Συμφωνώ, αλλά και διαφωνώ! (Πολύ ξεκάθαρος είμαι )

Συμφωνώ ως προς τον λόγο που έγιναν οι θρησκείες (αν και η προγονική λατρεία ΔΕΝ εμπεριείχε το φόβο του θανάτου), αλλά οι αιτίες ίσως να ήταν και διαφορετικές! Μην παραβλέπεις ότι σ' όλες τις θρησκείες υπάρχουν απεσταλμένοι των διαφόρων θεοτήτων με φτερά ή κατά κάποιο τρόπο ιπτάμενοι! Και υπάρχουν και μάχες μεταξύ Θεών που γίνονται στον ουρανό με ιπτάμενες μηχανές!

Γιατί υπερβολή από τη στιγμή που ο συντονισμός και η στροφορμή είναι δυνάμεις που διέπουν και κινούν το σύμπαν; Επειδή είναι σχετικά "πρόσφατες"; Μην ξεχνάς ότι υπάρχει και Κβαντική θεωρία της στροφορμής!!

Στην δική μας περίπτωση το ταξίδι μας περιλαμβάνει δύσκολη αναρρίχηση σε απόκρημνο βράχο. Όσο ανεβαίνουμε ίσως όσοι μας βλέπουν από την βάση του βράχου να φωνάζουν ότι κάνουμε επικίνδυνα πράγματα . Εμείς θα ανεβαίνουμε σταθερά και θα κουνάμε το κεφάλι συγκαταβατικά. Όσο ανεβαίνουμε τόσο μικρότεροι θα φαίνονται οι άνθρωποι που φωνάζουν στη βάση του βράχου!

Επανέρχομαι με Ελληνικές ενδείξεις γύρω από την καταγωγή του είδους μας.

ΥΓ . Ο Ολυμπος τωρα που το θυμηθηκα , ΔΕΝ ηταν στην γη.
Κατα τον Ομηρο , οι θεοι "πηδουσαν" απο τον Ολυμπο στη γη , και μαλιστα απο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ μερη.

*** Η Εύα πλάστηκε από πηλό από την πλευρά του Αδάμ.

*** Η Πανδώρα των Αρχαίων Ελλήνων, πλάστηκε από πηλό, από τον Ηφαιστο.

### Κάτι το απαγορευμένο έκαναν και η Εύα και η Πανδώρα. Και οι δυο περιπτώσεις έχουν τρανή ομοιότητα. Μετά την πράξη τους ( η μία έφαγε τον απαγορευμένο καρπό και η άλλη άνοιξε το απαγορευμένο κουτί ) συνειδητοποίησαν τις δυσκολίες της ζωής.

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΘΕΟΥΣ

Ολοι οι Μεγάλοι από τη μακρινή αρχαιότητα ως τον Ιησού, γεννήθηκαν κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες:

*** Ο Δίας γεννήθηκε στο Δικταίο Αντρο (σπήλαιο) της Κρήτης.

*** Κατά την Ελληνική Μυθολογία, η Μήτις, κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος, εθεωρείτο από τους αρχαίους προσωποποίηση της φρόνησης. Από την ένωσή της με το Δία, γεννήθηκε ο Πόρος. Από τον Πόρο και την Πενία γεννήθηκε ο Ερωτας, κατά τους Ορφικούς.

*** Ο Ασκληπιός ήταν γιος της Ισχύος και του θεού Απόλλωνα.

*** Ο Αδωνις που νεκραναστήθηκε γεννήθηκε από την αιμομιξία του Θεία με την κόρη του Σμύρνα (1500 π.Χ).

*** Ο Ορφέας ήταν γιος του Απόλλωνα - ή του Οίαγρου και της Πιερίδας μούσας Καλλιόπης και γεννήθηκε σε σπήλαιο της Πιμπλείας της Πιερίας( 1410 π.Χ.).

*** Ο Ναύπλιος ο Α, ήταν γιος της Αμυμώνης, κόρης του Δαναού, και του Ποσειδώνα( 1400 π.Χ).

*** Ο Περσέας ήταν γιος της Δανάης και του Δία( 1380 π.Χ.).

*** Ο Ηρακλής ήταν γιος της Αλκμήνης και του Δία(1260 π.Χ).

*** Ο Θησέας ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Αίθρας (1230 π.Χ). Και πάρα πολλοί άλλοι ακόμη.

*** Ο Μέγας Αλέξανδρος ελέγετο και νόθος γιος της Ολυμπιάδας.

*** Ο Ιησούς γεννήθηκε από την Παρθένο Μαρία, με την επέμβαση του Αγίου Πνεύματος, τη δε γέννησή του σε σπήλαιο «συνόδευσε» ένα λαμπερό αστέρι.

ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ

***Η Θυσία του Αβραάμ. Ενώ επρόκειτο κατ εντολή του θεού να θυσιάσει το γιο του Ισαάκ, που είχε αποκτήσει με την ετεροθαλή αδελφή του Σάρα, τελευταία στιγμή ο θεός άλλάξε γνώμη και στη θέση του έβαλε ένα αρνί.

*** Η θυσία της Ιφιγένειας. Ενώ η Ιφιγένεια επρόκειτο να θυσιαστεί στην Αυλίδα από τον πατέρα της Αγαμέμνονα, ύστερα από χρησμό του Μάντη Κάλχα, για να φυσήξει ούριος άνεμος και να φύγουν τα πλοία για την Τροία, η Αρτεμη την άρπαξε και στη θέση της άφησε ένα ελάφι.

Εγιναν και οι δύο την ίδια εποχή, γύρω στο 1200 π.Χ. Περισσότερα

ΣΩΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΡΟ

Ο Περσέας (1320 π.Χ) σώθηκε από τη θάλασσα μέσα σ ένα κιβώτιο. Ο Μωϋσής (12ος ή 11ος αιών) σώθηκε μέσα σ ένα καλάθι από το νερό του ποταμού. Μωϋσής στα εβραϊκά σημαίνει "σωθείς από το νερό".

Η αλήθεια είναι ότι πρώτα πλάστηκαν οι Ελληνικοί μύθοι και μετά οι Εβραϊκοί.

ΧΤΥΠΗΣΑΝ ΚΑΙ ΒΓΗΚΕ ΝΕΡΟ

**** Όταν ο λαός του Ισραήλ, μετά την έξοδο από την Αίγυπτο δίψασε στην έρημο, ο Μωϋσής χτύπησε με το ραβδί του στη γη και βγήκε νερό.

*** Η Αμυμώνη, κόρη του Δαναού, όταν στέρεψαν οι πηγές χτύπησε στο Αργος ένα σημείο με την τρίαινα του Ποσειδώνα και βγήκε νερό.

*** Στην Τροιζήνα υπήρχε- και υπάρχει - η Ιπποκρήνη κρήνη, βρύση αλόγου - που είχε δημιουργηθεί από το χτύπημα του ποδιού του Πήγασου, του φτερωτού αλόγου του ήρωα Βελλερεφόντη. Σήμερα ( 2003), σ όλο εκείνο το σημείο, πάνω στους βράχους, υπάρχουν βαθουλώματα που έχουν σχήμα οπλής αλόγου.

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΝΕΡΩΝ

*** Κατά την έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο, ο Μωϋσής χτύπησε με το ραβδί του την Ερυθρά θάλασσα, και τα νερά αποχώρησαν, χωρίστηκαν στα δύο. Αυτοί πέρασαν, αλλά όταν πήγαν να περάσουν και οι Αιγύπτιοι στρατιώτες που τους κυνηγούσαν, τα νερά ξανάρθαν και αυτοί πνίγηκαν.

*** Ο ΑΕΡΟΠΟΣ , γιος του Ηρακλείδη Τήμενου του Αργους, όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, μαζί με τα αδέλφια του Γουάνο και Περδίκα, πήγαν στη Λεβαία της Μακεδονίας βρισκόταν κοντά στην Ιλλυρία (Αλβανία)- όπου αρχικά έγιναν βοσκοί του βασιλιά. Όμως ο βασιλιάς είδε στον ύπνο του ένα όνειρο, σύμφωνα με το οποίο, ο Περδίκας θα γινόταν ιδρυτής δυναστείας. Και φοβήθηκε τόσο που αρχικά έδιωξε τα τρία αδέλφια και μετά έβαλε τους στρατιώτες του να τους σκοτώσουν. Οι στρατιώτες έσπευσαν να εκτελέσουν τη διαταγή του βασιλιά. Τους πρόφτασαν τη στιγμή που τα τρία αδέλφια περνούσαν ένα ποτάμι. Εκείνα πέρασαν κανονικά, αλλά μόλις πήγαν να περάσουν οι στρατιώτες, τα νερά ανυψώθηκαν και τους έπνιξαν. Ετσι τα τρία αδέλφια γλίτωσαν.

Αναστάσεις

*** Ο Αδωνις , γιος από την αιμομιξία του Θεία και της κόρης του Σμύρνας, νεκραναστήθηκε από την Αφροδίτη όταν τον έφαγε αγριόχοιρος.

*** Ο Ιππόλυτος αναστήθηκε από τον Ασκληπιό, αφού σκοτώθηκε, όταν αφήνιασαν τα άλογα που έσερναν το άρμα του, στην Επίδαυρο.

*** Νεκραναστήθηκαν ο Οσιρις, ο Αττις, ο Διόνυσος, η Περσεφόνη και άλλοι.

*** Νεκραναστήθηκε ο Ιησούς σύμφωνα με τα γνωστά.

ΑΝΑΛΗΨΕΙΣ

*** Όταν ο Ηρακλής παντρεύτηκε τη Δηιάνειρα στην Αιτωλοακαρνανία , την πήρε και ξεκίνησαν για την ιδιαιτέρα του πατρίδα, την Τίρυνθα.

Όταν όμως έφθασαν στον Κήνο ποταμό, βρήκαν εκεί τον Κένταυρο Νέσσο μισό άνθρωπο, μισό άλογο- να μεταφέρει τους ταξιδιώτες στην πλάτη του, από το ένα μέρος του ποταμού στο άλλο, έναντι αμοιβής.

Ετσι πήρε στη ράχη του και τη Δηιάνειρα να την μεταφέρει. Όμως στη μέση της διαδρομής θέλησε να τη βιάσει. Αυτή έβαλε τις φωνές, και τότε ο Ηρακλής τον σκότωσε με το τόξο του.

Ο Νέσσος πριν πεθάνει συμβούλεψε τη Δηιάνειρα να μαζέψει αίμα από την πληγή του και αφού το ανακατέψει με λάδι, να το φυλάξει, και σε περίπτωση που ο Ηρακλής θα ήθελε να τη χωρίσει, να τον άλειφε με το υγρό αυτό, για να μείνει κοντά της.

Στη διαδρομή ο Ηρακλής πολέμησε με τους Δρύοπες, με τους Λαπίθες και τον Κύκνο. Μαζί του πολεμούσε και η Δηιάνειρα η οποία πληγώθηκε στον ένα μαστό.

Αλλά αργότερα όταν ο Ηρακλής αιχμαλώτισε την όμορφη Ιόλη, η Δηιάνειρα ζήλεψε, και τότε θυμήθηκε το « ερωτικό φίλτρο του Νέσσου». Άλειψε λοιπόν το χιτώνα του Ηρακλή με αυτό το υγρό και του τον έδωσε να τον φορέσει.

Αμέσως μόλις τον φόρεσε ο Ηρακλής, άρχισε να νοιώθει φοβερούς πόνους, τόσο δυνατούς που δε μπορούσε να τους αντέξει. Γι αυτό ζήτησε να καεί για να απαλλαγεί, αφού αλλιώς δεν μπορούσε να φύγει το δηλητήριο.

Πάνω στο βουνό Οίτη, λοιπόν, μάζεψαν ξύλα, κάθισε πάνω στο σωρό ο Ηρακλής. Αλλά όταν κάποιος έβαλε φωτιά, ένα νέφος μέσα σε αστραπές και βροντές - κατέβηκε από τον ουρανό, τον άρπαξε και χάθηκε στα ύψη.

Κατά άλλους αναλήφθηκε πάνω σε άρμα που το έσερναν τέσσερα άλογα.

Κι όπως λέει ο Απολλόδωρος, μεταφέρθηκε στο Ολυμπο, μεταξύ των Θεών, όπου σύζυγός του έγινε η Ηβη.

Τότε η Δηιάνειρα που κατάλαβε την απάτη του Νέσσου, αλλά και επειδή έγινε, χωρίς να το θέλει, αιτία του θανάτου του Ηρακλή, κρεμάστηκε και τάφηκε πάνω στην Οίτη.

*** Ο προφήτης Ηλίας, ο μεγάλος προφήτης του Ισραήλ (873-853 π.Χ., κατά την Βίβλο αναλήφθηκε στους ουρανούς πάνω σε άρμα.

*** Σαράντα μέρες μετά την Ανάστασή του ο Ιησούς, παρέλαβε τους μαθητές του και πήγε στη Βηθανία όπου οι κάτοικοι τον δέχονταν με αγάπη και ευλάβεια. Εκεί ενώ τους ευλογούσε, μπροστά στα μάτια όλων, άρχισε να ανεβαίνει προς τον ουρανό ώσπου μία νεφέλη τον τύλιξε και χάθηκε από τα μάτια τους.

ΠΡΟ 50.000 ΧΡΟΝΩΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ

Η εποχή κατά την οποία ο άνθρωπος κατάφερε να διαχω­ρίσει τον εαυτό του από τα ζώα τοποθετείται χοντρικά γύρω στα 50.000 χρόνια πριν από την εποχή μας.

Αυτό υποστήριξε ο Ιταλός καθηγητής προϊστορικών σπουδών Ε. Ανάτι, ύστερα από πολυετείς μελέτες παρα­στάσεων διάφορων σπηλαίων. Δηλαδή, τοποθετεί την ανακά­λυψη του ανθρώπινου «εγώ» στον άνθρωπο του Νεάντερ­ταλ, στη Μέση Παλαιολιθική Εποχή. Υπολογίζεται ότι ο άνθρωπος αυτός εξελίχθηκε μέσα σε ένα εκατομμύριο χρόνια στην Ευρώπη. Δεν μιλούσε, εκτός από κραυγές και συνεννοείτο με νοήματα, όπως οι Βουσμάνοι της Αφρικής σήμερα, που ζουν σε σπηλιές τα τοιχώματα των οποίων διακοσμούν με διάφορες γραφικές παραστάσεις. Κατά τα άλλα έχουν τη δική τους νοηματική γλώσσα.

ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

Βέβαια, η άποψη αυτή είναι αντίθετη με όσα αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη. Πρέπει, όμως, κάποτε να δεχτούμε όλοι την αλήθεια: Οτι όσα αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη δεν είναι συμβολικά ή αλληγορικά, αλλά κατά περίεργο συ­μπυκνωμένη π εξέλιξη του αν­θρώπου, σε μια εποχή, ενώ τα διάφορα γεγονότα της εξέλιξης συνέβησαν σε διάστημα δισε­κατομμυρίων χρόνων.

Ο ΑΔΑΜ ΚΑΙ Η ΕΥΑ

Ο Θεός, το σύνολο της ύλης και της ενέργειας, το Σύμπαν, έπλασε από πηλό τον Αδάμ, το πρώτο ζωντανό κύτταρο, πριν 3 δισεκατομμύρια χρόνια. Το κύτταρο αυτό διχοτομήθηκε (μηχανισμός του πολλαπλα­σιασμού των κυττάρων ) και έτσι από την πλευρά του δημιουργήθηκε π Εύα. Οι ακτινο­βολίες του Σύμπαντος που έδωσαν ζωή στο πρώτο κύτταρο είναι η πνοή, που «φύσηξε ο Θεός».

ΑΠΟ ΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

Κύλησαν δισεκατομμύρια χρόνια, ώσπου φτάσαμε από το πρώτο κύτταρο στον άνθρω­πο. Πριν 28 εκατομμύρια χρό­νια εντοπίζεται το πρώτο αν­θρωποειδές, ο αιγυπτιοπίθηκος. Λίγα εκατομμύρια χρόνια αργότερα, σε άλλα σημεία της Γης, εντοπίζονται άλλα ανθρω­ποειδή. Η εξέλιξη των ειδών έχει διασκορπίσει ανθρωποει­δή με διαφορετική μορφή σε διάφορα σημεία του πλανήτη μας. Οι ακτινοβολίες του Σύ­μπαντος εργάζονται συστηματι­κά και προγραμματισμένα για την εξέλιξη των ειδών. Και οι ακτινοβολίες αυτές βασίζονται στις ανακυκλήσεις των διάφο­ρων άστρων.

Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

Όμως, η εξέλιξη οδηγεί τον άνθρωπο στην&. παρακοή των εντολών του Θεού. Όταν συ­μπληρώνεται κάποιος αστρικός κύκλος (το «μήλο», ο «απαγο­ρευμένος καρπός» που λέει η Π. Διαθήκη, πιθανότατα στην εποχή του ανθρώπου του Νεάντερταλ, όπως αναφέρει ο κα­θηγητής Ανάτι), ο άνθρωπος συνειδητοποιεί το πνευματικό «εγώ» του, την ύπαρξή του. Κάτι που για να γίνει χρειάζεται ένα σχετικό αριθμό ατόμων. Προσπαθεί να αξιοποιήσει τις ιδέες του, να πάψει να υποτάσσεται στο μοιραίο του. Έτσι&.παρακούει το Θεό. Και χάνει τον παράδεισο που ως τότε του χάριζε η άγνοια, η ως τότε ζωώδης ύπαρξή του.

Ο «όφις» είναι οι οφιοειδείς ηλεκτρομαγνητικές ροπές και ακτινοβολίες. Τις οποίες στη σειρά Σύμπαν-Πλανητικό σύστημα Γη -Άνθρωποι άτομο, συλλαμβάνει πρώτα η γυναίκα. Γι αυτό η Εύα «έφαγε πρώτη τον απαγορευμένο καρ­πό». Κι επειδή οι άνθρωποι «έφαγαν από το δέντρο της γνώσης,συνειδητοποίησαν την ύπαρξή τους και άρχισαν τις ενσυνείδητες επι­θυμίες, π τάση της ικανοποίη­σής τους θα ήταν κουραστική, γιατί θα χρειαζόταν περισσό­τερη προσπάθεια.

Για όλα αυτά μας πείθει και η ύπαρξη, ακόμη και σήμερα, διαφόρων αγρίων φυλών, στη Νότια Αφρική και στην Αυ­στραλία, που καθεμία ζει σε κάποια γνωστή χρονική στιγμή του «παρελθόντος» του εξελιγμένου κόσμου. Και κυκλοφο­ρούν σκεπασμένοι μόνο με «φύλλο συκής». Γεγονός που αποδεικνύει ότι ανθρωποειδή υπήρξαν σε όλα τα σημεία του πλανήτη και ότι αυτά δεν εξελίχθηκαν ταυτόχρονα, λόγω της διαφοράς των χρωμάτων του ηλιακού φάσματος που πέφτει ή αντανακλάται σε κάθε τόπο. Κι ούτε μπόρεσαν να μιλήσουν την ίδια γλώσσα, κάνοντας τη Γη Πύργο της Βαβέλ! Το μόνο καινό στους παλαιανθρώπους είναι οι απεικονίσεις των τοιχογραφιών στα σπήλαια, πράγμα που διαπιστώνει και ο καθηγη­τής Ανάτι. Και ήταν φυσικό αυτό, αφού όλοι οι άνθρωποι, κάθε φυλής, βλέπουν τα ίδια πράγματα με - σχεδόν - τον ίδιο τρόπο.

Κάτι το απαγορευμένο έκαναν και η Εύα και η Πανδώρα. Και οι δυο περιπτώσεις έχουν τρανή ομοιότητα. Μετά την πράξη τους ( η μία έφαγε τον απαγορευμένο καρπό και η άλλη άνοιξε το απαγορευμένο κουτί ) συνειδητοποίησαν τις δυσκολίες της ζωής.

Η ΕΥΑ , Η ΠΑΝΔΩΡΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Έτσι έχουν, επιστημονικά τα πράγματα, αλλά εμείς επιμένουμε στο σκοτάδι της παλαιάς Διαθήκης. Που μεταφράστηκε στα Ελληνικά από τους Εβδομήκοντα πριν 2.000 χρόνια, και εξακολουθεί να μας « κοιμίζει» ακόμη. Παρά τις τόσες σύγχρονες ανακαλύψεις. Που είναι πια ξεπερασμένη και για τους ίδιους τους Εβραίους που την «σκαρφίστηκαν».

Ακόμη οι μαθητές και οι μαθήτριες των σχολείων διδάσκονται «μπερδεμένα» πράγματα, που, αντί να τους βάλλουν στο σωστό δρόμο, τους αποπροσανατολίζουν και τους οδηγούν στο δρόμο της αμφισβήτησης.

### Από τη μια πλευρά μαθαί­νουν για το χάος, για το Θεό, για τις έξι μέρες της δημιουρ­γίας, για τον Αδάμ και την Εύα που πλάστηκαν από πηλό, για τον κατακλυσμό του Νώε, για τον Πύργο της Βαβέλ, για τη θυσία του Ισαάκ.

### Από την άλλη μαθαίνουν για το αρχέγονο χάος, για τους 12 Θεούς του Ολύμπου, για τους Τιτάνες και τους Εκατόγχει­ρες κι ένα σωρόάλλες δυνά­μεις. Μαθαίνουν για την πρώ­τη γυναίκα, την Πανδώρα, που έπλασε ο Ήφαιστος από πηλό με εντολή ταυ Δία. Μαθαίνουν ακόμη οτι αυτή άνοιξε το απα­γορευμένο κουτί και ξεχύθη­καν όλα τα δεινά του ανθρώ­που, κι έμεινε σ αυτό μόνο η ελπίδα. Ακόμη, μαθαίνουν για το Δευκαλίωνα, το γενάρχη των Ελλήνων, και τον κατα­κλυσμό της εποχής του, κα­θώς και για τη θυσία της Ιφιγέ­νειας.

### Τέλος, τρίτη και σύγ­χρονη άποψη μαθαίνουν τη σειρά δημιουργίας του πλανη­τικού μας συστήματος από το χάος , των γεωλογικών μεταβολών της Γης, τη δημιουργία του πρώ­του μονοκύτταρου οργανισμού μέσα στη λάσπη, και την εξέλιξή του ως τα διάφορα είδη τους ήμερα.

ΦΕΡΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΥΓΧΥΣΗ

Κι αναρωτιέμαι: Γιατί όλα αυτά τα μπερδεμένα που μόνο σύγχυση φέρνουν;

Γιατί δε λέμε απλά:

Ο Θεός είναι Ένας, το σύνο­λο της ύλης και της ενέργειας, χημικά και πνευματικά ανθρωπόμορφος, που καθορίζει τη μοίρα της Γης, του ανθρώπου, όλων των ειδών. Αυτός ο Θεός είναι πα­ντογνώστης (αφού όλες οι ιδέες υπάρχουν στο Σύμπαν) κι έχει όλες εκείνες τις ιδιότη­τες που λέει η Θρησκεία μας, εξαιτίας της αρμονίας και της τάξης του Σύμπαντος.

Γιατί δε λέμε ότι οι υποδιαι­ρέσεις της ακτινοβολίας και των μαγνητισμών του Σύμπαντος είναι οι αρχάγγελοι, οι ­άγγελοι, οι άγιοι της θρη­σκείας μας, αλλά και οι θεοί, τιτάνες, εκατόγχειρες κλπ. των αρχαίων Ελλήνων;

**Γιατί δε λέμε πως ο Χριστός είναι η απόλυτη ενσάρκωση όλων αυτών των μεμονωμέ­νων δυνάμεων, και κατά συνέ­πεια μονογενής γιος του Θεού;

** Γιατί δε λέμε ότι αυτές οι δυνάμεις, οι ακτινοβολίες, δη­μιούργησαν το πρώτο κύτταρο στη λάσπη, κι αυτό, με τη δύναμή τους, εξελίχτηκε ανά τους αιώνες στα σημερινά εί­δη ζωής;

** Γιατί χρησιμοποιούμε το μύθο ταυ Αδάμ και της Εύας κι ακόμη της Πανδώρας, που εί­ναι ίδιοι. Γιατί δε λέμε απλά ότι κάποια στιγμή, κάποια χρο­νική περίοδο, οι άνθρωποι απέκτησαν νόηση, συνειδητο­ποίησαν το «εγώ» τους, συνει­δητοποίησαν τις αντιξοότητες της ζωής; Μήπως το ίδιο νόη­μα δεν έχουν ο απαγορευμένος καρπός και το απαγορευμένο κουτί;

** Γιατί δε λέμε ότι οι κατα­κλυσμοί, που πραγματικά έγι­ναναπό το Θεό, ήταν οι κατα­βυθίσεις ηπείρων ή περιοχών;

** Γιατί δε λέμε ότι ο Πύργος της Βαβέλ είναι η Γη, όπου διασκορπίστηκαν τα πρώτα ανθρωποειδή και κατά συνέ­πεια, όταν άρχισαν να μιλούν, χρησιμοποίησαν άλλη γλώσ­σα:

** Έπειτα, η Θυσία του Ισαάκ, δε μοιάζει με τη Θυσία της Ιφιγένειας;

ΣΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΒΑΣΗ

Πολλά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε. Μα δεν είναι κι απαραίτητα. Το ερώτημα είναι γιατί δεν εκσυγχρονίζονται όλα αυτά με βάση τις επιστη­μονικές ανακαλύψεις που αποτελούν αδιάσειστα στοι­χεία και όχι παράδοση ή μύ­θους. Γιατί η μία επιστήμη δε συνεργάζεται με την άλλη; Κι όλες μαζί να δώσουν το πραγματικό νόημα της Θρησκείας;

Η δημιουργία του Σύμπαντος, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, και ιδιαίτερα της ζωής επί της Γης, απασχόλησε ευ­θύς αμέσως τον άνθρωπο, αμέσως μό­λις έφαγε από το δένδρο της γνώσης», δηλαδή συνειδητοποίησε την ύπαρξή του, και ανάλογα με την, κατά καιρούς, πνευματική του στάθμη, ή κατά κλά­δους απασχολήσεις, ερμήνευσε το μυ­στήριο της Δημιουργίας κατά διαφο­ρετικούς τρόπους. Στη διαφορά των τρόπων και των απόψεων, συνετέλεσε και το σημείο της Γης όπου κατοικού­σε, γιατί αλλιώς φτάνουν σε κάθε ση­μείο οι ηλεκτρομαγνητικές ροπές, οι οποίες δημιούργησαν αρχικά τις σκέ­ψεις και τις ιδέες. Γι' αυτό έχουμε διά­φορες Θρησκείες και μύθους.

Απέδωσε λοιπόν τη δημιουργία σε μια υπέρτατη δύναμη, ή αιτία, την ο­ποία ονόμασε Θεό. Και είπε: Εν αρχή ην ο λόγος και ο λόγος ην ο Θεός». Λόγος όμως δεν είναι μόνο η ομιλία, αλλά το πηλίκο των διαιρέσεων μεταξύ των κοσμικών κύκλων του Σύμπαντος. Είναι το σύνολο των διασταυρώσεων και προεκτάσεων των ηλεκτρομαγνη­τικών ροπών και φωτοβολιών, που άρ­χισαν να δημιουργούν με την αμοιβαία έλξη τους τα ουράνια σώματα, μετά την πιθανολογούμενη τρομακτική έ­κρηξη που δημιούργησε το Σύμπαν, το Γαλαξία μας, το πλανητικό μας σύ­στημα, όπως το γνωρίζουμε σήμερα και από το οποίο ξεκινάμε.

Αυτές οι τεραστίας ισχύος ροπές, που κρατούν τους πλανήτες μετέωρους περιστρεφόμενους σε αρμονικές θέσεις μεταξύ τους και που αποτελούν τον «Θείον Λόγον», δημιούργησαν τη ζωή της Γης όχι τυχαία. 'Ηταν πεπρωμένο να δημιουργηθεί το είδος αυτό της ζω­ής, λόγω της δημιουργηθείσης αρμο­νίας στο Σύμπαν και τις ιδιότητές της. Οι ραδιενεργές ακτινοβολίες που δι­ασταυρώθηκαν πάνω στη Γη, υπό κα­τάλληλες συνθήκες και επί ουσιών κα­ταλλήλων που αντιστοιχούσαν στις α­κτινοβολίες αυτές, δημιούργησαν την πρώτη ζώσα ύλη, τον πρώτο μονοκύτ­ταρο οργανισμό. Οι ίδιες ροπές, σε μια διχοτόμησή τους τον πολλαπλασία­σαν, τον κίνησαν προς διαφορετικά σημεία, τον έθεσαν υπό την επήρεια άλλων ηλεκτρομαγνητικών ροπών και διασταυρώσεων. Του άλλαξαν μορφή, τον κατέστησαν πολυκύτταρο και έτσι δημιουργήθηκαν με την πάροδο των χιλιετηρίδων τα διάφορα άλλα ορισμέ­να είδη ζωής, τα φυτά, τα ζώα, ο άν­θρωπος, ο οργανισμός και οι επίκτητες δυνατότητες των οποίων άρχισαν πλέ­ον να συμβάλλουν στην αναπαραγωγή και βελτίωση του είδους, ή αντίστροφα στην εξαφάνιση αυτών με βάση τις συ­νειδητώς ή ασυνειδήτως λαμβανόμενες τάσεις των ηλεκτρομαγνητικών ρο­πών.

Η ίδια πάντοτε αιτία, η ανοδική και καθοδική τάση των ροπών, η διασταύ­ρωση αυτών, η δημιουργία πνευματι­κών σχημάτων που αποτελούν τις εκά­στοτε ανακαλύψεις, είναι εκείνη που στους αιώνες οδήγησε τον άνθρωπο στις εκάστοτε ανακαλύψεις,. στις κα­τασκευές, στις ανθρώπινες δημιουργί­ες εν γένει, στις τέχνες, στις συνήθειες και δεν είναι τίποτε άλλο από ιδέες που υπήρχαν, υπάρχουν και Θα υπάρχουν στο σύμπαν, για να προκαλούν σήμερα τη μια εφεύρεση και αύριο την άλλη, πλέον σύγχρονη και εξελιγμένη.

'Ετσι ο άνθρωπος δεχόμενος τις φυ­σικές αυτές επιρροές, αφού κατόρθωσε να ανακαλύψει την ύπαρξή του, ξέφυγε από την άγνοια, συνειδητοποίησε το καλό και το κακό, αλλά έχασε τον πα­ράδεισο που του χάριζε η άγνοια. ξέ­φυγε από το ένστικτο, απέκτησε τη δύ­ναμη της νόησης και του ελέγχου της, άρχισε να αποκτά την εμπειρία, την πείρα, τη γνώση και τη συνείδηση. 'Ολα αυτά έγιναν σ' ένα προκαθορι­σμένο διάστημα, όσο χρειαζόταν για να ολοκληρωθούν οι κυκλικές κινή­σεις των αστέρων, που αντιστοιχούν στην ανθρώπινη κατασκευή και την ε­ξέλιξή της. Μετά από την ολοκλήρω­ση αυτών, ο άνθρωπος απέκτησε σω­στή κρίση.

'Αρχισε να αποκτά ικανότητες ειδι­κές, ψυχικές, νοητικές και δυνάμεις φαντασίας και θέλησης (αποφυγή ε­πιρροών που δημιούργησαν το απωθη­μένο στο υποσυνείδητό του). Παράλληλα δεν παρέλειπε να αιτιο­λογεί στον εαυτό του την υπέρτατη αι­τία της δημιουργίας των φυτών, των ζώων, του ίδιου του εαυτού του, να στραφεί διαισθητικά σε όσα συνετέλεσαν στη δημιουργία τους και σε όσα δημιουργήθηκαν από αυτήν, να δημι­ουργεί τις τάξεις, τις ομάδες, τους κλά­δους απασχολήσεων και ενδιαφερό­ντων, των τεχνών, τα έθιμα, τις συνή­θειες κ.λ.π.

Η κατάσταση, όμως, όλων αυτών, είχε σαν αποτέλεσμα την εξέλιξη του εγκεφάλου του κυρίως σε μέγεθος και στις έλικες, γεγονός το οποίο μαρτυρεί ότι το πνεύμα αυξάνεται εξελισσόμενο και δε διαγράφεται το προηγούμενο α­πό το νεότερο, αλλά επαφίεται και αυ­τό στο νόμο της ανακυκλύσεως, της αιτίας που το δημιούργησε. Γι' αυτό και η ιστορία επαναλαμβάνεται σε ό­λους τους τομείς.

Αλλά, η μη καταστροφή του δημι­ουργηθέντος πνεύματος συνεπάγεται συνέχεια αυτού και συνεχή ύπαρξη της μιας άκρης του στον εγκέφαλό μας. 'Ετσι βασισμένη σε νόμους καθαρώς φυσικούς, επιτακτικούς θα λέγαμε, έχουμε την αρχή του πολιτισμού, της ιστορίας του και της εξέλιξής του.

Πάνω απ' όλα, η ανίκητη εκείνη δύ­ναμη, ο Θείος Λόγος, το σύνολο των αιτιών δημιουργίας και ανακαλύψεων, - που - είτε το ήθελε ο άνθρωπος είτε όχι - του επεβάλετο και θα του επι­βάλλεται σαν θάλασσα που δεν μπορεί να χωρέσει σε μικρό δοχείο, την ασύλληπτη σοφία, σαν στοιχεία τα ο­ποία ο εγκέφαλός του, που έστω κι αν δημιουργήθηκε από αυτόν, δύσκολα μπορεί να συλλάβει. Γιατί είναι ατέλειωτα και συνεχώς εναλλασσόμενα και μόνον υ­πό μία μορφή, προσωποποίηση, α­πεικόνιση και μία λέξη (ΘΕΟΣ) μπορεί να την καταλάβει, να την δεχτεί ανώ­δυνα ο εγκέφαλός του και να συμπορευτεί μαζί της, δια της λατρείας, δια της πίστης σε μία λέξη, η οποία στο υποσυνείδητο και το συνειδητό του εί­ναιγνωστή και ανεκτή, αποφεύγοντας έτσι την πλημμύρα των γνώσεων η οποία θα μπορούσε να τον τρελάνει, εάν δεν ήταν έτοιμος οργανικά να την δε­χτεί. Αυτό που δεν μπορεί να γίνει σή­μερα από το ανθρώπινο σύνολο, αλλά κάποια στιγμή θα γίνει.

ΑΙΜΟΜΙΞΙΑ: ΑΒΡΑΑΜ ΚΑΙ ΣΑΡΑ ΗΤΑΝ ΑΔΕΛΦΙΑ

Από τις διάφορες ιστορικές μαρτυρίες και τις μυθολογίες των διαφόρων λαών προκύπτει ότι όλοι σχεδόν οι αρχαίοι λαοί, ακόμη και οι αρκετά προηγμένοι, δεν απέδιδαν μεγάλη σημασία στην αιμομιξία.

Στην αρχαία Αίγυπτο οι γάμοι μεταξύ αδελφών, όχι μόνο επιτρεπόντουσαν αλλά και ενθαρρύνονταν, σαν μίμηση του γάμου των δύο θεών Οσιρι και Ισιδας που ήταν αδέλφια. Αυτή την τακτική ακλούθησαν και οι Πτολεμαίοι, παρ όλο που ήταν Ελληνικής καταγωγής. Εγιναν πάρα πολλοί αιμομικτικοί γάμοι μεταξύ τους, αποκορύφωμα των οποίων ήταν η Κλεοπάτρα η Μεγάλη,(50 π.Χ) που παντρεύτηκε διαδοχικά τα δυο της αδέλφια, και είχε ερωτικές σχέσεις με τον Αντώνιο και τον Καίσαρα.

Από άλλες ιστορικές μαρτυρίες πληροφορούμεθα ότι οι Ινδοί, οι Αιθίοπες, οι Σκύθες, οι Τάταροι συνήθιζαν τους αιμομικτικούς γάμους, και πατέρας παντρευόταν την κόρη, γιος τη μητέρα, και αδελφός την αδελφή. Το ίδιο έκαναν και οι Πέρσες: ο βασιλιάς Καμβύσης παντρεύτηκε την αδελφή του, και ο σατράπης Σισιμίθρας τη μητέρα του. Αλλά και οι Εβραίοι, προ του Μωσαϊκού Νόμου, έκαναν αιμομικτικούς γάμους: Ο πολύς Αβραάμ και η Σάρα, που «γέννησαν» τον Ισαάκ, ήταν αδέλφια από τον ίδιο πατέρα, και οι κόρες του ανιψιού του Λωτ, είχαν σαρκικές σχέσεις με τον πατέρα τους. Μετά την καθιέρωση του Μωσαϊκού Νόμου ένα άνδρας παντρευόταν υποχρεωτικά τη χήρα του αδελφού του.

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Στην αρχαία Ελλάδα, κατά τους ιστορικούς χρόνους, η αιμομιξία ήταν απαγορευμένη. Ομως κατά τους προϊστορικούς δεν φαίνεται να απαγορευόταν. Ετσι αναφέρονται πολλές αιμομιξίες Θεών (Διος και Ηρας), ηρώων και προϊστορικών βασιλέων και άλλων διάσημων προσώπων. Μερικές περιπτώσεις είναι ο γάμος του Λυγκέα με την πρώτη του εξαδέλφη Υπερμήστρα, κόρη του Δαναού, του Αμφιτρύωνα με την πρώτη του εξαδέλφη Αλκμήνη (γονείς του Ηρακλή), οι σαρκικές σχέσεις του Οιδίποδα με τη μητέρα του Ιοκάστη, του Θυέστη βασιλιά του Αργους, με την κόρη του Πελοπία, σχέση από την οποία γεννήθηκε ο Αίγισθος (1200 π.Χ) κ.α.

Μια περίπτωση αιμομιξίας είναι εκείνη από την οποία γεννήθηκε ο Αδωνις, που λατρευόταν και σαν θεός.

Η Σμύρνα, κόρη του Θεία, βασιλιά της περιοχής του Λιβάνου, ερωτεύτηκε τον πατέρα της με τέτοιο ακόλαστο πάθος, που για να κοιμηθεί μαζί του, έβαλε την παραμάνα της να του πει πως μια πλούσια κυρία τον είχε ερωτευθεί, αλλά δεν ήθελε να δείξει το πρόσωπό της. Για αυτό ήθελε να τον συναντάει πάντα σε σκοτεινό δωμάτιο. Ο Θείας δέχτηκε, αλλά κάποτε ανακάλυψε ότι επρόκειτο για την κόρη του, και έσπευσε να την κατακρεουργήσει. Αυτή κρύφτηκε και από τη σχέση αυτή γεννήθηκε ο Αδωνις, που αργότερα νεκραναστήθηκε.

Πάντως στην Ελλάδα, η αιμομιξία αναγνωρίστηκε σαν εγκληματική και αξιόποινη πράξη. Ωστόσο υπήρξαν περιπτώσεις, στην Αθήνα, κατά την οποία η χήρα κάποιου, αν δεν είχε παιδιά, έπρεπε να παντρευτεί υποχρεωτικά τον αδελφό του ή τον πιο κοντινό συγγενή του. Υπήρξε δηλαδή μια χαλαρότητα, όμοια με κείνη του Μωσαϊκού Νόμου.

Παρ όλα αυτά, στα νεώτερα π.Χ. χρόνια, ο γνωστός Αθηναίος στρατηγός Κίμωνας παντρεύτηκε την αδελφή του, η κόρη του Θεμιστοκλή Μνησιπτολέμη, με εντολή του πατέρα της παντρεύτηκε το θείο της-αδελφό του, ο Λεωνίδας της Σπάρτης παντρεύτηκε τη Γοργώ, κόρη του αδελφού του Κλεομένη, ο Αναξιμανδρίδης παντρεύτηκε την κόρη της αδελφής του, κ.α.

Επίσης ιστορικά παρέμειναν τα αιμομικτικά ζευγάρια των γιων και των θυγατέρων του Εκατόμνου της Αλικαρνασού, του Μαύσωλου και της Αρτεμισίας και του Ιδριέως και της Αδας.

Ακόμη του Νέρωνα και της Αγριππίνας.

Added (2011-05-14, 0:37 Am)
---------------------------------------------
Συμφωνω φιλε KronosII , αλλα ισως να μην ειναι η κατοικια των θεων (του Ομηρου).

Οπωσδήποτε, η θρησκεία και η λατρεία των διαφόρων λαών είναι άρρηκτα δεμένη με την κοσμοθεωρία του κάθε λαού. Η Κοσμοθεωρία των Εβραίων και κατά συνέπεια των τριών Αβρααμικών θρησκειών, Ιουδαϊσμού, Χριστιανισμού και Μωαμεθανισμού, είναι όντως αντιεπιστημονική και κατά βάση λανθασμένη. Αυτό όμως είναι θέμα μιας άλλης συζήτησης που ίσως κάνουμε στο μέλλον!

Ότι ο άνθρωπος προήλθε από εξέλιξη για εμένα είναι βέβαιο και συμφωνώ μαζί σου. Με μια μικρή διαφορά, όμως, που αφορά την ίδια τη λέξη «εξέλιξη». Μην ξεχνάς ότι η Ελληνική γλώσσα είναι «η γλώσσα των Θεών», είναι γλώσσα που η κάθε λέξη έχει δική της αυτονομία και εξηγεί απόλυτα το νόημά της. Λοιπόν, «εξ ελίξεως» προήλθε ο άνθρωπος!! Από έλιξη δηλαδή προήλθε ο άνθρωπος. Θυμήσου το σχήμα της αλυσίδας του DNA. Είναι έλιξις. Και ΕΛ = Φώς, Θεός και ΙΞΙΣ = Ορμή, Φόρα, Κίνηση.

Η βάση της θεωρίας σου για την προέλευση των ανθρώπων είναι η εξέλιξη και όπως θα κατάλαβες δεν συμφωνώ με την εξελικτική θεωρία και πολύ περισσότερο με τη θεωρία του Δαρβίνου, η οποία «μπάζει» από παντού και αν θέλεις το συζητάμε εκτενέστερα αυτό!

Υιοθετώ την άποψη των πάνσοφων προγόνων μας, που πράττοντας φρόνιμα έλεγαν ότι «το Σύμπαν πάντα υπήρχε» χωρίς να πέφτουν σε ατοπήματα αφού είναι αδύνατον ακόμα και σήμερα να πει κάποιος πώς δημιουργήθηκε. Είμαι πιστός στη θεωρία μου που βασίζεται σε ενδείξεις από την παρακαταθήκη των προγόνων μας αλλά και τις παρακαταθήκες άλλων μεγάλων λαών της ανθρωπότητας που σημάδεψαν ανεξίτηλα την ιστορία του πλανήτη μας και που επιγραμματικά έχω καταθέσει ήδη και τώρα δίνω ενδείξεις περί της ορθότητάς της.

Θα επανέλθω, λοιπόν, με ενδείξεις από την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία!

Αρχικη δημιουργικη σπειρα => δημιουργια αντιθετης καταστροφικης σπειρας με αντιθετη κινηση που περιβαλει την αρχικη.

Ισως δε η δημιουργικη κινηση μας δινει γη και νερο και η καταστροφικη αερα και φωτια. (4 στοιχεια)

Το 5 στοιχειο (πεμπτουσια του συμπαντος κατα τον Αριστοτελη) ειναι η βαση του υλικου κοσμου.