| aposperittis | Date: Δευτέρα, 31-ΔΕΚ-2012, 4:26 PM | Message # 1 |
 Ο βασιλιάς των μελών
Group: Administrators
Messages: 4719
Status: Offline
| Ποιος μεγάλος Λατίνος ποιητής μιμήθηκε (αν δεν αντέγραψε) τα έργα του Ευριπίδη;
Ευριπίδης (480 π.Χ. - 406 π.Χ.), υπήρξε τραγικός ποιητής και ένας από τους τρεις μεγάλους διδάσκαλους του αττικού δράματος στο αρχαίο ελληνικό θέατρο. Ο άνθρωπος τον οποίο είχε ως πρότυπό του ο κορυφαίος Λατίνος ποιητής, Λεύκιος Άκκιος.
Accius, Lucius (Λεύκιος Άκκιος). Τραγικός ποιητής- γεννήθηκε το 170 π.Χ. στο Πίσαυρο (Pisaurum) της Ομβρικής και πέθανε περί το 86 π.Χ. στη Ρώμη. Καταγόταν από οικογένεια απελεύθερων και απέκτησε πολύπλευρη μόρφωση στη Ρώμη, όπου έζησε ως τα βαθιά γεράματα. Εδώ τον άκουσε ακόμα και ο Κικέρων. Πάτρωνας του ήταν ο D. Iunius Brutus Callaicus. Όντας ο σπουδαιότερος τραγικός ποιητής απέκτησε περίοπτη θέση στη λογοτεχνική ζωή της Ρώμης. Η δικαιολογημένη περηφάνεια του ώθησε τον σατιρικό Λουκίλιο να τον συμπεριλάβει στις σάτιρες του.
Μεταξύ των ποικίλων έργων του την πρώτη θέση κατέχουν οι τραγωδίες: σώζονται 700 περίπου στίχοι και 45 τίτλοι, αριθμός ανυπέρβλητος για άλλους δραματουργούς. Το υλικό του προερχόταν από τους πιο διαφορετικούς μυθολογικούς κύκλους. Ως προς τα πρότυπα του την πρώτη θέση κατείχε ο Ευριπίδης, τα έργα του οποίου ακολουθούσε πολλές φορές στενά. Διέθετε όμως ως ποιητής αρκετή δύναμη απεικόνισης, ώστε να δίνει στα έργα του την προσωπική του σφραγίδα. Χαρακτηριστικό είναι το έντονα ρητορικό του ύφος: τα λογοπαίγνια και η δομή της περιόδου του αποδεικνύουν πως η ρητορική είχε εκπορθήσει και τη δραματική σκηνή. Ενθουσιώδες πάθος χαρακτηρίζει τη γλώσσα του, ενώ η εξωτερική μεγαλοπρέπεια συμβάλλει στην αύξηση του σκηνικού αποτελέσματος. Στους τίτλους των έργων του αντανακλούν γνωστά θέματα: Prometheus, Antigona, Bacchae, Phoeiudicium είναι η μοναδική που φέρει λατινικό τίτλο. Από την άλλη, τίτλοι όπως Agamemnonidae, Phinidae, Atreus και Tereus, δείχνουν κάποια προτίμηση του ποιητή σε θέματα που αφορούν την τύχη των τυράννων, όπως επίσης είναι γενικά αισθητή και μια έντονη έμφαση στο πολιτικό στοιχείο. Έτσι ο Άκκιος ανέβασε δυο φορές στη σκηνή θέματα εθνικά, τον Brutus με θέμα την εκθρόνιση των Ταρκυνίων (η τραγωδία αυτή αποτελεί μάλλον έκφραση σεβασμού προς τον πάτρωνά του) και τους Aeneadae με θέμα την αυτοθυσία του P. Decius Mus. Η προβληματική για τη μοναρχία, που εμπεριέχουν τα δύο αυτά ιστορικά δράματα (fabulae praetextae), αντανακλά τα ταραχώδη γεγονότα της εποχής των Γράκχων.
Από την άλλη, μια σειρά πραγματειών καταδεικνύει τα πολύπλευρα ενδιαφέροντα του Άκκιου.: οι Annates, σε εξαμέτρους, πραγματεύονταν το ρωμαϊκό εορτολόγιο, τα Didascalica (τουλάχιστον σε 9 βιβλία και γλώσσα σύμμεικτη, πεζή και ποιητική) αναφέρονταν σε θέματα της ιστορίας της λογοτεχνίας, θέματα σχετικά με τον Όμηρο, τους τραγικούς και με προβλήματα χρονολόγησης και γνησιότητας. Tα Pragmatica (σε τροχαίους) είχαν ως θέμα τους την πλοκή του δράματος, τα Parerga, σε στενή σχέση με τον Ησίοδο, τη γεωργία, τα Praxidica (Praxidicus;) την αστρολογία· αναφέρονται ακόμη κάποιοι σατούρνιοι στίχοι, που προορίζονταν για επιγραφές σε ναούς. Τέλος, συνέγραψε κάποιες φιλολογικές μελέτες πάνω σε θέματα ορθογραφίας. Ο Βάρρωνας του αφιέρωσε το έργο De antiquitate litterarum.
Λένε πως οι τραγωδίες του Άκκιου αγαπήθηκαν και έγιναν κτήμα του ρωμαϊκού λαού, όπως φαίνεται και από τη φράση του τυράννου: oderint dum metuant (από την τραγωδία Atreus), που έγινε παροιμιακή. Μερικά έργα του σημείωσαν τέτοια επιτυχία, που ανεβάζονταν στη σκηνή και μετά τον θάνατό του: μετά τη δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα (44 π.Χ.) το ακροατήριο ξέσπασε σε αλαλαγμούς, όταν επί σκηνής έπεφτε ο τύραννος Τηρέας της ομώνυμης τραγωδίας. Ο Άκκιος εθεωρείτο ήδη από την αρχαιότητα ως ο άνθρωπος που τελειοποίησε τη λατινική τραγωδία, η οποία και δεν επρόκειτο να αναδείξει μετά από αυτόν άλλον αξιόλογο συγγραφέα!..
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ:
Ε: Τραγωδίες: TRF. Γραμματικά έργα: GrRF, ROL. Λοιπά έργα: FPL. - Α. De Rosalia, Lexicon Accianum, Hildesheim 1982.
B: G. Boissier, Paris 1856· L. Miiller, De Accii fabu-lis disputatio, 1890· A. Gotte, De L. Accio et M. Pacuvio..., 1892· B. Bilisnki, Accio ed i Gracchi, Acad. Polac. di Scien. e Lett. fasc. 3, Roma 1958" H.J. Mette, Die romische Tragodie (Lustrum 9, 1964, 316-332)· I. Lana, / Atreo di Accio (AAT 93,1958/59, 293-385)· H.D. Jocelyn, The Quotations of Republican Drama... (Accius Medea sive Argonautae), (Antichthon 1,1967,68-69)· W. Beare, The Roman Stage, London 31969· E. Gabba, // Brutus di Accio (Dioniso 43,1969,377-383)· A. La Penna, Atreo e Tieste, τιμητ. τόμος Ο. Cataudella, Catania 1972· H. Cancic, Die republikanische Tragodie, στο: Ε. Lefevre (εκδ.), Das romische Drama, Darmstadt 1978' R. Innocenti Pierini, Studi su Accio, Firenze 1980.
Καλύτερα να ανάψεις ένα κερί παρά να καταριέσαι το σκοτάδι!
|
| |
| |
