Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗ (Από το μέλος μας "Αθηναίος") (Μέρος Α)

Ο Εμμανουήλ Βελικόφσκυ εισηγείται ότι μεγάλες καταστροφές που έγιναν στο παρελθόν στη Γη, προήλθαν από τη γέννηση του πρωτοπλανήτη Αφροδίτη και έχουν καταγραφεί στην μνήμη των λαών της Γης, στην παράδοσή τους και στη γραπτή παρακαταθήκη τους (ή ό,τι απέμεινε απ’ αυτήν, από τους πυρομανείς ανά τον κόσμο θεόπνευστους).

Σύμφωνα, λοιπόν, με την ερμηνεία αρχαίων κειμένων από τον Βελικόφσκυ, πριν από 4.000 χρόνια και κάτι, ο γιγαντιαίος πλανήτης Δίας, που η μάζα του ισοδυναμεί με 320 γήινες μάζες περίπου, είχε περάσει από μία φάση βίαιων σπασμών και απέβαλε ένα κομμάτι του, πετώντας το στο διάστημα. Το πύρινο νέο μέλος του ηλιακού συστήματος, ο πρωτοπλανήτης Αφροδίτη, πήρε δρόμο κατευθυνόμενο προς τον Ήλιο, σ’ ένα μονοπάτι που έμελλε να απειλήσει τη Γη.

Για τον Βελικόφσκυ, ήταν ξεκάθαρο ότι αυτή η πύρινη γέννηση της Αφροδίτης είχε καταγραφεί από λαούς σε όλο τον κόσμο. Στην Ελλάδα, είχε γράψει στο βιβλίο του «Worlds in Collision» (Κόσμοι σε Συγκρούσεις), η Θεά που ξαφνικά παρουσιάστηκε στον ουρανό ήταν η Παλλάς Αθηνά, που είχε πεταχτεί από το κεφάλι του Δία. Για τους Κινέζους, η Αφροδίτη διέσχισε τον ουρανό ανταγωνιζόμενη τη λαμπρότητα του Ήλιου. «Το λαμπρό φως της Αφροδίτης», αναφέρει ένα ραβινικό κείμενο, «λαμπαδιάζει από το ένα άκρο του κόσμου στο άλλο».

Ο Βελικόφσκυ εισηγείται ότι στα μέσα του 15ου αιώνα π.Χ. η γη πέρασε μέσα από την άκρη της ουράς του πρωτοπλανήτη. Μια ψιλή κόκκινη σκόνη γέμισε την ατμόσφαιρα, χρωματίζοντας τις ηπείρους και τις θάλασσες. Με φρενιτιώδεις προσπάθειες, οι άνθρωποι προσπαθούσαν να βρουν υπόγειες πηγές που δεν είχαν μολυνθεί από την κόκκινη σκόνη.

Στην παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε: «…και επάρας τη ράβδω αυτού επάταξε το ύδωρ το εν τω ποταμώ εναντίον Φαραώ και εναντίον των θεραπόντων αυτού. Και μετέβαλε παν ύδωρ τω εν τω ποταμώ εις αίμα. Και οι ιχθύες οι εν τω ποταμώ ετελεύτησαν. Και επώζεσεν ο ποταμός, και ουκ ηδύναντο οι Αιγύπτιοι πιείν ύδωρ εκ του ποταμού. Και ην το αίμα εν πάση γη Αιγύπτου…Ώρυξαν δε πάντες οι Αιγύπτιοι κύκλω του ποταμού, ώστε πιείν ύδωρ. Και ουκ ηδύναντο πιείν ύδωρ από του ποταμού…» (Έξοδος, κεφ. 7, στίχοι 22-24).

Ο Αιγύπτιος σοφός Ιπουβέρ επιβεβαιώνει: «Ο ποταμός είναι αίμα…Οι άντρες μεθούν με τη γεύση, οι άνθρωποι διψούν για νερό».

Ο Βελικόφσκυ διατείνεται ότι, όσο η Γη προχωρούσε μέσα στην ουρά, τόσο μεγάλωναν τα μόρια, μέχρι που ο πλανήτης μας βομβαρδίστηκε από μια βροχή μετεωριτών, που είχε καταγραφεί σε όλο τον κόσμο.

Ο Ιπουβέρ συνεχίζει: «Ήταν χαλάζι και φωτιά ανακατωμένη με χαλάζι… δεν είχε ξανασυμβεί αυτό στη γη της Αιγύπτου, από τότε που η Αίγυπτος είχε γίνει χώρα… και το χαλάζι έπνιξε κάθε βότανο στο λιβάδι και έσπασε κάθε δένδρο στον κήπο». Και καταλήγει: «Δένδρα καταστράφηκαν. Δεν υπάρχουν φρούτα και βότανα. Έχει εκλείψει αυτό που ήταν ορατό χθες».

Το αρχαίο Μεξικανικό χρονικό του Κουαουτιτλάν αναφέρει τον καιρό που ο ουρανός «δεν έβρεχε νερό, αλλά φωτιά και πέτρες». Τότε, κάτι πιο τρομακτικό συνέβη. Το Πόπολ Βου, το ιερό βιβλίο των Μάγια διηγείται την ιστορία: «Ήταν ερείπια και καταστροφή ένας μεγάλος κατακλυσμός… άνθρωποι πνίγονταν σε κάτι κολλώδες που έπεφτε από τον ουρανό».

Εκείνο που είχε συμβεί, λέει ο Βελικόφσκυ, είναι ότι τα αέρια στην ουρά του πρωτοπλανήτη συνδυάσθηκαν για να σχηματίσουν πετρέλαιο. Ένα μέρος είχε πέσει στη Γη χωρίς να έχει αναφλεγεί, αλλά ένα άλλο μέρος είχε συνδυαστεί με το οξυγόνο της γήινης ατμόσφαιρας κι έπιασε φωτιά. Ο ουρανός φάνηκε να αναφλέγεται και μια τρομακτική βροχή από φωτιά έπεσε από τη Σιβηρία μέχρι την Ανταρκτική.

Η Γη, τώρα, προχώρησε αρκετά μέσα στην ουρά, σε τροχιά σύγκρουσης με το θεόρατο «κεφάλι» του πρωτοπλανήτη. Μεγάλοι ανεμοστρόβιλοι σάρωσαν την Αίγυπτο και άλλες χώρες. Ένας βίαιος σπασμός ξέσκισε τη Γη, γέρνοντάς την στο πλευρό της. Στην μέγκενη της έλξης του πρωτοπλανήτη, ο φλοιός της Γης διπλώθηκε και μετακινήθηκε. Πόλεις κατεδαφίστηκαν, νησιά εξαφανίστηκαν, βουνά πλημμύρισαν από λάβα, ωκεανοί έπεσαν πάνω στην ξηρά. Ο ανθρώπινος και ζωικός πληθυσμός σχεδόν εκμηδενίστηκαν.

«Οι ουρανοί εξερράγησαν και κομμάτια έπεσαν κάτω, σκοτώνοντας όλους και όλα. Ο ουρανός και η Γη άλλαξαν θέσεις», λέει η παράδοση των Σασινάουα της δυτικής Βραζιλίας. Μάστιγες από ποντίκια και παράσιτα είχαν πέσει πάνω στην Κίνα, ενώ η Γη καιγόταν. Τότε, τα νερά των ωκεανών βρόντηξαν πάνω στις ηπείρους και σύμφωνα με ένα αρχαίο κείμενο «σκαρφάλωσαν στα μεγαλύτερα ύψη (βουνά) και απείλησαν τον ουρανό».

Η Γη πήρε μια κλίση. Ένα μέρος της έπεσε σε μόνιμο σκοτάδι και άλλο σε ατέλειωτη μέρα. Οι Πέρσες είχαν παρακολουθήσει με δέος μια ημέρα να επεκτείνεται σε τρεις, πριν την ακολουθήσει μια νύκτα που διήρκεσε τριπλάσιο από το κανονικό. Οι Κινέζοι έγραψαν για ένα απερίγραπτο συμβάν όπου ο Ήλιος δεν είχε δύσει για πολλές ημέρες, ενώ η γη καιγόταν από τις ακτίνες του.

Η καταστροφή ήταν επίσης η αιτία, σύμφωνα με τον Βελικόφσκυ, για το έπος της Παλαιάς Διαθήκης, την «Έξοδο» των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο. Η φοβερή καταστροφή ανέτρεψε το Αιγυπτιακό Μέσο Βασίλειο και ο Μωυσής οδήγησε τον σκλαβωμένο λαό του Ισραήλ έξω από την κατεστραμμένη γη. Οι Ισραηλίτες δραπέτευσαν πέρα από τα σύνορα, ενώ μπροστά τους προχωρούσε και τους «οδηγούσε» η τεράστια κολόνα φωτιάς και καπνού.

Αυτή η κολόνα της φωτιάς και του καπνού οδήγησε τους Ισραηλίτες στο Πι-Χα-Χιρόθ, κοντά στο σημείο διέλευσής τους μέσα από τη θάλασσα. Από πίσω τους κυνηγούσε ο εξοργισμένος και εκδικητικός Φαραώ. Μπροστά τους βρισκόταν ο αποκαλυμμένος πάτος, με το νερό της θάλασσας να έχει στηθεί από τη μια και την άλλη πλευρά σαν τοίχοι, από το αναδίπλωμα του φλοιού της Γης και την έλξη και την ηλεκτρομαγνητική επίδραση του πρωτοπλανήτη Αφροδίτη. Οι Ισραηλίτες δίστασαν, αλλά στο τέλος έτρεξαν πάνω στον πάτο που κατά το ραβινικά στοιχεία ήταν ζεστός! Όταν τους ακολούθησαν οι στρατιές του Φαραώ, δημιουργήθηκε μια απίστευτα δυνατή ηλεκτρική εκκένωση μεταξύ Γης και Αφροδίτης και οι «τοίχοι» του νερού της θάλασσας κατέρρευσαν.

Σ’ όλο τον κόσμο οι πληθυσμοί σχεδόν εκμηδενίστηκαν. Οι επιζήσαντες απειλήθηκαν με λιμό. Και τότε παρουσιάστηκε ένα άλλο φαινόμενο, που είχε καταγραφεί όχι μόνο στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά από Ισλανδία μέχρι Ινδία: Οι υδατάνθρακες στην ουρά του πρωτοπλανήτη, που είχαν καταβρέξει τη Γη με πετρέλαιο, τώρα άρχισαν να αλλάζουν σύνθεση μέσα στην ατμόσφαιρα της Γης, πιθανόν λόγω βακτηριακής δράσης, και να γίνονται μια φαγώσιμη ύλη. Το μάννα των Ισραηλιτών, η αμβροσία των Ελλήνων, το μαντού (κάτι σαν μέλι) των Ινδών!

Η προσέγγιση του πρωτοπλανήτη Αφροδίτη δημιούργησε μετατοπίσεις που οφείλονταν στην έλξη και τελικά προκάλεσαν αντιστροφή της κατεύθυνσης του άξονα της Γης. Οι σοκαρισμένοι, αποσβολωμένοι άνθρωποι είδαν τον Ήλιο να ανατέλλει από τη δύση και να δύει στην ανατολή! Οι εποχές αντιστράφηκαν. «Ο χειμώνας έρχεται το καλοκαίρι, οι μήνες αντιστράφηκαν και οι ώρες είναι ακατάστατες…» λέει ένας Αιγυπτιακός πάπυρος.

Στην Κίνα, ο αυτοκράτορας έστειλε σοφούς και λόγιους στις τέσσερις γωνιές της σκοτεινιασμένης γης για να εντοπίσουν ξανά βορρά, νότο, ανατολή και δύση και να φτιάξουν καινούριο ημερολόγιο. Για μια ολόκληρη γενιά, η Γη ήταν καλυμμένη από ένα σάβανο νεφών, η «σκιά του θανάτου» της Παλαιάς Διαθήκης, το Gotterdammerung των Σκανδιναβικών φυλών. Σύμφωνα με τους Μάγια, αυτό διήρκεσε 25 χρόνια.

Σιγά-σιγά, η Γη και ο πληθυσμός της άρχισαν να ανακάμπτουν. Όμως, μόλις 50 χρόνια αργότερα, γύρω στα 1400 π.Χ. σύμφωνα με την ερμηνεία αρχαίων πηγών από τον Βελικόφσκυ, η Αφροδίτη πλησίασε πάλι τη Γη. Ο άξονας πάλι αντεστράφη, η Γη συσπάστηκε, μούγκρισε και στράβωσε. Οι λίγες πόλεις που είχαν ξανακτιστεί, μετατράπηκαν σε άμορφες μάζες ερειπίων. Η Παλαιά Διαθήκη αναφέρει ότι «Ο Κύριος έριξε μεγάλες πέτρες από τον ουρανό απάνω τους (στους Κανανίτες)». Στην αντίθετη πλευρά του κόσμου, αρχαία Μεξικανικά κείμενα αναφέρουν μια παρατεταμένη νύχτα. Πάλι η Γη ερειπώθηκε από σεισμούς, τυφώνες, μετατοπίσεις των ηπείρων και γενικά παγκόσμια καταστροφή.

Οι λαοί που επέζησαν το δεύτερο ολοκαύτωμα, έσκυψαν το κεφάλι στην φοβερή Αφροδίτη, θεά της φωτιάς και της καταστροφής, ο κάθε λαός ανάλογα με την παράδοσή του, είτε με ανθρωποθυσίες και τελετές αίματος, είτε με προσευχές και ξόρκια. Πλάκες με σφηνοειδή γραφή που βρέθηκαν στη βιβλιοθήκη του παλατιού της Νινευή, της πρωτεύουσας της Ασσυρίας, καταγράφουν με λεπτομέρεια την ασταθή συμπεριφορά της Αφροδίτης. Οι τρομαγμένοι Βαβυλώνιοι ικέτευσαν την πλανώμενη βασίλισσα των ουρανών να αφήσει ήσυχη τη Γη: «Για πόσο ακόμη θα συνεχίσεις, ώ αρχόντισσα του ουρανού και της Γης».

Αυτό, που λέτε, είναι ένα απειροελάχιστο δείγμα αυτών που είχε γράψει ο Εμμανουήλ Βελικόφσκυ. Άλλο ένα μικρό δείγμα με αποσπάσματα από το βιβλίο του θα δούμε στη συνέχεια. Δεν μπορεί να ήταν όλα σωστά. Ο άνθρωπος, όμως, είχε μελετήσει, είχε μοχθήσει, και δημοσίευσε τις μελέτες και τα συμπεράσματά του πληρώνοντας ένα τεράστιο προσωπικό τίμημα. Ο άνθρωπος ήταν τόσο σοβαρός, έχαιρε τέτοιας εκτίμησης, που και αυτός ο Αϊνστάιν συνεργάστηκε πολύ στενά μαζί του, για να εκδώσουν από κοινού παλαιά επιστημονικά κείμενα.

Εκείνοι που αντιτάχθηκαν στον Βελικόφσκυ ήταν τα «καλόπαιδα» του κατεστημένου. Διότι δεν συνέφερε, ούτε συμφέρει στο κατεστημένο, να γίνουν γνωστά τέτοια πράγματα. Είτε είναι σωστά αυτά που λέει ο Βελικόφσκυ, είτε είναι αέρας κοπανιστός, αυτός που τα διαβάζει, για να τα επιδοκιμάσει και να τα δεχθεί ή να τα αποδοκιμάσει και να τα απορρίψει, πρέπει να βάλει το μυαλό του να σκεφτεί και να κρίνει. Δεν συμφέρει στο κατεστημένο να σκέφτεται ο κόσμος άλλα κόλπα από το χρηματιστήριο, τις πιστωτικές κάρτες, τις ασφάλειες ζωής και σπιτιών, τα αμοιβαία κεφάλαια, το τζόγο, το φαΐ, τις διακοπές, ή την ανεργία, την μείωση μισθών, το κόψιμο των συντάξεων, το ΔΝΤ και… και..! Ούτε να ερευνά. Πρέπει οι άνθρωποι να αρκούνται στα όσα τους σερβίρει το κατεστημένο, στο «πίστευε και μη ερεύνα».

Τώρα θα μου πείτε: «Κάτσε, μωρέ, αλλάζει τίποτε με το να ξέρω αυτά τα πράγματα; Αν η μετατόπιση των πόλων θα ξανασυμβεί, αν όντως υπάρχει ένας κομήτης που έρχεται κατ’ ευθείαν επάνω μας και θα φτάσει σε 1,2..7-8 χρόνια; (Ας αφήσουμε την ακραία περίπτωση, αυτό το κάτι, που γνωρίζει η NASA ότι έρχεται, να είναι τεραστίων διαστάσεων διαστημόπλοιο). Μπορώ να τα σταματήσω»; Όχι βέβαια.

Αλλά από την άλλη πλευρά δεν είμαι βέβαιος ότι ο κόσμος θα πανικοβληθεί. Εγώ είμαι ένας μέσος άνθρωπος, με μέσο φόβο, μέση ελπίδα και αρκετή αισιοδοξία. Σκέφτομαι λοιπόν: Τι θα έκανα εάν γνώριζα ότι σε 7-8 χρόνια, ή σε λίγους μήνες, θα γινόταν μια μεγάλη, αναπόφευκτη καταστροφή από την οποία ίσως να μην έβγαινα ζωντανός; Θα πήγαινα να ληστέψω τράπεζα, ή κάποιο περίπτερο; Θα βίαζα όσες γυναίκες μου άρεσαν; Θα δοκίμαζα ναρκωτικά; Θα έπαιρνα δάνεια; Θα εξοφλούσα δάνεια; Όχι βέβαια. Εκείνο που θα έκανα θα ήταν να συνειδητοποιήσω τι λάθη έχω κάνει στη ζωή μου. Και η πρώτη έκφραση αυτής τη συνειδητοποίησης θα ήταν να πάω να συναντήσω πρώτα αυτούς που με είχαν αδικήσει. Και θα τους έλεγα, στον κάθε ένα χωριστά, «δεν πειράζει, δεν τρέχει τίποτα, ξέχνα ότι έγινε και είμαστε πάλι φίλοι». Και μετά θα πήγαινα σε όσους είχα κάνει κακό, είτε ηθελημένα είτε άθελά μου, και θα ζητούσα συγνώμη και συγχώρεση.

Τώρα, εγώ ο αφελής, έτσι τα βλέπω τα πράγματα (και όχι μόνο εγώ, είπαμε). Και αν στο τέλος δεν γινόταν το κακό, δεν νομίζω ότι θα επέστρεφα στις παλαιές συνήθειές μου. Και αυτό είναι που, ίσως, φοβάται το κατεστημένο. Μήπως τελικά δεν γίνει το κακό και χάσει τους «πελάτες» τσάμπα και βερεσέ! Αφήνω το ότι θα κατέρρεε το παγκόσμιο πολιτικοοικονομικό σύστημα! Και μην νομίζετε ότι το παπαδαριό θα άρχιζε να χτυπά χαρμόσυνα τις καμπάνες για την επερχόμενη Δευτέρα Παρουσία. Θα έτρεχε να καλυφθεί στα όρη και τα ψηλά βουνά (με τα βρακιά γεμάτα) και ποιος τη χέζει τη θρησκεία!!!

*

Εκ πρώτης όψεως, υπάρχει αντίφαση μεταξύ των απόψεων Ζαχαρία Σίτσιν και Εμμανουήλ Βελικόφσκυ. Ο μεν Σίτσιν υποστηρίζει την ύπαρξη του 12ου πλανήτη, που πλησιάζει τη Γη κάθε 3.600 χρόνια με σοβαρότατες επιπτώσεις πάνω στον πλανήτη μας λόγω της έλξης του κ.λ.π. Επίσης, κατά τον Σίτσιν αυτός ο πλανήτης είναι κατοικημένος από εξωγήινους, αυτούς που είχαν δημιουργήσει τον άνθρωπο με το σπέρμα τους και το ωάριο ενός γήινου ζώου, πιθανότατα του πίθηκου, για να κάνει τις ευτελείς δουλειές που οι «Θεϊκοί» αστροναύτες δεν καταδέχονταν να κάνουν.

Ο Σίτσιν επιμένει ότι ο άνθρωπος ήταν προϊόν τεχνητής γονιμοποίησης και επικαλείται τόσο τα κείμενα των Σουμερίων, όσο και τα σκίτσα τους για να υποστηρίξει αυτή την εκδοχή. Όντως οι Σουμέριοι είχαν χαράξει πολλές περίεργες συνθέσεις σε πήλινες πλάκες. Από σκηνές σε μαιευτήρια, σε σκηνές ραδιοθεραπείας, με όντα ξαπλωμένα πάνω σε πάγκους να υπόκεινται σε ακτινοβολία, σε ρουκέτες σε υπόγειες εξέδρες εκτόξευσης, κομπλέ με πιλότους σε στάσεις που δεν διαφέρουν καθόλου από αυτές που ξέρουμε από τα σύγχρονα διαστημικά ταξίδια, με κράνη, εμβλήματα και άλλα πολλά. Όσο από κείμενα, αφήστε! Μέχρι και διαστημικό πόλεμο ανάμεσα σε φατρίες εξωγήινων περιγράφουν, με λεπτομέρειες διαστημικών όπλων ακτινών.

Από την άλλη πλευρά, ο Βελικόφσκυ υποστηρίζει ότι ο πλανήτης Αφροδίτη είναι ένα κομμάτι του τεράστιου Δία, του μεγαλύτερου μακράν πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα. Κατά τον Βελικόφσκυ, μετά από ένα βίαιο σπασμό του Δία «ξεράστηκε» η Αφροδίτη και εκτοξεύτηκε στο διάστημα. Στην πορεία της προς τον Ήλιο, γύρω από τον οποίο τελικά μπήκε σε τροχιά, δημιούργησε μεγάλες καταστροφές στη Γη, που είχε βρεθεί στο μονοπάτι της δύο φορές.

Μία από τις βασικές διαφορές μεταξύ των δύο θεωριών είναι ότι ο μεν Σίτσιν υποστηρίζει την ύπαρξη ενός ουρανίου σώματος που έρχεται στα λημέρια μας κατά τακτά χρονικά διαστήματα, ο δε Βελικόφσκυ ένα μεμονωμένο, ένα «εφ’ άπαξ» κοσμικό συμβάν. Εκείνο στο οποίο συμφωνούν απόλυτα είναι οι επιπτώσεις στον πλανήτη μας από τέτοιες κοσμικές επαφές και με εξαιρετικά επιχειρήματα και οι δύο συνδέουν πολλές παραδόσεις και αρχαία κείμενα (Σουμερικά, Εβραϊκά, Ινδικά, Ελληνικά, Αιγυπτιακά, Μεξικάνικα, Κινεζικά, Νότιο-Αμερικανικά κ.α.) με τις κοσμικές καταστροφές που είχαν προκαλέσει οι διαστημικές προσεγγίσεις του ενός είδους ή του άλλου.

Μπορεί ο ένας να είναι σωστός και ο άλλος λάθος, αλλά μπορεί να είναι και οι δύο σωστοί. Μπορεί να ομιλούμε για δύο διαφορετικά γεγονότα. Εκείνο στο οποίο και οι δύο είναι οπωσδήποτε σωστοί, είναι ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζει η Γη είναι η προσέγγιση κάποιου άλλου ουρανίου σώματος, είτε κομήτης λέγεται αυτός, είτε… 12ος Πλανήτης.

Το πρόβλημα είναι ότι μπορούμε να προβλέψουμε μόνο την προσέγγιση ουρανίων σωμάτων με βραχυχρόνια περιστροφή γύρω από τον Ήλιο. Για παράδειγμα, γνωρίζουμε ότι ο κομήτης του Χάλεϋ έχει μια τροχιά που τον φέρνει κοντά στη Γη κάθε 76 χρόνια. Το 1705 ο Έντμοντ Χάλεϋ είχε δημοσιεύσει μια μελέτη που έλεγε ότι το ουράνιο σώμα είχε εμφανισθεί το 1531, το 1607 και το 1682 ήταν το ίδιο και προέβλεψε ότι θα επέστρεφε το 1758. Όντως, προς το τέλος του 1758 ο κομήτης ήταν ορατός (με περιήλιο τον Μάρτιο του 1759) και τον ονόμασαν Χάλεϋ προς τιμήν του ανθρώπου που είχε προβλέψει την επιστροφή του.

Με τον κομήτη Χάλεϋ, όμως, τα πράγματα ήταν εύκολα, χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε τον μακαρίτη τον Έντμοντ. Ο άνθρωπος είχε διαβάσει περιγραφές τριών διαφορετικών γενεών, που ίσως να είχαν περιγράψει την ίδια συμπεριφορά και εμφάνιση του ουρανίου σώματος. Εξ άλλου, δεν χρειάζεται και ντοκτορά στα μαθηματικά για να δεις ότι 1607 μείον 1531 ίσον 76 και 1682 μείον 1607 ίσον 75, βάλε-βγάλε κάτι μήνες και έχουμε τον ίδιο διαστημικό τρομοκράτη!

Τι γίνεται όμως, όταν η περιστροφή είναι μακροχρόνια; Όταν ο κομήτης ταξιδεύει τόσο βαθιά στο διάστημα, που να περνά μέσα από το Ηλιακό μας σύστημα κάθε λίγες χιλιάδες και όχι λίγες δεκάδες χρόνια; Οι πιθανότητες να μπορέσουμε να τον προβλέψουμε είναι καμιά έως μηδέν. Οι μόνες ενδείξεις που πιθανόν να έχουμε στη διάθεσή μας είναι οι αρχαίες παραδόσεις, που συνήθως επιδέχονται πολλές ερμηνείες και η συμπεριφορά, κυρίως οι τροχιές των πλανητών του Ηλιακού μας συστήματος, που εισηγούνται ότι «κάποιος - κάπου - κάποτε» είχε περάσει από την γειτονιά μας.

Μήπως είχαν προβλέψει τον κομήτη Χέηλ Μπομπ, που γύρω στο 1996 είχε κάνει τους πάντες να φοβηθούν και να ανατρέξουν στον Σίτσιν; Κι εκείνος τους είπε: «Όχι! Αυτός δεν είναι «εκείνος». Ακόμη είναι νωρίς. Αυτός είναι μόνο ένας προάγγελος της πλάκας! Ο «αρχηγός» ακολουθεί σύντομα»!

Είναι και το άλλο: Το να μπει ένα ουράνιο σώμα στο Ηλιακό μας σύστημα δεν είναι αναγκαίο να έχει περιοδική τροχιά, δηλαδή να είναι ένας κομήτης, ή έστω ένας άγνωστος πλανήτης που να πηγαινοέρχεται συνέχεια. Εδώ υπάρχει επιπρόσθετο πρόβλημα, διότι ο εισβολέας μπορεί να είναι ένα σώμα εντελώς αδέσποτο που να το έχει «τραβήξει» η βαρύτητα, όχι μόνο του Ήλιου μας, αλλά κάτι άλλου!

Θεματολογία

Ψηφοφορία

Login form

Επισκεψιμότητα

Total online: 1

Επισκέπτες: 1

Μέλη: 0

Site Translator

Visitors Location

Γίνετε μέλος μας!

Τα βιβλία μας!
Για τους λάτρεις του τρόμου.

Σε συνεργασία με:

Το Ράδιο μας!