O Μέγας Αλέξανδρος και οι "φτερωτοι στρατιώτες" του !!!
Η πολιορκία του βράχου της Σογδιανής πραγματοποιήθηκε το 327 π.Χ. από
τον Μέγα Αλέξανδρο και αποτελεί ένα μικρής σημασίας στρατιωτικό γεγονός
αλλά με τεράστια στρατηγική αξία. Ο Μέγας Αλέξανδρος έπειτα από την
κυριαρχία του σχεδόν σε όλη την πρώην Περσική Αυτοκρατορία στράφηκε προς
την παραδοσιακά προβληματική σατραπεία της Βακτριανής.
Έπειτα από αρκετές πολεμικές επιχειρήσεις στην περιοχή, με αρκετές
απώλειες, έφτασε και πολιόρκησε το φρούριο που βρισκόταν πάνω σε έναν
απότομο βράχο στην περιοχή της
Σογδιανής, βόρεια της σατραπείας (σημερινό Ουζμπεκιστάν), στο οποίο είχαν καταφύγει 30.000 στρατιώτες και η
οικογένεια του τοπικού άρχοντα Οξυάρτη ανάμεσα τους η Ρωξάνη μετέπειτα
σύζυγος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Το φρούριο θεωρούνταν απόρθητο από τους ντόπιους και προετοιμασμένο για
μακρά πολιορκία. Πριν από την πολιορκία ο Μέγας Αλέξανδρος ζήτησε την
παράδοση του φρουρίου και δέχτηκε την ειρωνική απάντηση των
πολιορκημένων ότι θα πρέπει να βρει στρατιώτες με φτερά για να
παραδοθούν καθώς μόνο όποιος είχε φτερά θα μπορούσε να ανέβει τον
ξακουστό απότομο βράχο. Το χιόνι έκανε ακόμα πιο δύσκολη την αναρρίχηση
του βράχου ενώ έδινε νερό στους πολιορκημένους. Ο Μέγας Αλέξανδρος για
να καταλάβει το φρούριο ζήτησε 300 εθελοντές στρατιώτες που είχαν
εμπειρία στην αναρρίχηση και έταξε πλούσια δώρα και αμοιβές στους
πρώτους 12 που θα έφταναν στην κορυφή ή σε όλους σύμφωνα με μια άλλη
εκδοχή. Οι εθελοντές βρέθηκαν και χρησιμοποιώντας σφήνες από τις σκηνές
τους και σχοινιά αναρριχήθηκαν κατά τη διάρκεια της νύχτας στον βράχο με
την διαταγή το επόμενο πρωί να κουνάνε λευκά μαντήλια πάνω στην κορυφή.
30 έπεσαν κατά την αναρρίχηση ενώ όλοι οι υπόλοιποι ανέβηκαν με
επιτυχία. Το επόμενο πρωί ο Αλέξανδρος έστειλε κήρυκα στους Σόγδιους
ζητώντας εκ νέου να παραδοθούν στους φτερωτούς στρατιώτες που ανέμιζαν
τα λευκά μαντήλια στην κορυφή. Το σοκ που υπέστησαν οι Σόγδιοι σε
συνδυασμό με την εντύπωση που είχαν ότι ήταν χιλιάδες αυτοί που είχαν
αναρριχηθεί τους έκανε να παραδοθούν στο μεγαλείο του Έλληνα στρατηλάτη.
Ο Μέγας Αλέξανδρος πρώτος στην πολεμική ιστορία κατάφερε να καταλάβει οχυρό χρησιμοποιώντας αλπινισμό ενώ χρησιμοποίησε άψογα τον ψυχολογικό
πόλεμο. Χάνοντας μόνο 30 στρατιώτες υπέταξε όλη την Βακτριανή σε ένα
βράδυ και μπορούσε πλέον να κινηθεί προς την Ινδία.
ΠΗΓΗ
ΠΗΓΗ
Από το periergaa
http://www.kalyterotera.grAdded (14-ΑΥΓ-2013, 2:17 PM)
---------------------------------------------
Η έρημος Τάκλα Μακάν και ο Μέγας Αλέξανδρος!!!
Ποια η αναζήτηση του Μ.Αλεξάνδρου στην σκληρότερη έρημο του κόσμου; Μήπως εκπλήρωνε μια θεϊκή αποστολή; Πέτυχε;
Μέρος Α
Έχουν ειπωθεί πολλά για την εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου συνολικά και πιο ειδικά για
το τμήμα της εκείνο που έλαβε χώρα στην κεντρική Ασία. Πιο συγκεκριμένα
αυτό το τμήμα που πραγματοποιήθηκε στην έρημο της Τάκλα Μακάν! Ποιος
ήταν ο πραγματικός στόχος του όταν τόλμησε να διασχίσει μια από τις
σκληρότερες ερήμους του πλανήτη (κατά πολλούς η σκληρότερη). Τι ήταν
αυτό που τον οδήγησε να υπερνικήσει όλα τα εμπόδια και να αψηφήσει τις πλέον αντίξοες συνθήκες,
για να κάνει αυτή τη διαδρομή; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν μια
τρέλα και μια προσπάθεια να αποδείξει την στρατιωτική του αξία. Μα αυτό
το είχε κάνει ήδη κάνει πάρα πολλές φορές, μία ακόμα δεν θα του
προσέφερε τίποτα! Οπότε το ερώτημα για την αιτία που τον οδήγησε σε
αυτό το εγχείρημα παραμένει αναπάντητο; ή μήπως όχι;
Η αμμώδης έρημος της Τάκλα Μακάν
Πριν προχωρήσουμε στη διερεύνηση του πραγματικού σκοπού αυτής της
εκστρατείας, ας μιλήσουμε λίγο….για την φύση της συγκεκριμένης ερήμου. Η
έρημος Τάκλα Μακάν βρίσκεται στην αυτόνομη κινέζικη επαρχία Σινκιάνγκ –
0υιγούρ. Στο βορρά φτάνει μέχρι τον ποταμό Ταρίμ, στους πρόποδες της
οροσειράς Τιεν Σαν και στο νότο μέχρι τα βουνά Κουνλούν. Αποτελεί
χαρακτηριστικό παράδειγμα ψυχρής ερήμου καθώς δέχεται πολύ ψυχρές αέριες
μάζες από την Σιβηρία, οι οποίες κατεβάζουν τη θερμοκρασία σε πολύ
χαμηλά επίπεδα. Μερικές φορές φτάνουν σε τιμές κάτω των -20οC. Εξαιτίας
της θέσης της, ακριβώς στην καρδιά της Ασίας και των χιλιάδων
χιλιομέτρων απόστασης από οποιαδήποτε πηγή νερού, παρουσιάζει πολύ
ψυχρές νύχτες ακόμα και το καλοκαίρι. Δηλαδή είναι ουσιαστικά αδιάβατη
για οποιονδήποτε άνθρωπο!
Αυτή είναι η πραγματικότητα για την έρημο της Τάκλα Μακάν και φυσικά είναι ιδιαίτερα
σκληρή! Άρα ήταν λογικό για έναν τόσο ευφυή στρατηλάτη να οδηγήσει το
στρατό του να αντιμετωπίσει τέτοιες αντίξοες συνθήκες, αν δεν υπήρχε
ένας ανώτερος σκοπός; Αν δεν είχε εντολή από κάπου για να εκτελέσει μια
τέτοια αποστολή, θα το έκανε; Προφανώς και όχι! Ποια όμως μπορεί να
ήταν η αποστολή που ίσως είχε ο Μέγας Στρατηλάτης και οδηγήθηκε στις
πράξεις αυτές και αντιμετώπισε τόσους κινδύνους. Ήταν μια αποστολή που
ορίσθηκε κατά την διάρκεια της εκστρατείας ή είχε εκπαιδευτεί από την
παιδική του ηλικία για κάποιον σκοπό. Πιστεύω, όπως και πολλοί
συνέλληνες, ότι προετοιμάζονταν για έναν ιερό σκοπό! Για μια αποστολή
που είχε ως τελικό στόχο τη σωτηρία του πλανήτη γη και την αποκατάσταση
της τάξης και της εύρυθμης λειτουργίας πάνω σε αυτόν!
Η εκστρατεία του Μ. Αλέξανδρου στην Τάκλα Μακάν έγινε περίπου το έτος 326 π.χ. ,
όταν είχε ολοκληρώσει την κατάκτηση της Περσικής Αυτοκρατορίας και
προχωρούσε για την κεντρική Ασία.
Οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν ότι δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα να υποτάξει τις άγριες
φυλές της περιοχής και χρειάστηκε αρκετό χρόνο για να το πετύχει. Ίσως
με αυτές τις αναφορές να προσπαθούν, στην πραγματικότητα, να
συγκαλύψουν το γεγονός της εκστρατείας! Βρίσκονταν τότε στη επαρχία της
Βακτριανής και ακολουθώντας πορεία παράλληλη με τον Ώξο ποταμό έφθασε
στα όρια της ερήμου. Ουσιαστικά ακολούθησε την πορεία του Α΄
εκστρατευτικού σώματος του Διονύσου, ο οποίος είχε πρώτος
πραγματοποιήσει μια ανάλογη εκστρατεία περίπου 2000 χρόνια πριν τον Μ.
Αλέξανδρο. Πέρασε από τα ίδια δύσβατα μονοπάτια για να εισέλθει στην
επαρχία Ξιν Γιάνγκ, στην οποία δεσπόζει η έρημος. Τις πληροφορίες για το
γεγονός αυτό τις αντλούμε από κείμενα αρχαίων που κάνουν νύξεις για
αυτά που συνέβησαν. Επίσης αναφορές για ανθρώπους με λευκά ή πυρόξανθα
μαλλιά υπάρχουν και σε κάποιους κινέζικους μύθους. Και επειδή μιλάμε για
μύθους, ο μύθος πάντα κρύβει ψήγματα μιας αλήθειας πολύ παλιάς, οι
αναφορές για τέτοιους ανθρώπους αφορούν αρχαιότατους χρόνους της
κινέζικης ιστορίας και άρα ταιριάζουν χρονικά με την πραγματοποίηση της
Διονυσιακής εκστρατείας.
Την απόδειξη ότι πραγματοποιήθηκε αυτή η εκστρατεία μας τη δίνουν σήμερα τα ευρήματα
που έρχονται συνεχώς στο φως, από τις ανασκαφές που πραγματοποιούνται
στην περιοχή. Οι ανασκαφικές αυτές προσπάθειες έχουν αποκαλύψει ερείπια
ολόκληρων πόλεων, οι οποίες είναι χτισμένες με αρχαίο ελληνικό
ρυμοτομικό σχέδιο. Υπάρχουν θεμέλια κτιρίων με αρχαιοελληνική
κατασκευή, με εσωτερική αυλή και ιδιαίτερο χώρο για την κεντρική εστία
της οικίας. Τα σημαντικότερα ευρήματα όμως δεν ήταν τα κτίρια, αλλά οι
μούμιες που βρέθηκαν στους δεκάδες τάφους της περιοχής. Ήταν πάρα πολλές
μούμιες ηλικίας χιλιετηρίδων, τέλεια διατηρημένες από την ξηρασία της
ερήμου. Και το πιο παράδοξο…οι μούμιες δεν έμοιαζαν με κινέζους!
Τα μουμιοποιημένα σώματα ανήκαν σε ψηλούς, κοκκινομάλληδες και με
ανοιχτόχρωμα μάτια. Προφανώς δεν ήταν κινέζοι οι νεκροί! Οι πιο παλιές
ανάγονταν στον 19ο – 18ο αιώνα π.χ. και οι πιο πρόσφατες γύρω στον 4ο
αιώνα π.χ.. Ανάμεσα στα σώματα βρίσκονταν και ένα μωρό, το οποίο στη
θέση των ματιών του είχε γαλάζιες πέτρες και κάποιες γυναίκες που
φορούσαν μυτερά καπέλα όπως οι Αμαζόνες. Ποιοι ήταν τελικά αυτοί οι
άνθρωποι και πως διαβιούσαν σε μια τόσο άνυδρη περιοχή; Το δεύτερο
ερώτημα απαντάτε με βάση γεωλογικές παρατηρήσεις, οι οποίες εξηγούν την
πιθανότητα η έρημος να ήταν κάποτε εύφορη κοιλάδα, λόγω της υψομετρικής
διαφοράς από το επίπεδο της θάλασσας. Οι άνθρωποι όμως;
Τα πορίσματα των ερευνών του DNA απέδειξαν ότι οι μούμιες δεν ανήκουν σε κινέζους ή
σε κάποιον άλλο λαό της περιοχής ( όπως οι Ουιγούροι Τούρκοι). Έδειξαν
ότι προέρχονται από ανθρώπους της αρχαίας Σκυθίας ή της Ανατολικής
Μεσογείου.
Όμως εδώ υπάρχει και ένα άλλο στοιχείο που καταδεικνύει την ελληνικότητα των
ευρημάτων(αποκλείοντας με αυτόν τον τρόπο Σκύθες και άλλους λαούς της
Α. Μεσογείου) και άρα το πέρασμα του Μ Αλεξάνδρου από εκεί. Οι
αρχαιολόγοι αναφέρουν ότι σχέδια των ρούχων των νεκρών έχουν
αρχαιοελληνικά μοτίβα. Ιδιαίτερα ένα εγχάρακτο σύμβολο σε ένα τάφο,
είναι το αρχαιοελληνικό σύμβολο της σβάστικας. Μήπως είναι αλήθεια το
πέρασμα των Ελλήνων από εκείνη την περιοχή και αν ναι, τότε τι
αναζητούσαν σε μια τέτοια έρημο;
Η Τάκλα Μακάν, στο πάνω μέρος της δορυφορικής φωτογραφίας
Πηγή: http://olympia.gr ypogeia-drasi.blogspot.comΜέρος Β᾽
Η ύπαρξη πόλεων με ελληνική αρχιτεκτονική και περισσότερο η ανακάλυψη των νεκρών με τα
ελληνικά στοιχεία αποδεικνύουν ότι δεν πέρασαν απλώς οι Έλληνες από
εκεί, αλλά πραγματοποίησαν μόνιμη εγκατάσταση. Ποιος ο λόγος μιας
τέτοιας πράξης σε εκείνη την περιοχή, αν δεν υπάρχει συγκεκριμένος
σκοπός και συγκεκριμένος ρόλος που θα πρέπει να παίξουν αυτοί που θα
εγκαθίσταντο εκεί; Μήπως τελικά οι πόλεις αυτές ήταν φρούρια και
φυλάκια και οι άνθρωποι φύλακες κάποιου μυστικού. Ποιο ήταν αυτό το
μυστικό που οδήγησε τον Μεγάλο Στρατηλάτη να πραγματοποιήσει αυτό το
σκέλος της εκστρατείας του; Τα ερωτήματα αυτά μας οδηγούν πίσω στην
σχολή της Μιέζας και τις διδασκαλίες του Αριστοτέλη προς τον διάσημο
μαθητή του! Αναρωτιέμαι τι ακριβώς πληροφορίες του μετέφερε για τις
παλιές εκστρατείες των Ελλήνων και το τι έψαχνε τότε ο Διόνυσος. Τι του
είπε για τα μυστικά που έκρυβε η έρημος και ποιες οδηγίες του έδωσε
για να φτάσει εκεί. Επίσης πρέπει να του έδωσε οδηγίες για το τι έπρεπε
να κάνει όταν θα έφτανε εκεί και αυτό εξηγείται εύκολα με την ύπαρξη
των πόλεων-φυλακίων.
Είναι σίγουρο ότι του ανέφερε για την εκστρατεία του Διονύσου και του πρότεινε αυτή
τη διαδρομή ως πιο ασφαλή για να προσεγγίσει την έρημο. Η εκστρατεία
του Διονύσου μπορεί να αποδειχθεί( σε πείσμα όσων μελετητών τη θεωρούν
φαντασίας γέννημα) από την ύπαρξη νεκρών με ηλικία σχεδόν 4000 χρόνων,
ανάμεσα στις μούμιες που ανακαλύφθηκαν στην Τάκλα Μακάν. Η ηλικία τους
πλησιάζει αυτή της χρονολογίας που αναφέρεται από την αρχαία γραμματεία
ως η δόκιμη για την εκστρατεία του Διονύσου. Οπότε ένα πρώτο
συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί από τα παραπάνω στοιχεία, είναι ότι ο
Μ. Αλέξανδρος επιχείρησε αυτό το κομμάτι της εκστρατείας του για να
επιθεωρήσει τα έργα που άφησε ο Διόνυσος και να τα ενισχύσει με δικά του
όπου υπήρχε ανάγκη.
Το πιο δύσκολο σημείο είναι ο εντοπισμός της αιτίας για την δημιουργία αυτών των
έργων. Ποια ανάγκη οδήγησε να χτιστούν πόλεις στη μέση της ερήμου και
να επανδρωθούν από ικανό προσωπικό, έτοιμο να δώσει μάχες! Θα είναι
δύσκολο να μάθουμε τι ακριβώς προστάτευαν αυτοί οι φύλακες ή τι ακριβώς
εμπόδιζαν να διαφύγει από αυτή την περιοχή. Είναι λογικό να σκεφτεί
κάποιος ότι μια τόσο σκληρή περιοχή, στην οποία φτιάχνει κάποιος
φυλάκια-φρούρια, παίζει το ρόλο ενός τύπου φυλακής και έχει μέσα της
πολύ ιδιαίτερους/επικίνδυνους κρατούμενους. Τι όμως έκρυβε μέσα της αυτή
η φυλακή της ερήμου; Εμείς μπορεί ποτέ να μην το μάθουμε με
βεβαιότητα, αλλά ο Αριστοτέλης το είχε πει σίγουρα στον Μ. Αλέξανδρο
και αυτό του έδωσε την καταπληκτική ορμή που επέδειξε κατά την διάρκεια
της εκστρατείας του.
Γίνεται φανερό, λοιπόν, ότι η έρημος Τάκλα Μακάν κρύβει πολλά και επικίνδυνα μυστικά!
Τα στοιχεία που έρχονται στο φως αποκαλύπτουν ιστορικά γεγονότα που
φαίνονται ικανά να ανατρέψουν θεμελιωμένες θέσεις για την ιστορία της
περιοχής και ίσως την παγκόσμια ιστορία! Εκστρατείες και εγκαταστάσεις
πληθυσμών σε εποχές παλαιότερες από ότι πιστεύονταν μέχρι τώρα και οι
οποίες έγιναν από λαούς με υψηλό πνευματικό επίπεδο. Λαούς που δεν
είχαν σχέση στην εμφάνιση με τους ιθαγενείς και ούτε στα ήθη και έθιμα
τους! Και τέλος κεντρικό σημείο σε όλα αυτά είναι οι Έλληνες και οι
ενέργειες τους, με αρχηγό τον Μέγα Αλέξανδρο και τον Διόνυσο!
…Το τρίτο μέρος μάλλον θα το γράψουμε εμείς.
Πηγή: olympia.gr ypogeia-drasi.blogspot.com
www.awakengr.com
Added (20-ΑΥΓ-2013, 10:35 PM)
---------------------------------------------
Η εκστρατεία που άλλαξε το κόσμο και η κρισιμότερη μάχη της
Η νίκη του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα Άρβηλα-Γαυγάμηλα το 331 π.Χ. οδήγησε την Περσική Αυτοκρατορία στο τέλος της και άνοιξε τον δρόμο
στους "Ελληνες να επεκτείνουν την επιρροή τους προς ανατολάς μέχρι την
Ινδία. Η νίκη εξασφάλισε την κυριαρχία του ελληνικού πολιτισμού και
πνεύματος στους επόμενους αιώνες.Στα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. ο Φίλιππος της Μακεδονίας είχε οργανώσει και εκπαιδεύσει έναν ισχυρό στρατό που αρχικά νίκησε και ακολούθως
συνένωσε τις ελληνικές πολιτείες σε μια νέα Ελληνική Αυτοκρατορία, η
οποία έγινε η ισχυρότερη στρατιωτική και οικονομική δύναμη της Δύσης.
Μόνο η Περσική Αυτοκρατορία στην Ανατολή μπορούσε να ανταγωνιστεί την
παγκόσμια ισχύ της. Ο Φίλιππος είχε καταστρώσει σχέδια για την κατάκτηση της Περσίας, άλλα δολοφονήθηκε πριν προλάβει να επιτεθεί στους αντιπάλους του. Ο γιος
του Αλέξανδρος, ανέβηκε στον θρόνο σε ηλικία είκοσι ετών, αλλά είχε
αρκετά χρόνια πολεμικών εμπειριών τις οποίες είχε αποκτήσει στο πεδίο
της μάχης δίπλα στον πατέρα του, καθώς και κλασική μόρφωση από τον
Αριστοτέλη.Την εποχή που ανέλαβε ο Αλέξανδρος την εξουσία δεν είχαν αναπτυχθεί ακόμη ο σχεδιασμός και η στρατηγική της μάχης. Στην καλύτερη περίπτωση, η
τακτική ήταν πρόχειρη οι αντίπαλοι συγκρούονταν κατά μέτωπον και
νικητής αναδεικνυόταν συνήθως ο μεγαλύτερος και καλύτερα οπλισμένος
στρατός.Ο Αλέξανδρος εισήγαγε τους τακτικούς ελιγμούς για την κύκλωση του εχθρού και για τον συντονισμό πεζών και έφιππων επιθέσεων. Πριν από
αυτόν, ο πόλεμος έμοιαζε με οδομαχία- μετά από αυτόν, θύμιζε μια μαζική,
αν και όχι πλήρως προετοιμασμένη, θεατρική παραγωγή.Το 334 π.Χ. ο Ελληνικός στρατός νίκησε τους Πέρσες στον Γρανικό ποταμό και ακολούθως βάδισε κατά της Ισσού, όπου πέτυχε νεά νίκη. Αν και
η Περσία παρέμενε ισχυρή, ο Αλέξανδρος αποφάσισε να προσθέσει νέα εδάφη
στην αυτοκρατορία του πριν ολοκληρώσει την ήττα των Περσών. Ακολούθησε
την ανατολική μεσογειακή ακτή κατακτώντας το σημερινό Ισραήλ και
ακολούθως την Αίγυπτο.Ο θρύλος αναφέρει ότι, σε μια επίσκεψη του στους μεγάλους ναούς της Αιγύπτου, ο Έλληνας ηγέτης θεωρήθηκε γιος του Δία και όχι του Φιλίππου.
Οι στρατιώτες του που ήδη τον λάτρευαν για τις ικανότητες και τη μεγάλη
ανδρεία του στις σκληρές μάχες, δεν δυσκολεύτηκαν να τον αποδεχτούν σαν
θεό.Ο Αλέξανδρος σταμάτησε την εκστρατεία του για να ιδρύσει την Αλεξάνδρεια στις εκβολές του Νείλου .Εκτός από τη δημιουργία λιμανιού
για το ναυτικό και ενός σημείου ανεφοδιασμού για τον στρατο του η
Αλεξάνδρεια έγινε σύντομα εμπορικό, επιστημονικό και λογοτεχνικό κέντρο
του ελληνικού κόσμου.Το 331 π.Χ. ο Αλέξανδρος ξεκίνησε με στρατό 40.000 πεζών και 7.000 ιππέων ακολουθώντας αντιστρόφως τον δρόμο από τη Μεσόγειο προς την
Περσία, όπου διέσχισε τον Τίγρη και τον Ευφράτη χωρίς ιδιαίτερη
αντίσταση. Ο βασιλιάς των Περσών Δαρείος Γ' παρακολουθούσε την πορεία
του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ συγκέντρωνε στρατεύματα από ολόκληρο το
βασίλειο του.Στα τέλη Σεπτεμβρίου είχε δημιουργήσει έναν στρατό από 200.000 πεζούς και ιππείς, τους οποίους υποστήριζαν 200 πολεμικά άρματα και 15
ελέφαντες. Ορισμένοι υπολογισμοί ανεβάζουν τις δυνάμεις του σε 500.000
άτομα, αλλά είνο αμφίβολο αν ήταν διαθέσιμοι τόσοι πολλοί στρατιώτες ή
αν μπορούσαν να συντηρηθούν με τα συστήματα ανεφοδιασμού εκείνης της
εποχής.Ο Δαρείος παρέταξε τον στρατό του σε μια μεγάλη ανοιχτή περιοχή περίπου εκατό χιλιόμετρα δυτικά των Αρβήλων. Ύστερα ισοπέδωσε το έδαφος
για να μπορούν τα άρματα του να κινούνται εύκολα.Ο Αλέξανδρος έφθασε στα Γαυγάμηλα, απέναντι από την αμυντική γραμμή του Δαρείου, στα τέλη Σεπτεμβρίου.Ορισμένες περιγραφές αναφέρουν έρουν ότι οι Έλληνες ξεκουράστηκαν μερικές ημέρες, ενώ άλλες λένε ότι περίμεναν μόνο μερικές ώρες πριν
επιτεθούν.Το πρωί της 1ης Οκτωβρίου (η ακριβής ημερομηνία επιβεβαιώθηκε απο την αναφορά μιας σεληνιακής έκλειψης) ο Αλέξανδρος άρχισε την επίθεση.
Επειδή μειονεκτούσε αριθμητικά σε αναλογία τουλάχιστον ένα προς πέντε
δεν είχε άλλη επιλογή πάρα να χτυπήσει το περσικό κέντρο. Για να
αποφύγει μια πιθανή κύκλωση του τοποθέτησε το πεζικό στο κέντρο, το
ιππικό στις πτέρυγες και τις ισχυρές εφεδρείες του πιο πίσω.Ο Δαρείος απάντησε με μια δική του επίθεση εναντίον του κέντρου των Ελλήνων. Τα άρματα και οι ελέφαντες του. ακολουθούμενοι από το ιππικό
διέσπασαν τις προφυλακές και βρέθηκαν μπροστά στο ελληνικό πεζικό. Το
περσικό ιππικό διέσχισε το ελληνικό μέτωπο άλλα αντί να στραφει και να
επιτεθεί στις απροστάτευτες πτέρυγες του ελληνικού στρατού, συνέχισε την
έφοδο του στα μετόπισθεν για να λεηλατήσει τα εφόδια και να σκοτώσει
τους συνοδούς του στρατοπέδου.Ο Αλέξανδρος αγνόησε τα μετόπισθεν του και επιτέθηκε αυτοπροσώπως στο κενό που άφησαν οι Πέρσες ιππείς, ενώ ταυτοχρόνως έστρεψε τις εφεδρείες
του εναντίον των ανυπεράσπιστων περσικών πτερύγων. Η τακτική του ήταν
υπέρτερη, αλλά ο μεγάλος αριθμός των Περσών καθυστέρησε μια γρήγορη
ελληνική νίκη. Οι Πέρσες άντεξαν μέχρι τη στιγμή που είδαν τον Αλέξανδρο να διασπά το κέντρο τους και να πλησιάζει τον Δαρείο με το επιτελείο του. Όταν
υποχώρησε ο Δαρείος, ο στρατός του, αν και εξακολουθούσε να υπερέχει σε
αριθμό, διασπάστηκε και τράπηκε σε φυγή. Το ελληνικό ιππικό καταδίωξε
και σκότωσε πολλούς Πέρσες που έφευγαν πανικόβλητοι. Ο Δαρείος διέφυγε, άλλα ένα πολύ μεγάλο μέρος των στρατιωτών του είχαν σκοτωθεί. Οι εκτιμήσει; για τις περσικές απώλειες ποικίλουν μεταξύ
40.000 και 100.000 ανδρών. Οι ελ ληνικές απώλειες δεν ξεπέρασαν τους
500 στρατιώτες.Ο Αλέξανδρος και ο στρατός του κατέλαβαν σύντομα τις μεγάλες περσικές πόλεις, ενώ ο Δαρείος δολοφονήθηκε από κάποιο μέλος της κυβέρνησης του.
Ο Αλέξανδρος δεν σταμάτησε την επίθεση του εναντίον της Περσικής
Αυτοκρατορίας, αλλά συνέχισε προς την Κασπία θάλασσα και κατέλαβε όλες
τις πε-ριοχές μέχρι τη βόρεια Ινδία. Κανένας στρατός δεν μπορούσε να τον
σταματήσει εκτός από τον δικό του. Μετά από οκτώ χρόνια συνεχούς πολέμου, οι στρατηγοί του τον έπεισαν να γυρίσει στην πατρίδα. Καθ' οδόν, παρά τους ισχυρισμούς περί θεϊκής
καταγωγής, ο Αλέξανδρος πέθανε σε ηλικία μόλις 33 ετών, πιθανόν απο
ελονοσία σε συνδυασμό με άφθονη οινοποσία.Με δεδομένο τον χρόνο προετοιμασίας και τους συντριπτικά ανώτερους αριθμούς δυνάμεων, ο Δαρείος θα μπορούσε ίσως να νικήσει τους Έλληνες
στα Αρβηλα-Γαυγάμηλα. Ο αποφασιστικός παράγων, όμως, δεν ήταν οι αριθμοί
ή ο χρόνος, αλλά η ηγεσία. Ο Αλέξανδρος ήταν απλώς, καλύτερος
στρατηγός. Πιθανόν μια περσική νίκη ή ακόμη σημαντικότερο, ο θάνατος του
Αλεξάνδρου στο πεδίο της μάχης να είχαν αλλάξει το μέλλον του κόσμου. Αντιθέτως, όμως, ο Αλέξανδρος χρησιμοποίησε τη νίκη του σαν κομβικό σημείο για την ένωση Ανατολής και Δύσης. Η μάχη το έδωσε τη δυνατότητα
να διαδώσει τον ελληνικό πολιτισμό σε τεράστιες περιοχές, ενώ παραλλήλως
ίδρυσε πάνω από είκοσι πόλεις που έγιναν τοπικά εμπορικά και
πολιτιστικά κέντρα.Τα Αρβηλα-Γαυγάμηλα επηρέασαν επίσης άλλους στρατιωτικούς ηγέτες, οι οποίοι υιοθέτησαν την ελληνική τακτική που είχε νικήσει κατά πολύ
περισσότερους εχθρούς. Αυτές οι μέθοδοι στρατιωτικών επιχειρήσεων
επηρέασαν σημαντικά τους ηγέτες της μελλοντικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
και έδωσαν επί σης έμπνευση και γνώσεις για τις ναπολεόντειες
κατακτήσεις περισσότερο από 20 αιώνες αργότερα.Από το βιβλίο οι 100 μεγαλύτερες μάχες όλων των εποχών Michael Lee Lanning, Εκδόσεις Ενάλιος
http://www.apocalypsejohn.com