ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ Σ' ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
Το σύμβολο του Boston College της Μασσαχουσέτης…
«αἰὲν ἀριστεύειν… καὶ ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν…» (Ιλιάς Ζ’, στ. 208)
(Πάντα να αριστεύεις…και να είσαι ανώτερος από τους άλλους, και να μην ντροπιάζεις την γενιά των προγόνων σου…)
ΔΙΠΛΟΥΝ ΟΡΩΣΙΝ ΟΙ ΜΑΘΟΝΤΕΣ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
«Διπλά βλέπουν αυτοί που γνωρίζουν γράμματα».
Η φωτογραφία απεικονίζει την είσοδο στο κτίριο της γραμματείας του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου
«ΠΛΕΩΝ ΕΠΙ ΟΙΝΟΠΑ ΠΟΝΤΟΝ ΕΠ’ ΑΛΛΟΘΡΟΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ»
«Μέντης Ἀγχιάλοιο δαίφρονος εὔχομαι εἶναι υἱός, ἀτὰρ Ταφίοισι
φιληρέτμοισιν ἀνάσσω. Νῦν δ’ ὧδε ξὺν νηὶ κατήλυθον ἠδ’ ἑτάροισιν πλέων
ἐπὶ οἴνοπα πόντον ἐπ’ ἀλλοθρόους ἀνθρώπους, ἐς Τεμέσην μετὰ χαλκόν, ἄγω
δ’ αἴθωνα σίδηρον.» (Οδύσσεια, Α.180-184)
«πως είμαι γιος του Αγχίαλου πέτομαι του καστροπολεμάρχου Μέντη με λεν,
κι οι καραβόχαροι Ταφιώτες μ᾿ έχουν ρήγα. Εδώ έχω φτάσει με τους
συντρόφους στο πλοίο μου ταξιδεύω για τόπο αλλόγλωσσο, την Τέμεσα, στο
πέλαο το κρασάτο, να δώσω σίδερο, χαλκό να πάρω πίσω.»
Επιγραφή στη γέφυρα Eiserner Steg της Φρανκφούρτης, Γερμανία.
ΔΙΟΔΙΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΠΡΟΣ ΚΑΪΡΟ
Η αναγραφή της πόλης και στα Ελληνικά ήταν απαίτηση των δημαρχών της
περιοχής προς τιμήν του Μεγάλου Αλέξανδρου. Μια αιχμηρή απάντηση
απέναντι στους ανιστόρητους γείτονες και λοιπούς επιδόξους
http://ermionh.blogspot.nlAdded (14-ΣΕΠ-2013, 3:30 PM)
---------------------------------------------
ΔΕΙΤΕ: Γιατί ο τάφος του Τζιμ Μόρισον έχει ελληνική επιγραφή
Ο θάνατός του σε ηλικία 27 ετών στο Παρίσι κατέπληξε τους θαυμαστές του.
Οι περιστάσεις κάτω από τις οποίες πέθανε ο διάσημος τραγουδιστής των
Doors και ο...
μυστικός ενταφιασμός του έγιναν αφορμή για ατελείωτες φήμες και παίζουν
σημαντικό ρόλο στο μυστήριο που εξακολουθεί να τον περιβάλλει.
Το 1971, ο Μόρισον μετακόμισε σε ένα διαμέρισμα στο Παρίσι μαζί με την
Πάμελα Κούρσον. Του άρεσε η αρχιτεκτονική της πόλης και έκανε μεγάλους
περιπάτους εκεί, όμως λέγεται ότι τον είχε πιάσει κατάθλιψη και ήθελε να
επιστρέψει στην Αμερική. Στο Παρίσι έκανε και την τελευταία του
ηχογράφηση σε στούντιο με δυο Αμερικανούς μουσικούς του δρόμου.
Ο Μόρισον πέθανε στις 3 Ιουλίου του 1971 σε ηλικία 27 ετών. Η επίσημη
εκδοχή είναι ότι η Κούρσον τον βρήκε νεκρό στη μπανιέρα. Δεν έγινε
αυτοψία, γιατί ο γιατρός που τον εξέτασε είπε ότι δεν βρήκε στοιχεία
εγκληματικής ενέργειας. Η απουσία αυτοψίας έδωσε λαβή για πολλές
εικασίες σχετικά με την αιτία θανάτου.
Ο Ντάνυ Σάγκερμαν διηγείται ότι όταν η Κούρσον επέστρεψε στις ΗΠΑ, του
είπε ότι ο Μόρισον είχε πεθάνει από υπερβολική δόση ηρωίνης, την οποία
είχε εισπνεύσει νομίζοντας πως είναι κοκαΐνη. Ο Σάγκερμαν σημειώνει ότι η
Κούρσον έδινε διαφορετικές εκδοχές του θανάτου κατά καιρούς, τη μια
λέγοντας ότι εκείνη τον είχε σκοτώσει και την άλλη ότι ο θάνατός του
ήταν λάθος της.
Η ιστορία με την αθέλητη λήψη ηρωίνης υποστηρίζεται από τη διήγηση του
Αλέν Ρονέ, που έκανε παρέα με το ζευγάρι στο Παρίσι. Ο Ρονέ είχε γράψει
ότι ο Μόρισον πέθανε από αιμορραγία αφού εισέπνευσε ηρωίνη της Κούρσον
κι ότι εκείνη άθελά της αποκοιμήθηκε, αφήνοντάς τον να πεθάνει αντί να
καλέσει για ιατρική βοήθεια.
Στον τάφο του υπάρχει η Ελληνική επιγραφή
Κατά τον δαίμονα εαυτού γράφει στα ελληνικά η επιγραφή που υπάρχει στον
τάφο του και έχει συμβάλλει στο μυστήριο που καλύπτει τη ζωή και το
θάνατό του.
Η λέξη “δαίμων” δεν έχει καμία σχέση όπως την ξέρουμε εμείς σήμερα.
Δαίμων ήταν αρχικά η θεότητα που μοίραζε, κατένειμε την μοίρα (δαίομαι =
μοιράζω) και μετά ονομαζόταν οποιαδήποτε θεότητα στην οποία αποδίδονταν
τιμές.
«Δαίμων εαυτού» ονομαζόταν η θεότητα-προστάτης που ζούσε μέσα σε κάθε
άνθρωπο από τη γέννηση έως το θάνατό του και φρόντιζε για την προσωπική
εξέλιξη κι ευημερία, κάτι σαν το αντίστοιχο σημερινό χριστιανικό
“Φύλακας-άγγελος”, αποτελώντας κατά κάποιο τρόπο έναν “δίαυλο” μεταξύ
του κόσμου των θνητών και του κόσμου των θεών.
“Πράττω κατά τον δαίμονα εαυτού” ουσιαστικά σημαίνει “πράττω σύμφωνα με
αυτό που η συνείδησή μου θεωρεί σωστό”, αδιαφορώντας ίσως για το τι θα
πουν οι άλλοι και είναι μια στάση ζωής που υιοθέτησαν και επιδοκίμασαν
οι Στωικοί φιλόσοφοι.
Έτσι λοιπόν, η φράση “Κατά τον δαίμονα εαυτού” γράφτηκε από τους
συγγενείς του Jim Morrison στον τάφο του, εννοώντας ότι ο τραγουδιστής
των Doors έπραττε στη συντομη ζωή του πάντα σύμφωνα με ό,τι υπαγόρευε η
συνείδησή του, ο “προσωπικός του θεός”, κι όχι σύμφωνα με τις επιταγές
της κοινωνίας.
athensmagazine.gr
24wro.blogspot.com
Added (17-ΣΕΠ-2013, 2:08 AM)
---------------------------------------------
Μαρία Ρεπούση: Επιδοτούμενες εμμονές…
Ηέξαλλη κυρία, Μαρία Ρεπούση, μαζί με τις εθνομηδενιστικές της εμμονές,
έχει και την ψύχωση της ναρκισσιστικής αυθάδειας: Θέλει να βρίσκεται πάντα
στην επικαιρότητα και να ασχολούνται οι πάντες μαζί της.Ο μαζοχισμός σ’ αυτήν τη διαβόητη κυρία είναι η υπέρτατη ηδονή…Νιώθει ψυχωτική αυτοϊκανοποίση όταν την βρίζει όλη η Ελλάδα:
Έτσι μόνο ζει και υπάρχει…
Ωστόσο υπάρχει και το πολιτικό υπόβαθρο αυτών των ψυχωτικών εμμονών: Το υπόβαθρο του «επαγγελματία» που επιδοτείται αδρά για να προβάλλει υστερικά (αλλά και προβοκατόρικα) τα ποικίλα «αξιώματα» του πλανητικού
φασισμού.
Συχνά η «τρέλα» και οι «εμμονές» είναι και αυτά επιδοτούμενα ή αποτελούν το
υποπροϊόν μιας μανιακής προσήλωσης (με το αζημίωτο) στο έργο που σου έχουν
αναθέσει τα μεγάλα αφεντικά και... οι σπόνσορες του χρήματος…
Όπως και να έχει, η «ιστορικός» Μαρία Ρεπούση θα καταγραφεί στην ιστορία σαν
εξάμβλωμα αυθάδειας: ΟΧΙ τόσο διότι είναι διατεταγμένη «ιστορικός»
(επιδοτούμενη μαζί με άλλους από «εστίες» του Σόρος) με στόχο να παραχαράξει
και να αλλοιώσει την ελληνική ιστορία, αλλά για τις υστερικές εμμονές της…
Ας συνοψίσουμε κάποιες κραυγαλέες «επιδοτούμενες εμμονές:
Μετά τους «συνωστισμούς» και CIA, καθώς και τους άθλους της με την
εθνομηδενιστική «γιάφκα» του υπουργείου της Άννας Διαμαντοπούλου
(άλλη διαβόητη υπάλληλος της Νέας Τάξης) είχαμε (20 Μαΐου 1912) ένα νέο κτύπημα της Ρεπούση: Τη ΒΕΒΗΛΩΣΗ,
με προκλητική αυθάδεια, των θυμάτων της κεμαλικής κακουργίας.
Κατόπιν ζήτησε πάλη με προκλητική αυθάδεια να μην περάσουν στο
αντιρατσιστικό νομοσχέδιο ως Γενοκτονίες, αυτές της Μικράς Ασίας
και τον Ποντίων!...
Για όλα αυτά διαβάστε ΕΔΩ:http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7512
Αμέσως μετά (Μάιος 2013) έβγαλε νέα στριγκιά κραυγή:
«Ο χορός του Ζαλόγγου είναι εθνικός μύθος»!!!Διαβάστε σχετικά εδώ:http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7520
Σήμερα η έξαλλη κυρία καταλήφτηκε από νέες εμμονές: Ζητά την κατάργηση σχολικών βιβλίων (η προαιρετική επιλογή στην πράξη σημαίνει κατάργηση).
Άρχισε από τα Θρησκευτικά και προχώρησε στα Αρχαία Ελληνικά, διότι μας λέει η «παντογνώστρια» ότι είναι «νεκρή γλώσσα».
Ο Αλέκος Αλαβάνος της απάντησε, καταλυτικά, με το Ελύτη
«Μου εδόθηκε, αγαπητοί φίλοι, να γράφω σε μια γλώσσα που μιλιέται μόνον
από μερικά εκατομμύρια ανθρώπων. Παρ' όλ' αυτά, μια γλώσσα που μιλιέται επί
δυόμιση χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή και μ' ελάχιστες διαφορές.Η παράλογη αυτή, φαινομενικά, διάσταση, αντιστοιχεί και στην υλικο-πνευματική
οντότητα της χώρας μου. Που είναι μικρή σε έκταση χώρου και απέραντη σε έκταση
χρόνου. Και το αναφέρω όχι διόλου για να υπερηφανευθώ αλλά για να δείξω τις
δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας ποιητής όταν χρησιμοποιεί για τα πιο αγαπημένα
πράγματα τις ίδιες λέξεις που χρησιμοποιούσαν μία Σαπφώ ή ένας Πίνδαρος π.χ.
-χωρίς ωστόσο να έχει το αντίκρυσμα που είχαν εκείνοι επάνω στην έκταση της
πολιτισμένης τότε ανθρωπότητας.Εάν η γλώσσα αποτελούσε απλώς ένα μέσον επικοινωνίας, πρόβλημα δεν θα υπήρχε. Συμβαίνει όμως ν' αποτελεί και εργαλείο μαγείας και φορέα ηθικών αξιών.
Προσκτάται η γλώσσα στο μάκρος των αιώνων ένα ορισμένο ήθος. Και το ήθος αυτό γεννά υποχρεώσεις. Χωρίς να λησμονεί κανείς ότι στο μάκρος εικοσιπέντε αιώνων δεν υπήρξε ούτε ένας, επαναλαμβάνω ούτε ένας, που να μην γράφτηκε ποίηση στην ελληνική γλώσσα. Να τι είναι το μεγάλο βάρος παράδοσης που το όργανο αυτό σηκώνει. Το παρουσιάζει ανάγλυφα η νέα ελληνική ποίηση».
Το διαβάσαμε ΕΔΩ:http://trelogiannis.blogspot.gr/2013/09/blog-post_4010.html
Σημείωση: Ο Αλαβάνος σήμερα θυμήθηκε την ιστορική μας κληρονομιά και τα «εθνικά».
Όταν, όμως, ήταν αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ (του πιο εθνομηδενιστικού κόμματος) ΟΧΙ μόνο είχε καταπιεί τη γλώσσα του και ανεχόταν τις υστερίες πολλών στελεχών του εναντίον του έθνους, της ιστορίας, των πολιτιστικών ιστών κ.λπ, αλλά και τις πριμοδοτούσε πολιτικά: Να θυμηθούμε μόνο τη θέση του ίδιου του Αλαβάνου για τον Εθνικό μας Ύμνο, καθώς και άλλες αντιεθνικιστικές κραυγές του…
Η ιστορική αλήθεια, φυσικά, όπως κάθε αλήθεια, δεν καθορίζεται από τις πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες της εκάστοτε συγκυρίας: Αυτό αποτελεί ακραίο καιροσκοπισμό και τυχοδιωκτισμό…
Σήμερα αγκαλιάζουν και την εκκλησιαστική εξουσία…
Κλείνοντας με την Ρεπούση θα λέγαμε ότι, είναι πολύ πιθανό, αύριο να
καταληφθεί από τις εμμονές ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ της Δημόσιας Παιδείας, αφού
τα «παραρτήματα» των μαφιόζων του χρήματος θα δίνουν πιο «ζωντανή»
και «χρήσιμη μόρφωση»: τη «μόρφωση» της Νέας Τάξης…
πηγή:http://greki-gr.blogspot.gr/2013/09/blog-post_8360.html#more
Παύλος ο καλός ο μαθητής.......
Το μόνο πλέον που μπορεί να προκαλεί
η εν λόγο <<κυρία>> είναι... γέλωτες...
είναι τόσο αναίσθητη που συνεχίζει να
προκαλεί την κοινή γνώμη.
Καθηγήτρια; τι λέτε;
http://dimiourgia-epikinonia.blogspot.nl
