| Θνητος | Date: Πέμπτη, 28-ΙΟΥ-2011, 11:19 PM | Message # 16 |
 Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 10708
Status: Offline
| Ποιοί και πόσοι έγιναν πλουσιότεροι από την οικονομική κρίση
16/07/2011 12:16
Υπάρχουν κερδισμένοι από την οικονομική κρίση; ‘Οσο κι αν ακούγεται παράξενο, περίπου 24,2 εκατομμύρια άνθρωποι με καθαρά περιουσιακά στοιχεία άνω του 1 εκατ. δολαρίων (συμπεριλαμβανομένων και ακινήτων) έγιναν πλουσιότεροι, σύμφωνα με την Credit Suisse.
Πρόκειται ουσιαστικά για το 0,5% του πληθυσμού της γης που έχει στα χέρια του το... 36% του παγκόσμιου πλούτου (περίπου 70 τρισ. δολάρια επί συνόλου 200 τρισ.)!
Παρότι προηγήθηκε μια δεκαετία... μηδενικών κερδών από τα χρηματιστήρια, η κατάρρευση της αγοράς ακινήτων και, το κυριότερο, η μεγαλύτερη χρηματοοικονομική κρίση μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, εντούτοις, όπως προκύπτει από μελέτη της Credit Suisse, οι... έχοντες κατάφεραν από το 2000 μέχρι σήμερα να αυξήσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία κατά 72%!
Πρόσφατη έρευνα της Deloitte εξάλλου υπογραμμίζει πως ό,τι έχασαν οι πλούσιοι από το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου μέχρι το 1980, το κέρδισαν τις προηγούμενες τρεις δεκαετίες χάρη στην... παγκοσμιοποίηση.
Αντιθέσεις
Στον αντίποδα, το 50% του πληθυσμού δεν συγκεντρώνει περισσότερο από το... 2% του παγκόσμιου πλούτου. Οσο για τους δισεκατομμυριούχους (δηλαδή με περιουσία άνω των 100 εκατ. δολαρίων), αυτοί δεν ξεπερνούν στον πλανήτη τους... 5.000 όπως προκύπτει από το τελευταίο «Wealth Report» της Citi Private Bank σε συνεργασία με την Knight Frank, ένα νούμερο το οποίο ανεβαίνει στους 26.700 εάν υπολογιστούν και τα ακίνητα.
Σε μια περίοδο δηλαδή κατά την οποία η μία χώρα μετά την άλλη -και αναφερόμαστε στις αναπτυγμένες- αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, ακόμη και το ενδεχόμενο χρεοκοπίας (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία κ.λπ.) οι έχοντες και κατέχοντες καταφέρνουν να... «αβγατίζουν» τις περιουσίες τους.
Ενώ δηλαδή η αγοραστική δύναμη για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων συρρικνώνεται διαρκώς και η ανεργία αποτελεί το βασικό πρόβλημα για τις περισσότερες οικονομίες -πέραν των μεγάλων δημοσιονομικών ανισορροπιών- οι πολυεκατομμυριούχοι βγάζουν την κρίση σχεδόν... αλώβητοι ή στη χειρότερη περίπτωση με τις μικρότερες δυνατές οικονομικές απώλειες.
Πού τους βρίσκουμε
Οι περισσότεροι... «εκπρόσωποι» της «πλουτοκρατίας» βρίσκονται στις Ηνωμένες Πολιτείες (9,94 εκατομμύρια), την Ιαπωνία (2,38 εκατ.), τη Γερμανία (περίπου 1,2 εκατ.), την Ιταλία (1,41 εκατ.), τη Μεγάλη Βρετανία (1,23 εκατ.), τη Γαλλία (2,22 εκατ.), τον Καναδά (905 χιλ.) και την Κίνα (805 χιλ.), δηλαδή ουσιαστικά τις χώρες της G8 με μόνη διαφορά την παρουσία της Κίνας αντί της Ρωσίας.
Από τα υπόλοιπα κράτη του πλανήτη, αρκετούς πλούσιους... εντοπίζουμε στην Ελβετία, τη Σιγκαπούρη, τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Ισπανία, την Αυστραλία, την Ινδία, τη Βραζιλία, τη Ρωσία, τη Νότιο Κορέα και την Ταϊβάν.
Οι παράγοντες που επηρεάζουν το οικονομικό τοπίο
Αναφορικά με τις βραχυπρόθεσμες προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας, στην τελευταία της μελέτη η Deloitte αναφέρει πως η ένταση στη Μέση Ανατολή και ο καταστροφικός σεισμός στην Ιαπωνία ανανέωσαν το ενδιαφέρον σχετικά με τα αυξανόμενα κόστη της ενέργειας και τις υψηλές τιμές των καυσίμων.
Οι επιπτώσεις αυτών των γεγονότων είναι πιθανό να μεταβάλουν βραχυπρόθεσμα το παγκόσμιο οικονομικό τοπίο.
Ειδικότερα, στην Ευρωζώνη, η οικονομία της περιοχής φαίνεται να έχει αφήσει πίσω της την ύφεση και η ανάκαμψη κατά τους τελευταίους μήνες είναι γεγονός.
Η Γερμανία ενδέχεται να φτάσει τα προ-κρίσης επίπεδα ΑΕΠ ακόμα και νωρίς φέτος το καλοκαίρι - έναν ολόκληρο χρόνο πριν από το αναμενόμενο.
Πάντως αν και το «ατμόπλοιο της Ευρωζώνης»- κινείται φαίνεται να υπάρχουν αρκετά- «παγόβουνα» στην πορεία του. Αναφερόμαστε ασφαλώς στα μεγάλα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν χώρες της ΕΕ όπως είναι π.χ. η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία.
Τα περιφερειακά κράτη συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν προβλήματα υψηλής ανεργίας, χαμηλής παραγωγικότητας του εργατικού δυναμικού και μεγάλου εξωτερικού χρέους.
Ταυτόχρονα, τα κράτη του πυρήνα παρουσιάζουν δείγματα «υπερθέρμανσης» με τον πληθωρισμό να δείχνει το «άσχημο» πρόσωπό του.
Η κρίση στον τραπεζικό κλάδο δεν έχει λήξει ακόμα και η Ε.Ε. αναγκάστηκε να παράσχει περισσότερα πακέτα διάσωσης υπό το νεοσύστατο ταμείο στήριξης, προκειμένου να διασώσει το ευρώ.
Ανισορροπίες
Οι αναλυτές αναμένουν κάποιες ανισορροπίες και στο Ηνωμένο Βασίλειο, από τη στιγμή που το ενδιαφέρον στρέφεται από τους καταναλωτές και την κυβέρνηση στον αναζωογονημένο ιδιωτικό τομέα.
Η ρωσική οικονομία είναι έτοιμη για την ανάπτυξη υποστηριζόμενη και από τις υψηλές τιμές ενέργειας. Πάντως, η διατηρησιμότητα υψηλών ρυθμών ανάπτυξης εξαρτάται από τις επενδύσεις στην παραγωγή ενέργειας, από την αποκλιμάκωση των φόρων μισθωτών υπηρεσιών και από την ενίσχυση της διαφάνειας.
Από την άλλη πλευρά, οι προοπτικές για την οικονομία των ΗΠΑ χαρακτηρίζονται μάλλον αισιόδοξες. Παρά το γεγονός ότι οι τιμές των πρώτων υλών αυξάνονται και ο πληθωρισμός βρίσκεται σε άνοδο σε παγκόσμιο επίπεδο, οι αναλυτές της Deloitte υποστηρίζουν ότι θα ξεπεραστεί η «παγίδα ρευστότητας».
Αναφορικά με εκείνους που χαράσσουν τις πολιτικές στην Ιαπωνία θα πρέπει να είναι ιδιαιτέρως προσεκτικοί σχετικά με τον κίνδυνο ραγδαίας αύξησης της ισοτιμίας του γεν. Πάντως, σύμφωνα με τη μελέτη, οι προσπάθειες ανοικοδόμησης της Ιαπωνίας θα μπορούσαν να ανακινήσουν την πολυπόθητη αύξηση του πληθωρισμού.
Στην Ασία, οι αυξανόμενες τιμές του πετρελαίου και οι δημογραφικές αλλαγές θα οδηγήσουν την κινεζική οικονομία σε μια ανάπτυξη που θα ακολουθεί περισσότερο «βιώσιμους» ρυθμούς.
Τέλος, οι προοπτικές για την Ινδία και τη Βραζιλία παραμένουν υγιείς, καθώς ο δημοσιονομικός συντηρητισμός εκτιμάται πως θα οδηγήσει σε ενίσχυση της αυτοπεποίθησης των αγορών στις χώρες αυτές και σε ενθάρρυνση των επιχειρηματικών επενδύσεων.
122 τρισ. $ στα χέρια ιδιωτών
Στο αστρονομικό ποσό των 122 τρισ. δολαρίων (ποσό διπλάσιο από το παγκόσμιο ΑΕΠ) εκτινάχθηκε το 2010 ο πλούτος που βρίσκεται στα χέρια ιδιωτών.
Λαμβάνοντας ώθηση από την οικονομική ανάκαμψη, κατέγραψε αύξηση 8% ή 9 τρισ. δολάρια και είναι πλέον κατά περίπου 20% υψηλότερος σε σχέση με το 2008.
Σύμφωνα με την ενδέκατη ετήσια έκθεση «Global Wealth», την οποία δημοσιεύει η Boston Consulting Group (BCG), ο φρενήρης ρυθμός πλουτισμού θα συνεχιστεί και την επόμενη πενταετία, με ρυθμό 5,9% ετησίως κατά μέσο όρο. Αυτό, σύμφωνα με τους υπολογισμούς, θα έχει αποτέλεσμα ως το 2015 ο πλούτος των ιδιωτών να έχει φτάσει στα 162 τρισ. δολάρια.
Συνολικά στον κόσμο καταγράφονται 12,5 εκατ. νοικοκυριά που διαθέτουν περιουσία άνω των επτά ψηφίων και αντιπροσωπεύουν μόλις το 0,9% του συνόλου των νοικοκυριών του πλανήτη. Ταυτόχρονα, όμως, έχουν στα χέρια τους το 39% του παγκόσμιου πλούτου - έναντι 37% το 2009.
Η Σιγκαπούρη είναι το κράτος που εμφανίζει τόσο τη μεγαλύτερη «πυκνότητα» σε νοικοκυριά εκατομμυριούχων (το 15,5% του πληθυσμού της) όσο και τον υψηλότερο ρυθμό αύξησής τους (30%).
Πηγή «Ημερησία»Added (2011-07-28, 11:19 PM)
---------------------------------------------
http://www.youtube.com/watch?v....#at=454
Μην βαρεθειτε ! δειτε το , αξιζει τον κοπο.
ΥΓ. Λετε να καταλαβαν την απαντηση ??
Οπως καταλαβαιναν οι χριστιανοι τα δελφικα παραγγελματα ??
ΚΑΛΟΜΕΛΕΤΑ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ
|
| |
| |
| Αθηναίος | Date: Παρασκευή, 29-ΙΟΥ-2011, 0:01 AM | Message # 17 |
 Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 10386
Status: Offline
| Το μόνο που θα κατάλαβαν πρέπει να ήταν η πίκρα του ινδιάνου που καταλάβαινε ότι δεν μπορεί να κρατήσει την γη του πλέον και θα έτριβαν τα χέρια τους. 
Φοβερή απάντηση, αλλά με πολύ δόση μελαγχολίας από τον Ινδιάνο για την αδυναμία του να κρατήσει την γη του! Καυ συνάμα προφητική!!!!
Γης παις ειμί και ουρανού αστερόεντος,
αυτάρ εμοί γένος ουράνιον.
Message edited by Αθηναίος - Παρασκευή, 29-ΙΟΥ-2011, 0:02 AM |
| |
| |
| Θνητος | Date: Δευτέρα, 22-ΑΥΓ-2011, 9:24 PM | Message # 19 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 10708
Status: Offline
| Οι Γερμανοί κερδοσκοπούσαν σε βάρος… όλων!
Και πάλι στο εδώλιο για διαφθορά η Deutsche Bank! Τελικά, οι κατήγοροι των Ελλήνων και τα «σκληρά καρύδια» της ευρωπαϊκής οικονομίας, αποδεικνύονται συνεχώς όλο και πιο διεφθαρμένοι, ακόμα και σε κράτη που δε θεωρούνται «μπανανίες». Αν και αυτό καταγράφεται σε χώρες με αξιοπρέπεια που επιδιώκουν την πάταξη της διαφθοράς κι όχι της συντήρησης του άθλιου πολιτικού συστήματος, όπως είναι το ελληνικό.
Ο γενικός εισαγγελέας της Σεούλ, στη Νότια Κορέα, αποφάσισε να ασκήσει ποινική δίωξη κατά τεσσάρων στελεχών της Deutsche Bank και κατά της θυγατρικής της Deutsche Bank Securities Korea Co, λόγω του ότι προκάλεσαν με την έκνομη συμπεριφορά τους, την ανεξέλεγκτη πτώση μετοχών στον νοτιοκορεατικό χρηματιστήριο, τον περασμένο Νοέμβριο, με αποτέλεσμα να εξανεμιστούν 18,75 δισεκατομμύρια ευρώ!
Οι νοτιοκορεατικές αρχές δηλώνουν ότι αυτή η τακτική της Deutsche Bank προκαλεί αρνητική εικόνα για τους ξένους επενδυτές οι οποίοι βλέπουν ένα ανεξέλεγκτο σύστημα. Επιπλέον, αυτό το γεγονός είναι στίγμα για τη γερμανική τράπεζα και τη φήμη της.
Σύμφωνα με την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς της Ν. Κορέας, πέντε από τους υπαλλήλους της Deutsche Bank, στο Χονγκ Κονγκ, τη Σεούλ και τη Νέα Υόρκη, συνωμότησαν για να χαλιναγωγήσουν την αγορά, αναγκάζοντας τον χρηματιστηριακό δείκτη Kospi να έχει ανεξέλεγκτη πτώση τα τελευταία δέκα λεπτά της συνεδρίασης της 11ης Νοεμβρίου του 2010.
Σύμφωνα με την έρευνα των νοτιοκορεατικών αρχών, οι πέντε υπάλληλοι προέβησαν σε πώληση μετοχών αξίας 1,7 τρισεκατομμυρίων ευρώ (!) επί μισή ώρα συνεχόμενα μέχρι και δέκα λεπτά πριν τη λήξη της συνεδρίασης, με στόχο να προκαλέσουν πτώση του δείκτη. Το γεγονός αυτό απέφερε στη Deutsche Bank «μη δίκαια κέρδη» ύψους 31 δισεκατομμυρίων ευρώ!
Η Deutsche Bank τιμωρήθηκε με ποινή αποκλεισμού από τις χρηματιστηριακές συναλλαγές για διάστημα έξι μηνών, που είναι η μεγαλύτερη ποινή που έχει επιβληθεί σε χρηματιστηριακή εταιρεία στη Νότια Κορέα! Η ίδια η τράπεζα αρνείται τις κατηγορίες…
Τέτοια γεγονότα αποκαλύπτουν την ξεφτίλα (ο σίγουρα πιο δόκιμος όρος «ηθική κατάπτωση» είναι ανεπαρκής) του πολιτικού μας συστήματος και την αντίληψη που έχει περί Δικαιοσύνης, αφού οι απειλές για την επιβολή προστίμων εναντίον όσων γερμανικών εταιριών παρανόμησαν έχουν μείνει μόνο στα λόγια.
Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι οι Γερμανοί που κουνάνε το δάχτυλο στην απείθαρχη Ελλάδα, έχουν κατά το κοινώς λεγόμενο «τη φωλιά τους λερωμένη». Κι αυτό διότι γνώριζαν τις υπερβολές που γινόντουσαν στην Ελλάδα και έκαναν τα «στραβά μάτια» διότι αυτό εξυπηρετούσε τα οικονομικά τους συμφέροντα. Δεν τους μέμφεται κανείς γι’ αυτό αλλά για το ότι έχουν το θράσος να μιλούν γενικευτικά και απλουστευτικά για τους «τεμπέληδες Έλληνες», οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, εργάζονται πολύ περισσότερες ώρες από τους Γερμανούς.
Εάν εμείνουν σε αυτή την τακτική κι αν είναι αντί να αναζητηθούν βιώσιμες λύσεις στο πρόβλημα της Ευρωζώνης να μιλάμε με χαρακτηρισμούς, η παρούσα είδηση προσφέρεται για μια περιποιημένη «ταμπέλα» που αντί για «τεμπέληδες Έλληνες» θα λέει «απατεώνες Γερμανοί». Έτσι όμως δεν πρόκειται να γίνει δουλειά. Εάν οι Γερμανοί θεωρούν ότι το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι αβέβαιο, ας πάρουν την ευθύνη να τη διαλύσουν με την αποχώρησή τους, έχοντας πρώτα απομυζήσει τα πάντα από τους κατά τα άλλα εταίρους τους.
Απλά θα πρέπει να γνωρίζουν ότι αυτά που έκαναν στις χώρες του Νότου, θα το πάθουν νομοτελειακά από τους Κινέζους και τους Ινδούς, αφού είναι τόσο αφελείς ώστε πιστεύουν πως η ευημερία των εξαγωγών προς τις αγορές αυτές θα συνεχίσει να τροφοδοτεί την ανάπτυξή τους. Η αφέλειά τους είναι μάλιστα τέτοια που δεν αντιλαμβάνονται πως όλα τους τα προϊόντα έχουν πλέον αντιγραφεί από τις κινεζικές εταιρίες και ότι είναι θέμα χρόνου τα πανάκριβα γερμανικά προϊόντα να μην τα καταφέρνουν και πολύ καλά…
Οι Γερμανοί, ο λαός και η πολιτική τους ηγεσία, δεν αντιλαμβάνεται ότι η παρούσα κρίση είναι είτε αφορμή διάλυσης του «Πύργου της Βαβέλ» που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε μοναδική ευκαιρία για την εισαγωγή κανόνων και τη φυγή προς τα εμπρός, προς την κατεύθυνση της περαιτέρω ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Και λέμε «Πύργος της Βαβέλ», διότι η… ανησυχία μην μπουν οι χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης στο ΝΑΤΟ πριν την Ε.Ε. αφού αυτό, υποτίθεται, θα σήμαινε γεωπολιτική υποβάθμιση για την Ένωση, οδήγησε στην πρόκριση της διεύρυνσης έναντι της εμβάθυνσης, με τα σημερινά αποτελέσματα. Ευτυχώς, τότε η Ελλάδα είχε τηρήσει σωστή στάση και είχε προειδοποιήσει για τα ρίσκα.
Τι να πούμε τώρα, ότι η πρώτη απόφαση της Πολωνίας μόλις μπήκε στην Ε.Ε. ήταν να προμηθευτεί μαχητικά F-16 και όχι κάποιο ευρωπαϊκό; Οι Γερμανοί επιχειρούν να αναστρέψουν τα δεδομένα που τους κατέστρεψαν σε δυο Παγκοσμίους Πολέμους για τους οποίους ευθύνονται, εμβαθύνοντας θεαματικά τις σχέσεις τους με τη Μόσχα… για να κυριαρχήσουν από κοινού στην Ευρασία. Δεν φτάνει όμως, το γιατί θα μας απασχολήσει άλλη φορά… χωρίς την Ευρώπη, η Γερμανία ως γεωπολιτικό μέγεθος έχει βραχυπρόθεσμη αξία…
defence-point
Πηγη , http://greeknation.blogspot.com/2011/08/blog-post_5199.html
ΚΑΛΟΜΕΛΕΤΑ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ
|
| |
| |
| Θνητος | Date: Κυριακή, 04-ΣΕΠ-2011, 8:32 PM | Message # 23 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 10708
Status: Offline
| Τα πανάκριβα δώρα Παπανδρέου στη «στριμωγμένη» Eurobank
Δημοσίευση 23/08/2011 09:05 Ανανέωση 23/08/2011 11:26
Μπορεί η ύφεση στην Ελλάδα να βαθαίνει και εκατοντάδες επιχειρήσεις και νοικοκυριά να κηρύττουν χρεοκοπία, αλλά η μεταβίβαση του πλούτου από τη μεσαία τάξη, σε μια ολιγαρχία εξελίσσεται με ραγδαίους ρυθμούς.
Οι ευθύνες της κυβέρνησης Παπανδρέου, γίνονται έκδηλες και η παραχώρηση της δημόσιας περιουσίας, προς συγκεκριμένους ιδιώτες και τράπεζες, δημιουργεί νέα δεδομένα εσωτερικής αποικιοκρατίας, εκτός της ξένης, που υπό τον ευρωπαϊκό μανδύα και τη διαδικασία των μνημονίων, έχει ήδη επιβληθεί.
Οι ελληνικές κατά όνομα μόνο τράπεζες όλα το προηγούμενα χρόνια και πριν κορυφωθεί η διεθνής κρίση ομολόγων και η παγίδα δανεισμού για την Ελλάδα, κερδοσκοπούσαν ασυστόλως μέσω των κρατικών ομολόγων, τάχα «δανείζοντας» με όρους αγοράς το ελληνικό κράτος και ταυτόχρονα από το δανεισμό προς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, με τοκογλυφικά επιτόκια, αξιοποιώντας δηλαδή την τραπεζικοκεντρική δομή της Ε.Ε, ενώ αυτές δανείζονταν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με επιτόκια της τάξης του 1%, όσο περίπου και η Γερμανία, δάνειζαν το Ελληνικό Δημόσιο στη συνέχεια με επιτόκια της τάξης του 4-6%.
Από τα υπερκέρδη αυτά χορηγούσαν δάνεια και κάρτες στο μέσο νοικοκυριό, με τα ακριβότερα επιτόκια στην Ευρώπη και διατηρώντας το καθεστώς με τα πανωτόκια,παρά το γεγονός ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη με τον πλέον επίσημο τρόπο, τα είχε κηρύξει καταχρηστικά και παράνομα.
Σήμερα οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονται, στην πλειονότητά τους, στην κόψη του ξυραφιού και αγωνιούν τόσο για τις επισφάλειες που έχουν στα χαρτοφυλάκια τους, όσο και για μια σειρά πονηρά «μετοχοδάνεια», που το πλέον πιθανό είναι ότι θα αποκαλυφθούν τους επόμενους μήνες , μέσα από τα stress test της BlackRock, επισείοντας και ποινικές ευθύνες για τις διοικήσεις και τους μετόχους τους.
Ο πλέον βραχυπρόθεσμος κίνδυνος όμως για τις ελληνικές τράπεζες είναι η σχέση εξάρτησης που έχουν πλέον αποκτήσει από την ΕΚΤ, αλλά και η απαξίωση της κεφαλαιοποίησής τους, όπως αυτή περιγράφεται στον πίνακα αξιών του Χρηματιστηρίου Αθηνών.
Το κυρίαρχο ζητούμενο απέναντι στην κατάσταση αυτή, είναι το κατά πόσον θα προχωρήσουν σε συγχωνεύσεις μεταξύ τους, ή θα προσφύγουν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, που σημαίνει ότι θα κρατικοποιηθούν κατά βάση ή τέλος αν θα προσφύγουν σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου απο ξένες τράπεζες οπότε θα διεθνοποιηθούν.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις θα υπάρξουν αλλαγές στα μετοχικά μερίδια των κυρίαρχων μετόχων των τραπεζών, αλλά και αλλαγές στη διευθυντική τους πυραμίδα. Ζητήματα που κυριαρχούν ως κριτήρια στις αποφάσεις που καλούνται να λάβουν, αλλά και στο παρασκήνιο των συζητήσεων με το Μαξίμου και το υπουργείο Οικονομικών.
Η περίπτωση Eurobank
Απο τις τέσσερις μεγάλες τράπεζες, που μάλιστα έκαναν κοινή εμφάνιση στην περίπτωση της ProtonBank, η Eurobank με τα νέα δεδομένα της ύφεσης βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή. Κοινή είναι η εκτίμηση στην αγορά ότι εκτός της Αγροτικής, είναι στην πιό δύσκολη συγκυρία απο την πλευρά των stress tests, αλλά και των επισφαλειών που έχει στο χαρτοφυλάκιο της. Οι επιλογές του μεγαλομετόχου της Σπ. Λάτση και του κεντρικού επιτελείου του τραπεζικού ομίλου, είναι απολύτως συγκεκριμένες.
Στην περίπτωση που διεθνοποιηθεί η τράπεζα, ο Σπύρος Λάτσης θα δει το μετοχικό του μερίδιο στην τράπεζα να συρρικνώνεται σε μεγάλο βαθμό. Στην περίπτωση προσφυγής στο Ταμείο, που σημαίνει κρατικοποίηση, τα μερίδια του Σπ. Λάτση θα περιορισθούν και πάλι, όχι όμως στον όγκο, της πρώτης περίπτωσης. Στην τρίτη περίπτωση, αυτή που επιλέγει ο όμιλος και αξιοποιεί και την ισχυρή πρόσβαση του στην κυβέρνηση για να το πετύχει θα υπάρξει μια συγχώνευση είτε με την Εθνική Τράπεζα, είτε με την Alpha Bank. Με δεδομένη την επίμονα αρνητική θέση που διατηρεί για το ενδεχόμενο συγχώνευσης η οικογένεια Κωστόπουλου, που ελέγχει την Alpha Bank, ο δρόμος της συγχώνευσης με την Εθνική γίνεται, μονόδρομος.
Άλλωστε και ο διορισμός Ταμβακάκη, από την κυβέρνηση στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της Εθνικής, από την πρώτη κιόλας περίοδο της θητείας της, δείχνει ότι η επιλογή για τον κ. Λάτση είναι ανοιχτή σε κάθε περίπτωση.
Τι θα συμβεί σε αυτή την περίπτωση, που η Εθνική συγχωνευθεί, το επόμενο χρονικό διάστημα με την Eurobank; ο μεγαλομέτοχος της δεύτερης θα γίνει μεγαλομέτοχος και στο κοινό σχήμα, αυξάνοντας το μερίδιο του στο σύνολο της τραπεζικής αγοράς, αντί να το δει να συρρικνώνεται στο επίπεδο διεθνοποίησης ή μερικής κρατικοποίησης της Eurobank.
Με τον τρόπο αυτό θα αποκτήσει ταυτόχρονα και ισχυρό λόγο στην περιουσία της Εκκλησίας, των ασφαλιστικών ταμείων, αλλά και στη διαμόρφωση του τοπίου των ακινήτων στη χώρα μας. Είναι αυτό που λέμε ότι κάνεις την κρίση ευκαιρία, αλλά αυτό δεν ισχύει γενικών για τους Έλληνες, αλλά για πολύ συγκεκριμένα πρόσωπα όπως ο Σπ. Λάτσης.
Μια τέτοια εξέλιξη χαρακτηρίζεται ως ένα πολύ «ακριβό δώρο» για τον όμιλο, που θα βρεθεί σε θέση ισχύος διαμορφώνοντας τους συσχετισμούς στη συνέχεια και για τις άλλες τράπεζες. Η κυβέρνηση Παπανδρέου φοβόταν το πολιτικό κόστος και τα σχόλια που θα δημιουργούσε μια τέτοια εξέλιξη, μετά τα αρνητικά stress test του Ιουνίου για την Eurobank, αλλά τα δεδομένα του σήμερα και οι εξαρτήσεις του πολιτικού συστήματος από τον παράγοντα Λάτση, δημιουργούν νέα δυναμική στο deal, παρά το πολιτικό ρίσκο.
Και τα ΕΛ.ΠΕ
Αυτό όμως που δίνει την έκταση των σχέσεων, αλλά και τις προτεραιότητες της κυβέρνησης, είναι ότι πίσω από την εσπευσμένη αποκρατικοποίηση των απολύτως κερδοφόρων Ελληνικών Πετρελαίων, που ακόμη και τη φετινή απολύτως προβληματική χρονιά σημείωσαν εντυπωσιακά κέρδη, βρίσκεται επίσης ο όμιλος Λάτση, που επείγεται να βρεθεί κυρίαρχος μέτοχος σε αυτά, αναλαμβάνοντας με απευθείας συμφωνία και το μερίδιο του Δημοσίου , που τον μετατρέπει από κυρίαρχο μέτοχο που είναι σήμερα σε μοναδικό παίκτη.
Την περίοδο μάλιστα που οι κεφαλαιοποιήσεις είναι στον «πάτο», αλλά επίκεινται έρευνες για την εξόρυξη πετρελαίου σε Αιγαίο και Ιόνιο. Σημειωτέον ότι ο όμιλος Λάτση, απέκτησε το 33,3 % των ΕΛ.ΠΕ, που κατέχει με απευθείας πώληση πάλι απο το δημόσιο, που αποτέλεσε μια απόφαση έκπληξη, από τις πρώτες των κυβερνήσεων Καραμανλή.
Τα δύο αυτά ακριβά δώρα της κυβέρνησης προς τον όμιλο Eurobank, που δείχνουν το πως θα παιχθεί το παιχνίδι τους επόμενους μήνες.
πηγή: newscodeAdded (2011-09-04, 8:32 PM)
---------------------------------------------
Οι δυο δρόμοι της Ζωής
Share
Στη ζωή μας έχουμε κάθε στιγμή την ευκαιρία να επιλέξουμε ανάμεσα σε «μόνο» δυο δρόμους. Λανθασμένα εκπαιδευτήκαμε να πιστεύουμε, είτε ότι έχουμε πολλούς δρόμους τους οποίους διαμορφώνουμε εμείς όπως θέλουμε, είτε ότι δεν έχουμε κανέναν και ότι στερούμαστε επιλογής. Και οι δυο είναι απλά λανθασμένες (περιοριστικές) απόψεις που διστάζουμε να αμφισβητήσουμε. Το πιο δύσκολο όμως – και αυτό παραμένει πάντα μια πρόκληση – είναι να βάζουμε τη θεωρία σε πράξη, να ζούμε τη ζωή μας σύμφωνα με αυτά που λέμε ότι γνωρίζουμε.
Μέσα από την ηθική, τη θρησκευτική μας πίστη και την παράδοση, μάθαμε ότι υπάρχει ένας σωστός και ένας λάθος δρόμος: ο δρόμος του καλού και ο δρόμος του κακού. Δεν υπάρχει όμως αντικειμενικά, κανένας τέτοιος διαχωρισμός, παρά μόνο στο μυαλό μας και στις ιδέες που επιλέγουμε να διατηρούμε εκεί. Η αλήθεια είναι απλή, διαχρονική και φτάνουμε σε αυτήν μέσα από άλλες διαδικασίες σκέψης από αυτές που έχουμε μάθει. Ένα ερώτημα απαντάμε, κάθε στιγμή της ζωής μας, μέσα από κάθε μας σκέψη, μέσα από το λόγο μας και την κάθε πράξη μας: Ποιο δρόμο διαλέγω, πότε και γιατί;
Ποια επιλογή έχω αλήθεια αν εκ των προτέρων έχω καταδικάσει, μειώσει σε αξία ή αγνοώ την αλήθεια των δυο αυτών διαφορετικών δρόμων; Πόσο ελεύθερος είμαι να επιλέξω αν έχω ήδη φορτωθεί ακλόνητες ενοχές για την επιλογή της δράσης μου; Πόσο ελεύθερος είμαι όταν έχω ήδη αποδεχτεί χιλιάδες υποβολές που μου καθορίζουν ποιος είμαι και πώς είναι ο κόσμος γύρω μου;
Δεν είναι εύκολο – μάλλον είναι αδύνατον – να αντιληφθούμε οποιονδήποτε από τους δυο δρόμους αντικειμενικά, όταν κοιτάμε από μέσα προς τα έξω. Και είναι φυσικό επακόλουθο αφού ο καθένας αποτελεί μια διαφορετική κατάσταση ύπαρξης που εμφανίζει μια διαφορετική οπτική.
Το μόνο που μας δίνει αυτή τη δυνατότητα – να κοιτάμε αντικειμενικά, με γαλήνη και σιγουριά τους δυο αυτούς δρόμους – είναι η ανεξάρτητη θέση του παρατηρητή. Είναι μια θέση που σίγουρα δεν έχουμε εκπαιδευτεί να αναγνωρίζουμε και να εκτιμούμε, μέσα από τον τρόπο της διαπαιδαγώγησης μας (και υπάρχει λόγος για αυτό). Όμως είναι μια θέση που μπορούμε να έχουμε δικαιωματικά, ο καθένας μας, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ή πού βρίσκεται, με την ίδια δυνατότητα έκφρασης, την ίδια ευκαιρία διεκδίκησης και επιλογής, φτάνει να το αποφασίσουμε.
Δεν είναι θεωρητικό αλλά εντελώς πρακτικό και ευκολονόητο ότι εκφράζουμε, ως άνθρωποι, ένα πολύ μικρό (ελάχιστο) μέρος των συνολικών δυνατοτήτων μας. Δεν είναι θεωρητικό αλλά εντελώς πρακτικό και ευκολονόητο ότι εμείς οι ίδιοι (ο καθένας μόνος του) χτίζουμε μεθοδικά και προσεκτικά το κελί της φυλακής μας, μέσα από το οποίο αγναντεύουμε περιοριστικά τον κόσμο (μέσα στο οποίο παγιδεύουμε την εξέλιξη μας, τις άπειρες δυνατότητες μας, τη δημιουργικότητα μας). Συνηθίζουμε αυτό το κελί με τον καιρό, πιστεύουμε ότι είναι πραγματικό και ότι βρίσκεται έξω από μας. Το θεωρούμε μέρος ή το όλον του εαυτού μας. Θέλουμε να πιστεύουμε (γιατί έτσι μας βολεύει) ότι είναι δύσκολο ή ακατόρθωτο να σπάσουμε τα δεσμά μας γιατί έχουμε εκπαιδευτεί να βλέπουμε μόνο τις προβολές των δημιουργημάτων μας. Βγάζουμε τρελό όποιον μας πει ότι εμείς οι ίδιοι κρατάμε τα κλειδιά της ελευθερίας μας, ότι το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι βρίσκονται στα χέρια μας και απλά να τα χρησιμοποιήσουμε για να ανοίξουμε την πόρτα αυτή και να βγούμε έξω – γιατί μπορούμε αν το επιλέξουμε.
Τι θα έλεγες σε κάποιον που ερχόταν μια μέρα και σου έλεγε: «Ξύπνα, ζεις έναν εφιάλτη! Εσύ τον δημιούργησες! Εσύ επέλεξες το σενάριο, τους ηθοποιούς, τα πάντα μέσα σε αυτό. Ξύπνα, έχεις κι άλλα όνειρα να δεις, και άλλα σενάρια να δημιουργήσεις, και άλλους ηθοποιούς να διαλέξεις, ακόμα περισσότερα πράγματα να ανακαλύψεις και να μάθεις. Εσύ αποφασίζεις! Γιατί παίζεις πεισματικά τον ίδιο εφιάλτη ξανά και ξανά και ξανά και ξανά; Για δες, υπάρχουν άπειρες επιλογές που μπορείς να επιλέξεις να εκφράσεις. Έλα, ξύπνα τώρα, ένας εφιάλτης είναι μόνο!»
"Τρελός", θα έλεγες, "φέρτε τον ζουρλομανδύα". Την αμέσως επόμενη στιγμή όμως, σε κάποια άλλη περίσταση, λες επιδεικτικά, «από τρελό και από παιδί μαθαίνεις την αλήθεια». Αλλά ούτε και τότε ξέρεις τι λες γιατί έχεις μάθει απλά να παπαγαλίζεις χωρίς συνέπεια πράξης, έχεις μάθει να αλλάζεις τις φράσεις που επαναλαμβάνεις κατά το δοκούν, έχεις μάθει να προσαρμόζεις τις ανάγκες σου στους φόβους σου, που βρίσκονται κρυμμένοι κάτω από τη μάσκα του «ελεύθερου ανθρώπου» που μόνο ο ίδιος δεν βλέπει τη φυλακή του, ενώ είναι ορατή σε όλους τους άλλους.
Υπάρχει και άλλος τρόπος να ζεις. Δεν θα τον μάθεις κοιτώντας μέσα από την ασφάλεια του γνώριμου δρόμου που έχεις (απλά) μάθει να ακολουθείς χωρίς να τον γνωρίζεις πραγματικά. Ακολουθείς τυφλά τις προσταγές (ή καλύτερα τις υποβολές) του, χωρίς να έχεις διεκδικήσει ποτέ να μάθεις το μηχανισμό της λειτουργίας του. Δεν επιλέγουμε ποτέ κάτι διαφορετικό από αυτό που ξέρουμε, ενόσω πιστεύουμε ότι είναι ευκολότερο να συνεχίσουμε να ζούμε με τον τρόπο που γνωρίζουμε. Κανείς δεν επιλέγει την ελευθερία του αν πρώτα δεν αναγνωρίσει τα δεσμά του. Ποτέ δεν μαθαίνουμε αν δεν είμαστε πρόθυμοι να μετακινηθούμε από το γνώριμο και το οικείο.
Το δύσκολο γίνεται εφικτό, το αδιανόητο γίνεται υπαρκτή δυνατότητα, το «ξέρω» γίνεται «θέλω να μάθω», μόνο όταν φτάνουμε σε εκείνο το σημείο στη ζωή μας όπου η μετακίνηση από τις παγιωμένες θέσεις μας γίνεται ζωτική ανάγκη. Η σπίθα υπάρχει μέσα στον καθένα μας. Δεν την αντιλαμβανόμαστε αν δεν γίνει φλόγα, που καίει την καρδιά μας, αναζητώντας από μας την ουσία, την αλήθεια και το νόημα της ζωής μας. Ποτέ δεν ξυπνάμε πιο πριν και ποτέ για κανέναν άλλον λόγο. Δεν σπάμε τα δεσμά μας για χάρη ή για χατίρι άλλων, δεν τα σπάμε από βαριεστιμάρα ούτε από περιέργεια. Τα σπάμε μόνο μέσα από την καθαρή και ειλικρινή πρόθεση να Ζήσουμε, να εκφράσουμε αυτό που πραγματικά Είμαστε.
Το ότι κάποια στιγμή όλοι θα ξυπνήσουμε είναι δεδομένο. Ο καθένας επιλέγει το χρόνο που θα το κάνει και τους εφιάλτες που θέλει να συνεχίσει να βιώνει μέχρι τότε. Και έχουμε ατομικούς και συλλογικούς εφιάλτες… ας μην κατηγορούμε όμως τις προβολές της φυλακής μας και τους καθρέφτες της ασχήμιας που έχουμε δημιουργήσει αλλά δεν θέλουμε να βλέπουμε μέσα μας. Ας απελευθερωθούμε πρώτα εμείς οι ίδιοι από τα δεσμά του δικού μας προγραμματισμένου νου. Τότε θα δούμε αλλά και θα δημιουργήσουμε έναν πολύ διαφορετικό κόσμο, μέσα μας αλλά και έξω από μας.
ΠΗΓΗ: Οι δυο δρόμοι της Ζωής http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2011....0CEhbay
Πηγη , http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2011/09/blog-post_1835.html
ΚΑΛΟΜΕΛΕΤΑ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ
|
| |
| |
| margarita | Date: Κυριακή, 04-ΣΕΠ-2011, 10:57 PM | Message # 24 |
 Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 12902
Status: Offline
| Quote (Θνητος) Μα αυτο που πιστευεις εσυ ειναι αληθεια.
Αλλα αυτο που ειναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δικη σου σκεψη και οχι ετοιμη απο αλλου.
Αν θυμηθουμε τον Σωκράτη , απεφευγε να κανει δηλωσεις αλλα μεσα απο τον διαλογο προσπαθουσε να βαλει τον συνομιλητη του να βγαλει αυτο που ΗΔΗ ηξερε , (μαιευτικη).
εχεις απόλυτο δίκιο θνητε!
"Στο τέλος, αυτό για το οποίο μετανιώνουμε περισσότερο είναι οι προσπάθειες τις οποίες ποτέ δεν κάναμε"
|
| |
| |
