| aposperittis | Date: Σάββατο, 25-ΙΟΥ-2011, 10:59 PM | Message # 1 |
 Ο βασιλιάς των μελών
Group: Administrators
Messages: 4719
Status: Offline
| Ο Ηρακλής (στην αρχ. ελλ. Ἡρακλῆς) ήταν αρχαίος μυθικός ήρωας, θεωρούμενος ως ο μέγιστος των Ελλήνων ηρώων. Γεννήθηκε στη Θήβα και ήταν γιός του Δία και της Αλκμήνης, απόγονος του Περσέα.
Η μητέρα του Αλκμήνη ήταν παντρέμενη με τον Αμφιτρύονα, με τον οποίον κατέφυγαν στη Θήβα, επειδή ο Αμφιτρύωνας είχε δολοφονήσει τον Ηλεκτρύωνα κατά λάθος (πατέρας της Αλκμήνης και γιος του Περσέα). Ο Δίας πήρε τη μορφή του Αμφιτρύονα και κοιμήθηκε με την Ο Ηρακλής ελευθέρωσε ακόμα και τον Προμηθέα, που τον είχε δέσει ο Δίας στον Καύκασο για να τον τιμωρήσει επειδή είχε χαρίσει στους ανθρώπους το μυστικό της φωτιάς.
Αυτός έφερε την Άλκηστη από τον Άδη, αφού πάλεψε με τον Χάρο και την ελευθέρωσε. Η Άλκηστη ήταν γυναίκα του βασιλιά των Φερών Αδμήτου, που, για να σώσει τον άντρα της, δέχτηκε να πεθάνει αντί γι' αυτόν. Ο Ηρακλής έτυχε να περνά εκείνες τις μέρες από τις Φερές και πέρασε να επισκεφτεί το φίλο του το βασιλιά. Μαθαίνοντας τη μεγάλη συμφορά που είχε βρει το παλάτι του, έτρεξε και, προλαβαίνοντας το Χάρο, πάλεψε μαζί του και έφερε στη ζωή ξανά την όμορφη Άλκηστη.
Ο Ηρακλής σκότωσε ακόμα, για να απαλλάξει τους ανθρώπους από την τυραννία, τον αιμοβόρο τύραννο της Αιγύπτου Βούσιρι.
Ελευθέρωσε τον Θησέα από τη φυλακή του βασιλιά των Μολοσσών στην Ήπειρο.
Το τελευταίο κατόρθωμα του Ηρακλή ήταν ο φόνος του κενταύρου Νέσσου, που προσπάθησε να κλέψει τη γυναίκα του ήρωα, την όμορφη Δηιάνειρα.
Τη στιγμή που ο Νέσσος πέθαινε από τα δηλητηριασμένα βέλη του Ηρακλή εκμυστηρεύθηκε στη Δηιάνειρα ότι ο σύζυγός της δεν την αγαπούσε πια και ότι για να ξανακερδίσει την αγάπη του, έπρεπε να του δώσει να φορέσει ένα χιτώνα, αφού τον βουτήξει πρώτα μέσα στο αίμα του πεθαμένου κενταύρου.
Η Δηιάνειρα, που δεν ήξερε ότι το αίμα του Νέσσου ήταν δηλητηριασμένο από τα βέλη, έδωσε το χιτώνα στον ήρωα. Οι πόνοι του Ηρακλή ήταν τόσο φριχτοί, ώστε τρελάθηκε και, ανάβοντας φωτιά πάνω στην κορφή του βουνού Οίτη, κάηκε ζωντανός. Ακόμα και σήμερα, η υψηλότερη κορυφή αυτού του βουνού ονομάζεται Πυρά.
Μετά το θάνατό του ο Ηρακλής απο-θεώθηκε, έγινε δηλαδή θεός της δύναμης και της ρώμης. Ο Δίας τον πήρε στον Όλυμπο και τον πάντρεψε με τη θεά της νιότης, την Ήβη.
Τον Ηρακλή οι αρχαίοι Έλληνες τον παρίσταναν συνήθως ντυμένο με τη λεοντή, να κρατά ένα ρόπαλο στο χέρι, με παράστημα γίγαντα και σώμα δυνατό, νεανικό και εύρωστο.
Ο αστεροειδής 5143 Ηρακλής (5143 Heracles), που ανακαλύφθηκε το 1991, πήρε το όνομά του από τον ήρωα.
Αλκμήνη. Πριν γεννηθεί ακόμα ο Ηρακλής, ο Δίας ανήγγειλε στους Θεούς ότι θα γεννηθεί από την Αλκμήνη απόγονος του Περσέα, που θα βασιλεύσει στον Θρόνο των Περσίδων. Όταν γεννήθηκε ο Ηρακλής, η Ήρα, η γυναίκα του Δία, που τον ζήλευε για τις απιστίες του, έστειλε στην κούνια του δύο φίδια, αλλά το βρέφος τα στραγγάλισε. Ο θετός πατέρας του Ηρακλή, ο Αμφιτρύονας, που ανάλαβε να τον μεγαλώσει, τον δίδαξε την τέχνη του ηνιόχου, ο Κάστορας του δίδαξε την οπλασκία, ο Αίλυκος την πάλη, ο Εύρυτος το τόξο, ο κένταυρος Χείρωνας τις Επιστήμες και ο Λίνος τη Μουσική.
Ο μύθος που σώθηκε από τον Ξενοφώντα, μας διηγείται το περιστατικό εκείνο, που ο Ηρακλής καθισμένος σ' ένα σταυροδρόμι, είδε να περνούν από μπροστά του δύο πανέμορφες κοπέλες. Η μια του έδειξε έναν εύκολο δρόμο, φαρδύ και ίσιο, που αν τον ακολουθούσε, θα χαιρόταν τη ζωή, αλλά θα έκανε ένα σωρό κακές πράξεις που θα τον καταδίκαζαν στην κρίση των ανθρώπων. Αυτή ήταν η Κακία. Η άλλη κόρη, η Αρετή, του έδειξε ένα δύσκολο δρόμο, γεμάτο κοφτερές πέτρες και αγκάθια, στενό και δύσβατο, που θα τον βάδιζε δύσκολα, αλλά θα κέρδιζε στο τέλος του την αναγνώριση από τους συνανθρώπους του. Έτσι ο Ηρακλής ακολούθησε την Αρετή, προτιμώντας να υποφέρει για να διαβεί το δύσβατο δρόμο της, αλλά να γνωρίσει τη δόξα και την τιμή με τις καλές του πράξεις και την αρετή του.
Ως έφηβος προκάλεσε τον πόλεμο μεταξύ της Θήβας με το βασίλειο του Ορχομενού. Ως ανταμοιβή για τη νίκη του εναντίον του Ορχομενού, πήρε για γυναίκα του τη Μεγάρα, κόρη του βασιλιά της Θήβας, με την οποία απέκτησε τρία (κατ' άλλους περισσότερα) παιδιά. Η Ήρα όμως τον τρέλανε, με αποτέλεσμα να σκοτώσει τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Πήγε στο Μαντείο των Δελφών για να πάρει χρησμό, ώστε να εξαγνισθεί. Σύμφωνα με τον χρησμό έπρεπε να υπηρετήσει για δώδεκα χρόνια τον Ευρυσθέα, βασιλιά της Τίρυνθας, και να πραγματοποιήσει τους άθλους που του πρόσταζε εκείνος.
Στο πλαίσιο τών άθλων ο Ηρακλής σκότωσε το λιοντάρι της Νεμέας, σκότωσε τη Λερναία Ύδρα, έπιασε το γοργό ελάφι της Κερύνειας, σκότωσε τον Ερυμάνθιο Κάπρο, καθάρισε τους στάβλους του Αυγεία, σκότωσε τις Στυμφαλίδες Όρνιθες, έπιασε τον άγριο ταύρο της Κρήτης, έκλεψε τα άγρια άλογα του Διομήδη, πήρε τη ζώνη της Ιππολύτης, έφερε τα βόδια του Γηρυόνη στον Ευρυσθέα, άρπαξε τα μήλα των Εσπερίδων και τέλος έφερε τον Κέρβερο από τον Άδη.
Εκτός από τους άθλους ο Ηρακλής πραγματοποίησε και άλλα μυθικά κατορθώματα.
Πήρε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία και ελευθέρωσε την Ησιόνη, κόρη του Τρώα βασιλιά Λαομέδοντα, από ένα θαλάσσιο τέρας. Δεν συνέχισε όμως μέχρι τέλους την εκστρατεία, γιατί ήταν πολύ βαρύς και η Αργώ, το πλοίο των Αργοναυτών, δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος του.
Στη Λιβύη νίκησε το γίγαντα Ανταίο, γιο του Ποσειδώνα και της Γης, που ήταν πολύ δυνατός, επειδή έπαιρνε δύναμη πατώντας τη Γη, το κορμί της μητέρας του. Ο Ηρακλής, καταλαβαίνοντας πού οφειλόταν η δύναμή του, τον σήκωσε ψηλά με τα δυνατά μπράτσα του και τον έπνιξε χωρίς δυσκολία.
Ύστερα από αυτό το κατόρθωμα, ο Ηρακλής κουρασμένος, έπεσε να κοιμηθεί. Τότε οι Πυγμαίοι, ένας λαός νάνων, τον αλυσόδεσαν και τον κάρφωσαν στη γη. Όταν ξύπνησε ο Ηρακλής, τινάχτηκε επάνω και αρπάζοντάς τους στη χούφτα του, τους τύλιξε όλους στο τομάρι του λέοντα της Νεμέας που φορούσε.
Καλύτερα να ανάψεις ένα κερί παρά να καταριέσαι το σκοτάδι!
|
| |
| |
| margarita | Date: Πέμπτη, 17-ΜΑ-2012, 8:39 PM | Message # 3 |
 Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 12902
Status: Offline
| «Φασί, Δία, συγκοιμώμενον Αλκμήνηι, πείσαι τον Ήλιον μη ανατείλαι επί τρείς ημέρας. Όθεν και επί τρείς νύκτας συγκοιμηθείς αυτήι ο Ζεύς, τον Τριέσπερον Ηρακλέα εποίησε.»
Αυτές τις ημέρες τιμούμε τον Ήρωα μας Ηρακλή,ο οποίος γεννήθηκε την ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου..
Εδώ παραθέτω ενα αξιόλογο ντοκυμαντέρ για να ενθυμηθούμε εκείνον κ τους άθλους του , να θαυμάσουμε εκείνον με τον τρόπο που του αρμόζει, διοτι εκείνος πρώτος χάραξε τον δρόμο της επιστροφής στην εστία μας,παράληλα ας ταξιδέψουμε σε οντολογικές λίμνες σαλπάροντας με το όραμα προς τα ηλίσια πεδία.. Ας γιορτάσουμε τα δώρα των θεών..Καθε ένας μας ας θυμηθεί βαθιά εντός του τον Ηρακλή..Ας προσπαθήσουμε όσο μπορούμε ξέχωρα ο καθένας να νοήσουμε τον Ηρακλή κ όλοι μαζί να μεταλάβουμε το φώς του Ήλιου..
http://www.ert-archives.gr/V3....ainView
Συνημμένα:
ΗΡΑΚΛΗΣ Κ ΗΒΗ ΗΛΙΣΙΑ ΠΕΔΙΑ.gif [ 78.49 KiB | 1321 προβολές ]
ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΙ ΥΛΛΟΣ.jpg [ 36.88 KiB | 1321 προβολές ]
_________________
Πάρθηκεν απ'τους μάγους το σώμα του Μαγιού
Το 'χουνε θάψει σ' ένα μνήμα του πέλαγου
σ' ένα βαθύ πηγάδι το 'χουνε κλειστό
μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσο..
22 Δεκ 2009 17:59
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΟΥΛΕΤΑΣ
Φαινίων
Εγγραφή: 21 Μαρ 2009 21:55
Δημοσιεύσεις: 302
Δημοσιεύτηκε: 28 Δεκ 2009 21:02
Το θέμα του Ήρωος- Έρωος Ηρακλέα, είναι πολυδιάστατο και πολυδαίδαλο καθώς και μεγάλο. Θεμιτό θα ήταν αν γινόταν ανάλυση των άθλων του, έναν – έναν, αλλά αυτό απαιτεί πολλές γνώσεις και ώρες μελέτης καθώς και συνδυασμό πολλών πραγμάτων. Το ότι οι άθλοι του εκφράζουν το ζωδιακό είναι γνωστό και κατανοητό. Αλλά δεν αρκεί να πούμε μόνο αυτά. Ήδη, στο γνωστό ιστολόγιο «Ορφική και Πλατωνική Θεολογία», καθώς και στο βιβλίο του Εμπεδότιμου «Σημειώσεις Ορφικοπυθαγορείου και Πλατωνικής Φιλοσοφίας» υπάρχουν δύο άρθα-εργασίες για τον Ηρακλέα, αρκετά διαφωτιστικές. Αντιγράφω, λοιπόν, αυτές και στη συνέχεια να δούμε που θα μας βγάλει…
Παράθεση:
Η ταύτιση Ηλίου και Ηρακλή είναι διάχυτη μέσα στα Ελληνικά κείμενα, παρόλα αυτά η ξεκάθαρη ταύτιση των δύο εντοπίζεται σε ελάχιστα σημεία.
Ο Παυσανίας, περιγράφοντας την στοά στην Αγορά της Μεγαλόπολης, περιγράφει τα αγάλματα τα οποία υπάρχουν εκεί , αφού δε κάνει αναφορά σε αγάλματα διαφόρων θεοτήτων, σε ένα σημείο αναφέρεται στα αγάλματα του Ηλίου και του Ηρακλή ως εξής :
Ετι δε Ηλιος επωνυμίαν έχων Σωτήρ δε είναι και Ηρακλής.
Παυσανίας VIII 31.7
Η συνήθης μετάφραση που γίνεται είναι «ακόμη (άγαλμα έχει ) ο Ηλιος που έχει την επωνυμία Σωτήρ και ο Ηρακλής ( δηλαδή ότι έχει άγαλμα και ο Ηρακλής )»
Βέβαια αν προσέξουμε λίγο το κείμενο, τίποτα δεν μας αποτρέπει από το να το μεταφράσουμε και ως «ακόμη (άγαλμα έχει ) ο Ηλιος που έχει την επωνυμία Σωτήρ και που είναι ο Ηρακλής»
Στην περίπτωση αυτή λοιπόν, καταγράφεται σαφέστατα η ταύτιση Ηρακλή και Ηλίου που, τύχη αγαθή, θα επιβεβαιωθεί και από άλλες αναφορές.
Όπως όμως και να ερμηνευτεί το κείμενο, είναι ξεκάθαρο ότι η αναφορά είναι σαφέστατη σε ζεύγος Ηλίου και Ηρακλή, που υποδηλώνει τουλάχιστον μια άμεση σχέση μεταξύ των δύο.
Συγκρατούμε την επωνυμία Σωτήρ για τον Ηλιο, που αναφέρει ο Παυσανίας, μελετώντας δε τον Ιουλιανό παρατηρούμε ότι η ίδια επωνυμία ανατίθεται και στον Ηρακλή, του οποίου η σχέση με τον Ηλιο υποδηλώθηκε ξεκάθαρα από τον Παυσανία.
"Ον (= Ηρακλής ) ο μέγας Ζευς δια της Προνοίας Αθηνάς, επιστήσας αυτώ φύλακα την θεόν ταύτην όλην εξ όλου προέμενος αυτού, τω κόσμω σωτήρα έφύτευσεν".
Ιουλιανός – Κατά κυνικού Ηρακλείου 220a
Μια άλλη έμμεση σχέση του Ηρακλή με τον Ηλιο, είναι η μυθολογική αναφορά στον τρόπο σύλληψης του.
Συγκεκριμένα ο Διόδωρος ο Σικελιώτης μας αναφέρει ότι για να συζευχθεί ο Δίας με την Αλκμήνη ώστε να γεννηθεί ο Ηρακλής, ο Ζεύς έκανε την νύχτα να διαρκέσει τριπλάσιο χρόνο από ότι συνήθως ( εξ ου και η επωνυμία Τριέσπερος για τον Ηρακλή), παραπέμποντας ευθέως στο γεγονός ότι κατά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, υπάρχει η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου και μάλιστα ο ήλιος φαινομενικά παραμένει ακίνητος επί τριήμερον.
"Tον γαρ Δία μισγόμενον Αλκμήνη τριπλασίαν την νύκτα ποιήσαι και τω πλήθει του προς την παιδοποιίαν αναλωθέντος χρόνου προσημήναι τήν υπερβολήν τής τού γεννηθησομένου ρώμης"
Διόδωρος Σικελιώτης 4.9.2
Δύο άλλες δε αναφορές αποτυπώνουν ξεκάθαρα την ταύτιση Ηλίου και Ηρακλή.
Ο Ιωάννης Λυδός αναφέρει στο Περί Μηνών :
«Ηρακλής δε ο χρόνος παρά τω Νικομάχω είρηται, αλλά μην και ήλιος»
De mensibus IV 67
δηλαδή μας αναφέρει ότι ο Νικόμαχος αναφέρει ότι ο Ηρακλής ονομάζετο και Ηλιος.
Ενώ ο Νόννος στα Διονυσιακά ονομάζει τον Ηρακλή αστροχίτωνα ( που σαν Ορφικός όρος παραπέμπει στους Ορφικούς), άνακτα πυρός και τον ταυτίζει με τον Ηλιο :
Αστροχίτων Ηρακλες, άναξ πυρός, όρχαμε κόσμου,
Ηέλιε, βροτέοιο βίου δολιχόσκιε ποιμήν
Νόννος – Διονυσιακά 40.370
Φαίνεται λοιπόν ότι είναι ξεκάθαρη η ταύτιση Ηρακλέους και Ηλίου, πράγμα που σημαίνει ότι οι εορτές προς τιμήν του θα είχαν άμεση σχέση με τις ηλιακές εορτές και φυσικά και άλλα ηλιακά χαρακτηριστικά θα ταυτίζονται με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Ηρακλέους.
Παράθεση:
Όπως ήδη αναφέραμε, ο Ηλιος φαίνεται ότι διατρέχει τον ζωδιακό κάνοντας έναν πλήρη κύκλο μέσα σε ένα έτος. Κάνοντας λοιπόν τον κύκλο, σε δύο σημεία φαίνεται ότι αναστρέφεται η πορεία του. Τα σημεία αυτά είναι τα σημεία των δυο ηλιοστασίων, που ΣΥΜΒΑΤΙΚΑ θεωρούμε ότι είναι ο Καρκίνος και ο Αιγόκερω.
Ο Πορφύριος στο Περί του Αντρου των Νυμφών 28 μας αναφέρει ότι :
“λέγει δε που και Ηλίου πύλας, σημαίνων Καρκίνον τε και Αιγόκερων»
όπως επίσης και ο Μακρόβιος που αναφέρει ότι :
«Ο Γαλαξίας περιτριγυρίζει τον ζωδιακό, τέμνοντας τον στα δύο τροπικά ζώδια, τον Καρκίνο και τον Αιγόκερω. Οι Φυσικοί Φιλόσοφοι τα ονομάζουν «Πύλες του Ηλιου» διότι τα ηλιοστάσια οριοθετούν την κίνηση του Ηλίου, αναγκάζοντας τον να αλλάξει την διαδρομή του κατά μήκος της ζώνης, πέραν των οποίων ποτέ δεν πηγαίνει»
Μακρόβιος-Σχόλια στο Ενύπνιο του Σκιπίωνα Ι.12.1
Εδώ ας σημειωθεί ότι παρόλη την μετάπτωση των Ισημεριών, ο Γαλαξίας φαίνεται ότι τέμνει τον ζωδιακό σε σταθερά σημεία, τα οποία δεν αλλάζουν παρόλο που τα ζώδια μετακινούνται πάνω στην εκλειπτική και αυτό λόγω των «ανοιγμάτων» που υπάρχουν στον ζωδιακό και λόγω των οποίων ο Γαλαξίας είναι ορατός σαν γαλακτόχρους λωρίδα από τον γήινο παρατηρητή.
Το φαινόμενο αυτό καταγράφει και ο Αρατος στα Φαινόμενα του :
«Διότι αυτός (=ο Γαλαξίας ) είναι λευκός και λοξεύει με τους τροπικούς. Και για λίγο πέφτοντας πάνω τους τέμνει τον Ζωδιακό κύκλο στους Διδύμους και στον Τοξότη».
Ετσι λοιπόν, ο Μακρόβιος αναφέρεται στα συμβατικά ζώδια ενώ ο Αρατος στους αστερισμούς στους οποίους σταθερά τέμνει ο Γαλαξίας τον ζωδιακό και που στον καιρό του Μακροβίου, λόγω της μετάπτωσης των ισημεριών, εταυτίζοντο.
Δηλαδή, πίσω από τον συμβατικό Αιγόκερω ευρίσκετο ο αστερισμός του Τοξότη και πίσω από τον συμβατικό Καρκίνο ευρίσκετο ο αστερισμός των Διδύμων.
Σήμερα, οι προαναφερθέντες αστερισμοί ουσιαστικά έχουν μετατοπισθεί και τα τροπικά ζώδια αντιστοιχούν το μεν Χειμερινό Ηλιοστάσιο στο ενδιάμεσο μεταξύ των αστερισμών Τοξότη και Σκορπίου, το δε Θερινό Ηλιοστάσιο στο ενδιάμεσο μεταξύ Διδύμων και Ταύρου.
(Σχετικά με την μετάπτωση των ισημεριών, ο μελετητής προτείνεται να ανατρέξει σε σχετικά αστρονομικά βοηθήματα )
Αν ανατρέξουμε δε στην σχέση Ηλίου και Ηρακλή (βλέπε σχετική ανάρτηση: http://empedotimos.blogspot.com/2009/06/blog-post_26.html ), διακρίνεται σαφέστατα η ταύτιση των Πυλών του Ηλίου με τις Πύλες του Ηρακλή.
Αλλωστε όπως καταγράφει ο Ευσέβιος, οι άθλοι του Ηρακλή είχαν αποτύπωση πάνω στον ζωδιακό :
«Αλλά τους άθλους επιτελούντα τους δώδεκα τον Ηρακλέα της κατ’ουρανόν διαιρέσεως του ζωδιακού κύκλου, ον φασί τον ήλιον περιπολείν, το σύμβολον φέρειν. Τις ουν έτι γένοιτ’αν Ευρυσθεύς ο τω ηλίω, ώσπερ ουν τω Ηρακλεί, τους άθλους εκτελείν επιτάττων»
Ευσέβιος – Ευαγγελική Προπαρασκευή 3.13.17
Όπως λοιπόν οι Πύλες του Ηλίου είναι τα σημεία που οριοθετούν την πορεία του Ηλίου, έτσι και οι Πύλες του Ηρακλή είναι τα σημεία που οριοθετούν την πορεία της ανθρώπινης ψυχής, η οποία ανθρώπινη ψυχή μόνο όταν γίνει Ηρακλής θα μπορέσει να περάσει από τις πύλες αυτές.
Ο Πίνδαρος κάνει ενδιαφέρουσες αναφορές στις Πύλες του Ηρακλή σαν τα απώτατα όρια που ένας άνθρωπος μπορεί να φτάσει.
«Αν ο γυιός του Αριστοφάνη όντας ωραίος πετυχαίνει σαν την μορφή του ωραία έργα, έχει φτάσει στις υπέρτατες αντρίκειες αρετές. Δεν είναι κι εύκολο την άβατη θάλασσα να περάσεις και πιο πέρα να πας κι από του Ηρακλή τις στήλες που έστησε ο ήρωας θεός, εσχάτους μάρτυρες ξακουστούς για τα καράβια»
Πίνδαρος-Νεμεόνικος ΙΙΙ 20
«Από την πατρίδα τους με τις τρανές αρετές τους άγγιξαν τις στήλες του Ηρακλή. Ας μην γυρεύουν δόξα μεγαλύτερη»
Πίνδαρος-Ισθμιόνικος IV 11-12
«Αν το νερό είναι το πιο πολύτιμο και το χρυσάφι το πρώτο από όλα, τότε ο Θήρωνας έφτασε από την γη του στα πέρατα, στις στήλες του Ηρακλή για τις νίκες του. Το παραπέρα απρόσβατο είναι στους σοφούς και στους ασόφους.
Δεν θα προσπαθήσω να πάω εκεί. Θα ήμουν ανόητος»
Πίνδαρος-Ολυμπιόνικος III 43-45
Ας δούμε τώρα ένα σημαντικό απόσπασμα του Πρόκλου :
«Και όχι μόνο αυτό, αλλά η ποίηση του Ομήρου επιπλέον εξυμνεί τις Πύλες του Ηλίου και τον Δήμο Ονείρων, ονομάζοντας Πύλες Ηλίου τα δύο τροπικά ζώδια, Αιγόκερω και Καρκίνο, και Δήμο Ονείρων, όπως λέει εκείνος, τον Γαλαξία.
Και ο Πυθαγόρας άλλωστε ονομάζει με τρόπο μυστηριακό Αδη τον Γαλαξία και Τόπο Ψυχών, επειδή εκεί συνωθούνται οι Ψυχές»
Πρόκλος – Σχόλια στην Πολιτεία 2.129
Τι παρατηρούμε λοιπόν ότι μας αποκαλύπτει ο Πρόκλος εδώ ; Ότι οι πύλες του Ηλίου που αναφέρει ο Ομηρος στο Ω της Οδύσσειας, ουσιαστικά είναι τα τροπικά ζώδια, τα οποία όμως είναι οι πύλες που οδηγούν στον Γαλαξία, όπως είδαμε λίγο παραπάνω.
Και επίσης, όπως είδαμε και σε προηγούμενη ανάρτηση, ότι σύμφωνα με τον Πυθαγόρα, ο Γαλαξίας που για τον Ομηρο ονομάζεται Δήμος Ονείρων, είναι ο μυστηριακός ουράνιος Αδης.
Αρα οι Πύλες του Ηλίου που ταυτίζονται με τις Πύλες του Ηρακλή, δηλαδή τα τροπικά ζώδια, μπορούν κάλλιστα να ονομασθούν και Πύλες της Ψυχής, μιας και οι ψυχές τις διαβαίνουν για να επανέλθουν στον Γαλαξία από όπου ξεκίνησαν.
Αυτές οι δύο εργασίες είναι άκρως διαφωτιστικές για να μπορέσει κάποιος να ξεκινήσει μία ιχνηλάτηση των ση-μαινόμενων των Ηρακλείτειων Άθλων.
Για το θέμα της συσχετίσεως Ηλίου – Ηρακλέα, ο Πορφύριος στο «Περί Αγαλμάτων» μας λέγει:
Καθώς ο ήλιος απαλλάσσει από καθετί κακό όλα τα επίγεια, τον προσαγόρευσαν Ηρακλέα, εκ του «κλάσθαι προς τον αέρα» πηγαίνοντας από την ανατολή προς την δύση. Απέδωσαν δε σε αυτόν μυθολογικώς την επιτέλεση δώδεκα άθλων, επισημαίνοντας την διαίρεση του ουρανού σε αντίστοιχα ζώδια. Τον περιέβαλαν με ρόπαλο, το οποίο δηλώνει την ανωμαλία των συνθηκών, και με λεοντή, η οποία δηλώνει το ζώδιο όπου εμφανίζεται η ισχύς.
Πορφύριος «Περί Αγαλμάτων 8(αν είναι Κάκτος), 10 (αν είναι Ηλιοδρόμιο)
Ο Πρόκλος στο υπόμνημα του Κρατύλου του Πλάτωνος μας λέει για τον Ηρακλέα:
…το όνομα «Ηρακλής» ταίριαζε αποκλειστικά στον Ηρακλέα λόγω του ότι η Ήρα, στάθηκε γι’ αυτόν η αιτία των τόσων πολλών άθλων του και του κλέους που κέρδισε αργότερα χάρη στους άθλους αυτούς.
Πρόκλος «Εις τον Κρατύλον Πλάτωνος εκλογαί χρήσιμοι» 123
Η Ήρα όμως στο ίδιο έργο (169) μας λέγει ο Πρόκλος ότι παράγει εκ του εαυτού της όλα τα γένη των ψυχών, και ότι είναι η πηγή των ψυχών. Από αυτό συμπεραίνουμε ότι ο Ηρακλής είναι μία ψυχή.
Λίγο μπερδεμένα, όμως, τα πράγματα…
Ο ένας μας λέγει αποκλειστικά για ήλιο, ο άλλος για ψυχή, τι εν τέλει είναι;;;
Τα πράγματα είναι απλά αρκεί να σκεφτούμε την «πρόοδο» σε οντικό επίπεδο. Υπάρχουν διάφορες ψυχές που ανήκουν σε διάφορες βαθμίδες. Ηλιακές, Ερμαϊκες, Απολλωνιακές κλπ. Προφανώς, ο Ηρακλής είναι Ηλιακή Ψυχή και ως εκ τούτου αναλόγως από ποια γωνία ομιλεί ο εκάστοτε φιλόσοφος, αναφέρει και το επίπεδο που ανήκει η σκέψη του. Σε αυτό το σημείο, να πω ότι δεν γνωρίζω αν υπάρχει συσχετισμός ηλιακών και απολλωνιακών ψυχών, μιας και ο Ήλιος είναι «πρόοδος» του Απόλλωνος.
Τελειώνοντας απλά να αναφέρω ότι, νοόντας χρονικά και κβαντισμένα, ο Ηρακλής είναι ο πρώτος, η πρώτη ψυχή, ο οδηγός, ο Σωτήρ, ο ταγός, των υπολοίπων ψυχών, για την επιστροφή τους στην εστία τους, στο νοητό από και όπου εξέπεσαν, μιας και αυτός είναι ο πρώτος, πάντα με χρονικό ορολόγιο του εδώ κόσμου, που «άνοιξε» τον δρόμο διαμέσων των 12 ζωδίων έτσι ώστε να γίνει η επάνοδος της ψυχής στο σύννομα άστρο όπως λέγει και ο Πλάτων.
Added (2012-05-17, 8:39 PM)
---------------------------------------------
Βασίλης Λιάρος Σιτάλκας
Τί γύρευε ο Ηρακλής στην Κελτική και την Αμερικανική Ήπειρο;
Ιστορικό πρόσωπο που έφτασε ώς τον Καναδά ήταν ο Ηρακλής της ελληνικής μυθολογίας, σύμφωνα με τον καθηγητή Γεωλογίας Ηλία Μαριολάκο.
Έφτασε χίλια χρόνια πριν από τον Μεγάλο Αλέξανδρο στον Ινδό ποταμό. Πέρασε από την Αιθιοπία, έφτασε ώς τη Γροιλανδία και ίσως να πάτησε πρώτος το πόδι του στην Αμερική.
Ένας από τους πιο γνωστούς ήρωες της παγκόσμιας μυθολογίας- ο Ηρακλής- δεν ήταν μόνο ένας σπουδαίος υδραυλικός, μηχανικός και υδρογεωλόγος, όπως μαρτυρούν πολλοί από τους δώδεκα άθλους του, αλλά και ο πρώτος που έκανε πράξη την παγκοσμιοποίηση και ο αρχιτέκτονας της μυκηναϊκής κοσμοκρατορίας, όπως υποστήριξε σε ομιλία του, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας και μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου Ηλίας Μαριολάκος.
«Ο Ηρακλής δεν είναι ένα πρόσωπο για να διασκεδάζουν τα παιδιά. Ούτε η ελληνική μυθολογία ένα παραμύθι για έναν φανταστικό κόσμο», λέει στα «ΝΕΑ» ο Ηλίας Μαριολάκος. «Ο Ηρακλής είναι ένα ιστορικό- και όχι μυθικό- πρόσωπο, ένας άγνωστος μεγάλος κατακτητής, ήρωας- ιδρυτής πόλεων, πρώτος συνδετικός κρίκος του κοινού πολιτισμικού υποστρώματος των Ευρωπαίων, του μυκηναϊκού και κατά συνέπεια του ελληνικού πολιτισμού. Και η μυθολογία είναι η ιστορία του απώτερου παρελθόντος των κατοίκων αυτού του τόπου, που πολύ αργότερα θα ονομαστεί Ελλάς». Πρώτος στο μικροσκόπιο του καθηγητή μπήκε ο άθλος με την αρπαγή των βοδιών του Γηρυόνη, του τρικέφαλου και τρισώματου γίγαντα που ζούσε στα Γάδειρα, το σημερινό Κάντιθ της Ισπανίας, κοντά στο στενό του Γιβραλτάρ.«Οι περισσότεροι πιστεύουν πως ο Ηρακλής ταξίδεψε ώς την Ιβηρική Χερσόνησο για να φέρει μια καλή ράτσα βοδιών στην Πελοπόννησο», εξηγεί ο κ. Μαριολάκος. «Αν διαβάσουμε με προσοχή τον Στράβωνα, που έζησε τον 1ο αι. π.Χ. όμως, θα διαπιστώσουμε πως σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου δεν έχει βρεθεί τόσος πολύς χρυσός, άργυρος, χαλκός και σίδηρος(εκτός από την Ελλάδα). Και τα βόδια δικαιολογούνται διότι υπήρχαν μαρτυρίες ότι το “κοσκίνισμα” του χρυσού από την άμμο γινόταν πάνω σε δέρματα βοδιών».Η ίδρυση δε της πόλης από τον Ηρακλή μνημονεύεται στον θυρεό της πόλης και σήμερα. Ο Ηρακλής ολοκληρώνει τον άθλο του και συνεχίζει βόρεια προς την Κελτική και ιδρύει την Αλέσια (γνωστή και ως πόλη του Αστερίξ), το όνομα της οποίας προέρχεται από τη λέξη άλυς (= περιπλάνηση). Πόλη με στρατηγική σημασία, καθώς συνδέεται μέσω πλωτών ποταμών προς τη Μεσόγειο, τον Ατλαντικό, τη Μάγχη και τη Βόρεια Θάλασσα, όπου ο Ιούλιος Καίσαρας κατατρόπωσε τους Γαλάτες. Ακόμη ιδρύει το Μονακό και την Αλικάντε - η ποδοσφαιρική της ομάδα ονομάζεται Ηρακλής.
Τι γύρευε στη Γαλατία ο Ηρακλής;
«Χρυσό», απαντά ο κ. Μαριολάκος, «αφού ο Διόδωρος μας λέει πως στη Γαλατία υπάρχουν πλούσια χρυσοφόρα κοιτάσματα». Ο Ηρακλής όμως φέρεται- σύμφωνα με τον Πλούταρχο- να έφτασε και ώς την Ωγυγία που απέχει πέντε ημέρες δυτικά της Βρετανίας. «Πέντε ημέρες ισοδυναμούν με 120 ώρες. Αν η μέση ταχύτητα ενός πλεούμενου της εποχής ήταν 4 μίλια την ώρα, τότε η απόσταση είναι 890 χλμ., άρα πρόκειται για τη σημερινή Ισλανδία και συνέχισε ώς τη Γροιλανδία, ενώ το Κρόνιο Πέλαγος, που αναφέρεται, σύμφωνα με τους υπολογισμούς ταυτίζεται με τον Βόρειο Ατλαντικό»
«Για να φέρει τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων (ήτοι τον χρυσό) ο Ηρακλής από την Αίγυπτο έφτασε ώς την Αιθιοπία κι έπειτα στον Καύκασο- για να ζητήσει τη βοήθεια του Προμηθέα- και στη Λιβύη προτού επιστρέψει στις Μυκήνες»
Γύρεψε χαλκό ώς τον Καναδά
Ο Ηρακλής έφτασε, σύμφωνα με τον καθηγητή Ηλία Μαριολάκο, ώς την Αμερική. «Στις πηγές διαβάζουμε πως εγκατέστησε ακολούθους του “ώς τον κόλπο που το στόμιό του βρίσκεται στην ίδια ευθεία με το στόμιο της Κασπίας”. Ένας κόλπος μόνον καλύπτει αυτές τις προϋποθέσεις: του Αγίου Λαυρεντίου στο Τορόντο του Καναδά». Μαρτυράται δε πως έμειναν «σε νησιά που βλέπουν τον ήλιο να κρύβεται για λιγότερο από μία ώρα για 30 ημέρες»- δηλαδή στον πολικό κύκλο.
Τι γύρευε εκεί;
Η απάντηση βρίσκεται στα ευρήματα των ανασκαφών που γίνονται γύρω από τη λίμνη Σουπίριορ στο Μίτσιγκαν. Αρκεί να σκεφτείτε πως έχουν εξορυχθεί πάνω από 500.000 τόνοι χαλκού στην περιοχή, όταν στην κατ΄ εξοχήν πηγή χαλκού- την Κύπρο- εξορύχθηκαν 200.000 τόνοι. Η εξόρυξη έγινε την περίοδο 2.450 π.Χ.- 1050 π.Χ., σταματάει ξαφνικά, όταν καταρρέει ο μυκηναϊκός πολιτισμός. Και όλα αυτά σε μια περιοχή όπου οι γηγενείς βρίσκονταν στη λίθινη εποχή!
"Στο τέλος, αυτό για το οποίο μετανιώνουμε περισσότερο είναι οι προσπάθειες τις οποίες ποτέ δεν κάναμε"
|
| |
| |
| margarita | Date: Πέμπτη, 09-ΜΑ-2013, 11:54 PM | Message # 7 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 12902
Status: Offline
|  Added (09-ΜΑ-2013, 11:51 PM)
---------------------------------------------
 Added (09-ΜΑ-2013, 11:51 PM)
---------------------------------------------
ηρακλης 13 αθλος Added (09-ΜΑ-2013, 11:53 PM)
---------------------------------------------
Αρετή ήτερΑ Οι Δαναίδες είναι; Απ ό,τι ξέρω μια από αυτές είναι πρόγονος του Ηρακλέους.
6 ώρες πριν · Δεν μου αρέσει · 2
Margarita Rampia η Υπερμήστρα !!!εγω θα επιμείνω ,απο που προκύπτει ο 13 μύθος του Ηρακλή ???περιοδικό μπορείς να μου το εξηγήσεις???
3 ώρες πριν · Μου αρέσει! · 2
Αρετή ήτερΑ Ναι, η οποία ήταν η μόνη που δεν σκότωσε τον άντρα της! Και τα πτώματα οι Δαναίδες τα έθαψαν ενώ τα κεφάλια τους τα πέταξαν στην Λέρνη! Οπου μετά απο αυτά λένε πως δημιουργήθηκε η Λερναία Υδρα.. Και πήγε τότε ο Ηρακλής,ως απόγονος της Υπερμνήστρας και καθάρισε ... Υπάρχει μεγάλος συμβολισμός στον μύθο!!
Πριν από 35 λεπτά · Δεν μου αρέσει · 2
Margarita Rampia θα ηταν καλό οποιος γνωρίζει να τον ερμηνευσει!!!!Added (09-ΜΑ-2013, 11:54 PM)
---------------------------------------------
Αρετή ήτερΑΘα πρέπει πρώτα να δουμε τί συμβολίζουν οι Δαναϊδες. Έκαναν έγκλημα και γι αυτο στον Αδη τιμωρήθηκαν κουβαλώντας πυθάρια που προσπαθούσαν να τα γεμίσουν νερό και ήταν τρύπια και όλο έτρεχε το νερό από μέσα.Κάτι τέτοιο παρόμοιο μας παρουσίασε και ο Πλάτων στην Πολιτεία,πως κάποιοι που ήταν αμύητοι,δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν το νερό.Το νερό κατ εμέ,όπως και η Στύγα είναι ο χρόνος του γίγνεσθαι και η ροή του.Οι αμύητοι-κακοί δεν μπορούν να συγκρατήσουν τον χρόνο,για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρεπει να βγουν από αυτον,δηλαδή να ελευθερωθούν από το γιγνεσθαι. Τους φευγει λοιπόν η ροή του.Ο ποταμός κατ εμέ συμβολίζει στους μύθους τον χρόνο και την ροή και η πηγή το τέκμωρ (σημείο κατά τον Αλκμάνα),οπου πέφτει μια ψυχή για να ξεκινήσει την υλική ζωή της.Η Υπερμνήστρα λοιπόν ήταν η μόνη που διέφερε,ηταν και πρόγονος του ημίθεου Ηρακλή.Ο Ηρακλής πήγε αργότερα στην Λέρνη για να καθαρίσει (καθαρση μέσω του Πυρός) το τέρας αυτό που δημιουργήθηκε εξ'αιτίας των φόνων των Δαναϊδων.Και έτσι κατά κάποιο τρόπο,ίσως καθάριζε η ψυχή τους;Ή και η ψυχή του κάθε αμύητου; Αυτόν τον ρόλο εξαλλου δεν επαιζαν οι άθλοι του Ηρακλέους,κάθαρση ψυχής; Αυτή είναι η δική μου άποψη....
"Στο τέλος, αυτό για το οποίο μετανιώνουμε περισσότερο είναι οι προσπάθειες τις οποίες ποτέ δεν κάναμε"
|
| |
| |
