Η έννοια της κοίλης Γης αναφέρεται πολύ συχνά σε λαογραφικά κείμενα αλλά και αποτελεί αγαπημένο θέμα σε περιπέτειες φαντασίας όπως το Ταξίδι στο κέντρο της Γής του Ιουλίου Βέρν. Επίσης προέκταση του θέματος είναι και οι διάφορες θεωρίες συνωμοσίας περί εσωγήινων ανεπτυγμένων φυλών,εξωγήινων βάσεων στο εσωτερικό της Γής κλπ.
Στην αρχαιότητα, η ιδέα των υπόγειων βασιλείων ήταν κατά κάποιο τρόπο δεδομένη και συνυφασμένη με την έννοια του «χώρου», όπως είναι ο Ελληνικός Άδης, η σκανδιναβική Svartalfheim, η Χριστιανική κόλαση, και το Εβραϊκό Sheol (με κείμενα της Καββαλιστικής λογοτεχνίας που περιγράφουν λεπτομερώς την Εσωτερική αυτή Γη).
Θεωρία Edmond Halley
Ο Leonhard Euler στο θέμα της κοίλης Γης υποστηρίζει πως η Γη διαθέτει ανοίγματα στους πόλους που οδηγούν σε μια εσωτερική κοιλότητα. Ο Edmond Halley το 1692 από την άλλη λέει για το ίδιο θέμα ότι η Γη αποτελείται από ένα κούφιο κέλυφος περίπου 800 χιλιόμετρα (500 μίλια) πάχους, δύο εσωτερικά ομόκεντρα κελύφη και έναν πυρήνα, τα οποία είναι ανάλογα με τις διαμέτρους των πλανητών Αφροδίτη, Άρη. Υπάρχουν χωριστές ατμόσφαιρες για κάθε ένα από τα κελύφη αυτά, και κάθε κέλυφος έχει τους δικούς του μαγνητικούς πόλους. Και η ταχύτητα με την οποία περιστρέφονται είναι διαφορετική για σφαίρα. Ο Halley υποστηρίζει τα παραπάνω προκειμένου να εξηγήσει τις διάφορες ανωμαλίες στην λειτουργία των πυξίδων στην περιοχή αυτή των πόλων. Κάνει δε λόγο για ατμόσφαιρα στο εσωτερικό αυτών και μάλιστα ότι είναι αρκετά φωτεινή (εννοείται πως θεωρεί αναμφισβήτητο ότι κατοικούνται) και κάποια διαφυγή αερίων από αυτές πιθανολογείτε πως είναι η αιτία δημιουργίας του φαινομένου του Βόρειου Σέλατος.
Οι De Camp και Ley ισχυρίζονται (στο βιβλίο τους Lands Beyond) ότι Leonhard Euler έθεσε την θεωρία της κοίλης γης με έναν κεντρικό ήλιο που προμηθεύει με φως τους εσωγήινους ανεπτυγμένους πολιτισμούς, για να ξεφύγει από την πολύπλοκη θεωριά του Halley με τα πολλαπλά κελύφη.
Οι παραπάνω συγγραφείς ισχυρίζονται επίσης ότι ο Sir John Leslie προχώρησε περισσότερο την ιδέα του Euler, κάνοντας λόγο για δύο κεντρικούς ήλιους ονομάζοντάς τους Πλόυτωνα και Proserpine αντίστοιχα.Ο Πλούτων αυτός καμμία φυσικά σχέση δεν έχει με τον πλανήτη Πλούτωνα που ανακαλύφθηκε αργότερα, αλλά μάλλον με τον Θεό του κάτω κόσμου της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας.Ο Leslie όντως αναφέρει την θεωρία του περί κοίλης γής στο βιβλίο του Στοιχεία Φυσικής Φιλοσοφίας του 1829,χωρίς όμως να κάνει λόγο για δύο κεντρικούς ήλιους..
Το 1818, ο John Cleves Symmes Jr. Κάνει επίσης λόγο για την θεωρία της κοίλης γής,αυξάνοντας σε τέσσερα τα εσωτερικά κελύφη τα οποία είναι κούφια και έχουν ανοίγματα στους πόλους της Γής.Ο Symmes έγινε από τους διασημότερους υποστηρικτές της Κοίλης Γης,πραγματοποιώντας διάφορες έρευνες στο άνοιγμα του Βόρειου Πόλου. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ John Quincy Adams είχε την καλή πρόθεση να υποστηρίξει αυτές τις έρευνες αλλά δεν πρόλαβε γιατί έφυγε από τη θέση του και ο νέος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Andrew Jackson, διέκοψε κάθε προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση. Αν και ποτέ ο ίδιος ο Symmes δεν έγραψε ένα βιβλίο για τις ιδέες του, πολλά έργα συγγραφέων που δημοσιεύθηκαν βασίζονταν σε αυτές.
Ο Jeremy Reynolds επίσης ήταν ένθερμος υποστηρικτής της Κοίλης Γής δίνοντας διάφορες διαλέξεις σχετικά με το θέμα αυτό και και τάχθηκε υπέρ μιας εκστρατείας.Επειδή δεν έβρισκε ανταπόκριση ξεκίνησε μια έρευνα μόνος του στην Ανταρκτική αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε να κάνει την μεγάλη ανακάλυψη για λογαριασμό των ΗΠΑ.
