Added (2011-06-29, 8:43 PM)
---------------------------------------------
για τον απολλωνιο

Added (2011-06-29, 8:54 PM)
---------------------------------------------
για τα μαντεια θα διαφωνησω οτι ηταν τσαρλατανοι ,τοτε υπηρχε γνωση ! και αλλη ικανοτητα επαφης .τα φυλλα δαφνης και τα ναρκωτικα που μας προσαπτουν ειναι μονο για να μειωσουν την αξια των μαντειων και να μας πουν ανοητους που πιστευαμε ατομα που παιρνανε ουσιες.

Added (2011-07-08, 9:32 PM)
---------------------------------------------
Στα αρχαία Άβδηρα έπαιζαν βιολί!(Ξέρετε..αυτό που “εμφανίστηκε” στην Ευρώπη τον 16ο αιώνα)

Αναρτήθηκε από τον/την Βισάλτης στο Ιουλίου 7, 2011

(σ.Β.Ακόμη μία χαλάστρα στο μακρύ κατάλογο των “Ευρωπαϊκών επιτευγμάτων”)

Η Θράκη είναι μουσικομάνα. Γέννησε πλήθος μουσικών, αλλά και μουσικών οργάνων. Η απαρίθμησή τους και μόνον θα αποτελούσε την ύλη ενός ολόκληρου βιβλίου. Ένα απ’ αυτά τα μουσικά όργανα – που, όμως, λένε πως δεν ήταν γνωστό στην αρχαία Ελλάδα – είναι και το βιολί – το οποίο τότε δεν το έλεγαν φυσικά έτσι. Απόδειξη περί τούτου είναι η ύπαρξις ενός αρχαίου πήλινου ειδωλίου (χρονολογείται στα μέσα του 3ου αι. π.Χ.) που ευρέθη στα Άβδηρα, και εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Καβάλλας (αρ. ευρ. Ε 193).

Είναι καμωμένο από ροδοκάστανο πηλό, και σε μερικά σημεία του ήταν ζωγραφισμένο με λευκό και κυανό χρώμα. Το εύρημα ευρέθη σε τάφο, μαζί με άλλα τέσσερα ειδώλια Ερωτιδέων. Στο πίσω μέρος του φέρει οπή, κάτι που σημαίνει ότι μάλλον το κρεμούσαν από εκεί, και ο πτερωτός θεός-μουσικός έδειχνε πράγματι πως πετά. Απ’ το (συγκολλημένο) ειδώλιο λείπουν τα πτερά, η κεφαλή, τμήμα του δεξιού χεριού και τμήμα του δεξιού ποδιού, αλλά σώθηκε αυτό που έπρεπε να σωθεί. Εικονίζει έναν Έρωτα, με την μορφή γυμνού παιδιού (σημείο αγνότητος), που φέρει γύρω από την μέση του τυλιγμένο ένα ιμάτιο, που ήταν βαμμένο λευκό, η άκρη του οποίου πέφτει κατά μήκος του αριστερού του ποδιού.

Ως εδώ τίποτε το περίεργο. Αλλά ο Έρως αυτός κρατά στο αριστερό του χέρι ένα τρίχορδο μουσικό όργανο, που το στηρίζει στον δεξιό ώμο του, ενώ το προτεταμένο δεξί χέρι (που το μισό λείπει), θα κρατούσε πιθανότατα δοξάρι (ή άλλο είδος «πλήκτρου», όπως το έλεγαν τότε). Τα δάκτυλα του αριστερού χεριού πιέζουν τις χορδές στο τέλος του βραχίονος του μουσικού οργάνου. Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμμιά αμφιβολία πως πρόκειται για ένα. σύγχρονου τύπου αρχαίο βιολί, ίσως άρπα με δοξάρι, που παίζει αυτός ο Έρωτας, σπάνια, έως σπανιότατη – ίσως και μοναδική – απεικόνιση σε αρχαίο κομμάτι, αν εξαιρέσει κανείς σχετικό το ανάγλυφο του Εθν. Αρχ. Μουσείου Αθηνών, που εικονίζει τον μουσικό διαγωνισμό Απόλλωνος-Μαρσύα, που όμως έγινε με κιθάρα!

Το ανάγλυφο του Εθν. Μουσείου είναι λίγο μεταγενέστερο απ’ αυτό των Αβδήρων (ανάγεται στο 330-320 π.Χ.)!.. Αυτό το μουσικό όργανο, λοιπόν, του Έρωτα των Αβδήρων ανήκει στην μεγάλη οικογένεια
των λαγούτων, αλλά δεν είναι πανδουρίδα, αφού αυτή δεν στηριζόταν στον ώμο, αλλά στην κοιλιακή χώρα, όπως η εξέλιξή της, ο ταμπουράς και το μπουζούκι. Και αν στηριζόταν στον ώμο, είχε άλλη στήριξη απ’ αυτήν του ειδωλίου των Αβδήρων.

Κάτι ανάλογο με τον «βιολιστή των Αβδήρων» έχει βρεθεί και στην περιοχή της αρχαίας Κορίνθου. πειδή το αρχαίο μουσικό όργανο που εικονίζεται στο εύρημα των Αβδήρων είναι τρίχορδο, εξάγουμε το συμπέρασμα πως είναι ένα πρωτόγονο βιολί, αφού το σημερινό βιολί είναι τετράχορδο (σολ, ρε, λα, μι). Επισήμως είναι αποδεκτό ότι το βιολί, ίσως, και να προέρχεται από το αραβικό μουσικό όργανο ρεμπάμπ, που έγινε γνωστό στην Ευρώπη μετά την αραβική εισβολή στην Ισπανία (711 μ.Χ.). Ο πρόγονος του βιολιού, η βιέλλα (> βιόλες, βιολιά), απαντάται σε βυζαντινές περγαμηνές, και παιζόταν από τα τέλη του 10ου-13ο αι. και με δοξάρι. Η σημερινή ονομασία του οργάνου («βιολί») απαντάται για πρώτη φορά στην Γαλλία το 1577.

Τώρα, λοιπόν, είναι καιρός να αναθεωρηθούν αυτές οι απόψεις και το εύρημα μας αναγκάζει να σκεφτόμαστε πως το πρώιμο «βιολί» – παραλλαγή της πανδουρίδος – ήταν γνωστό στην Θράκη, και οι Θρακιώτες μουσικοί το διέδωσαν στο Αιγαίο και την Μ. Ασία – γι’ αυτό και είναι τόσο διαδεδομένο σ’ αυτά τα μέρη – απ΄ όπου έφθασε έως τους άραβες, οι οποίοι με την σειρά τους, ίσως, το διέδωσαν στην Ισπανία.
ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης «Μουσικής μύησις», εκδ. Madmelody (www.madmelody.gr τηλ. 210-81.04.036-7).
visaltis.blogspot.com/

Added (2011-07-12, 10:09 PM)
---------------------------------------------
http://ellas2012.blogspot.com/

Added (2011-07-16, 8:56 PM)
---------------------------------------------
Αρχαίοι μύθοι και.. απίστευτες ιστορίες για την Σελήνη
11:22 μ.μ. | Αναρτήθηκε από Βισάλτης
-
Μια πολύ παλιά Σουδανική παράδοση της φυλής Σιλλούκ αναφέρει: «Τον παλιό καιρό οι άνθρωποι ανέβαιναν στο φεγγάρι από κάποιο ανηφορικό δρόμο αλλά μετά κουράστηκαν και δεν μπορούσαν ν' ανέβουν».

Τα Ινδικά χειρόγραφα αναφέρουν ότι «οι Έλληνες θεοί πολέμησαν εναντίον των κατοίκων της σελήνης και των συμμάχων της.»
Οι Έλληνες φιλόσοφοι γνώριζαν πάρα πολλά για την σελήνη. Ο Σωκράτης την χαρακτηρίζει: «Μεγάλη κούφια σφαίρα που στο εσωτερικό της υπάρχουν θάλασσες και στεριές και κατοικούν άνθρωποι σαν εμάς». Αυτά αναφέρει ο Ξενοφάνης για τον δάσκαλο του. Αυτά που έλεγε ο Σωκράτης τα υποστηρίζουν και σύγχρονοι αστρονόμοι.

Ο Έλληνας θεός Ορφέας, γιος του Απόλλωνα, ο πιο τακτικός ταξιδιώτης της Σελήνης και του Σειρίου, και μας λέει: «Η Σελήνη έχει βουνά πολιτείες και σπίτια, η επιφάνεια της είναι έδαφος όπως της γης και καιοικεκαι από θεϊκούς κατοίκους.» Τις πληροφορίες αυτές μας τις δίνουν Πλούταρχος και Διογένης ο Λαέρτιος.

Ο Ορφέας γνώριζε το σεληνιακό ημερολόγιο των 12 μηνών και τις φάσεις της σελήνης. Μιλά για την περιστροφή της γης γύρω από τον ήλιο, τις εύκρατες, τροπικές και πολικές ζώνες της γης, τις εκλείψεις της σελήνης, τα ηλιοστάσια, τις ισημερίες, τις κινήσεις των πλανητών και την παγκόσμια έλξη και επιμένει στο θέμα των κατοίκων της σελήνης, ότι είναι αυτοί που περιπλανήθηκαν από πλανήτη σε πλανήτη.

Οι Τελχίνες της Ρόδου και οι Κάβειροι της Σαμοθράκης εξαφανίστηκαν μετά τον μεγάλο κατακλυσμό. Η τεχνολογική τους εξέλιξη ήταν τέτοια που τους επέτρεπε να εγκαταλείψουν την γη και να σωθούν στην Σελήνη ή τον Αρη. Η άποψη μου είναι ότι επέστρεψαν στις βάσεις τους στην Σελήνη και τον Αρη αντίστοιχα, βάσεις που χρησιμοποιήθηκαν από τους θεούς κατά τον εποικισμό της γης.
Ο Νονός αναφέρει ότι ο Φαέθων έκανε 30 περιστροφές γύρω από το φεγγάρι, ταξίδεψε στην Αφροδίτη και επισκεπτόταν τον Β. και Ν. Πόλο.

Ο Διόνυσος και ο Ηρακλής πήγαν στην Σελήνη και ο Ίδμων όπως αναφέρει ο Νονός ταξίδεψε στην Σελήνη με το άρμα του που έμοιαζε με απαστράπτοντα κομήτη και δίνει ακριβέστατες πληροφορίες για την
αθέατη πλευρά της σελήνης κάτι, που πριν λίγα χρόνια έκανε ο σύγχρονος άνθρωπος.
Ο Ελληνικής καταγωγής Λουκιανός από την Σαμοσάτα της Συρίας έζησε το 120 μ.χ. Στο βιβλίο του «Αληθινή Ιστορία» αν και το χαρακτηρίζει παραμύθι, εν τούτοις δίνει πληροφορίες επιστημονικά απόλυτα ακριβείς, οι οποίες επαληθεύτηκαν στην εποχή μας. Τις πληροφορίες αυτές εάν δεν υπήρχαν ανάλογες εμπειρίες, ήταν αδύνατον να τις φαντασθεί άνθρωπος.

«Πήγαινε με ένα καράβι που το πήρε ο αέρας για εφτά μερόννχτα και την όγδοη ημέρα έφτασε στο φεγγάρι. (Τόσο κάνουν τα σύγχρονα διαστημόπλοια του ανθρώπου για το φεγγάρι). Μπήκε μέσα σ' ένα πηγάδι που από πάνω είχε καθρέφτες και έβλεπε όλη τη γη. (Πρόκειται για υπερσύγχρονο τηλεσκόπιο που ο άνθρωπος ακόμη δεν το έχει φτιάξει γιατί με αυτό έβλεπε και τους ανθρώπους στην γη). Βασιλιάς της Σελήνης ήταν ο Ενδυμίωνας που τον πήραν από την γη και τον πήγαν στο φεγγάρι και τον έκαναν βασιλιά.»

Περιγράφει τρικινητήρια αεροπλάνα (τρικέφαλοι αλογογύπες που πετούσαν) περιγράφει σύγχρονες διόπτρες (έβαζαν και έβγαζαν τα μάτια τους που μπορούσε να τα φορά ο καθένας και έβλεπαν πολύ μακρυά) περιγράφει πολεμιστές με διαστημική στολή που είχε δύο κέρατα "κεραίες". Ο στρατός αυτός ήταν του Φαέθοντα και επειδή ήταν άνθρωποι σαν εμάς και η θερμοκρασία της σελήνης μεγάλη γι αυτό φορούσαν τις διαστημικές στολές.

Περιγράφει ταξίδια στ' άστρα του ζωδιακού καθώς και προσθαλάσσωση ίδια με αυτή των συγχρόνων κοσμοναυτών και μάλιστα στην περιοχή των Βερμούδων. Επισκέφθηκε τα νησιά των Μακάρων (Σείριος) και δεν ήθελε να φύγει αφού σε λίγα χρόνια θα γύρναγε πίσω.
Τέλος περιγράφει πόλεμο μεταξύ των κατοίκων της Σελήνης και του Σειρίου όπου έγιναν αερομαχίες και χρησιμοποιήθηκαν τρομερά όπλα και νίκησαν οι Σείριοι. Όπως φαίνεται ο Λουκιανός διάβασε κάποιο χειρόγραφο που έγραφε για όλα αυτά και επειδή του φαινόταν εξωφρενικά τα αποκάλεσε παραμύθι τα έγραψε και τα ονόμασε αληθινή ιστορία.

Η δίδυμη αδελφή του Απόλλωνα, η Αρτεμη, χρημάτισε βασίλισσα της σελήνης. Ο Πυθαγόρας, γιος του Απόλλωνα κατά μία παράδοση, επέμενε ότι η Σελήνη κατοικείται από όντα θεϊκά όμοια με τους ανθρώπους της γης. Ο Πυθαγόρας αφηγείται επίσης ότι έκανε στροφές γύρω από την σελήνη με τα αστρόπλοια των θεών που κατοικούσαν στο φεγγάρι και με τα όντα αυτά είχε δημιουργήσει φιλία, ενώ αναφέρει ότι η σεληνιακή ημέρα είναι 15 φορές μεγαλύτερηαπό της γης όπως και είναι.
Ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι όπως άκουσε από μαρτυρίες πολλές φορές, ο Πυθαγόρας μπορούσε την ίδια στιγμή να βρίσκεται σε δύο διαφορετικό μέρη - ιδιότητα που έχει μόνο το ηλεκτρόνιο του ατόμου - και έκανε ταξίδια στον Άδη ακολουθώντας την διαδρομή του Προμηθέα. Ο Πυθαγόρας μπορούσε να αιωρείται και να γίνεται αόρατος ή να βρίσκεται ταυτόχρονα σε δύο μέρη. Τον δίδαξε ο Απόλλωνας όπως τον Αρισταία και τον ιερέα του 'Αβαρι.

Οι θεϊκοί κάτοικοι της σελήνης είναι πιο ψηλοί από τους κατοίκους της γης, ξανθοί και πολύ όμορφοι. Όλες οι γνώσεις του Πυθαγόρα, Μαθηματικά, Μουσική, Γεωμετρία, Φυσική είναι δοτές γνώσεις που πήρε από τους ουράνιους με τους οποίους είχε συνεχή επαφή. Το 1950 σε ναό των Μαγιάς στο Μεξικό βρέθηκε χάρτης της αθέατης πλευράς της σελήνης, ο οποίος αποδείχτηκε απόλυτα ακριβής συγκρινόμενος με τους πρόσφατους που έφεραν τα διαστημόπλοια. Η πρώτη χαρτογράφηση της αθέατης πλευράς της σελήνης από τον άνθρωπο έγινε την 7.10.1959, επομένως ο παλαιός χάρτης βρέθηκε στην γη ή από επίσκεψη γήινων στο φεγγάρι ή από επίσκεψη εξωγήινων στην γη.

Η σελήνη σύμφωνα πάντα με τα Σανσκριτικά κείμενα και την Ινδουϊστική θρησκεία, σε κάποια απώτατη εποχή δεν υπήρχε σαν δορυφόρος της γης. Αργότερα η γη είχε τρεις δορυφόρους. Την εποχή που η γη δεν είχε δορυφόρους, οι άνθρωποι είχαν ανάστημα ύψους 1.20-1.50 μέτρων. Όταν είχε τρεις δορυφόρους τότε οι άνθρωποι είχαν ανάστημα 2.50-12.00 μέτρα και τέλος με ένα δορυφόρο έχουν το ύψος του σημερινού ανθρώπου 1.60-2.00 μέτρα, λόγω βαρύτητας (g=9.81m/sec2).

Added (2011-07-16, 8:56 PM)
---------------------------------------------
Πηγη , http://visaltis.blogspot.com/2011/07/blog-post_1048.html