Κομμάτια της παγκόσμιας αυτής μαζικής υστερίας αποτελούν το πασίγνωστο video του εξωγήινου του Roswell που σχετικά πρόσφατα αποδείχθηκε απάτη, όπως επίσης και ένα μεγάλο αρχείο από «άκρως απόρρητα» και «αποκαλυπτικά» έγγραφα υπό την κωδική ονομασία Majestic, για την εγκυρότητα των οποίων κανένας μέχρι σήμερα δεν κατάφερε να δώσει σαφή απάντηση.
Το Πρόγραμμα Majestic 12 και τα «Απόρρητα» Έγγραφα
Από πού όμως προέρχονται τα εν λόγω έγγραφα και κατά πόσο είναι αληθινά; Για ποιο λόγο έχουν τόσο μεγάλη σημασία για τους απανταχού αναζητητές εξωγήινων επισκεπτών; Στα παραπάνω δύο ερωτήματα θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στην παρούσα μελέτη, ξεκινώντας με μία σύντομη ιστορική αναδρομή.
Στις 24 Σεπτεμβρίου του 1947, ένα προεδρικό διάταγμα (Η.Π.Α.) βάζει την τελική βούλα στην ίδρυση μίας ιδιαίτερα μη συμβατικής υπηρεσίας. Το όνομα αυτής: Majestic 12 και στόχος της: η μελέτη οποιασδήποτε εξωγήινης τεχνολογίας είχε συλλεχθεί για την κατανόηση του βαθμού και της φύσης της εξωγήινης εξέλιξης.
Το πρόγραμμα θα «έτρεχε» υπό την επίβλεψη δύο σημαντικότατων προσωπικοτήτων της αμερικανικής κοινωνίας, των James Forrestal(Γραμματέα Άμυνας των Η.Π.Α.) και Dr. Vannevar Bush(Προέδρου του Joint Research and Development Board), ενώ στην ανάλυση των δεδομένων και στην εξαγωγή των αποτελεσμάτων «συμμετείχαν» διακεκριμένοι επιστήμονες(V.Bush, A.Einstein, R.Oppenheimer, κλπ.) και υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί(H.Vandenberg, L.Groves και G.Marshall).
Αποτέλεσμα του πολυετούς αυτού προγράμματος ήταν ορισμένα έγγραφα- «άκρως απόρρητα»-, τα οποία και συζητούσαν, δίχως κανέναν ενδοιασμό, για γεγονότα εξαιρετικής σημασίας που διαδραματίζονται γύρω μας και κυρίως.. πάνω απ’ τα κεφάλια μας.
Τα έγγραφα αυτά έλαβαν την κωδική ονομασία Majestic Documents και, ούτε λίγο ούτε πολύ, «αποκαλύπτουν» την ιστορία των προεδρικών και στρατιωτικών ενεργειών, αλλά και της συγκάλυψης περιστατικών που περιλαμβάνουν UFO και εξωγήινα όντα!
Ο Einstein Μιλάει για τους Εξωγήινους!
Ουδέποτε είχα σκοπό να ασχοληθώ με την εξωγήινη συνωμοσιολόγια. Μάλιστα, από τα πρώτα ακόμα βήματα μου στο χώρο ως αναγνώστης εκνευριζόμουν υπερβολικά με την ευκολία που κάποιοι άνθρωποι βάφτιζαν ως «απολύτως αληθινά», έγγραφα και αποδείξεις αμφιβόλου εγκυρότητας. Αρκετές φορές αισθανόμουν ότι υποτιμούσαν και υποτιμούν τη νοημοσύνη μου, καθώς και κάθε αναγνώστη.
Όμως, τραγική ειρωνεία, ήρθε η στιγμή να μελετήσω ένα σχετικό θέμα. «Εκεί που ψάχνεις ρε Νίκο, αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε», μου είπε πριν λίγες μέρες ένας φίλος, καθώς του εξηγούσα την πορεία των ερευνών μου. Και όντως, δεν έχει άδικο.
Έτσι, αναζητώντας στο διαδίκτυο για διάφορα papers(επιστημονικά άρθρα) πάνω στις ψυχικές έρευνες και την ευρύτερη εναλλακτική θεματολογία, δέχτηκα ένα email από το Λονδίνο της Αγγλίας με θέμα: «Oppenheimer R. and Einstein A., "Relationships With Inhabitants Of Celestial Bodies”». Αποστολέας ήταν ένας άνθρωπος του προσωπικού μου κύκλου, στο πρόσωπο του οποίου τρέφω ίσως την περισσότερη εμπιστοσύνη.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, μου είχε στείλει ένα paper του Einstein που μιλούσε για εξωγήινα όντα! Ας τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή..
Οι επιστήμονες Einstein (ο «πατέρας» της Σχετικότητας) και Oppenheimer (ο «πατέρας» της Ατομικής Βόμβας), έπειτα από σχετική απαίτηση των διευθυνόντων του προγράμματος Majestic 12, παρέδωσαν paper υπό τον τίτλο "Relationships With Inhabitants Of Celestial Bodies”, όπου και κατέθεταν την άποψη τους πάνω στις σχέσεις ανθρώπων και εξωγήινων.
Το κείμενο έφερε ημερομηνία «Ιούνιος 1947», κάτι που σημαίνει ότι συντάχθηκε μόλις ένα μήνα πριν το περιστατικό του Roswell (Ιούλιος 1947).
Στο εν λόγω έγγραφο οι δύο χαρισματικοί επιστήμονες εξετάζουν τις νομικές και διπλωματικές επιπτώσεις που θα επιφέρει μία πιθανή επικοινωνία με εξωγήινες οντότητες, ενώ εφόσον το έγγραφο αποδειχθεί πραγματικό τότε θα αποτελέσει αδιαμφισβήτητη απόδειξη ότι η κυβέρνηση των Η.Π.Α. είχε παρατηρήσει ήδη από το 1947 περίεργες μορφές στους ουρανούς, πολύ προτού δηλαδή καταγραφεί η πρώτη σύγχρονη θέαση UFO.
Μία Ακόμα Απόλυτη- και Ανεύθυνη- Αποκάλυψη;
Οι πιο παρατηρητικοί αναγνώστες θα έχετε ήδη προσέξει την εκτεταμένη χρήση εισαγωγικών("«»”) σε διάφορες λέξεις που χρησιμοποιώ στο παραπάνω κείμενο. Δεν είναι τυχαία και αν διαβάσετε ξανά την εισαγωγή θα το καταλάβετε.
Το πρόγραμμα Majestic 12 δεν αναγνωρίστηκε ουδέποτε από την κυβέρνηση των Η.Π.Α., δεν αναφέρεται σε κανένα επίσημο έγγραφο, ενώ ακόμα και η ύπαρξη του αμφισβητείται. Με λίγα λόγια, το όλο θέμα αγγίζει τα όρια των συνωμοσιολογικών σεναρίων που με τόση ευκολία και ανευθυνότητα παρουσιάζουν ως απολύτως αληθινά πολλοί Έλληνες εναλλακτικοί ερευνητές.
Επιστολή(σε ελεύθερη μετάφραση):
Σχέσεις με Κατοίκους των Ουράνιων Σωμάτων, Draft, Ιούνιος 1947
Διεθνής Νομοθεσία & Άμυνα της Γης
Η πιθανή επικοινωνία με ανθρώπους που κατοικούν εκτός γης δεν αποτελεί κάποιο καινούργιο πρόβλημα, βλέποντας το όλο ζήτημα από τη σκοπιά της διεθνής νομοθεσίας. Η πιθανότητα όμως επικοινωνίας με εξωγήινα νοήμονα όντα που δεν ανήκουν στην ανθρώπινη φυλή εγείρει ουσιαστικά προβλήματα, των οποίων η λύση είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθεί.
Σε γενικές γραμμές, πιθανόν δεν θα υπάρξει δυσκολία στην αλληλοκατανόηση και στη δημιουργία κάθε είδους σχέσης μαζί τους, αλλά στην εγκαθίδρυση των αρχών πάνω στις οποίες θα αναπτυχθούν αυτές.
Αρχικά, είναι απαραίτητο να στηρίξουμε την επικοινωνία μας πάνω σε κάποια γλώσσα/ διάλεκτο ή κάτι σχετικό. Στη συνέχεια, θα πρέπει τα εξωγήινα αυτά όντα να έχουν παρόμοια ψυχολογία με αυτή των ανθρώπων ώστε να επιτευχθεί αλληλοκατανόηση.
Οπωσδήποτε, η ισχύουσα διεθνής νομοθεσία πρέπει να δώσει τη θέση της σε μία νέα δομημένη σε διαφορετικές βάσεις, η οποία θα μπορούσε να μετονομαστεί σε «Νόμος Μεταξύ Πλανητικών Πλασμάτων» και θα ακολουθεί τις βασικές αρχές που αναφέρει η Πεντάτευχος(σχόλιο, δες καταγωγή Osterheim και Ainstain).
Φυσικά, η εξέλιξη της παλιάς νομοθεσίας προς μία νέα και επαναστατική, ικανής να χειρίζεται αποτελεσματικά νέες καταστάσεις, θα μας ωθήσει στο να αλλάξουμε δραματικά τη δομή της παλαιότερης, αλλαγές τόσο σημαντικές που το νέο μόρφωμα που θα προκύψει θα είναι τελείως διαφορετικό.
Αν τα νοήμονα αυτά όντα κατέχουν δικό τους πολιτισμό και κουλτούρα, αλλά και καλύτερες ή χειρότερες πολιτικές οργανωτικές δομές, τότε θα έχουν το απόλυτο δικαίωμα να αναγνωριστούν ως ανεξάρτητα και ελεύθερα όντα.
Στην περίπτωση αυτή, θα πρέπει να καταλήξουμε σε μία συμφωνία μαζί τους ώστε να εγκαθιδρύσουμε τους νομικούς περιορισμούς πάνω στους οποίους θα αναπτυχθούν οι μελλοντικές μας σχέσεις. Για να καταστεί κάτι τέτοιο εφικτό, θα πρέπει αναγκαστικά να αποδεχθούμε πολλές από τις δικές τους αρχές.
Τέλος, εφόσον αρνηθούν κάθε είδος ειρηνικής συνεργασίας και μετατραπούν σε επικείμενη απειλή για τη Γη, τότε θα έχουμε κάθε δικαίωμα να λάβουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα και να «νομιμοποιήσουμε» την άμυνα μας, την οποία όμως πρέπει να διατηρήσουμε μόνο έως ότου η εν λόγω απειλή εξαλειφθεί.
Διαφορετικά Εξελιγμένοι Homo-sapiens και αποικίες στη Σελήνη
Μία άλλη πιθανότητα είναι κάποιο είδος homo- sapiens να έχει αναπτύξει ένα ανεξάρτητο έθνος σε κάποιο άλλο ουράνιο σώμα του ηλιακού μας συστήματος και να έχει εξελιχθεί τελείως διαφορετικά από ότι εμείς. Φυσικά, η εν λόγω πιθανότητα εξαρτάται από πάρα πολλές παραμέτρους, οι οποίες όμως δεν μπορούν ακόμα να προβλεφθούν. Όπως και να’ χει όμως, μπορούμε να μελετήσουμε σε γενικές γραμμές την πιθανότητα αυτή, υπό το πρίσμα ότι κάτι τέτοιο ήδη συμβαίνει.
Αρχικά, οι συνθήκες διαβίωσης σε αυτά τα ουράνια σώματα, π.χ. στο φεγγάρι ή στον πλανήτη Άρη, θα πρέπει να είναι τέτοιες που να επιτρέπουν τη δημιουργία και τη διατήρηση, έως ένα βαθμό, ανεξάρτητης ζωής.
Αρκετά έχουν ειπωθεί σχετικά με τις πιθανότητες ύπαρξης ζωής έξω και πέρα από την ατμόσφαιρα της γης- πάντα υποθετικά- και υπάρχουν και αυτοί που προτρέχουν και δίνουν έως και «φόρμουλες»(τρόπους) για τη δημιουργία μία τεχνητής ατμόσφαιρας γύρω από το φεγγάρι, αρκετές εκ των οποίων αναμφισβήτητα έχουν επιστημονική βάση και πιθανόν κάποια μέρα να γίνουν πραγματικότητα.
Για παράδειγμα, ας δεχθούμε ότι υπάρχουν άλατα μαγνησίου στο φεγγάρι και ότι περιέχουν 13% νερό. Χρησιμοποιώντας ενέργεια και μηχανήματα που θα μεταφέρουμε στο δορυφόρο μας- ίσως μέσω κάποιου διαστημικού σταθμού- θα μπορούσαμε να επεξεργαστούμε πέτρες, να τις κονιοποιήσουμε και στη συνέχεια να εξάγουμε από αυτές νερό.
Στη συνέχεια, αφού το νερό συλλεχθεί, θα αποσυντεθεί σε υδρογόνο και οξυγόνο, χρησιμοποιώντας ηλεκτρικό ρεύμα ή μικροκυματικές ηλιακές ακτινοβολίες. Το οξυγόνο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τις αναπνευστικές μας ανάγκες, ενώ το υδρογόνο ως καύσιμο.
Σε κάθε περίπτωση, εάν δεν υπάρχει πιθανότητα δημιουργίας και διατήρησης ανεξάρτητης ζωής σε κάποιο άλλο ουράνιο σώμα πέρα της γης, παραμόνο δυνατότητα για ερευνητικές αποστολές σε αυτές για το φυσικό τους πλούτο, με συνεχή εναλλαγή των ανθρώπων που συμμετέχουν, δίχως την ικανότητα να αποικίσουν πάνω τους ως ανεξάρτητα όντα και να επιβιώσουν σε μία απομονωμένη ζωή, τότε η ανεξαρτησία δεν θα επιτευχθεί ποτέ.
Έλευση Εξωγήινων στη Γη και ο Ρόλος των Ηνωμένων Εθνών
Αναλύοντας παραπάνω την πιθανότητα ύπαρξης ζωής-ή όχι- σε κάποιο άλλο ουράνιο σώμα, πλέον ερχόμαστε στο εξής ζήτημα: με ποιον τρόπο θα αντιδράσουμε σε περίπτωση που ανθρώπινα όντα άλλου ουράνιου σώματος ή εξωγήινες βιολογικές οντότητες(extraterrestrial biological entities- EBE) θελήσουν να εγκατασταθούν στη γη.
1. Εφόσον είναι πολιτικά οργανωμένοι και φέρουν πολιτισμό παρόμοιο με το δικό μας, τότε θα πρέπει να οργανωθούν ως ανεξάρτητο έθνος. Πρέπει να σκεφτούν και να αποφασίσουν τι βαθμός εξέλιξης/ τεχνολογίας χρειάζεται να έχουν ώστε να μπορέσουν να αποικίσουν τη γη.
2. Εφόσον θεωρούν ότι ο πολιτισμός μας δεν διακρίνεται από πολιτική ενότητα, τότε θα έχουν το δικαίωμα να αποικίσουν τη γη, όμως η αποικία που θα δημιουργηθεί δεν θα μπορεί να βασιστεί σε παλαιότερα κλασικά μοτίβα.
Μία ανώτερης δομής αποικία πρέπει να επινοηθεί, η οποία θα είναι ένα είδος κηδεμονίας, πιθανόν με τη σιωπηλή συγκατάθεση των Ηνωμένων Εθνών. Όμως, τα Ηνωμένα Έθνη έχουν το νομικό δικαίωμα να επιτρέψουν μία τέτοια κηδεμονία πάνω στους ανθρώπους;
(α) Δεν χωράει καμιά αμφιβολία στο ότι αν και τα Ηνωμένα Έθνη αποτελούν διεθνή οργανισμό, εντούτοις δεν έχουν κανένα δικαίωμα να επιτρέψουν μία τέτοια κηδεμονία, μιας και η εξουσία τους δεν επεκτείνεται έξω από τις σχέσεις μεταξύ των μελών του. Από την άλλη, θα αποκτήσει το δικαίωμα να επέμβει μόνο εφόσον οι σχέσεις ενός κράτους- μέλος με κάποιο ουράνιο σώμα επηρεάσει κάποιο άλλο κράτος- μέλος. Έτσι, εφόσον οι παραπάνω σχέσεις οδηγήσουν σε σύγκρουση μεταξύ δύο κρατών- μελών, τότε τα Ηνωμένα Έθνη θα έχουν κάθε δικαίωμα να επέμβουν.
(β) Αν τα Ηνωμένα Έθνη ήταν ένας υπερεθνικός οργανισμός[σ.μ. με τον όρο «υπερεθνικός» εννοείται ένα οργανισμός που βρίσκεται πάνω από τα έθνη και αποφασίζει γι’ αυτά], θα είχε κάθε δικαίωμα να επέμβει σε κάθε είδους πρόβλημα που σχετιζόταν με εξωγήινα όντα. Φυσικά, από τη στιγμή που είναι απλώς ένας διεθνής οργανισμός, θα αποκτήσει το παραπάνω δικαίωμα μόνο εφόσον τα κράτη- μέλη του αποφασίσουν να του αναγνωρίσουν ένα τέτοιο δικαίωμα.
Οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα ως προς την εκμετάλλευση του πλανήτη Γη
Είναι δύσκολο να προβλέψουμε τη συμπεριφορά και την αποτελεσματικότητα που θα έχει η διεθνής νομοθεσία σε περίπτωση εισβολής στη γη εξωγήινων όντων. Το μόνο που μπορούμε να πούμε με σιγουριά είναι ότι θα επέλθουν ριζικές αλλαγές σε παραδοσιακές έννοιες.
Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα μία φυλή εξωγήινων όντων, τεχνολογικά και οικονομικά πιο εξελιγμένων, να θελήσουν να πάρουν αυτόκλητα το δικαίωμα να εισβάλουν σε ένα άλλο ουράνιο σώμα. Πως όμως η εν λόγω εισβολή θα επιτευχθεί;
1. Η πιθανότητα εκμετάλλευσης ενός ουράνιου σώματος αποκλειστικά από μία μη γήινη φυλή θα πρέπει να απορριφθεί, μιας και εμπορικά είναι ξεκάθαρα προτιμότερο να χορηγήσει το δικαίωμα εκμετάλλευσης σε άλλες φυλές που έχουν πρόσβαση στο εκάστοτε σώμα. Σε αυτήν την περίπτωση, το πλεονέκτημα της αρχικής φυλής είναι μεγάλο και διατηρείται εις βάρος των υπολοίπων.
2. Η διαίρεση ενός ουράνιου σώματος σε ζώνες και η διαμοίραση τους στις άλλες φυλές. Αυτό όμως θα δημιουργήσει το πρόβλημα της διαίρεσης. Επιπλέον, άλλες ουράνιες φυλές θα στερηθούν τη δυνατότητα ιδιοκτησίας κάποιας περιοχής, ή εφόσον έχουν αποκτήσει το παραπάνω δικαίωμα για κάποια συγκεκριμένη περιοχή θα πρέπει πλέον να αναμιχθούν σε πολύπλοκες διαδικασίες
3. Το καθεστώς της αδιαίρετης συν- κυριαρχίας θα δίνει σε κάθε ουράνια φυλή το δικαίωμα να χρησιμοποιεί όπως αυτή θέλει και την συμφέρει την περιοχή που της αναλογεί, ανεξάρτητα με τη χρήση των υπολοίπων. Αυτό όμως θα δημιουργήσει ένα καθεστώς αναρχίας και στο τέλος ο ισχυρότερος θα επικρατήσει εις βάρος των υπολοίπων.
4. Δημιουργία μίας ηθικής οντότητας; Η πλέον εφικτή λύση μοιάζει να είναι η επίτευξη μίας συμφωνίας που θα εξασφαλίσει την ειρηνική απορρόφηση μίας ουράνιας φυλής, με τέτοιον τρόπο ώστε ο πολιτισμός μας να παραμείνει άθικτος ενώ θα δοθούν και οι απαραίτητες εγγυήσεις από μέρους μας ότι η παρουσία τους δεν θα αποκαλυφθεί.
Στην πραγματικότητα, δεν πιστεύουμε ότι θα χρειαστεί να φτάσουμε τόσο μακριά. Η καλύτερη λύση θα ήταν να δημιουργηθεί ένα διεθνές όργανο/ συνθήκη ανάμεσα στους ουράνιους πολίτες που θα παρεμποδίζει την εκμετάλλευση όλων των κρατών που ανήκουν στα Ηνωμένα Έθνη.
Εισβολή στη Γη: για ποιο λόγο;
Σήμερα, το καθεστώς εκμετάλλευσης των διάφορων περιοχών της γης από τα εκάστοτε κράτη, το οποίο δεν υπόκειται σε επαρκή διεθνή νομοθεσία από τη στιγμή που πλέον δεν υπάρχουν res nullius περιοχές, έχει αρχίσει να κερδίζει ξανά όλη τη χαμένη της σημαντικότητα στην κοσμική διεθνή νομοθεσία.
Το δικαίωμα εκμετάλλευσης μίας περιοχής από ένα και μόνο κράτος στην ουσία αποτελεί σφετερισμό μίας res nullius περιοχής από αυτό.
Μέχρι και τον περασμένο αιώνα, η ιδιοκτησία μίας περιοχής σήμαινε απλά την κατάκτηση της από κάποιο κράτος/ πολιτεία. Όταν όμως πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες αποστολές εξερεύνησης που οδήγησαν στην ανακάλυψη νέων- έως τότε άγνωστων- περιοχών, είτε ακατοίκητων είτε σε κατώτερα επίπεδα εξέλιξης, η παραπάνω έννοια άλλαξε άρδην.
Η ιμπεριαλιστική επεκτατική πολιτική των εκάστοτε κρατών έφτασε σε ένα τέλος όταν δεν υπήρχαν πλέον άλλες περιοχές να κατακτηθούν. Πλέον, οι περιοχές αυτές έχουν «μεταφερθεί» από τη γη στο διάστημα, όπου τα υπόλοιπα ουράνια(εκτός γης) κράτη δημιουργούν νέου είδους προβλήματα.
Res Nullius και Res Communis;
Ο όρος res nullius χρησιμοποιείται για κάτι που δεν ανήκει σε κανέναν, όπως π.χ. το φεγγάρι. Στην ισχύουσα διεθνή νομοθεσία ένα ουράνιο σώμα δεν δύναται να αποτελέσει αντικείμενο ιδιοκτησίας κανενός κράτους, με λίγα λόγια θεωρείται res nullius.
Αν κάποιο ουράνιο σώμα του ηλιακού μας συστήματος- όπως π.χ. το φεγγάρι- αποικηθεί από κατοίκους ενός άλλου ουράνιου σώματος ή κατακτηθεί από κάποια άλλη ουράνια φυλή, τότε δεν θα υπάρξει κανενός είδους αξίωση για res nullius από κανένα κράτος της γης(αν ποτέ γήινο κράτος αποφασίσει να στείλει εξερευνητική αποστολή σε κάποιο ουράνιο σώμα). Θα υπάρχει όμως αξίωση res communis που σημαίνει ότι όλες οι ουράνιες πολιτείες/ κράτη πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα πάνω σε αυτό.
Διαστημόπλοια στην Ατμόσφαιρα, Πυρηνικές Δοκιμές και η Επικείμενη Εισβολή
Και τώρα, στο τελικό και πιο σημαντικό μας ερώτημα: είναι η παρουσία εξωγήινων διαστημοπλοίων στην ατμόσφαιρα της γης άμεσο απότοκο των δικών μας δοκιμών πυρηνικών όπλων;
Η παρουσία άγνωστων διαστημοπλοίων στην ατμόσφαιρα της γης(και πιθανόν διατηρώντας τροχιές γύρω από τον πλανήτη μας) θεωρείται πλέον γεγονός de facto από τη στρατιωτική ηγεσία της χώρας.
Σε κάθε ερώτηση σχετικά με το αν οι Η.Π.Α. θα συνεχίσουν τις δοκιμές με βόμβες διάσπασης και συσκευές τήξης(βόμβες υδρογόνου) ή αν θα καταλήξουν σε συμφωνία γενικού αφοπλισμού κάθε όπλου υπερβολικά καταστροφικού(με εξαίρεση τους χημικούς πολέμους για τους οποίους- ως εκ θαύματος- επήλθε ήδη συμφωνία), οι θρήνοι των φιλοσόφων, οι προσπάθειες των πολιτικών και τα συνέδρια των διπλωματών οδήγησαν στο παρελθόν σε αλλεπάλληλες αποτυχίες, δίχως να καταφέρουν απολύτως τίποτα.
Η χρήση ατομικών βομβών σε συνδυασμό με διαστημικά οχήματα γεννούν μία ιδιαίτερα μεγάλη απειλή, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που κρίνεται αναγκαίο να καταλήξουμε άμεσα σε συμφωνία ως προς αυτό το πεδίο. Με την εμφάνιση των αγνώστων διαστημικών οχημάτων(οι απόψεις διίστανται ως προς την προέλευση τους) στον ουρανό της Ευρώπης και των Η.Π.Α. έχει γεννηθεί ένας έντονος φόβος, ένα άγχος ως προς την ασφάλεια που ωθεί τις Μεγάλες Δυνάμεις σε μία σφοδρή προσπάθεια εύρεσης κοινής λύσης για την εν λόγω απειλή.
Οι στρατιωτικοί αξιωματούχοι βλέπουν τη χρήση διαστημόπλοιων με πυρηνικές κεφαλές ως το απόλυτο όπλο πολέμου. Ακόμα και η δημιουργία τεχνητών δορυφόρων για «έξυπνη» συλλογή πληροφοριών και επιλογή στόχου, δεν είναι πολύ μακριά από την πραγμάτωση της.
Η στρατιωτική σπουδαιότητα των διαστημικών οχημάτων, των δορυφόρων και των ρουκετών είναι αδιαμφισβήτητη. Πλέον, οι επιθέσεις δεν προέρχονται από συγκεκριμένες και αποκλειστικές κατευθύνσεις, μήτε καν από κάποια συγκεκριμένη χώρα, αλλά από τον ουρανό, καθιστώντας έτσι πρακτικά αδύνατο ο αμυνόμενος να προσδιορίσει άμεσα το ποιος του επιτίθεται, τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να αμυνθεί, αλλά και το πώς θα αντιδράσει άμεσα για αντίποινα. Τα παραπάνω προβλήματα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα χάρη στη διαδικασία της αναγνώρισης, δηλαδή το πως ένας εν τροχιά δορυφόρος αναγνωρίζει, ή ακόμα πιο συγκεκριμένα, ταξινομεί το στόχο του.
Προς το παρόν, μπορούμε να αναπνέουμε με λίγο περισσότερη ασφάλεια γνωρίζοντας ότι τα αργά κινούμενα βομβαρδιστικά είναι ο τρόπος «παράδοσης» ατομικών βομβών. Έτσι, μπορούν να ανιχνευθούν από μακράς εμβέλειας δορυφόρους/ radar. Όμως, τι κάνουμε- ας πούμε- σε 10 χρόνια; Όταν οι τεχνητής νοημοσύνης δορυφόροι και τα βλήματα βρουν τη θέση τους στο διάστημα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την πιθανή απειλή που μπορεί τα προαναφερθέντα άγνωστα διαστημικά οχήματα να γίνουν.
Κάποιος πρέπει να σκεφτεί το γεγονός ότι μία λανθασμένη αναγνώριση των εν λόγων διαστημικών οχημάτων για ένα διηπειρωτικό βλήμα μπορεί να οδηγήσει σε έναν πυρηνικό πόλεμο με τρομακτικές συνέπειες.
Τέλος, πρέπει να σκεφτούμε την πιθανότητα οι δικές μας δοκιμές στην ατμόσφαιρα, τις οποίες πραγματοποιούμε τελευταία, να ευθύνονται για την έλευση του εν λόγω ουράνιου στόλου. Ίσως κινήθηκαν με βάση την περιέργεια τους ή ακόμα μπορεί να ένιωσαν απειλή από μία τέτοια δραστηριότητα(κάτι που είναι λογικό, μιας και οι Ρώσοι κάνουν τα πάντα ώστε να παρατηρούν και να καταγράφουν τέτοιου είδους δοκιμές).
Ως συμπέρασμα, με βάση τη δική μας επαγγελματική άποψη που βασίστηκε σε δεδομένα που μας παραχωρήσατε, η παρούσα κατάσταση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και η άμεση λήψη μέτρων για την αποκατάσταση του εν λόγω πολύ σημαντικού προβλήματος κρίνεται αναγκαία.
Με εκτίμηση,
Dr. J. Robert Oppenheimer(Διευθυντής του Advanced Studies, Princeton, New Hersy)
& Professor Albert Einstein(Princeton, New Jersey).
→ Τέλος Επιστολής.
Είναι το Έγγραφο Πραγματικό;
Κάπως έτσι, φθάνουμε στο ουσιαστικό ερώτημα του παρόντος κειμένου: είναι το παραπάνω paper αληθινό ή πλαστό; Συντάχθηκε όντως από τους R. Oppenheimer και A. Einstein;
Δυστυχώς, σαφής απάντηση δεν δύναται να δοθεί, μιας και υπάρχουν στοιχεία που ενισχύουν ή αποδυναμώνουν και τις δύο περιπτώσεις. Επίσης, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι στο παρελθόν πολλά σχετικά «απόρρητα έγγραφα» για εξωγήινους αποδείχθηκαν απάτη. Μάλιστα, η αληθοφάνεια τους οφειλόνταν στο γεγονός ότι στηρίζονταν, λέξη προς λέξη, σε πραγματικά έγγραφα άσχετα με το θέμα, στα οποία όμως είχε προστεθεί σε κομβικά σημεία «ουφολογική» ορολογία.
Ας προσπαθήσουμε όμως εν συντομία να δούμε τα σημαντικότερα θετικά και αρνητικά σημεία του παραπάνω paper.
Λάθη που δεν θα έκαναν ποτέ οι Oppenheimer και Einstein;
Κατ’ αρχήν, γιατί επιλέχθηκαν ο Einstein και ο Oppenheimer; Και οι δύο ήταν λαμπροί θεωρητικοί φυσικοί, δεν υπάρχουν όμως καθόλου ιστορικά στοιχεία που να δείχνουν, ή να υπαινίσσονται καν, ότι είχαν την παραμικρή γνώση σχετικά με τη διεθνή νομοθεσία, κάτι που για πρώτη φορά φαίνεται στο παραπάνω έγγραφο.
Το αγγλικό κείμενο φέρει ορισμένα σημαντικότατα ορθογραφικά λάθη, όπως για παράδειγμα το "ce-lestial”(= ουράνιος) αναγράφεται σε όλη την έκταση του ως "celestrial”, ενώ από συντακτική άποψης πάσχει σε πάρα πολλά σημεία, δηλαδή υπάρχουν μεγάλες σημασιολογικές αδυναμίες, όπως πολλά "it” και "them” δεν έχουν ξεκάθαρη αναφορά σε κάτι.
Εφόσον το κείμενο είχε γραφεί από τον A. Einstein, τα παραπάνω θα ήταν δικαιολογημένα(μιας και είναι γνωστή η ήπιας μορφής δυσλεξία που είχε), όμως ο κύριος συγγραφέας του κειμένου ήταν ο R. Oppenheimer που την περίοδο εκείνη ήταν διευθυντής ενός ολόκληρου Ινστιτούτου!
Επίσης, υπάρχει ένα μεγάλο συλλογιστικό σφάλμα που άπτεται των επιστημονικών γνώσεων των δύο συγγραφέων: στην παράγραφο 12 του εγγράφου αναφέρεται ότι η διαίρεση του νερού(H2O) σε υδρογόνο(Η) και οξυγόνο(Ο) θα είχε ως αποτέλεσμα το οξυγόνο να χρησιμοποιηθεί για τις αναπνευστικές ανάγκες του ανθρώπου, ενώ το υδρογόνο ως καύσιμο.
Όντως το υδρογόνο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο, άλλωστε το βλέπουμε ήδη σε διάφορες εφαρμογές σήμερα, όμως η καύση του γίνεται εξαιτίας της αντίδρασης του με το οξυγόνο που υπάρχει άπλετο στην ατμόσφαιρα της γης. Άρα, αν το οξυγόνο από τη διάσπαση του νερού χρησιμοποιούνταν για την αναπνοή του ανθρώπου, τότε πως θα ήταν δυνατό το υδρογόνο να καεί, να αποτελέσει δηλαδή καύσιμο;
Το παραπάνω σημείο αποτελεί ένα μεγάλο λάθος- με κάθε επιφύλαξη για εξαιρέσεις στους χημικούς νόμους που δεν γνωρίζω- στο συλλογισμό των δύο επιστημόνων, το οποίο δεν μπορεί να γίνει δεκτό όταν μιλάμε για τους πατέρες της Θεωρίας της Σχετικότητας και της Ατομικής Βόμβας.
Γιατί το Έγγραφο Μπορεί Όντως να Είναι Πραγματικό;
Κατ’ αρχήν, κάνοντας στην άκρη το θέμα της διεθνούς νομοθεσίας, το σημαντικότερο είναι ότι και οι δύο επιστήμονες ήταν οι πλέον κατάλληλοι για να ασχοληθούν με το εν λόγω θέμα.
Επίσης, όντας θεωρητικοί φυσικοί, έχοντας ασχοληθεί και οι δύο με την ανάπτυξη της κβαντικής θεωρίας και έχοντας ζήσει την ίδια περίοδο, είναι απόλυτα φυσικό να είχαν αποκτήσει κάποιου είδους σχέση/ συνεργασία που πιθανόν να οδήγησε στη συγγραφή του παραπάνω εγγράφου.
Επιπλέον, την περίοδο που- υποτίθεται ότι- συντάχθηκε το έγγραφο εργάζονταν και οι δύο στο Insti-tute for Advanced Study, ένα ιδιωτικό ίδρυμα στο Princeton του New Jersey στις Η.Π.Α.. Τον Ιούνιο του 1947, ο A. Einstein κατείχε τη θέση του Senior Professor Θεωρητικής Φυσικής, ενώ ο R. Oppen-heimer ήταν διευθυντής του ιδρύματος.
Τέλος, στο έγγραφο γίνεται πρόταση να ακολουθηθούν οι κανόνες/ αρχές που περιγράφονται στην Πεντάτευχο, μία αναφορά που στο μέσο αναγνώστη μοιάζει άσχετη. Όμως, αναλογιζόμενοι την εβραϊκή καταγωγή και των δύο επιστημόνων, τότε μπορούμε να κατανοήσουμε πλήρως την παραπάνω λεπτομέρεια.
Έτσι, στο ερώτημα αν όντως μπορούσαν να συντάξουν, από ιστορικής άποψης, το εν λόγω έγγραφο η απάντηση είναι καταφατική. Τον Ιούνιο του 1947 εργάζονταν στο ίδιο ίδρυμα και είχαν αρκετά κοινά στοιχεία ώστε να αναπτύξουν στενή συνεργασία. Οπότε, μία τέτοια πιθανότητα ήταν σίγουρα εφικτή.
Ποιοι Ήταν οι Eistein & Oppenheimer; (σύντομα βιογραφικά)
Ο Albert Einstein (14 Μαρτίου 1879- 18 Απριλίου 1955) γεννήθηκε στη Γερμανία. Έπαιξε ηγετικό ρόλο στη διαμόρφωση των ειδικών και γενικών θεωριών της σχετικότητας, ενώ συμμετείχε ουσιαστικά στην ανάπτυξη της κβαντικής θεωρίας και της στατιστικής μηχανικής. Έμεινε στην ιστορία για την εξίσωση του E=mc2, αλλά και ως ο άνθρωπος που έριξε από το θρόνο της απόλυτης αυθεντίας τον Ισαάκ Νεύτωνα.
Ο J. Robert Oppenheimer (22 Απριλίου 1904- 18 Φεβρουαρίου 1967) ήταν Αμερικανός που έμεινε στην ιστορία ως ο «Πατέρας της Ατομικής Βόμβας». Μετά την πλήρη καταστροφή στη Hiroshima και το Nagasaki, έκανε προσπάθειες να επανορθώσει δεχόμενος έτσι και το βραβείο Enrico Fermi από τον πρόεδρος των Η.Π.Α., John F. Kennedy. Το 1955 ανέλαβε τη θέση του Senior Professor Θεωρητικής Φυσικής που έως τότε κατείχε ο A. Einstein.
