ΜΠΕΡΔΕΦΤΙΚΑ...ΛΙΓΟ

Η αλήθεια είναι πως με τόσο χρόνο και όρεξη που αφιέρωσες για να στύσεις αυτό το site με όλο αυτών τον καταιγισμό των πληροφοριών θα πρέπει όντος να είσαι τρελός με αυτά τα θέματα! Ευτυχώς όμως για εμάς γιατί βρίσκουμε πάντα κάτι νέο!

Ως νέο μέλος θα ήθελα να μου πείτε αν μπορώ να δημοσιεύσω ένα λίγο… μεγάλο (όχι πάρα πολύ μεγάλο, βέβαια) κείμενο, που αφορά την εμπειρία ενός νεαρού επιστήμονα στο θέμα των εξωγήινων, την οποία έχει καταγράψει σ’ ένα βιβλίο, «σπάζοντας» την συμφωνία σιωπής που είχε υποσχεθεί. Τον είχαν καλέσει οι Αμερικανοί για να εκφέρει γνώμη πάνω σε θέματα ιπταμένων κατασκευών (UFO) που είχαν στην κατοχή τους!!!

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα βιβλία, πάνω στο θέμα μας, έχει γραφτεί από ένα νεαρό Αμερικανό επιστήμονα, μια ιδιοφυία σε θέματα μαγνητικών πεδίων, το 1996. Τα όνομά του είναι Τίμοθυ Γκουντ (Timothy Good) και ο τίτλος του βιβλίου «Beyond Top Secret» (Πέραν του Άκρως Απορρήτου). Ο πρόλογος του βιβλίου είχε γραφτεί από έναν Άγγλο πτέραρχο εν αποστρατεία, συγκεκριμένα από τον τέως Αρχηγό του Βρετανικού Γενικού Επιτελείου Στρατού. Διαβάστε τι λέει ένα ηγετικό στέλεχος ΤΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ, ένας ασπρουλιάρης με δέκα τόνους μυαλό! Σκεφθείτε ΤΙ έχουν δει τα μάτια του και ΤΙ έχουν ακούσει τ’ αυτιά του στα νευραλγικά πόστα που έχει υπηρετήσει!

Από τον Ναύαρχο του Στόλου
Τον Λόρδο Χιλλ – Νόρτον
Αρχηγό ΓΕΕΘΑ Μ. Βρετανίας 1971-73
Πρόεδρο Στρατιωτικής Επιτροπής ΝΑΤΟ 1974-77

…Στο συχνό ερώτημα γιατί το ενδιαφέρον μου για τα «UFO» είναι τόσο έντονο, υπάρχουν διάφοροι εξαιρετικοί λόγοι. Ο πρώτος είναι ότι η μαρτυρία είναι τώρα τόσο επίμονη, τόσο πιεστική, που ένας ανεκτά νοήμον άνθρωπος δεν μπορεί να αρνηθεί ότι κάτι το ανεξήγητο συμβαίνει στην ατμόσφαιρά μας. Θα ήθελα να καταβληθεί μια σοβαρή προσπάθεια για να μάθουμε τι είναι.

Πάντα με εξέπληττε το γεγονός ότι άνθρωποι των οποίων ο λόγος για οποιοδήποτε άλλο θέμα θα γινόταν δεκτός χωρίς αμφισβήτηση - όπως ιερείς, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, αστροναύτες, πιλότοι αεροπλάνων - εμπαίζονται όταν ομιλήσουν για εμπειρίες UFO.

Ο δεύτερος λόγος πηγάζει από τον πρώτο. Έχω βαρεθεί την σπασμωδική αντίδραση των ΜΜΕ (κυρίως στη Βρετανία) στο άκουσμα της λέξης UFO, το καλούμενο σύνδρομο «πράσινα ανθρωπάκια χα-χα-χα»! Όπως είχε πει ο Νικ Πόουπ, που ήταν υπεύθυνος ερευνών για UFO στο υπουργείο Άμυνας της Μ. Βρετανίας, στον (συγγραφέα) Τιμ Γκουντ, «Μια αναφορά σε UFO και οι άνθρωποι κλείνουν αμέσως τους διακόπτες τους».

Αυτό δεν μου φαίνεται καθόλου λογικό και συχνά διερωτώμαι αν όλος αυτός ο χλευασμός του θέματος από τις Βρετανικές εφημερίδες - αν και, χαίρομαι να πω, όχι από την τηλεόραση - είναι μια αντίδραση που πηγάζει από τον φόβο του αγνώστου, τρίτης διαλογής δημοσιογράφων, ή ότι, ακόμη πιο επικίνδυνα, είναι εμπνευσμένη από κάποια ανώτερη εξουσία.

Από αυτό ξεφυτρώνει το τρίτο μέρος του ενδιαφέροντός μου, που είναι η ευρεία συγκάλυψη των αποτελεσμάτων επισήμων κυβερνητικών ερευνών στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου. Ο Τιμ Γκουντ μηδενίζει την πιθανότητα αμφιβολίας μου περί του ότι υπάρχει ένα τέτοιο κουκούλωμα στις Η.Π.Α. σε μαζική κλίμακα, αλλά και στη Μ. Βρετανία και σε άλλες χώρες.

Πολλά έχουν αλλάξει στον κόσμο από τότε που είχαν εισηγηθεί λόγους γι’ αυτή τη συγκάλυψη το 1987. Ιδιαίτερα, το τέλος του ψυχρού πολέμου είχε αλλάξει ριζικά την αμοιβαία υποψία των Η.Π.Α. και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης για ένα πιθανό στρατιωτικό πλεονέκτημα. Τώρα εισηγούμαι τέσσερις λόγους που έχουν οδηγήσει κυβερνήσεις στη λήψη εκτάκτων μέτρων για τη συγκάλυψη των αποτελεσμάτων των πολύ επειγουσών και λεπτομερειακών ερευνών τους, σε μια περίοδο τουλάχιστον 50 χρόνων.

Ο πρώτος και πλέον ευνόητος λόγος είναι το συντριπτικό αμυντικό και στρατιωτικό πλεονέκτημα που θα αποκτούσε η χώρα που θα ανακάλυπτε πρώτη τα μυστικά αυτών των σκαφών (UFO). Ο δεύτερος είναι ο παράγων της στρατιωτικής και πολιτικής αμηχανίας που θα ακολουθούσε η παραδοχή από κάποια κυβέρνηση ότι στην ατμόσφαιρά μας υπάρχουν κατασκευάσματα που δεν είναι ανθρώπινα, που είναι πολύ πιο προηγμένα από ο,τιδήποτε θα μπορούσαμε να παρατάξουμε εμείς, και εναντίον των οποίων, αν είχαν εχθρικές διαθέσεις, δεν θα μπορούσαμε να αμυνθούμε.

Ο τρίτος λόγος πηγάζει από τον δεύτερο: Οι κυβερνήσεις φοβούνται ότι οι λαοί τους θα πανικοβληθούν. Φοβούνται την πιθανή κατάρρευση των κέντρων εξουσίας, του νομικού συστήματος και των θρησκευτικών δογμάτων, αν διακινδύνευαν μια τέτοια ομολογία. Επίσης, σε ορισμένες χώρες μπορεί και να υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες ως προς το ποιος ασχολείται επίσημα με αυτά τα θέματα. Από μια άποψη είναι μια ενδοκυβερνητική πάλη για εξουσία.

Τέλος τα εμπορικά οφέλη που θα αποκόμιζε ο πρώτος οργανισμός που θα έλυε αυτό το γρίφο είναι τόσο τεράστια, και η παγκόσμια κυριαρχία που θα ακολουθούσε τόσο συντριπτική, που οι κυβερνήσεις πρέπει να φοβούνται την επέμβαση ισχυρών εμπορικών-βιομηχανικών καρτέλ πάνω από τα κεφάλια τους.

Κάθε ένας από τους πιο πάνω πιθανούς λόγους είναι λογικός, πιθανό όλοι να συνυπάρχουν και γνωρίζω ένα πανίσχυρο συγκρότημα στις Η.Π.Α. που δεν έχει καμιά αμφιβολία ότι ο τελευταίος από τους φόβους που έχω αναφέρει είναι πραγματικός.

Προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα έπιανε πανικός τους λαούς μας, ούτε στο ελάχιστο. Είτε δεν θα πίστευαν, είτε θα τα θεωρούσαν ως μια επιπρόσθετη βλακεία των παγκοσμίως περιφρονημένων πολιτικών ηγετών τους. Είναι πιο πιθανό να σήκωναν τους ώμους και να συνέχιζαν να ασχολούνται με την δύσκολη υπόθεση της ζωής, με το ΛΟΤΟ, με κάποιο ακίνητο του οποίου η αξία είναι μικρότερη από το ποσό της υποθήκης, με την οργάνωση των διακοπών τους, ή και με τα τέσσερα ταυτόχρονα.

Όπως κι αν αξιολογήσετε αυτούς τους πιθανούς λόγους, και ασφαλώς υπάρχουν κι άλλοι, το κοινό έδαφος είναι ότι υπήρξαν χιλιάδες, ίσως δεκάδες χιλιάδες, εμφανίσεις και επαφές, ίσως ακόμα και περισυλλογή UFO που είχαν πέσει, γεγονότα που είχαν αναφερθεί με λεπτομέρειες, που σε ορισμένες περιπτώσεις είχαν φωτογραφηθεί με κάμερες, ή είχαν παρακολουθηθεί με ειδικά όργανα, σε όλο τον κόσμο, και που λογικά δεν μπορούν πια να τα αρνούνται.

Υπήρξαν μεγάλες έρευνες, ορισμένες με διάρκεια πενήντα χρόνων, από τις κυβερνήσεις των Η.Π.Α., Γαλλίας, Ρωσίας, Ιταλίας και Ισπανίας σίγουρα, και πιθανόν από τη Μ. Βρετανία και άλλες χώρες. Στο τέλος δεν έχουμε «σκληρή», ΕΠΙΣΗΜΗ πληροφόρηση για να αντιπαραθέσουμε στις πολλές εκατοντάδες ιδιωτικών βιβλίων πάνω στο θέμα και στον μεγάλο αριθμό τηλεοπτικών προγραμμάτων των τελευταίων χρόνων.

Δεν πιστεύω πως μπορεί να διαψευσθεί πειστικά η ύπαρξη κυβερνητικής συγκάλυψης. Εκείνο που ομολογώ ότι με έχει νικήσει, είναι η εξεύρεση μιας εύλογης εξήγησης.

Υπογραφή: Χιλλ - Νόρτον

Αυτά έγραψε προλογίζοντας το βιβλίο ο Βρετανός ανώτατος στρατιωτικός. Δεν υπάρχει κάποιο λάθος με το σώμα στο οποίο υπηρέτησε ο Χιλλ - Νόρτον. Πτέραρχος ήταν, αλλά ως Αρχηγός ΓΕΕΘΑ είχε τον βαθμό του Ναυάρχου του Βασιλικού Στόλου της Μ. Βρετανίας.

Θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω εν συντομία το τι είχε γράψει στο βιβλίο του ο Τίμοθυ Γκουντ (ιδιοφυία σε θέματα μαγνητικών πεδίων) για να δείτε πόσο πολύ ομοιάζουν αυτά που περιγράφει στο βιβλίο του με αυτά που συζητάμε εδώ!!!!

Ενώ ήταν βοηθός καθηγητής σε κάποιο πανεπιστήμιο, ο νεαρός επιστήμονας είχε πάρει μια πρόσκληση από την αμερικανική αεροπορία, για να βοηθήσει σε κάποια έρευνα. Η πρόσκληση δεν έδινε λεπτομέρειες. Ως πρώτο βήμα, ο επιστήμονας έπρεπε να πάει στο Πεντάγωνο για ενημέρωση.

Όταν έφθασε στο Πεντάγωνο συνάντησε κι άλλους επιστήμονες, ο κάθε ένας «πρώτος» στον τομέα του. Άλλους γνώριζε και άλλους όχι. Κάθισαν σ’ ένα φουαγιέ όλοι μαζί και περίμεναν να τους καλέσουν για ενημέρωση.

Ξαφνικά άνοιξε μια πόρτα και παρουσιάστηκε ένας αξιωματικός της αεροπορίας. Ο επιστήμονας έγραψε ότι σπάνια είχε συναντήσει τέτοιο λεβεντάνθρωπο. Ψηλός, ξανθός, με τα πιο γαλάζια μάτια που κάποιος μπορούσε να φανταστεί.

Ο «λεβέντης» είχε καρφώσει τα μάτια του στον επιστήμονα, που ξαφνικά άρχισε να νιώθει το κεφάλι του ν’ αδειάζει. Οι σκέψεις, τα συναισθήματα, τα πάντα άρχισαν να τον εγκαταλείπουν. Αισθάνθηκε ότι ο αξιωματικός «τσεκάριζε» τις γνώσεις και τις προθέσεις του. Ο επιστήμονας αντέδρασε ενστικτωδώς. Δεν μπορούσε να ομιλήσει, απλά σήκωσε το χέρι του, έδειξε τον αξιωματικό και άρχισε να μουγκρίζει.

Μια γυναίκα επιστήμονας που καθόταν δίπλα του, κατάλαβε πως κάτι έτρεχε, κάτι που είχε σχέση με τον αξιωματικό. Πετάχτηκε από την καρέκλα της κι έτρεξε προς τη κατεύθυνσή του. Αυτός άνοιξε την πόρτα προς το διάδρομο, απ’ όπου είχε έρθει. Η κοπελιά τον πρόλαβε, στάθηκε μπροστά του, άνοιξε τα χέρια της κλείνοντάς του τον δρόμο και ρώτησε: «What the fuck is going on here?», δηλαδή «Τι στην οργή (ή κάπως έτσι) συμβαίνει εδώ;»! Το επόμενο που θυμόταν, ήταν να στέκεται με τα χέρια ανοικτά, μόνη της σε ένα διάδρομο!

Να μην τα πολυλογούμε, έγινε η ενημέρωση και οι επιστήμονες μπήκαν σ’ ένα αεροπλάνο που τους μετέφερε σε μια Top Secret αεροπορική βάση σε μια έρημο. Ούτε ένας από τους επιστήμονες γνώριζε τον προορισμό, αλλά ο συγγραφέας πιστεύει πως ήταν η έρημος του Νέου Μεξικού.

Πριν προλάβει να πλυθεί μετά το ταξίδι, κάτι ολιγομίλητοι «μούργοι» πήραν τον επιστήμονα και τον πήγαν σε ένα από δύο μεγάλα υπόστεγα. Μέσα είδε ένα πολύ περίεργο σκάφος. Ο επιστήμονας αμέσως σκέφτηκε: «UFO»!

Ήταν φτιαγμένο από ένα λείο «μέταλλο» που όμοιό του δεν είχε ξαναδεί. Το περίεργο, όμως, ήταν ότι πουθενά δεν υπήρχε βίδα, παξιμάδι, καρφί ή περτσίνι. Ούτε οξυγονοκόλληση. Το σκάφος ήταν «μονοκόμματο», λες και ήταν ζελές που μόλις βγήκε από φόρμα! Το ίδιο είδε και μέσα στην καμπίνα πλοήγησης. Ορισμένα όργανα είχαν αφαιρεθεί άτσαλα από το ταμπλό. Οι «μούργοι» ομολόγησαν ότι τα όργανα είχαν αφαιρεθεί για εξέταση, έχοντας κοπεί με ακτίνες λέιζερ. Ό,τι δεν λύεται, κόπτεται!

Ο επιστήμονας είδε δύο όμοια σκάφη να πετούν, με Αμερικανούς πιλότους, και τρελάθηκε. Έμεινε και τα κοιτούσε. Ήταν εντελώς αθόρυβα και η ταχύτητα και η ευελιξία τους ήταν απερίγραπτες. Μετά από επισταμένη μελέτη απεφάνθη ότι τα οχήματα κινούνται με ΕΛΞΗ και όχι με ώθηση. Κάποιο όργανο δημιουργούσε μαγνητικό πεδίο μεταξύ του σκάφους και ενός στόχου και το πεδίο «ρουφούσε» το σκάφος προς το στόχο!

Ο επιστήμονας δεν άντεξε πολύ. Τελικά έσπασε την σιωπή του, με μεγάλο προσωπικό κόστος, διότι είχε υπογράψει να τηρήσει απόλυτη μυστικότητα. Τα είπε όλα, σκέτα και ωραία, στο βιβλίο του και σε συνεντεύξεις εκτός Η.Π.Α.!

Τώρα θα μου πείτε: «Και τι έγινε; Ακόμη ένας τρελός, ένας βλαμμένος φαφλατάς όπως εκατοντάδες άλλοι!». Ναι μεν, αλλά: Ο πρόλογος του βιβλίου είχε γραφτεί, όπως είδαμε, από τον τέως Αρχηγό του Βρετανικού Γενικού Επιτελείου Στρατού! Ομιλούμε για τον άνθρωπο που φώναζε στον Εγγλέζο Υπουργό Αμύνης: «Χέσε, ρε!» κι εκείνος απαντούσε «Γιές, σερ! Τι χρώμα και πόσο ψιλά τα θέλετε;»!

Ο τέως αρχηγός του Βρετανικού Γ.Ε.Σ., λοιπόν είπε στον πρόλογό του ότι υπάρχουν αρκετές σοβαρές ενδείξεις σχετικά με επαφές με εξωγήινους, ενώ ακούγονται μόνο «μισόλογα» από τις μεγάλες δυνάμεις. Ο πρόλογός του καταλήγει (ουσιαστικά) με το «Είτε πείτε τα όλα, είτε σκάστε»!

Εγγλέζοι πτέραρχοι και αρχηγοί Γ.Ε.Σ., συνήθως, δεν βάζουν τις υπογραφές τους κάτω από αμερικάνικες φαντασιώσεις και βλακείες!!!!

Ελπίζω να σας προβλημάτισα θετικά!!! Περιμένω τα σχόλιά σας!!!

Ότι απορίες έχεις να τις λες! Εδώ είμαστε εμείς!

Να σε ενημερώσω σε περίπτωση που δεν το ξέρεις πως όταν πας 20 ποστ στο forum μας γίνεσαι special user και σου ξεκλειδώνουν σημεία του site που τώρα δεν μπορείς να τα δεις!

Καλά το άρθρο που ανέβασες με έφτιαξε μιλάμε! Η υπέρτατη συνωμοσία!!!!!

Αυτό το «κάτι» που πολλοί υποστηρίζουν ότι υπάρχει, δεν υποστηρίζεται από τον Άρη, όσον αφορά τροφή, νερό, οξυγόνο κλπ. Ο πλανήτης είναι όντως νεκρός, αν και υπάρχει μαρτυρία ότι δεν ήταν πάντοτε νεκρός. Ολοένα και αυξάνονται αυτοί που υποστηρίζουν ότι στο παρελθόν οι συνθήκες στον Άρη δεν διέφεραν και πολύ από τις συνθήκες που επικρατούν στη Γη σήμερα. Κάτι, όμως, είχε χτυπήσει τον πλανήτη, ίσως ένας κομήτης, και κατέστρεψε όλα όσα υπήρχαν, ή μάλλον ζούσαν εκεί πάνω. Ο Άρης είχε τη μοίρα που πολλοί υποστηρίζουν ότι θα έχει και η Γη και οι φωνές που καλούν για επισταμένη εξέταση του «διδύμου», για να μάθουμε από το πάθημά του, ολοένα και εντείνονται. Επίσης, εντείνονται οι φωνές που κατηγορούν τις μεγάλες δυνάμεις για συνωμοσία σιωπής.

Πάμε, όμως, σ’ αυτό το «κάτι». Πριν λίγα χρόνια οι Ρώσοι είχαν στείλει μια αποστολή στον Άρη, δύο δορυφόρους που είχαν ονομάσει «Φόβος 1» και «Φόβος 2», προς τιμήν της «πατάτας», του μικρού φυσικού δορυφόρου του Άρη, του Φόβου. Ο άλλος δορυφόρος του Άρη είναι ο Δείμος, που είναι ακόμη μικρότερος. Φόβος και Δείμος ονομάζονταν τα δύο παιδιά του Θεού Άρη, γι’ αυτό και οι δορυφόροι του ονομάσθηκαν έτσι. Στο κοσμοδρόμιο παρίσταντο αποστολές από άλλες χώρες π.χ. Αγγλία, Γαλλία κλπ.

Ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος, ο «Φόβος 1», εξαφανίστηκε σχετικά σύντομα, πριν καν ξεφύγει πολύ από τα «περίχωρα» της Γης. Τι να κάνουμε για «σαρδελοκούτια» ομιλούμε. Εδώ άνθρωποι πεθαίνουν στα καλά του καθουμένου και εμείς ρωτάμε τι συνέβη σε ένα τεχνητό δορυφόρο; Ο δεύτερος, όμως, ο «Φόβος 2», είχε φθάσει στον προορισμό του, που ήταν λίγες περιστροφές γύρω από τον Άρη, πριν τεθεί σε τροχιά γύρω από το Φόβο. Εκείνον ήθελαν να μελετήσουν οι Ρώσοι, για δικούς τους λόγους.

Όταν ο τεχνητός δορυφόρος είχε αρχίσει να περιστρέφεται γύρω από τον Άρη, άρχισε και η φωτογράφηση του πλανήτη. Και καλά έκανε το σαρδελοκούτι που το έπαιξε «παπαράτσι». Ξαφνικά, οι φωτογραφίες άρχισαν να δείχνουν κάτι περίεργο: Μια μακρόστενη «βούλα» πάνω στην επιφάνεια του Άρη. Βρε αμάν, βρε ζαμάν, βρε τι είναι τούτο, τρελάθηκαν οι σπασίκλες στο κοσμοδρόμιο. Φωτογράφησαν τη βούλα έτσι, την φωτογράφησαν αλλιώς, με συμβατή κάμερα, με υπέρυθρες ακτίνες, ατού η βούλα. Δεν το κουνούσε από κει!

Ε, αφού ήταν σίγουρο πως υπήρχε η βούλα, πως δεν ήταν τρικ του φωτός, τι ήταν; Υπολόγισαν τη θέση του Ήλιου και είπαν: «Σκιά είναι». Σκιά τίνος όμως; Σκιά του Φόβου δεν ήταν, διότι ο φόβος είχε σχήμα πατάτας, ενώ η σκιά στην επιφάνεια ήταν μακρόστενη, όπως ένα πούρο ή μια τορπίλη.

Σκιά του Δείμου δεν ήταν, διότι και το σχήμα ήταν λάθος και ο Δείμος ήταν μακριά. Σκιά του τεχνητού δορυφόρου δεν ήταν, διότι και το σχήμα ήταν λάθος και το μέγεθος. Η σκιά ήταν τεράστια.

Εκεί που συζητούσαν, λοιπόν, ο τεχνητός δορυφόρος «πετάχτηκε» στον τελικό προορισμό του, που ήταν η τροχιά γύρω από τον Φόβο. Με τις πρώτες μια-δυό περιστροφές, ένας πολυβραβευμένος Ρώσος φυσικομαθηματικός αναφώνησε: «Για καθίστε, μωρέ, πλάκα μου κάνετε; Αυτό το πράγμα είναι κούφιο. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου, ο τρόπος και η ταχύτητα με την οποία κινείται ο υποτιθέμενος πλανήτης του Άρη, μόνο για κάτι κούφιο μπορούν να ισχύουν. Γιάααα ψάξτε καλά τη δουλειά, έχουμε κάτι περίεργο στα χέρια μας». Δεν τα είπε έτσι ακριβώς ο καθηγητής αλλά αυτό ήταν το νόημα!

Δεν πρόλαβε να τελειώσει την κουβέντα του ο καθηγητής και τέρμα ο «Φόβος 2». Σταμάτησαν οι φωτογραφίες και κάθε λογής εκπομπές. Έβαλαν τα κλάματα οι επιστήμονες κι εκεί που άρχισαν τους επικήδειους και να μοιράζουν ψωμάκι και τυράκι για να μακαριστεί σωστά το σαρδελοκούτι, «τσακ», να πάλι οι φωτογραφίες. Μόνο που δεν κράτησε πολύ η «ανάσταση» του τεχνητού δορυφόρου. Μισή ώρα το πολύ και μετά τέλος. Σ’ εκείνη τη μισή ώρα, όμως, η αποστολή των φωτογραφιών ήταν μεγάλο πρόβλημα, σαν κάτι να μην πήγαινε σωστά. Οι επιστήμονες δεν ήταν βλάκες. Τις έβαλαν σε μια σειρά και αμέσως κατάλαβαν ότι ο «Φόβος 2» στριφογύριζε σαν σβούρα! Γιατί; Δεν μπορούσε να το κάνει από μόνος του, όσο κι αν είχε «τρελαθεί». Μάλλον κάτι τον κτύπησε «ξώφαλτσα» (και μετά τον χτύπησε ανάμεσα στα φρύδια και κλάταρε μια κι έξω!). Κάτι πήγαν να πουν οι Ρώσοι στις ειδήσεις τους, αλλά μετά το πρώτο δελτίο, όπου κάτι τους είχε ξεφύγει, απόλυτη σιωπή!

Η Μαρίνα, όμως, δεν έκανε το ίδιο. «Ποια Μαρίνα», ρωτάτε; Η Μαρίνα Πόποβιτς, Συνταγματάρχης της Ρωσικής Αεροπορίας με πολλά ταξίδια στο διάστημα και πρώην σύζυγος του μεγαλύτερου κοσμοναύτη της Σοβιετικής Ένωσης. Όταν αυτή δεν ήταν στο διάστημα ήταν στα κοσμοδρόμια. Και ήταν παρούσα στη συγκεκριμένη αποστολή! Μεγάλη γυναίκα.

Όταν πήγε στις Η.Π.Α., λίγα χρόνια αργότερα, ορισμένοι ξύπνιοι και μπελαλήδες την στρίμωξαν και την ρώτησαν για τον «Φόβο 2». Ορκίζονταν ότι η Πόποβιτς τους είπε: «Κάτι σας έκρυψαν οι πονηροί συμπατριώτες μου. Σας έδειξαν όλες τις φωτογραφίες, αλλά όχι τις τρεις τελευταίες. Το περιεχόμενο των φωτογραφιών αυτών μόνο λίγοι το είδαμε!». Και τους έδειξε φωτογραφίες ενός μητρικού διαστημοπλοίου, ενάμισι χιλιόμετρο μάκρος επί εκατόν πενήντα μέτρα διάμετρο, κομπλέ με μπουκαπόρτες! Το «κάτι» που είχε κτυπήσει τον «Φόβο 2»!!!

Πολλοί συμφωνούν ότι εκείνο το περιστατικό ήταν η αιτία που ο συχωρεμένος ο Ρέιγκαν και ο Γκορμπατσόφ ομίλησαν ξεχωριστά στον ΟΗΕ και στο Κρεμλίνο για επί Γης ειρήνη ενώπιον «κοινού εχθρού από το διάστημα.

Τον Νοέμβριο του 1985 τα είπαν στην Γενεύη και όχι μόνο: Τα είπαν και εντελώς μόνοι! Μάλιστα! Οι συναντήσεις είχαν κρατήσει συνολικά 19 ώρες, αλλά για ένα πεντάωρο οι δυο αρχηγοί έκατσαν μόνοι τους. Πρέπει να είχαν συζητήσει κάτι ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ για να ζητήσουν την αποχώρηση των υπουργών εξωτερικών και των διαφόρων συμβούλων τους. Τετ-α-τετ και εντελώς μόνοι!

Τώρα θα μου πείτε: Μα, ήταν λογικό, διότι προφανώς είχαν συζητήσει τις μίζες και τις αρπαχτές του Γκόρμπυ, για την διάλυση της Σοβιετικής Ενώσεως. Ναι, μπορεί, δεν λέω, αλλά αμέσως μετά, σε μια ομιλία του στο Φάλστον του Μέρυλαντ, στις 4 Δεκεμβρίου του 1985, ο κάου-μπόυ είπε κάτι κουφό:

«Σε ένα σημείο της κατ’ ιδίαν συνομιλίας μας, και έχοντας σταματήσει και σκεφτεί ότι όλοι είμαστε παιδιά του Θεού, οπουδήποτε στον κόσμο κι αν ζούμε, δεν μπορούσα να μην του πω του Γκορμπατσόφ: Σκέψου πόσο εύκολο θα ήταν το έργο και των δύο μας σ’ αυτές τις συνομιλίες, αν ξαφνικά υπήρχε απειλή από ένα άλλο είδος, από κάποιον άλλο πλανήτη στο σύμπαν. Θα ξεχνούσαμε όλες τις μικρές και τοπικές διαφορές που έχουμε μεταξύ μας και θα ανακαλύπταμε μια κι έξω πως όλοι είμαστε άνθρωπο που ζούμε μαζί στη Γη»! Τι είδους σχόλιο και κυρίως «μήνυμα» ήταν αυτό;

Παιδιά του Θεού; Πλάκα μας κάνετε, μωρέ; Είναι αυτό πράγμα για να λεχθεί από ένα πλανητάρχη, αν δεν υπάρχει ΛΟΓΟΣ; Τι στην οργή θέατρο παίζουμε; Ναι, ο άνθρωπος ήταν ένα ραμολιμέντο, αλλά ήταν κι ο πρόεδρος των Η.Π.Α.! Αυτά τα πράγματα ΔΕΝ λέγονται τυχαία!

Αμ, το άλλο το μπουμπούκι; Στις 16 Φεβρουαρίου του 1987, σε μια σημαντική ομιλία του στο συνέδριο «Επιβίωση της Ανθρωπότητας», που φιλοξενήθηκε από το Κρεμλίνο, είπε: «Στην συνάντησή μας στη Γενεύη, ο πρόεδρος των Η.Π.Α. είχε πει πως, αν η ανθρωπότητα αντιμετώπιζε εισβολή από εξωγήινους, η Σοβιετική Ένωση και οι Η.Π.Α. θα ένωναν τις δυνάμεις τους για να την αποτρέψουν. Δεν αμφισβητώ την υπόθεση, παρ’ όλο που πιστεύω πως είναι ΝΩΡΙΣ για να ανησυχούμε για τέτοια εισβολή»!

Νωρίς το 1987; Δηλαδή πότε ΔΕΝ θα είναι νωρίς, Γκόρμπυ μου; Το 2012 σου κάνει; Άλλο το «νωρίς», άλλο το «αργά» και άλλο το «ΠΟΤΕ»!