| alkistis | Date: Τρίτη, 02-ΙΟΥ-2013, 8:03 PM | Message # 1 |
 Ο βασιλιάς των μελών
Group: Special User
Messages: 1316
Status: Offline
| ΟΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΝΑΪΤΩΝ
Η πραγματική -ή, αν θέλετε, μυστική- αποστολή των Ναϊτών ήταν ανέκαθεν αντικείμενο διαφωνίας και ατελείωτων συζητήσεων ανάμεσα στους μελετητές και μέχρι σήμερα έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες. σύμφωνα λοιπόν με τη ναϊτική παράδοση, υπήρχαν δύο επίπεδα στο τάγμα : από τη μία ένα μυστικό συμβούλιο με κάποιον επικεφαλής, γνωστό μόνο σε ένα στενό κύκλο μυημένων, κι από την άλλη μια εξωτερική οργάνωση και μία συγκεκριμένη ιεραρχία με επικεφαλής το Μάγιστρο. η μυστικιστική πλευρά των ναϊτικών δραστηριοτήτων οφειλόταν κυρίως στην επίδραση του ευεργέτη τους, του Αγίου Βερνάρδου του Κλεβώ, για τον οποίο λέγεται ότι είχε μυηθεί στις μυστικές διδασκαλίες των πατέρων της εκκλησίας.
Για τους Ναϊτες -και όχι μόνο- η Ιερουσαλήμ ήταν ένα μέρος με τεράστια συμβολική σημασία. Η ιερή πόλη των τριών μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Μουσουλμανισμός) ήταν κατά την περίοδο των Σταυροφοριών τόπος θρησκευτικού συγκρητισμού. Πλάι στους Καθολικούς Σταυροφόρους υπήρχαν ορθόδοξοι, κόπτες και μονοφυσίτες Χριστιανοί και μάλιστα ο Ιουδαϊσμός, ο Χριστιανισμός και ο Μουσουλμανισμός κατάγονταν από τον ίδιο εθνάρχη, τον Αβραάμ, τι πιο φυσικό για τους Ναϊτες να συμπεράνουν ότι Γιαχβέ, Θεός και Αλάχ ήταν ένα και το αυτό πρόσωπο? Σε κάποια φάση λοιπόν της εξέλιξής τους οι Ναϊτες μετατράπηκαν σε φορείς του αυθεντικού μονοθεϊσμού και γι αυτό το λόγο κατηγορήθηκαν από τους εχθρούς τους ότι επιδίωκαν τη σύσταση μιας νέας θρησκείας που θα ένωνε Χριστιανισμό, Μουσουλμανισμό και Ιουδαϊσμό σε μία απόλυτα μονοθεϊστική θρησκεία. αυτή ίσως να ήταν και η μεγαλύτερη "αίρεση" των Ναϊτών : η ανακάλυψη ότι ο εβραϊκός, ο χριστιανικός και ο μουσουλμανικός Θεός ήταν ουσιαστικά ο ίδιος!
Αναμφίβολα, οι μουσουλμανικές επιρροές στους Ιππότες του Ναού ήταν αρκετά έντονες. πολλοί Ναϊτες ήταν γνώστες των μυστικών της τέχνης των οικοδόμων και τους άρεσε να κατασκευάζουν ναούς, όπως για παράδειγμα ορισμένους καθεδρικούς στη Γαλλία. Είναι πλέον παραδεκτό, ότι τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά των γοτθικών ναών φανερώνουν, σιωπηλά έστω, ισλαμικές αρχιτεκτονικές επιδράσεις, που εισήχθησαν στη δυτική Ευρώπη μέσω των Ναϊτών και των υπόλοιπων Σταυροφόρων.
Πολλά έχουν ειπωθεί για τη σχέση των Ναϊτών και των περιβόητων Ασσασίνων. Φαίνεται ότι υπήρχε μια μυστική συμφωνία ανάμεσα στο Μάγιστρο του τάγματος και στο Γέρο του Βουνού(σε επόμενα άρθρα θα αναπτύξουμε την ιστορία των Ασσασίνων...), που επέτρεπε στις δύο οργανώσεις να συνεργάζονται φανερά ή κρυφά απέναντι στους κοινούς εχθρούς. Επίσης, κάποιες ομοιότητες ανάμεσα στις διδασκαλίες των Ναϊτών και του Σουφισμού οδηγούν στο συμπέρασμα ότι αρκετές πρακτικές των Σούφι ίσως να υιοθετήθηκαν από τους Ναϊτες.
Πέρα από τις μουσουλμανικές επιδράσεις, ένα τμήμα των Ναϊτών είχε πιθανότατα επηρεαστεί από τον Ινδουισμό, καθώς και άλλες ανατολικές θεωρίες και πρακτικές. Ζώντας στη Μέση ανατολή, στη γενέτειρα της αλχημείας, αρκετοί Ναϊτες μυήθηκαν στην τέχνη της και ρίχτηκαν έτσι στο κυνήγι της "φιλοσοφικής λίθου" και του "ελιξιρίου της μακροζωίας". Ακόμη και η Καμπαλά, η εσωτερική πλευρά του Ιουδαϊσμού, δεν ήταν άγνωστη στους Ναϊτες. Είναι γεγονός άλλωστε ότι εκείνη την εποχή η Παλαιστίνη ήταν ένα μέρος θρησκευτικού συγκρητισμού, όπου δεν υπήρχαν σαφή όρια μεταξύ θρησκείας, φιλοσοφίας, μυστικισμού και μαγείας.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι οι εννέα ιδρυτές ιππότες του Τάγματος δεν είχαν απλώς σκοπό να προστατέψουν τους Χριστιανούς προσκυνητές. Σύμφωνα με τους θρύλους, ο κρυφός σκοπός τους ήταν ν' ανακαλύψουν στοιχεία και ιερά αντικείμενα από την περιοχή του Ναού του Σολομώντα και να τα στείλουν στους μυστικούς αρχηγούς τους στη Γαλλία. Κάποιοι άλλοι θρύλοι βέβαια τους θέλουν να είναι και φύλακες του μυθικού Γκράαλ, του Αγίου Δισκοπότηρου, το οποίο στην ουσία συμβόλιζε ένα είδος εσωτερικής γνώσης που αναζητούσαν διακαώς τα μέλη πολλών μυστικών εταιριών. Ορισμένοι βέβαια υποστηρίζουν ότι το λεγόμενο Άγιο Δισκοπότηρο δεν ήταν τίποτε περισσότερο από κάποιο μυστικό Ευαγγέλιο, που υποτίθεται ότι έγραψε ο ίδιος ο Χριστός! Σύμφωνα με τους ίδιους, αυτό το μυστικό Ευαγγέλιο αποτελούσε και την εσωτερική παράδοση των Ναϊτών.
Μια άλλη σημαντική πλευρά της αποστολής των Ναϊτών ήταν το εμπόριο των "ιερών λειψάνων", που αποτελούσε εκείνη την εποχή μια αρκετά προσοδοφόρα επιχείρηση, στην οποία βεβαίως πρωτοστατούσαν οι ίδιοι οι "προστάτες" των Αγίων Τόπων. Πολλά λείψανα χριστιανών αγίων,που η κατοχή τους σήμαινε στον προληπτικό κόσμο του Μεσαίωνα δύναμη και θεϊκή εύνοια, "ταξίδεψαν" τότε από τους Αγίους Τόπους στις αυλές των βασιλέων της Ευρώπης. Το ίδιο φυσικά συνέβη και με την άλωση της Κωνσταντινούπολης, της επονομαζόμενης Νέας Ιερουσαλήμ, από τους Σταυροφόρους (1204), οι οποίοι προέβησαν σε ανείπωτες λεηλασίες και αρπαγές λειψάνων, έτσι ώστε ξαφνικά να παρατηρηθεί υπερπροσφορά Ιερών κειμηλίων και λειψάνων στις αυλές των Ευρωπαίων βασιλιάδων, με αποτέλεσμα η τιμή τους να πέσει δραματικά!
Οι Ναίτες, που σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς ερευνητές "μολύνθηκαν" από το γνωστικιστικό - μανιχαϊστικό "αιρετικό ιό" της Ανατολής, φαίνεται ότι πήραν ένα τμήμα από τη -μετέπειτα- τεκτονική τους γνώση από κάποιες πανάρχαιες συριακές αδελφότητες, που δρούσαν την περιοχή εκείνη γύρω από το όσος Λίβανος. Ορισμένοι μάλιστα ερευνητές, όπως ο συγγραφέας και ιστορικός του τεκτονισμού Μάικλ Μπέιτζεντ, υποστηρίζουν ότι οι Ναϊτες κατείχαν μια μορφή απαγορευμένης γνώσης, την οποία και χρησιμοποιούσαν για να εκβιάζουν την Καθολική Εκκλησία. Σύμφωνα με το συγγραφέα του βιβλίου Holy Blood, Holy Grail αυτοί οι ιππότες-μοναχοί ήταν ένα είδος προέκτασης μιας αρχαίας Μυστικής Κοινωνίας -ίσως του "Βασιλείου του Δισκοπότηρου"- που ίδρυσε τον περιβόητο Ναό της Σιών, δημιούργημα του οποίου ήταν και το Τάγμα του Ναού. Στη διάρκεια του 13ου αιώνα ο Ναός της Σιών, που σχετίζεται και με την αίρεση των Καθαρών(σε επόμενα άρθρα θα αναφερθούμε και στην ιστορία αυτών αναλυτικά...), πήρε οριστικό "διαζύγιο" από τους Ναϊτες, το Τάγμα των οποίων έπεσε σε δυσμένεια και στη συνέχεια διαλύθηκε.
Ιδιαίτερα δημοφιλής στους κύκλους των ερευνητών της ναϊτικής ιστορίας είναι η άποψη ότι οι Ναϊτες πήγαν στους αγίους Τόπους με σκοπό να αποκτήσουν πρόσβαση σε ένα είδος "Ανώτερης Γνώσης", που πίστευαν ότι υπήρχε στην περιοχή. Αυτή η άποψη στηρίζεται στο λεγόμενο έγγραφο Ρουμπάντ (Rubant), που πήρε το όνομά του από το συντάκτη του και φέρει την ημερομηνία 11 Απριλίου 1308. Σύμφωνα με το παραπάνω έγγραφο, που σε ορισμένα σημεία του παρουσιάζει ασάφειες, ο εσωτερικός κύκλος των μυημένων του Τάγματος ήταν επιφορτισμένος με την ευθύνη να κατανοήσει την καθολική Γνώση των πάντων. Συγκεκριμένα, σε ένα σημείο του το έγγραφο αναφέρει: "Οι Ναϊτες ήταν αναμφισβήτητα πιο εξελιγμένοι από εμάς(;) εξαιτίας της Μυστικής Γνώσης που είχαν ανακαλύψει μέσα σε βιβλία. είχαν ανακαλύψει μια απόλυτη καθολική γνώση..."!
Πηγή : Μυστικές εταιρίες, εκδόσεις αρχέτυπο, σελ. 18-21
Συνεχίζεται....
"Η συνείδηση είναι το βάθος του ανθρώπου. Η Αγάπη είναι το πλάτος του..."
|
| |
| |
