Σίγουρα είναι κρίσιμες οι στιγμές και πρέπει να κρατάς μικρό καλάθι! Έχουμε παρακολουθήσει πολλές κωλοτούμπες τελευταία από τους πολιτικούς και εκεί που λες... κάτι θα γίνει τώρα... γίνεται κωλοτούμπα και πάμε πάλι από την αρχή, διασφαλίζοντας τις θέσεις τους στη βουλή!!!! Γιατί αν πάμε για εκλογές ούτε την ψήφο της μάνας τους θα βρουν μέσα στην κάλπη, γιατί της έχουν μειώσει την σύνταξη!!! χα χα χα χα χα Γης παις ειμί και ουρανού αστερόεντος, αυτάρ εμοί γένος ουράνιον.
Το περίφημο σχέδιο Μάρσαλ είχε μέσα και αντιπλημμυρικά και αποχευτικά έργα ... Η κοίτη του Ιλισσού είχε πολλά σπιτάκια προχειροφιαγμένα κυρίως από πρόσφυγες. Αρχές του ΄60 στην Μιχαλακοπούλου υπήρχαν μερικά ακόμα ενώ στην περιοχή η μια πολυκατοικία στηνότανεδίπλα στην άλλη για να στεγάσει τις στρατιές των νέων Αθηναίων που πουλούσαν χωράφιακλείδωναν τα σπίτια τους με τους κήπους για να έρθουν να φυλακιστούν...πληρώνοντας. Το ΧΙΛΤΟΝ στη συνέχεια απογείωσε την αριστοκρατική εικόνα της περιοχής με τις κυρίες να υπερηφανεύονταιόταν τις ρωτούσαν ....πού μένετε και απαντούσαν "...όπισθεν του Χίλτονος..." Σε ένα από αυτά τα γραφικά πλέον σπιτάκια με κεραμίδια που είχαν απομείνει και φάνταζανσαν την μύγα μέσα στο γάλα έμενε μια φιλική οικογένεια με τους γονείς τους να κατάγονταιαπό την Σμύρνη . Είχαν την δική τους γειτονιά μια οικογένεια όλοι από παιδιά μαζί είχαν μεγαλώσει και στη συνέχειαβρέθηκαν πολιορκημένοι από τα μεγαθήρια που χτίστηκαν. Δεν τους πήγαιναν στην περιοχή....χαλούσαν την εικόνα... Καμμιά Κυριακή πηγαίναμε και βάζαμε και τα καλά μας λόγω της περιοχής και στη συνέχειαγελούσαμε με τους φίλους μας όταν τα λέγαμε τρώγοντας. Καθόμαστε και έξω στο πεζοδρόμιο και από απέναντι από τα μπαλκόνια των πολυκατοικιώνκοιτούσαν φανερά ενοχλημένοι. Θυμόντουσαν από τους παππούδες τους τις αφηγήσεις για τον Ιλισσό...τότε κυλούσεεπιφανειακά το νερό και μάλιστα ήταν πόσιμο. Οι ίδιοι σαν παιδιά έπαιζαν ανέμελα στην περιοχή που έμοιαζε με χωριό.... Κάποτε άφησαν το σπίτι που γεννήθηκαν για να κάνει την δουλειά της η μπουλντόζα και οι φίλοι μας κλείστηκαν και αυτοί στα σύγχρονα κουτιά σε κάποια λαϊκή γειτονιά που ήταν προσιτές οι τιμές . Δεν χάσανε το κέφι τους και όταν πηγαίναμε στο διαμέρισμά τους και ακούγαμε το καζανάκιτου διπλανού γελούσαν και έλεγαν ότι έτσι άκουγαν οι παππούδες τους το νερό του Ιλισσού.
Καμμιά πενηνταριά χρόνια πίσω κάποια αυλή στην Πλάκα.... Το ένα σπίτι κολλητά στο άλλο με συμβόλαια ή χωρίς από τον παππού στον εγγονό από τον άκληρο συγγενή κληρονομιά όταν άφησε τα κόκκαλά του σε κάποια Χώρα. Κάπως έτσι ήταν τα πράγματα αλλά πίσω στην αυλή... Πόσοι νοματαίοι να έμεναν; Άγνωστο. Δωμάτια πάνω δωμάτια κάτω κάποια κουζινίτσα που θα ήταν κοινόχρηστη όπως και η τουαλέτα. Συγγενείς όλοι αυτοί; Δεν ήταν απαραίτητο... Θα φιλοξενούσε άλλος κάποιον συγγενή του που είχε έρθει στην Πρωτεύουσα για δουλειά αφήνοντας την επαρχία. Στην Πλάκα στα ταβερνάκια στα μπακάλικα δούλευαν πολλά επαρχιοτόπαιδα και κάποια από αυτά πήγαιναν και σε νυχτερινό σχολείο. Δίπλα στην σκάλα που από τα χρόνια είχε πέσει η μισή και της τσοντάρισαν ξύλινη βλέπουμε μια γλάστρα πάνω σε μια ασπρισμένη κολώνα...των αρχαίων προγόνων μας. Εκεί την βρήκαν εκεί την άφησαν της πέρασαν και ένα χέρι ασβέστη... Δεν προκαλούσε εντύπωση σε κανένα...δεν ήταν η μοναδική αυλή με αρχαιολογικά ευρήματα. Εντύπωση προκαλούσαν μόνον στους τουρίστες που τραβούσαν φωτογραφίες και προσπαθούσαν να καταλάβουν. Τα σχοινιά που απλώνανε τις μπουγάδες ήταν επίσης κοινόχρηστα γι αυτό και υπήρχε εβδομαδιαίο πρόγραμμα στις μπουγάδες... Το καλοκαίρι στο επίσης κοινόχρηστο τραπέζι της αυλής μαζευόντουσαν το βραδάκι οι συναυλικοί να φάνε...να συζητήσουν...να κουτσομπολέψουν. Απέναντι ...δίπλα από τα μικρά ταβερνάκια ακουγόντουσαν οι παρέες να τραγουδάνε συνοδεία πλανόδιων καλλιτεχνών. Έπαιρναν αναμάσχαλα την κιθάρα τους και πήγαιναν για νυχτοκάματο στα διάφορα τραπεζάκια βγάζοντας το τσίγκινο πιατάκι από την τσέπη του ταλαιπωρημένου κοστουμιού τους όταν τελείωναν το τραγούδι που τους είχε ζητήσει η παρέα. Οι παλιές αυτές αυλές όπου υπάρχουν ακόμα στην Πλάκα είναι έρημες με ετοιμόρροπες κάμαρες και μπορείς να κοιτάξεις από την σιδερένια αυλόπορτα με την αλυσίδα και το λουκέτο και να σκεφτείς ότι κάποτε εκεί ζούσαν ευτυχισμένοι άνθρωποι με αυτά που είχαν.
παρα πολυ ωραιες φωτο και τα αρθρα που τις συνοδευουν!! ευγε!!!! "Στο τέλος, αυτό για το οποίο μετανιώνουμε περισσότερο είναι οι προσπάθειες τις οποίες ποτέ δεν κάναμε"