|
ΑΔΩΝΕΙΑ
|
|
| margarita | Date: Σάββατο, 07-ΑΠΡ-2012, 0:14 AM | Message # 1 |
 Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 12902
Status: Offline
| ΑΔΩΝΕΙΑ..ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ!
Στις παραδόσεις των λαών της ανατολικής μεσογείου , υπάρχουν τουλάχιστον 16 θεοί που βιώνουν το δράμα του θανάτου αλλά και ταυτόχρονα την λύτρωση της αναστάσεως.
Στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο εκτός από τον Δία/Φελχανό και τον Διόνυσο/Ζαγρέα , ο σημαντικότερος Θεός που πεθαίνει και ανασταίνεται , είναι ο ‘ Αδωνις
Σύμφωνα με την παράδοση ο Αδωνης ήταν γιός του Κινύρα κι της Σμύρνας. Όταν γεννήθηκε ήταν τόσο πανέμορφο μωρό που μόλις τον είδε η Θεά Αφροδίτη τον ερωτεύτηκε και για να μην τον χάσει τον έβαλε σε μία λάρνακα και τον εμπιστεύθηκε στην Περσεφόνη, την Θεά του Κάτω Κόσμου.
Όταν όμως ο Αδωνις μεγάλωσε , η Περσεφόνη θαμπωμένη και αυτή από την ομορφιά του , αρνήθηκε να τον επιστρέψει και τότε η Αφροδίτη ζήτησε την συνδρομή του Δία.Ο πατέρας των Θεών τότε έδωσε τον όμορφο νέο για τα 2/3 του χρόνου στην Αφροδίτη και το 1/3 στην Περσεφόνη.
Η Αφροδίτη εγκατέλειψε τον Ολυμπο και ακολούθησε τον πανέμορφο νέο στην γή. Δυστυχώς όμως κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού ο Αδωνης σκοτώθηκε από ένα αφηνιασμένο κάπρο. Η Αφροδίτη απαρηγόρητη και με δάκρυα στα μάτια ζήτησε από την Περσεφόνη πίσω τον όμορφο νέο και τότε οι δύο Θεές αποφάσισαν να τον έχουν η κάθε μία για εξι μήνες τον χρόνο. Η διαμάχη της Αφροδίτης και της Περσεφώνης συμβολίζει και διδάσκει ότι ο Ερωτας μπορεί να νικήσει ακόμη και τον θάνατο !
Από το αίμα του Αδώνη γεννήθηκαν τα τριαντάφυλλα και οι παπαρούνες και από τα δάκρια της Αφροδίτης οι ανεμώνες.
Ο Αδωνης είναι ένας πανάρχαιος Θεός της Ανατολής και η λατρεία του ήταν διαδεδομένη στην Συρία την Φοινίκη την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο. Από εκεί η λατρεία του πέρασε στην Κύπρο και από την Κύπρο στην Ελλάδα ήδη από τη Αρχαική Εποχή.
Σύμφωνα με την παράδοση ο τάφος του βρισκόταν στην Βηθλεέμ σε μία υπόγεια σπηλιά στα θεμέλια του Ναού της Θεάς Αστάρτης. Πιθανολογείται ότι το σημείο βρίσκεται εκεί που σήμερα είναι χτισμένος ο Ναός της Γεννήσεως.
Τα Αδώνεια
Σε ανάμνηση του θανάτου και της αναστάσεως του Θεού ετελούντο κάθε χρόνο τα Αδώνεια. Σε άλλες περιοχές η γιορτή γινόταν στα μέσα του μηνός Βοηδρομίωνος (15 Αυγούστου -15 Σεπτεμβρίου ) και αλλού ,στην κυρίως Ελλάδα την άνοιξη κατά την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία.
Η πρώτη ημέρα των «Αδωνείων», που λεγόταν «Αφανισμός», ήταν ημέρα πένθους για το θάνατο του Θεού, που απεικονίσεις του τον παρουσιάζουν εστεμμένο με ταινίες που τις διακοσμούν ισοσκελείς σταυροί , με το στόλισμα των λεγόμενων «Κήπων του Αδώνιδος» (που τους προετοίμαζαν οι γυναίκες οκτώ ημέρες πριν), καθώς και με μοιρολόγια και λυπητερές μουσικές από πένθιμο αυλό (τη λεγόμενη «γίγγρα»). Η δεύτερη ημέρα των εορτασμών η Εύρεσις (ανάστασις) ήταν ημέρα χαράς για την ανάσταση του Θεού εκ νεκρών και την ανάληψή του δίπλα στη Θεά Αφροδίτη για το μισό χρόνο.
Οι Κήποι του Αδώνιδος (Επιτάφιος)
Οι κήποι του Αδώνιδος ήσαν πανέρια η γλάστρες γεμάτες χώμα μέσα στις οποίες έσπερναν και καλλιεργούσαν ειδικά για τα Αδώνεια, πολύτριχο και αλλά φυτά ταχέως αυξανόμενα, καθώς και σιτάρι, κριθάρι, μαρούλι, μάραθο και διάφορα είδη λουλουδιών που τα περιποιούντο επί 8 ημέρες, κατά κύριο λόγο η αποκλειστικά, οι γυναίκες.
Την ημέρα του «Αφανισμού» οι λατρευτές κυρίως γυναίκες με λυμμένα τα μαλλιά τους, ξυπόλητες και γυμνόστηθες, περιέφεραν με θρήνους και οδυρμούς τα ομοιώματα του Θεού και τους «Κήπους» στους δρόμους των πόλεων και κατόπιν τα οδηγούσαν στη θάλασσα (ή σε πηγές και ποτάμια σε άλλες πόλεις), τα έριχναν στα νερά και παρακαλούσαν να επιστρέψει ο Θεός από τον κάτω κόσμο.
Στα «Αδώνεια» προσφερόταν ως θυμίαμα μύρα, ενώ ψάλλονταν και ειδικά άσματα, τα λεγόμενα «Αδωνίδια», από τα οποία έχει διασωθεί ένα πολύ αξιόλογο δείγμα. Πρόκειται για τον «Επιτάφιον Αδώνιδος» του Βίωνος. Σε κάποια από τα ανά τόπους «Αδώνεια» γίνονταν και μυήσεις σε Μυστήρια του Θεού (Ο Λουκιανός διασώζει ότι οι μύστες θυσίαζαν πρόβατο και έπαιρναν μετάληψη).Added (2012-04-07, 0:14 AM)
---------------------------------------------
ΑΧ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ ΠΩΣ ΣΕ ΚΡΥΨΑΝΕ ΣΤΟ ΨΕΜΑ!!!!!!!!!
ΝΑΙ ΤΩΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΜΑΣ .....ΑΛΛΑ ΤΟΥ ΑΔΩΝΗ!!!!!!!!!!!
"Στο τέλος, αυτό για το οποίο μετανιώνουμε περισσότερο είναι οι προσπάθειες τις οποίες ποτέ δεν κάναμε"
|
| |
| |
| Θνητος | Date: Σάββατο, 07-ΑΠΡ-2012, 0:42 AM | Message # 2 |
 Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 10708
Status: Offline
| 
ΚΑΛΟΜΕΛΕΤΑ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ
|
| |
| |
| margarita | Date: Σάββατο, 04-ΜΑ-2013, 8:18 PM | Message # 3 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 12902
Status: Offline
| ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΓΙΟΡΤΑΖΑΝΕ ΤΑ ΑΔΩΝΕΙΑ!ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ !!!!!
"Στο τέλος, αυτό για το οποίο μετανιώνουμε περισσότερο είναι οι προσπάθειες τις οποίες ποτέ δεν κάναμε"
|
| |
| |
| Θνητος | Date: Σάββατο, 04-ΜΑ-2013, 8:23 PM | Message # 4 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 10708
Status: Offline
| - Φίλοι μου«Καλή Λαμπρή και Καλή Ανάσταση στην καθημαγμένη Ελλάδα μας».
Φοίβος.
Σημείωση
Στην αρχαία Ελλάδα η πρωτοχρονιά ήταν κινητή εορτή και εορταζόταν την
πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία.
Στους Δελφούς στο πανίερο θρησκευτικό κέντρο των απανταχού Ελλήνων την
επομένη ημέρα της πρωτοχρονιάς γινόταν η περιφορά του στολισμένου
επιταφίου του αγάλματος του θεού Διονύσου
- που το είχαν ξαπλωμένο πάνω σε βυσσινί ύφασμα και σκεπασμένο με λουλούδια,
ακολουθούσαν οι πιστοί κρατούντες δάδες, αν δεν καταλάβατε μιλώ γι
αυτούς τους ειδωλολάτρες τους Έλληνες.
Τα μεσάνυχτα ο θεός ανασταινόταν κλπ, κλπ. Έπαιρναν το άγαλμα του θεού
και το πήγαιναν μέσα στον ναό. Οι πιστοί δεν έμπαιναν ποτέ στον ναό,
όλες τις ιερουργίες τις παρακολουθούσαν από το προαύλιο.
- Έτσι γιόρταζαν οι ειδωλολάτρες πρόγονοί μας Έλληνες τις ημέρες της Λαμπρής
που ανασταινόταν η φύση μαζί με την ανάσταση τους θεού τους και τον
ερχομό του θεού του φωτός.
Ακολουθούσαν γιορτές και πανηγύρια για την υποδοχή του θεού Απόλλωνα που
ερχόταν από την χώρα των Υπερβορείων.
Μήπως αυτά σας θυμίζουν τίποτε; Απλά ρωτάω εγώ ο αμαρτωλός γιατί αν δεν
μιλήσω θα σκάσω από το θέατρο του παραλόγου.
Eυχες του Καλογερακη
ΚΑΛΟΜΕΛΕΤΑ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ
|
| |
| |
| Αθηναίος | Date: Σάββατο, 04-ΜΑ-2013, 8:26 PM | Message # 5 |
 Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 10386
Status: Offline
| Κ Λ Ε Φ Τ Ε Σ ....
Γης παις ειμί και ουρανού αστερόεντος,
αυτάρ εμοί γένος ουράνιον.
|
| |
| |
| margarita | Date: Σάββατο, 04-ΜΑ-2013, 9:27 PM | Message # 6 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 12902
Status: Offline
| ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΛΑΟΣ Η ΕΛΙΤ ΦΤΑΙΕΙ Added (04-ΜΑ-2013, 9:27 PM)
---------------------------------------------
ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Ο ΛΑΟΣ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΒΛΗΜΕΝΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΕΙ ΤΑ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΓΟΝΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΣΤΑ ΚΡΥΦΑ!!!ΑΥΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΔΙΟΤΙ ΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΑΝ ΤΟΤΕ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΓΙΝΕ ΟΠΩΣ ΛΕΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥΣ ΟΙ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΟΙ ΤΟ ΑΦΗΣΑΝ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΕΤΣΙ ΑΦΟΥ ΣΤΗ ΤΕΛΙΚΗ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΣΒΗΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΓΙΝΑΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΗΜΕΡΑ. ΔΗΛΑΔΗ Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ!
"Στο τέλος, αυτό για το οποίο μετανιώνουμε περισσότερο είναι οι προσπάθειες τις οποίες ποτέ δεν κάναμε"
|
| |
| |
| Αθηναίος | Date: Σάββατο, 04-ΜΑ-2013, 9:30 PM | Message # 7 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 10386
Status: Offline
| Quote (margarita) Η ΕΛΙΤ ΦΤΑΙΕΙ
Η εταιρεία με τις φρυγανιές χα χα χα χα χα
Εύχομαι Καλή Ανάσταση για την Ελλάδα μας και σε εσένα υγεία και ευτυχία στην οικογένεια. Και η ευτυχία ΔΕΝ δεν έρχεται μόνο με το χρήμα.
Added (04-ΜΑ-2013, 9:30 PM)
---------------------------------------------
Quote (margarita) ΔΗΛΑΔΗ Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ!
Κουνέλια είμαστε!!!
Τί είναι το κουνέλι;;; Ένας λαγός που συμβιβάστηκε!!!
Γης παις ειμί και ουρανού αστερόεντος,
αυτάρ εμοί γένος ουράνιον.
Message edited by Αθηναίος - Σάββατο, 04-ΜΑ-2013, 9:31 PM |
| |
| |
| Θνητος | Date: Σάββατο, 04-ΜΑ-2013, 9:57 PM | Message # 8 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 10708
Status: Offline
| Quote (Αθηναίος) Τί είναι το κουνέλι;;; Ένας λαγός που συμβιβάστηκε!!!
ΚΑΛΟΜΕΛΕΤΑ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ
|
| |
| |
| margarita | Date: Σάββατο, 04-ΜΑ-2013, 10:06 PM | Message # 9 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 12902
Status: Offline
| Quote (Αθηναίος) Εύχομαι Καλή Ανάσταση για την Ελλάδα μας και σε εσένα υγεία και ευτυχία στην οικογένεια. Added (04-ΜΑ-2013, 10:06 PM)
---------------------------------------------
να εχετε ολοι την υγειά σας και να είσαστε ετοιμοι για τον αγώνα της λευτεριας!!!
"Στο τέλος, αυτό για το οποίο μετανιώνουμε περισσότερο είναι οι προσπάθειες τις οποίες ποτέ δεν κάναμε"
|
| |
| |
| Θνητος | Date: Σάββατο, 04-ΜΑ-2013, 10:38 PM | Message # 10 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 10708
Status: Offline
| Καλα να περασει ολος ο κοσμος που εχει εστω και μια σπιθα αληθινης Ανθρωπιας μεσα του !!
ΚΑΛΟΜΕΛΕΤΑ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ
|
| |
| |
| margarita | Date: Τρίτη, 14-ΑΠΡ-2015, 8:56 AM | Message # 11 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 12902
Status: Offline
| Quote margarita (  ) Στα «Αδώνεια» προσφερόταν ως θυμίαμα μύρα, ενώ ψάλλονταν και ειδικά άσματα, τα λεγόμενα «Αδωνίδια», από τα οποία έχει διασωθεί ένα πολύ αξιόλογο δείγμα.
Τον Αδωνη θρηνολογώ, τον όμορφο που εχάθη,
«πάει, χάθηκεν ο Άδωνης» οι Έρωτες θρηνούνε.
Στα πορφυρά σου Κύπριδα να μην ξαναπλαγιάσεις,
βάλε τα μαύρα σου, καλή, και να στηθοκοπιέσαι,
σύρε φωνή, ο Αδωνης χάθηκεν, ο καλός σου.
Τον Άδωνη θρηνολογώ και οι Ερωτες θρηνούνε
"Στο τέλος, αυτό για το οποίο μετανιώνουμε περισσότερο είναι οι προσπάθειες τις οποίες ποτέ δεν κάναμε"
|
| |
| |
| margarita | Date: Τρίτη, 14-ΑΠΡ-2015, 9:07 AM | Message # 12 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 12902
Status: Offline
| Αἰάζω τὸν Ἄδωνιν, «ἀπώλετο καλὸς Ἄδωνις»·
«ὤλετο καλὸς Ἄδωνις», ἐπαιάζουσιν Ἔρωτες.
μηκέτι πορφυρέοις ἐνὶ φάρεσι Κύπρι κάθευδε·
ἔγρεο, δειλαία, κυανόστολα καὶ πλατάγησον
5στήθεα καὶ λέγε πᾶσιν, «ἀπώλετο καλὸς Ἄδωνις».αἰάζω τὸν Ἄδωνιν· ἐπαιάζουσιν Ἔρωτες.κεῖται καλὸς Ἄδωνις ἐν ὤρεσι μηρὸν ὀδόντι,
λευκῷ λευκὸν ὀδόντι τυπείς, καὶ Κύπριν ἀνιῇ
λεπτὸν ἀποψύχων· τὸ δέ οἱ μέλαν εἴβεται αἷμα
10χιονέας κατὰ σαρκός, ὑπ᾽ ὀφρύσι δ᾽ ὄμματα ναρκῇ,
καὶ τὸ ῥόδον φεύγει τῶ χείλεος· ἀμφὶ δὲ τήνῳ
θνᾴσκει καὶ τὸ φίλημα, τὸ μήποτε Κύπρις ἀποίσει.
Κύπριδι μὲν τὸ φίλημα καὶ οὐ ζώοντος ἀρέσκει,
ἀλλ᾽ οὐκ οἶδεν Ἄδωνις ὅ νιν θνᾴσκοντα φίλησεν.15αἰάζω τὸν Ἄδωνιν· ἐπαιάζουσιν Ἔρωτες.ἄγριον ἄγριον ἕλκος ἔχει κατὰ μηρὸν Ἄδωνις,
μεῖζον δ᾽ ἁ Κυθέρεια φέρει ποτικάρδιον ἕλκος.
τῆνον μὲν περὶ παῖδα φίλοι κύνες ὠρύονται
καὶ Νύμφαι κλαίουσιν Ὀρειάδες· ἁ δ᾽ Ἀφροδίτα
20λυσαμένα πλοκαμῖδας ἀνὰ δρυμὼς ἀλάληται
πενθαλέα νήπλεκτος ἀσάνδαλος, αἱ δὲ βάτοι νιν
ἐρχομέναν κείροντι καὶ ἱερὸν αἷμα δρέπονται·
ὀξὺ δὲ κωκύοισα δι᾽ ἄγκεα μακρὰ φορεῖται
Ἀσσύριον βοόωσα πόσιν, καὶ παῖδα καλεῦσα.
25ἀμφὶ δέ νιν μέλαν αἷμα παρ᾽ ὀμφαλὸν ᾀωρεῖτο,
στήθεα δ᾽ ἐκ μηρῶν φοινίσσετο, τοὶ δ᾽ ὑπὸ μαζοὶ
χιόνεοι τὸ πάροιθεν Ἀδώνιδι πορφύροντο.«αἰαῖ τὰν Κυθέρειαν», ἐπαιάζουσιν Ἔρωτες.ὤλεσε τὸν καλὸν ἄνδρα, σὺν ὤλεσεν ἱερὸν εἶδος.
30Κύπριδι μὲν καλὸν εἶδος ὅτε ζώεσκεν Ἄδωνις,
κάτθανε δ᾽ ἁ μορφὰ σὺν Ἀδώνιδι. «τὰν Κύπριν αἰαῖ».
ὤρεα πάντα λέγοντι, καὶ αἱ δρύες «αἴ τὸν Ἄδωνιν»·
καὶ ποταμοὶ κλαίοντι τὰ πένθεα τᾶς Ἀφροδίτας,
καὶ παγαὶ τὸν Ἄδωνιν ἐν ὤρεσι δακρύοντι,
35ἄνθεα δ᾽ ἐξ ὀδύνας ἐρυθαίνεται, ἁ δὲ Κυθήρα
πάντας ἀνὰ κναμώς, ἀνὰ πᾶν νάπος οἰκτρὸν ἀείδει,«αἰαῖ τὰν Κυθέρειαν· ἀπώλετο καλὸς Ἄδωνις»·
"Στο τέλος, αυτό για το οποίο μετανιώνουμε περισσότερο είναι οι προσπάθειες τις οποίες ποτέ δεν κάναμε"
|
| |
| |
| margarita | Date: Τρίτη, 14-ΑΠΡ-2015, 9:08 AM | Message # 13 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 12902
Status: Offline
| Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Τον Άδωνη θρηνολογώ, τον όμορφο που εχάθη,«πάει, χάθηκεν ο Άδωνης» οι Έρωτες θρηνούνε.Στα πορφυρά σου Κύπριδα να μην ξαναπλαγιάσεις,βάλε τα μαύρα σου, πικρή, και να στηθοκοπιέσαι,σύρε φωνή, ο Άδωνης χάθηκεν, ο καλός σου.5 Τον Άδωνη θρηνολογώ κι οι Έρωτες θρηνούνε. Στα όρη κείτετ᾽ ο καλός, στο πόδι λαβωμένος,πληγή στον άσπρο του μηρό από το άσπρο δόντι·1κι ως ξεψυχάει, την Κύπριδα φαρμάκι την ποτίζει·στάζει το αίμα ολόμαυρο στη σάρκα τη χιονάτη,10τα μάτια σβήνουν, φεύγουνε τα ρόδα των χειλιών του,σβήνει μαζί του το φιλί κι η Κύπριδα το χάνει.Τι κι αν νεκρός, η Κύπριδα το φίλημα το θέλει,μα δεν το νιώθει το φιλί ο Άδωνης που σβήνει. Τον Άδωνη θρηνολογώ κι οι Έρωτες θρηνούνε.15 Βαθιά πληγή έχει ο Άδωνης απάνω στο μερί του,βαθύτερη μες στην καρδιά η έρμη Αφροδίτη.Και τα καλά του τα σκυλιά ουρλιάζουν γύρωθέ του,κλαίνε οι Νύμφες των Βουνών·2 ξυπόλυτ᾽ η Κυθέρεια,3με τα μαλλιά της ξέπλοκα πλανιέτ᾽ αλαλιασμένη,20σέρνει το μαύρο πένθος της στα δάση, στα ρουμάνια,το αίμα της το ιερό τ᾽ αγκάθια το συνάζουν·στις λαγκαδιές γυροβολά, θρηνολογεί και σκούζει,τον άντρα τον Ασσύριο4 καλεί, το παλικάρι.Ολόμαυρο το αίμα του στάζει στον αφαλό του,25βάφονται κατακόκκινα του Άδωνη τα στήθη,το στέρνο το χιονόλευκο κι εκείνο πορφυραίνει. «Αλί της της Κυθέρειας», οι Έρωτες θρηνούνε. Όσον εζούσε ο Άδωνης, όμορφ᾽ η Αφροδίτη,30πέθαν᾽ εκείνος κι έδυσε το κάλλος της μαζί του.«Αλί της» λένε τα βουνά, «αλί του» λεν τα δέντρα,για το δικό της τον καημό και τα ποτάμια κλαίνε,δακρύζουν για τον Άδωνη στα όρη οι νερομάνες.Και τα λουλούδια άλικα βάφοντ᾽ από τον πόνο·35μες στα φαράγγια η θεά σέρνει πικρό τραγούδι: «Αλί της της Κυθέρειας, ο Άδωνης εχάθη». (μετάφραση Παντελής Μπουκάλας)
"Στο τέλος, αυτό για το οποίο μετανιώνουμε περισσότερο είναι οι προσπάθειες τις οποίες ποτέ δεν κάναμε"
|
| |
| |
| margarita | Date: Δευτέρα, 02-ΜΑ-2016, 10:19 AM | Message # 14 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 12902
Status: Offline
| Ο Θάνατος και η Ανάσταση στην Αρχαία Ελλάδα
Την Άνοιξη στην Αρχαία Ελλάδα, γιόρταζαν τον θάνατο και την Ανάσταση.Το μαρτυρούν όλα τα Αρχαιοελληνικά Μυστήρια που διδάσκουν τους ανθρώπους, πώς να μην φοβούνται τον θάνατο. Εκείνος ο οποίος έχει μυηθεί στα μυστήρια της ζωής και της φύσης, γνωρίζει πολύ καλά ότι θάνατος δεν υφίσταται.Οι σημαντικότερες εορτές των Αρχαίων Ελλήνων ήταν στις ισημερίες και στα ηλιοστάσια (τροπή του ήλιου).Οι πρώτοι Έλληνες παρατήρησαν ότι τον χειμώνα η γη δεν καρποφορεί. Ενώ όταν ερχόταν η Άνοιξη η φύση άλλαζε. Η γη άνθιζε και καρποφορούσε.Έτσι θεσπίστηκαν οι πρώτες εορτές αφιερωμένες στην Μητέρα Γη. Εόρταζαν τόσο τον θάνατό της τον χειμώνα και την ανάστασή της την Άνοιξη. Αργότερα την Μητέρα Γη εκπροσώπησαν αρκετοί θεοί.Ο μύθος του ΆδωνηΣτην Αθήνα λοιπόν εόρταζαν τον θάνατο και την ανάσταση του Άδωνη. Ο συμβολισμός των μυστηρίων είχε σχέση με την βλάστηση και την καρποφορία της Γης. Το έθιμο αυτό ήταν αρκετά μεταγενέστερο και «εισήχθη» στην Ελλάδα από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.Τι αναφέρει όμως ο μύθος του Άδωνη. Κάποτε η Αμαζόνα Σμύρνα καυχήθηκε ότι είναι ομορφότερη από την Αφροδίτη. Τότε η θεά την έκανε να ερωτευθεί τον πατέρα της. Ένα βράδυ η Σμύρνα μεθυσμένη ενώθηκε μαζί του. Την άλλη μέρα όταν ανακάλυψε τι είχε κάνει πήγε σε ένα δάσος να κρυφτεί. Η θεά την λυπήθηκε και την μεταμόρφωσε σε ένα δέντρο που ονομάστηκε «Μυρσίνη». Αργότερα από τον φλοιό αυτού του δέντρου γεννήθηκε ο Άδωνης.Η Αφροδίτη έδωσε το βρέφος στην Περσεφόνη να το μεγαλώσει στο βασίλειο του Άδη. Ο Άδωνης έγινε ένας πανέμορφος άντρας. Τόσο η Περσεφόνη όσο και η Αφροδίτη τον ερωτεύτηκαν. Την διαμάχη αυτή ανέλαβε να λύσει ο Δίας. Αποφάσισε ότι ο Άδωνης το ένα τρίτο του χρόνου μπορεί να τον περνάει με την Περσεφόνη, το άλλο τρίτο του χρόνου με την Αφροδίτη, και το υπόλοιπο χρόνο όπου εκείνος ήθελε.Η Αφροδίτη όμως χρησιμοποιώντας την μαγική της ζώνη επηρεάζει τον Άδωνη, ο οποίος τελικά αποφασίζει να περνά το ένα τρίτο (τέσσερις μήνες) στον κάτω κόσμο με την Περσεφόνη και τα υπόλοιπα δύο τρίτα (οκτώ μήνες) στον επάνω κόσμο με την Αφροδίτη.Έτσι λοιπόν κάθε φορά που ο Άδωνης κατέβαινε στον κάτω κόσμο η φύση πάγωνε και τα λουλούδια μαραίνονταν, ενώ η Αφροδίτη έμενε στο παλάτι της αναμένοντας την άφιξή του. Η κάθοδος του Άδωνη συμβόλιζε τον χειμώνα.
Όταν ο Άδωνης ανέβαινε στον επάνω κόσμο τότε η φύση τον πρώτο καιρό άνθιζε και το επόμενο διάστημα καρποφορούσε. Τα χωράφια λουλούδιαζαν και τα δέντρα άνθιζαν. Η Αφροδίτη έφευγε από το θεϊκό της παλάτι στον Όλυμπο και απολάμβανε τον έρωτά της με τον Άδωνη στην φύση, στα βουνά και στα δάση.Ο Άδωνης συνόδευε πάντα την Αφροδίτη. Όμως ο Άρης καραδοκούσε. Αιώνια ερωτευμένος με την Αφροδίτη θέλησε να βγάλει τον Άδωνη από την μέση, στέλνοντάς τον για πάντα στο σκοτεινό βασίλειο του κάτω κόσμο. Έτσι μία ημέρα που ο Άδωνης πήγε για κυνήγι, ο Άρης μεταμορφώθηκε σε αγριογούρουνο και τον σκότωσε.Ο θρήνος της Αφροδίτης ακούστηκε παντού. Τα δάκρυά της αναμίχθηκαν με το αίμα του νεκρού Άδωνη και όπου έπεφταν φύτρωναν παπαρούνες ενώ όπου υπήρχαν άσπρα τριαντάφυλλα βάφτηκαν κατακόκκινα από το αίμα του.Η Αφροδίτη κλαίει απαρηγόρητη επάνω από τον νεκρό Άδωνη και ο αρχαίος λυρικός ποιητής Βίωνας περιγράφει την τραγική αυτή ιστορία σαν τον «επιτάφιο του Άδωνη».Η Αφροδίτη τριγυρνά με λυτά μαλλιά και ξυπόλητη ανάμεσα στα λαγκάδια και στα δάση και μαζί της στέναζαν η Ηχώ και οι Άνεμοι. Απαρηγόρητη η Αφροδίτη ζητά πάλι από την Περσεφόνη πίσω τον Άδωνη. Η Περσεφόνη συγκινημένη, αυτή την φορά, από τα δάκρυα της Αφροδίτης συμφωνεί να περνά έξι μήνες τον χρόνο ο Άδωνης μαζί της στον κάτω κόσμο και άλλους έξι μήνες να τους περνά με την Αφροδίτη. Έτσι επέρχεται η Ανάσταση του Άδωνη.Σύμφωνα με αυτόν τον μύθο εόρταζαν στην Αθήνα, αλλά και σε μερικές άλλες πόλεις της Ελλάδας τα «Αδώνεια μυστήρια», δηλαδή τον θάνατο (επιτάφιο) και την ανάσταση του Άδωνη.Η πρώτη ημέρα των μυστηρίων λεγόταν «αφανισμός» και ήταν ημέρα πένθους για τον θάνατο του θεού.Στην Αθήνα οι γυναίκες θρηνούσαν μπροστά σε δύο νεκροκρέβατα που ήταν τοποθετημένα στις εισόδους των σπιτιών. Πάνω στα νεκροκρέβατα έβαζαν ξύλινα ομοιώματα του Άδωνη και της Αφροδίτης. Γύρω τοποθετούσαν γλάστρες με φυτά και όταν αυτά αναπτύσσονταν τα τοποθετούσαν πάνω στις στέγες των σπιτιών.Το ομοίωμα του Άδωνη το άλειφαν με μύρο, το έντυναν με λευκά ρούχα. Τέλος το τύλιγαν σε λευκό σεντόνι, το στεφάνωναν και το στόλιζαν με λουλούδια. Μετά ακολουθούσε ο θρήνος και τέλος το περιέφεραν ως επιτάφιο.Οι γυναίκες με λυμένα τα μαλλιά τους, όπως η Αφροδίτη, και ξυπόλητες με θρήνους και οδυρμούς και με την συνοδεία αυλού, έκανα περιφορά (επιτάφιο) στους δρόμους της πόλης του ομοιώματος του Άδωνη. Η περιφορά γινόταν μόνο από γυναίκες.Κατόπιν πήγαιναν σε πηγές ή ποτάμια και έριχναν το ομοίωμα του Άδωνη στα νερά παρακαλώντας να επιστρέψει ο θεός από τον κάτω κόσμο.Η δεύτερη ημέρα ήταν ημέρα χαράς και εόρταζαν την ανάσταση του θεού και την άφιξή του στον επάνω κόσμο. Παρέθεταν πλούσια γεύματα συνοδευόμενα από χορούς και τραγούδια.Για να συμβολίσουν την γιορτή της φύσης έσπερναν και καλλιεργούσαν σε γλάστρες και παρτέρια στάρι, κριθάρι, μαρούλι, μάραθο και διάφορα λουλούδια, τα οποία περιποιούντο επί οκτώ ημέρες αποκλειστικά γυναίκες. Ήταν οι λεγόμενοι Αδώνιοι κήποι. Κατόπιν έκαιγαν τους κήπους αυτούς ή τους πέταγαν στην θάλασσα σε κάποιες πόλεις, ενώ στην Αθήνα όπως προαναφέρθηκε τους τοποθετούσαν στις στέγες των σπιτιών.Στα Αδώνεια έκαιγαν μύρα ως θυμίαμα και έψαλλαν άσματα, ενώ μερικές φορές γίνονταν και μυήσεις σχετικά με τον θάνατο και την ανάσταση. Οι μυήσεις αυτές βέβαια δεν είχαν την ίδια ισχύ που έχουν στα Ορφικά ή στα Ελευσίνια μυστήρια.Θάνατος και Ανάσταση του ΔιονύσουΣτην Αρχαία Ελλάδα όμως εορταζόταν ο θάνατος και η Ανάσταση του Διονύσου με δύο διαφορετικούς τρόπους. Ο πρώτος δεν είναι ευρέως γνωστός αλλά υπήρχε.Ο Διόνυσος σχετίζεται και αυτός με την φύση, την γονιμοποίηση και την καρποφορία της. Χάρισε στους ανθρώπους την καλλιέργεια του αμπελιού. Σύμφωνα με τον μύθο ο Διόνυσος κατέβηκε στον Άδη για να φέρει πίσω στην ζωή την μητέρα του Σεμέλη.Η κάθοδό τους έγινε από μία λίμνη στην Αργολίδα που λεγόταν «Αλκυονία». Ο Αριστοφάνης στους βατράχους τον τοποθετεί να κατεβαίνει στον κάτω κόσμο από μία λίμνη των Αθηνών, που ονομαζόταν «Λίμναι».
Τότε οι άνθρωποι θρηνούσαν τον αναχώρηση του Διονύσου. Δηλαδή τον θάνατο του Διονύσου. Και ενώ η φύση ήταν ήδη ανθισμένη, τα άνθη μαραίνονταν. Αυτό συνέβαινε περίπου την εαρινή ισημερία, όπου ναι μεν η φύση ανθίζει αλλά σε λίγο τα άνθη μαραίνονται για να μετατραπούν σε καρπούς.Τον θρήνο αυτόν συνόδευαν διάφορες επικλήσεις προς τον θεό, με συνοδεία σάλπιγγας, με τις οποίες τον παρακαλούσαν να επιστρέψει στον επάνω κόσμο.Η «επιφάνεια», η επάνοδος, η Ανάσταση του Διονύσου εορταζόταν την θερινή τροπή του ήλιου (θερινό ηλιοστάσιο), όπου και τοποθετείται η γενέθλιος ημερομηνία του θεού.Ένα χαρακτηριστικό του εορτασμού αυτού ήταν ότι ο Διόνυσος επέστρεφε στον επάνω κόσμο με ένα πλοίο. Τότε οι Αρχαίοι Έλληνες εόρταζαν την επάνοδο του θεού και συγχρόνως την καρποφορία της γης.Ο δεύτερος εορτασμός του Διονύσου είναι εκείνος όπου κατασπαράζεται από τους Τιτάνες. Συγκεκριμένα στα Ορφικά μυστήρια κατά την εαρινή ισημερία ο Διόνυσος ο Ζαγρέας (τιτανική φύση) πεθαίνει με οδυνηρό θάνατο αφού κατασπαράζεται από τους Τιτάνες. Η θεά Αθηνά όμως σώζει την καρδιά του, την πηγαίνει στον Δία και εκείνος μεταμορφώνει τον Διόνυσοτον Άνθιο – Ελευθερέα – Λυσία, ο οποίος επιστρέφει στην γη για να διδάξει στους ανθρώπους πώς να απελευθερώσουν την ψυχή τους από τα δεσμά της ύλης.Ο Διόνυσος σε διάφορες απεικονίσεις απεικονίζεται από τα αρχαία χρόνια με ένα φωτοστέφανο στο κεφάλι.Τόσο στα Ορφικά όσο και στα Κορυβαντικά μυστήρια συμπλήρωναν τον εορτασμό με την ωμοφαγία και την οινοποσία, όπου έτσι μεταλάμβαναν το «σώμα και το αίμα» του θεού Διονύσου. Ο συμβολισμός του συγκεκριμένου εορτασμού ήταν η αναγέννηση του πνευματικού ανθρώπου.Κατόπιν οι Ορφικοί την θερινή τροπή του ήλιου (θερινό ηλιοστάσιο) εόρταζαν την Ανάσταση του Διονύσου ως Διόνυσος ο Ελευθερέας.Όμως τον θάνατο και την Ανάσταση στην Αρχαία Ελλάδα συμβόλιζαν και τα Ελευσίνια μυστήρια με την επάνοδο της Περσεφόνης από τον Άδη, την Άνοιξη.Αλλά και οι Μύστες των Δελφών στο διάστημα από την εαρινή ισημερία έως το θερινό ηλιοστάσιο τελούσαν μυστήρια σχετικά με την επάνοδο του Απόλλωνα Φοίβου.Στην Φωκίδα κατά την εποχή του Δευκαλίωνα μετά τον κατακλυσμό υπήρχε η πόλη Πανοπεύς. Οι Πανοπείς κατάγονται από τους Μινύες την φυλή των Αργοναυτών και ήταν μέτοικοι από τον Ορχομενό.
Η αρχαία πόλη Πανοπεύς έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην αρχαία Ελλάδα και στο γένος των Ελλήνων αλλά αυτό θα το αναφέρω σε μία άλλη ανάρτηση.
Read more: http://www.newsbomb.gr/ellada....TrXPOc6
"Στο τέλος, αυτό για το οποίο μετανιώνουμε περισσότερο είναι οι προσπάθειες τις οποίες ποτέ δεν κάναμε"
|
| |
| |
| Θνητος | Date: Δευτέρα, 02-ΜΑ-2016, 10:30 AM | Message # 15 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 10708
Status: Offline
| Ωραιο !
ΚΑΛΟΜΕΛΕΤΑ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ
|
| |
| |
