Μετά από μια προσεκτική και σοβαρή μελέτη της βιβλιογραφίας που αφορά το θέμα της μετενσάρκωσης , θα μπορούσαμε ενδεχομένως να πούμε ότι η συνείδηση δεν είναι ένα και ηλεκτροχημικών διαδικασιών, αλλά αντίθετα ο νους χρησιμοποιεί τη δομή του υπόβαθρο για να εκφραστεί σ' αυτό το περιορισμένο και συμπυκνωμένο επίπεδο της ύλης. Είναι πιθανότατα η προσπάθεια μιας υψηλότερης συνείδησης να συσσωρεύσει εμπειρίες στο ιδιαίτερο αυτό επίπεδο του χωροχρόνου. Μέσω των αμέτρητων ενσαρκώσεων η ψυχή συσσωρεύει εμπειρίες και αναπτύσσει μια κατανόηση με το να εκτίθεται στα στενά πλαίσια του χώρου και του χρόνου...
Εάν υπάρχει μια μοναδική επισήμανση στο επάγγελμα του "αναδρομέα” που ασκεί επίδραση στους ανθρώπους, είναι βεβαίως το γεγονός ότι ενσαρκωνόμαστε συνεχώς.
Το δε «χώμα» επάνω στο οποίο θα γεννηθούμε είναι το ίδιο χώμα που καλλιεργούμε εδώ και χιλιετίες. Κατά τη διάρκεια του επιπέδου Bardo (Buddhism ονομασία ενός επιπέδου ενδιάμεσα δύο ζωών), γίνεται μια αξιολόγηση για να αποκτήσουμε μεγαλύτερη κατανόηση των πράξεών μάς. Είναι ότι χιλιάδες άνθρωποι που έχουν κάνει αναδρομές σε προηγούμενες ζωές μάς έχουν προσφέρει πολύ υλικό στο οποίο να μπορεί κάποιος να εργαστεί. Μου φαίνεται ότι μια δίκαιη αντιπροσώπευση των συμπερασμάτων από τους αναδρομείς θεραπευτές σε συνδυασμό με άλλους τομείς της έρευνας συνοψίζεται σε :
• Η συνείδηση δεν είναι ένα προϊόν των βιολογικών διαδικασιών.
• Η συνείδηση δεν μπορεί να αναχθεί στον εγκέφαλο, αλλά διατηρεί τη συνοχή της και την ακεραιότητά της χωρίς την αναγκαιότητα του βιολογικού της υποστρώματος.
• Κάποιο μέρος της ανθρώπινης συνείδησης φαίνεται να επιζεί του βιολογικού θανάτου.
• Φαίνεται επίσης πως διατηρεί συγκεκριμένες μνήμες από τις προηγούμενες ενσαρκώσεις της.
• Φαίνεται επίσης να διατηρεί τραυματικό υλικό που δεν αφομοιώθηκε κατά τη διάρκεια του σταδίου ανάμεσα σε δύο ζωές.
• Ο εγκέφαλος λειτουργεί ως όργανο του νου επιτρέποντας στο νου να εκδηλωθεί. Εν ολίγοις, ο εγκέφαλος περιορίζει το νου.
• Πρέπει να υπάρχει μια περιοχή εκτός από το συγκεκριμένο χωροχρόνο στον οποίο υπάρχουμε μεταξύ θανάτου και γέννησης. Ως εκ τούτου, ο κόσμος είναι πολυδιάστατος και εποικημένος από μια τεράστια ποικιλία όντων που μέχρι τώρα δεν είχαμε φανταστεί.
Ο κατάλογος περιορίζεται στα στοιχειώδη και δεν περιλαμβάνει θρησκευτικές δοξασίες, ιδεολογίες ή και τα απόκρυφα δόγματα που επικράτησαν κατά την Ιστορία... Είναι προτιμότερο κανείς να περιορίζεται στα γεγονότα και τις εμπειρίες χωρίς να μορφοποιεί ένα δόγμα και θεωρητικές υποθέσεις.
Οι βασικές αρχές του τρέχοντος και κυρίαρχου επιστημονικού υποβάθρου κλονίζονται βαθιά. Το κυρίαρχο υλιστικό, αναγωγικό μοντέλο πρέπει να αναθεωρηθεί ολοκληρωτικά εάν πρόκειται να λάβει υπόψη του τα συμπεράσματά μας. Δεν μπορούμε να εξελίξουμε τη γνώση της ζωής αν δεν επεξεργαστούμε και δεν αναθεωρήσουμε ριζικά το μοντέλο μέσα στο οποίο κινούμαστε.
Τα Παραδοσιακά και συντηρητικά εβραιο-χριστιανικά και μουσουλμανικά (με μερικές εξαιρέσεις) δόγματα θα πρέπει να αναθεωρηθούν ριζικά για να ενσωματώσουν τα συμπεράσματά μας, αντί να βλέπουν τον Σατανά πίσω από όλα αυτά που έχουμε ανακαλύψει
Όπως ο Buddhism και ο Hinduism, που αποδέχονται την πραγματικότητα της μετενσάρκωσης, υπάρχουν κάποιες αυθαίρετες δοξασίες που δεν συμβαδίζουν με τους ισχυρισμούς μας. Και αυτά τα δόγματα χρήζουν αναθεώρησης . Ο αναγνώστης αυτού του άρθρου θα έχει ήδη αρχίσει να αναρωτιέται αν είναι δυνατόν δισεκατομμύρια πιστών και εκατομμύρια επιστημόνων να πλανώνται πλάνην οικτράν... Είναι άραγε ικανά τα συμπεράσματα μερικών εκατοντάδων αναδρομέων θεραπευτών να ανατρέψουν την καθιερωμένη κοσμοαντίληψη ; Δεν είναι ένδειξη υπεροψίας n αλαζονείας ή αμφισβήτηση της επικρατούσας άποψης;
Μπορεί να είναι έτσι πράγματι; Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα είναι σε θέση να δώσουν μια σαφή απάντηση . Η πλειοψηφία των ανθρώπων θεωρούσε για χιλιάδες χρόνια πως ο Ήλιος περιστρέφεται γύρω από τη Γη. Ήταν μόνο μια χούφτα ανθρώπων αυτοί που προκάλεσαν την κυρίαρχη πεποίθηση με τους γνωστούς κινδύνους για την ακεραιότητα. τους.
Αν η επιστήμη, οι περισσότερες θρησκείες και οι περισσότερες πνευματικές σχολές έχουν αποτύχει να απεικονίσουν μια ακριβή εικόνα της ζωής, αυτό δεν αποτελεί ένα γεγονός που μας αγγίζει; Ποιες είναι οι αξίες μας, οι πεποιθήσεις μας, οι αναζητήσεις μας; Μήπως κοιτάζουμε στη λάθος κατεύθυνση για πολύ καιρό; Εάν επρόκειτο να δεχτούμε ότι εμείς ενσαρκωνόμαστε επανειλημμένως, πως υποτίθεται πως θα συμπεριφερθούμε από εδώ και πέρα; Θα πρέπει να μας καταλογιστούν ευθύνες γι' αυτά που κάνουμε; Υπάρχει κάποια, ας την πούμε, «επιτροπή» που μας κρίνει; Οι ενέργειές μας ασκούν επίδραση στις μελλοντικές ενσαρκώσεις μας; Και είναι αυτό εκείνο που κάποιοι αποκαλούν «Karma कर्म»;
Η "Karmic η ύπαρξη
Πρόκειται για μια λέξη βαριά και κακοποιημένη από ποικίλους χώρους, γεμάτη παρανοημένες έννοιες, υπερβολικές δηλώσεις και στρεβλωτικές ερμηνείες. Για να υπάρχει το Karma, πιθανώς πρέπει να υπάρχει ένα επίπεδο «ζωής μεταξύ των ζωών». Κατόπιν, με κάποιο τρόπο, πρέπει να υπάρχει ένα υψηλότερο επίπεδο συνείδησης ή μία ανώτερη ευφυία που να συλλέγει όλες αυτές ης πληροφορίες και να ης επεξεργάζεται Για το νόμο του Karma, πιθανώς πρέπει να υπάρχει μια άλλη σφαίρα ή κατάσταση της ύπαρξης, εκτός από αυτήν που εμείς γνωρίζουμε και στην οποία ζούμε.
Είμαστε σαν τους αρχαιολόγους. Εξετάζουμε τα ανθρώπινα ίχνη σε αυτόν τον πλανήτη. Οι αναδρομείς όμως τα βλέπουν από μια διαφορετική σκοπιά.
Αυτά τα χνάρια, ενώ φανερώνονται πολλές φορές στο φυσικό πεδίο (σημάδια εκ γενετής ή περιγεννητικές ανωμαλίες), χαράζουν επίσης και την ψυχή. Σ' αυτό το σημείο είναι που εισέρχεται το κάρμα στην εικόνα. Δεν είμαστε tabula Rasa (άνθρωπος δεν γεννιέται με προϋπάρχουσες, έμφυτες γνώσεις, αλλά η γνώση του αποκτάται μέσω της εμπειρίας και αντίληψης του.) αλλά είμαστε tabula scripta (ο πίνακας του ασυνειδήτου, γεμάτος με εγγραφές βιωμάτων, απωθημένων συναισθημάτων και γνωσιολογικών προσλήψεων κατακλύζει την εσωτερική επιφάνεια μιας). Και όπως ένα βιβλίο έχει τις σελίδες του τη μία πάνω στην άλλη, έτσι και εμείς συσσωρεύουμε τη μία εμπειρία πάνω στην άλλη, ενώ μερικές φορές τυχαίνει κάποιοι από εμάς να γνωρίζουν πού φυλάγεται αυτό το βιβλίο.
Σε αυτή την τόσο άγνωστη περιοχή καλό είναι να θέτουμε ερωτήματα αντί να παραθέτουμε θέσφατα. Είναι επιλογή μας να έρθουμε επάνω στη γη ή όχι; Τι καθορίζει την απόφαση μας; Από ποιους παράγοντες εξαρτάται αυτό: Από τις προθέσεις ή από το τι κάναμε πραγματικά Εγείρεται θέμα ηθικής; Τι συμβαίνει με το σύστημα των castas στην Ινδία; Είναι μια δίκαιη αντιπροσώπευση μιας πνευματικής κατάταξης ή είναι ένα διαστρεβλωμένο πρότυπο κοινωνικής εκμετάλλευσης; Τι γίνεται με τη θανατική ποινή;
Τι γίνεται στα έμβρυα κατά την έκτρωση; Μας καταλογίζονται ευθύνες γι' αυτές και σε μια τέτοια περίπτωση με ποιο τρόπο; Θεωρούμαστε υπόλογοι για τις πράξεις μας; Είναι το Karma, ένας τραπεζικός λογαριασμός με παθητικό;
Υπάρχουν επιτόκια σ' αυτόν; Έχουμε το δικαίωμα λόγου στην επιλογή της φυλής, της υπηκοότητας, της θρησκείας ή της Χώρας μέσα στην οποία θα γεννηθούμε;
Διατηρούμε κάποιες από ης δεξιότητες ή ικανότητες που με τόσο κόπο αποκτήσαμε στις αλλεπάλληλες ενσαρκώσεις μας; Αναγγέλλουμε τον ερχομό μας μέσα από όνειρα; Έχουμε υπάρξει ως φυτά ή ζώα; Αν ναι, αυτό γίνεται με έναν ανελισσόμενο τρόπο ή όχι; Και υπάρχουν μήπως άλλες οντότητες, μη ανθρώπινες; Άγγελοι; Δαίμονες; Εξωγήινοι; Είναι πιθανό σε ένα σώμα να εδρεύουν περισσότεροι του ενός δικαιούχοι, και πώς είναι κάτι τέτοιο εφικτό;
Απαντήσεις από την αρχαιότητα
Ο Σωκράτης (470-399 πΧ) βάσισε τις πεποιθήσεις του στην προ ύπαρξη της ψυχής και έμφυτο συναίσθημα της δικαιοσύνης ή αδικίας που είναι εμφανής στα μικρά παιδιά. Αναρωτήθηκε γιατί ένα παιδί θα αισθανόταν εξαπατημένο εάν δεν είχε μια προγενέστερη αίσθηση και γνώση, ένα κριτήριο του λάθους ή του σωστού, που να προκύπτει από προηγούμενες υπάρξεις.
Οι προηγούμενοι κάτοικοι στο έδαφος στο οποίο ζούμε τώρα, οι αρχαίοι Έλληνες, θεώρησαν πως πριν γεννηθεί ένας άνθρωπος τρεις ήταν οι θεότητες υπεύθυνες για τη μοίρα του: Η Κλωθώ, η οποία ύφαινε το πεπρωμένο του. Όσο μεγαλύτερο το νήμα τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα για εκείνον να φτάσει τα γεράματα. Η Λάχεσις που έφερνε την τύχη, την έκπληξη, τη σύμπτωση ή τις κακοτοπιές και τις δυσκολίες. Τέλος, η Άτροπος η αναπόφευκτη, η οποία αποφάσιζε τελικά πότε να κόψει το νήμα, πολλές φορές απότομα και χωρίς προειδοποίηση.
Μήπως οι πρόγονοί μας ασπάζονταν ευλαβικά την έννοια του πεπρωμένου ή της ειμαρμένης; Όχι ή, καλύτερα, όχι μόνο. Οι προσωπικές τους επιλογές ήταν εξίσου σημαντικές. Οι άνθρωποι είχαν ευθύνη για τις ενέργειές τους και ήταν αυτοί που διαφοροποιούσαν την έκβαση των θεϊκών επιλογών. Κατά τη διάρκεια της ζωής τους και εάν οι άνθρωποι παρεξέκλιναν από το αρχικό τους προσυμφωνημένο σχέδιο, θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν τη Θέμιδα που προστάτευε τους αδικημένους. Αν και πάλι οι παρεμβάσεις της δεν ήταν αποτελεσματικές, τότε αναλάμβανε η Νέμεσις, που επέβαλλε τη δικαιοσύνη και τιμωρούσε σκληρά όποιον διατάρασσε την τάξη και την αρμονία. Εξευμενιζόταν μόνον όταν η τάξη και η αρμονία αποκαθιστάν. Μετά το σωματικό θάνατο, οι ψυχές ερχόταν αντιμέτωπες με μια επιτροπή που θα αξιολογούσε τις πράξεις τους και θα αποφάσιζε τι μέλλει γενέσθαι στη μετά θάνατον ζωή.
Οι φυσικοί επιστήμονες μας έδωσαν μια ξεκάθαρη και σαφή προειδοποίηση : Ή αλλάζουμε τον τρόπο που παράγουμε, διανέμουμε και καταναλώνουμε την ενέργεια στα επόμενα δέκα χρόνια ή θα θεωρηθούμε υπεύθυνοι για την αμετάκλητη καταστροφή της ζωής , όπως τουλάχιστον την ξέραμε μέχρι σήμερα σε αυτόν εδώ τον πλανήτη . Ο μέσος θνητός φαίνεται να μην έχει συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητος.
Του Ν Κομιανού Αντιπρόεδρος EARTH
(Ο Νάσος Κομιανός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Σπούδασε Ψυχολογία στις ΗΠΑ και εκπαιδεύτηκε στη μέθοδο Silva και την υπνοθεραπεία.Από το 2004 ζει και εργάζεται ως υπνοθεραπευτής στην Κέρκυρα, ενώ από το 2009 είναι αντιπρόεδρος της EARTH (Ένωση Ευρωπαίων Αναδρομέων Θεραπευτών). Από τις 29 έως τις 31 Ιουλίου διοργάνωσε σεμινάριο υπνοσκόπησης στο Κρικέλι Ευρυτανίας..
H Buddhist Αναγέννηση
Αναγέννηση αναφέρεται σε μια διαδικασία κατά την οποία τα όντα περνούν από μια διαδοχή της ζωής σε μία από τις πολλές πιθανές μορφές των ζώντων , που διατρέχει από τη σύλληψη μέχρι τον θάνατο. Ο Buddhism απορρίπτει τις έννοιες της σταθεράς μοναδικής ή μιας αμετάβλητης, αιώνιας ψυχής , όπως ονομάζεται στον Hinduism και τον Christianity . Σύμφωνα με τον Buddhism τελικά δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως ένα αυτόνομο και ανεξάρτητο από το υπόλοιπο του σύμπαντος όπως το δόγμα της annata . Η Αναγέννηση στις επόμενες υπάρξεις πρέπει να εκληφθεί ως η συνέχεια της μιας δυναμικής, συνεχώς μεταβαλλόμενη διαδικασία του "εξαρτάται από που προκύπτει" pratitya samutpada 缘起 –Buddhism δόγμα - και καθορίζεται από τους νόμους της αιτίας και του αποτελέσματος karma και όχι από εκείνη των οποίων ο ένας, ενσαρκώνεται transmigrating από την μια ύπαρξη στην άλλη.
Κάθε αναγέννηση λαμβάνει χώρα μέσα σε μία από τις πέντε σφαίρες, σύμφωνα με Theravadins, ή έξι , σύμφωνα με άλλες σχολές.
1. Nakara όντα : εκείνοι που ζουν σε ένα από τα πολλά Narakas (Hells)
2. Preta : μερικές φορές μοιράζονται κάποιο διάστημα με τους ανθρώπους, αλλά αόρατο για τους περισσότερους ανθρώπους μια σημαντική ποικιλία είναι το πεινασμένο φάντασμα
3. Ζώα : χώρος όπου μοιράζεται το δωμάτιο με τους ανθρώπους, αλλά θεωρείται ένα άλλο είδος ζωής
4. Τα ανθρώπινα όντα : ένα από τα βασίλεια της αναγέννησης στα οποία είναι δυνατή η επίτευξη των Nirvana
5. Asura μεταφράζεται ποικιλοτρόπως ως ταπεινός θεότητες, δαίμονες, τιτάνες, antigods αλλά δεν αναγνωρίζεται από Theravada Mahavihara ως μια ξεχωριστή σφαίρα
6. Devas συμπεριλαμβανομένων Brahmas: μεταφράζεται ως θεοί, θεότητες, πνεύματα, οι άγγελοι.
Μετενσαρκώσεις σε ορισμένα από τα υψηλότερα επίπεδα, γνωστές ως Suddhavasa Worlds (Αγνοί κόσμοι), μπορούν να επιτευχθούν μόνο από ειδικευμένους επαγγελματίες βουδιστές γνωστοί ως anagamis μη επιστροφής Μετενσαρκώσεις του arupa dhatu -άμορφες σφαίρες -που μπορούν να επιτευχθούν μόνο από όσους μπορούν να διαλογίζονται στο arūpajhānas , το υψηλότερο αντικείμενο του διαλογισμού εκεί όπου βρίσκουμε τους θεούς .
Σύμφωνα με την Ανατολική Ασία και Tibetan Buddhism , υπάρχει μια ενδιάμεση κατάσταση -Tibet Bardo- μεταξύ μιας ζωής και της επόμενης. Η ορθόδοξη Theravada το απορρίπτει αυτό. Ωστόσο, υπάρχουν χωρία της Samyutta Nikaya η συλλογή των κειμένων των οποίων βασίζεται η παράδοση Theravada, που φαίνεται να στηρίζει την ιδέα ότι ο Buddha δίδαξε το ένα ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ της μίας ζωή και των επόμενων.
Πηγή Encyclopedia Buddhism
