Κοντά στη Χαλκίδα μια στενή θαλάσσια λωρίδα χωρίζει την ηπειρωτική χώρα μας από το νησί της Εύβοιας, ο πορθμός του Ευρίπου , όπως ονομάζεται. Έχει μήκος 8 χλμ. και πλάτος από 1,5 περίπου χλμ έως 40 μόλις μέτρα. Στο πιο ρηχό του σημείο έχει βάθος μόνο 6 μέτρα.Το όνομά του , Εύριπος, από τις λέξεις ευ και ριπή, περιγράφει κατάλληλα την κατά περιόδους ορμητική ροή των νερών του πορθμού, τα οποία συχνά κινούνται με ταχύτητα σχεδόν 20 χλμ την ώρα.Το παράξενο όμως είναι ότι μερικές φορές το ρεύμα φαίνεται να εξασθενεί ή μπορεί να σταματήσει και τελείως!
Οι παλίρροιες δημιουργούνται λόγω της έλξης που ασκεί ο ήλιος και η σελήνη στις θάλασσες της γης. Γι' αυτόν τον λόγο, τα παλιρροϊκά ρεύματα αλλάζουν ανάλογα με τη θέση της γης σε σχέση με τον ήλιο και την σελήνη.Την περίοδο της νέας σελήνης, ο ήλιος και η σελήνη βρίσκονται στην ίδια πλευρά της γης. Κατά την πανσέληνο, βρίσκονται σε αντίθετες θέσεις σε σχέση με τη γη. Και στις δυο περιπτώσεις, η συνδυασμένη έλξη του ήλιου και της σελήνης ασκεί έλξη προς την ίδια κατεύθυνση, προκαλώντας τις ισχυρότερες πλημμυρίδες.
Συνήθως, στον πορθμό του Ευρίπου παρατηρείται δύο φορές πλημμυρίδα και δύο φορές άμπωτη κάθε 24 ώρες. Το ρεύμα ρέει προς μία κατεύθυνση επί 6 ώρες και 13 λεπτά και έπειτα από μια μικρή διακοπή αντιστρέφεται και ρέει προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ακολουθεί αυτή την κανονική εναλλαγή επί 23 ή 24 μέρες του σεληνιακού μήνα. Εντούτοις, τις τελευταίες τέσσερις ή πέντε μέρες του μήνα, συμβαίνουν ασυνήθιστα φαινόμενα. Μερικές φορές το ρεύμα μπορεί να μην αλλάζει καθόλου. άλλες μέρες, μπορεί να αντιστρέφεται ως και 14 φορές!
Το φαινόμενο του Ευρίπου προβληματίζει τους παρατηρητές επί χιλιάδες χρόνια. Ακόμη και σήμερα, δεν είναι πλήρως κατανοητό.Φαίνεται όμως, σαφές ότι το κανονικό ρεύμα οφείλεται στη διαφορά της στάθμης του νερού στα δύο άκρα του πορθμού. Αυτό κάνει το νερό να ρέει ορμητικά από το ψηλότερο επίπεδο προς το χαμηλότερο.Η διαφορά αυτή μπορεί να φτάνει τα 40 εκατοστά και είναι ορατή από τη γέφυρα της Χαλκίδας.
Πώς μπορεί να εξηγηθεί η διαφορά στη στάθμη του νερού; Το παλιρροϊκό ρεύμα της ανατολικής Μεσογείου διχάζεται όταν φτάνει στο νησί της Εύβοιας. Ο δυτικός κλάδος εισέρχεται στο νότιο άκρο του πορθμού. Όμως, ο ανατολικός κλάδος πρέπει να περιπλεύσει το νησί προτού εισέλθει στον πορθμό από τα βόρεια. Αυτή η μεγαλύτερη διαδρομή καθυστερεί την άφιξη του ανατολικού ρεύματος στον Εύριπο κατά περίπου 1 ώρα και 15 λεπτά.Υπό αυτές τις συνθήκες, η στάθμη της θάλασσας, και συνεπώς η πίεση του νερού στη μία πλευρά του πορθμού,μπορεί να είναι αρκετά μεγαλύτερη από ό,τι στην άλλη.Η επιπρόσθετη πίεση αυξάνει την ορμή των κανονικών παλιρροϊκών ρευμάτων που ρέουν στον Εύριπο.
Τι θα λεχθεί όμως για τα ακανόνιστα ρεύματα; Στη διάρκεια του πρώτου και του τελευταίου τετάρτου της σελήνης, η βαρύτητα του ήλιου ασκείται σε κατεύθυνση αντίθετη από εκείνη της σελήνης αντί να προστίθεται σε αυτήν. Ενώ η σελήνη δημιουργεί άμπωτη, η έλξη του ήλιου ευνοεί τη δημιουργία πλημμυρίδας. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει τότε μικρότερη διαφορά στη στάθμη της θάλασσας ανάμεσα στο βόρειο και στο νότιο άκρο του πορθμού. Έτσι λοιπόν, η ορμή του ρεύματος εξασθενεί. Μερικές φορές , όταν υπάρχει άνεμος, το ρεύμα εξουδετερώνεται πλήρως και σταματάει.
Έξι ανεξήγητα φαινόμενα:
1) ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ ΛΙΝΚΟΛΝ
Πολιτικός και 16ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ( Χότζενσβιλ, Κεντάκυ 1809, Ουάσινγκτον 1865).
Προσέλκυσε την προσοχή της χώρας του με λόγο στον οποίο καταδίκασε το θεσμό της δουλείας, που αποτελούσε μήλον της έριδος ανάμεσα στις νότιες και βόρειες πολιτείες. Όπως το διατύπωσε "η δουλεία στηρίζεται στην εγωιστική φύση του ανθρώπου ενώ η καταδίκη της στηρίζεται στην αγάπη του προς τη δικαιοσύνη".
Ορίστηκε υποψήφιος από το Ρεπουμπλικανικό Συνέδριο του Σικάγου (1860) για λόγους τακτικής: ήταν ταπεινής καταγωγής, πατρικός, απλός και με ρητορικά προσόντα, έντιμος και ειλικρινής.
Ο Χωριστικός Πόλεμος Βορείων και Νοτίων αποκάλυψε την αδάμαστη δύναμη θέλησής του και την απόλυτη πίστη του στα ιδανικά της ελευθερίας, της ενότητας και της δικαιοσύνης.
Δε μπόρεσε όμως να εφαρμόσει το έργο ειρήνευσης της κατάστασης που από καιρό διαλογιζόταν. Αμέσως μετά το τέλος του πολέμου ένας φανατικός Nότιος o John Wilkes Booth τον δολοφόνησε μέσα στο θέατρο Ford's Theatre της Ουάσινγκτον.
Σύμφωνα ωστόσο με τις μαρτυρίες, το πνεύμα του παραμένει αναστατωμένο, μπορούμε να υποθέσουμε εξαιτίας του ότι δε μπόρεσε να ολοκληρώσει τα σχέδια που είχε αναλάβει.
Είναι πολλές οι ιστορίες που έχουν συμβεί στο περιβόητο υπνοδωμάτιό του.
Η πρώτη γυναίκα που ανέφερε ότι είδε το φάντασμα του Lincoln ήταν η Grace Coolidge που όπως είπε τον είδε να ατενίζει έξω από ένα παράθυρο του Οβάλ Γραφείου.
Η Βασίλισσα της Νορβηγίας έμεινε για μια νύχτα στο υπνοδωμάτιο του προέδρου και άκουσε κάποιον να χτυπά διακριτικά την πόρτα.
Όταν άνοιξε βρέθηκε μπροστά στο φάντασμα του προέδρου. Αυτός την κοίταξε απλώς και μετά απομακρύνθηκε.
Η κα. Franklin Roosevelt τον είδε καθιστό στο κρεβάτι να φορά τις μπότες του. Ούρλιαξε έντρομη και έφυγε τρέχοντας.
Ο πρόεδρος Harry Truman άκουσε ένα πρωινό κάποιον να χτυπά την πόρτα του στις 3 το ξημέρωμα. Δεν είχε αμφιβολία ότι ήταν ο Lincoln επειδή η κόρη του Μargaret ήδη αρκετές εμπειρίες από τις επισκέψεις του ανήσυχου προέδρου στις οποίες άκουγε ήχους στο σπίτι στη μέση της νύχτας και έβλεπε σκιές που ήταν σίγουρη ότι ήταν ο ίδιος.
Και τέλος το πνεύμα του άτυχου προέδρου λέγεται πως εμφανίζεται καμιά εμφανίζεται να περιδιαβαίνει στους διαδρόμους και τριγύρω στο Λευκό Οίκο.
2) IΠΤΑΜΕΝΕΣ ΦΛΟΓΕΣ
Το όμορφο οκταγωνικό σπίτι του συνταγματάρχη John Teilo που κτίστηκε το 1800 αποτέλεσε το σκηνικό μιας αισθηματικής τραγωδίας.
Λίγα χρόνια αργότερα από τη μετακόμιση της οικογένειας του συνταγματάρχη στο σπίτι η μία κόρη του ερωτεύτηκε ένα Βρετανό αξιωματικό, ειδύλλιο που έβρισκε εντελώς ασύμφωνο τον πατέρα. Ο Τeilo παρά τις ικεσίες της κόρης του αρνήθηκε ακόμα και να δεχτεί τον Εγγλέζο στο σπίτι του.
Μια νύχτα η κοπέλα ύστερα από ένα άγριο καβγά με τον πατέρα της, που έμενε αμετακίνητος στην απόφασή του, άρπαξε αναστατωμένη ένα καντηλέρι και ανέβηκε τρέχοντας τα σκαλιά πηγαίνοντας στο δωμάτιό της.
Ένα λεπτό αργότερα, η οικογένεια άκουσε μια διαπεραστική κραυγή και αμέσως μετά έναν τρομακτικό γδούπο. Ο συνταγματάρχης όρμησε προς τα εκεί που ακούστηκε ο κτύπος και βρήκε την κόρη του να κείτεται άψυχη στο κάτω μέρος της γυριστής σκάλας.
Φημολογείται ακόμα ότι και η δεύτερη κόρη είχε ένα δεσμό που,όπως και στην πρώτη περίπτωση,δεν είχε την έγκριση του πατέρα της. Σε μια ατυχή στιγμή έντασης και διαπληκτισμών μιμήθηκε το παράδειγμα της αδερφής της και κατακρημνίστηκε από την κορυφή της σκάλας.
Από εκείνη τη μέρα η τριώροφη σκάλα του οκτάγωνου σπιτιού θεωρείται στοιχειωμένη και μάλιστα συχνά εμφανίζονται να ανεβαίνουν κατά μήκος της σκάλας σκιές που τρεμοπαίζουν σαν να δημιουργούνται από φλόγα κεριού που ακολουθούνται από μια γυναικεία κραυγή και το γδούπο του κορμιού που πέφτει.
3) ΟΙ ΔΡΟΣΟΥΛΙΤΕΣ
Στην περιοχή του βενετσιάνικου κάστρου του Φραγκοκάστελου στη νότια Κρήτη μαρτυρείται το φαινόμενο της εμφάνισης του στρατού των Δροσουλιτών.
Εκατοντάδες Κρήτες πολεμιστές αντιτάχθηκαν στην επίθεση των τουρκικών στρατευμάτων του Μουσταφά Μπέη στις 18 Μαίου 1828.
Οι Τούρκοι στρατιώτες πολιόρκησαν στενά το κάστρο και στη μάχη που κράτησε εφτά μέρες οι περίπου εξακόσιοι υπερασπιστές του, συμπεριλαμβανομένου του αρχηγού τους Χατζημιχάλη Δαλιάνη, θανατώθηκαν. Ο Δαλιάνης, που επέλεξε να μείνει στο κάστρο αγνοώντας τις παροτρύνσεις του στρατού του, αποκεφαλίστηκε και το κεφάλι του στάλθηκε στον Πασά. Τα κόκαλα των πεσόντων λέγεται ότι σήμερα βρίσκονται κάτω από το στρώμα χώματος που αποτελεί το δάπεδο του κάστρου.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα των κατοίκων της περιοχής, αν οι συνθήκες είναι κατάλληλες, o επίδοξος παρατηρητής που είναι εφοδιασμένος με υπομονή και οξεία όραση, μπορεί να παρατηρήσει μια σκιώδη παράταξη να αφήνει τα ερείπια της εκκλησίας του Αγίου Χαράλαμπου και να προχωρά κατά μήκος των τειχών του κάστρου. Πάνοπλοι στρατιώτες, ντυμένοι στα μαύρα, προχωρούν σε απλή παράταξη παράλληλα στην ομιχλώδη ακτή.
Το φαινόμενο διαδραματίζεται στο διάστημα μεταξύ 17 και 30 Μαίου
και δε διαρκεί πάνω από 10 λεπτά.
Ντόπιοι κρητικοί αποκαλύπτουν ένα επιπλέον βοηθητικό στοιχείο: το φαινόμενο συμβαίνει συνήθως λίγο πριν την ανατολή, πράγμα που εξηγεί γιατί ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων διανυκτερεύει αυτό το διάστημα κοντά στο κάστρο, με την προσδοκία να παρακολουθήσει ιδίοις όμμασι την προέλαση των γενναίων ψυχών των μαχητών.
Από τη στιγμή της μέρας που προτιμούν να εμφανίζονται προέρχεται η ονομασία "Δροσουλίτες"(δρόσος, πρωινή υγρασία στην ατμόσφαιρα).
Κάποιες προσπάθειες για επιστημονική ερμηνεία του φαινομένου προτείνουν ότι μπορεί να προκαλείται από την αντανάκλαση των ηλιακών ακτίνων από στρατιώτες σε ώρα γυμνασίων στα παράλια της γειτονικής Αφρικής. Ωστόσο η τακτικότητα και η χρονική συνέπεια του γεγονότος αποκλείει το ενδεχόμενο μιας τέτοιας σύμπτωσης.
Η ανάμνηση της θριαμβικής προέλασης των πολεμιστών σε μια παρέλαση θανάτου από αγάπη στην ελευθερία παίρνει υπόσταση στο Φραγκοκάστελο της Κρήτης ακόμα και σήμερα και μπορεί να γίνει φανερή στα μάτια του αποφασισμένου επισκέπτη.
4) Η ΜΑΓΙΣΣΑ ΤΩΝ ΜΠΕΛ
Η ιστορία ενός ενοχλητικού και σαρδόνιου φαντάσματος, που πήρε την ονομασία Μάγισσα των Μπελ, αρχίζει το 1817 στο Τενεσί, στο σπίτι που έμενε ο John και n Lious Bell με τα εννιά παιδιά τους.
Η Μάγισσα των Μπελ εκδηλώθηκε για πρώτη φορά με φασαρία που θύμιζε πάλη σκυλιών, κλαγγή από αλυσίδες που σέρνονται στο πάτωμα και μυστηριώδεις ανθρώπινους ήχους όπως πνίξιμο και ρουφήγματα, aργότερα όμως επιδόθηκε σε πιο επικίνδυνα παιχνίδια. Ο δεκάχρονος Richard ξύπνησε μια νύχτα επειδή κάτι αόρατο του τραβούσε με βία τα μαλλιά ενώ η νεαρή Elizabeth που ήταν δώδεκα χρόνων δέχτηκε βαριά χαστούκια που άφησαν σημάδια στο πρόσωπό της.
Όταν άρχισαν οι επιθέσεις στα παιδιά η οικογένεια μίλησε στον J.Johnson, στενό φίλο και ευσεβή χριστιανό, που προσπάθησε να εξορκίσει τη Μάγισσα απευθυνόμενος σ' αυτή σε βιβλική γλώσσα,ωστόσο η Μάγισσα δε φάνηκε να πτοείται.
Ένας γείτονας,ο William Porter, που έμεινε μια νύχτα στο στοιχειωμένο σπίτι ένιωσε κάποιον να του τραβά τα σκεπάσματα,τινάχτηκε και τα βρήκε τυλιγμένα σε μπόγο στη μια μεριά του κρεβατιού. Γράπωσε σφιχτά τον τυλιγμένο μπόγο και έτρεξε προς το αναμμένο τζάκι πιστεύοντας ότι αν τον πετούσε στη φωτιά η μάγισσα θα καταστρεφόταν. Όμως αναπάντεχα ο μπόγος έγινε ασήκωτα βαρύς και άρχισε να αναδίδει μια απεχθή οσμή και ο Porter αναγκάστηκε να βγει έξω στον αέρα. Όταν επέστρεψε, η Μάγισσα είχε φύγει.
Όταν ο Johnson και άλλοι γείτονες προσπάθησαν να επικοινωνήσουν με τη Μάγισσα το πλάσμα απάντησε με έναν αμυδρό συριγμό που εξελίχθηκε σε μια αδύναμη, ψιθυριστή φωνή, που γινόταν ολοένα δυνατότερη και που στο τέλος συνοδευόταν από τραχιές αντρικές και γυναικείες φωνές που εκστόμιζαν απειλές και ντόπια κουτσομπολιά.
Στη συνέχεια στην οικογένεια άρχισαν να παρουσιάζονται πολύ σοβαρές και οδυνηρές οργανικές αντιδράσεις. Η κοπέλα είχε απώλεια συνείδησης και λιποθυμίες και αποδείχθηκε ότι υπήρχαν βελόνες και καρφίτσες στο στομάχι της.
Ο John Bell τα πήγε ακόμα χειρότερα. Κάποια φορά η γλώσσα του πρήστηκε τόσο που δε μπορούσε να μιλήσει για ώρες.Τον έπιασαν βίαιοι και ανεξέλεγκτοι σπασμοί στο πρόσωπο και ήταν τόσο σοβαρή η κατάστασή του που αναγκάστηκε να πέσει στο κρεβάτι. Τελικά διέφυγε οριστικά από την επιθετική καταδίωξη της μάγισσας με το θάνατό του από δηλητηρίαση, για την οποία ενοχοποιήθηκε ένα φιαλίδιο με σκούρο υγρό άγνωστης προέλευσης.
Παρόλα αυτά η κακόβουλη μάγισσα δεν ήθελε να τον αφήσει να ησυχάσει ούτε στην κηδεία του όπου έκανε αισθητή την παρουσία της τραγουδώντας άσεμνα τραγούδια.
Μετά από αυτό το περιστατικό φαίνεται ότι η ιστορία έφτασε στο τέλος της.
Το στοιχειό πριν εξαφανισθεί τελείως υποσχέθηκε να γυρίσει σε εκατόν επτά χρόνια, ημερομηνία που συνέπιπτε με το 1935,που ευτυχώς όμως δε συνέβη τίποτε.
Πολλές ερμηνείες έχουν προταθεί για το φαινόμενο αυτό,ψυχαναλυτικές και παραψυχολογικές, όμως καμιά δεν το εξηγεί επαρκώς.
Πάντως, αν τύχει να συναντήσετε την αλλόκοτη και επικίνδυνη μάγισσα, σας προτείνουμε να φωνάξετε κάποιον ικανό εξορκιστή ή να μετακομίσετε.
5) ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΥΣΤΕΡΟΓΝΩΣΙΑΣ
Το καλοκαίρι του 1901 οι Αγγλίδες δασκάλες Έλινορ Ζουρντέν και Αν Μόμπερλι
αποφάσισαν να κάνουν μια περιήγηση στο ανάκτορο των Βερσαλλιών. Ήθελαν να επισκεφτούν το μικρό Τριανόν, χώρο φορτισμένο με ρομαντική χροιά, επειδή ο τελευταίος βασιλικός ένοικος του ήταν η άτυχη βασίλισσα Μαρία Αντουανέτα.
Στη διασταύρωση τριών μονοπατιών οι δυο γυναίκες έπεσαν πάνω σε δύο σιωπηλούς άντρες με πράσινα πανωφόρια και τρίκοχα καπέλα που κρατούσαν καροτσάκια κηπουρικής.
Οι γυναίκες αισθάνθηκαν μια απροσδιόριστη κατάθλιψη και δυσφορία.
Ακολουθώντας το ένα μονοπάτι συνάντησαν ένα μικρό κυκλικό περίπτερο όπου καθόταν ένας άντρας με μανδύα του οποίου το αποκρουστικό πρόσωπο και το σατανικό έντονο βλέμμα τις τρομοκράτησε.
Καθώς αναρωτιόνταν ποια κατεύθυνση να διαλέξουν,όρμησε προς το μέρος τους αιφνιδιαστικά ένας ωραίος άντρας με μακριά σγουρά μαλλιά κάτω από το πλατύγυρο καπέλο του και τους υπέδειξε το δεξί μονοπάτι για το μικρό Τριανόν. Εκεί η Δ. Μόμπερλυ περιεργάστηκε μια πολύ όμορφη γυναίκα με ενδυμασία εποχής που σχεδίαζε στη βεράντα του παλατιού.
Μπαίνοντας στο παλάτι για να ξεναγηθούν στο εσωτερικό του, ενώθηκαν με μια συντροφιά Γάλλων ντυμένων με ρούχα του εικοστού αιώνα και ξαναβρήκαν τη καλή τους διάθεση.
Μόνο μία εβδομάδα αργότερα οι δύο φίλες εκμυστηρεύτηκαν η μια στην άλλη την ταραχή στη συνάντηση των αινιγματικών φιγούρων.
Στην προσπάθειά τους να διαλευκάνουν την εμπειρία τους, διαπίστωσαν ότι την ίδια μέρα που επισκέφτηκαν τις Βερσαλίες,τη 10η Αυγούστου,το 1792 οι επαναστατικές δυνάμεις συνέλαβαν τη βασιλική οικογένεια ,φυλάκισαν και αργότερα καρατόμησαν τη Μαρία Αντουανέτα.
Συμπέραναν ότι κατά κάποιον τρόπο είχαν ταυτιστεί με τη σκέψη της βασίλισσας, ότι είχαν εισχωρήσει στη ζωηρή και νοσταλγική ονειροπόληση που την κατέκλυσε ίσως εκείνη τη μέρα. Θα μπορούσε ακόμα να είναι μια αναπαράσταση στο συναισθηματικό-ενεργειακό πεδίο του χώρου, μια φορτισμένη ανάμνηση, των γεγονότων που διαδραματίστηκαν τότε και που οι γυναίκες εξαιτίας της ευαισθησία τους συνέλαβαν και βίωσαν έντονα.
Οι παραστάσεις που είδαν ήταν διαφορετικές μεταξύ τους, εν τούτοις τα στοιχεία επαληθεύτηκαν από τις ιστορικές πηγές.
Και οι ψηφίδες δείχνουν να συνταιριάζονται στο μωσαϊκό.
Ο χάρτης της τοποθεσίας του μικρού Τριανόν του αρχιτέκτονα του παλατιού Richard Mick (1783)επιβεβαίωσε τη διάταξη του χώρου και των κτισμάτων που είδαν στην κατάσταση οραματισμού τους οι φίλες.
Ο άντρας που τις βοήθησε να προσανατολιστούν θα μπορούσε να είναι ο αγγελιοφόρος που έτρεξε στο μικρό Τριανόν για να ειδοποιήσει τη βασίλισσα για μια ομάδα επαναστατών που ερχόταν στις 5 Οκτωβρίου του 1789.
Οι άντρες με τα καροτσάκια θα μπορούσε να είναι μέλη της ελβετικής φρουράς για τη προστασία του βασιλικού ζεύγους.
Ο απωθητικός άντρας θα ήταν ο κόμης ντε Βοντρέιγ που στάθηκε κακός φίλος για τη βασίλισσα όταν ενθάρρυνε αντιβασιλικές πρωτοβουλίες.
Και επίσης όταν η αν Μόμπερλι είδε το πορτραίτο της Μαρίας Αντουανέτας πείσθηκε ότι η γυναίκα που είχε δει στον κήπο του μικρού Τριανόν ήταν η βασίλισσα.
6) ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ανάμεσα στις πολλές ιστορίες που διαδίδονται για στοιχειωμένα σπίτια στον ελλαδικό χώρο συγκαταλέγεται η ιστορία του Διαμαντέικου σπιτιού στην περιοχή του Αχλαδόκαμπου.
Η υπηρέτρια του παλιού αρχοντικού ήταν η πρώτη που ανέφερε πως είδε κάποιες φευγαλέες θεόρατες παρουσίες να πλανιούνται στο σπίτι.
Πίστεψε όπως είπε πως ήταν βρικόλακες που έκαναν την εμφάνισή τους κάθε Τετάρτη και Παρασκευή και επιχειρούσαν να φάνε το αλεύρι από τις αποθήκες.
Το 1925 το σπίτι πουλήθηκε στην οικογένεια Σελλή.
Οι καινούριοι ένοικοι ένιωσαν δυσφορία και ανησυχία με τη διάχυτη αίσθηση εχθρότητας στην ατμόσφαιρα, με τους ανεπαίσθητους ήχους αργόσυρτων βημάτων και το απειλητικό συναίσθημα ότι κάποιος τους παρακολουθούσε.
Λίγους μήνες αργότερα η κατάσταση χειροτέρεψε, απότομοι υπόκωφοι κρότοι, πάταγοι και βουητά μυστηριώδους προέλευσης τάρασσαν τον ύπνο τους και τους ξυπνούσαν ξαφνικά τα βράδια.
Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι αόρατα πλάσματα προσπαθούσαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους με διάφορους τρόπους, μανταλώνοντας τις πόρτες, αλλάζοντας θέση στα προσωπικά αντικείμενα, μισανοίγοντας τα πορτόφυλλα, ανάβοντας φώτα και προκαλώντας αλλόκοτες δαιμονικές λάμψεις κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Αυτά τα φαινόμενα δοκίμασαν γερά τα νεύρα των ενοίκων και τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν το ιδιόμορφο σπίτι.
Οι επόμενοι κάτοικοι του αρχοντικού ήταν οι οικογένειες Διαμαντογιάννη και Δολίτση. Σύμφωνα με τους κατοίκους της περιοχής κάποια από τα μέλη της οικογένειας βρήκαν ατυχή και ανεξήγητο θάνατο και κυκλοφόρησε η φήμη ότι το σπίτι είναι καταραμένο.
Αρκετά χρόνια αργότερα,το 1945, μια παράξενα ηχηρή αστραπή πάνω από την οροφή του σπιτιού φαίνεται πως ήταν το τελευταίο σημάδι του περίεργου όντος το οποίο μπορούμε να υποθέσουμε ότι θεώρησε αρκετή την αναστάτωση που προκάλεσε και από εκείνη τη μέρα εξαφανίστηκε μια και καλή από το κτίσμα.
Ναϊτες
Ο ελευθεροτεκτονισμός που υπάρχει σήμερα γεννήθηκε το 1717 με την ίδρυση της Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας. Η αλήθεια είναι ότι δεν γεννήθηκε ξαφνικά διότι όπως υποστηρίζουν οι μελετητές του είναι μια ανανέωση θεσμών που οι αρχές τους χάνονται στα βάθη των αιώνων.
Και αυτό γιατί ο ελευθεροτεκτονισμός είναι μια μυστική εταιρία, και είναι φυσικό να σχετίζεται με αρχαίες μυστικές εταιρίες που ακόμα και η προέλευσή τους χάνεται στα βάθη των αιώνων.. Πολλές ερμηνείες έχουν δοθεί για την ίδρυση και προέλευσή του πολλές από αυτές ανήκουν στο χώρο του φανταστικού ανυπόστατες και γεμάτες ψευδή στοιχεία, όμως η αλήθεια είναι ότι η ίδρυσή του αποτελεί αναμφισβήτητα ένα κράμα φιλοσοφικών αναζητήσεων, θεσμών και αξιών, το οποίο διατηρεί ακλόνητη τη συνοχή του έως τη σύγχρονη εποχή.
Μετά τη Α' σταυροφορία που στέφθηκε με επιτυχία, στους Αγ.Τόπους δημιουργούνται 4 φραγκικά κρατίδια στη καρδιά των μουσουλμανικών εδαφών.
Της Ιερουσαλήμ, της Αντιόχειας, της Τριπόλεως,και της Εδέσσης.
Έτσι λοιπόν μετά τη πρώτη σταυροφορία το 1118 ο Ούγος ντε Πεν μαζί με άλλα 8 άτομα συγκροτούν ένα τάγμα που ονομάζεται "Τάγμα των Πτωχών Ιπποτών του Χριστού" Επειδή όμως ο καταυλισμός τους βρίσκεται στα ερείπια του παλιού Ναού του Σολομώντα ο κόσμος θα τους γνωρίσει με το λαϊκό όνομα τους. Ναίτες άνθρωποι που πολεμούσαν με ζήλο εναντίων του μουσουλμανικού εχθρού ,κάτω από εξαντλητικές συνθήκες . Άνθρωποι που ο σεβασμός για αυτούς ήταν κώδικας τιμής. Είχαν μια ολόκληρη σειρά βαθμών, από διδασκάλους έως υπηρέτες. Άνθρωποι που έμαθαν να τιμούν το εχθρό μέσα στο πεδίο της μάχης και ήρθαν σε επαφή με πολλά μουσουλμανικά μυστικιστικά τάγματα, τους Ασσασίνους του Γέρου του βουνού, το Τάγμα των Σούφι, το Τάγμα των Δερβίσηδων, και βέβαια την Βυζαντινή κουλτούρα.
Δεν είναι βέβαια πολύ γνωστό αλλά πρέπει να ειπωθεί πως στα Βυζαντινά παλάτια του Μιστρά στη Πελοπόννησο, πάνω από τις εκκλησίες υπάρχει ένα κτήριο που ονομάζεται "Παλάτι της Παντάνασσας"
Ένα κομψό κτίσμα 4 δωματίων, όπου στο μεγαλύτερο από αυτά και στον ανατολικό του τοίχο διακρίνουμε 3 φορές ένα σταυρόλεξο:
ΣΑΤΩΡ
ΑΡΕΠΟ
ΤΕΝΕΤ
ΟΠΕΡΑ
ΡΩΤΑΣ
Το συγκεκριμένο σταυρόλεξο υιοθετήθηκε από τους ΝΑΪΤΕΣ οι οποίοι αντικαθιστώντας τα ανάλογα ελληνικά ψηφία με λατινικά μετέτρεψαν τα αναγραφόμενα ονόματα σε λατινικά κάνοντάς τα κτήμα τους εντυπωσιασμένοι από την αρμονία που τα έδενε μεταξύ τους.
Ο Γάλος θεολόγος Γ. ντε Σαρφανιόλ υποστήριξε πως οι πέντε αυτές λέξεις αντιπροσωπεύουν τα ονόματα των πέντε ποιμένων που προσκύνησαν τη γέννηση του Χριστού.
Το 1307 κατόπιν συκοφαντικών διηγήσεων περί των Ναϊτών ο πάπας Κλήμης ο Ε' αποφασίζει την έναρξη επίσημης έρευνας εναντίων τους.
Τον 'Οκτώβριο του ίδιου έτους αρχίζουν οι συλλήψεις, ιστορικοί αναφέρουν ότι πολλοί παραδίδονται παθητικά Σαν να είχαν σχετικές οδηγίες.
Κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων της Ιερά Εξέτασης πολλοί ομολογούν ότι κατά τη διάρκεια της μύησης: Πατούν, φτύνουν το Σταυρό, γυμνώνονται, φιλιούνται στο πισινό, κάνουν όργια, και λατρεύουν ένα είδωλο τραγοκέφαλο με ανδρικό σώμα και γυναικεία φυλετικά χαρακτηριστικά. Αυτοί που δεν ομολογούν πεθαίνουν.
Το 1310 ο ηγήτορας του τάγματος Ζακ ντε Μωλλαί αρνείται να ομολογήσει παρά μόνο ενώπιον του Πάπα .
Ένα μήνα αργότερα, 500 ΝΑΪΤΕΣ ζητούν ακρόαση για να υπερασπιστούν το τάγμα τους.
Κάποιοι ομολογούν, 54 καταδικάζονται σε θάνατο. 2 χρόνια αργότερα ΝΑΪΤΕΣ που δεν ομολόγησαν καταδικάζονται σε ισόβια κάθειρξη αυτοί που ομολόγησαν παίρνουν χάρη.
Ενώ ένα χρόνο πριν, η περιουσία του τάγματος μεταβιβάζεται από τον πάπα στους Ιωαννίτες.
Παπική Σύμπτωση!
Ο Πάπας πέθανε στις 2-4-2005: 2 +4+2+5= 13
Πέθανε στις 21.37 : 2+1+3+7= 13
Την 13η εβδομάδα του χρόνου
Ήταν Πάπας για 26 χρόνια και 5 μήνες: 2+6+5= 13
που μας κάνουν 9301 μέρες: 9+3+0+1= 13
Η απόπειρα δολοφονίας του από τον Αλή Ακτσά έγινε στις 13 Μαίου
Ήταν 85 ετών: 8+5= 13
Όταν εξελέγη Πάπας ήταν 58 ετών: 5+8= 13
Ήταν ο 265ος Πάπας της Καθολικής Εκκλησίας: 2+6+5= 13
Μπορεί όλα τα παραπάνω να είναι συμπτώσεις;
Βρέθηκε στα αλήθεια πτεροδάκτυλος στην Αριζόνα?
Δύο Cowboys τον Απρίλιο του 1890 είδαν να πετά στον ουρανό της Αριζόνα ένα περίεργο τεραστίου μεγέθους πουλί που έμοιαζε με Πτεροδάκτυλο.
Το περίεργο αυτό ον έμοιαζε περισσότερο με μια τεράστια νυχτερίδα παρά με πουλί. Το μήκος των φτερών έφτανε τα 100 πόδια και το σώμα του τα 160. Αφού το κυνήγησαν με τα άλογα τους άνοιξαν πυρ εναντίον του και το σκότωσαν, το αν το συμβάν είναι αληθινό δεν το ξέρουμε πάντως αυτά γράφτηκαν στην εφημερίδα Tombstone εκείνη την εποχή.
Κένταυροι:Η Αλήθεια πίσω από τον μύθο
Οι περίφημοι Κένταυροι διατελούν σε σύγχυση, μπλεγμένοι ανάμεσα στους θρύλους, και στην ιστορία.Η μυθολογία λέει ότι ήταν πλάσματα με το κάτω μισό να ανήκει σε άλογο, ενώ στη θέση του λαιμού του αλόγου υπήρχε ο κορμός ενός άνδρα από τη μέση και πάνω. Κενταυρίνες δεν αναφέρονται ούτε απεικονίζονται πουθενά.
Τι ήτανε όμως στα αλήθεια οι κένταυροι; Η ετοιμολογία της λέξης είναι σύνθετη αποτελούμενη από το ρήμα «κεντώ» που σημαίνει κεντρίζω (προκαλώ πόνο) και από τη λέξη «ταύρος» το αρσενικό βόδι.
Ο γνωστότερος από την ιστορία κένταυρος ήταν ο Χείρον όπου τον οποίο ο Όμηρος αποκαλεί «δικαιώτατον Κενταύρων». Στην Ιλιάδα αναφέρει πως τα περί φαρμάκων και χειρουργικών επεμβάσεων για την εξαγωγή των θανατηφόρων βελών ο Αχιλλέας διδάχθηκε από τον Χείρωνα. Το όνομα του προέρχεται από τη λέξη «χειρ» λόγο της επιδεξιότητας του στη χειρουργική, επίσης ο Χείρωνας ήταν γνώστης και της αστρονομίας. Ο Όμηρος ακόμα αναφέρει στα βιβλία του πως ο Αχιλλέας και ο Ασκληπιός μαθητές του Χείρωνα είχαν διδαχθεί από τον ίδιο τα «ήπια φάρμακα» που ήταν αποτελεσματικά στην ανακούφιση των πόνων και στο σταμάτημα της αιμορραγίας.
Για την γέννηση των παράδοξων αυτών πλασμάτων υπάρχουν πολλοί μύθοι. Ο επικρατέστερος και γνωστότερος αναφέρει πως ο Ιξίωνας, βασιλιάς των Λαπήθων, αφού δολοφόνησε τον πατέρα της μνηστής του και κυνηγημένος από τους θεούς, βρήκε ως καταφύγιο το παλάτι του Δία, σαν αχάριστος όμως επιχείρησε να βιάσει τη σύζυγο του, την Ήρα. Οργισμένος τότε ο Δίας, έδωσε τη μορφή της μεγαλόπρεπης Ήρας σε μια Νεφέλη και ο τυφλωμένος από το ερωτικό πάθος Ιξίωνας ζευγάρωσε μ' αυτήν. Έπειτα ο Δίας τον τιμώρησε δένοντας τον σε πυρωμένο τροχό όπου και γύριζε ασταμάτητα στον αέρα. Από την ένωση του Ιξίωνα με τη Νεφέλη γεννήθηκε ο Κένταυρος, Φρικιαστικό τέρας, που και οι Χάριτες αρνήθηκαν να παραβρεθούν στη γέννησή του.
Οι Έλληνες πίστευαν πως οι κένταυροι είχαν τεράστια δύναμη και ότι με τη δύναμη τους αυτή μπορούσαν να ξεριζώσουν κορμούς δένδρων και να τους εκσφενδονίσουν στους εχθρούς τους. Επίσης θεωρούνταν μοχθηροί και ζηλόφθονες.
Σήμερα πολύ λίγα στοιχεία διασώζονται για το αν υπήρχαν στα αλήθεια οι κένταυροι ή είναι απλά και μόνο άλλο ένα κομμάτι της πλούσιας μυθολογίας και κληρονομιάς που μας άφησαν οι Έλληνες πρόγονοί μας.
Πολύ αρχαιολόγοι υποστηρίζουν πως οι κένταυροι ήταν αυτό που οι Αμερικανοί ονομάζουν σήμερα «cow boys» , ενώ εμείς βουκόλους.
Η οδήγηση ενός κοπαδιού βοδιών στη βοσκή και η επιστροφή του στους στάβλους δεν μπορούσε να γίνει με άλλο τρόπο παρά μόνο από ιππείς. Αυτοί οι έφιπποι βουκόλοι ονομάσθηκαν κένταυροι. Οι απόγονοί τους διατήρησαν το όνομα του επαγγέλματός τους ως χαρακτηριστικό του γένους τους.
Ο Κένταυρος για τους περισσότερους είναι ένα φανταστικό κατασκεύασμα και ίσως έτσι να παραμείνει, μια μορφή που ενώνει την μαγεία του ανθρώπινου νου και της λογικής με τη ζωώδη ορμή και δύναμη. Η ανάγκη του ανθρώπου που μέσα από τη τέχνη εξωτερικεύει τις φοβίες του για το άγνωστο. Η τέχνη που δεν είχε καμία σχέση με τι σημερινή αντιθέτως πήγαζε από τις καρδιές των Ελλήνων και κάθε δημιούργημά τους είχε ξεχωριστή αξία και σημασία στην ψυχή του αρχαίου Έλληνα. Ίσως και αυτός να είναι ο λόγος που δε μπορούμε να κατανοήσουμε σήμερα την ύπαρξη αυτών των μυθολογικών «τεράτων» και να διαχωρίσουμε τα «φανταστικά» μυθολογικά στοιχεία από την αληθινή ιστορία.
Κένταυροι χτυπούν τον ήρωα Καινέα με κορμούς δένδρων, χάλκινη πλάκα 630 π.Χ.
Ο Καινέας ήταν γιος του Έλατου και της Ιππίας, από την οικογένεια των Λαπήθων
της Θεσσαλίας.
Το Νησί του Πάσχα
Κάπου στη μέση του Ειρηνικού βρίσκεται ένα μικρό νησάκι απομονωμένο από κάθε άλλο κατοικημένο τόπο, οι κάτοικοι του το ονομάζουν Ράπα Νούι.
Πάνω σε αυτόν το μικρό βράχο που ξεπροβάλει στη μέση του πουθενά βρίσκονται λαξευμένα εκατοντάδες τεράστια πέτρινα κεφάλια, όποιος δει αυτά τα μνημεία η πρώτη του σκέψη-ερώτημα που θα του έρθει στο μυαλό είναι πως και από ποιους φτιάχτηκαν αυτά τα πέτρινα μνημεία. Από τότε που ανακαλύφθηκε αυτό το νησί μέχρι και σήμερα η αρχαιολογική κοινότητα δεν είναι σε θέση να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα.
Το νησί του Πάσχα βρίσκεται στη μέση του νότιου τμήματος του Ειρηνικού Ωκεανού και το κοντινότερο κατοικήσιμο νησί βρίσκεται 1900 χιλιόμετρα μακριά και το οποίο αριθμεί 60 κατοίκους. Κανείς δεν ξέρει ποιοι και πως πάτησαν για πρώτη φορά το πόδι τους σε αυτό το νησί αλλά οι σύγχρονοι αρχαιολόγοι πιστεύουν πως η μόνη λογική εξήγηση για την καταγωγή των πρώτων κατοίκων του νησιού είναι πως αυτοί προέρχονταν από κάποια ασιατική φυλή της Πολυνησίας. Έφτασαν εκεί κατά τύχη αφού χάθηκαν στα ανοιχτά του ειρηνικού. Πως όμως κατάφεραν να κάνουν αυτό το ταξίδι από την Ταϊτή μέχρι το Νησί που μέσα στον ειρηνικό ωκεανό μοιάζει με καρφίτσα στα άχυρα;
Σήμερα οι κάτοικοι του νησιού δεν έχουν καμία σχέση με τους παλιότερους κατοίκους και δεν έχουν ιδέα τι αντιπροσωπεύουν αυτά τα αγάλματα, έτσι οι αρχαιολόγοι δεν μπορούν να στηρίξουν τις θεωρίες τους γιατί ελάχιστα πράγματα έχουν επιβιώσει από το παρελθόν.
Τα περισσότερα από αυτά τα κεφάλια είναι τεράστια έχουν ύψος από 6 έως και 20 μέτρα! Ζυγίζουν πολλούς τόνους και έτσι είναι αδύνατον να μετακινήθηκαν από οποιοδήποτε μηχανισμό της εποχής. Το γεγονός πως οι λιγοστοί άνθρωποι του τότε νησιού δεν διέθεταν τίποτα άλλο πέρα από πέτρινα εργαλεία καθιστά την δημιουργία αυτών των αγαλμάτων σχεδόν έως και απολύτως αδύνατη! Άλλο ένα απίστευτο σε αυτήν την υπόθεση είναι πως δεν μιλάμε ούτε για ένα ούτε για δύο αγάλματα αλλά μέχρι στιγμής έχουν εντοπισθεί διάσπαρτα από αρχαιολόγους 887 αγάλματα! Όλα αυτά τα αγάλματα φτιάχνονταν στο ηφαιστειακό λατομείο του Ράνου Ραράκου και μεταφέρονταν από εκεί στις διάφορες τοποθεσίες του νησιού όπου όλα κοιτάνε προς το εσωτερικό του νησιού και όχι προς τον ωκεανό.
Τα αγάλματα στο Νησί του Πάσχα δεν είναι τα μόνα που δεν έχουμε απαντήσεις για το ποιοι τα κατασκεύασαν, παντού στο κόσμο υπάρχουν μνημεία που δύσκολα μπορεί να διανοηθεί κανείς πως προέρχονται από ανθρώπινο χέρι πόσο μάλλον από αρχαίους πολιτισμούς, ίσως κάποτε να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα αλλά μέχρι τότε μπορούμε να φανταζόμαστε.
Το Πείραμα της Ισλανδίας
Μέχρι σήμερα η Ισλανδία είναι ελάχιστα γνωστή στον υπόλοιπο κόσμο. Η «χώρα των πάγων» λίγα είχε να επιδείξει και στο χώρο της υψηλής τεχνολογίας.
Για αυτό πολλοί εξεπλάγησαν όταν ο ελβετικός γίγαντας της φαρμακευτικής Roche ανακοίνωσε μια συμφωνία 200 εκατομμυρίων δολαρίων με την άγνωστη μέχρι τότε εταιρία deCode Genetics, η οποία είχε ένα χρόνο ζωής αλλά δεν είχε προϊόντα, ούτε καν πελάτες. Τι ζητούσε η Roche στην μακρινή Ισλανδία; Η απάντηση βρίσκεται στους 270.000 κατοίκους της χώρας αυτής που στην συντριπτική τους πλειοψηφίας είναι ξανθοί και έχουν γαλανά μάτια. Οι Ισλανδοί απόγονοι των Νορβηγών και Κελτών εποίκων του 930 μ.Χ. μετά από μια σειρά ιστορικών συγκυριών πρέπει να είναι από τους ελάχιστους πλέον πληθυσμούς στη γη χωρίς σοβαρές επιμειξίες. Προέρχονται όλοι από το ίδιο μικρό γκρουπ των πρώτων εποίκων. Η πανούκλα τον 15ο μ.Χ. αιώνα σκότωσε τα 2/3 των κατοίκων. Τον 18ο αιώνα μετά από έκρηξη ηφαιστείου ο πληθυσμός αποδεκατίστηκε. Όλα αυτά, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι το νησί είναι εξαιρετικά απομονωμένο από τον υπόλοιπο κόσμο δημιούργησαν ένα πληθυσμό «γενετικά καθαρό».
Για τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις αυτή η γενετική καθαρότητα είναι ένας πραγματικός θησαυρός, αφού γίνεται ευκολότερο για αυτές να βρουν στατιστικά ποια γονίδια ευθύνονται για ποιες ασθένειες. Είναι στην ουσία σαν να εξετάζουν μια τεράστια οικογένεια 270.000 ανθρώπων (κυριολεκτικά, αφού και ο τηλεφωνικός κατάλογος της χώρας κατηγοριοποιείται με τα μικρά ονόματα πρώτα) και βρίσκοντας τις γενετικές διαφορές ανακαλύπτουν τα ένοχα γονίδια.
Το 1997 o Ισλανδικής καταγωγής Kari Stefansson, τότε καθηγητής ιατρικής του Harvard, συγκέντρωσε το αρχικό κεφάλαιο των 12 εκατ. δολαρίων και ξεκίνησε την deCode με στόχο να μελετήσει 25-35 κοινές ασθένειες. Η μελέτη γίνεται με την συνεργασία της συντριπτικής πλειοψηφίας των γιατρών και νοσοκομείων της χώρας, οι οποίοι παίρνουν δείγμα γενετικού υλικού κάθε ασθενούς που εξετάζουν και το στέλνουν στα εργαστήρια της εταιρίας. Αν κάποιος κάτοικος δεν θέλει να συμμετάσχει στο πρόγραμμα πρέπει να συμπληρώσει αίτηση άρνησης. Οι διανοητικά ασθενείς, τα μωρά και οι νεκροί (αφού δεν μπορούν να συμπληρώσουν τη σχετική φόρμα) υπολογίζονται σε εκείνους που αποδέχονται τη σχετική ρύθμιση. Η ίδια η ισλανδική κυβέρνηση με νόμο που πέρασε πέρυσι έδωσε στην deCode Genetics το δικαίωμα να φτιάξει και να εκμεταλλευτεί εμπορικά την βάση δεδομένων με το γενετικό υλικό όλων των κατοίκων της χώρας!
Η τελευταία αυτή απόφαση ξεσήκωσε ένα κύμα διαμαρτυριών περισσότερο στον έξω κόσμο και λιγότερο στην Ισλανδία, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των κομμάτων και του λαού δείχνει να στηρίζουν την απόφαση: σε πρόσφατη δημοσκόπηση 75% των Ισλανδών λένε ναι στο γενετικό φακέλωμα τους δίνοντας την ευκαιρία στον Kari Stefansson να δηλώσει: «ο λόγος που υπάρχει σήμερα ιατρική είναι γιατί οι γονείς μας και οι παππούδες μας υποστήριξαν και μετείχαν σε ιατρικές έρευνες. Είμαι πεπεισμένος ότι οι περισσότεροι άνθρωποι του πλανήτη θέλουν να κάνουν θυσίες σε ότι αφορά τα προσωπικά τους δεδομένα για να έχουμε εξελιγμένη ιατρική. Από την άλλη πλευρά όμως ο Ιατρικός σύλλογος της Ισλανδίας άσκησε αυστηρή κριτική στην κυβερνητική αυτή απόφαση «γιατί αποτελεί σοβαρή παραβίαση του απορρήτου των ιδιωτικών στοιχείων και υπονομεύει την εμπιστευτική σχέση ιατρού - ασθενούς. Από την άλλη πλευρά δημιουργήθηκε ένας σύλλογος πολιτών αντιτιθέμενων στο γενετικό φακέλωμα ο πρόεδρος του οποίου Petur Hauksson δηλώνει: «Το σύστημα ιατρικών πληροφοριών της Ισλανδίας εμπορικοποιείται και η γενετική μας κληρονομιά γίνεται αγαθό προς πώληση.» Η οργάνωση ονόματι Mannvernd ετοιμάζεται να προσφύγει στο συνταγματικό δικαστήριο της χώρας για να προσβάλει την απόφαση.
Όπως και να έχει το ζήτημα πάντως το πείραμα της Ισλανδίας ανοίγει ένα μεγάλο κύκλο συζητήσεων γύρω από το θέμα της γενετικής ηθικής. «Η Ισλανδία δίνει μια ευκαιρία στον κόσμο να σκεφτεί πράγματα που δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να αναλογιστεί πριν», δήλωσε ο καθηγητής νομικής του Πανεπιστημίου της Βοστόνης George Annas. «Είναι μια καλή ευκαιρία να ανοίξει στον κόσμο αυτός ο διάλογος.»
Πολλά ηθικά ζητήματα βάζει στο τραπέζι το «Πείραμα της Iσλανδίας».
Το πρώτο αφορά την υποχρέωση (περίπου) όλων των κατοίκων να συμμετάσχουν στο συγκεκριμένο πείραμα. Nαι μεν υπάρχει η ασφαλιστική δικλείδα ότι αν κάποιος δεν θέλει να μπει στις βάσεις γενετικών δεδομένων της εταιρίας πρέπει να υποστεί μια γραφειοκρατική διαδικασία, αλλά ελάχιστοι θα μπουν στον κόπο.
Το δεύτερο είναι η σιωπηρή συγκατάθεση όλων εκείνων που δεν μπορούν να υπογράψουν τις σχετικές δηλώσεις: νεκροί, μωρά, διανοητικά ασθενείς. Όλοι αυτοί εκ προοιμίου θεωρούνται ότι συγκατατίθεται στον γενετικό τους έλεγχο.
Το τρίτο αφορά το ποιος θα καρπωθεί τα οφέλη αυτής της έρευνας. Eίναι σαφές ότι βραχυχρόνια οι επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας που γίνονται στην μακρινή Ισλανδία (στην οποία, σημειωτέον το μισό της AEΠ εξαρτάται από την αλιεία) θα ευνοήσουν την εθνική της οικονομία, άρα κατά κάποιο τρόπο όλους τους κατοίκους. Πρόβλημα όμως θα παρουσιαστεί όταν και αν αυτή η έρευνα θα φέρει αποτελέσματα, π.χ. ένα νέο φάρμακο. Tότε οι δότες των γονιδίων δεν πρόκειται να έχουν κανένα όφελος.
Το τέταρτο είναι σοβαρότερο. Άφορά το γενετικό υλικό και τις σχέσεις των ατόμων μέσα στην ίδια την οικογένεια. Aν κάποιος αρνηθεί τον γενετικό έλεγχο, αλλά ο αδελφός του συμμετάσχει, η άρνηση του πρώτου ακυρώνεται. H εταιρία στην ουσία θα έχει το γενετικό προφίλ ακόμη κι εκείνων που έχουν αρνηθεί.
Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι η γενετική ομοιογένεια είναι που κάνει κατάλληλη Ισλανδία για αυτού του είδους το πείραμα, τότε ακόμη και οι μισοί κάτοικοι αν αρνηθούν δεν έχουν καμία ελπίδα προστασίας των προσωπικών γενετικών δεδομένων. «Δεν πρέπει να εξετάζουμε την νομοθεσία υπό το πρίσμα των καλών που θα επιφέρει αν εφαρμοστεί σωστά, αλλά υπό το πρίσμα των δεινών που θα επιφέρει αν εφαρμοστεί λάθος», είχε πει ο πρώην Αμερικανός πρόεδρος Lynton B. Johnson, και είχε δίκιο.
Πηγή http://www.darkworld.gr
