|
Τα Ορφικά Μυστήρια
|
|
| aposperittis | Date: Δευτέρα, 17-ΟΚΤ-2011, 4:41 PM | Message # 1 |
 Ο βασιλιάς των μελών
Group: Administrators
Messages: 4719
Status: Offline
| «Ο Ορφεύς στάθηκε το έμψυχο πνεύμα της Ιεράς Ελλάδος, ο αφυπνισμός της θείας ψυχής».
Με αυτά τα λόγια χαρακτηρίζει τα Ορφικά Μυστήρια και τον ιδρυτή τους Ορφέα, ο συγγραφέας Εδουάρδος Συρέ (Ed. Shure) στο βιβλίο του «ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΜΥΣΤΑΙ».
Πράγματι, τα Ορφικά Μυστήρια κυριάρχησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα στον αρχαίο κόσμο και κατέχουν ξεχωριστή θέση ανάμεσα στις αρχαίες Ελληνικές τελετουργίες.
Image Ιδρυτής των μυστηρίων θεωρείται ο Ολύμπιος Ορφεύς, υιός του Οιάγρου και της Μούσας Καλλιόπης. Γεννήθηκε στην Πίμπλεια της Πιερίας την 13-14η χιλιετία π.Χ. και υπήρξε μία ιδιαίτερα πολυσχιδής προσωπικότητα: λέγεται ότι έλαβε μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία, ότι εφηύρε την λύρα και ήλθε σε επαφή με τους Καβείρους της Θράκης από τους οποίους επηρεάστηκε.
Επίσης παροιμοιώδης έμεινε ο έρωτας του για την Ευρυδίκη για την οποία κατέβηκε ως τον Άδη για να την πάρει πίσω από το βασίλειο του Πλούτωνα. Η συνολική θεώρηση των Ορφικών αποδεικνύει πως ο Ορφέας ήταν όντως υπαρκτό πρόσωπο και όχι απλά το αποκύημα της φαντασίας ορισμένων.
Τα Ορφικά Μυστήρια ξεκίνησαν από τα Βορειοελλαδικά βουνά, σε μια εποχή που ο Διόνυσος ο κατ' εξοχήν Θεός των μυστηρίων, λατρευόταν σαν Θεότητα της Σελήνης (Φεγγαροθεός). Δημιουργώντας τα Μυστήρια ο Ορφέας ένωσε τη θρησκεία του Δία με εκείνη του Διονύσου.
Οι μυημένοι έπαιρναν από τις διδασκαλίες του τις μεγάλες αλήθειες που το θαυματουργό τους Φως έφτανε μέχρι το λαό με την μορφή ενός πέπλου προσιτού και ανακατεμένου με την ποίηση και τις δημόσιες τελετές. Μεγάλος Ιερέας του Δια και εξέχων Μύστης της Θράκης, ο Ορφέας έγινε για τους μυημένους ο μεγάλος Αποκαλυπτής του Ουρανίου Διονύσου.
Οι τελετές των Ορφικών λάμβαναν μέρος την νύκτα. Η ουσία των Μυστηρίων είναι η μετάβαση από το σκότος στο φως με διάφορους αλληγορικούς και συμβολικούς τρόπους.
Στο άδυτο του ναού ο Ιεροφάντης άναβε την τελετουργική Πυρά από μία συνεχώς καίουσα Ιερά Πηγή και εμφανιζόταν μπροστά στους μυημένους. Οι ναοί των Ορφικών είτε ήταν κτιστοί, είτε απλά σπήλαια.
Ένα άλλο μέρος της Ορφικής φιλοσοφίας αποτελούν και οι Ορφικοί Ύμνοι που ψάλλονταν κατά τις τελετές.
Είναι πανάρχαιοι και οι παλαιότεροι ανάγονται στην 11η χιλιετία π.Χ. Εξυμνούν διάφορες θεότητες και δίνουν πλήθους στοιχείων για την Ορφική Κοσμολογία, όπως: την γέννεση του Σύμπαντος από μια έκρηξη, την θεωρία του Κοσμικού Ωού (άποψη πως ο κόσμος γεννήθηκε από ένα αυγό), την πίστη στην Συμπαντική Αρμονία, την αναφορά στο Ζωδιακό Κύκλο, καθώς και πλήθος αστρονομικών γνώσεων όπως την ύπαρξη του Πολικού Αστέρα, τις Ισημερίες και τα Ηλιοστάσια.
Η Αρχαία Ελληνική Θεολογία προήλθε από τους Ορφικούς και επηρέασε τόσο τον Πυθαγόρα όσο και τον Πλάτωνα. Ο Πλάτων μάλιστα στα κείμενα του ονομάζει τον Ορφέα «Θεολόγο».
Ο λόγος του Ορφέα λοιπόν προχώρησε μετά τον θάνατό του με τρόπο μυστηριώδη μέσα στις φλέβες του Ελληνισμού από τις μυστικές αρτηρίες των Ιερών και τον έκανε Μύστη.
Οι Θεοί έμειναν σύμφωνοι με τον λόγο του, όπως μέσα σε έναν ναό ο χορός των μυημένων συμφωνεί με τους ήχους μιας αόρατης λύρας. Έτσι η ψυχή του Ορφέα έγινε η ψυχή της Ελλάδος.
Καλύτερα να ανάψεις ένα κερί παρά να καταριέσαι το σκοτάδι!
|
| |
| |
| margarita | Date: Τετάρτη, 19-ΟΚΤ-2011, 10:11 PM | Message # 2 |
 Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 12902
Status: Offline
| Εσένα τη Νέμεση καλώ,
τη βασίλισσα την πανίσχυρη,
μέσω της οποίας αποκαλύπτονται οι πράξεις των θνητών ανθρώπων,
την αιώνια, την αξιοσέβαστη, με την απεριόριστη όραση,
εκείνη που αγαλιάζει με το ορθό και το δίκαιο
[...]σε κάθε θνητό είναι γνωστή η επιρροή σου,
και οι άνθρωποι βογγούν πίσω από τα δίκαια δεσμά σου,
γιατί κάθε σκέψη καλά κρυμμένη στο μυαλό,
ξεκάθαρα αποκαλύπτεται στη θέα σου.
[...] Έλα ευλογημένη και ιερή Θεά, εισάκουσε την προσευχή μου,
και βάλε στη φροντίδα σου τη ζωή του πιστού σου,
την αγαθοεργή σου βοήθεια δώσε στην ώρα της ανάγκης,
και άφθονη ισχύ στη δύναμη της λογικής,
τις σκέψεις τις ασεβείς, τις αλαζονικές και τις χαμερπείς διώξε μακριά.
–Ορφικός Ύμνος 61 στην ΝέμεσιAdded (2011-10-19, 8:56 PM)
---------------------------------------------
Ζεῦ πάτερ, ὑψίδρομον πυρσαυγέα κόσμον ἐλαύνων,
στράπτων αἰθερίου στεροπῆς πανυπέρτατον αἴγλην,
παμμακάρων ἕδρανον θείαις βροντῇσι τινάσσων,
νάμασι παννεφέλοις στεροπὴν φλεγέθουσαν ἀναίθων·
λαίλαπας, ὄμβρους, πρηστῆρας κρατερούς τε κεραυνούς.
βάλλων εὐροθίους φλογερούς, νεφέεσσι καλύπτων
παμφλέκτους, κραιπνούς, φρικώδεας, ὀβριμοθύμους,
πτηνὸν ὅπλον δεινόν, κλονοκάρδιον, ὀρθοέθειρον,
αἰφνίδιον, βρονταῖον, ἀνίκητον βέλος ἁγνόν,
ῥοίζου ἀπειρεσίου δινεύμασι παμφάγον ὁρμῇ,
ἄρρηκτον, βαρύθυμον, ἀμαιμάκετον πρηστῆρος
οὐράνιον βέλος ὀξὺ καταιβάτου αἰθαλόεντος
ὃν καὶ γαῖα πέφρικε θάλασσά τε παμφανόωσα,
καὶ θῆρες πτήσσουσιν, ὅταν κτύπος οὖας ἐσέλθῃ·
μαρμαίρει δὲ πρόσωπ' αὐγαῖς, σμαραγεῖ δὲ κεραυνὸς
αἰθέρος ἐν γυάλοισι· διαρρήξας δὲ χιτῶνα,
οὐράνιον προκάλυμμα, χαλᾷς ἀργῆτα κεραυνόν.
ἀλλά, μάκαρ, θυμὸν βαρὺν ἔμβαλε κύμασι πόντου,
ἠδ' ὀρέων κορυφῇσι τὸ σὸν κράτος ἴσμεν ἅπαντες·
ἀλλὰ χάριν λοιβῆς σὺ δίδου φρεσὶν αἴσιμα πάντα,
ζωήν τ' ὀλβιόθυμον, ὁμοῦ θ' ὑγίειαν ἄνασσαν,
εἰρήνην τε θεόν, κουροτρόφον, ἀγλαότιμον,
καὶ βίον εὐθύμοισιν ἀεὶ θάλλοντα λογισμοῖς
κεραυνού διος Added (2011-10-19, 10:11 PM)
---------------------------------------------
η καθημερινή ανάγνωση ορφικών ύμνων ξυπνάει εγκεφαλικά κύταρα και επιφέρει αποτελέσματα κοινωνικού περιεχομένου
"Στο τέλος, αυτό για το οποίο μετανιώνουμε περισσότερο είναι οι προσπάθειες τις οποίες ποτέ δεν κάναμε"
|
| |
| |
| aposperittis | Date: Σάββατο, 22-ΟΚΤ-2011, 5:04 PM | Message # 3 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: Administrators
Messages: 4719
Status: Offline
| ΟΡΦΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Κοσμογονία- θεογονία
Αν ο Πλάτωνας θεωρεί στον «Τίμαιο» ότι ο δημιουργός την ψυχή του κόσμου διεμοίρασε σε όλα τα αστέρια που υπάρχουν», θα πρέπει να ψάξουμε στις μυθολογίες που τον επηρέασαν στοιχεία ποίησης και πολλές αφορμές φιλοσοφικού στοχασμού. Ο Φραγκέλης, ξεχωρίζει την Ελληνική ορφική κοσμογονία για «το ήρεμο κάλλος και το μέτρο του ελληνικού πνεύματος που διαφαίνονται σ’ αυτή, έναντι άλλων κοσμογονιών άλλων λαών της γης.
Οι ορφικές δοξασίες καταγράφηκαν σε αφηγήσεις που ονομάζονταν ιεροί λόγοι. Η άποψη του Guthrie στο ΧΙ κεφ. του βιβλίου «The Greeks and their Gods” (Λονδίνο 1950) είναι ότι το ορφικό δόγμα είχε ήδη διατυπωθεί σε ιερά βιβλία τον 6ο π.Χ.αι. Ο πάπυρος του Δερβενίου που αναφέρεται παρακάτω έρχεται να δικαιώσει τον Guthrie.Η κυριότερη πηγή μας για τις ορφικές εκδοχές της δημιουργίας του κόσμου είναι οι όψιμοι νεοπλατωνιστές (4ος-6ος μ.Χ. αι) και ιδιαίτερα ο Δαμάσκιος.
Αν προσπαθούσαμε να αποδώσουμε περιληπτικά την ορφική κοσμογονία και θεογονία, θα λέγαμε πως φαίνεται απαρχή της να είναι ο Χρόνος που από Χάος και Αιθέρα δημιουργεί το Αργυρό Κοσμικό Αυγό. Απ’ αυτό θα ξεπηδήσει ο Φάνης (Μήτις ή Ηρικαπαίος ή Πρωτόγονος ή Πρωτογενής ή Έρωτας) που θα γεννήσει τη Νύχτα, τον Ουρανό και τη Γη. Ο Ουρανός και η Γη τον Ωκεανό, την Τηθύ, τη Ρέα και τον Κρόνο. Ο γιος των τελευταίων, ο Δίας, καταπίνει τον Φάνη και περιβάλλεται όλες του τις δυνάμεις. Καρπός του έρωτα του Δία και της Περσεφόνης είναι ο Διόνυσος ή Ζαγρέας στον οποίο παραδίδει το σκήπτρο του σε βρεφική, ακόμη, ηλικία.
Δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τη δημώδη αντίληψη για τη φύση του κόσμου, όπως αυτή εντοπίζεται σε σκόρπια χωρία του Ομήρου.Το κατώτερο μέρος του διαστήματος ανάμεσα στη γη και στον ουρανό περιέχει αέρα, ενώ το ανώτερο μέρος είναι ο αιθέρας. Κάτω από την επιφάνειά της η γη εκτείνεται πολύ σε βάθος και έχει τις ρίζες της μέσα ή πάνω από τον Τάρταρο. Γύρω από τα χείλη του δίσκου της γης κυλάει ένας αχανής ποταμός ο Ωκεανός.
Μια ορφική κοσμογονία φαίνεται να παρωδείται στις «Όρνιθες» του Αριστοφάνη (692).Η αναφορά στο κοσμικό αυγό και τον Έρωτα χαρακτηρίστηκε καθαρός ορφισμός.
«Στην αρχή των Πραγμάτων η μελανόπτερη
Νύχτα στην αγκαλιά τη μαύρη
και βαριά του Ερέβους γέννησε
το πρώτο αυγό αερογέννητο,
και καθώς περνούσε ο καιρός,
πετάχτηκε ο Έρως, λάμποντας με χρυσά φτερά,
στροβιλιζόμενος σαν τον άνεμο,
ο Έρωτας ο Πολυπόθητος-
και ο Έρωτας με το Χάος το φτερωτό σμίγοντας
στα Τάρταρα γέννησε τη γενιά μας
και την έβγαλε στο φως το απαστράπτον.»
Μια αναφορά του Πλάτωνα στον Τίμαιο (40d-e), που χαρακτηρίζεται ως περιγραφή ορφικής αντίληψης, επισημαίνει ότι ο Ωκεανός και η Τηθύς είναι γεννήτορες των Τιτάνων και όχι συνομήλικοί τους όπως στη Θεογονία του Ησιόδου.
Το κοσμικό αυγό.
Η πατρότητα, του κοσμικού αυγού θεωρείται ότι ανήκει στον Ορφέα. Και αποτελεί το κύριο ουσιαστικό δόγμα, όποιος κι αν ήταν ο πατέρας. Το δόγμα του αυγού διδάσκονταν στους μυημένους ως μέρος των μυστηρίων τους.
Ο Μαρίνης επισημαίνει τη "διφυή φύση" του «βασικού σωματίου της ύπαρξης» (ύλη -αντιύλη) παραπέμποντας στο απόσπασμα 70 του Otto Kern52:
«Έπειτα δ’έτευξε μέγας Χρόνος Αιθέρι δίωι ωεόν αργύρεον».
Στο ίδιο απόσπασμα γίνεται αναφορά στον Πρόκλο που παραπέμπει στον «Τίμαιο»:
«ταυτόν το τι Πλάτωνος όν και το κοσμικόν ωόν».
Το «ον», δηλαδή, του Πλάτωνος είναι το ίδιο με το κοσμικό αυγό.
Ο Λιακόπουλος επισημαίνει ότι το αυγό χαρακτηρίζεται σαν αργυρό, δηλαδή λευκό, που, όπως πιστεύει, σημαίνει ότι περικλείει όλα τα χρώματα της δημιουργίας και έτσι στην ορφική κοσμογονία αντιπροσωπεύει την πληρότητα του αδιαφοροποίητου, ακόμα, ζωικού στοιχείου.
Σε πολλούς μύθους Δημιουργίας το μεγάλο χάος της προ-Δημιουργίας είχε τη μορφή αυγού.
Η Νύχτα
Και ο πάπυρος του Δερβενίου ενισχύει την προτεραιότητα της Νύχτας. Στις ραψωδίες αναφέρεται:
«Νυξ ζοφερά πάντα κατείχε και εκάλυπτε τα υπό τον Αιθέρα, σημαίνων την Νύχτα πρωτεύειν»
Η Νύχτα στους Ιερούς Λόγους θεωρείται τροφός των Θεών και υποδοχή των πάντων.Ο πατέρας της θα κλέψει το άνθος της παρθενίας της: «εής γαρ παιδός αφείλετο κούριον άνθος» και θα της προσφέρει βασιλικές εξουσίες.
Ο Φάνης
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το θέμα του Φάνη:
«τον δη καλέουσι Φάνητα, ότι πρώτος εν αιθέρι φαντός εγένετο» και
«ως ο Φάνης παρά τω Ορφεί προίησι το νοητόν φως, ο πληρεί νοήσεως παρά τους νοερούς θεούς» .
«Ο Έρως, ο οποίος πατά στα άνθη και κουρνιάζει στους καταρράκτες ανήκει σε όλη τη ζωή, είναι ο Διόνυσος, είναι ο Πάνας. Η μορφή του είναι καθαρά ανθρώπινη, ο Φάνης όμως του Ορφέα πολύμορφος, ένας ζωώδης μυστηριακός θεός».
Αποκαλείται και Μήτις και είναι μεγάλο πνεύμα «δαίμονα μέγαν αποκαλούμενον». Όταν ο Φάνης καταβροχθίζεται από τον Δία, όλα όσα του αποδίδονταν, όλες οι θεϊκές του δυνάμεις, απορροφώνται απ’ αυτόν: «μείξε δ’ εοις μελέεσι θεού δύναμίν τε και αλκήν, τούνεκα συν τωι πάντα Διός πάλιν εντός ετύχθη».Στη συνέχεια ο Δίας γίνεται γενήτωρ των θεών και οι γεννήσεις συνεχίζονται και ταυτόχρονα κατά κάποιο τρόπο αρχίζουν, αφού γίνεται «αρχή πάντων».
Η φιλοσοφία
Η Νύχτα, πέρα από τα άλλα της χαρίσματα, κατείχε την τέχνη της μαντικής. Οι χρησμοί της ήταν απαραίτητοι στον Δία.. Μια από τις ερωτήσεις που της έκανε είναι χαρακτηριστική των ορφικών αναζητήσεων:
«Πως μπορώ να έχω τα πάντα μέσα μου σαν Ένα και μαζί ξεχωριστά;».
Η απάντηση της Νύχτας στο ίδιο απόσπασμα είναι, ίσως, η ερμηνεία των ορφικών για το Είναι, την κοσμική ψυχή που συγκρατεί το σύμπαν σε ενότητα. Και εκφράζει τόσο το Ένα, όσο και τα πολλά. Σ’ αυτό το ζήτημα ο Λιακόπουλος παραπέμπει στον Εμπεδοκλή. Αναφέρει, επίσης το απόφθεγμα του Μουσαίου, του μαθητή του Ορφέα:
« εξ ενός τα πάντα γίγνεσθαι και εις αυτόν αναλύεσθαι»
και ερμηνεύει ότι, σε πρώτη φάση ο Δημιουργός Φάνης και σε δεύτερη ο Δίας συμπύκνωσαν τα γονίδια όλων των όντων στο σώμα τους και από αυτή την κατάσταση της ανάμειξης με το Ένα, εκδηλώθηκε και προκλήθηκε ο πολυδιάστατος κόσμος, ορατός και αόρατος και όλη η φύση έμψυχη και άψυχη. Εδώ αξίζει να προστεθούν και τα σχόλια του Confort για το πυθαγόρειο πρότυπο που πρέπει να περιείχε την αντίληψη ότι η ύπαρξη προέρχεται από το Ένα και επιστρέφει πάλι σ̔ αυτό (προποδισμός πλήθους από μονάδος αρχόμενος, και αναποδισμός εις μονάδα καταλήγων)Χαρακτηριστική είναι ακόμη η θεμελίωση του ορφικού κοσμολογικού συστήματος σε τριάδες. Ο Δαμάσκιος αναφέρει τρεις τριάδες:
● Χρόνος- Αιθέρας –Χάος
● Αιθέρας- Χάος- Έρεβος
● Χρόνος- Ωόν («η δυάς των εν αυτώι φύσεων, άρρενος και θηλείας).
Μια διαφορετική ταξινόμηση παρουσιάζει ο ίδιος στο απόσπασμα . Κατά την προσέγγιση του Σιέττου, στις ραψωδίες εμφανίζεται ως πρώτη τριάδα ο Χρόνος ο Αιθέρας και το Ωόν. Κοσμογονίες με ενδιαφέρουσα τριαδική δομή διατυπώθηκαν, επίσης και από αξιόλογους Έλληνες ποιητές της αρχαϊκής περιόδου, όπως ο ποιητής Αλκμάνας
Ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά των ορφικών αντιλήψεων είναι ο μονοθεϊσμός. ̔Ένα σαφή υπαινιγμό κάνει ο Πασσιάς.Κατά το Λιακόπουλοο ̔Υμνος για τον Δία , που αναφέρει ο Πρόκλος χρησιμοποιήθηκε «απεγνωσμένα» από τους Χριστιανούς Πατέρες για να στηρίξει το επιχείρημα ότι η εσωτερική ελληνική παράδοση ήταν στην ουσία της μονοθεϊστική, ενώ ο ίδιος τη χαρακτηρίζει υπερβατική. Με φανερά ειρωνική διάθεση σχολιάζει την προσπάθεια των Πατέρων της εκκλησίας να θεωρηθεί ότι ο Ορφέας ξεκίνησε από τον πολυθεϊσμό και ομολόγησε τελικά την πίστη του σε ένα και μοναδικό Θεό.Αδιάφορο γι'αυτούς οτι ο Ορφέας προυπήρξε του εβραικού μονοθεισμού.
Αξίζει να σημειωθούν οι πρώτοι στίχοι από τον ύμνο.
Ζευς πρώτος γένετο, Ζευς ύστατος αργικέραυνος
Ζευς κεφαλή, Ζευς μέσσα, Διός δ’ εκ πάντα τέτυκται
Ζευς άρσην γένετο, Ζευς άμβροτος έπλετο νύμφη
Ζευς πυθμήν γαίης τε και ουρανού αστερόεντος».
Άλλες φορές πάλι ο Ορφέας προσαγορεύει τον μονογενή, τον υιό του θεού.
Συχνά φαίνεται ότι για τους ορφικούς οι θεοί ήταν διαφορετικές εκδηλώσεις της ίδιας πρωταρχικής δύναμης.
Κατά τη Harrison οι διάφοροι θεοί εκείνη την εποχή είναι όλοι ένας και τον αντιλαμβάνονται μυστηριακά ως φυσικά στοιχεία, δύναμη της φύσης (δαίμων) παρά ως προσωπική θεότητα (θεός).Η Harrison δείχνει πιο βέβαιη για την ύπαρξη αυτού του μυστηριακού μονοθεϊσμού από άλλους. Παρά την όποια προσπάθεια για εξατομίκευση των θεών θεωρεί ότι όλες οι θεότητες μεγάλες ή μικρές, αναμιγνύονται στο μυστηριακό χωνευτήρι και γίνονται «πολύμορφες», «παντοδύναμες», «παντρόφοι», «πρωτογενείς», «σωτήρες», «ευκλεείς» κ.λ.π. Θεωρεί, ακόμη, ότι ο Διόνυσος δεν είναι παρά ένα νέο συστατικό στο μονοθεϊστικό μυστηριακό μείγμα « Ένας Δίας, ένας Άδης, ένας Ήλιος, ένας Διόνυσος, Ένας θεός στα πάντα, τα’όνομά του γιατί να το προφέρω χωριστά» κατά τον Ιουστίνο.
Όλα αυτά οδήγησαν όπως μας πληροφορεί ο Λούβαρις στο να θεωρηθεί ως κυριότερο γνώρισμα της ορφικής διδασκαλίας η πανθεϊστική συστηματοποίηση του πανθέου της ελληνικής θρησκείας, του οποίου οι θεοί δύσκολα αναγνωρίζονται εξαιτίας της μεταβολής στην οποία υφίστανται. Σ’ αυτή την πανθεϊστική θεότητα παρέχουν το όνομα του Δία.
Πρωταρχικό χαρακτηριστικό της ορφικής θεολογίας, όπως και της ομηρικής ή ησιόδειας είναι ότι η θεότητα δεν μπορεί να διαχωριστεί από τον υπόλοιπο φυσικό κόσμο.Η βασική αρχή του πανθεϊσμού είναι ότι όλα είναι ένα και όλα είναι θεϊκά, όλα είναι θεός, όλα εμπεριέχουν τον Θεό. Ο αιώνιος κόσμος που ταυτίζεται με το θεό θεωρείται, από τον πανθεϊσμό η μοναδική πραγματικότητα.
,Αξίζει, επίσης, να τονιστεί ότι ο Ορφέας στην θεογονία του αποσιωπάει εντελώς την πρώτη πνευματική αρχή, γιατί όπως θεωρεί ο Σιέττος, το να περιγραφεί και να εξιστορηθεί αυτή είναι κατά οποιοδήποτε τρόπο εντελώς αδύνατο και άγνωστο.
Καλύτερα να ανάψεις ένα κερί παρά να καταριέσαι το σκοτάδι!
|
| |
| |
| aposperittis | Date: Σάββατο, 22-ΟΚΤ-2011, 5:05 PM | Message # 4 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: Administrators
Messages: 4719
Status: Offline
| Ανθρωπογονία
Ο Δίας, όπως προαναφέρθηκε, έσμιξε με την κόρη του Περσεφόνη και γέννησε ένα βρέφος τον Διόνυσο ή Ζαγρέα « ο δε έστι πάσης της δευτέρας δημιουργίας μονάς». Του έδωσε, μάλιστα, βασιλικές εξουσίες:
«κλύτε, θεοί τονδ’ ύμμιν εγώ βασιλήα τίθημι». Έβαλε ,μάλιστα τους Κουρήτες και τον Απόλλωνα να τον προσέχουν. Το τριετές νήπιο , προσεγγίστηκε από τους Τιτάνες οι οποίοι του πρόσφεραν δώρα, μεταξύ αυτών και έναν καθρέφτη. Τη στιγμή που ο μικρός Διόνυσος κοίταζε το είδωλο του στο καθρέφτη, οι Τιτάνες από φθόνο προς αυτόν ή κατ’ επιβουλήν της Ήρας που ζήλευε το νόθο παιδί του άντρα της, του επιτέθηκαν και τον σκότωσαν. Τον κομμάτιασαν και έφαγαν τις σάρκες του. Ο Δίας οργίστηκε και τους κατακεραύνωσε .Από τις στάχτες τους, που αναμίχθηκαν με τις σάρκες του θεού, πλάστηκε το ανθρώπινο γένος .Σύμφωνα με μερικές πηγές, η Αθηνά έσωσε την καρδιά του παιδιού κρύβοντάς τη σε ένα λίκνο. Ο Δίας την κατάπιε και μέσω της Σεμέλης ο Διόνυσος ξαναγεννήθηκε. Κατά άλλες πηγές ορισμένα μέλη συνέλεξε ο Απόλλωνας και τα πήγε στον τρίποδα των Δελφών.
Από την αρχή ακόμη του μύθου βλέπουμε τη διαφορά της ορφικής αντίληψης και παράδοσης με τη σχέση της Περσεφόνης με τον πατέρα της και τη γέννηση του Διόνυσου που είναι διαφορετική από εκείνη των Ελευσινίων, που περιορίζεται απλά στην αρπαγή της
«φασίν την Κόρην υπό μεν του Διός βιάζεσθαι, υπό δε του Πλάτωνος αρπάζεσθαι».
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν, επίσης, τα παιχνίδια με τα οποία οι Τιτάνες ξεγέλασαν τον μικρό Διόνυσο. Κατά τον Κλήμη Αλεξανδρέα ήταν κώνος, σβούρα, κούκλες με σπαστά μέλη και τα μήλα των Εσπερίδων. Η απαρίθμηση των παιχνιδιών ποικίλλει. Αναφέρεται, επίσης, το κότσι και το τόπι . Ο Σιέττος ασπάζεται την άποψη ότι τα παιχνίδια αυτά είναι μυστηριακά σύνεργα, σύμβολα των ορφικοδιονυσιακών τελετών.
Επίσης χρησιμοποίησαν οι Τιτάνες έναν καθρέφτη, «ο γαρ Διόνυσος, ότε το είδωλον ενετέθηκε τώι εσόπτρωι, τούτωι εφέσπετο, και ούτως εις το παν εμερίσθη». Ο Πρόκλος στο ίδιο απόσπασμα τονίζει τη σημασία του καθρέφτη ως σύμβολο ικανό να οδηγήσει στην κατανόηση της έννοιας του σύμπαντος. Και συνεχίζει: «γι’ αυτό λένε ότι ο Ήφαιστος κατασκεύασε τον καθρέφτη για τον Διόνυσο, στον οποίο κοίταξε ο θεός και, επειδή αντίκρισε το είδωλό του, έγινε ότι και στο διαιρετό κόσμο.
Οι Τιτάνες διαμέλισαν τον Διόνυσο σε επτά κομμάτια (όσοι και αυτοί). Είναι γνωστή η σημασία του αριθμού και ο Πρόκλος κάνει μια αναλυτική αναφορά σ’αυτές.
Ο Παυσανίας λέει πως ο ρόλος που έπαιξαν οι Τιτάνες μέσα σ’ αυτήν την ιστορία εφευρέθηκε από τον Ονομάκριτο τον 6ο π.Χ αι. Ο Dodds διαφωνεί με δυσκολία με τον δεύτερο παραθέτοντας επιχειρήματα που τον κάνουν να συμπεράνει ότι η ιστορία αυτή ήταν γνωστή στον Πλάτωνα και στο κοινό του. Με βάση αυτή την παραδοχή θεωρεί ότι ο αρχαίος πουριτανισμός, όπως και ο σύγχρονος, είχε το δικό του δόγμα για την προπατορική αμαρτία που εξηγούσε την καθολικότητα των συναισθημάτων ενοχής: «Ο μύθος του Τιτάνα εξηγούσε απλώς στον Έλληνα πουριτανό για ποιο λόγο είχε την αίσθηση πως είναι ταυτόχρονα θεός και αμαρτωλός».
Ο Λιακόπουλος θεωρεί ότι ο Πλάτωνας αποδέχεται περισσότερο από υπαινικτικά την τιτάνια και τη διονυσιακή φύση του ανθρώπου και το «προπατορικό» του αμάρτημα (άρρητα αμαρτήματα) και τονίζει την ανάγκη να απαλλαγεί κανείς απ’ αυτό. Κάνει, επίσης , μια συσχέτιση του μύθου του διαμελισμού του Διονύσου με αυτά που λέγονται στον Τίμαιο. Εκεί για τη δημιουργία μιας Κοσμικής αρχής μια «αδιαίρετη» και μια «διηρημένη» ουσία πρέπει να αναμειχθούν με τη βοήθεια ενός ενδιάμεσου όντος. Αρκετά σαφής φαίνεται, επίσης, κατά τον Dodds η φράση στους Νόμους του Πλάτωνα (701C) «την λεγόμενην παλαιάν Τιτανικήν φύσιν», παρά τις διάφορες αμφισβητήσεις που δέχθηκε.
Η Harrison θέτει τον προβληματισμό της αιτιολόγησης της πολυπλοκότητας του μύθου του Ζαγρέα. Σύμφωνα με τους ορφικούς, λοιπόν, ο οργισμένος Δίας κατακεραύνωσε τους Τιτάνες, «και εκ της αιθάλης των ατμών των αναδοθέντων εξ αυτών ύλης γενομένης γενέσθαι τους ανθρώπους και «ου δει εξάγειν ημάς εαυτούς ως του σώματος ημών Διονυσιακού όντος μέρος γαρ αυτού έσμεν, ει γε εκ της αιθάλης των Τιτάνων συγκείμεθα γευσαμένων των σαρκών τούτου» κατά τον Ολυμπιόδωρο.Και σ’ εκείνους από τους οποίους κατάγονται οι άνθρωποι, που είναι «οι αρχαί και πηγαί πάντων θνητών πολυμόχθων» φαίνονται να αποδίδονται οι ευθύνες για το ταλαίπωρο γένος των ανθρώπων με τις τόσες αδυναμίες.Προκάλεσαν, αθελά τους, τη διφυή υπόσταση των ανθρώπων, αφού μέσα τους συνυπάρχει το χοϊκό των γιγάντων και το θείο του Ζαγρέα.
Μια άποψη για την οποία υπάρχουν και πηγές είναι η ταύτιση του Φάνη με τον Διόνυσο. Ο Διόνυσος στον προς αυτόν ύμνο αναφέρεται ως διφυής και τρίγονος. Οι δύο γεννήσεις του έχουν ήδη αναφερθεί: από την Περσεφόνη και τη Σεμέλη. Ποια ήταν άραγε η τρίτη γονή; Στους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού υπήρχε η τάση η οποία πρέσβεβε ότι η τρίτη γέννηση του «τρίγονου» Βάκχου ήταν ο Ιησούς. Παρουσιάζουν ενδιαφέρον τα επιχειρήματα για τις ομοιότητες που φαίνονται να υπάρχουν ανάμεσα στο Χριστιανισμό και σε θεωρίες και πρακτικές των ορφικών.
Ο Σιέττος αντιπαραθέτει τους ορφικούς στίχους «φθέγξομαι οις θέμις εστί θύρας δ’ επίθεσθε βεβήλοις πάσιν ομού» με κάτι παρόμοιο που γινόταν όταν άρχιζε η λειτουργία των πιστών στο Χριστιανισμό, που οι κατηχούμενοι όχι μόνο στα πρωτοχριστιανικά χρόνια αλλά και πολύ αργότερα διατάσσονταν να απέλθουν μόλις άρχιζε αυτή, με τις φράσεις: «όσοι κατηχούμενοι προέλθετε, μη τις των κατηχουμένων, όσοι πιστοί» ενώ ο ιερέας που ιερουργεί συνιστά να προσέχουν άγρυπνα τις θύρες: «τας θύρας, τας θύρας εν σοφία πρόσχωμεν»
Ο ίδιος συγγραφέας παρατηρεί, επίσης,ότι οι σωματικές ταλαιπωρίες, κακουχίες και ασκητικοί κανόνες κληρονομήθηκαν στη συνέχεια στους χριστιανούς ασκητές. Μας πληροφορεί, ακόμη, ότι η χριστιανική εικονογραφία δανείστηκε τη μορφή του Ορφέα για παραστάσεις του Δαβίδ, ακόμη και του ίδιου του Χριστού.
Ένα πορτραίτο του Διόνυσου των πρώιμων Κοπτών εικονογραφεί αντικείμενα και μοιάζει με τον Ιησού.
το θέμα της Μετάληψης από αίμα και σάρκα του θεού, καθώς και το μυστήριο του Βαπτίσματος. Η Μετάληψη είναι σταθερό στοιχείο των αρχαίων Μυστηρίων, όπως τα Διονυσιακά (και ίσως και τα ορφικά) και δίνοντας στο μύστη να κοινωνήσει την ουσία του θεού, τον ταυτίζει μαζί του.
Ο Δημόπουλος αναφέρει ότι στη χριστιανική Μετάληψη μνημονεύεται η ευαγγελική περικοπή: «λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το σώμα μου, το υπέρ υμών κλώμενον» και παρατηρεί ότι το σώμα του Ιησού δεν υπήρξε «κλώμενον», διαμελισμένο, αλλά σταυρούμενο. Θεωρεί, επίσης, ότι το Μυστήριο της Βαπτίσεως προέρχεται κι αυτό από την «Ιερά» Ελευσίνα.
Ο Λιακόπουλος συγκρίνει το «πολλοί μεν ναρθηκοφόροι παύροι δε οι βάκχοι», με το αντίστοιχο χριστιανικό που δηλώνει ότι πολλοί θα είναι οι κλητοί, αλλά λίγοι θα είναι οι εκλεκτοί. Σε μια προσπάθεια να βρούμε ένα πρώτο μονοπάτι θα ξεκινήσουμε από τα λίγα που ο Dodds χαρακτηρίζει ως αναμφισβήτητη γνώση. Πιστεύει πως τον 4ο αι. υπήρχε σε κυκλοφορία ένας αριθμός θρησκευτικών ποιημάτων που αποδίδονταν στο μυθικό Ορφέα. Για το περιεχόμενό τους γνωρίζει ότι τα βιβλία αυτά δίδασκαν τρία πράγματα: πως το σώμα είναι δεσμωτήριο της ψυχής, η φυτοφαγία είναι ένας ουσιαστικός κανόνας της ζωής και πως οι δυσάρεστες συνέπειες της αμαρτίας και σ’ αυτόν και στον άλλο κόσμο μπορούν να ξεπλυθούν με τελετουργικά μέσα. Αυτά, όμως, αποτελούσαν και αρχές των Πυθαγορείων, ενώ ο ίδιος ο Πυθαγόρας είχε δοκιμάσει την εμπειρία της μετεμψύχωσης.
Ιδρυτής των ελληνικών μυστηρίων, άρα και των ορφικών, είναι ο Ορφέας. Ο Σιέττος μας παρουσιάζει μια σειρά πηγών για την καταγωγή και τις πρακτικές των ορφικών μυστηρίων.
Στην προσπάθειά της η Harrison να ερευνήσει το κύριο δόγμα του ορφισμού ξεκινάει από το «πολλοί είναι οι ραβδοφόροι, λίγοι οι Βάκχοι». Αναφορά κάνει ο Πλάτωνας (Φαίδρος 69c). Ο Ολυμπιόδωρος θεωρεί ότι ο Πλάτωνας παρωδεί τον παραπάνω ορφικό στίχο αποδίδοντας το επίθετο ραβδοφόροι σε ανθρώπους που ασχολούνται με την πολιτική, ενώ το Βάκχοι σε εκείνους που έχουν καθαρθεί. Η βεβαιότητα του Ολυμπιόδωρου ότι ο στίχος είναι ορφικός μας δίνει την ευκαιρία να σχολιάσουμε το διαχωρισμό που κάνει ο Ορφέας σε «πολλούς» και «λίγους».
Στη χρυσή πινακίδα από το Ιππώνιο αναφέρεται:
«και θα βαδίσεις τον πολυσύχναστο και ιερό δρόμο που και οι άλλοι ξακουστοί μύστες και βάκχοι ένδοξα πορεύονται».
Ο Ηρόδοτος επιβεβαιώνει ότι οι ορφικοί εκαλούντο και βακχικοί. Οι Βάκχες , λοιπόν, φαίνεται να είναι εκείνοι που ξεχώρισαν από τους συνανθρώπους τους εξαιτίας κάποιας διαδικασίας στην οποία υπέβαλλαν τον εαυτό τους.
Η πιο συνηθισμένη κλιμάκωση της προσπάθειας του ορφικού να ξεπεράσει τον εαυτό του και να φτάσει στην ένωση με το θεό είναι σε τρία στάδια: καθαρμοί, μύηση, εποπτεία. Ο Πρόκλος ονομάζει τις φάσεις αυτές :τελετή, μύηση, εποπτεία, ενώ ο Ολυμπιόδωρος κλιμακώνει τη μυητική διαδικασία σε πέντε βαθμίδες: α)δημόσια κάθαρση, β)εσωτερική κάθαρση, γ)συστάσεις (εξηγήσεις, κατηχήσεις), δ)μυήσεις και ε) εποπτεία.
Καλύτερα να ανάψεις ένα κερί παρά να καταριέσαι το σκοτάδι!
|
| |
| |
| aposperittis | Date: Σάββατο, 22-ΟΚΤ-2011, 5:05 PM | Message # 5 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: Administrators
Messages: 4719
Status: Offline
| Καθαρμοί
Οι καθαρμοί αποδίδονταν στον Ορφέα:
«Νύκτωρ τε και μεθ’ ημέραν αποτροπαίς και περιρραντηρίοις και τοις άλλοις καθαρμοίς χρώμενος ορφικοίς».
Το απόσπασμα είναι του Marinus στο βίο του Πρόκλου και μας πληροφορεί ότι ο Πρόκλος χρησιμοποιούσε καθημερινά «αποτροπές» και «περιρραντήρια».
Καθαρμοί, σελ. 301Ο Σιέττος παραπέμπει στα Αργοναυτικά του Απολλώνιου του Ρόδιου όπου ο Ορφέας λέει ότι οι καθαρμοί εξαγνίζουν και είναι μεγάλο κέρδος για τους ανθρώπους, ενώ η Κίρκη αναφέρει τους θεϊκούς καθαρμούς και τις θεϊκές καθαρτήριες τελετές «σύμφωνα με τις γνώσεις του Ορφέα». Παραπέμπει, επίσης, στον Παυσανία (ΙΧ 30):
«Ορφεύς επί μέγα ήλθεν ισχύος οία πιστευόμενος ευρηκέναι τελετάς θεών και έργα ανοσίων καθαρμούς, νόσων τε ιάματα και τροπάς μυνημάτων θείων».
Στις χρυσές πινακίδες των Θουρίων η ψυχή δηλώνει ότι έχει καθαρθεί:
«έρχομαι εκ καθαρών, καθαρά χθονίων βασίλισσα».
Ο Επιμενίδης, επηρεασμένος από τον ορφισμό, αναφέρεται σε καθάρσεις ανθρώπων από μιάσματα και μολύνσεις, αλλά και πόλεων και τόπων από επιδημίες και αρνητικές ενέργειες. Ήταν αυτός , άλλωστε, που κλήθηκε να εξαγνίσει την Αθήνα όταν υπέφερε από φοβερές επιδημίες εξαιτίας του κυλώνειου άγους.
Κατά τον Guthrie θα είχαμε ολόκληρο τον κύκλο της ορφικής πίστης, αν είχαν διασωθεί ολόκληρα τα ποιήματα του Εμπεδοκλή «Καθαρμοί» και «Περί φύσεως» από τα οποία έχει διασωθεί ένα μικρό μέρος.
Κατά τον Θέωνα τον Σμυρναίο οι καθάρσεις προηγούνται και μερικοί δεν γίνονται δεκτοί, είτε γιατί έχουν ακάθαρτα χέρια, είτε γιατί ο λόγος τους είναι ακατανόητος.
Η κάθαρση θα απάλλασσε την αθάνατη ψυχή από τον κύκλο των μετενσαρκώσεων και θα της εξασφάλιζε την επανένταξη στην ομήγυρη των θεών
Μύηση
Η λέξεις μύηση, μύστης, μυστήριο προέρχεται από τη ρίζα μυ(σ)- . Κατά πάσα πιθανότητα, αναφέρεται αρχικά στη «μύηση» ενός αξιωματούχου στα καθήκοντα και στην αποστολή του. Όμως, βασικά, η λέξη υποδηλώνει μυστηριώδη για το κοινό «δρώμενα» κατά τη διάρκεια εορτών και κυρίως τελετών θρησκευτικού χαρακτήρα.
Καθώς μας πληροφορεί ο Πορφύριος (Περί αποχής εμψύχων 19) οι ορφικοί με τη μύηση επιδίωκαν την ηθική γαλήνη και τον αγνό βίο. Για την τελετουργία της ορφικής μύησης δεν διασώθηκε τίποτε το σαφές. Από εικασίες, όμως, ξέρουμε πολλά.
«τελετής παράδοσις» ,δηλ. η συμμετοχή του υποψηφίου στην ανάλογη τελετή και η ανακοίνωση των άρρητων Μυστηρίων σε αυτόν από τους κατόχους των, τους Ιεροφάντες.
Οι μαρτυρίες που έχουμε κατά το Λεκατσά είναι οι εξής:
1)Για την καθεαυτό μύηση οι λέξεις τελεταί και ορφεοτελεσταί, μια μυητική σκηνή στον Αριστοφάνη (Νεφέλες 250 κ.ε.) που ανακατεύει στοιχεία ορφικής μύησης και οι μυητικές φόρμουλες των ορφικών πινακίδων.
2)Την αναπαράσταση του θείου πάθους τη μαρτυρούν ο πάπυρος Gyrob (του 3ου αι.) που αναγράφει ως στοιχεία μυητικής τελετής τα παιχνίδια του Διόνυσου-Ζαγρέα. Επίσης ο Πλάτων που μας πληροφορεί ότι οι ορφεοτελεστές καθαρίζουν τα αμαρτήματα με θυσίες και με «τις ευχαριστήσεις παιδικού παιχνιδιού» (παιδιάς ηδονών) που φαίνεται να σχετίζεται με τα ίδια παιχνίδια του παιδικού θεού. Ακόμη υπάρχουν πολλές αναφορές χριστιανών συγγραφέων.
3)Οι θυσίες και οι θυσιαστικές προσφορές μαρτυριούνται από τον Πλάτωνα
Φαίνεται ότι το μεγαλύτερο ορφικό Μυστήριο ήταν ο ιερός γάμος τουλάχιστον στην Ελευσίνα, αλλά γνωρίζουμε ελάχιστα γι’ αυτόν.
Εποπτεία
Σ’ αυτό το στάδιο ο μυημένος στοχάζεται πάνω στην ουσία που περικλείουν τα ορφικά Μυστήρια και στη συνέχεια τα βιώνει. Ο Θέων ο Σμυρναίος που χωρίζει τη μυητική διαδικασία σε πέντε βαθμίδες, είναι πιο αναλυτικός: «Το τρίτο μέρος είναι αυτό που χαρακτηρίζεται σαν Εποπτεία, που είναι ο στοχασμός και η εμβάθυνση από μέρους του νεόφυτου πάνω στα δρώμενα και τα λεγόμενα (που έχουν αποκαλυφθεί), δηλ. πάνω στο μύθο, στα σύμβολα και στη θεοφάνεια του πάτρωνα θεού. Το τέταρτο στάδιο είναι το πέρας της Εποπτείας κατά το οποίο γίνεται η ενθρόνιση, ο στολισμός και η αφιέρωση του μυούμενου με στεφάνους, ανάδεση με ταινίες κ.λ.π. που παρέχει σ’ αυτόν το δικαίωμα να ανακοινώσει και σε άλλους τα Μυστήρια και τις τελετές, είτε σαν Δαδούχος, είτε σαν Ιεροφάντης, είτε με κάποια άλλη ιδιότητα ιεροσύνης. Και το τελευταίο στάδιο, η συνέπεια του προηγούμενου, είναι η πραγματική ευλογία και ο ουσιαστικός, ο βιωματικός σύνδεσμος ο οποίος δημιουργείται ανάμεσα στο μύστη και στην εξάρχουσα θεότητα, από την ενέργεια που παρέχει η μυητική αλυσίδα της αντίστοιχης παράδοσης και από τη δεκτικότητα που παράγει η αφοσίωσή του.»
Καλύτερα να ανάψεις ένα κερί παρά να καταριέσαι το σκοτάδι!
|
| |
| |
| margarita | Date: Δευτέρα, 24-ΟΚΤ-2011, 9:03 PM | Message # 6 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 12902
Status: Offline
| Quote (aposperittis) Η κάθαρση θα απάλλασσε την αθάνατη ψυχή από τον κύκλο των μετενσαρκώσεων και θα της εξασφάλιζε την επανένταξη στην ομήγυρη των θεών
Added (2011-10-24, 8:41 PM)
---------------------------------------------
Quote (aposperittis) Φαίνεται ότι το μεγαλύτερο ορφικό Μυστήριο ήταν ο ιερός γάμος τουλάχιστον στην Ελευσίνα, αλλά γνωρίζουμε ελάχιστα γι’ αυτόν.
Added (2011-10-24, 8:43 PM)
---------------------------------------------
Quote (aposperittis) ο βιωματικός σύνδεσμος ο οποίος δημιουργείται ανάμεσα στο μύστη και στην εξάρχουσα θεότητα, Added (2011-10-24, 8:57 PM)
---------------------------------------------
Ο Πίνδαρος αναφέρει : "Ευτυχής είναι εκείνος που είδε τα Ελευσίνια μυστήρια, γιατί γνωρίζει το τέλος της ζωής του και τις αρχές που δόθηκαν στον άνθρωπο από τον Θεό", ενώ ο Αριστείδης για την μύηση του είπε: "Νόμισα ότι ήρθα σε επαφή με τον Θεό, και τον ένοιωσα να πλησιάζει εγγύτερα, και ήμουν τότε ανάμεσα σε εγρήγορση και ύπνο. Το πνεύμα μου ήταν ανάλαφρο, ώστε κανείς που δεν έχει μυηθεί δεν μπορεί να μιλήσει για αυτό ή να το κατανοήσει". Added (2011-10-24, 9:03 PM)
---------------------------------------------
η Εποπτεία, η πεμπτουσία ουσιαστικά των μυστηρίων, που ήταν η άμεση επικοινωνία με το "Θείο".
Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι οι μύστες μέσα στο άδυτο του Τελεστηρίου έβλεπαν και βίωναν ένα συγκλονιστικό όραμα μπροστά από μια μεγάλη απόκοσμη φωτιά ή λάμψη! Η εμπειρία αυτή έπειθε τους μύστες περί της Προΰπαρξης και της Αθανασίας της ψυχής, αλλά δυστυχώς, για το πώς επιτυγχάνετο αυτή η διαδικασία, δεν γνωρίζουμε απολύτως τίποτα!
"Στο τέλος, αυτό για το οποίο μετανιώνουμε περισσότερο είναι οι προσπάθειες τις οποίες ποτέ δεν κάναμε"
|
| |
| |
| aposperittis | Date: Δευτέρα, 24-ΟΚΤ-2011, 9:36 PM | Message # 7 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: Administrators
Messages: 4719
Status: Offline
|
Καλύτερα να ανάψεις ένα κερί παρά να καταριέσαι το σκοτάδι!
|
| |
| |
| margarita | Date: Δευτέρα, 24-ΟΚΤ-2011, 10:07 PM | Message # 8 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 12902
Status: Offline
| ΠΑΝ -ΠΑΝΙΚΟΣ
Δεν το ειχα σκευτεί απο που προέρχεται η λέξη
"Στο τέλος, αυτό για το οποίο μετανιώνουμε περισσότερο είναι οι προσπάθειες τις οποίες ποτέ δεν κάναμε"
|
| |
| |
| aposperittis | Date: Δευτέρα, 24-ΟΚΤ-2011, 10:10 PM | Message # 9 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: Administrators
Messages: 4719
Status: Offline
| Πιθανότερη ετυμολογία του ονόματος φέρεται εκ της ρίζας Πα = περιποιούμαι, φυλάσσω και εξ αυτού πάομαι και λατινικό pasco = βόσκω. Ο Μαξ Μύλλερ δίνει ερμηνεία εκ του σανσκριτικού «Παβάνα» (= άνεμος) για αυτό ο Πάνας φέρεται να συμβολίζει το ελαφρύ άνεμο κατά τις πρωινές και απογευματινές ώρες.
Καλύτερα να ανάψεις ένα κερί παρά να καταριέσαι το σκοτάδι!
|
| |
| |
| Αθηναίος | Date: Δευτέρα, 24-ΟΚΤ-2011, 11:08 PM | Message # 10 |
 Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 10386
Status: Offline
| Ο Διόνυσος είχε χαρίσει σε μια εκστρατεία του την σημερινή Ισπανία στον στρατηγό του Πάνα. Από αυτή την ενέργεια προέρχεται το όνομα της Ισπανίας. Την έδωσε στον Πάνα = Ες Πάνα! Έτσι δεν λένε οι Ισπανοί στη γλώσσα τους την χώρα τους; Εσπάνα!
Γης παις ειμί και ουρανού αστερόεντος,
αυτάρ εμοί γένος ουράνιον.
|
| |
| |
| margarita | Date: Δευτέρα, 24-ΟΚΤ-2011, 11:14 PM | Message # 11 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 12902
Status: Offline
| ετσι είναι
"Στο τέλος, αυτό για το οποίο μετανιώνουμε περισσότερο είναι οι προσπάθειες τις οποίες ποτέ δεν κάναμε"
|
| |
| |
| Θνητος | Date: Δευτέρα, 24-ΟΚΤ-2011, 11:15 PM | Message # 12 |
 Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 10708
Status: Offline
| ΣΥΝ-ΠΑΝ .
Κατα πασα πιθανοτητα αρχεγονη πρωταρχικη θεοτητα την εποχη του Αιγοκερου (πριν του Ταυρου /αστρολογικα) η οποια ξαναμπηκε στη γενια των θεων του Ολυμπου !
ΚΑΛΟΜΕΛΕΤΑ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ
|
| |
| |
| Αθηναίος | Date: Δευτέρα, 24-ΟΚΤ-2011, 11:18 PM | Message # 13 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 10386
Status: Offline
| Πολύ λογικός συνειρμός Αιγόκερος-Πάνας! 
Γης παις ειμί και ουρανού αστερόεντος,
αυτάρ εμοί γένος ουράνιον.
|
| |
| |
| Θνητος | Date: Δευτέρα, 24-ΟΚΤ-2011, 11:25 PM | Message # 14 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 10708
Status: Offline
| Ειναι παντου ΑΠΛΩΜΕΝΗ η μυθο-λογια μας που παντου βρισκεις ακρες !!! 
ΚΑΛΟΜΕΛΕΤΑ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ
|
| |
| |
| Θνητος | Date: Τρίτη, 05-ΑΥΓ-2014, 3:47 PM | Message # 15 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 10708
Status: Offline
| 
ΚΑΛΟΜΕΛΕΤΑ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ
|
| |
| |
