Added (2011-11-02, 11:09 PM)
---------------------------------------------
ΦΑΕΘΩΝ - Ο ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΠΩΤΑΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ
Πολλές αναφορές σε Αρχαία κείμενα παραπέμπουν σε τομείς που έχουν να κάνουν με υψηλή τεχνολογία. Στον χώρο μιας τεχνολογίας αν όχι πολύ υψηλότερης από την σημερινή, τουλάχιστον ισάξιά της. Έτσι βλέπουμε τον θρυλικό Άργο να κατασκευάζει από το ιερό ξύλο που του έδωσε η Αθηνά την Αργώ, το πλοίο των Αργοναυτών, το οποίο είχε την ιδιότητα να μιλά, αλλά και να πετά!!! Ακόμη βλέπουμε τον Υπερβόρειο Άβαρη να ίπταται πάνω σε ένα "βέλος" που του είχε χαρίσει ο Απόλλων, και να επισκέπτεται διάφορα σημεία της γης με σκοπό την ίαση ασθενών. Τον Τριπτόλεμο να διαδίδει την σπορά με το φλεγόμενο άρμα που επί τούτου είχε κατασκευάσει η θεά Δήμητρα και είχε δώσει στον Ελευσίνιο βασιλόπαιδα.
Άπειρες οι αναφορές σε παρόμοια γεγονότα πτητικών μηχανών υπάρχουν στην πλούσια Ελληνική Μυθολογία. Αναφορές που έχουν οδηγήσει, διόλου τυχαία βεβαίως, ερευνητές και συγγραφείς να κάνουν λόγο για έναν τεράστια εξελιγμένο πολιτισμό των προγόνων μας της απώτατης Αρχαιότητος, ο οποίος μετά την καταστροφή που υπέστη και με την πάροδο των χιλιετηρίδων πέρασε στην παράδοση σαν θρύλος. Το ίδιο και οι πρωταγωνιστές εκείνων των επιτευγμάτων- κατορθωμάτων, οι ήρωες.
Ο Φαέθων συγκαταλέγεται και αυτός ανάμεσα στο πλήθος των περιπτώσεων των πτητικών φαινομένων της προϊστορίας. Ο θρύλος τον θέλει γιο του Ήλιου, που πήρε το άρμα του πατέρα του με αποτέλεσμα να κατακαύσει την γη. Μπροστά στον κίνδυνο του αφανισμού της ο Δίας τον κατακεραύνωσε .
Αποσυμβολίζοντας τον θρύλο του, πολλοί ερευνητές τον κατατάσσουν στους αστροναύτες της εποχής των Θεών.
« Φαέθων τον του πατρός άρμα ζεύξας, δια το μη δυνατός είναι κατά την του πατρός οδόν ελαύνων, τα επί της γης συνέκαυσε, και αυτός κεραυνωθείς διεφθάρει…» (Πλάτων, Τίμαιος, κεφ. Γ΄ εδαφ. 22, 6).
Ο Νόνος στα «Διονυσιακά» του περιγράφει το γεγονός ( τόμος Β΄ κεφ. 38, στιχ. 410-411), « Ζευς δε πατήρ κατεκρήμνισε ύψιστον αυτοκίλιστον, υπέρ ρόον Ηριδανόν».
Ενώ ο Ιέρων γράφει ότι ο Φαέθων έκαψε σε πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον εχθρών, πολλές περιοχές της γης: « Ο επί Φαέθοντος εμπρησμός εν Αιθιοπία…».
Αλλά για τον εμπρησμό της Αφρικής από τον Φαέθοντα κάνει λόγο και ο Οβίδιος.
Ο Νόνος ακόμη στα «Διονυσιακά» του αναφέρει πως ο Φαέθων είναι εκείνος που πέταξε από τον Βόρειο πόλο στον Νότιο και από τον Βόρειο πόλο στην Αμερική. Επί λέξει λέει:
« … Παλινόσταιω δε πορείη εις Νότον εκ Βορρεάο, λοιπόν πόλον εις πόλον έστη… Εκ δε Κυθήρων έτραπε άρμα εις χθόνα Κύπρου…»
«… Φαέθων δε πόλον δινωτόν εάσας, εις Δύσιν έτραπε δίφρον…»
«… Εις Πάφον ουρανόθεν συν Κλημένη Φαέθοντα, συν ενδυμίωνι Σελήνη…»
«… Ζευς δε πατήρ, Φαέθοντα κατεστήριξεν Ολύμπω , Ηνίοχον επώνυμον…»
Ο Φαέθων λοιπόν κατά τον Νόνο φαίνεται να πετά από τον Βόρειο στον Νότιο πόλο, από τα Κύθηρα στην Κύπρο, και από το Βαλμπέκ του Λιβάνου προς την Πάφο της Κύπρου. Λόγω των μεγάλων του άθλων ο τότε κόσμος τον κατατάσσει στους ισόθεους άνδρες και συγκαταλέγεται στο Πάνθεο των Ολυμπίων Θεών ως Ηνίοχος του Διαστήματος.hellenicnationalreligion

Added (2011-11-06, 11:14 PM)
---------------------------------------------
Κύκλος Φιλοσοφικών Σπουδών: Πλάτωνος Πολιτεία

http://creatingrealities.ning.com/events/6323828:Event:34516

http://www.neurofeedback.gr/new....temid=1

Added (2011-11-06, 11:20 PM)
---------------------------------------------
Πυθαγόρας (580-490 π.χ.)

"Φυγαδευτέον πάση μηχανή και περικοπτέον πυρί και σιδήρω και μηχαναίς παντοίες, από μέν σώματος νόσον, από δε ψυχής αμαθίαν, κοιλίας δε πολυτελείαν, πόλεως δε στάσιν, οίκου δε διχοφροσύνην, ομού δε πάντων αμετρίαν."

Με κάθε τρόπο πρέπει να εκδιώκεται και να κόβεται, με φωτιά και σίδερο και με άλλες διάφορες επινοήσεις, η νόσος απ' το σώμα, η αμάθεια απ' την ψυχή, η πολυτέλεια απ' την κοιλιά, η επανάσταση απ' την πόλη, η διχόνοια απ' την οικία, κι απ' όλα μαζί η αμετρία.

Added (2011-11-09, 11:55 PM)
---------------------------------------------
~ ΟΥΚ ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ ΠΡΟΣΚΥΝΕΕΙΝ ~

~ Δεν συνηθίζεται στους Έλληνες να προσκυνούν ~

~ Δεν υπάρχει στα ήθη των Ελλήνων το προσκύνημα ~

Σαφείς καταδικαστικές αναφορές γύρω απο την καθαρώς βαρβαρική " συνήθεια " του προσκυνήματος και της γονυκλισίας, υπάρχουν διάσπαρτες μέσα στα κείμενα όχι μόνον της Αρχαίας αλλά και της Νεωτέρας Γραμματείας μας, καθώς και στις στήλες των διαφόρων Λεξικών της Ελληνικής Γλώσσης.

Ο ποιητής Θέογνις ο Μεγαρεύς { ΣΤ' αι. π.χ. } καταδικάζει ακόμη και την απλή κλίσι της κεφαλής χαρακτηρίζοντας την ώς δουλική συμπεριφορά.

" Ού ποτε δουλική κεφαλή ιθεία πέφυκεν, άλλ' αιει σκολιή, καυχένα λοξόν έχει " | " Ουδέποτε δουλική κεφαλή γεννήθηκε όρθια, αλλά πάντοτε κυρτή και τον αυχένα λοξόν τον έχει ". { Ελεγ. 535 }

Ο ίδιος δέ, ώς Έλλην, δηλώνει κατηγορηματικά:

" Ούποτε... υπό ζυγόν δύσλοφον αυχνένα θήσω, ούδ'εί μοι Τμώλος έπεστι κάρη " | " Δεν θα θέσω υπό δύσλοφον ζυγόν τον αυχένα, ακόμα και άν το όρος Τμώλος πέσει επί της κεφαλής μου " { Ελεγ. 985 }

Ο Ηρόδοτος, στο Β-80 της " Ιστορίης του " μας περιγράφει τα ιδιαιτέρως παράξενα ήθη των Αιγυπτίων, αφηγείται έκπληκτος και καταγράφει ώς αξιοθέατον:

" Τόδε μέντοι άλλο { οι Αιγυπτίοι } Ελλήνων ουδαμοίσι συμφέρονται, αντί του προσαγορεύειν αλλήλους έν τήσι οδοίσι, προσκυνέουσι κατιέντες μέχρι τού γούνατος την χείρα! " | " Και σ'αυτό το άλλο οι Αιγύπτιοι δεν ομοιάζουν με τους Έλληνες, αντί να χαιρετηθούν όταν συναντηθούν είς τας οδούς, προσκυνούν κατεβάζοντας μέχρι το γόνατο το χέρι ! ".

Και ο λεξικογράφος Ησύχιος, είς το λήμμα " αντίχειρες ", παρατηρεί:

" Έννια των βαρβάρων εθνών, τους αντίχειρας υποτιθέντα τοίς γενείοις, και τους δακτύλους εκτείνοντα, προσκυνεί τούς ηγουμένους αυτών ".

" Προσκυνείν ώσπερ έν τοίς βαρβάροις " | " Το προσκύνημα αφορά μόνον τους βάρβαρους " { Δημοσθ. 549.16 }

Η παγκόσμιος Ιστορία της " Ακαδημίας Επιστημών ΕΣΣΔ " { Εκδ. 1957, σελ. 647 - 652 } σχολιάζει διεξοδικώς τις απίστευτες αυτές εκφράσεις και συνήθειες: << Οι βασιλίσκοι της Συρίας συνήθιζαν όταν απευθύνοντο στον Φαραώ, να εκδηλώνουν με δουλικές εκφράσεις την εξάρτηση τους απο αυτόν, " στα πόδια του κυρίου μου επτά κι άλλες επτά φορές πέφτω να προσκυνήσω και με την κοιλιά μου και με την ράχη μου "... Ο εξαρτημένος άρχιζε με την προσφώνηση " στον Κύριο μου, στον Ήλιο μου πέφτω ", έφθανε μάλιστα στο σημείο να αυτοονομάζεται και " σκύλος του κυρίου του " >>.

Ο Στοβαίος είς το Περί Νόμων και Εθών { 41 }, διασώζει την πληροφορία ότι: " Πέρσαις... εάν τινα προστάξη ο βασιλεύς μαστιγώσαι, ευχαριστεί ώς αγαθού τυχών ότι αυτού εμνήσθη ο βασιλεύς " | " Στην Περσία, εάν κάποιος μαστιγωθεί κατόπιν εντολής του βασιλέως, τον ευχαριστεί ".

Και επί σουλτανικής ακόμη Τουρκίας γινόταν στα ανάκτορα της Κωνσταντινούπολης η επίσημη τελετή του προσκυνήματος, κατά την οποία οι πολιτικοί και στρατιωτικοί αξιωματούχοι, αλλά και οι δυτικοί πρεσβευτές, υπέβαλλαν τα συγχαρητήρια τους στον σουλτάνο προσκυνώντας κροσωτή ταινία στα πόδια του θρόνου του. Μόνον οι " υπόδουλοι " Έλληνες ήταν " Απροσκύνητοι ".
Γράφει ο σουλτάνος Σελίμ Β' πρός τον υιό του, το 1572: " Παιδί μου, ο θεός εβοήθησε και ενίκησα και πήρα την Κύπρο, τους άπιστους ανθρώπους όπου δεν με επροσκενούσαν..."

Ο Ι. Κακρίδης αναφέρει χαρακτηριστικά: << Στα Λαηνά του Σουφλιού, είναι ένας τσοπάνος που φτιάνει θαυμάσιες γκλίτσες. Σε μία απο αυτές παρίστανε τον Τούρκο να κόβει το κεφάλι ενός Έλληνα. Ο Έλληνας στέκει όρθιος, και με χωρίς κεφάλι που είναι. Κι όταν ρωτήσαν τον τσοπάνο γιατί στέκει όρθιος, αφού είναι χωρίς κεφάλι, αποκρίθηκε - Γιατί είναι Έλληνας - >>. { Οι Αρχαίοι Έλληνες στην Νεοελληνική Παράδοση, εκδ. ΜΙΕΤ, σελ. 32, 52 }

Πράγματι οι Έλληνες, άν και λίαν ευσεβείς, δεν " έκυπτον ", ούτε και όταν προσευχόταν. Είναι γνωστό ότι επικαλούντε τους επουράνιους θεούς δι'απλής ανατάσεως των χεριών, " άρσεως ", εξ ου αρα = προσευχή, αράομαι = προσεύχομαι.

" Λαοί δ' ηρήσαντο { δηλ. προσευχήθηκαν }, θεοίσι δε χείρας ανέσχον " { Ιλιάς Η 177 }"

... στάντες ευξόμεθα αυτοίς, ανατείνοντες των χείρε αγαθόν δίδοναι... " { Αριστοφ. Όρνιθες 621 }

" ... θεοκλυτούντος και πρός τον ουρανόν ανατείνοντας τάς χείρας... " { Πλουτάρχου. Βίος Αλεξάνδρου 19 }

" ...ανίσχοντες χέρας, αθανάτοις εύχοντο " { Βακχ. Διθύρ. 25 }

Τα κείμενα μας είναι γεμάτα απο παρίμοιες περιγραφές και εικόνες. Όταν εδέοντο πρός τους θαλάσσιους θεούς, τότε άπλωναν τα χέρια τους πρός την θάλασσα, ενώ όταν απευθυνόταν πρός τους θεούς του Κάτω Κόσμου χτυπούσαν το έδαφος με τα πόδια τους - προκειμένου να εισακουσθούν - και όχι δια της παλάμης, αποφεύγοντας έτσι την οσφυοκαμψία, το κύπτειν, αφού όπως επεξηγεί ο Λουκιανός { Νιγρίνος 21 }: " Ο υποκύψας, την ψυχήν ταπεινώνει, τη του σώματος ομοιότητι ".

Γι'αυτό και ο Διογένης ο Κυνικός, όταν κάποτε είδε μιά γυναίκα να γονατίζει για να προσκυνήση, με την κεφαλή επί του εδάφους, την επετίμησε με την γνωστή του " αθυροστομία ":

" Ούκ ευλαβή, ώ γύναι, μή ποτε θεού όπισθεν εστώτος ασχημονήσης; " { Διογένης Λαέρτιος - Βίος Διογένους 37 }

Ο Πυθαγόρας φαίνεται ότι ήτο ιδιαιτέρως αυστηρός, διότι απαγόρευε ακόμη και την παραμικρή δέησι. Γράφει ο Ιάμβλιχος στον " Πυθαγορικόν Βίον " { 236 }:

<< Οι Πυθαγόρειοι απείχοντο δεήσεων και ικετειών και πάσης τής τοιαύτης ανελευθέρου θωπείας { κολακείας } ώς ανάνδρου και ταπεινής ούσης >>.

Γι'αυτό ο Μίνως, ώς δικαστής στον Άδη, απέστελλε στους χώρους των ασεβών και τις ψυχές όσων είχαν την απαίτηση ή απλώς ανέχοντο να προσκυνούνται ενόσω ζούσαν.

" Μίνως, επιμελώς εξετάζων, απέπεμπεν έκαστον ές τον των ασεβών χώρον... μάλιστα εκείνων ήπτετο, των προσκυνείσθαι περιμενόντων ". { Λουκιανού - Νεκυομαντεία 473 }

Η προσκύνησις ανθρώπου απο άνθρωπο αντιμετωπίζετο και ώς μεγάλη βλακεία και αφέλεια. Γράφει ο Φιλόστρατος, στον βίο Απολλωνίου του Τυανέως { Κέφ. XXVII }: << Αφικομένω Απολλωνίω ές Βαβυλώνα, ο σατράπης ο επί των μεγάλων πυλών ορέγει { απλώνει } χρυσήν εικόνα του βασιλέως ήν, εί μή προσκυνήσειέ τις, ού θεμιτόν ήν εσφοιτάν έσω { να εισέλθει στην πόλη } σατραπεύεται παρά τοίς βαρβάροις τα ούτω ευήθη... >> { ευήθης = ανόητος, μωρός, ηλίθιος }.

Γι'αυτό οι ξένοι Ελληνιστές συγκρίνοντας τις δύο νοοτροπίες - βαρβάρων και Ελλήνων - σχολιάζουν εντυπωσιασμένοι: << Στην Ελλάδα κανείς ελεύθερος πολίτης δεν υποκλίνεται ούτε προσκυνάει μιά ζωντανή θεότητα πεσμένος κατά γής >> { Hanson & Heath - Ποιός σκότωσε τον Όμηρο; }

<< Οι Έλληνες είχαν καταλάβει ότι η ιδιαιτερότητα τους ήταν να μην υποκλίνονται μπροστά σε άνθρωπο, να μη δέχονται την απόλυτη εξουσία... Άν υπερασπίζουμε την παιδεία της Αρχαίας Ελλάδος στην σημερινή εκπαίδευση, δεν το κάνουμε επειδή ανήκει στο παρελθόν όλων μας, αλλά επειδή είναι το καλλίτερο εχέγγυο μέλλον. >> { Ζακλίν ντέ Ρομιγύ - Ομιλίας της στην Πνύκα, 11-7-1995 }.

Όταν ο Δαρείος, ώς ένδειξη υποταγής, είχε ζητήσει απο τους Σπαρτιάτες " Γη και Ύδωρ ", οι Σπαρτιάτες
" τους πρέσβεις τους αιτέοντας, ές φρέαρ εμβαλόντες, εκέλευον γήν τε και ύδωρ έκ τούτων φέρειν παρά βασιλέα " | " Τους έριξαν σ'ένα πηγάδι λέγοντας να πάρουν απο εκεί " Γή και ύδωρ " για να το φέρουν στον βασιλέα τους ".

Ο Απόλλων όμως οργίσθη επειδή οι πρέσβεις εθεωρούντο πρόσωπα απαραβίαστα, και " Λακεδαιμονίοισι μήνις κατέσκηψε ". Συσκεφθέντες τότε απεφάσισαν να αποδώσουν ικανοποίηση, " ... ποινήν τείσειν Ξέρξη, των Δαρείου κηρυκών των έν Σπάρτη απολομένων ". Κήρυγμα λοιπόν εποιούντο πρός τους πολίτες " εί τις βούλοιτο, πρό { υπέρ } Σπάρτης αποθνήσκειν ". Πράγματι, ο Σπερθιής ο Ανηρίστου και ο Βούλις ο Νικολάου προσεφέρθησαν να ταξιδεύσουν είς τα Σούσα για να τιμωρηθούν απο τον Ξέρξη με την ποινή του θανάτου. Όταν παρουσιάσθηκαν στον Πέρση βασιλέα εδήλωσαν τον λόγο της αποστολής τους, πλήν όμως αρνήθηκαν κατηγορηματικά, παρά τις πιέσεις, να τον προσκυνήσουν. - Ήρθαμε για να μας φονεύσετε, όχι για να προσκυνήσουμε! -

Ο πρεσβευτής Τιμαγόρας που εδέχθη να προσκυνήση, εφονεύθη υπό των Αθηναίων: << Τιμαγόρας, ούτος πρεσβευτής πεμφθείς πρός βασιλέα Αρταξέρξην υπο Αθηναίων, χρυσίον έλαβε παρ'αυτού και αργύριον/// ούτος ούν ο Τιμαγόρας, προσκυνήσας τον Περσών βασιλέα, παρά τα Ελλήνων ήθη, και δωροδοκηθείς, υπο Αθηναίων ανηρέθη - εφονεύθη - >> { Λεξικό Σουίδα }

Το " απροσκύνητον ", ώς Ελληνική συνήθεια, ώς βίωμα και αρετή, ώς τρόπος ζωής, επέρασε και στα δημοτικά, αλλά και στα σύγχρονα τραγούδια. Ο σκλαβωμένος Έλληνας παραμένει στο φρόνημα αδούλωτος, απροσκύνητος, σαν αετός που κυτάεει τον ήλιο { τον δυνάστη } κατάματα. Μα εγώ δεν ζώ γονατιστός είμαι της γερακίνας γιός - Βασίλης Τσιτσάνης. Το Γεράκι, ο Ιέραξ, το έμβλημα του Διός. Και δεν είναι τυχαίο που το " αέτωμα " - αετός με ανοιχτά φτερά - είναι το πατρογονικό μας σχήμα. Οι αρματωλοί και οι κλέφτες που τόσο έχει υμνήσει η λαϊκή μούσα, παραμένουν απροσκύνητοι και άκαμπτοι σαν αρχαίοι κούροι.

Added (2011-11-10, 0:03 Am)
---------------------------------------------
Περί Παγκόσμιου Γεωδαιτικού συστήματος,
Ομφαλών (Πόλων) και Ελληνικής γλώσσας ο λόγος.

Μέρος Α'

-- Ο «ΟΜ» είναι ο θεός των Ελευσίνιων Μυστηρίων.
«Η θεία φωνή» όπως μας πληροφορεί
ο Μητροπολίτης Αθηναγόρας
(του από μεγάλων πρωτοσύγκελων και παραμυθίας)
στο βιβλίο του «Χάος = Θεός, (Χ) Η αγιωτέρα Λεξίς».

-- Ο Ησύχιος και ο Σουίδας ερμηνεύουν την λέξη << ΟΜΦ >>
σαν την << Θεία Κληδών >>, Ιερά φωνή από την οποία προήλθε η λέξη<< Ομφαλός >>,
δηλαδή η τοποθεσία της << Ομφής >>.

Η λέξη «ΟΜ – ΦΗ» σημαίνει << Ομιλία του ΟΜ >>
Το «ΦΗ» είναι η ρήζα ρήματος «Φάω – Φω» Που σημαίνει «Μιλάω - Λέω – Προφέρω»
«Φημί» σημαίνει «Λέω»
«Φήμη» σημαίνει «Μαντείο»
Άλλος είναι η ενέργεια (π.χ Ηλεκτρική).

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι «Ομφ – Αλός» είναι το μέρος
που προφέρεται – Ακούγεται η Ιερή φωνή, η οποία προκαλεί «Άλλο», δηλαδή ενέργεια, την οποία έπαιρναν οι παλαιοί πρόγονοι μας και την χρησιμοποιούσαν στην κίνηση τους πάνω στα «Ηλεκτρομαγνητικά κύματα» του παγκόσμιου Ελληνικού γεωδαιτικού συστήματος
(βλέπε πλοίο Αργό και Αργοναυτική εκστρατεία)
όπως μας λέγει ο αείμνηστος ΕΛ-ΛΗΝ Θεόδωρος Αξιώτης στο βιβλίο του
«Νέο φως στα μεγαλύτερα μυστήρια του κόσμου»

Ένας από τους σημαντικότερους αστερισμούς του έναστρου Ελληνικού ουρανού είναι ο αστερισμός της Αργούς.

Ρίχνοντας μια πιο ερευνητική ματιά στο ουράνιο πλοίο βλέπουμε πως πιο πολύ από όλα τα αστερία που το αποτελούν ξεχωρίζει ένα.
Αυτό είναι το αστέρι «Κάνωπος».

Οι παμμέγιστοι Έλληνες αστρονόμοι Άρατος και Εύδοξος ο Κνύδιος ονόμαζαν το αστέρι «Κάνωπο»….Πηδάλιο.!!
Οι άραβες το ονόμαζαν << Ουάζ >> που σημαίνει «Βάρος».
*(βάρος ονόμαζαν και τον Σείριο Β’)

Ένα ουράνιο πλοίο με χθόνιες απολήξεις.
Απολήξεις που για να τις βρούμε πρέπει να <προβάλουμε>>
την εικόνα του ουράνιο πλοίου επί της χθονός, και πιο συγκεκριμένα στον Ευρύτερο Ελληνικό χώρο.

Ποιο συγκεκριμένα αρχίζοντας από την Δωδώνη και δίνοντας τις τον ρόλο της πλώρης της Αργούς, μιας και από εκεί πήρε η παλλάδα Αθηνά το κομμάτι ξύλου βελανιδιά που ομιλούσε και το τοποθέτησε στη πλώρη της Αργούς.

Αλλά και τον ρόλο του πηδαλίου στην πόλη Κάνωπο -Κάνωβο
Το σημερινό Ελ Μπακούρ (EL BAGUR), την προδυναστική πόλη Μπεχντέτ στην βόρειο Αίγυπτο.

Η Δωδώνη και το όρος Αραράτ βρίσκονται στον ίδιο παράλληλο και έχουν το ίδιο γεωγραφικό πλάτος.
Το ακριβείς γεωδαιτικό αντίστοιχο κέντρο της Δωδώνης,
στο Αραράτ, είναι το χωριό Μετσαμόρ, λίγα μίλια δυτικά του Εχμιατζίν.

Αυτό φαίνεται αν με κέντρο τις Θήβες, και ακτίνα την απόσταση Κάνωπος – Δωδώνη, χαράξουμε έναν κύκλο.
Θα δούμε ότι ο κύκλος περνά και από το Μετσαμόρ.
Στο Μεσταμόρ βρίσκεται ένας συμπαγής βράχος με περιφέρεια περίπου μισό μίλι.
Ο βράχος έχει πολλές σπηλιές και πολούς υπόγειους θόλους!!.

Αν τώρα απεικονίσουμε την ουράνια Αργό επί της χθονός,
και τοποθετήσουμε την πλώρη στην Δωδώνη, και το πηδάλιο της Αργούς στην Κάνωβο – Κάνωπο, και κρατήσουμε σταθερό το πηδάλιο και στρέψουμε την Αργό προς ανατολικά,
θα δούμε την πλώρη να ταυτίζεται με το Μετσαμόρ και ότι σχηματιστικέ μια γωνία 90 μηρών.!!!

Η ενέργεια μας αυτή δίνει τις πρώτες ενδείξεις ότι οι προ αναφερθείς Ναοί – Ομφαλοί – Μαντύα βρίσκονται στον τόπο που βρίσκονται όχι τυχαία.!!
Αλλά είναι κατασκευασμένοι, στο μέρος που βρίσκονται, βάση ενός Παγκόσμιου Ελληνικού γεωδαιτικού συστήματος που την ύπαρξη του αλλά κυρίως την λειτουργία του,
οι παλαιοί πρόγονοι μας την γνώριζαν πολύ καλά.

Όπως αναφέραμε και πριν η Μπεχντέτ και αργότερα η Κάνωπος είναι το πηδάλιο της Αργούς.
Είναι λοιπόν το «σταθερό», κατά κάποιον τρόπο σημείο του πλοίου και σαν τέτοιο πρέπει να λογίζεται.

Αν λοιπόν μετρήσουμε την απόσταση από το πηδάλιο έως την πλώρη βρίσκουμε μια διαφορά επτά (7) μηρών γεωγραφικού πλάτους.!!!
Έχουμε λοιπόν την Δωδώνη να βρίσκεται οκτώ (8) μοίρες βόρεια της Μπεχντέτ και τους Δελφούς επτά (7) μοίρες.

Συνεχίζοντας την πορεία μας προς νότο βρίσκουμε και αλλά
Μαντεία – ναούς να βρίσκονται πάνω στον ίδιο γεωγραφικό παράλληλο ή πάνω στην ίδια ευθεία γραμμή και το κυριότερο να σχηματίζουν τρίγωνα.!!

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι βρίσκουμε να υπάρχει μια διαφορά μιας (1) μοίρας γεωγραφικού πλάτους από το ένα ναό – μαντείο στο άλλο.

Αυτό μας θυμίζει την μουσική οκτάβα.
Τα επτά ενεργειακός παλμοδονούμενα φωνήεντα της Παν – Συμπαντικής Ελληνικής γλώσσας.!!
Την επτάτονη διατονική Συμπαντική κλίμακα – λύρα του Απόλλωνος.!!
Το επταγράματο (τα επτά φωνήεντα) απρόφερτο όνομα του θεού που ακούγονταν στους ύμνους των Αιγυπτίων Ιερέων.!!
Αλλά και τους επτά (7) εσωτερικούς Πλανήτες κατά αντιστοιχία με τα επτά φωνήεντα τα επτά μέταλλα και το επταφθόγγο του Τέρπανδρου.!!
Δηλαδή …
Α Σελήνη Άργυρος Υπάτη
Ε Ερμής Υδράργυρος Λιχανός ή Υπατων διάτονος
Η Αφροδίτη Χαλκός Παρανήτη
Ι Ήλιος Χρυσός Μέση
Ο Άρης Σίδηρος Παραμέση
Υ Δίας Κασσίτερος Παρυπάτη
Ω Κρόνο Μόλυβδος Νήτη

Έχουμε λοιπόν την παρακάτω γεωδαιτική οκτάβα στην οποία υπάρχουν ιστορικά κατεγεγραμένοι ομφαλοί – μαντεία – ναοί

*******
Να παραθέσουμε ακόμη ότι σημαντικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι ανάμεσα στις λέξεις
(Ναός, Ναύς (πλοίο) και Νους) υπάρχει μεγάλη εννοιολογική και σημασιολογική σχέση!!) και ο νοών …Νοήτο.!!!
*******

8) Δωδώνη
7) Δελφοί
6) Δήλος
5) Κύθηρα - Αντικύθηρα ή στην Θήρα;;
4) Ομφαλός (Θεναί στη Κνωσό)
3) Πάφος ή νοτιοδυτικά της Κύπρου, ίσως!! κάβος γάτα.
(Όπου υπάρχει, καθόλου τυχαία, η Αγγλική στρατιωτική βάση
που εικάζεται ότι έχει σχέση με το σύστημα κατασκοπίας Echelon)
2) Λίμνη Τριτωνίδα (Λιβύη)
1) Ελ Μάρτζ (Αίγυπτος)
0) Μπαχντέτ

Εδώ να σημειώσουμε ότι το γεωδαιτικά αντίστοιχο
κέντρο – ομφαλός της Μπεχντέτ
(«πηδαλιούχους» γεωδαιτικός κόμβος - ομφαλός) είναι κάποιο(;;;) σημείο στην περιοχή της Χεβρόνας!!! στην Παλαιστίνη.
***Βρίσκονται στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος.

Αυτό μας δίνει και μια εξήγηση του γιατί έχουν λυσσάξει κυριολεκτικά οι Εβραίοι για την Χεβρόνα.!!! :cool:

Ακόμη …

Η Μίλητος βρίσκεται στον ίδιο γεωγραφικό παράλληλο με την Δήλο, το ίδιο και οι Σάρδεις στα παράλια τις Ιωνίας (και όχι Τουρκία!!!) με τους Δελφούς.
Ακόμη, αν με κέντρο την Μπεχντέτ, και ακτίνα την απόσταση
Μπεχντέτ – Αία (Κολχίδα – Εύξεινος Πόντος), χαράξουμε έναν κύκλο, ο κύκλος περνά από την Μέκκα.!!
Η γραμμή που ενώνει τις Αιγυπτιακές Θήβες με την Δωδώνη περνά από τον Ομφαλό (Θεναί) στην Κνωσό της Κρήτης, το ίδιο και η γραμμή που ενώνει Μπεχντέτ με Δωδώνη περνά από την Θήρα(Σαντορίνη) αλλά και η γραμμή που ενώνει την Μέκκα με την Δωδώνη περνά από την Μπεχντέτ.
Η Δωδώνη - Θήβες - Μετσαμόρ απέχουν η μια από την άλλη το ίδιο και σχηματίζουν ισόπλευρο τρίγωνο.
Η γραμμή που ενώνει την Μπεχντέτ με το Μετσαμόρ(Αραράτ) περνά από το μαντείο της Ιεαράπολης.

Από τα παραπάνω έχουμε την ένδειξη της ύπαρξης όχι μίας (1), αλλά δυο (2) γεωδαιτικών οκτάβων.
Μίας «ανατολικής» γεωδαιτικής οκτάβας και μίας «δυτικής» γεωδαιτικής οκτάβας.

*****Δυτική Οκτάβα*****

8) Δωδώνη -> Όρος Τόμαρος
7) Δελφοί -> Όρος Παρνησσός
6) Νήσος Δήλος -> Όρος Κύνθος
5) Νήσοι Κύθηρα - Αντικύθηρα (Θήρα)
4) Ομφαλός (Θεναί στη Κνωσό της Νήσου Κρήτη)
3) Νήσος Πάφος (Κωνοειδές άγαλμα της Πάφιας Αφροδίτης!!)
2) Λίμνη Τριτωνίδα (Λιβύη / Τυνησία)
1) Ελ Μάρτζ (Μπάρσε ή Βάρκη στην Λιβύη)
0) Μπαχντέτ (31,30 μ)

*****Ανατολική Οκτάβα*****

8) Μετσαμόρ -> Όρος Αραράτ
7) Σάρδεις -> Σίπυλος
6) Μίλητος -> Δίδυμα ή Βραγχίδαι, Όρος Λάτμος
5) Ιεράπολη -> παλιά Βαμβύκη πόλη της Κυρρηστικής κοντά στον Ευφράτη όπου λατρεύοντας η Αφροδίτη (36,30 μ.)
4) Λατακία (Λαοδίκεια, κοίλη Συρία)
3) Τρίπολη - Παλμύρα(Συρία)
2) Σιδώνα -> Όρος Λίβανος
1) Βαβυλώνα
0) Χεβρόνα

Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε πως λόγο τον φυσικών καταστροφών αλλά κυρίως!!! λόγο
Συμπαντικών αλλαγών – Πλανητικών αναδιατάξεων το «πηδάλιο» της Αργούς
(μπεχντέτ και αργότερα η Κώνωπος)
άλλαξε –μεταφέρθηκε στις Θήβες.
Άλλωστε μας είναι γνωστός ο «Μύθος» που αναφέρει ο Ηρόδοτος στο β’ βιβλίο του για τον τρόπο που και κατασκευάσθηκε το μαντείο του Άμμωνος ΡΑ (Δίας) στην Αμμωνειάδα δηλαδή τα περιστέρια που πέταξαν το ένα στην Δωδώνη και το άλλο στην Λιβύη –Αμωνειάδα (Σίβα).
Αναμφιβόλως από τον παραπάνω μύθο βλέπουμε την σχέση και της Αμμωνειάδος με το παγκόσμιο γεωδαιτικό σύστημα.

Δεν θα πρέπει βέβαια να παραλείψουμε να τονίσουμε το γεγονός ότι «γενικότερα» τα κομβικά σημεία του παγκόσμιου γεωδαιτικού συστήματος άλλαξαν – μετακινήθηκαν.
(βέβαια όχι όλα!!!!).

Αποδεικτικό στοιχείο η ίδρυση από τον ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ σε επιλεγμένα από το δελφικό Ιερατείο ΠΟΛΕΩΝ
(οι περίφημες αλεξάνδρειες)
αλλά και η μετακίνηση κάποιον άλλων πόλεων όπως π.χ η Σμύρνη την οποία μετακίνησε κατά 20 χλμ. Από την προηγούμενη θέση της.

Added (2011-11-10, 0:03 Am)
---------------------------------------------
δημοθοινια

Added (2011-11-10, 0:05 Am)
---------------------------------------------
Περί Παγκόσμιου Γεωδαιτικού συστήματος,
Ομφαλών (Πόλων) και Ελληνικής γλώσσας ο λόγος.

Μέρος Β'

Ως είναι γνωστό το φωνήεν « Ε » της Ελληνίδας φωνής
υπάρχει – αντιστοιχεί στο μαντείο – ναό
του Απόλλωνος στους Δελφούς.
Με αυτήν μας την σκέψη και με την λογική ότι πρέπει να αντιστοιχούν και στους άλλους ναούς αντίστοιχα γράμματα αντιπαραβάλουμε και τα υπόλοιπα φωνήεντα της Ελληνίδας φωνής με τους υπόλοιπους ναούς της δυτικής οκτάβας.
Από την πράξη μας αυτή βλέπουμε πως υπάρχει μια αντιστοίχηση των επτά φωνηέντων με τους ναούς (ομφαλούς) της Δυτικής Οκτάβας.
Το ίδιο κάνουμε και με τα επτά σύμφωνα, και βλέπουμε πως υπάρχει αντιστοιχία και με τα (επτά) σύμφωνα της Ελληνίδας φωνής.
Δηλαδή υπάρχει αντιστοιχία των επτά συμφώνων με τους ναούς (ομφαλούς) της ανατολικής οκτάβας.

Η παραπάνω αντιστοίχηση μας, δημιουργεί ένα "νοητό"
σχήμα – πλέγμα Που μας θυμίζει την επτάχορδη
κλίμακα – λύρα του Απόλλωνος.
Συγκεκριμένα η νοητή αντιστοίχηση των ναών σε σχέση πάντα με τα επτά φωνήεντα – σύμφωνα που τους αντιστοιχούν μας θυμίζει ένα πλέγμα.

Το πλέγμα εκείνο που μας αναφέρει και ο Ρομπέρτο Καλάσο στο βιβλίο του
« Οι γάμοι του Κάδμου και της Αρμονίας, σελ. 434 »
όπου βλέπουμε ότι τα επτά (7) φωνήεντα – σύμφωνα υπό μορφή πλέγματος ή αλλιώς «..μικροσκοπικά σχέδια»
(το χαραγμένο πρότυπο της σιωπής που δεν σωπαίνει), δώθησαν στους Έλληνες σαν
«..Δώρα φορτωμένα με πνεύμα…» από τους Θεούς.!!!

Αυτό..
Μας θυμίζει και ένα σύστημα
διπολικών αντιθέτων – παλλόμενων διαπασών
(αντίθετης πολικότητας ομφαλοί – πόλοι).
Η εναρμόνιση του όλου αυτού συστήματος
και η «Ζεύξη – Ενοποιήσει» των ηλεκτρομαγνητικών ρευστών, τού συστήματος, ρυθμίζεται από τους
ναούς - ομφαλούς των Δελφών – Σάρδεων.
Μιας και ο ένας είναι το γεωδαιτικό αντίστοιχο και το πολικό αντίθετο του ως προς της ενεργειακή φόρτιση τους.

Από τον παραπάνω σχηματισμό διέρχεται «νοητός» ένας επίλεκτος ηλεκτρομαγνητικός – ηχοφασματικός – ιοντοφόρος - νετρινιοφόρος δίαυλος.
Που αφετηρία του είναι αστερισμός του Κυνός και αστερισμοί διελεύσεως οι αστερισμοί « Ωρίον – Ταύρος – Κριός» και μοναδική χθόνια εστίαση - απόληξη του
(δίχως να διέρχεται εξ ουδενός πλανήτου ,ουδέ της Σελήνης!!)
είναι η νήσος Σαμοθράκη και τέρμα του η Αμμωνιάς (Σίβα) και ενδιαμέσως σταθμός του η Κνωσός (Θεναί).
Τον παραπάνω ηχοφασματοφόρο – ιοντοφόρο δίαυλο χρησιμοποιούσαν οι κορίβαντες και οι Κουρήτες στις μυστικές τελετουργίες τους.
Τελετουργίες που αποσκοπούσαν στην ενεργοποιήσει του εγκεφαλικού κέντρου υπόφυση (αποτελούμενο από δυο λοβούς) αλλά κυρίως του κωνοειδούς αδένος, ούτος αποτελείτε από δώδεκα (12) «αμόκοκους» κρυσταλλικής δομής, τα δώδεκα
«…μεταλλικά κυτταρικά άλατα του σώματος…».
(σύμφωνα με τον κυριο Γ. Βαρβιτσιώτη στο βιβλίο του «κρυμμένοι θησαυροί, 1960»)

Το όλο σύστημα , δηλαδή οι δυο γεωδαιτικές οκτάβες και ο «νοητός» διερχόμενος δίαυλος μας θυμίζει κατά κάποιον τρόπο τον εγκέφαλο ως δομή.

Δηλαδή έχουμε τα δύο ημισφαίρια (αριστερό και δεξιό) κατα αντιστοιχία με την δυτική – ανατολική γεωδετική οκτάβα.
Την «επιμήκη σχισμή»
(που χωρίζει τον εγκέφαλο σε δυο μέρει)
με την παρεγκεφαλίδα (εγκεφαλίτιδα) και
το ηλιακό πλέγμα – κέντρο Έφεσος ήτοι το στομάχι σε αντιστοίχιση με των ενεργειακό δίαυλο που προ αναφέραμε.
Και τον «νοητό» δίαυλο(ζεύξη) Δελφοί – Σάρδεις, στον ρόλο του εγκεφαλικού κέντρου , Μεσολόβιο.

Όπως ξέρουμε από την Ιατρική στο στομάχι ήτοι στο
κέντρο «Έφεσος – Ηλιακό πλέγμα» κατά αντιστοίχηση των επτά εκκλησιών στο σόμα μας σύμφωνα πάντα με τον κύριο Γ. Βαρβιτσιώτη βρίσκονται επτά (7) νεύρα – χορδές, οι επτά λυχνίαι της αποκαλύψεως του Ιωάννη, αλλά και το «Πνευμαγαστρικό» νεύρο ή αντιληπτικός νους, που συμβολίζεται με τον όφη, πάντα κατά των κύριο Γ. Βαρβιτσιώτη στο προ αναφερθέν βιβλίο του.
Επτά νεύρα που μπορούν να εργασθούν – παλμόδονηθούν ως χορδές.
Ως άλλη επτάχορδη λύρα του Απόλλωνος, και να παράγουν ήχο.!!

Το στομάχι είναι κέντρο επεξεργασίας ηχητικών κυμάτων μιας και εκεί συγκεντρώνοντα όλα τα παλμικά – ηχητικά κύματα και αυτό λόγου της δομής και του σχήματος (μπορεί να δουλέψει σαν ηχείο).

Μετά την επεξεργασία που θα υποστούν τα ηχητικά – παλμικά κύματα,
θα μεταβούν στον λάρυγγα – λαιμό ή «κέντρο Θυατείρων»
όπου θα εξέλθουν ως φωνή - λόγος δύναμης.

Έτσι έχουμε επιβεβαίωση των όσων μας λέγει ο Παμμέγιστος Έλλην
επιστήμων – φιλόσοφος Αριστοτέλης δια στόματος του αείμνηστου Έλληνος Ελευθερίου Πρόκου. Όπου στο βιβλίο του τελευταίου «Ελληνισμός – Κομουνισμός» μαθαίνουμε πως…

«…Η σκόπιμος «κίνησης»
(ιδού η παλμό-δόνηση των επτά νεύρων )

προκαλεί μορφοπλασματική ενέργεια

(ιδού τα παραγόμενα ηχητικά κύματα, άλλωστε η υσχιροτέρα δύναμης στο σύμπαν είναι ο ήχος)

δι’ ης η κοσμική ύλη μεταβαίνει εκ της δυνατότητος «Δυνάμει» εις την πραγματικότητα «Ενέργεια», δια της οποίας λαμβάνουση υπόσταση τα πράγματα, δια της επί της ύλης κυριαρχίας του είδους όπερ αποτελεί την έννοιαν, την ουσίαν, τον τελικό σκοπόν και την δύναμιν, ήτις πραγματοποιεί τον σκοπόν αυτόν…»

Added (2011-11-10, 0:08 Am)
---------------------------------------------
«Περί Σπηλαίων - χασμάτων, Λαβυρίνθων, Πυραμίδων και χρησιμοποίησης τους στην επίτευξη της ποθητής
απο-υλοποίησης και επανα-υλοποίησης»

Η Γαία είναι ένας ζωντανός οργανισμός.
Και σαν ζωντανός οργανισμός, έχει κέντρα δύναμης και νευρικό σύστημα.
Νευρικό σύστημα που δημιουργήθηκε από την μετακίνηση τον ηπείρων αλλά κυρίως από την καταβύθιση μεγάλων κομματιών από την γήινη επιφάνια. Καταβύθιση που προκάλεσε την δημιουργία μεγάλων και μικρών χασμάτων αλλά κυρίως επέφερε διαταραχή στο γήινο μαγνητικό πεδίο με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν μαγνητικοί στρόβιλοι.
Στρόβιλοι που από μέσα τους ξεχύθηκαν φοβερές ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις. Τα κέντρα δύναμης της Χθόνας.
Στο εσωτερικό της γίνονται πυρηνικές διασπάσεις, που φορτίζουν ηλεκτρομαγνητικά το σιδηρονυκέλιο που βρίσκεται στους όγκους λιθοστρωμάτων. Ένα μέρος από τον ηλεκτρομαγνητισμό της Γαίας διαφεύγει από τα ρήγματα που έχουν δημιουργηθεί στα στρώματα της Γαίας. Το κομμάτι που διαφεύγει ακολουθεί τα υπόγεια ρεύματα του νερού και διαμοιράζεται σε όλο το εσωτερικό δίκτυο.
(βλέπε υπόγεια πηγάδια)
Ο ηλεκτρομαγνητισμός και τα νερά αποτελούν τα λεγόμενα Τελλουρικά ρεύματα. Ρεύματα που σαν ένα τεράστιο πλέγμα τυλίγει όλον τον πλανήτη.
Τα ρεύματα αυτά διαμορφώνουν τους ομφάλιους λίθους της Γαίας (βλέπε Δελφοί), και αποκτούν ιδιαίτερη αξία, όταν γίνονται δέκτες κοσμικής ενέργειας. Οι φυσικές κοιλότητες – σπήλαια συνδέοντα άμεσα με τα τελλουρικά ρεύματα της Γαίας. Καθώς κάθε σπήλαιο γίνεται ένας φυσικός «ναός» που γεμίζει από ηλεκτρομαγνητισμό, δηλαδή νέα κβάντα που παράγονται κατά την καύση των λιθοστρωμάτων της Γαίας ήτοι από «Κέντ-αυρους».

Και αυτό γιατί οι σπηλιές λόγο σχήματος αλλά κυρίως λόγου εσωτερικής σταλαγμιτικής - σταλακτιτικής διαμόρφωσης αποτελούν τόπους αέναης συσσώρευσης και ανακύκλησης ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας.
Ενέργεια που ήταν απαραίτητη δια την προετοιμασία
(όσων μυούταν) μέσω της ευεργετικής επίδρασης των ηλεκτρομαγνητικών πεδίον στα σώματα των μειούμενων.
Προετοιμασία που τους προετοίμαζε για την μεγάλη μύηση, ήτοι το ανάμα του Ήλιου του μεσονύκτιου, ήτοι το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα – μέδουσα και το πέρασμα μέσω της προκαλούμενης στύγας - ηλεκτρομαγνητικός δίαυλος στον Άδη και από εκεί στον ουράνια Όλυμπο.

Η ευεργετική επίδραση οφείλεται στο γεγονός ότι όταν η μαγνητική ροή περνάει μέσα από τους ιστούς, γύρω από τις μαγνητικές γραμμές δύναμης στα κύτταρα των ιστών, δημιουργείται ένα δευτερεύον ηλεκτρικό ρεύμα που ονομάζεται «Δινόρευμα» και το οποίο ιονίζει το πρωτόπλασμα και ανανεώνει τους ιστούς, με αποτέλεσμα την ενεργοποίηση του μεταβολισμού. Έτσι επιτυγχάνεται η διέγερση του σιδηρού που εμπεριέχεται στο αίμα.!! Η παραπάνω διαδικασία επιφέρει στον άνθρωπο αισθήματα άνεσης και θερμότητας που είναι γνωστά σαν φαινόμενο Τζάουλ.
Εκτός αυτού τα κύτταρα εμπεριέχουν στον πυρήνα τους ένα νημάτιο πολύ αγώγιμου υλικού που περιβάλλεται από μονωτικά μέσα.
Το νημάτιο αυτό, είναι το γνωστό μας DNA – RNA και έχει πάντα την μορφή μιας σπείρας – έλικα ήτοι ενός φυσικού Πηνίου.!! (βλέπε και το Κηρύκειο του Ερμή)

Αυτή η έλικα εκτός από τον ρόλο του μεταφορέα του γενετικού κώδικα μπορεί να παίξει και έναν άλλο ρόλο.
Το ρόλο του πηνίου εκείνου που θα μπορούσε να φέρει τα κύτταρα στην ενεργειακή μορφή που είναι απαραίτητη για το πέρασμα της στύγας.
Και αυτό δια τι το νημάτιο συμπεριφέρεται σαν ένα ηλεκτρομαγνητικό
Κύκλωμα - πεδίο που μπορεί συντονιστεί από μια εξωτερική παλλόμενη πηγή.

(Βλέπε παραγόμενα «λόγια δύναμης» παραγόμενα από την παλμοδόνηση των επτά νεύρων –χορδών του ηλιακού πλέγματος – στομάχι.)

Πάνω στα παραπάνω ο «Λακόφσκυ», ο δημιουργός του ταλαντωτή πολλαπλών κυμάτων, μας λέγει πως το ανέβασμα του ενεργειακού πεδίου του κυττάρου το οδηγεί σε μια άλλη κατάσταση που ανάλογα την δόση ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας που θα δοθεί στο κύτταρο μπορεί να κυμανθεί από απλή αναζωογόνηση του κυττάρου έως πέρασμα του κυττάρου σε ενεργειακή μορφή. Από τα όλα αυτά καταλαβαίνουμε ότι το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα είναι αυτό που οι Παλαιοί ημών πρόγονοι χρησιμοποιούσαν ώστε να καταφέρνουν την επιθυμητή απόυλοποίηση.
Την αντίστροφη πορεία, δηλαδή την επαναυλοποίηση την κατάφερναν όπως δα δούμε αργότερα μέσω τον υπερήχων.

Από τα παραπάνω φαίνεται ότι τα σπηλαία - χάσματα είναι πύλες για τον κάτω κόσμο. Αλώστε τα παραπάνω λάμβανα χώρα κυρίως κατά τις ισημερίες δια τον λόγο ότι στης 21 Μαρτίου, 21 Ιουνίου και 21 Σεπτεμβρίου
(βλέπε Ελευσίνια μυστήρια στα οποία λάμβανε χώρα μια από τις ύψιστες αποκαλύψεις)
οι τελλουρικοί παλμοί και οι κοσμικές ακτινοβολίες
(κυρίως του Σειρίου και του Πολικού) παίρνουν τις μέγιστες τιμές τους.

Εκεί που υπήρχαν και υπάρχουν χάσματα – σπήλαια κατασκευάσθηκαν μεγαλιθικά έργα, π.χ Μαντεία, ναοί, ανάκτορα, πυραμίδες, που δεσμεύουν τις ουράνιες και χθόνιες δυνάμεις. Όπου δεν υπήρχαν όρη και «φυσικά» σπήλαια - χάσματα και έπρεπε να υπάρχουν ώστε να συνεχίζεται το δαιδαλώδης παγκόσμιο ηλεκτρομαγνητικό γεωδαιτικό σύστημα επιφάνειας πλανήτου ήτοι το γεωμετρικό χώρο-δικτύωμα χθόνας, κατασκευάσθηκαν λαβύρινθοι, πάντα πάνω σε κάποιο τελλουρικό ρεύμα.

Τα φυσικά χάσματα - σπήλαια αλλά και οι φυσικοί λαβύρινθοι, αποτελούνται κυρίως από ασβεστολιθικά και γρανιτικά ή παρόμοιων ιδιοτήτων πετρώματα. Έτσι δημιουργούταν ένα φυσικό, κλειστό, ηλεκτρομαγνητικό κύκλωμα. Και αυτό γιατί ο ασβεστόλιθος και ο γρανίτης εμπεριέχουν μέσα τους, στην πέτρινη μάζα τους, νερό σε μοριακή μορφή. Δηλαδή υδρογόνο και οξυγόνο «διασπασμένο» το ένα από το άλλο. Κάτω όμως από την έντονη ηλεκτρομαγνητική ενέργειας που συσσωρεύεται στα σπηλαία-χάσματα το μοριακό νερό μεταβάλλεται σε φυσιολογικό νερό.
Δηλαδή επιτυγχάνεται η ένωση τον δυο στοιχείων ήτοι υδρογόνου και οξυγόνου που μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν χώρια.

Το νερό αυτό, λόγου του ότι πριν ήταν ορυκτό, είναι πολύ ιονισμένο,
με αποτέλεσμα να βράζει στους +600 βαθμούς και παγώνει στους -40 βαθμούς. Το κυριότερο όμως είναι ότι συμβάλει καθοριστικός, μιας και είναι πολύ καλός αγωγός του ηλεκτρισμού στην δημιουργία ηλεκτρομαγνητικών κυκλωμάτων (πεδίον).
Τα παραπάνω υλικά που υπάρχουν στους φυσικούς σχηματισμούς χρησιμοποιούνται και στους τεχνητούς.
Τρανό παράδειγμα οι πυραμίδες με τις δαιδαλώδης αίθουσες και τον υπόγειο λαβύρινθο που για την κατασκευή τους χρησιμοποιήθηκε ασβεστόλιθος, γρανίτης, βασάλτης,
αλλά και πολύτιμοι λίθοι όπως σμαράγδι.

Added (2011-11-10, 7:43 PM)
---------------------------------------------
Από το
«Υπόμνημα εις Τίμαιον, Βιβλίο τέταρτο (4)»
του Μεγίστου νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πρόκλου

Άραγε πιες είναι εκείνες οι «αόρατες φύσεις» που υπάρχουν (μέσα μας) σαν αναμνήσεις και που θα πρέπει να ανατρέξουμε ;;
(μουσείο – βιβλιοθήκη - μνήμη;;;)
Ώστε να μπορέσουμε μέσω αυτών (των αναμνήσεων) να παρατηρήσουμε τα ουράνια σώματα, αλλά και να «θυμηθούμε» κάποιες «αόρατες περιστροφές»;;;

Αυτή μας η ερώτηση γεννά … μια ακόμη ερώτηση.

Μήπως αυτές οι «αόρατες περιστροφές» αναφέρονται στην αέναη περιστροφή του Σείριου Β΄ γύρο από τον Σείριο Α΄;;;

Μια κάποια ένδειξη της παραπάνω πιθανής;;; εκδοχής μας
αναφέρει ο Πρόκλος λίγο πιο κάτω (στο ίδιο βιβλίο του) όπου μας αναφέρει τα ακόλουθα ..

«…Μια και ο Αριστοτέλης αναρωτιέται γιατί η σφαίρα των απλανών, ενώ είναι μια, περιέχει πολλά άστρα και οι σφαίρες των πλανητών, που είναι πολλές περιέχουν ένα μόνο άστρο, η λύση στο πρόβλημα του μπορεί να βρεθεί σύμφωνα με την ίδια του την γνώμη μέσα στα δικά του γραπτά. Αλλά σχετικά με αυτό, κάτι είπαμε πιο πάνω, και τώρα, σύμφωνα με όσα επιβεβαιώσαμε, μπορούμε να πούμε πως ο καθένας από τους πλανήτες είναι ένας ολόκληρος κόσμος που περιέχει πολλά θεϊκά στοιχεία αόρατα σε εμάς. Από όλους αυτούς όμως, το ορατό άστρο είναι ο αρχηγός …σε κάθε μια (από τους πλανητικές σφαίρες) υπάρχουν αόρατα άστρα που περιστρέφονται μαζί με τις σφαίρες τους.
Ώστε στο κάθε ένα υπάρχει ένα σύνολο κι ένας αρχηγός με ιδιαίτερο ρόλο… κάθε μια από τις σφαίρες είναι ένας κόσμος.
Οι θεολόγοι μας διδάσκουν αυτά τα πράγματα όταν μας λένε πως στην κάθε μία υπάρχουν θεοί πριν από τους δαίμονες , μερικοί από τους οποίους κυριαρχούνται από άλλους…από όλα αυτά είναι φανερό πως
Ο καθένας από τους πλανήτες είναι, όπως λένε αρχηγός πολλών θεών, που τον κάνουν να συμπληρώνει την παράξενη μετακίνηση του…»

Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει βέβαια το γεγονός ότι κατά την επιστήμη της αστρονομίας όλα τα άστρα είναι ήλιοι, αλλά και ότι όπως μας πληροφορεί ο μέγιστος Έλλην φιλόσοφος Αριστοτέλης όλα τα άστρα είναι Θεοί.!!!

Ακόμη το παραπάνω απόσπασμα μας δίνει και μια ένδειξη της ύπαρξης των σφαιρών νετρινιακής – νετρονιακής στερεουφής που μέσα τους υπάρχει το διπολικό σύστημα δυο ήλιων ,ενός εκπομπής και ενός απορροφήσεως, με δώδεκα πλανήτες αντιστοίχως. Που έχουμε αναφέρει σε προηγούμενη εργασία μας

Προσπαθώντας να απαντήσουμε στην ερώτηση μας …
Φέρνουμε στον νου τα όσα μας διδάσκουν οι Θεολόγοι μας, Ορφέας, Πυθαγόρας, Πλούταρχος περί μετασαρκώσεως, δηλαδή ότι η ψυχή επιστρέφει συνεχώς στην χθόνα μέχρι να καταφέρει να φτάσει στην επιθυμητή πνευματική άνοδο(θέοση).
Αλλά και ότι η ψυχή επιστρέφει στο άστρο από όπου ήρθε, σύμφωνα πάντα με τους μέγιστους Έλληνες Φιλόσοφους Πλάτωνα και Αριστοτέλη.

Αυτή μας η ενέργεια μας κάνει να σκεφτούμε…
Μήπως ,ξανά λέμε μήπως, πρόκειται για αναμνήσεις της ψυχής μας που αφορούν το άστρο προελεύσεως και πρώτης Ενσαρκώσεως;;;
Και αν ναι, ποια η σχέση τους με τον «΄Ο – μηρό» ήτοι των ομιλών μηρό, όπου μηρός για τους Έλληνες ήτο και είναι ο Σείριος ;;;

Το παραπάνω είναι φυσική απορία του γεγονότος ότι οι «αρχαίοι» Έλληνες Ιερείς ορκίζονταν στον Κύνα (Σείριο) με προτεταμένο τον μηρό. Λέγοντας .. «Να μα τον ΚΎΝΑ..» ο γνωστός ραδαμάνθυος όρκος.

Να σημειώσουμε εδώ ότι το «Ο» (στην λέξη Όμηρος) θα μπορούσε να είναι μια «Οπή» που όπως έχουμε ξανά αναφέρει σύμφωνα με τις απόψεις των Περσών αστρονόμων όλα τα άστρα είναι οπές.
Οπές που μέσα από αυτές μπορούν να περάσουν φωτοχυσίες…
Και ο νοών …νοητό.

Added (2011-11-10, 7:56 PM)
---------------------------------------------
Περί του τι συμβαίνει με το σημείο του κωνοειδούς αδένος και πως αυτό ταυτίζεται με τον τετραγωνισμό του κύκλου έχοντας αμβλυγώνιο τρίγωνο 144 μοιρών.
Ήλιος – Όμμα[πύλη] – Σελήνη

Οι παλαιότεροι Έλληνες για να επιτύχουν τον τετραγωνισμό του κύκλου, δηλαδή την δημιουργία τετραγώνου με ίσο μήκος πλευρών προς την περιφέρεια του κύκλου, επινόησαν ένα αμβλυγώνιο τρίγωνο 144 μοιρών.
Ένα τρίγωνο που με τους κατάλληλους
τριγωνο – γεωμετρικούς μετασχηματισμούς τους επέτρεπε να επιτυγχάνουν τον ζητούμενο τετραγωνισμό.
Το τρίγωνο αυτό, τους έδινε την δυνατότητα να πετυχαίνουν την ζεύξη του ουράνιου κόσμου – μακρόκοσμου [κύκλος] κα της Γης – μικρόκοσμος[τετράγωνο].

Βλέπε κεφάλαιο 58c-61b του βιβλίου Τίμαιος του παμμεγίστου Πλάτωνος

Ζεύξη που «υλοποιούταν» με την κατασκευή των ναών όπου και βλέπουμε την χρήση του αμβλυγώνιου τριγώνου στο «τύμπανο» του ναού [ζωοφόρος].

Βλέπε Παρθενώνας – Ερεχθίον
[καρι-άτιδες που κρατούν στο κεφάλι τους τον ουρανό και στα πόδια τους έχουν την γη],
ναός της γοργούς στην Κέρκυρα, τελεστήριο στην Ελευσίνα.

Το προαναφερθείς τρίγωνο σχετίζεται – εφάπτεται με το σημείο του κωνοειδούς αδένος, ούτος αποτελείτε από δώδεκα (12) «αμόκοκους» κρυσταλλικής δομής, τα ώδεκα «μεταλλικά κυτταρικά άλατα του σώματος» κατά τον κύριο Γ. Βαρβιτσιώτη στο βιβλίο του «κρυμμένοι θησαυροί, 1960.

Καθώς το αιθερικό μετωπικό κέντρο
[επιφύσεως – κωνοειδούς – υποφύσεως] σχηματίζει «νοητά» ένα αμβλυγώνιο τρίγωνο 144 μοιρών.
Κυρίως όμως γιατί το μετωπικό κέντρο [επιφύσεως – κωνοειδούς – υποφύσεως] παίζει καθοριστικό ρόλο κατά την τέλεση των ελευσίνιων μυστηρίων.
Και αυτό γιατί όπως μας αναφέρει ο θεοφόρος Πλούταρχος στο «Περί Σωκράτους δαιμόνιο, 590A – 592F» οι ψυχές
[Ιόντα – κατιόντα.. ερχόμενα από τον τροπικό του Καρκίνου δια του ύδατος και αποχωρούντα από τον τροπικό του Αιγόκερου δια του πυρός..
Βλέπε πορφύριου περί του εν οδύσσεια των νυμφών..]
θα υποστούν μια ελκτική διαμάχη μεταξύ σελήνης και ηλίου.
Η έλξη συμβαίνει διότι σαν ενιαίο σύστημα έχουμε
«διείσδυση – είσοδο» και «έξοδο» από το σύστημα μας, αν ένας πελώριος συμπαντικός άβαξ.
(Βλέπε και πολιτεία Πλάτωνος).
Αυτή η διαδικασία κατά την συμπαντική βιολογία
[Ελληνικό θρόσκειν]
λέγεται μέθεξης ιόντων – κατιόντων, όπου και έχουμε εκπύρωση των δυο πολικών αντιθέτων, ήτοι της σελήνης και του ηλίου, και δημιουργία μιας φακοειδούς πύλης
[όμμα – κόρη].

Έχουμε δηλαδή αυτό που η αείμνηστος Αρίων στο βιβλίο του «Ε-τοπία» αναφέρει σαν..
«Ενοποίηση κοσμικών – πολικών αντιθέτων δια μέσω αρμονίας σφαιρών..».
Η παραπάνω διαδικασία συμβαίνει διότι όπως μας αναφέρει και ο μέγιστος Ηράκλειτος στο απόσπασμα 8…

«..Τα αντίθετα συνάπτονται και από τα διιστάμενα προέρχεται η τέλεια αρμονία, και τα πάντα σύμφωνα με τους νόμους της συζυγίας των αντιθέτων..»

Την παραπάνω συμπαντική αρχή χρησιμοποιούσαν και οι ιερείς της Ελευσίνας για να επιτύχουν την ζεύξη μακρόκοσμου – μικρόκοσμου και την εκπύρωση των δυο πολικών αντιθέτων, δηλαδή την ενεργοποίηση την κεφαλής της μεδούσης, ήτοι της κοσμικής φωτοδέσμης.

Όπως αναφέρει ο Αθανάσιος Σταγειρίτης στο βιβλίο του Ωγυγία, τόμος Γ΄, Σελ. 352-359, οι ιερείς των ελευσίνιων μυστηρίων ήτο τέσσερις.

Ο Ιεροφάντης, ο οποίος εικόνισε τον δημιουργό
[Νοήμονα ζωντανό συμπαντικό οργανισμό ;;;]
Ο Δαδούχος , ο οποίος εικόνισε τον Ήλιο.
Ο Επιβώμιος, ο οποίος εικόνισε την Σελήνη.

Κάνοντας μιαν μείξη όλων των παραπάνω, και θέλοντας να δούμε πιο αναλυτικά την επίτευξη της, προαναφερθείσης, ζεύξης και εκπύρωσης θα λέγαμε πως… :

Οι δυο ιερείς που εικόνισαν τον Ήλιο και την Σελήνη ήτο πολικά αντίθετα. Αυτό τους έκανε να φορτίζονται με αντίστοιχα [αντίθετα] ηλεκτρομαγνητικά ρεύματα, που πυροδοτούσαν – εκπυρωναν τα αιθερικά τους κέντρα λαιμού, ήτοι το κέντρο Θυάτειρων, το κέντρο καρδιάς ήτοι το κέντρο φιλαδελφείας και το κέντρο εγκεφάλου ήτοι το κέντρο Σμύρνης [κατά αντιστοιχία των επτά εκκλησιών στο σώμα σύμφωνα με τον κύριο Γ. Βαρβιτσιώτη στο βιβλίο του κρυμμένοι θησαυροί, 1960. Η παραπάνω γεωμετρική διεργασία γίνεται από το μετωπικό κέντρο, το οποίο και δίνει εντολή στο κέντρο λαιμού, ώστε το τελευταίο να εκπέμψει τα λόγια δυνάμεως που θα επιτρέψουν την Όντο Γένεση νέων Ψυχών...

Added (2011-11-10, 7:57 PM)
---------------------------------------------
κεφαλας ευστάθιος

Added (2011-11-10, 8:32 PM)
---------------------------------------------
ΔΗΜΟΘΟΙΝΙΑ ΠΕΡΙ ΣΕΙΡΙΟΥ ΑΣΤΕΡΟΣ

Added (2011-11-10, 9:00 PM)
---------------------------------------------
απο αυτο το σάιτ βρηκα και το αρθρο που σας άρεσε

Added (2012-10-26, 4:04 PM)
---------------------------------------------
ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΟΝΤΟΣ, ΤΟ ΕΝ ΤΩ ΕΝ... ΟΝΤΩΣ!

Διέπωντας τα πάντα, η μορφογένεση γεννά (οντογένεσις) μορφολογεί όλα τα όντα (ένζωες υπάρξεις) ενώ παράλληλα τα τοπολογεί εν χώρω και χρόνω. Κοινώς, η μέθεξις -ανιόντων-κατιόντων "όπως περιγράφεται στα του Πορφυρίου έργα". Επίσης σύμφωνα με τον σκοτεινό Ηράκλειτο <<η βία έχει μορφοπλαστικές ιδιότητες.>> Καθώς με τη σύγκρουση των (-) ανιόντων και (+) κατιόντων, γενάται η μορφή, σε όλες της εκφάνσεις και εκφράσεις. Είναι το παν-αρχαίο σχήμα-θεσμός του οξύμωρου σχήματος <<καθώς τα πάντα κατ'εριν γίνονται>>Ηράκλειτος
Εντός του όντος εν-οικεί ο λόγος, όπερ και σημαίνει λόγος ταυτοκοσμικός: το ομοούσιο, το ομόαιμο και το αδελφοποιό στοιχείο που ζευ-γνύ-ει το άδηλο, το άρρητο δηλαδή το αμφικτυονικό (ΕΙ) των Δελφών...
Η αγωγιμότητα μεταξύ του υγρού πέλματος στον ενεργό και συνεχώς ανακυκλήσιμο χώρο της κρυστάλλινης <<Κασταλίας Πηγής>> μας δίνει το συνεχώς αναζητήσιμο <<Ύμνο>> και τα (Ε) κραδασμικά επίπεδα, που διέπουν το {ΠΛΕΓΜΑ} της Επτάχορδης Λύρας του Θεού του Φωτός και του Ήχου, δηλαδή του Διδυμαίου-Κυνείου Απόλλωνος.
Ας βρεθούμε εις το λίθο του Κρόνου-Χρόνου, όταν οι τρεις Αετοί χύνουν το φως της ουσίας του Ηλίου, τότε που ο Σείριος-Έλλην ανατέλει (21 Ιουνίου) ή τότε που μεσουρανεί (24 Ιουλίου).