λοιπόν... Θνητέ... θα ξεκινήσω από εσένα
Quote
Quote (xrysanthi)ούτε ακόμα μου μιλάει... αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα... περιμενει να την συνχωρεσης ή να σε συνχωρεσει για κατι μηπως ;;
αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί το ένα να έχει να κάνει με το άλλο
και τι εννοώ
τα όνειρα που βλέπω ... που έχουν να κάνουν μαζί της... δεν έχουν σχέση με την συγχώρεση... αλλά περισσότερο με το ότι μου λείπει... σε υπερβολικό βαθμό και απλά ακόμα και μέσα από τα όνειρα την αναζητάω... έχω ανάγκη να την νιώσω όπως και πρώτα έστω και ακόμα και στο όνειρο μέσα συνειδητοποιώ ότι είναι όνειρο και ότι αυτό που ζω είναι απλά η ανάγκη μου... είναι το κλασικό αν θες παράπονο... αυτό είναι ένα όνειρο.. παρόλο που είμαι μέσα στο όνειρο υπάρχει αυτή η συνειδητοποίηση και το παράπονο έχει την εξής μορφή... αφού είναι όνειρο γιατί δεν μπορώ να κάνω αυτό που θέλω... να επικοινωνήσω μαζί της, να την αγκαλιάσω, τέλος πάντων να κάνω όσα θα ήθελα να κάνω όταν ήταν ακόμα εν ζωή ...
γι αυτό και πάντα θεωρώ ότι αυτά τα όνειρα δεν είναι απλές εικόνες που γεννά το μυαλό μου για να καλύψει τις ανάγκες μου... δεν θέλω να σας κουράσω με λεπτομέρειες... απλά όταν βρίσκομαι μέσα στο όνειρο έχω επίγνωση ότι είναι ένα όνειρο... και όταν ξυπνάω είναι σαν (δεν ξέρω αν θα το μεταφέρω σωστά) σαν να ήμουν για λίγο εκτός σώματος και επανήλθα ξανά σε αυτό και νιώθω το σώμα μου να πονά.. όχι πόνος πόνος αλλά κάτι σαν στέρηση;;; δεν ξέρω πως να το εξηγήσω.
Quote
Quote (xrysanthi)ήμασταν σε ένα καράβι και είχε πολύ φουρτούνα... εγώ φοβόμουν και ο παππούς με
παίρνει αγκαλιά και μου λέει την χαρακτηριστική του ατάκα... "ο καλός ο
καπετάνιος στην φουρτούνα φαίνεται" ... Προειδοποίηση.... ξυπνάω το πρωί
μέσα στα αίματα εγώ, πόσο τυχαίο ήταν αυτό;;... τα συμπεράσματα δικά
σας... Αυτο το πιθανοτερο κατα τη γνωμη μου ειναι οτι επειδη ηξερες το προβλημα (υποσυνειδητα) και καταλαβαινες οτι συνειδητα θα
αγχωθεις επελεξες τον παππου σου να σου θυμισει το γνωμικο !
αυτό θα το θεωρούσα σωστό ή μάλλον το θεωρώ σωστό ως ένα σημείο...
ναι είχα την διαίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά ακόμα και πριν μάθω ότι είμαι έγκυος
είχα όλα τα συμπτώματα που μπορεί να έχει μια κοπέλα στο 2-3 μήνα της εγκυμοσύνης της ενώ το έμβρυο είχε μόλις αρχίσει να κάνει τα πρώτα του βήματα
είχα αφύσικα συμπτώματα για την ηλικία κύησης
και εγώ στην αρχή αυτό πίστευα... δηλ. ότι περισσότερο ήταν μια προειδοποίηση του ίδιου μου του εαυτού για να κατέβω λίγο από το συννεφάκι αλλά μετά δεν ήμουν και τόσο σίγουρη
βλέπεις... η προειδοποίηση δεν ήταν τόσο για την αποβολή... όσο για όλα τα άλλα που ήρθαν
ή τουλάχιστον πλέον αυτό λέει η λογική μου
σωστό λάθος ποιος ξέρει;;;
μετά από αυτό συνέβη ένα γεγονός που με στιγμάτισε... με καθήλωσε στον καναπέ για 6 μήνες... με νέκρωσε από όλες της αισθήσεις μου... δεν ήταν παθολογικό αλλά ψυχολογικό... κοινός θα μπορούσες να το πεις κατάθλιψη... εγώ το λέω άμυνα.... άμυνα γιατί; ... γιατί αν δεν έπεφτα σε ψυχολογικό κόμμα τα πράγματα θα εξελισσόντουσαν πολύ χειρότερα... δεν υπάρχει λόγος να σου το αναλύσω περισσότερο με αναφορές στο τι έγινε... σημασία έχει το αποτέλεσμα...
γι αυτό και πιστεύω ότι αυτό το όνειρο τελικά ήταν προειδοποίηση
Quote
Quote (xrysanthi)μέχρι που πέρσι τα χριστούγεννα αρχίζουν όλοι όσοι ήξερα και μη... να κάνουν
πάρτι στον ύπνο μου... παιδιά σκιάχτηκα... είχα αρχίσει να φοβάμαι...
τόσος συνωστισμός δεν υπήρχε λέμε..περυσι τα χριστουγεννα γινοταν διαφορα πραμμτα στα "εσωτερικα" ή "αστρικα" πεδια !
δεν ξέρω που αναφέρεσαι αλλά εγώ είχα πάθει μπλακ άουτ
η πλάκα είναι που άρχιζα να ουρλιάζω μέχρι και μέσα στον ύπνο μου
τους έλεγα αν ήρθατε να μου πείτε ότι πεθαίνω.. ε πάρτε με να τελειώνουμε
τόσο ψυχοφθόρο ήταν... γιατί άντε να τους βλέπεις... λες οκ κάτι θέλουν να σου που
ε πέστε το ντε να τελειώνουμε τι με βασανίζετε... οι πλάκα, αν μπορείς να το πεις πλάκα
ήταν ότι όλοι όσοι ήρθαν ήταν σκασμένοι από τον πόνο και την στεναχώρια... αρκετοί κλαίγανε κιόλας
μέχρι που έφτασα στο σημείο να λέω, ήρθαν να μου εκφράσουν το πόσο και οι ίδιοι στεναχωριούνται για ότι θα συμβεί για να το μεταφέρω στο άτομο που συνέβη ότι συνέβη ... δεν του είπα τίποτα φυσικά γιατί θα τον έκανα χειρότερα... δεν ξέρω όμως αν έκανα καλά
Quote
υποδηλωνουν οτι σε προσεχεις !!
αχχαχαχαχα
ο ανωτερος εαυτος δλδ (ο φυλακας αγγελος κατα τον χριστιανισμο)
Αυτα !
Δεν εχεις λογο να φοβασαι παντως κατι !!
Εχεις μια εξτρα "δυναμη" που φυσικα καμια φορα σε παιδευει !!
είναι καλό που το μαθαίνω 
όχι πλέον δεν φοβάμαι... ίσα ίσα το καλοδέχομαι... μην σου πω ότι πλέον βρίζω τον εαυτό μου που έκανε τόσο κόπο να το θάψει όταν ήταν στην έξαρση του, αντί να το αναπτύξει Added (23-ΜΑ-2013, 5:19 PM)
---------------------------------------------
Άλκιστης....
Quote
Quote (xrysanthi)ένιωσα σαν να έπεσα σε ένα αόρατο πλέγμα που μου έκοψε την φόρα και γύρισε την φορά του σώματος μου προς τα πίσωΒίωσες μια φυσιολογικότατη εμπειρία μπορώ να σου πω.. Όταν αφήνεσαι ελεύθερη
λειτουργούν ένστικτα και ενέργειες στο σώμα σου που πριν απλά δεν
παρατηρούσες ή ακόμη πιο απλά δεν θα εμπιστευόσουν.. αν δεν βρισκόσουν από πριν σε αυτή την πνευματική κατάσταση δε θα σου συνέβαινε καν!
πράγματι όπως το λες είναι και θα σου πω και το γιατί, γιατί πραγματικά ήταν τελείως κουλό όλο αυτό το σκηνικό...
είχαμε πάει Ναύπλιο και ανεβήκαμε στο Παλαμίδι... στην είσοδο έχει ένα μονοπάτι που οδηγεί σε κάτι καμάρες που βλέπουν... την είσοδο... πως μια τέτοια θέα θα μπορούσε στον οποιοδήποτε να νιώσει δέος... ήταν μια είσοδος όπου εκείνη την στιγμή μπαίνανε μέσα τα παιδιά του υπόλοιπου σχολείου... όμως τα δικά μου μάτια δεν έβλεπαν αυτό... συνειδητά έβλεπα την είσοδο, τα παιδιά, τους δασκάλους... αλλά όσο προχώραγα προς την καμάρα ένιωθα ότι υπήρχε ένα άσπρο πέπλο που το περιέβαλε... σαν ένα αδιόρατο λευκό φως που έμπαινε ανάμεσα σε μένα και την εικόνα που είχα μπροστά μου... και αυτό που θυμάμαι έντονα ήταν ότι ένιωθα δέος... περπάταγα προς το άνοιγμα της καμάρας και ήθελα να πάω όλο και πιο κοντά του... όμως ασυναίσθητα... όχι συνειδητά... η εφορία που ένιωθα μέσα από αυτήν την εικόνα ήταν αυτό που με καλούσε περισσότερο κοντά του....
όταν η μύτη του παπουτσιού μου ακούμπησε στην άκρη πριν τον γκρεμό... φανταστείτε ότι είχε ένα αμυδρό ανασήκωμα που ήταν στο μισό ύψος της μύτης του παπουτσιού μου... δεν υπήρχε περίπτωση να με γλυτώσει αυτό... τα πόδια μου αυτόματα σταμάτησαν να κινούνται αλλά το σώμα μου όχι... έγειρε κανονικά μπροστά... αν δεν ένιωθα κάποιον να με σπρώχνει προς τα πίσω σίγουρα θα είχα φύγει μπροστά... η φίλη μου έλεγε ότι αν δεν με έπιανε από την κουκούλα θα είχα φύγει από κάτω... εγώ θυμάμαι έντονα ότι πρώτα το σώμα μου ίσιωσε και μετά ένιωσα το χέρι της να αγγίζει την κουκούλα μου... δεν της έφερα αντίρρηση γιατί δεν είχα ιδέα πως να εξηγήσω εκείνη την στιγμή όλο αυτό που ένιωσα... όμως θυμάμαι έντονα ότι με ένα χαμόγελο γεμάτο τρομερή εφορία γυρίζω και της λέω... μην φοβάσαι... δεν υπήρχε περίπτωση να πέσω... μέσα μου ένιωθα έντονα ότι ήμουν προστατευμένη, από κάτι... εκείνη την στιγμή όμως δεν ήξερα από τι.. δηλ τότε δεν έκανα σύνδεση ότι πχ αυτό που βίωσα θα μπορούσε να ήταν και ένας πχ φύλακας άγγελος που απλά μπήκε ανάμεσα σε μένα και το κενό για να με σώσει
Quote
Ίσως λειτούργησε ο μηχανισμός άμυνας σου.. Το ποτήρι είτε έσπασε από κάποια
δύναμη είτε από την ίδια σου την ένταση και ήταν κάτι σαν σοκ στον
οργανισμό σου για να τον αποσπάσει από το "βλαβερό" συναίσθημα που είχες
και να σου θυμίσει μια άλλη επίγνωση της κατάστασης..εξ ου και η ηρεμία
σου..
αυτό που ξέρω να σου πω με σιγουριά... είναι ότι το ποτήρι δεν έσπασε γιατί συγκρούστηκε με κάτι ή γιατί το χέρι μου σφηνώθηκε μέσα... για όλα τα άλλα απλά δεν ξέρω τι να σου πω μπορεί να έχεις και δίκιο
Quote
θα συμφωνήσω εδώ με το Θνητό. Σαν οντότητες έχουμε επίγνωση των άμεσων
μελλούμενων, το υποσυνείδητο σου σε προετοίμασε με τον τρόπο που το
μυαλό σου θα το δεχόταν καλύτερα..γι αυτό σου έδειξε τον παππού σου..
το πιο πιθανών... δεν έχω λόγο να διαφωνήσω μαζί σου
Quote
πάλι σε φάση ψυχολογικής προετοιμασίας ήσουν απέναντι στο γεγονός..τίποτα δεν είναι τυχαίο!!!
πράγματι ήμουν
Quote
γιατί σου φαίνεται λογικό εντός 40ημέρου ενώ μετά πχ όχι??
Added (23-ΜΑ-2013, 5:22 PM)
---------------------------------------------
και γυρίζω πάλι σε σένα Θνητέ
Quote
προσωπικα την καταβρηκα !!!
χαχαχα
τι μεγαλυτερη χαρα απο το να γνωριζεις ανθρωπους που "ψαχνονται" !!
να προσέχεις τι εύχεσαι... ιδίως όταν έχεις να κάνεις με μένα
μπορεί να σε κάνω να το μετανιώσεις 
ψάχνονται ναι... αλλά για όλα υπάρχουν όρια.. και εγώ έχω πάντα την τάση να τα ξεπερνάω... είναι αυτό που λένε δεν ξέρω ποτέ που να σταματήσω
συγνώμη για το ποστ σεντόνι 
