Πανδαιμονιον | Date: Κυριακή, 11-ΑΥΓ-2013, 0:24 AM | Message # 2 |
 Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 1684
Status: Offline
| Ἡ Ἱερὴ Γεωγραφία τῆς Ἑλλάδος!
Εἶναι αὐτὸς ὁ θαυμαστὸς τόπος ποὺ ζοῦμε, μὲ τὰ καλὰ κρυμμένα μυστικά, ποὺ περιμένουν πάλι νὰ τὰ ξανά-ἀνακαλύψουμε…
Ἡ Ἱερὴ Γεωγραφία ἒχει ἀπασχολήσει πολλοὺς ἐρευνητὲς. Τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἐρευνῶν τους τὰ βρίσκουμε στὰ ράφια τῶν βιβλιοπωλείων. Ἡ ἐπίσημη ἐπιστήμη, ἀρνούμενη ν΄ ἀποδεχτῇ τὰ γεγονότα, πρόσφατα ἂρχισε νὰ ἐρευνᾶ καὶ νὰ χρησιμοποιῇ τὸ πλῆθος τῶν στοιχείων ποὺ δηλώνουν τὴν γεωμετρικὴ σχέση ποὺ συνδέει τοὺς Ἱεροὺς Τόπους τῶν Ἑλλήνων.
Οἱ ναοί, τὰ μαντεῖα, οἱ πόλεις καὶ τὰ μνημεῖα, συνδέονται μεταξύ τους μὲ γεωμετρικὲς σχέσεις, σχηματίζοντας γεωμετρικὰ σχήματα, ὃπως τρίγωνα, πολύγωνα καὶ ὁμόκεντρους κύκλους, ἐνῶ καὶ οἱ ἀποστάσεις ποὺ ἒχουν μεταξύ τους εἶναι προϋπολογισμένες καὶ συγκεκριμένες. Καὶ ὂχι μόνο αὐτὰ, ἀλλὰ καὶ τύμβοι, Ἀσκληπιεῖα, θέσεις μαχῶν, γυμναστήρια, θέατρα, στάδια, πῦλες πόλεων, μνημεῖα καὶ ἂλλοι χῶροι μὲ ἱερὴ σημασία, ἦταν κατανεμημένα ἁρμονικά σὲ ὃλο τὸ γεωγραφικὸ χῶρο τῆς Ἑλλᾶδος μὲ ἀναλογίες καὶ συμμετρίες στὶς ἀποστάσεις τους, ἐπιδιώκοντας ὂχι μόνο τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὴν ἀρμονία, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐκμετάλλευση τῶν εὐνοϊκῶν συνθηκῶν ποὺ ἐξέπεμπε ὁ κάθε τόπος, τῶν ἱερῶν ἰδιαιτεροτήτων ποὺ εἶχε, ὃπως π.χ. τὸ Ἀμφιάρειον καὶ ἡ στοά ἐγκοίμησῆς του. Ἀντιθέτως ἀπ΄ὃ,τι γενικὰ πιστεύεται, τὸ πρόβλημα τοῦ γεωγραφικοῦ πλάτους λύθηκε ἢδη ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα, ἀλλιῶς πῶς θὰ μπορούσαμε νὰ ἐξηγήσουμε τὸ γεγονὸς ὃτι τὰ τρία μεγάλα Ἠραῖα, τῆς Ὀλυμπίας, τοῦ Ἂργους καὶ τῆς Σάμου, βρίσκονται στὸ ἲδιο γεωγραφικὸ πλάτος;
Οἱ περισσότεροι ἐρευνητὲς ὑποστηρίζουν ὃτι, κάτοχοι τῆς προκατακλυσμιαῖας αὐτῆς γνώσης ἦταν τὰ πυθόχρηστα μαντεῖα. Τὸ κάθε πυθόχρηστο ἐξαρτώμενο ἀπὸ τοὺς Δελφοὺς μαντεῖο, εἶχε ἓναν λίθινο ὀμφαλό. Οἱ ὀμφαλοὶ ἦταν τὰ ἐπίσημα γεωδαιτικὰ σημεῖα ποὺ χρησίμευαν γιὰ τὸν ὑπολογισμὸ τῶν ἀποστάσεων μεταξὺ ὃλων τῶν ἱερῶν, μαντείων, πόλεων κλπ. Οἱ ὀμφάλιοι λίθοι ποὺ ἒχουν διασωθεῖ σὲ ἀρχαίους ναούς, εἶναι «χᾶρτες» ποὺ δείχνουν τοὺς ἐνεργειακοὺς μεσημβρινοὺς καὶ παραλλήλους, οἱ ὁποῖοι συνδέουν γεωδαιτικὰ τὰ ἀρχαῖα ἱερὰ καὶ τὶς πόλεις μεταξύ τους.
Ὃλοι οἱ παραδοσιακοὶ λαοί, θεωροῦσαν τὸν πλανήτη γῆ ζωντανὸ ὀργανισμό. Ἡ Γαῖα τρέφεται καὶ διατηρεῖται στὴ ζωὴ μὲ ἓνα δίκτυο ἀπὸ ὑπόγειες ἀρτηρίες, ἀνάλογες μὲ τὶς ἀρτηρίες καὶ τὶς φλέβες τοῦ ἀνθρώπινου σώματος. Στὶς ἀρτηρίες αὐτές, ποὺ σήμερα ὀνομάζονται «τελλουρικὰ ρεύματα» καὶ μὲ τὰ ὁποῖα συμπίπτουν οἱ κυριότερες ἐνεργειακὲς γραμμὲς L, ρέει ἓνα μεῖγμα ἡλεκτρομαγνητικῆς καὶ αἰθερικῆς ἐνέργειας. Οἱ διασταυρώσεις, τουλάχιστον δυὸ τέτοιων «ἀρτηριῶν», χαρακτηρίζονται στὶς ἀρχαῖες παραδόσεις ὃλου τοῦ κόσμου, ὡς τόποι δύναμης, ἱεροὶ χῶροι, ἂβατα ἢ ταμποῦ. Εἶναι περιοχὲς ὃπου ὁ χῶρος, ὁ χρόνος, ἡ ὓλη καὶ ἡ ἐνέργεια συμπεριφέρονται διαφορετικὰ ἀπὸ τὰ συνηθισμένα. Τυπικὸ τέτοιο παράδειγμα εἶναι τὸ ἐσωτερικὸ τῆς Μεγάλης Πυραμίδας ἢ ἡ κορυφὴ τοῦ Λυκαίου ὂρους στὴν Ἀρκαδία (ἡ ρίζα λύκ- σημαίνει φῶς). Ὑπάρχουν σ΄ ὃλη τὴ γῆ τέτοιες περιοχὲς ὃπου οἱ μαγνητικὲς καὶ ἂλλες αἰθερικὲς δυνάμεις γίνονται εὒκολα ἀντιληπτές ἀπὸ ἂτομα εὐαίσθητα στὴ ραβδοσκοπία ἢ ἀπ΄τὸ συναίσθημα τῆς ἀνανέωσης καὶ τῆς ψυχικῆς εὐφορίας ποὺ προκαλοῦν στὸν ἂνθρωπο, ἒστω καὶ μὲ ὀλιγόλεπτη παραμονὴ ἐκεῖ. Αὐτοὺς τοὺς ἐνεργειακοὺς κόμβους καὶ τὶς δυνάμεις ποὺ τοὺς διέπουν, ἐκμεταλλεύτηκαν οἱ πρόγονοί μας καὶ ὀδήγησαν τὴν Ἑλλάδα στὸ ἀπόγειο τῆς γνώσης καὶ τῆς δύναμης. Γιὰ τοὺς ἀρχαίους, οἱ γραμμὲς μεταφορᾶς θετικῆς ἐνέργειας συμβολίζονταν ἀπὸ φίδι ἢ δρᾶκο (π.χ. κηρύκειο Ἑρμῆ, ρᾶβδος τοῦ Ἀσκληπιοῦ κλπ.). Τὰ Ἀσκληπιεῖα ἐκμεταλλεύονταν τὴν ροὴ θετικῆς ἐνέργειας, ποὺ ἐνεργοποιοῦσε τὴν δραστηριότητα ἲασης τοῦ πάσχοντος ὀργανισμοῦ. Ἡ γνώση αὐτὴ ἐπέτρεπε στοὺς ἀρχαίους νὰ ἀναγνωρίζουν τὴν ἐνέργεια ποὺ ἐκπέμπουν οἱ τόποι δύναμης καὶ τοὺς παράγοντες ποὺ τὴ βοηθοῦν, ὃπως π.χ. τὰ ὑπόγεια ὑδάτινα ρεύματα, οἱ κοιλότητες τοῦ ἐδάφους καὶ οἱ σχισμὲς τοῦ ὑπεδάφους, οἱ κοιλᾶδες τῶν ποταμῶν, οἱ ὀροσειρές, οἱ συστάσεις τῶν πετρωμάτων (κρύσταλλα) ποὺ κάποιες φορὲς λειτουργοῦν ὡς πόλος ἒλξης γιὰ οὐράνιες ἐνέργειες, οἱ ἂνεμοι, ὁ ἡλεκτρισμὸς καὶ μαγνητισμὸς τοῦ ἐδάφους, τὸ ὑψόμετρο κλπ. Ὃπως ἐπίσης καὶ τὸν ἐντοπισμό τοῦ σημείου ὓψιστης ἐνέργειας, στὸ ὁποῖο ἀποδίδονται οἱ ὃροι: «πηγὴ τῆς ζωῆς», «ἀθάνατο νερό», «αἰώνια νεότητα». Ἀκρόπολις, τοῦ Γερμανοῦ ἀρχιτέκτονα Leo Von Klenze, 1846 Οἱ ἀρχαῖοι λαοὶ εἶχαν συμπεράνει πὼς ἡ ἐνέργεια τῶν γραμμών τοῦ «ρεύματος τοῦ δράκου ἢ τοῦ φιδιοῦ» ἦταν θεραπευτική, ἀνανεωτική, ἀφύπνιζε τὴ συνείδηση, καθῶς διέτρεχε ὃλη τὴ γῆ γονιμοποιῶντας τὶς δυνάμεις τῆς ζωῆς. Γι’ αὐτὸ σὲ τέτοιους τόπους δύναμης ἰδρύονταν ἱερά, μαντεῖα, θεραπευτήρια, γυμναστήρια καὶ θέατρα. Οἱ ἂνθρωποι πήγαιναν ἐκεῖ γιὰ νὰ πάρουν κάτι τὸ ἀνώτερο, τὸ πνευματικό, πήγαιναν ἐκεῖ γιὰ νὰ πάρουν χρησμούς, νὰ μάθουν τὸ μέλλον τους ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ γίνουν καλά, γιὰ νὰ ζητήσουν ἀπὸ τοὺς θεούς τους ὑγεία, εὐημερία καὶ εὐεξία. Σὲ τέτοιους τόπους οἱ θεοί, οἱ ἂγγελοι, τὰ πνεύματα, μποροῦν νὰ ἐμφανιστοῦν καὶ νὰ ἐπικοινωνήσουν μὲ τοὺς ἀνθρώπους γιὰ νὰ τοὺς δώσουν ὀδηγίες γιὰ τὸ καλό τους. Πολλοὶ λαοὶ τῆς ἀρχαιότητας ταξίδευαν ἀπὸ τόπο σὲ τόπο, ἒκαναν αὐτὸ ποὺ λέμε Ἱερή Ὀδοιπορία, γιὰ νὰ βρεθοῦν σὲ τέτοιους τόπους δύναμης, ὃπως κάνουμε καὶ σήμερα (Τῆνος, Παναγία Σουμελᾶ κλπ). Δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε ἂλλωστε ὃτι οἱ περισσότεροι χριστιανικοὶ ναοὶ χτίστηκαν πάνω στὰ ἐρείπια τῶν ἀρχαίων ναῶν, ἀκριβῶς σὲ ἐκεῖνα τὰ μέρη ποὺ οἱ ἀρχαῖοι εἶχαν κτίσει τὰ μαντεῖα καὶ τὰ ἱερά τους, ἐπειδῆ θεωροῦσαν ὃτι εἶχαν κάτι ἀπὸ τὸν οὐρανὸ μέσα στὴ γῆ.
Συμπεραίνουμε λοιπὸν ὃτι δὲν ὑπῆρχε τυχαιότητα ἐκεῖ ποὺ συναντᾶμε τόπους δύναμης, ἀλλὰ ἀντίθετα πολὺ μεγάλη σοφία ἀπὸ τὴ μεριὰ τῶν φιλοσόφων ἱερέων, ποὺ καθοδηγοῦσε τὶς πράξεις τους. Ἒτσι κατάφερναν νὰ ἀνυψώσουν τὸ λαὸ σὲ ἓνα ὓψος πολιτισμιακό, φιλοσοφικό, ἐπιστημονικό, ἀξιοζήλευτο γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ σήμερα, ποὺ ὃλα δομοῦνται τυχαῖα καὶ ἂναρχα…. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι γεμάτη μυστικά. Ὁ Ρῆγας Βελεστινλῆς μὲ τὴν Χάρτα του, εἶναι ὁ πρῶτος σύγχρονος Ἓλληνας ποὺ κάνει ἀναφορὰ στὶς ἰσχυρές γαιωδετικὲς δυνάμεις ποὺ διέπουν τὸν τόπο μας, ξεσηκώνοντας ἒτσι τὸν ἐθνικὸ πατριωτισμὸ καὶ προετοιμάζει τὸ ἒδαφος γιὰ τὴν Ἐπανάσταση. Τὸ 1967, ὁ Jean Richer, μὲ τὴν ἐργασία του «Ἡ Ἱερή Γεωγραφία τοῦ Ἑλληνικοῦ Κόσμου» ἡ ὁποία ἐκδόθηκε σὲ βιβλίο, κερδίζει τὸ πρῶτο βραβεῖο τῆς Γαλλικῆς Ἀκαδημίας. Ὁ συγγραφέας προλογίζει τὸ βιβλίο του ὡς ἐξῆς… «Οἱ σκέψεις, οἱ γραμμές, τὰ κείμενα τὰ ὁποῖα συγκεντρώθηκαν ἐδῶ, περιγράφουν κατὰ κύριο λόγο τὴν μυστικὴ ἢ ἱερὴ γεωγραφία τῆς Ἑλλᾶδος. Τὸ σύνολο γεννήθηκε ὡς ἀποτέλεσμα μιᾶς παρατεταμένης ἐπαφῆς μὲ τὴν Ἑλληνικὴ Γῆ. Μία σειρὰ διαισθητικῶν συλλογισμῶν, ποὺ μᾶς παρουσιάστηκαν ἀρχικὰ ὡς ὂμορφες εἰκόνες, ἐπιβεβαιώθηκαν κατὰ τρόπο ἐντυπωσιακὸ ἀπὸ ἓνα σύνολο ἐλέγχων ποὺ περιγράφουμε καὶ ἀπὸ τὴν ἀδιαμφισβήτητη μαρτυρία τῶν μνημείων…» Μετὰ τὴν ἀποκάλυψη τοῦ Ἀρχαίου Γεωμετρικοῦ Τριγωνισμοῦ, ἀπὸ τὸν Γάλλο J. Richer καὶ τὴν μερικὴ μαθηματικὴ καὶ ἀστρονομική ἐρμηνεία τῶν ἀρχαίων μνημείων ἀπό τὸ Θ. Μανιᾶ τὸ 1971 καὶ ἐν συνεχεῖᾳ ἀπὸ τὸν Ἀ. Ἀλεξίου τὸ 1974, τὸ γεγονὸς ποὺ πραγματικὰ ἒχει ἰδιάζουσα βαρύτητα, εἶναι ἡ διαπίστωση ὃτι ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ γλῶσσα ἒχει τέλεια σχέση μὲ τὰ μαθηματικὰ καὶ ἐπέκεινα σχετίζεται ἂμεσα μὲ τὰ μνημεῖα τῆς ἀρχαιότητας καὶ τὴν Τριγωνοδαισία τοῦ Γεωγραφικοῦ χώρου τῆς Ἑλλάδος. Γιὰ παράδειγμα ἡ Ἀθῆνα ἰσαπέχει ἀπὸ τὴ Σπάρτη καὶ τὴ Δῆλο (800 στάδια) καθῶς καὶ ἀπό τὴν Κνωσὸ καὶ τὴν Πέλλα (1.765 στάδια). Ἀναλύοντας μάλιστα τοὺς ἀριθμοὺς σὲ γράμματα, ἒχουμε ΑΘΗΝΑΙ ΚΝΩΣΟΣ ΠΕΛΛΑ = 1.765! Οἱ τριγωνομετρικὲς σχέσεις ποὺ σχηματίζουν μεταξύ τους οἱ Ἱεροὶ Τόποι τῶν Ἑλλήνων εἶναι χαρακτηριστικές. Ἀναφορικὰ μόνο νὰ πῷ, ὃτι τὸ μαντεῖο τῆς Δωδώνης, βρίσκεται εὐθυγραμμισμένο μὲ τὸ μαντεῖο τῶν Δελφῶν, τὴν Ἀκρόπολη τῶν Ἀθηνῶν καὶ τὴ Δῆλο, ἐνὼ παράλληλα ἰσαπέχει ἀπὸ Ἀθῆνα - Σπάρτη (1.700 στάδια), Δελφοὺς - Ἰωλκὸ (1.050 στάδια), Ὀλυμπία - Τροφώνιο Μαντεῖο (1.240 στάδια), Ἀνάκτορα Νέστορα - Ἐλευσῖνα (1600 στάδια), Κνωσὸ - Μίλητο (3.300 στάδια). Τὸ ἰσοσκελὲς τρίγωνο ποὺ ὀρίζουν οἱ περιοχὲς Δωδώνη - Ἀνάκτορα Νέστορα -Ἐλευσῖνα, μὲ γωνία κορυφῆς 40°, ἀνήκει σὲ κανονικὸ ἐννιάγωνο. Τὸ ἰσοσκελὲς τρίγωνο Δωδώνης - Ὀλυμπίας - Τροφωνίου Μαντείου ἀνήκει σὲ κανονικὸ δεκάγωνο, τὰ γεωμετρικὰ στοιχεῖα τοῦ ὁποίου προεκτεινόμενα συναντοῦν πόλεις ὃπως τὸ Ἳλιον (Τροία), ἡ Σμύρνη, ἡ Κνωςός, ἡ Φαιστός, ἡ Σπάρτη κ.ἂ. Τὸ τρίγωνο Δωδώνης –Κνωσοῦ - Μιλήτου ἀνήκει σὲ κανονικὸ δωδεκάγωνο μὲ γωνία κορυφῆς 30°. Τὸ τρίγωνο Δωδώνης – Δελφῶν - Ἰωλκοῦ εἶναι ἰσοσκελὲς καὶ ἀνήκει σὲ κανονικὸ δωδεκάγωνο. Τὸ τρίγωνο Δωδώνης - Ἀθῆνας - Σπάρτης ἀνήκει σὲ κανονικὸ πολύγωνο μὲ δεκατρεῖς πλευρές.
Ἲσως κάποιος ὑποθέσει ὃτι πρόκειται γιὰ ἁπλὲς συμπτώσεις καὶ ὃτι εἶναι φυσικὸ νὰ ὑπάρχουν τέτοιοι συσχετισμοί, ἐφόσον στὴν ἀρχαιότητα ὑπῆρχαν πάρα πολλοὶ ἱεροὶ τόποι καὶ ἂλλα μέρη ἰδιαίτερης σημασίας στὸν Ἑλληνικὸ Χῶρο. Πιθανὸν μάλιστα νὰ θεωρηθῇ ὑπερβολικὸ τὸ ὃτι οἱ ἐρευνητὲς ἒχουν διαπιστώσει τὴν ἀναλογικὴ συσχέτιση τόσο πολλῶν κωδικῶν σημείων μεταξύ τους! Ὃμως αὐτόματα ἒρχεται ἡ ἀπάντηση ἀπὸ τὸν Ἣρωνα τὸν Ἀλεξανδρέα: «Ἡ γεωδαισία ποιεῖται τὰς διαιρέσεις οὐ μόνον εἰς ἰσότητας ἀλλὰ καὶ κατὰ λόγους καὶ ἀναλογίας.» Ἂλλωστε ἀποτελεῖ ἓνα φαινόμενο ἀπίστευτα συχνὸ γιὰ νὰ δεχτοῦμε ὃτι πρόκειται γιὰ ἁπλὲς συμπτώσεις, ἐνὼ ἡ συγκεκριμένη ἐκδοχὴ τῆς σύμπτωσης, ἀποκλείεται παντελῶς, καθῶς πολλοὶ ἀρχαῖοι συγγραφεῖς εἶχαν ἀναφερθεῖ σὲ αὐτὸ μὲ σαφήνεια. Ὃμως καὶ ὁ ἲδιος ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος φαίνεται ὃτι ὑπῆρξε συνεχιστὴς τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ ἀρχαίου γεωδαιτικοῦ νόμου. Οἱ πόλεις ποὺ ἲδρυσε καὶ στὶς ὁποῖες ἒδωσε τὸ ὂνομά του κτίστηκαν σὲ συγκεκριμένες γεωγραφικὲς θέσεις. Χαρακτηριστικὴ περίπτωση ἀποτελεῖ ἡ Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου καὶ ἡ Ἀλεξανδρέττα τῆς Ἰσσοῦ, πόλεις ποὺ ἰσαπέχουν ἀπὸ τὴν Πέλλα 6.600 στάδια! Ἀκόμη πιὸ ἐντυπωσιακὸ φαίνεται τὸ ἐνδεχόμενο ὁ Ἀλέξανδρος νὰ ἐπέλεγε τὰ σημεῖα τῶν μαχῶν βάσει γεωδαιτικῶν μεθόδων. Εἶναι πιθανό, γιὰ παράδειγμα, νὰ προκλήθηκε σκόπιμα ἡ μάχη στὴν Ἰσσό, καθῶς ὁ μεγάλος στρατηλάτης ἐγκαταστάθηκε μὲ τὸ στρατό του στὸ συγκεκριμένο σημεῖο ἀναμένοντας τὴν ἐπίθεση τοῦ Δαρείου!
Χρειάζεται νὰ δώσουμε περισσότερη σημασία στὴ γνώση τῶν ἀρχαίων, νὰ τὴν σεβαστοῦμε καὶ νὰ προσπαθήσουμε νὰ τὴν ἀποκωδικοποιήσουμε καὶ νὰ τὴν ἐφαρμόσουμε ὁ καθένας στὴ ζωή του καὶ ὃλοι μαζί. Ἡ μοίρα τοῦ Ἀνθρώπου δὲν εἶναι νὰ σέρνεται, ἀλλὰ νὰ ἀνυψώνεται ἀπὸ τὴ Γῆ στὸν Οὐρανό. Γι’ αὐτό τὸ λόγο καὶ οἱ σοφοὶ ὃλων τῶν λαῶν ἲδρυαν τὰ ἱερὰ καὶ τὶς πόλεις τους σὲ ἐκεῖνα τὰ μέρη ποὺ ἡ Γῆ «παντρευόταν» μὲ τὸν Οὐρανό.
Στὴν Ἑλλάδα, μόνο τὰ τελευταῖα χρόνια ξεκίνησε μία προσπάθεια ἐπαλήθευσης τοῦ πλήθους στοιχείων ποὺ οἱ ξένοι πανεπιστημιακοὶ καὶ οἱ Ἓλληνες ἐρευνητὲς ἒχουν ὑποδείξει… Παρακάτω εἶναι μία τέτοια προσπάθεια, ὃπου μὲ τὰ σημερινὰ σύγχρονα μέσα, πιστοποιεῖται μία ἀρχαία γνώση ποὺ γιὰ χιλιάδες χρόνια εἶχε ἐκλείψει…:
Βιβλιογραφία
«Ἡ Ἱερὴ Γεωγραφία τοῦ Ἑλληνικοῦ Κόσμου» Jean Richer, ἐκδ. Κυβέλη. «Ἡ Ἱερὴ Γεωγραφία τῆς Ἑλλάδος» Νίκος Β. Λίτσας, ἐκδ. Ἒσοπτρον.
clubs.pathfinder nea-acropoli.gr noitikiantistasis.comΠΗΓΗhttp://anihneftes.blogspot.de/2012/11/blog-post_18.html http://alfeiospotamos.blogspot.nlAdded (11-ΑΥΓ-2013, 0:24 AM) --------------------------------------------- Ιερή γεωμετρία και Επιστήμες των αρχαίων Ελλήνων Την έμπνευση για το παρόν άρθρο μου την έδωσε μια συζήτηση που αναπτύχθηκε στα σχόλια άρθρου σχετικά με τον Αρχιμήδη , μια μικρή έρευνα αρκούσε για να έρθουν στο προσκήνιο γνώσεις των αρχαίων Προγόνων μας , που τις κρύβουν “κάποιοι” επιμελώς.. ———————————————————>Τη σοφία των Αρχαίων Ελλήνων πολλοί λαοί «ζήλεψαν» και σε αυτή στήριξαν τους δικούς τους πολιτισμούς. Αξιοζήλευτη όσο και ασύλληπτη είναι η μαθηματική ακρίβεια με την οποία έχουν υπολογιστεί οι θέσεις των αρχαίων πόλεων και μνημείων. >Το πρώτο πράγμα που σκέφτεται κανείς είναι ότι πρόκειται για κάτι το ασύλληπτο. Ποιος ανθρώπινος νους θα μπορούσε να κάνει ανάλογους υπολογισμούς; Ποιο μυαλό θα μπορούσε να τοποθετήσει με τέτοια ακρίβεια ένα χάρτη ναών και πόλεων επάνω στη χερσόνησο της Αρχαίας Ελλάδας και, το σημαντικότερο, πώς κατάφεραν να ιδρύσουν και να χτίσουν αυτούς τους ναούς και αυτές τις πόλεις-κράτη υπακούοντας με ευλάβεια τις προσταγές αυτού του ασύλληπτου χάρτη; Τι εξυπηρετούσε η μυστική αυτή γεωγραφία; Και κατά προέκταση, γιατί αυτά τα καταπληκτικά επιτεύγματα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος δεν τα διδαχτήκαμε ποτέ στα σχολεία μας; >Πριν από κάποια χρόνια, ο Γάλλος ερευνητής Ζαν Ρισσέν προσπάθησε να αποδείξει ότι η Ελλάδα είναι ο χάρτης του νοητού σύμπαντος χάρη στους ναούς, τα ιερά και τις πόλεις της. Αρκετά χρόνια αργότερα, ο Θεοφάνης Μάνιας, επανεξέτασε πιο διεξοδικά το θέμα, καταλήγοντας μέσα από τα βιβλία του «Τα Άγνωστα Μεγαλουργήματα των Αρχαίων Ελλήνων» και «Ο Ελληνικό Πνεύμα στις Πυραμίδες της Αιγύπτου» σε εκπληκτικά και ασύλληπτα συμπεράσματα. Παραθέτουμε κάποια από τα σημαντικότερα εξ αυτών: >Η Δήλος απέχει: >1020 στάδια από το Ασκληπιείο της Κω, όσο ακριβώς και από το Ασκληπιείο Επιδαύρου. >1080 στάδια από το Ιδαίον Άντρον, όσο ακριβώς και από το Τροφώνιο μαντείο. >1296 στάδια από τη Σμύρνη, όσο ακριβώς και από τη Θήβα. >1460 στάδια από τους Δελφούς, όσο ακριβώς και από την Αλεξάνδρεια Τρωάδος. >1460 στάδια από τη Σπάρτη, όσο ακριβώς και από την Πέργαμο. >1530 στάδια από τη Ρόδο, όσο ακριβώς και από τη Φυγαλεία Πελοποννήσου. >800 στάδια από την Αθήνα, όσο ακριβώς και από την Καρδαμύλη Χίου. >1256 στάδια από το Ρέθυμνο, όσο ακριβώς και από την Κνωσσό. >1188 στάδια από την Κόρινθο, όσο ακριβώς και από τη Μυτιλήνη. >1859 στάδια από τη Σαμοθράκη, όσο ακριβώς και από το Θέρμον. >1859 στάδια από τις Μυκήνες, όσοακριβώς και από το Άργος. >Η Ελευσίνα απέχει: >100 στάδια από την Αθήνα, όσο ακριβώς και από τα Μέγαρα. >330 στάδια από την Κόρινθο, όσο ακριβώς και από το Σούνιο. >220 στάδια από το Αμφιάρειο, όσο ακριβώς και από τον Μαραθώνα. >1700 στάδια από την Πέλλα, όσο ακριβώς και από τη Σμύρνη. >1782 στάδια από το Ιδαίο Άντρο, όσο ακριβώς και από την Έφεσο. >1815 στάδια από την Πέργαμο, όσο ακριβώς και από την Μίλητο αλλά και την Κνωσσό. >Το ισοσκελές τρίγωνο Δωδώνης – Ολυμπίας – Τροφωνίου μαντείου ανήκει σε κανονικό δεκάγωνο του οποίου τα γεωμετρικά στοιχεία προεκτεινόμενα συναντούν το Ίλιον , Σμύρνη , Κνωσό , Λάρισα τρωάδος , Σπάρτη , Πάρο , Φαιστό κ.λ.π. >Το ισοσκελές τρίγωνο Δωδώνης – Ανακτόρων Νέστορος – Ελευσίνας με γωνία κορυφής 40° ανήκει σε κανονικό 9γωνο. >Το τρίγωνο Δωδώνης – Αθήνας – Σπάρτης ανήκει σε κανονικό 13γωνο. >Το τρίγωνο Δωδώνης – Κνωσού – Μιλήτου ανήκει σε κανονικό 12γωνο με γωνία κορυφής 30°. >Το τρίγωνο Δωδώνης – Δελφών – Ιωλκού είναι ισοσκελές και ανήκει σε κανονικό δωδεκάγωνο. >Το ισοσκελές τρίγωνο Δωδώνης – Ολυμπίας – Τροφωνίου μαντείου ανήκει σε κανονικό δεκάγωνο. >Πολλές χαρακτηριστικές ευθείες του τριγωνισμού προεκτεινόμενες συναντούν διάσημα ιερά ναούς ή κέντρα λατρείας της Ελλάδας. >• Η ευθεία Χαλκίδας – Θηβών συναντά την Ολυμπία. >• Η ευθεία Χαλκίδας – Σουνίου συναντά την Κνωσό Κρήτης. >• Η ευθεία Χαλκίδας – Αμφιαρείου συναντά την Δήλο. >• Η ευθεία Χαλκίδας – Κρομμυώνος συναντά την Σπάρτη. > >Η Χαλκίδα απέχει το ίδιο από την Αθήνα και το Σούνιο, όπως το ίδιο απέχουν και οι Δελφοί από την Ολυμπία και την Αθήνα. Η απόσταση μεταξύ Χαλκίδας και Θήβας είναι 162 στάδια. Ακριβώς 162 στάδια απέχει και το Αμφιάρειο. Η απόσταση Δήλου – Αθηνών είναι 800 στάδια, όσο ακριβώς απέχει και η Σπάρτη από τη Δήλο και την Αθήνα. >Η απόσταση μεταξύ Δελφών – Δήλου είναι ακριβώς 1460 στάδια. Αν προσθέσουμε και τα τέσσερα ιερά, δηλ. των Δελφών, της Δήλου, της Ελευσίνας και των Αθηνών, και διαιρέσουμε το 1460 με το 4, βρίσκουμε τις ημέρες του χρόνου, δηλ. 365. Να σημειώσουμε εδώ πως το 1460 ήταν ένας από τους σημαντικότερους αριθμούς για τους Έλληνες ιερείς, λόγω του ότι αυτός υποδεικνύει τη ζωδιακή περίοδο. Κάθε 1460 χρόνια άλλωστε εμφανίζεται στο ουράνιο στερέωμα και ο Σείριος, ο οποίος δείχνει να παίζει κάποιο σημαντικό ρόλο στην ιστορία των Ελλήνων. Το πλάτος του είναι ένα δευτερόλεπτο της μοίρας του Ισημερινού. >Αν ξεκινήσουμε από το κέντρο του Παρθενώνα και ενώσουμε κάποια σημεία, όπως το Θησείο, την Πνύκα, τη βάση του Φιλοπάππου και το κέντρο του ναού του Ολυμπίου Διός, θα σχηματιστεί ένα οκτάγωνο, του οποίου η κάθε γωνία θα είναι ακριβώς ίση με το μήκος του Παρθενώνα επί επτά. >Εάν προεκτείνουμε νοητά προς τα πάνω τους κίονες του Παρθενώνα, αυτοί θα συναντηθούν στα 1852 μέτρα. Ο όγκος της νοητής πυραμίδας που θα σχηματισθεί τότε είναι ακριβώς το μισό της μεγάλης πυραμίδας της Αιγύπτου… >Σχ. Περίοπα : 1852 μέτρα είναι το ακριβές μηκος του ναυτικού μιλίου ! Τυχαίο ; >Τι μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε; Μα, τίποτα παραπάνω, τίποτα παρακάτω, από το ότι οι θέσεις των πόλεων, των ναών και των λατρευτικών χώρων είναι για κάποιον άγνωστο λόγο υπολογισμένες στην ακρίβεια με μαθηματικά συστήματα! Είναι πραγματικά κάτι το ασύλληπτο και για τους σύγχρονους επιστήμονες. Η σοφία των αρχαίων Ελλήνων δείχνει για ακόμα μια φορά να ξεπερνά και την πιο φιλόδοξη και αχαλίνωτη φαντασία.ΑΡΧΑΙΑ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ – ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ Οι αριθμοί, σπουδαία στοιχεία αλήθειας κατά τους αρχαίους Έλληνες, αναγνωρίστηκαν εξ αρχής ως μεταφυσικές οντότητες – θεοί ή δαίμονες – που καθόριζαν την μοίρα των ανθρώπων. Στη συνέχεια, η ανακάλυψη της Γεωμετρίας θεωρήθηκε έργο και σχέδιο αυτού τούτου του Θείου, παριστανόμενο συνήθως με ένα όμορφο, συμμετρικό, αρμονικό σχήμα (το απλούστατο ένα τρίγωνο). Οι αριθμοί μαζί με την Γεωμετρία και παράλληλα με την Αστρολογία – δηλαδή την γνώση της αενάου αρμονικής κινήσεως των αστέρων – ως συγκερασμός επιστημών που ερμηνεύουν την ομορφιά του κόσμου, αποτυπώθηκαν πάνω στη γη με συμβολικά, αλλά υλικής υπόστασης, έργα όπως βωμοί,ιερά, ναοί και πόλεις ολόκληρες, με αρμονικές γεωμετρικές και λεξαριθμιτικές σχέσεις μεταξύ τους!Αυτή η έντεχνη και εσκεμμένη γεωμετρική σχέση μεταξύ των αρχαίων ελληνικών ναών προσδοκούσε να παράγει τέτοιες ενεργειακές δονήσεις, ανάλογες της ουράνιας μουσικής των σφαιρών, ώστε να καταστήσει ικανό το ανθρώπινο είδος να μεθέξει μιας κατάστασης “απολύτου κάλλους”, ανώτερης οποιασδήποτε υλικής ηδονής (και ματαιότητας…). Οι αρχαίοι ελληνικοί ναοί, μέσω της γεωμετρικής τους σχέσης , ήταν συνδεδεμένοι με τον Έρωτα, ο οποίος κατά τους Ορφικούς – αλλά και κατά τη σημερινή αποδεκτή επιστημονική πραγματικότητα – είναι η συνεκτική ουσία του Σύμπαντος και εξέφραζαν στο σύνολό τους, τον “παγκόσμιο ρυθμό“.Έτσι, κατά τον Γεωμετρικό Γεωδατικό Τριγωνισμό, οι γεωγραφικές θέσεις των αρχαίων ιερών, πόλεων και μνημείων, συνδεόμενες με νοητές αιτίες, σχηματίχουν ένα γεωδαιτικό τριγωνικό δίκτυο, γεωμετρικού χαρακτήρα, με όλα τα χαρακτηριστικά της αρμονίας και του κάλλους.Εκφρασμένες σε αριθμούς, οι διαστάσεις των διαφόρων νοητών σχημάτων – κυρίως τριγώνων – που σχηματίζονται, υπολογιζόμενες σε αρχαία στάδια, αντιστοιχούν σε σημαντικές λέξεις της ελληνικής γλώσσας! Ενίοτε άλλωστε, τα τοπονύμια δείχνουν τις κατευθείαν αποστάσεις μεταξύ των ιερών, εφόσον αυτά υπολογιστούν λεξαριθμητικά!Μετά την αποκάλυψη του Αρχαίου Γεωμετρικού Τριγωνισμού, το 1967, από τον Γάλλο J. Richer και την μερική μαθηματική και αστρονομική ερμηνεία των αρχαίων μνημείων από τους Έλληνες, Θ. Μανιά, το 1971 και εν συνεχεία από τον Α. Αλεξίου το 1974, το γεγονός που πραγματικά έχει ιδιάζουσα βαρύτητα στην έρευνά μας, είναι η διαπίστωση ότι η αρχαία ελληνική γλώσσα έχει τέλεια σχέση με τα μαθηματικά και επέκεινα σχετίζεται άμεσα με τα μνημεία της αρχαιότητας και την Τριγωνοδαισία του Γεωγραφικού χώρου της Ελλάδας.Η ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥΟ αποφασιστικότερος παράγοντας για την έκρηξη της Εθνεγερσίας του 1821 ήταν ο Ελληνικός Διαφωτισμός, που συντέλεσε σημαντικά στο να ωριμάσει, σε Πανελλήνια κλίμακα, η ιδέα για γενικό ξεσηκωμό εναντίον των Τούρκων κατακτητών.Όταν όμως μελετάμε τις ιδέες και τα έργα των εκπροσώπων του Ελληνικού Διαφωτισμού, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι η περίοδος που προηγήθηκε της Επανάστασης δεν ήταν και τόσο “σκοτεινή”. Καταυγασμένη από Ελληνικό πνεύμα, αναζωπύρωσε την αρχαία Παράδοση και με την Παιδεία πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες για την ανύψωση του εθνικού φρονήματος.Για να γίνει όμως αυτό, έπρεπε οι Έλληνες να αποκτήσουν πρώτα την εθνική τους Αυτογνωσία, και αυτό ήταν δυνατό μόνο με την πλήρη γνώση και γνωριμία του ιστορικού ελληνικού παρελθόντος και του ελληνικού χώρου. Πολλοί διαφωτιστές, όπως ο Ρήγας Βελεστινλής, Δανιήλ Φιλιππίδης, Γρηγόριος Κωνσταντάς, Ιώσηππος Μοισιόδαξ και Άνθιμος Γαζής, θεώρησαν ότι αυτή η γνώση μπορούσε να εμπεδωθεί πληρέστερα με χάρτες. Έτσι εξέδωσαν χάρτες της Ελλάδος, γενικούς και τοπικούς, έγραψαν και τύπωσαν έργα γεωγραφικά και γεωγραφίες, δίνοντας ώθηση σε έναν τομέα που μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα ελάχιστα είχε απασχολήσει τους Έλληνες λόγιους. Ανάμεσα στα έργα αυτά ξεχωρίζει όμως ιδιαιτέρως η μεγάλη “Χάρτα της Ελλάδος” του Ρήγα.Σήμερα είναι φανερό, όσο ποτέ άλλοτε, ότι η μοίρα ενός τόπου είναι συνδεδεμένη με την γεωγραφική του θέση, τόσο ώστε να έχει δημιουργηθεί, η μέχρι πριν δυο γενεές άγνωστη για τους πολλούς, επιστήμη της Γαιοπολιτικής. Η Κύπρος φερ’ ειπείν, εάν λόγω της πολύ απομακρισμένης θέσης από την υπόλοιπη Ελλάδα, δεν απεδείκνυε έτσι την – από την προϊστορική ήδη εποχή – εξάπλωση του Ελληνικού πνεύματος, δεν θα ήταν η διχοτομημένη , ανεπανόρθωτα πληγωμένη Κύπρος του σήμερα.Το Ιράκ, εξάλλου, εάν στα εδάφη του δεν είχαν ανθίσει οι τόσο υψηλοί, πανάρχαιοι πολιτισμοί των Σουμερίων, Ασσυρίων, Ακκαδίων και άλλων, εάν δεν περιείχε την Βαβυλώνα και τόσα άλλα πολιτισμικά κέντρα της, προϊστορικής ακόμα, Μέσης Ανατολής – σε μια εποχή που το έθνος του Ισραήλ δεν είχε ακόμα συρραφεί – δεν θα αργοπέθαινε σήμερα εξαιτίας του (συγκεκαλυμμένα) πυρηνικού πολέμου του Κόλπου.Τύχη που ακολούθησαν και η Βοσνία με το Κόσσοβο, γιατί η γεωγραφική τους θέση αποτελεί ένα βασικό σπόνδυλο της ενιαίας Ορθοδόξου Χριστιανικής Πανσλαβικής και Βαλκανικής ραχοκοκκαλιάς, όπου η Ελλάδα καταλαμβάνει την ενεργειακά σημαντική τρίγωνη βάση του ιερού οστού.Έτσι, οι Έλληνες πρέπει να αντιληφθούμε ότι, μετά την είσοδό μας στην Ο.Ν.Ε. και την επίσημη πλέον αποδοχή του κοινού Ευρωπαϊκού νομίσματος, περισσότερο από κάθε άλλη φορά στα τελευταία 170 χρόνια, είναι επίκαιρη η Μεγάλη Χάρτα της Ελλάδος του Ρήγα Φεραίου-Βελεστινλή. Όπως και τότε, έτσι και τώρα είναι απαραίτητο οι Έλληνες να έχουν σαφή αντίληψη του Ελλαδικού χώρου, για να συνηδειτοποιήσουν την εθνική τους οντότητα.Η πατριδογνωσία το 1797, ήταν απαραίτητη χάριν του επαναστατικού κινήματος που θα ξεσπούσε λίγα χρόνια αργότερα και η “Χάρτα της Ελλάδος” του Ρήγα εκπληρούσε θαυμάσια αυτόν τον σκοπό, γεμίζοντας τα κενά του χάρτη με αναπαραστάσεις ιστορικών γεγονότων της αρχαίας Ελλάδας, μνημείων και νομισμάτων και , κυρίως, με την αναγραφή των αρχαίων ονομάτων των πόλεων δίπλα στα σύγχρονα τοπονύμια. Αυτός είναι ο βασικότερος λόγος που η “Χάρτα της Ελλάδας” έπρεπε να επανεκδοθεί, ώστε οι Έλληνες, για άλλη μια φορά, να γνωρίσουν τμήματα της ιστορίας τους, που μια περίεργη εξουσιαστική πολιτική απαλείφει συστηματικά από την Εθνική μας μνήμη.Σε μια εποχή που η διαστρέβλωση της αλήθειας είναι αυτοσκοπός της εξουσίας, είναι απαραίτητο ο Έλλην να γνωρίσει την Γεωγραφία της χώρας του. Μια γεωγραφία με τα ονόματα και την χρήση των τόπων της Ελλάδος όπως μας παρεδόθησαν από τους προγόνους μας.Όμως εμείς σήμερα – και πολύ περισσότερο η αμέσως επόμενη γενιά – λόγω πολιτικής βούλησης, ταυτίζουμε γεωγραφικά τον ιερότατο χώρο της αρχαίας Αττικής, την Ελευσίνα, με τον πλέον ρυπογόνο χώρο της Στερεάς Ελλάδας! Η Ψιτάλεια, όπου έπεσε μαχόμενο το άνθος της στρατιωτικής νεολαίας της κλασικής Αθήνας, είναι πλέον γνωστή μόνο σαν χώρος βιολογικού καθαρισμού των λυμμάτων του μισού λεκανοπεδίου Αττικής! Η Τίρυνθα, το αρχαιότερο ιερό των Γιγάντων, είναι συνυφασμένη με τις ομώνυμες αγροτικές φυλακές και την αυτή τύχη, της αμέσου γειτνιάσεως με κολαστήρια, απεφάσισε πρόσφατα το ελληνικό κράτος για έναν από τους κορυφαίους ναούς των Ελλήνων, αυτόν του Απόλλωνος στις Βάσες της Φιγαλείας! Ένα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά δείγματα νεολιθικών οικισμών, το Ζαγάνι στα Σπάτα Αττικής, ισοπεδώθηκε και εξαφανίστηκε πριν καν μελετηθεί τουλάχιστον, χάριν ενός αμφιλεγόμενης χρησιμότητας αεροδρομίου! Και όμως σήμερα (σ.Περίοπα ,εννοεί το 2003 ,τότε γράφτηκε το άρθρο !) στον ιερό χώρο του Μαραθώνα , ο οικείος έφορος αρχαιοτήτων Γεώργιος Σταϊνχάουερ, δηλώνει δημόσια ότι εκεί δεν υπάρχουν αρχαιότητες(!). Έτσι, το Υπουργείο Χωροταξίας, ήδη σχεδιάζει την κατασκευή σ’ αυτόν τον χώρο κοπηλατοδρομίου , με το πρόσχημα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Και αυτά είναι ελάχιστα δείγματα τύχης των ιερών ελληνικών χώρων.ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ “ΧΑΡΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ” ΤΟΥ ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ-ΒΕΛΕΣΤΙΝΛΗ Η μεγάλη “Χάρτα της Ελλάδος” του Ρήγα Φεραίου, πέραν του πατριδογνωστικού της χαρακτήρα με τα αρχαία νομίσματα και τις άλλες αρχαίες παραστάσεις, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον από πλευράς αρχαίας ονοματολογίας και εσκεμμένης παραμόρφωσης της αποτύπωσης του χώρου.Σε μια εποχή, όπου ήδη ο Άγγλος πλοίαρχος Κουκ, είχε οδηγήσει επιστημονική αποστολή γεωγράφων και αστρονόμων στην Νέα Ζηλανδία, για να μελετηθεί από το ενδεδειγμένο γεωγραφικό πλάτος η έκλειψη του πλανήτη Αφροδίτη, η χαρτογραφία είχε εξελιχθεί κατά πολύ από την εποχή του Μερκάτορα, οι δε χάρτες απεικόνιζαν αρκετά πιστά την πραγματικότητα. Οι αποκρυφιστές γνωρίζουν ότι ο χάρτης του Ρήγα ανταποκρίνεται στην αιθερική πραγματικότητα του Ελλαδικού χώρου, ο οποίος έλκει την μορφή του από την διάταξη του αστέρος του Κυνός! Έτσι, ενώ σε μια άλλη χώρα, οι διάφορες πόλεις ματαξύ τους, ανά τρεις, σχηματίζουν, ως επί το πλείστον, σκαλινά τρίγωνα, στην Ελλάδα, όπως απέδειξαν οι Θ. Μανιάς και Α. Αλεξίου, δημιουργούνται πάνω από 800 ισοσκελή τρίγωνα – όμως μόνο ένα ισόπλευρο. Οι δε ευθείες που ενώνουν τις πόλεις μεταξύ τους περνούν από τρεις εώς πέντε πόλεις και ιερά. Όμως, στον χάρτη του Ρήγα, τα περισσότερα σχηματιζόμενα τρίγωνα είναι ισόπλευρα ή ορθογώνια και οι πόλεις που συναντούμε απ’ ευθείας είναι από οκτώ εώς δέκα, πράγμα που για τον γνώστη της εσωτερικής πραγματικότητας καταφανώς υποδεικνύει την, σε αιθερικό επίπεδο αστρική, πνευματική σύνδεση μεταξύ τους! (Να σημειώσουμε ότι οι νεότεροι ερευνητές, Θ. Μανιάς κ.α. εργάσθηκαν σε σύγχρονους χάρτες). Είναι το ίδιο σχετικά φαινόμενο που παρατηρείται στην αριθμολογία, λόγω ιεράς προελεύσεως της ελληνικής γλώσσας. Οι αριθμοί δύναμης των αρχαίων ελληνικών λέξεων συμπίπτουν στο 80% των περιπτώσεων με τα αριθμητικά δυναμικά των αντίστοιχων λέξεων της Νεοελληνικής! Σημειώστε ότι τον χάρτη του Ρήγα τον επανέκδοσε ο Άνθιμος Γαζής το 1810, προσαρμόζοντάς τον πιο κοντά στην “πραγματικότητα”. Οι περιπέτειες του Ρήγα Φεραίου, η μόρφωσή του, το συγγραφικό του έργο και η συμμετοχή του στους φιλοσοφικούς κύκλους της εποχής, τον κατέστησαν ικανό να καθοδηγήσει τον χαράκτη Φρανσουά Μίλλερ στην εσκεμμένη παραμόρφωση του χάρτη της Ελλάδος, έτσι ώστε οι αρχαίες Ελληνικές πόλεις, τοποθετημένες στις κορυφές τέλειων ισόπλευρων τριγώνων και παράλληλα σε γραμμική παράθεση ανά δέκα περίπου, να ενώσουν συμβολικά την όποια πνευματική ενέργεια τους είχε απομείνει (σαν πνευματικές οντότητες πόλεων) και να δώσουν στον Ελληνισμό την απαραίτητη δύναμη που θα οδηγούσε, μέσω της επανάστασης του 1821, στην απελευθέρωσή του από τον τούρκικο ζυγό. Επιπλέον, για τον Εθνομάρτυρα Ρήγα, ό,τι έπρεπε να ισχύει ήταν το εθνικό κριτήριο. Γιατί ό,τι εθνικό ήταν γι’ αυτόν και αληθινό. Έτσι τόνισε ό,τι θεωρούσε πως έπρεπε να γίνει άμεσα αντιληπτό από τον χρήστη του χάρτη του. Για παράδειγμα, το άγνωστο από τους περισσότερους Μαραθονήσι, ή αρχαία Ομηρική Κρανάη, έχει αφύσικα τεράστιο μέγεθος σε σχέση με την πραγματικότητα, ενώ στον Πόρο ξεχωρίζει μόνο το Μόδι, που μόλις την τελευταία δεκαετία ανακαλύφθηκε σαν Μυκηναϊκός οικισμός και το οποίο πολύ σπάνια σημειώνεται σε σημερινούς χάρτες! Ο αναγνώστης καλείται να ερευνήσει και να μελετήσει αυτές τις μυστικές πλευρές και τους κρυφούς συμβολισμούς τους στο χάρτη του Ρήγα, όπως είναι η τοποθέτηση της Δωδώνης βορειότερα των Ιωαννίνων, η ευθυγράμμιση Βυζαντίου, Αγίου Όρους, Ολύμπου και Νεκρομαντείου Αχέροντος, κ.λ.π. kykeon.ning.com
Elke gek zijn gebrek
Message edited by Πανδαιμονιον - Κυριακή, 11-ΑΥΓ-2013, 0:00 AM |
|
| |