|
Θεωρία υπερχορδών - Όταν η επιστήμη αφουγκράζεται τη μουσική
|
|
| Θνητος | Date: Δευτέρα, 01-ΙΟΥ-2013, 1:33 PM | Message # 16 |
 Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 10708
Status: Offline
| ΔΡ.ΔΑΝΕΖΗΣ:ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ!-Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΗ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ!11:10 μ.μ. | Αναρτήθηκε απόΧρονολόγιο ΠΩΣ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΗ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ!
Η γεωμετρία του Σύμπαντος
Όταν αναφερόμαστε σε μια γεωμετρία, θεωρούμε αυτονόητη την ύπαρξη ενός
χώρου μέσα στον οποίο αυτή αναπτύσσεται και τις ιδιότητες του οποίου
περιγράφει.
Στα μαθηματικά, στο μαθηματικό Κόσμο, η έννοια του χώρου είναι ιδεατή
-νοητή και δεν έχει καμία μα καμία σχέση με την υλική πραγματικότητα.
Ομοίως και τα γεωμετρικά σχήματα που μορφοποιούνται εντός του είναι
ιδεατά – νοητά και άυλα και δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με την υλική
πραγματικότητα.
Τα σχήματα και οι μορφές που σχηματοποιούνται μέσα σε αυτούς τους
μαθηματικούς χώρους είναι ταυτόσημα με τα 4 Πλατωνικά στερεά : το
κανονικό 8-εδρο, το κανονικό 20-εδρο , το κανονικό 4-εδρο και το
κανονικό 6-εδρο.
Οι διαστάσεις
Προκειμένου ο υλικός άνθρωπος να έχει έστω κάποια μικρή αίσθηση των
άυλων αυτών χώρων και των μορφών που δημιουργούνται μέσα του, ταύτισε,
αδικαιολόγητα βέβαια, τους χώρους αυτούς με υλικά σχήματα που μπορούσαν
να τα αντιληφθούν οι ανθρώπινες αισθήσεις.
Ονόμασε χώρο των τριών διαστάσεων τον υλικό χώρο που αντιλαμβάνονται οι
ανθρώπινες αισθήσεις. Μέσα στον τρισδιάστατο αυτό υλικό χώρο ταύτισε το
χώρο δυο διαστάσεων με κάθε υλικό επίπεδο. Για παράδειγμα την επιφάνεια
ενός τραπεζιού.
Ομοίως το χώρο μιας διάστασης με την τομή δυο υλικών επιπέδων, για
παράδειγμα την ακμή ενός κύβου, ενώ χώρου μηδενικής διάστασης κάθε υλικό
αντικείμενο ελαχιστότατων για τις αισθήσεις διαστάσεων.
Με τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκε η ψευδής εντύπωση ότι ένας υλικός χώρος 3
διαστάσεων περιλαμβάνει μέσα του άπειρους χώρους μιας διαστάσεως και
δυο διαστάσεων. Ομοίως ένας χώρος 2 διαστάσεων άπειρους χώρους μιας
διαστάσεως και ένας χώρος μιας διαστάσεως άπειρους χώρους μηδενικών
διαστάσεων.
Αυτή η ταύτιση όμως είναι μαθηματικό λάθος!
Κάθε σημείο γύρω μας, μέσα στον υλικό Κόσμο, περιγράφεται από τρεις
συντεταγμένες. Αυτό σημαίνει ότι το σημείο, με βάση τον ορισμό που
δώσαμε προηγουμένως, δεν είναι χώρος μηδενικής διάστασης, αφού
περιγράφεται από 3 συντεταγμένες.
Όμως, όπως γνωρίζουμε, κάθε υλικό επίπεδο ή ευθεία γραμμή, είναι ένα
σύνολο από 3-διάστατα σημεία και ως εκ τούτου κι αυτά περιγράφονται από 3
συντεταγμένες. Είναι, δηλαδή, 3-διάστατα σχήματα που δεν έχουν καμία
σχέση με τους αντίστοιχους χώρους των 2 διαστάσεων και της μίας
διαστάσεως.
Μέσα σε ένα 3-διάστατο υλικό χώρο μπορούμε να διακρίνουμε, και καμπύλες
επιφάνειες, όπως η σφαιρική, η παραβολική ή η υπερβολική. Και οι
επιφάνειες αυτές είναι 3-διάστατες ως αποτελούμενες από 3-διάστατα υλικά
σημεία.
Το μη αισθητό σύμπαν
Αν οι διαστάσεις του σύμπαντος είναι παραπάνω από 3, ακόμη και αν είναι
ευκλείδεια η γεωμετρία του, ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντιληφθεί την
πραγματική του υπόσταση και φύση του 4-διαστατου σύμπαντος, ούτε τις
μορφές και τα σχήματα που εντός του δημιουργούνται.
Δηλαδή, κάθε τι που αντιλαμβάνεται σαν πραγματικό, ακόμα και ολόκληρο το
σύμπαν, δεν είναι παρά προβολές (απεικονίσεις) κομματιών του μη
ευκλείδειου πραγματικού και μη αισθητού σύμπαντος, πάνω σε ένα ψεύτικο
3-διάστατο Ευκλείδειο Κόσμο τον οποίο δημιουργούν σαν ψευδαίσθηση οι
αισθήσεις.
Τον Κόσμο αυτό των ψευδαισθήσεων τον ονομάζουμε επιστημονικά, ψευδο-ευκλείδειο χώρο Μινκόφσκι.
Όπως είπαμε και παρά πάνω, οι καθαρά μαθηματικοί χώροι, όπως και τα
γεωμετρικά σχήματα που μορφοποιούνται μέσα τους, είναι ιδεατά και άυλα
και δεν έχουν καμία σχέση με την υλική πραγματικότητα.
Τα μαθηματικά μελετούν ιδεατούς χώρους, μη «πραγματικούς» και απτούς ενώ η Φυσική τον υλικό, αισθητό και μετρίσιμο Κόσμο.
Η σύνδεση έγινε με την γνωστή θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν που
συνέλαβε την ιδέα ότι το κύριο συστατικό της κλασικής Φυσικής, η ύλη,
δεν είναι παρά καμπύλωση του κύριου συστατικού του Κόσμου των
μαθηματικών, του χώρου.
Το χωροχρονικό συνεχές
Το μόνο πραγματικό μέσα στο σύμπαν είναι το χωροχρονικό συνεχές το οποίο είναι άτμητο και αδιαίρετο.
Δηλαδή αν τμήσουμε το χωροχρονικό συνεχές, σε χώρο και χρόνο, ούτε ο
μετρούμενος ανθρώπινος χρόνος ούτε ο χώρος περιγράφουν την συμπαντική
πραγματικότητα.
Εν ολίγοις ο χρόνος όπως τον περιγράφουν και τον μετράνε τα ρολόγια και ο
χώρος όπως τον περιγράφουν και τον μετράνε οι μεζούρες, δεν έχουν καμία
σχέση, ούτε περιγράφουν την πραγματικότητα της συμπαντικής δημιουργίας.
Είναι μια ψευδαίσθηση, ένα τίποτα.
Τι είναι ύλη ;;
Σύμφωνα με την θεωρία της Σχετικότητας η ύλη δεν αποτελεί παρά ένα
καμπυλωμένο χώρο 3ων διαστάσεων. Ο χώρος , όμως, 3ων διαστάσεων όπως
προείπαμε είναι ένα τίποτα, ύλη είναι η καμπύλωση του τίποτα.
Όταν μιλάμε για καμπύλωση του ευκλείδειου 3-διάστατου συμπαντικού χώρου
που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις, απλώς εννοούμε μια κύρτωση του χώρου
προς την 3η διάσταση, την διάσταση του χρόνου. Η αισθητή, λοιπόν, ύλη
είναι καμπυλωμένος χώρος 3ων διαστάσεων προς την διάσταση χρόνος. Αυτό
σημαίνει ότι η ύλη υπάρχει αισθητή αν η τιμή της διάστασης χρόνος
βρίσκεται μεταξύ μιας ελάχιστης και μιας μέγιστης τιμής. Η αυξομείωση
της καμπυλότητας μιας περιοχής ενός χώρου 3ων διαστάσεων σηματοδοτεί τη
γέννηση, την εξέλιξη και το θάνατο μια υλικής ύπαρξης.
Αν θεωρήσουμε σταθερή την έκταση μιας περιοχής του χώρου, το πόσο αυτός
καμπυλώνεται προς την διάσταση χρόνος είναι η βασική παράμετρος που
χαρακτηρίζει την εξέλιξη μιας υλικής ύπαρξης.
Η Καμπυλότητα μιας περιοχής = η πυκνότητα της ενέργειας.
Αυτό σημαίνει πως αντί να πούμε πως ύλη είναι η καμπύλωση του χώρου,
μπορούμε να πούμε ότι ύλη είναι μια περιοχή με μεγάλη πυκνότητα
ενέργειας.
Δηλαδή μπορούμε να πούμε εξίσου σωστά ότι η εξέλιξη μιας υλικής ύπαρξης
εξαρτάται από τις μεταβολές της πυκνότητας της ενέργειά της.
Τι είναι ζωή ;
Με βάση όλα τα παραπάνω, ζωή μπορούμε να ονομάσουμε τη δυνατότητα της
υλικής μας υπόστασης να μεταβάλλει την ενεργειακή της πυκνότητα (δηλαδή
την καμπυλότητά της). Αυτό σημαίνει αυτόματα μια δυνατότητα αυξομειώσεως
της διάστασης χρόνος, που εγκλείουμε αοράτως μέσα μας.
Η έννοια της ζωής όμως χαρακτηρίζεται από τις έννοιες της γέννησης, της
ανάπτυξης, της φθοράς και του θανάτου. Η έννοια της γέννησης, της
εμφάνισης δηλαδή μιας υλικής πραγματικότητας από το αισθητό τίποτα, δεν
είναι παρά μια καμπύλωση του χώρου προς τον χρόνο, πέραν κάποιου ορίου. Η
καμπύλωση αυτή μπορεί να γίνει αισθητή και λογικά αντιληπτή από την
επιστήμη, σαν μια περιοχή αυξημένης τιμής της πυκνότητας ενέργειας, που
γύρω της σχηματίζεται κάποιο πεδίο βαρύτητας.
Η έννοια της ανάπτυξης μιας υλικής ύπαρξης, είναι ταυτόσημη με την
έννοια της αύξησης της καμπυλότητας του χώρου και με την ισοδύναμη
έννοια της αύξησης της ενεργειακής πυκνότητας.
Τι είναι ο θάνατος ;
Ως θάνατο, εάν συναρτήσουμε τον υλικό θάνατο με την αισθητή εξαφάνιση
της ύλης, μπορούμε να εκλάβουμε δύο περιπτώσεις. Κατά πρώτον την
ελαχιστοποίηση της πυκνότητας ενέργειας που έχει σαν αποτέλεσμα τον
εγκλωβισμό στην ψευδή φύση του τρισδιάστατου φυσικού ειδώλου του χώρου
του σύμπαντος, κάτι που συμβαίνει εφόσον η τιμή της πυκνότητας ενέργειας
– αλλιώς της καμπύλωσης – του χώρου που καταλαμβάνει το αντικείμενο
γίνεται ή μηδέν ή δεν ξεπερνά την οριακή τιμή ώστε να γίνεται αντιληπτό
από τις αισθήσεις μας : αυτό σημαίνει πως αν η καμπύλωση του χώρου προς
την διάσταση χρόνος γίνει μικρότερη από μια ελάχιστη τιμή, τότε η ύλη
στερούμενη της αισθητής καμπυλότητας ξαναπαίρνει τη μορφή του «καθαρού»
χώρου, μιας ουσίας έξω από την δυνατότητα των αισθήσεων. Κατά δεύτερον,
μιας και ως αισθητή ύλη λογίζεται ο καμπυλωμένος χώρος προς την διάσταση
χρόνος ή αλλιώς μία κύρτωση με μορφή πηγαδιού προς την διάσταση χρόνος,
συνεπάγεται πως ομιλούμε δια καμπύλωση, του χώρου, προς την διάσταση
χρόνος, κατά την οποία ξεπερνιέται το ανώτατο όριο και τότε η ύλη
καθίσταται αόρατη από τις αισθήσεις – αυτή την αιτία θανάτου, όσον αφορά
τα άστρα, την ονομάζουμε μελανή οπή.
Συμπαντικός και ανθρώπινος χρόνος
Ο χρόνος των ρολογιών και των ημερολογίων μετράει τον ρυθμό της φθοράς
της ύλης, δηλαδή της μεταβολής της διάστασης χρόνος και δεν ταυτίζεται
με τον αληθινό χρόνο, αυτόν του αληθινού αλλά μη αισθητού σύμπαντος.
Του επίκουρου καθηγητή στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Δρ. Δανέζη Μάνου στο περιοδικό
“Άβατον”, Νο 84 – ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2008.
©ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟΝ/visaltis.net
ΚΑΛΟΜΕΛΕΤΑ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ
|
| |
| |
| Αθηναίος | Date: Δευτέρα, 01-ΙΟΥ-2013, 8:52 PM | Message # 17 |
 Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 10386
Status: Offline
| Πολ ωραίο άρθρο!
Για την ζωή και το θάνατο τα ίδια ακριβώς έλεγε και ο Απολλώνιος ο Τυανεύς!
Γης παις ειμί και ουρανού αστερόεντος,
αυτάρ εμοί γένος ουράνιον.
Message edited by Αθηναίος - Δευτέρα, 01-ΙΟΥ-2013, 8:52 PM |
| |
| |
| margarita | Date: Δευτέρα, 01-ΙΟΥ-2013, 9:28 PM | Message # 18 |
 Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 12902
Status: Offline
| Quote (Θνητος) δενείναι παρά μια καμπύλωση του χώρου προς τον χρόνο, πέραν κάποιου ορίου
"Στο τέλος, αυτό για το οποίο μετανιώνουμε περισσότερο είναι οι προσπάθειες τις οποίες ποτέ δεν κάναμε"
|
| |
| |
| Θνητος | Date: Δευτέρα, 01-ΙΟΥ-2013, 9:36 PM | Message # 19 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 10708
Status: Offline
| Ειναι αυτος που μιλαει και στο συμπαν που αγαπησα !
φερνει το ιδιο παραδειγμα με εκει !
αν το πας στις 2 διαστασεις δλδ επιπεδο , ενα "βαρος" θα "βαθουλωνε το επιπεδο και θα δημιουργουσε την 3η διασταση !
ετσι στις 3 διαστασεις το "βαρος"(που ειναι ο χρονος ουσιαστικα) θα "βαθουλωνε" ή καμπυλωνε τον χωρο με αποτελεσμα την παρουσια υλης !!
Καθως μιλαμε για διαστασεις στον πραγματικο-ιδεατο κοσμο που δεν υπαρχει ογκος , δλδ το σημειο ειναι αυλο και η ευθεια αυλη και το επιπεδο αυλο αρα και ο χωρος αυλος !!
Quote (Αθηναίος) Για την ζωή και το θάνατο τα ίδια ακριβώς έλεγε και ο Απολλώνιος ο Τυανεύς!
πολυ καλος !!
ΚΑΛΟΜΕΛΕΤΑ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ
Message edited by Θνητος - Δευτέρα, 01-ΙΟΥ-2013, 9:37 PM |
| |
| |
| Spirosmt | Date: Δευτέρα, 01-ΙΟΥ-2013, 10:30 PM | Message # 20 |
 Μέλος που ξέρει πολλά
Group: Special User
Messages: 384
Status: Offline
| Η γνωμη μου ειναι, οτι ειναι απλα θεωριες που δεν θα αποδειχτουν ποτε!
|
| |
| |
| Αθηναίος | Date: Δευτέρα, 01-ΙΟΥ-2013, 10:31 PM | Message # 21 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 10386
Status: Offline
| Πάρα πολύ καλός!
Γι' αυτό τον έχουν ακόμα επίκουρο καθηγητή!
Γης παις ειμί και ουρανού αστερόεντος,
αυτάρ εμοί γένος ουράνιον.
|
| |
| |
| Θνητος | Date: Τρίτη, 02-ΙΟΥ-2013, 10:25 PM | Message # 22 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 10708
Status: Offline
| Quote (Spirosmt) θεωριες που δεν θα αποδειχτουν ποτε!
Added (02-ΙΟΥ-2013, 10:23 PM)
---------------------------------------------
----------------------------------------------
Added (02-ΙΟΥ-2013, 10:25 PM)
---------------------------------------------
Η κβαντική περιγραφή του κόσμου και η διαμάχη υλισμού και ιδεαλισμού 
Γράφει ο Andreas Apollon EL
Από την Αρχαία Ελλάδα, υπήρχε η διαμάχη μεταξύ των φυσικών φιλοσόφων αλλά
και μεταφυσικών για τη φύση της ύλης και του πνεύματος και την μεταξύ
τους σχέση. Οι διάφοροι φιλόσοφοι βάσει των απόψεών τους σε αυτό το θέμα
στήριζαν μια ολόκληρη οντολογική φιλοσοφία, η οποία είχε και κοινωνικές
και πολιτικές προεκτάσεις. Οι τρεις βασικές σχολές φιλοσόφων ήταν η
σχολή των Υλιστών, του Πνευματικού Μονισμού και του Δυϊσμού Ύλης και
Πνεύματος. Ο Υλισμός υποστηρίζει ότι ΤΟ ΟΝ ( η ύπαρξη) συνίσταται εξ
ολοκλήρου από Ύλη. Η ουσία δηλαδή των πραγμάτων είναι η ύλη, η οποία
είναι ένα παθητικό υπόστρωμα.
Αμιγείς Υλιστές φιλόσοφοι ήταν κατά βάσει οι περισσότεροι εκ των Σοφιστών. Την
Ύλη ως παθητικό υπόστρωμα και ουσία όλων των πραγμάτων θεωρούσαν κατά
κάποιον τρόπο και ορισμένοι εκ των Προσωκρατικών Φυσικών Φιλοσόφων,
ωστόσο θεωρούσαν ως κινητήριες δυνάμεις τη Ψυχή και τον Νου. Κοινό όλων
αυτών των φιλοσόφων ήταν ο ισχυρισμός ότι η Ύλη είναι οντολογικά
ανεξάρτητη. Από τους μεταγενέστερους Ευρωπαίους φιλοσόφους που
υποστήριξαν τον αμιγή Υλισμό, πιο σημαντικοί ήταν ο Μαρξ και ο ‘Ενγκελς.
Ο Πνευματικός Μονισμός από την άλλη υποστηρίζει ότι η ουσία των πραγμάτων
είναι καθαρά Πνεύμα. Ως Πνεύμα άλλοι φιλόσοφοι θεωρούσαν τον Θεϊκό Νου
και την Ψυχή (ατομική ή Παγκόσμια), που τα εκλάμβαναν ως κάποιου είδους
πνευματικές ουσίες, ενώ κάποιοι άλλοι ως πνεύμα θεωρούσαν το νοητικό
υλικό που συνιστά τα όντα. Κάποιου είδους Πνευματικό Μονισμό υποστήριζε
και η Ελεατική Σχολή, η οποία θεωρούσε την Ύπαρξη ( το ον), ως ενιαία
και την ταύτιζε με αυτό που μπορεί να αντιληφθεί ο Νους, εκμηδενίζοντας
κατ΄αυτόν τον τρόπο την Ύλη που γίνεται αντιληπτή μέσω των αισθήσεων.
Τέλος υπήρχαν και εκείνοι οι φιλόσοφοι που υποστήριζαν τη συνύπαρξη της Ύλης
και του Νοητού ως συστατικά στοιχεία της ουσίας των αισθητών πραγμάτων.
Οι φιλόσοφοι αυτοί με πρωτοπόρους και πιο σημαντικούς τον Πλάτωνα και
τον Αριστοτέλη υποστήριζαν με κάποιες διαφορές, ότι τα αισθητά
αντικείμενα έχουν ως κοινό υπόστρωμα την άμορφη παθητική Ύλη, ενώ αυτό
που τα διαφοροποιεί και κατά κύριο λόγο συνιστά την ουσία τους, είναι
το Είδος ( μορφή) κατά Αριστοτέλη ή η Ιδέα κατά Πλάτωνα, δηλαδή το
νοητικό υλικό (νοητικός-ειδητικός πυρήν) που τα καθορίζει και τα
μορφοποιεί.
Το Είδος ( μορφή) ενός αισθητού αντικειμένου κατά Αριστοτέλη είναι
αντιληπτό μόνο από τον Νου και εισέρχεται εις αυτόν δια των αισθήσεων. Ο
εν λόγω Υλομορφισμός υποστηρίζει τον μη διαχωρισμό του Είδους από την
Ύλη, ως συστατικά στοιχεία των αισθητών πραγμάτων. Ως παράδειγμα τίθεται
το ερώτημα τι είναι αυτό που συνιστά την Ουσία αλλά και διαφοροποιεί
ένα φυτό από ένα δοχείο. Δεν είναι η ύλη που τα αποτελεί αλλά το
πληροφοριακό περιεχόμενο που τα συνιστά και τα κάνει να είναι αντιληπτά
από το Νου και δια μέσω των αισθήσεων.
Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη αλλά και τον Πλάτωνα, το ειδητικό
στοιχείο είναι το ενεργητικό στοιχείο των πραγμάτων, τους δίνει κίνηση αλλά και την
μεταδίδει μέσω των διαδραστικών τους αλληλοεπιδράσεων και μεταβολών.
Πηγή του συνόλου του ενεργητικού-ειδητικού στοιχείου που συνιστά τον
κόσμο αλλά και τον κινεί (μεταβάλλει) είναι ο ενεργητικός Θείος Νους
(Θεός).
Μέχρι και τις αρχές του εικοστού αιώνα,
η λεγόμενη κλασσική Φυσική, που ισχύει στη μακροσκοπική καθημερινή μας εμπειρία
θεωρούσε την ύλη που συνιστά το σύμπαν ως ένα μηχανικό παθητικό μέσο
και όλες τις υλικές διεργασίες που συμβαίνουν σε αυτό ως μηχανικές. Αυτό
όμως άλλαξε με την ίδρυση της Κβαντικής Θεωρίας που προέκυψε από την
μελέτη του υλικού μικρόκοσμου. Σύμφωνα με την Κβαντομηχανική η ύλη(υλικά
σωματίδια όπως ηλεκτρόνια, φωτόνια αλλά και πολυπλοκότερα κβαντικά
συστήματα όπως άτομα και μόρια) παύει να συμπεριφέρεται ως μηχανικό
παθητικό μέσο και οι διεργασίες που συμβαίνουν σε αυτή τη μικροσκοπική
κλίμακα δεν είναι μηχανιστικές.
Εν αντιθέσει με ότι συμβαίνει στη κλασσική μηχανική που ισχύει στη
καθημερινή μας εμπειρία στην κβαντομηχανική η περιγραφή ενός κβαντικού
συστήματος γίνεται πάντα εν σχέσει με αυτό που μπορεί να μετρήσει ένας
παρατηρητής. Ένα κβαντικό δηλαδή σύστημα δεν περιγράφεται αυτό καθ΄αυτό
αλλά πάντα όπως εμείς το αντιλαμβανόμαστε μέσω της παρατήρησης
(μέτρησης). Πολλοί φυσικοί όπως ο νομπελίστας Eugene Wigner,
υποστήριξαν ότι ένα κβαντικό σύστημα υφίσταται επειδή γίνεται αντιληπτό
από την συνείδηση του παρατηρητή. Είναι γεγονός ότι για την κβαντική
θεωρία έχουν γραφτεί πολλά από πολλούς μη ειδικούς και ορισμένες
αναλύσεις είναι εννοιολογικά αλλά και ως προς την φυσική τους σημασία
ανακριβείς. Η κβαντική θεωρία είναι μία εξαιρετικά ακριβής, λογική
μαθηματική δομή που περιγράφει τον υλικό μικρόκοσμο σύμφωνα με τα
πειραματικά δεδομένα. Ένα υλικό σωματίδιο όπως το ηλεκτρόνιο
περιγράφεται από την εξίσωση Schrödinger.
Η εξίσωση αυτή περιγράφει το σωματίδιο ως κύμα πιθανότητας. Με λίγα
λόγια, το σωματίδιο έχει και κυματική υπόσταση (κυματοσωματιδιακός
δυϊσμός). Η κυμματική φύση και συμπεριφορά του σωματιδίου ερμηνεύεται ως εξής:
Στο σωματίδιο αντιστοιχεί μια συνάρτηση Ψ, η οποία περιγράφει τη πιθανότητα
να ευρίσκεται το εν λόγω σωματίδιο στα διάφορα σημεία του χώρου. Η
συνάρτηση αυτή έχει όλες τις μαθηματικές ιδιότητες ενός κύματος.
Η μορφή της συνάρτησης αυτής καθορίζεται βάσει της εξίσωσης Schrödinger
από τις δυνάμεις ( ηλεκτρικές κλπ) που ασκούνται στο σωματίδιο. Στο
άτομο π.χ. το ηλεκτρόνιο σύμφωνα με τις ηλεκτρικές δυνάμεις που ασκεί
πάνω του το φορτίο του πυρήνα, υπάρχει σε κάποιους δυνατούς χώρους
πιθανότητας γύρω από τον πυρήνα που λέγονται τροχιακά.
Κάπως έτσι περιγράφεται η δομή των κβαντικών συστημάτων, όπως άτομα και
μόρια, καθώς και υπερσύνθετα κρυσταλλικά μοριακά πλέγματα. Όπως
καταλαβαίνει κανείς η κβαντομηχανική ερμηνεύει όλες τις μακροσκοπικές
ιδιότητες (θερμικές, ηλεκτρικές, οπτικές κλπ) των σωμάτων με βάση των
μικροσκοπικών κβαντικών διεργασιών, που συμβαίνουν στο εσωτερικό τους. Η
κυματοσυνάρτηση περιγράφει την κβαντική κατάσταση του σωματιδίου ή
συστήματος και περιέχει όλη τη πληροφορία γι αυτό.
Περιγράφει όμως το σύστημα όπως το βιώνει ο παρατηρητής μέσω της μέτρησης. Για να
γίνει αντιληπτή η σχέση κβαντικού συστήματος και παρατηρητή, παρατίθεται
το εξής παράδειγμα: Εάν η γνώση του παρατηρητή για ένα σωματίδιο όπως
το ηλεκτρόνιο είναι η ταχύτητα με τη οποία κινείται, τότε η
κυματοσυνάρτηση που το περιγράφει έχει τη μορφή κύματος καθορισμένης
συχνότητας που απλώνεται όμως στο χώρο σε βαθμό που η γνώση του
παρατηρητή για τη θέση του σωματιδίου είναι εντελώς απροσδιόριστη. Το
σωματίδιο βρίσκεται συγχρόνως σε όλες τις περιοχές του χώρου με ίση
πιθανότητα. Αν όμως ο παρατηρητής μέσω μιας μέτρησης προσδιορίσει τη
θέση του σωματιδίου (άρα το παρατηρήσει), η κυματοσυνάρτηση καταρρέει σε
ένα σημείο, ενώ η μορφή της δεν του δίνει καμμία πληροφορία για την
ταχύτητά του.
Το φαινόμενο αυτό που εμπίπτει στην αρχή του Heisenberg δείχνει ακριβώς ότι ένα κβαντικό σύστημα όπως πίστευε ο Wheeler είναι κατά βάση πληροφορία, άρα και νοητικό υλικό. Βλέπει κανείς την
εννοιολογική σύνδεση μεταξύ του Αριστοτελικού Είδους-Μορφής και της
κβαντικής κυματοσυνάρτησης, όπου είναι η πληροφοριακή ειδητική περιγραφή
της ύλης.Το Είδος κατά Αριστοτέλη είναι το πληροφοριακό περιεχόμενο που καθορίζει
και συνιστά τα αισθητά αντικείμενα. Από το Αριστοτελικό Είδος(Μορφή)
προήλθε η λέξη information(απόδοση μορφής), που στα ελληνικά ταυτίζεται με την έννοια της πληροφορίας.
Αυτό οφείλεται στην διάδοση της Αριστοτελικής φιλοσοφίας στη Δύση μέσω
του Θωμά του Ακινάτη και άλλων. Μάλιστα σύμφωνα με τον Αριστοτέλη και
την Αριστοτελική Λογική που αναπτύχθηκε στο ΟΡΓΑΝΟΝ, ο λογικός αλλά και ο
οντολογικός προσδιορισμός του Είδους είναι η απόδοση κατηγορημάτων
(ιδιοτήτων) σε αυτό. Στην αριστοτελική αυτή θεώρηση στηρίχτηκε η
μαθηματική λογική της Δύσης (Cantor,Russell,Boole) και αποτέλεσε τη βάση έκφρασης και επεξεργασίας της πληροφορίας στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές( Boolean Algebra).
Όσον αφορά την έκφραση της κβαντικής πληροφορίας ενός φυσικού συστήματος
ο Wheeler εισήγαγε την έννοια των κβαντικών bit (q-bit). Πάνω σε αυτήν την έννοια
στηρίχτηκε η υπόθεση κατασκευής και λειτουργίας των κβαντικών υπολογιστών.
Ένα ενδεικτικό παράδειγμα του ρόλου που παίζει η κβαντική πληροφορία
(αριστοτελικό Είδος-Μορφή) στον καθορισμό και προσδιορισμό της φυσικής
υπόστασης ενός αισθητού αντικειμένου, είναι το παρακάτω:
Η ύλη που αποτελεί ένα κομμάτι κάρβουνου και ενός διαμαντιού είναι η
ίδια, ο άνθρακας. Όμως στη περίπτωση του διαμαντιού τα άτομα άνθρακα
διατάσσονται με εντελώς διαφορετικό τρόπο από ότι στο μοριακό πλέγμα του
κάρβουνου. Η κβαντική δηλαδή πληροφορία που καθορίζει την διάταξη των
ατόμων στο μοριακό πλέγμα επειδή είναι διαφορετική στα δύο υλικά τους
προσδίδει εντελώς διαφορετικές φυσικές(οπτικές, ηλεκτρικές κτλ
)ιδιότητες.
Αντιλαμβάνεται κανείς ότι το πληροφοριακό περιεχόμενο της φυσικής δομής βιολογικών και
ιδιαίτερα έλλογων όντων είναι ασύγκριτα μεγαλύτερο. Έχει ενδιαφέρον η
περιγραφή (δεν θα επιχειρηθεί εδώ) το πώς η εν δυνάμει γενετική κβαντική
πληροφορία εκφράζεται ενεργητικά και κατά Αριστοτέλη τα βιολογικά όντα
μεταβαίνουν από την δυνητική κατάσταση (ωάριο) στην ενεργητική
(βιολογική ανάπτυξη) και τελικά στην Εντελέχεια (πλήρης βιολογική
ανάπτυξη) .
Σύμφωνα με την αριστοτελική θεωρία (σε αντίθεση με τον Πλάτωνα) καθώς και τη
φύση της κβαντικής πληροφορίας, ο νοητικός πυρήνας των αισθητών
πραγμάτων εκφράζεται πάντα μέσω της ύλης και δεν μπορεί να διαχωριστεί
από αυτή. Το ίδιο και η ύλη εκφράζεται πάντα μέσω μιας συγκεκριμένης
Μορφής – Είδους ( π.χ ηλεκτρόνια, άτομο κλπ). Τις μόνες οντότητες όπου
το υλομορφικό σχήμα θεωρεί ανεξάρτητες της ύλης είναι ο Θεϊκός Νους,
Άγγελοι(Νόες των Σφαιρών κατά τον Αριστοτέλη) και ο ενεργητικός νους του
ανθρώπου. Εν ολίγοις ο Θεός (Κινούν Ακίνητο) σύμφωνα με τη αριστοτελική
φιλοσοφική αντίληψη τροφοδοτεί και διαδίδει με ενεργητικό πληροφοριακό
περιεχόμενο το συμπαντικό κόσμο, δηλαδή κινεί, μεταβάλλει και
μορφοποιεί τον αισθητό κόσμο. Το Είδος που διαρρέει και σχηματοποιεί το
γίγνεσθαι εισέρχεται στην ανθρώπινη συνείδηση (Νου) δια μέσω των
αισθήσεων.
Μοιάζει σαν αυτό που είχε πει ο διάσημος αστρονόμος φυσικός James Hopwood
Jeans, ότι παρατηρώντας το σύμπαν στις μεγάλες αλλά και μικροσκοπικές
κλίμακες, βάσει των διεργασιών που συμβαίνουν εκεί το σύμπαν μοιάζει
περισσότερο όχι σαν μια τεράστια μηχανή αλλά σαν μια τεράστια σκέψη.
ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ
Γράφει ο Andreas Apollon EL για το
thecuriosityofcathttp://thecuriosityofcat.blogspot.gr/2013/06/blog-post_8065.html
ΚΑΛΟΜΕΛΕΤΑ ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ
Message edited by Θνητος - Τρίτη, 02-ΙΟΥ-2013, 10:32 PM |
| |
| |
| margarita | Date: Δευτέρα, 07-ΟΚΤ-2013, 11:45 PM | Message # 23 |
|
Ο βασιλιάς των μελών
Group: "Εσπερίτες"
Messages: 12902
Status: Offline
| http://ht.ly/pAdcu
"Στο τέλος, αυτό για το οποίο μετανιώνουμε περισσότερο είναι οι προσπάθειες τις οποίες ποτέ δεν κάναμε"
|
| |
| |
