| aposperittis | Date: Κυριακή, 22-ΙΟΥ-2012, 2:56 PM | Message # 1 |
 Ο βασιλιάς των μελών
Group: Administrators
Messages: 4719
Status: Offline
| Η Ομηρική (Ελληνική) Γλώσσα, αποτελεί τη βάση επάνω στην οποία στηρίχτηκαν πλήθος σύγχρονων γλωσσών. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά, ακόμα κι αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε η Ελληνική Γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο παρελθόν, μίας εποχής μεγάλου πολιτισμού...
Στη γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση που κατέκτησε ο άνθρωπος, έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, φορτίο που οι προγενέστεροι ‘εξόδευσαν’, για να κατακτήσουν γνωστικά τη συγκεκριμένη έννοια και να την ‘βαπτίσουν’ με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη».
Παραδείγματα:
AFTER = Από το ομηρικό αυτάρ= μετά. Ο Όμηρος λέει: ”θα σας διηγηθώ τι έγινε αυτάρ”.
AMEN = λατινικά: amen. Το γνωστό αμήν προέρχεται από το αρχαιότατο ή μήν = αληθώς, (Ιλιάδα Ομήρου β291-301), ημέν. Η εξέλιξη του ημέν είναι το σημερινό αμέ!
BANK = λατινικά pango από το παγιώ, πήγνυμι. Οι τράπεζες πήραν την ονομασία τους από τα πρώτα ‘τραπέζια’ (πάγκους) της αγοράς.
BAR = λατινικά: barra από το μάρα = εργαλείο σιδηρουργού.
BOSS = από το πόσσις = ο αφέντης του σπιτιού.
BRAVO = λατινικό, από το βραβείο.
BROTHER = λατινικά frater από το φράτωρ.
CARE = από το καρέζω.
COLONIE από το κολώνεια = αποικιακή πόλη.
DAY = Οι Κρητικοί έλεγαν την ημέρα ‘δία’. Και: ευδιάθετος = είναι σε καλή μέρα.
DISASTER = από το δυσοίωνος + αστήρ
DOLLAR = από το τάλλαρον = καλάθι που χρησίμευε ως μονάδα μέτρησης στις ανταλλαγές. π.χ. «δώσε μου 5 τάλλαρα σιτάρι». Παράγωγο είναι το τάλληρο, αλλά και το τελλάρo!
DOUBLE = από το διπλούς – διπλός.
EXIST = λατινικά ex+sisto από το έξ+ίστημι= εξέχω, προέχω.
EXIT = από το έξιτε = εξέλθετε
EYES = από το φάεα = μάτια.
FATHER = από το πάτερ (πατήρ).
FLOWER = λατινικά flos από το φλόος.
FRAPPER = από το φραγκικό hrappan που προέρχεται από το (F)ραπίζω = κτυπώ (F= δίγαμμα).
GLAMO UR = λατινικό gramo ur από το γραμμάριο. Οι μάγοι παρασκεύαζαν τις συνταγές τους με συστατικά μετρημένα σε γραμμάρια και επειδή η όλη διαδικασία ήταν γοητευτική και με κύρος, το gramo ur -glamou r , πήρε την σημερινή έννοια.
HEART, CORE = από το κέαρ = καρδιά.
HUMOR = από το χυμόρ = χυμός (Στην ευβοϊκή διάλεκτο, όπως αναφέρεται και στον Κρατύλο του Πλάτωνος, το τελικό ‘ς’ προφέρεται ως ‘ρ’. Π.χ. σκληρότηρ αντί σκληρότης).
I = από το εγώ ή ίω, όπως είναι στην βοιωτική διάλεκτο.
ILLUSION = από το λίζει = παίζει.
ΙS = από το είς.
KARAT = εκ του κεράτιον, (μικρό κέρας για τη στάθμιση βάρους).
KISS ME = εκ του κύσον με = φίλησέ με (…είπε ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη).
LORD = εκ του λάρς. Οι Πελασγικές Ακροπόλεις ονομάζονταν Λάρισσες και ο διοικητής τους λάρς ή λαέρτης. Όπως: Λαέρτης – πατέρας του Οδυσσέα).
LOVE = λατινικό: love από το ‘λάFω’. Το δίγαμμα (F) γίνεται ‘αυ’ και ‘λάF ω ‘ σημαίνει ”θέλω πολύ”.
MARMELADE = λατινικά melimelum από το μελίμηλον = κυδώνι.
MATRIX = από το μήτρα.
MATURITY = λατινικά: maturus από το μαδαρός= υγρός.
MAXIMUM = λατινικά: maximum από το μέγιστος.
MAYONNAISE = από την πόλη Mayon, που πήρε το όνομά της από το Μάχων = ελληνικό όνομα και αδελφός του Αννίβα.
ME = από το με.
MEDICINE = λατινικά :medeor από το μέδομαι, μήδομαι = σκέπτομαι, πράττω επιδέξια. Και μέδω = φροντίζω, μεδέων = προστάτης.
MENACE = από το μήνις.
MENTOR = από το μέντωρ.
MINE = από το Μινώαι (= λιμάνια του Μίνωα, όπου γινόταν εμπόριο μεταλλευμάτων. «Κρητών λιμένες, Μίνωαι καλούμεναι». (Διοδ.Σικελ.Ε’84,2).
MINOR = λατινικά: minor από το μινύς = μικρός. Στα επίσημα γεύματα είχαν το μινύθες γραμμάτιον, ένα μικρό κείμενο στο οποίο αναγραφόταν τι περιελάμβανε το γεύμα. Παράγωγο το… menu!
MODEL = από το μήδος= σχέδιο (η ίδια ρίζα με τη μόδα (= moda ).
MOKE = από το μώκος = αυτός που χλευάζει.
MONEY = λατινικό: moneta από το μονία = μόνη επωνυμία της Θεάς Ήρας: Ηραμονία. Στο προαύλιο του ναού της Θεάς στη Ρώμη ήταν το νομισματοκοπείο και τα νομίσματα έφεραν την παράστασή της, (monetae).
MOTHER = από το μάτηρ, μήτηρ.
MOVE = από το ομηρικό αμείβου = κουνήσου!
MOW = από το αμάω = θερίζω.
NIGHT = από το νύχτα.
NO = λατινικό: non, ne εκ του εκ του νη: αρνητικό μόριο (”νέ τρώει, νέ πίνει”), ή ( νηπενθής = απενθής, νηνεμία = έλλειψη ανέμου.
PAUSE = από το παύση.
RESISTANCE = από το ρά + ίστημι.
RESTAURANT = από το ρά + ίσταμαι = έφαγα και στηλώθηκα.
RESTORATION = λατινικά restauro από το ρά+ίστημι, όπου το ρά δείχνει συνάρτηση, ακολουθία, π.χ. ρά-θυμος, και ίστημι = στήνομαι.
SERPENT = λατινικά serpo από το έρπω (ερπετό). H δασεία (‘) προφέρεται ως σ = σερπετό.
SEX = από το έξις. Η λέξη δασύνεται και η δασεία μετατρέπεται σε σίγμα και = s + έξις.
SIMPLE = από το απλούς (η λέξη δασύνεται).
SPACE = από το σπίζω = εκτείνω διαρκώς.
SPONSOR από το σπένδω = προσφέρω ( σπονδή).
TRANSFER από το τρύω (διαπερνώ) + φέρω. Transatlantic = διαπερνώ τον Ατλαντικό.
TURBO = από το τύρβη = κυκλική ταραχώδης κίνηση.
YES = από το γέ = βεβαίως.
WATER = από το Ύδωρ (νερό), με το δ να μετατρέπεται σε τ.
Eργασία βασισμένη σε Μελέτη της ομογενούς καθηγήτριας Αναστασίας Γονέου , Με τίτλο «Ελληνική Γλώσσα – τροφός όλων των γλωσσών», η Αναστασία
Καλύτερα να ανάψεις ένα κερί παρά να καταριέσαι το σκοτάδι!
|
| |
| |
| Θνητος | Date: Τετάρτη, 31-ΙΟΥ-2013, 6:59 PM | Message # 2 |
 Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 10708
Status: Offline
| ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ
«Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης».
Ένας είναι ο καλύτερος οιωνός, ν’ αγωνιζόμαστε για την πατρίδα. Ιλιάδα, Μ 243«Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένοςπατέρων αισχυνέμεν».
Πάντα να είσαι πρώτος και ανώτερος από τους άλλους και να μην ντροπιάζεις τη
γενιά των προγόνων. Ιλιάδα, Ζ 208«Ανδρί δε κεκμηώτι μένος μέγαοίνος αέξει».
Τον κουρασμένο άνδρα γρήγορα το κρασί θα ξεσηκώσει. Ιλιάδα, Ζ 261«Ώλετο μεν μοι νόστος, ατάρκλέος άφθιτον έσται».
Δεν υπάρχει για μένα επιστροφή, μα αιώνια θα είναι η δόξα. Ιλιάδα, Ι 413«Επεί η μάλα πολλά μεταξύ ούρεάτε σκιόεντα θάλασσά τε ηχήεσσα».
Γιατί πολλά στη μέση μας χωρίζουν και κορφοβούνια απλόσκιωτα και θάλασσα
αφρισμένη. Ιλιάδα, Α 157«…Έρις άμοτον μεμαυία… ητ’ ολίγη μεν πρώτα κορύσσεται, αυτάρ έπειτα ουρανώ εστήριξε κάρη και επί χθονί
βαίνει».
...Έριδα λυσσασμένη… που στην αρχή μικρή ξεσηκώνεται και γρήγορα μετά αγγίζει
τον ουρανό με την κορυφή και τη γη με τα πόδια. Ιλιάδα, Δ 442-444«Ω πόποι, η μέγα πένθος Αχαιίδαγαίαν ικάνει!».
Ω, αλίμονο τι μεγάλο πένθος πλάκωσε την χώρα των Αχαιών! Ιλιάδα, Α 154
«Τυδεύς τοι μικρός μεν έηνδέμας, αλλά μαχητής». Ο Τυδέας (ο πατέρας του Διομήδη) μικρός ήταν ως προς το κορμί, αλλά (υπήρξε)μαχητής. Ιλιάδα, Ε 801«Ιητρός γαρ ανήρ πολλών αντάξιοςάλλων».
Γιατί ο γιατρός είναι άνδρας που αξίζει όσο πολλοί άλλοι μαζί. Ιλιάδα, Λ 514«Ου γαρ από δρυός έσοι… ουδ’ απόπέτρης».
Γιατί ούτε από δρυ ούτε από πέτρα γεννήθηκες (αλλά από ανθρώπους είσαι
γεννημένος). Οδύσσεια, τ 163«Τέτλαθι δη, κραδίη και κύντερον άλλο ποτ’ έτλης».
Κράτα καρδιά μου, πολύ σκληρότερο έχεις βαστάξει πόνο. Οδύσσεια, υ 18«Αλλ’ ούπως άμα πάντα θεοί δόσαν ανθρώποισιν».
Αλλά οι θεοί δεν τα έδωσαν όλα συγχρόνως στους ανθρώπους. Ιλιάδα, Η 102«Αφρήτωρ αθέμιστος ανέστιόςεστιν εκείνος, ος πολέμου έραται επιδημίου, οκρυόεντος».
Ακοινώνητος, άγριος και άπατρις είναι αυτός που τον εμφύλιο πόλεμο αγαπά.
Ιλιάδα, Ι 63«Ως γαρ επεκλώσαντο θεοίδειλοίσι βροτοίσιν, ζώειν αχνυμένοις. Αυτοί δε τ’ ακηδέες εισίν».
Γιατί για τους δυστυχείς θνητούς αυτά έχουν οι θεοί κλωσμένα, να ζουν με λύπες.
Μα καημός το τι είναι αυτοί δεν γνωρίζουν. Ιλιάδα, Ω 525-526«Πριν τι κακόν παθέειν. Ρεχθένδε τε νήπιος έγνω».
Πάντα ο φρόνιμος πριν πάθει λογαριάζει. Ιλιάδα, Ρ 32«Ουκ αγαθόν πολυκοιρανίη. Ειςκοίρανος έστω, εις βασιλεύς».
Δεν είναι καλό πράγμα η πολυαρχία. Ένας ας είναι ο αρχηγός, ένας βασιλιάς.
Ιλιάδα, Β 204«Ου μεν γαρ τι που εστίνοϊζυρώτερον ανδρός πάντων, όσσα τε γαίαν έπι πνείει τε και έρπει».
Γιατί δεν υπάρχει πιο δυστυχισμένο πλάσμα από τον άνθρωπο, από όσα πάνω της
αναπνέουν και περπατούν. Ιλιάδα, Ρ 446-447«Οπποίον κ’ είπησθα έπος, τοίονκ’ επακούσαις».
Όποιο λόγο κι αν πεις τέτοιον και θα ακούσεις. Ιλιάδα, Υ 250«Θεοί δε τε πάντα ίσασιν».
Οι θεοί γνωρίζουν τα πάντα. Οδύσσεια, δ 422«Ζευς δ’ αυτός νέμει όλβονΟλύμπιος ανθρώποισιν, εσθλοίς ηδέ κακοίσιν, όπως εθέλησιν, εκάστω».
Ο ολύμπιος Δίας μοιράζει μόνος αυτός την ευτυχία στους ανθρώπους καταπώς θέλει
στον καθένα, άσημους ή και επιφανείς. Οδύσσεια, ζ 230-231«Αίψα γαρ εν κακότητι βροτοίκαταγηράσκουσιν».
Γιατί πριν από την ώρα τους γερνούν όσοι τους χτύπησε συμφορά. Οδύσσεια, τ 382«Αιδώς δ’ ουκ αγαθή κεχρημένωανδρί παρείναι».
Η ντροπή δεν ταιριάζει σε αυτόν που τον δέρνει η ανάγκη. Οδύσσεια, ρ 347«Άνθρωποι δε μινυνθάδιοιτελέθουσιν».
Στον άνθρωπο γοργά η ζωή διαβαίνει. Οδύσσεια, τ 351«Ως ουδέν γλυκίων ης πατρίδοςουδέ τοκείων γίγνεται».
Εγώ δεν ξέρω να έχω δει κάτι γλυκύτερο απ’ τη γης της (της πατρίδας μου της
Ιθάκης). Οδύσσεια, ι 31-32«ΟΣ ΚΕ ΘΕΟΙΣ ΕΠΙΠΕΙΘΗΤΑΙ, ΜΑΛΑ Τ’ ΕΚΛΥΟΝΑΥΤΟΥ».
ΑΝ ΑΚΟΥΣ (ΤΑ ΚΕΛΕΥΣΜΑΤΑ) ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΕ ΑΚΟΥΝ. ΙΛΙΑΔΑ, Α 218(Οι αποδόσεις των αποσπασμάτων ανήκουν στους Αλέξανδρο Πάλλη, Ιάκωβο Πολυλά, ΝίκοΚαζαντζάκη, Ιωάννη Κακριδή και Δημήτρη Μαρωνίτη.)
Πηγή: http://www.xrysalogia.gr/Added (31-ΙΟΥ-2013, 6:59 PM)
---------------------------------------------
Για την ανάγκη του Οδυσσέα να μείνει άνθρωπος
 Το κλασικό πνεύμα άρχισε με τον Όμηρο. Στον Οδυσσέα
ενσαρκώνεται ο αιώνιος άνθρωπος, που συντόνισε την πράξη του με τον αιώνιο
ρυθμό. Η ζωή του Οδυσσέα είναι η ανθρώπινη κίνηση απάνου στην ασύλληπτη
εφαπτομένη της ύλης και της μορφής. Μέσα στη χειροποίητη σχεδία του έχουν
αποθέσει τις συνταγές και τα φάρμακα, τα εργαλεία, τα όπλα και τα σκεύη τους
όλες οι θρησκείες, οι φιλοσοφίες και οι τέχνες.
Ο Οδυσσέας είναι ο άνθρωπος, που όλα τα γνώρισε και όλα τα δοκίμασε. Και
τη δύναμη της μουσικής την ενίκησε σαν τον Απόλλωνα και στον ασφοδελό λειμώνα
κατέβηκε σαν το νεκρό Διόνυσο, και με τη θεά κοιμήθηκε νύχτες και νύχτες, και
την αθανασία που τούταξαν την κλώτσησε κλαίγοντας.
Κάθε φορά που νίκαγε κι ένα καινούργιο τέρας, επιβεβαίωνε τη διαίσθησή του ότι
τραβάει σωστά τον ανθρώπινο δρόμο, ότι έσωσε πάλι να μη γκρεμισθεί από τη νοητή
γραμμή της ακμής όπως οι σύντροφοί του, που ένας - ένας γλιστρώντας στη γοητεία
της απόκλισης ξεπέφτανε από άνθρωποι σε βοσκήματα.
Η επιστροφή στην Ιθάκη ήταν αξεδιάλυτα δεμένη με την ανάγκη να μείνει
άνθρωπος. Και για να μείνει άνθρωπος, έπρεπε να ξεφύγει από όλα τα φίλτρα
της Κίρκης, τα καλέσματα δηλαδή προς το ζώο, που κάθε φορά πηδούσαν μπροστά του
με αλλαγμένη όψη.
Το βαθύτερο νόημα του νόστου δεν βρίσκεται στο ότι ο ήρωας ποθεί να εύρει την
Ιθάκη, αλλά στο ότι λαχταράει να μη χάσει τον εαυτό του.
Το φθάσιμο στην Ιθάκη σημαίνει ότι έμεινε ως το τέλος άνθρωπος. Τίποτ'
άλλο δεν είχε κι ούτε χρειαζόταν να κάμει. Γι' αυτό και η εκδοχή, ότι άφησε
πάλι βαρυεστημένος το νησί και ξαναρίχθηκε στις θάλασσες, σε καμία περίπτωση
δεν ημπορεί να έχει κλασσική προέλευση.
Ο γυρισμός του Οδυσσέα φανερώνει ότι το κλασσικό πνεύμα στην τελική του μαρτυρία
καταφάσκει τη ζωή. Ο άνθρωπος δικαιώνεται σίγουρα, αβίαστα και απλά. Πράγμα που
δεν συμβαίνει με το ευρωπαϊκό πνεύμα, όπως ημπορεί να δείξει μια σπουδή του
Faust, που αποτελεί το αντίστοιχο του Οδυσσέα μέσα στο ευρωπαϊκό πνεύμα.
Το κλασσικό πνεύμα ετελείωσε με τον Παρθενώνα, το ναό της Αθηνάς. Η Αθηνά
για τους έλληνες ήταν η προστάτιδα της σοφίας αλλά και η υπέρμαχος του
Οδυσσέα. Εν όσω ζούσε μέσα στην ψυχή του ανθρώπου, δαιμόνια, αεικίνητη,
φροντιστική, οδηγήτρια και πολύτροπη, είχε για ναό της τον ίδιο τον
Οδυσσέα.
Όταν όμως στην περίκλεια εποχή ο κλασσικός άνθρωπος ξέφυγε με μια
ενθουσιασμένη ιαχή κατρακύλας από τη γραμμή της ακμής, ο Οδυσσέας πέθανε.
Εκαταβούλιαξε μέσα στο ανώνυμο σμάρι των συντρόφων. Εκείνη την ώρα ήταν
φυσικό η ψυχή της Αθηνάς, που ζούσε μέσα του, η σ ο φ ί α του κλασσικού
πνεύματος, να ζητήσει το ναό που θα σκέπαζε το σεπτό σκήνωμά της. Ήταν
λοιπόν ανάγκη αδήριτη, αίτημα γεωμετρικό, το ναό να τον χτίσει ο Περικλής, κι ο
ναός να γίνει το ωραιότερο μνημείο του κλασσικού κόσμου. Σύμβολο ατελεύτητου
θανάτου, αφού αιώνια ήταν και η ζωή που σκέπασε.
Στα δύο αετώματα του Παρθενώνα οι συνιστώσες του διονυσιακού και του
απολλώνειου ανερχόμενες ήρεμα απολήγουν σε μίαν ακμή. Εάν συλ-λογισθεί κανείς
τη δυναμική ένταση, που κρύβει αυτό το μορφικό σχήμα, τότε το αέτωμα
μεταβάλλεται αυτόματα σ' ένα τανυσμένο τόξο, όμοιο με το τόξο του Ηράκλειτου,
το οποίο ο εφέσιος σοφός διασκέδαζε να το ονομάζει άλλοτε ζωή (βίος), και
άλλοτε θάνατο (βιός). Ποιος ξέρει, αν αυτό το τόξο η θεωρία του Ηράκλειτου δεν το
δανείσθηκε από την πράξη του Ηρακλή!Δημήτρης Λιαντίνης, Χάσμα Σεισμού, σελ. 142http://revealedtheninthwave.blogspot.gr
Σαν χθες 23 Ιουλίου 1942 γεννήθηκε ο Δημήτρης Λιαντίνης
Πηγη , http://hellenic-spirit.blogspot.gr
ΚΑΛΟΜΕΛΕΤΑ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ
Message edited by Θνητος - Τρίτη, 29-ΙΑΝ-2013, 11:25 PM |
| |
| |
| alkistis | Date: Τετάρτη, 31-ΙΟΥ-2013, 7:17 PM | Message # 3 |
 Ο βασιλιάς των μελών
Group: Special User
Messages: 1316
Status: Offline
| Πολύυυυυυυυυ ωραίο άρθρο!
"Η συνείδηση είναι το βάθος του ανθρώπου. Η Αγάπη είναι το πλάτος του..."
|
| |
| |
| margarita | Date: Τετάρτη, 31-ΙΟΥ-2013, 7:29 PM | Message # 4 |
 Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 12902
Status: Offline
| Quote (Θνητος) Τέτλαθι δη, κραδίη και κύντερον άλλο ποτ’ έτλης». Added (31-ΙΟΥ-2013, 7:27 PM)
---------------------------------------------
Quote (Θνητος) Κάθε φορά που νίκαγε κι ένα καινούργιο τέρας, επιβεβαίωνε τη διαίσθησή του ότιτραβάει σωστά τον ανθρώπινο δρόμο, ότι έσωσε πάλι να μη γκρεμισθεί από τη νοητή
γραμμή της ακμής όπως οι σύντροφοί του, που ένας - ένας γλιστρώντας στη γοητεία
της απόκλισης ξεπέφτανε από άνθρωποι σε βοσκήματα. Added (31-ΙΟΥ-2013, 7:29 PM)
---------------------------------------------
Quote (Θνητος) Όταν όμως στην περίκλεια εποχή ο κλασσικός άνθρωπος ξέφυγε με μιαενθουσιασμένη ιαχή κατρακύλας από τη γραμμή της ακμής, ο Οδυσσέας πέθανε.
Εκαταβούλιαξε μέσα στο ανώνυμο σμάρι των συντρόφων. Added (31-ΙΟΥ-2013, 7:29 PM)
---------------------------------------------
Quote (Θνητος) Εκείνη την ώρα ήτανφυσικό η ψυχή της Αθηνάς, που ζούσε μέσα του, η σ ο φ ί α του κλασσικού
πνεύματος, να ζητήσει το ναό που θα σκέπαζε το σεπτό σκήνωμά της. Ήταν
λοιπόν ανάγκη αδήριτη, αίτημα γεωμετρικό, το ναό να τον χτίσει ο Περικλής, κι ο
ναός να γίνει το ωραιότερο μνημείο του κλασσικού κόσμου. Σύμβολο ατελεύτητου
θανάτου, αφού αιώνια ήταν και η ζωή που σκέπασε.
"Στο τέλος, αυτό για το οποίο μετανιώνουμε περισσότερο είναι οι προσπάθειες τις οποίες ποτέ δεν κάναμε"
|
| |
| |
