Added (2011-07-14, 6:14 PM)
---------------------------------------------

Added (2011-07-15, 1:58 Am)
---------------------------------------------
4. Εκεί όπου ο Αυνάν συνουσιάζεται με τη γυναίκα του πονηρού αδελφού του Ήρ, τον οποίον απέκτεινεν (σκότωσε που λέμε κι εμείς οι αγράμματοι) ο «Θεός» και εκδπερματώνει έξω από αυτήν πάνω στην γη (από εδώ προέρχεται η λέξη αυνανισμός):

Είπε δε Ιούδας τω Αυνάν «είσελθε προς την γυναίκα του αδελφού σου και επιγάμβρευσαι αυτήν και ανάστησον σπέρμα τω αδελφώ σου», γνούς δε Αυνάν ότι ουκ αυτώ έσται το σπέρμα, όταν εισήρχετο προς την γυναίκα του αδελφού του, εξέχεεν επί της γης του μη δούναι σπέρμα τω αδελφώ αυτού (Γένεσις 38:8-9.)

Εύκολα, λοιπόν, μπορεί να συμπεράνει κανείς, ότι ο Τρεμπέλας γνώριζε, ότι η φράση αυτή στην Παλαιά Διαθήκη αναφερόταν σε σεξουαλική πράξη και ότι εν γνώσει του προέβη στην παραποίηση αυτή κάνοντας την Μαριάμ «δωμάτιο». Γράφει πουθενά το Ευαγγέλιο, ότι την ώρα που ήρθε ο άγγελος Γαβριήλ, η Μαριάμ βρισκόταν σε ένα δωμάτιο; Δεν θα μπορούσε να βρισκόταν κάπου αλλού π.χ. στην αυλή ή στον κήπο; Από πού έβγαλε το συμπέρασμα ο Τρεμπέλας, ότι η Μαριάμ βρισκόταν εκείνη τη στιγμή μέσα στο δωμάτιό της; Μήπως το επινόησε, επειδή δεν μπορούσε να δικαιολογήσει διαφορετικά εκείνο το «εισελθών», καθώς γνώριζε πάρα πολύ καλά, ότι η έκφραση «εισήλθε προς αυτήν» στην Παλαιά Διαθήκη σήμαινε πέραν πάσης αμφιβολίας σεξουαλική πράξη; Μπορεί να αναρωτηθεί κανείς, πως θα απέδιδε ο Τρεμπέλας τα συγκεκριμένα εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης, αν ανελάμβανε να τα «ερμηνεύσει» και αυτά; Μήπως όλες αυτές οι γυναίκες που αναφέραμε θα ήταν έγκυος κι αυτές αλλά παρθένες και θα είχαν γεννήσει από ένα Χριστό η κάθε μία;

Όλα αυτά τα ερωτήματα παύουν να είναι μετέωρα, σε συνδυασμό με την επόμενη επίμαχη φράση, στην παραποίηση της οποίας «δίνει πλέον τα ρέστα του» ο Π. Ν. Τρεμπέλας. Όταν ψεύδεται κάποιος, πρέπει να πει κι άλλα ψέματα, για να καλύψει το πρώτο. Μας λέει λοιπόν ο ευαγγελιστής Λουκάς: «...και διελογίζετο αυτη, ποταπός είη ο ασπασμός ούτος...»! Και μεταφράζει ο Π. Ν. Τρεμπέλας: «…και σκεφτόταν αυτή προς τι αυτός ο χαιρετισμός…». Για κάποιον, που γνωρίζει στοιχειωδώς την καθαρεύουσα και ελάχιστα αρχαία Ελληνικά, «ποταπός ασπασμός» σημαίνει ένα αισχρό φίλημα, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται η αισχρότητα ενός τέτοιου φιλιού (έβαλε και γλωσσίτσα;).

Για να είμαστε όμως και ακριβοδίκαιοι, πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη, ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις κάποιες λέξεις και φράσεις εκείνης της εποχής χρησιμοποιούνται με διαφορετική έννοια από σήμερα. Έλα όμως που όλα τα σύγχρονα λεξικά αποδίδουν στη λέξη «ποταπός» την έννοια του τιποτένιου, του χυδαίου, του αισχρού. Παλαιότερα λεξικά, όπως του Σουίδα, επεξηγούν τη λέξη πότερον ως άρα, ποίον, ποταπόν. Το λεξικό Δημητράκου τη μία φορά μάς παραπέμπει και στη λέξη ποδαπός, που έχει την έννοια: από που, από ποια χώρα, ποιας καταγωγής, ποιου είδους, τι λογής, και την άλλη την αποδίδει με τις προαναφερθείσες μειωτικές έννοες. Η λέξη ασπασμός, και τότε και σήμερα, σημαίνει το φίλημα. Ποτέ και σε καμιά περίπτωση δεν σήμαινε «χαιρετισμό».

Ο ευαγγελιστής, ο δεχθείς και την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, δεν βρήκε να χρησιμοποιήσει μία άλλη λέξη από το πλουσιότατο ελληνικό λεξιλόγιο αντί της λέξεως «ποταπός»; Υπήρχε το «πότερον», το «ως», το «άρα», το «ποίον». Καμιά από αυτές τις λέξεις δεν τον ικανοποιούσε και διάλεξε τον «ποταπό»; Παρ’ όλ’ αυτά ας υποθέσουμε, ότι για τον ευαγγελιστή Λουκά ήταν αθώα και σήμαινε π.χ. «τι είδους», «τι λογής». Ο ασπασμός όμως πού και πώς «κολλά» στο περιστατικό; Όπως σήμερα έτσι και τότε εξακολουθεί να σημαίνει «φίλημα», με την επίμαχη φράση να συνεχίζει να μένει μετέωρη, κυρίως από την ολοφάνερη προσπάθεια συγκάλυψης και αποπροσανατολισμού των καλοπροαίρετων αναγνωστών της Καινής Διαθήκης.

Εδώ θέλω να διευκρινίσω κάτι. Τον Π. Ν. Τρεμπέλα δεν τον γνώριζα (έχει εγκαταλείψει άλλως τε τα εγκόσμια) ούτε έχω κάτι προσωπικό εναντίον του. Απλώς χρησιμοποιώ τις μεταφράσεις του (που είναι αποδεκτές από την εκκλησία και μάλιστα ως πολύ καλές) επειδή είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που με τη μετάφρασή του προσπαθεί να διορθώσει τα αδιόρθωτα! Όποια μετάφραση, όμως, και αν χρησιμοποιήσουμε τα ίδια περίπου μαγειρέματα γίνονται.

Τέλος πάτων, ό,τι κι αν σημαίνει το «ποταπός», ο ασπασμός (το φιλάκι με ή χωρίς γλωσσίτσα) δόθηκε και ο Γαβρήλης την κουτούπωσε (Θεέ μου συγχώρα με)!!! Τώρα αν το σπέρμα ήταν Άγιο γιατί ο Γαβριήλ ήταν άγγελος είναι άλλο θέμα. Πάντως ότι “εισήλθε” δεν υπάρχει αμφιβολία! Εισήλθε.

Τώρα, μετά απ’ όλ’ αυτά γεννάται ένα θέμα: Αφού σύμφωνα με τους Θεόπνευστους οι Άγγελοι είναι άφυλα όντα πώς “εισήλθε” ο Γαβριήλ;; Μήπως ως αγγελιοφόρος του Θεού μετέφερε το σπέρμα το Άγιο του Θεού και το «εισήλθε» αφορά μόνο στο σπέρμα; Εξ ου και η Παναγία Παρθένος;

Ρε, μπας και ο Ιησούς ήταν παιδί του σωλήνα;;;;

Και δεν συζητώ τώρα αν ο Θεός έχει σπέρμα, γιατί τότε θα προκύψει και το αν είχε τσίμπλες ή πιτυρίδα, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα που αφορά στο “κατ’ εικόνα και ομοίωση” και ίσως αν θέλετε το εξετάζουμε κι αυτό!

Κάθε αντίρρηση δεκτή να τη συζητήσουμε, αλλά ότι…. εισήλθε, εισήλθε ό,τι κι αν λέει το παπαδαριό!

Added (2011-07-15, 9:24 PM)
---------------------------------------------
Αν εχεις καμια καλη σελιδα για την Παλαια διαθηκη για ριχτην (αν και δε νομιζω να την διαβασω ολη !)