρης ανδροκρατίας εκφράστηκε συμβολικά με τη λατρεία του φαλλού. Οι άνδρες παριστώνται γενικά γυμνοί, καθώς και οι στρατιώτες-οπλίτες. Παντρεμένες ή ενάρετες γυναίκες απεικονίζονται ενδεδυμένες, ακόμα κι αν σε κάποια καλλιτεχνικά έργα απεικονίζονται μαζί με τους γυμνούς άντρες τους. Στους άνδρες κατά κανόνα άρεσε να αναπαριστάται με κομψότητα το πέος τους στα γλυπτά καλλιτεχνήματα. Στην πρώιμη ελληνική τέχνη υπήρχε συχνά και η τάση ν’ αποδίνεται σ’ αυτό ένα ιδιαίτερα μεγάλο μέγεθος. Κάποιες φορές ακόμα μορφοποιείτο ένας διπλός φαλλός, ή δινόταν το σχήμα του φαλλού σε διάφορα φυτά. Ακόμα και κεφαλές ζώων απεικονίζοντο με τέτοιο τρόπο.
Η λατρεία του Διόνυσου γινόταν κάθε χρόνο με μεγάλη παρέλαση, στην οποία οι άνδρες μετέφεραν ένα τεράστιο φαλλό διαμέσου των πόλεων. Αλλά και στο ναό της Αφροδίτης στην Ακρόπολη, ο βωμός έκλεινε προς τα πάνω με σειρά φαλλών. Η αντίληψη των ανδρών για τη γυναικεία σεξουαλικότητα, ήταν ότι οι γυναίκες ζήλευαν τους φαλλούς των ανδρών, που οι ίδιες δεν είχαν. Ήταν ένα σύμβολο εξουσίας που εξασκείτο εις βάρος τους, όχι μόνο κοινωνικά αλλά και στον καθ’ αυτό σεξουαλικό τομέα. Έτσι ο συγκαλυμμένος βιασμός μπορεί να πει κανείς πως ήταν συχνό φαινόμενο, καθώς εθεωρείτο ως ένα δικαίωμα κυριαρχίας του ανδρικού πληθυσμού. Εξάλλου αρχιβιαστής ήταν και ο ίδιος ο Δίας, ο βασιλιάς των Θεών. Βίασε τη Λύδα μεταμορφωμένος σε κύκνο, βίασε τη Δανάη πέφτοντας σαν ψιλή βροχή, κι ακόμα την Αλκμήνη παίρνοντας τη μορφή του συζύγου της. Αλλά και άνδρες βίασε Ο Δίας, όπως τον νεαρό και τρυφερό Γανυμήδη. Για τους κοινούς τώρα ανθρώπους ήταν συνηθισμένο να βιάζουν πόρνες, τους σκλάβους και τις γυναίκες τους.