Μπράβο φίλε KronosII. Το έπιασες το θέμα. Για να καταλάβεις καλύτερα (και εσύ αλλά και όποιος άλλος ενδιαφέρεται) το μέγεθος των γνώσεων των αρχαίων μας προγόνων, αλλά και το μέγεθος της κλοπής και οικειοποίηση αυτών των γνώσεων από αυτούς που, αφού πρώτα κατέκαψαν (ή μάλλον κατέκλεψαν) τα βιβλία και κατάστρεψαν τις βιβλιοθήκες των προγόνων μας, έριξαν την ανθρωπότητα στο σκοτάδι και μετά εμφανίστηκαν (ως κάτοχοι αυτής της γνώσης) σαν «φωστήρες» και διάνοιες και καταδυναστεύουν μέχρι σήμερα την ανθρωπότητα, θα δώσω μερικά ακόμα μικρά αποσπάσματα και σχόλια από το Φαίδωνα του Πλάτωνα:
Στο πρώτο απόσπασμα (από τα τρία που δημοσίευσα) μας λέει ο Σωκράτης πρώτον ότι η Γη δεν είναι τόση όση νομίζουμε. Και δεν εννοεί εδώ την έκταση της Γης. Ο Σωκράτης (και ο Πλάτωνας κατ’ επέκταση που μεταφέρει στα γραπτά του τα λόγια του Σωκράτη) διαιρεί τη Γη σε τρία μέρη, στο μεσαίο που κατοικούμε εμείς, στο επάνω που υπάρχει ο αιθέρας και η φύση είναι ευγενέστερη, και στο κάτω στο οποίο υπάρχουν τα κοίλα, τα κούφια (!) μέρη. Το δεύτερο που μας λέει είναι ότι η Γη δεν είναι τέτοια, δηλαδή όπως φαίνεται!!!
Στο δεύτερο απόσπασμα λέει ότι η Γη είναι σφαιρική και αιωρείται στο διάστημα!!! Και στο τρίτο ότι οι άνθρωποι που κατοικούν στην περιοχή μας, είναι σαν τα μυρμήγκια και τα βατράχια γύρω από μια λιμνούλα!!! Και ότι υπάρχουν κι άλλοι λαοί που κατοικούν σε άλλους παρόμοιους τόπους!!!
Και για όλα αυτά τον έχει πείσει κάποιος. κι αυτό το λέει συνέχεια. Και το επαναλαμβάνει και σε άλλα σημεία όπως θα δούμε. Εδώ μπαίνει ένα ερώτημα: Πώς μπορούσε κάποιος να πείσει για κάτι τόσο σοβαρό (και ακραίο για την εποχή του) τον Σωκράτη; Ας το αφήσουμε προς το παρόν αναπάντητο το ερώτημα.
Συνεχίζοντας την περιγραφή της Γης, ο Σωκράτη, μας λέει ότι στη Γη έχουν μαζευτεί νερά, αέρας, ομίχλη κλπ., αλλά η ίδια βρίσκεται καθαρή μέσα στον καθαρό ουρανό στον οποίο υπάρχουν τα άστρα (…καθαράν εν καθαρώ κείσθαι τω ουρανώ εν ώσπερ εστί τα άστρα…) και λέγεται αιθέρας. Ο ουρανός που βλέπουμε από την επιφάνεια της Γης δεν είναι ο πραγματικός ουρανός αλλά ο αέρας που περιβάλει τη Γη (…τον αέρα ουρανόν καλείν…). Εμείς λόγω αδυναμίας και βαρύτητας (…υπ’ ασθενείας και βραδυτήτος) δεν μπορούμε να φθάσουμε στο τελευταίο σημείο που υπάρχει αέρας (…διεξελθείν επ’ έσχατον αέρος…). Για να φθάσει κάποιος στην άκρη του αέρος (…επ’ άκροι έλθει…) πρέπει να έχει φτερά για να πετάξει, και τότε αν μπορέσει να αντέξει (…ει η φύσις ικανή είη ανέχεσθαι…) τότε θα δει τον αληθινό ουρανό, το αληθινό φως και την αληθινή Γη (…ο αληθώς ουρανός και το αληθώς φως και η ως αληθώς γη…).
Και φθάνουμε στο κρίσιμο σημείο. Ο Σωκράτης λέει στους συνομιλητές του (απευθυνόμενος στον μαθητή του Φιλόσοφο από τη Θήβα Σιμμία) ότι έφθασε η ώρα για να τους πει ένα μύθο για το πώς φαίνεται η Γη κάτω από τον καθαρό ουρανό:
Αρχαίο κείμενο:
Ι. ΙΧ. «Λέγεται τοίνυν, έφη, ώ εταίρε, πρώτον μεν είναι τοιαύτη η γη αυτή ιδείν, ει τις άνωθεν θεώτο, ώσπερ αι δωδεκάσκυτοι σφαίραι, ποικίλη, χρώμασι διειλημμένη, ων και τα ενθάδε είναι χρώματα ώσπερ δείγματα, οις δη οι γραφείς καταχρώνται. Εκεί δε πάσαν την γην εκ τοιούτων είναι, και πολύ έτι εκ λαμπροτέρων και καθαροτέρων ή τούτων. την μεν γαρ αλουργή είναι και θαυμαστήν το κάλλος, την δε χρυσοειδή, την δε όση λευκή γύψου ή χιόνος λευκοτέραν, και εκ των άλλων χρωμάτων ξυγκειμένην ωσαύτως, και έτι πλειόνων και καλλιόνων ή όσα ημείς εωράκαμεν. Και γαρ αυτά ταύτα τα κοίλα αυτής, ύδατός τε και αέρος έκπλεα όντα, χρώματός τι είδος παρέχεσθαι στίλβοντα εν τη των άλλων χρωμάτων ποικιλία, ώστε εν τι αυτής είδος ξυνεχές ποικίλον φαντάζεσθαι».
Απόδοση στη Νεοελληνική:
59. «Λέγετε από κάποιον, είπε (ο Σωκράτης), σύντροφε (Σιμμία), πρώτον μεν είναι τέτοια η γη αυτή όταν τη βλέπεις, εάν κάποιος από ψηλά την έβλεπε, όπως οι από δώδεκα κομμάτια δέρματος κατασκευασμένες σφαίρες (μπάλες), με διάφορα χρώματα, των οποίων και τα εδώ χρώματα είναι σαν δείγματα, τα οποία οι ζωγράφοι χρησιμοποιούν. Όλη δε η γη είναι καλυμμένη από τέτοια χρώματα, που είναι πολύ λαμπρότερα και καθαρότερα από αυτά (που χρησιμοποιούμε εδώ εμείς), και σε ορισμένα μέρη είναι πορφυρό και το θαυμάζεις για την ωραιότητα, άλλο χρυσαφίζει, όπου δε είναι λευκή είναι λευκότερη από γύψο ή χιόνι, και είναι γεμάτη και από τα άλλα χρώματα με τον ίδιο τρόπο, και ακόμη περισσοτέρων και καλυτέρων οπό όσα εμείς έχουμε δει. Ακόμη και αυτά τα βαθιά μέρη της, που είναι γεμάτα από νερό και αέρα, έχουν επίσης τα δικά τους χρώματα τα οποία λάμπουν μεταξύ της ποικιλίας των άλλων χρωμάτων, ώστε (η γη) παρουσιάζει την όψη μιας συνεχούς πολυχρωμίας».
Μένει άφωνος όποιος διαβάσει αυτά τα ελάχιστα αποσπάσματα από το Φαίδωνα του Πλάτωνα. Βλέπουμε την αντίληψη που είχαν οι πρόγονοί μας για την θέση της Γης μέσα στο σύμπαν, όταν άλλοι λαοί πολλά χρόνια αργότερα φαντάζονταν την Γη επίπεδη και τον ουρανό να γυρίζει γύρω από αυτήν!!!
Ας δούμε, όμως, τι καταπληκτικά πράγματα μας λέει ο Σωκράτης. Κατ αρχάς έχουμε μια περιγραφή της Γης όπως την γνωρίζουμε σήμερα, δηλαδή, σφαιρική, να την περιβάλει αέρας, στην άκρη του οποίου δεν μπορούμε να φθάσουμε λόγω αδυναμίας μας να πετάξουμε και διότι υπάρχει βαρύτητα!!! Παρένθεση εδώ: Αυτά ΔΕΝ διδάσκονται στα σχολεία μας. Τα ελληνόπουλα μαθαίνουν για τον Κολόμβο, που πίστευε ότι η Γη ήταν στρογγυλή και ξεκίνησε ταξιδεύοντας δυτικά να κάνει τον γύρο της Γης για να φθάσει στην Ινδία και έτσι ανακάλυψε την Αμερική. Μαθαίνουν ότι κάποιος Νεύτων καθόταν κάτω από μια Μηλιά, έπεσε πάνω στο κεφάλι του ένα μήλο κι έτσι ανακάλυψε την βαρύτητα!!! Κλείνει η παρένθεση.
Αν κάποιος (συνεχίζει ο Σωκράτης) πετούσε και έφθανε στην άκρη του αέρα, αν μπορούσε να αντέξει θα έβλεπε τον πραγματικό ουρανό, το αληθινό φως και την αληθινή Γη! Μετά μας περιγράφει πώς θα φαινόταν η Γη αν κάποιος την έβλεπε από ψηλά. Για σταθείτε. Εδώ έχουμε περιγραφή της Γης, του πλανήτη μας, όπως θα την περιέγραφε ΣΗΜΕΡΑ ένας αστροναύτης!!!!!! Ή όπως την βλέπει, έστω με περιορισμένη ακτίνα, όποιος ταξιδεύει με αεροπλάνο, και βλέπει τα χρυσοκόκκινα και λευκά σύννεφα ή την ποικιλία χρωμάτων των πεδιάδων, των βουνών και των θαλασσών, τους δε ανθρώπους τους βλέπει σαν μυρμήγκια!!!
Ο Σωκράτης μας λέει πράγματα τα οποία δεν δικαιούται να γνωρίζει. Εμείς τα τελευταία, ας πούμε, 100 χρόνια έχουμε τη δυνατότητα να λέμε πώς είναι η Γη αν κάποιος την δει από ψηλά. Αυτός πώς γνώριζε όλα αυτά ώστε να περιγράφει την Γη ΑΚΡΙΒΩΣ όπως είναι, όχι συμπεραίνοντας αλλά αν κάποιος την δει από επάνω (ει τις άνωθεν θεώτο);
«…ως εγώ υπό τινός πέπεισμαι…», λέει ο Σωκράτης, που αποφεύγει να πει το όνομα εκείνου που τον έπεισε για ένα τόσο σοβαρό θέμα, ενώ για άλλα θέματα που δεν είναι τόσο σπουδαία αναφέρει διάφορα ονόματα. Φαίνεται λοιπόν καθαρά ότι ο Σωκράτης δεν ήθελε να μάθουν οι φίλοι και οι μαθητές του αυτόν τον «κάποιο». Επιπλέον δεν αναφέρει και με ποιο τρόπο επείσθη. Από τη φύση του το θέμα είναι τέτοιο που δεν είναι δυνατόν να υπάρξει άλλος τρόπος για να πεισθεί ένας Σωκράτης, από το να δει ο ίδιος. Πείσθηκε, δηλαδή, γιατί κάποιος του την έδειξε την Γη από ψηλά. Τον πήρε τον Σωκράτη, τον ανέβασε ψηλά και του έδειξε τη Γη. Πιθανόν να δοκίμασε και τις συνθήκες ζωής έξω από την ατμόσφαιρα, να δοκίμασε δηλαδή «διαστημικό περίπατο» για να λέει «… και τότε αν μπορέσει να αντέξει…» (…ει η φύσις ικανή είη ανέχεσθαι…).
Ίσως κάποιος ρωτήσει: «Δηλαδή ο Σωκράτης (και πιθανόν ο Πλάτωνας αφού αποδέχεται και καταγράφει τα γεγονότα) είχε κάνει διαστημικό ταξίδι;». Μην περιμένετε δική μου απάντηση. Αρνητική ή καταφατική. Μπορεί να έκανε διαστημικό ταξίδι, μπορεί και όχι. Διαβάστε αρχαία Ελληνικά κείμενα. Είναι γεμάτα από ιπτάμενες μηχανές. Δεν γίνεται οι πρόγονοί μας, οι αρχαίοι Έλληνες, από τη μια να είχαν αναπτύξει τεράστιο πολιτισμό σε όλους τους τομείς, που ακόμη και σήμερα δεν έχει ξεπεραστεί, και από την άλλη να ήταν σε κατάσταση πλήρους άνοιας για να πιστεύουν όλα αυτά τα «τερατώδη» που περιγράφουν τα αρχαία κείμενα. Κάτι θα ήξεραν. Θα αναφερθούμε αργότερα πάλι σ’ αυτό το θέμα.
Κι ‘όμως ο Πλάτωνας αμφισβητείται λόγω Ατλαντίδος! Όταν, λοιπόν, ο Πλάτωνας σ’ αυτές τις λίγες γραμμές μας λέει τρομερά πράγματα που σήμερα είναι αποδεκτά και επαληθευμένα (λέει πολλά αν διαβάσει κανείς όλα τα γραπτά του, όπως στον Τίμαιο που περιγράφει το «άτομο» της ύλης σαν το ηλιακό μας σύστημα με πυρήνα τον ήλιο και το DNA σαν πλεξούδα κοσμικής και Θεϊκής ύλης και άλλα πολλά), γιατί να τον αμφισβητήσουμε; Επειδή δεν έχουμε βρει την Ατλαντίδα; Για όλα τα άλλα έλεγε αλήθειες και μας παραμύθιαζε με την Ατλαντίδα; Επειδή δεν την έχουμε ανακαλύψει ακόμα;
Αλήθεια πώς σας φαίνεται η περιγραφή της κατασκευής της Γης: «όπως οι από δώδεκα κομμάτια δέρματος κατασκευασμένες σφαίρες (μπάλες) («…ώσπερ αι δωδεκάσκυτοι σφαίραι…»); Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; ΣΗΜΕΡΑ γνωρίζουμε ότι ο εξωτερικός φλοιός της Γης αποτελείται από Δώδεκα τεκτονικές πλάκες. Πριν 2.500 χιλιάδες χρόνια ΠΩΣ το ήξερε ο Σωκράτης (και κατ’ επέκταση ο Πλάτωνας); Έεε; Ίσως βρίσκαμε στοιχεία για όλα αυτά, αλλά και γι’ αυτόν τον «κάποιο» που έπεισε τον Σωκράτη, στα έργα του Σιμμία, αλλά δυστυχώς… Το μαντέψατε; Και οι 23 διάλογοι που έγραψε… χάθηκαν εξ ολοκλήρου. Μόνο οι τίτλοι τους είναι γνωστοί!
Μελετώντας την μοναδική και πανάκριβη παρακαταθήκη των προγόνων μας (σε όση, εν πάση περιπτώσει, έχουμε πρόσβαση και όπως αυτή έχει φτάσει στα χέρια μας), παράλληλα με τις παρακαταθήκες άλλων λαών, βλέπουμε ότι όλοι οι αρχαίοι λαοί, Εβραίοι, Σουμέριοι, Μάγια, Αιγύπτιοι, Ινδοί, Ίνκας κλπ., κοίταζαν προς τον ουρανό, προς το Διάστημα με δέος. Περίμεναν από τον Ουρανό Θεούς. Αντιθέτως, οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν από το Διάστημα αναμνήσεις! Απασχολούσε την σκέψη τους. Τους ήταν οικείο. Σαν μια χαμένη πατρίδα. Στα αρχαιοελληνικά κείμενα που γράφουν για τον ουράνιο θόλο, για το διάστημα, διακρίνει κανείς, εκτός από την επιστημονική γνώση και αντίληψη, μια διάχυτη νοσταλγία!
Οι δώδεκα τεκτονικές πλάκες του πλανήτη δεν αναφέρονται μόνο από τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα. Ο Πυθαγόρας είχε σαν βασικό θέμα της διδασκαλίας του (με πολύ αυστηρές ποινές σε όποιον το φανέρωνε σε αμύητους) το δωδεκάεδρο με τις πεντάπλευρες έδρες. Για τους γνωρίζοντες αυτό είναι σαφής διδασκαλία του ενεργειακού πλέγματος που καλύπτει την Γη και είναι συνδεδεμένο με τις τεκτονικές πλάκες. Τα τελευταία χρόνια απασχολεί ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ σοβαρά τους κρατούντες η κατανόηση και εκμετάλλευση αυτού του ενεργειακού πλέγματος. Όπως λένε οι κακές γλώσσες, όποιος κατορθώσει και εκμεταλλευθεί αυτή την ενέργεια της Γης θα έχει υπό τον απόλυτο έλεγχό του τον πλανήτη (και τους κατοίκους του). Να μην ξεχνάμε βέβαια, ότι όλα τα ιερά αλλά και οι πόλεις στην αρχαιότητα κτίζονταν με βάσει το ενεργειακό πλέγμα.
