Kymatica: Η Άλλη Οπτική του Κόσμου Γ

11. Ανεξαρτησία
"Κανένας δεν είναι πιο σκλαβωμένος από εκείνους που λανθασμένα πιστεύουν ότι είναι ελεύθεροι”… Αλλά στην πραγματικότητα δεν πρόκειται ούτε για το χρήμα, πρόκειται για την ενέργεια, γιατί το χρήμα απλώς είναι αυτό το υλικό πράγμα που επιτρέπει δισεκατομμύρια ανθρώπων να επιζητούν μόνον αυτό και βάζουν την ενέργειά τους στο ίδιο ακριβώς πράγμα.
Δεν είναι η τηλεόραση ή το σπίτι ή το στυλ ζωής ή η δουλειά ή κάτι άλλο σημαντικό ή το επίπεδο που πραγματικά επιζητούμε, γιατί γνωρίζουμε πως είμαστε κενοί. Αυτοί οι άνθρωποι αισθάνονται στεναχώρια και μοναξιά και κενοί όπως ακριβώς κάθε άλλος και ακόμα θέλουν να γεμίσουν αυτό το κενό με τον υλισμό γιατί θεωρούν πως αυτό θα τους κάνει να αισθανθούν καλύτερα. Ή, θέλουν να ναρκώσουν το αίσθημα της κενότητας με υλικά αποκτήματα κι έτσι όλα επιστρέφουν σε αυτό το αίσθημα του να εξαρτάσαι από μια εξωτερική πηγή, κάτι στο οποίο δεν έχουμε κανέναν έλεγχο.
Αυτό που βλέπουμε τώρα με όλο τον ανταγωνισμό μεταξύ μας, καταστρέφοντας ο ένας τον άλλο, πόλεμοι, ανταγωνισμός για υλική ύπαρξη, βιάζοντας τον πλανήτη και κομματιάζοντάς τον για να πάρουμε μερικά κομμάτια του για να τα κρατήσουμε στα χέρια μας και να πούμε πως κερδίσαμε το παιχνίδι. Κάθε τέτοια κίνηση είναι καταστροφική όχι μόνον για τον πλανήτη αλλά και για τον ανθρώπινο πολιτισμό γιατί ο ανθρώπινος πολιτισμός θα αναπτυχθεί με συνεργασία και θα πεθάνει από ανταγωνισμό. Και αν λειτουργήσετε με αυτές τις αλήθειες, τότε θα καταλήξετε στο ότι η εξαφάνιση βρίσκεται μπροστά μας.

Βλέπετε, όλοι έχουμε δαίμονες, τρόπος του λέγειν, όλοι έχουμε εσωτερικούς δαίμονες στις ζωές μας αλλά περιμένουμε να δούμε δαιμονικά τέρατα ή σκοτεινά φαντάσματα όταν σκεφτόμαστε τον δαίμονα όπως τον βλέπουμε στο σινεμά. Αλλά οι δαίμονές μας πραγματικά είναι οι άνθρωποι στις καθημερινές ζωές μας, είναι οι άνθρωποι με τους οποίους διαφωνούμε, οι άνθρωποι τους οποίους ζηλεύουμε ή μισούμε, εκείνους που φυσικά ή συναισθηματικά βλάπτουμε με κάποιον τρόπο, σχήμα ή μορφή. Και δεν είναι γιατί ζηλεύουμε ή μισούμε την ποιότητα σε αυτούς τους ανθρώπους, αλλά μισούμε το γεγονός ότι μας θυμίζουν τον εαυτό μας μέσω της υπεροχής τους. Αντικατοπτρίζουν στοιχεία για τους εαυτούς μας τα οποία θα θέλαμε να έχουμε σε μεγαλύτερο βαθμό, ή θα θέλαμε να μην είχαμε καθόλου.
Έτσι τι κάνουμε; ανακουφίζουμε τον πόνο όχι θεραπεύοντας ή πολεμώντας τους δαίμονές μας αλλά βλάπτοντας τους ανθρώπους που μας θυμίζουν τους δαίμονές μας βλάπτοντας τους ανθρώπους που μας θυμίζουν αυτά που δεν μας αρέσουν στον εαυτό μας. Και όταν συγχιζόμαστε που δεν έχουμε τον έλεγχο των συναισθημάτων μας, γιατί δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς τα επηρεάζει, ξεσπάμε στους άλλους, ξεσπάμε σε οτιδήποτε άλλο μας εκθέτει ή μπορεί να δράσει ως καταλύτης για το μίσος μας. Κι έτσι κάνουμε το ίδιο και στα ζώα, τα ζώα είναι τα κατάλληλα γιατί δεν μπορούν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους. Είναι ο τέλειος καταλύτης για την εσωτερική επιθετικότητα, την σύγχυσή μας, το μίσος μας. Απλώς ξεσπάμε σε κάτι απόλυτα ανυπεράσπιστο. Φανταστείτε πόσο αναίσθητος πρέπει να είναι κάποιος για τις πράξεις του, να βασανίζει ή να ακρωτηριάζει ή να βιαιοπραγεί πάνω σε ένα ζωντανό πλάσμα. Σκεφτείτε την έλλειψη συμπόνιας που πρέπει να έχετε ενάντια στη ζωή γενικά για να είστε ικανοί να μην αισθανθείτε κανένα ίχνος ευαισθησίας προς ολόκληρους πληθυσμούς, μη συμπεριλαμβανομένων ατόμων και ζώων.
Ολόκληροι πολιτισμοί ειδών έχουν ανατραφεί ακριβώς για τον σκοπό της κατανάλωσης των αγαθών. Αλλά θα σας πω τι είναι ακόμη πιο επικίνδυνο. Δεν είναι τόσο το ότι οι άνθρωποι έχουν αυτή την σκληρότητα, γιατί αυτό ήδη έχει καθιερωθεί. Αυτό το μίσος και η σκληρότητα έχουν ήδη καθιερωθεί και είναι ήδη γνωστά. Αυτό που με ανησυχεί πραγματικά είναι οι άνθρωποι που είναι εναντίον της αγριότητας, οι άνθρωποι που είναι κατά της βίας στα ζώα και νοιώθουν αρκετά αυτοδίκαιοι να θεωρούν ότι είναι δικαιολογημένο να προκαλείς κακό ή ακόμα να επιθυμείς το κακό σε αυτούς τους ανθρώπους. Γιατί εκείνοι είναι οι άνθρωποι που ασυνείδητα έχουν σκληρή συμπεριφορά σε επίπεδο που τους είναι εντελώς αποδεκτό. Επειδή θεωρούν ότι είναι η δουλειά τους το να φέρουν άλλους ανθρώπους στη δικαιοσύνη. Σαν να είναι κατά κάποιον τρόπο μια μορφή εξουσίας.

Αυτοί είναι οι άνθρωποι που θα έχουν πολύ μεγαλύτερη δυσκολία να καταλάβουν γιατί υιοθετούν τόσο μίσος και απέχθεια. Δεν κατανοούν ότι αυτό είναι απλώς μία άλλη μορφή του ίδιου ακριβώς μίσους. Έτσι, για να μην αντιμετωπίζουμε συνεχώς τους εσωτερικούς μας δαίμονες τι κάνουμε; Όταν αρχίζουμε να κατανοούμε "επ! περίμενε ένα λεπτό, ίσως δεν είναι σωστό να βλάπτουμε κάποιον άλλο ζωντανό οργανισμό”, τότε το Εγώ έρχεται στην επιφάνεια με μία πιο εσωτερική μορφή σκληρότητας για να μας ξεγελάσει να παρουσιάσουμε την ίδια μορφή μίσους προς τον εαυτό μας, την ίδια αγανάκτηση αλλά προς άλλη κατεύθυνση και προς μία άλλη ομάδα ανθρώπων.
Αλλά η κενότητα θα ξαναβρεί μία οδό να επιστρέψει και οι άνθρωποι πάλι θα αρχίσουν να ανησυχούν, ασχέτως του πόσες φορές έχουν μεταφέρει την ευθύνη σε κάποιο άλλο άτομο ή σε κάποια άλλη ομάδα ανθρώπων. Χρειαζόμαστε το χάος στη ζωή μας, αναζητούμε τη διάλυση, εκλιπαρούμε για καταστροφή. Γιατί αν δεν έχουμε αυτά τα πράγματα να δρουν ως μία μορφή εξορκισμού ή καταλύτη για εμάς, θα αρχίσουμε να βλέπουμε αυτά τα πράγματα στους εαυτούς μας και αυτό είναι κάτι που δεν θέλουμε. Βλέπετε, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τους πολέμους, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την τρομοκρατία, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κατάρρευση του χρηματιστηρίου και την οικονομική κρίση, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτά τα πράγματα. Αλλά μόλις αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε αυτό το χάος μέσα μας, αυτό είναι που πραγματικά φοβόμαστε.
Θα δεχτούμε εκατομμύρια 11ες Σεπτεμβρίου αντί για μια στιγμή αληθούς ενδοσκόπησης του μίσους μέσα μας. "Καταστρέφουμε αποτελεσματικά τους εαυτούς μας μέσω της βίας που είναι μασκαρεμένη ως αγάπη.”. "Υπάρχει μεγάλος πόνος στη ζωή και ίσως ο μόνος πόνος που μπορεί να αποφευχθεί είναι ο πόνος που επέρχεται από την προσπάθεια να αποφύγουμε τον πόνο.”. Και ξέρετε πως το πιο ενδιαφέρον κομμάτι όλου αυτού είναι ότι αντιμετωπίζουμε πράγματα κάθε μέρα. Κάθε μέρα είτε αποδεχόμαστε με ανοιχτές αγκάλες ή απορρίπτουμε βίαια, το ενδιαφέρον κομμάτι δεν είναι ακριβώς ότι αποδεχόμαστε ή απορρίπτουμε όσο αυτό που βρίσκεται μέσα μας και μας κάνει υπόχρεους σε κάτι ή μας απωθεί από αυτό.

Υπάρχει αυτή η θεμελιώδης μονομαχία μεταξύ δύναμης και αδυναμίας, έλξης ή αντιπάθειας, και το ενδιαφέρον είναι όταν κατανοείς πως η συνείδηση, η επίγνωση, εκείνη η ανέγγιχτη ουσία που κινεί όλη την ύλη προς αυτό που βλέπουμε γύρω μας ως ζωή, εκεί είναι που θα βρούμε την πηγή αυτής της μονομαχίας. Έχει εξηγηθεί ως εισπνοή και εκπνοή του Brahma. Η συστολή και διαστολή του Ahriman και του Εωσφόρου σε ένα ανθρωποσοφικό πεδίο. Οι ενεργητικές και παθητικές ιδιότητες στον ηλεκτρισμό, Τα αρσενικά και θηλυκά στοιχεία, το Γιν και το Γιανγκ, η Ύπαρξη και η Ανυπαρξία, όλα αυτά είναι τρόποι να εξηγήσουμε την ίδια συμπεριφορά που ξεκινά με επίγνωση και με συνείδηση.
Αν απαλλαχθείτε από αυτές τις εικόνες και ιδέες, αυτών των φράσεων στο μυαλό σας, και απλώς προσπαθήσετε να αισθανθείτε τη διαφορά μεταξύ των δύο πολικοτήτων, θα παρατηρήσετε ότι όλες οι διαφορετικές καταστάσεις και πιθανότητες που συμβαίνουν στον κόσμο, όλες προέρχονται από αυτή την κοινή πηγή. Θα βρείτε ένα εκατομμύριο ανθρώπους που θα σας πούνε ότι η βίβλος υποτίθεται πως είναι ο λόγος του Θεού και ότι πρέπει να την ακολουθείτε λέξη προς λέξη. Και μετά θα βρείτε άλλο ένα εκατομμύριο ανθρώπων που θα λένε ότι είναι μία μορφή ελέγχου του νου και να μην πιστέψετε τίποτε από αυτή. Όλοι θα σας πούνε "να γνωρίζεις αυτό”, ή "πρόσεχε εκείνο”, "αυτή είναι καλή πληροφορία”, "αυτή είναι κακή πληροφορία” και εγώ πρέπει να αναρωτηθώ, τι είναι αυτό που κάνει κάποιον αυθεντία στο να λέει ότι κάτι είναι σωστό ή λάθος, αληθές ή ψευδές;
Και γιατί αποδέχεστε ή απορρίπτετε κάτι βασιζόμενοι στις συστάσεις κάποιου άλλου; Γιατί δεν παίρνετε μόνοι σας τις αποφάσεις σας; Η πληροφορία είναι πληροφορία, δεν υπάρχει καλή η κακή πληροφορία, όλα έχουν σχέση με το τι κάνουμε με αυτή. Εγώ λέω, ας είναι όλα η βίβλος σας, προσεγγίστε κάθε πληροφορία, κάθε άτομο, κάθε γεγονός ή σενάριο ή κατάσταση με ένα ειλικρινές και ανοιχτό μυαλό. Γιατί είναι υποχρέωσή σας να ανταποκριθείτε με τρόπο που εσείς θα επιλέξετε. Το να μην ακολουθείτε το κοπάδι, να μην ακολουθείτε το κατεστημένο, είναι δική σας ευθύνη. Και αυτό είναι το νόημα, όταν ανεξάρτητα του πόσοι άνθρωποι σου λένε ότι είσαι λάθος ή σωστός, εσύ να μην εξαρτάσαι από την έγκρισή τους. Αν έστω αμφισβητούμε τις πράξεις μας, αμφισβητούμε τη σκέψη μας
και παίρνουμε μία συνειδητή απόφαση για όσα θεωρούμε ότι είναι σωστά καθημερινά, αυτό πιστεύω πως είναι η Θέωση. Αυτός είναι ο αληθινός σαμανισμός. Και αυτό, για εμένα, είναι το τι σημαίνει να είσαι πραγματικά ζωντανός.

Σε αυτό το ενσυνείδητο ζωντανό σύμπαν δεν υπάρχουν νόμοι της φύσης, υπάρχουν μόνο συνήθειες. Δεν υπάρχει κάτι εξωτερικό στο σύμπαν που να επιβάλει τον νόμο πάνω του. Η παραίσθηση ενός σταθερού νόμου της φύσης είναι μόνον το αποτέλεσμα του ότι δεν υπάρχει λόγος να κοπεί αυτή η συνήθεια. Όταν οι συνήθειες πρέπει να κοπούν, για να εξασφαλίσουν την επιβίωση του οργανισμού, βλέπουμε αυτό το γεγονός στη φύση και το ονομάζουμε Εξέλιξη. Ο συλλογικός νους διαμορφώνει την εξέλιξή μας. Ένα σημαντικό παράδειγμα αυτού είναι το πείραμα που έκανε ο John Karat το 1988. Η ομάδα του τοποθέτησε κύτταρα με δυσανεξία στη λακτόζη σε ένα περιβάλλον μόνον με λακτόζη ως τροφή. Υπό τον "νόμο” της φύσης, κάθε ένα από αυτά τα κύτταρα με δυσανεξία στη λακτόζη έπρεπε να είχε πεθάνει. Αλλά προς έκπληξη των ερευνητών, όλα επιβίωσαν! Κάθε ένα από αυτά κατανόησε το πρόβλημα που αντιμετώπιζε και αντικατέστησε το ελλιπές ένζυμο λακτάση με ένα που μπορούσε να λειτουργήσει για να αξιοποιήσει τη λακτόζη ως τροφή.
Αν ένα κύτταρο έχει την ικανότητα να αποφασίζει πως και πότε θα εξελιχθεί επειδή αντιμετωπίζει την εξαφάνιση, τότε το ίδιο μπορεί και το οτιδήποτε. Οι υπάρχουσες απόψεις είναι ότι το ανθρώπινο σώμα είναι μία βιοχημική μηχανή που ελέγχεται από γονίδια. Και γι’ αυτό, η συμπεριφορά, τα συναισθήματα και οι χαρακτήρες της βιολογίας μας, η υγεία μας, η ζωή μας, ελέγχονται από γονίδια που δεν ελέγχουμε εμείς. Έτσι, αυτό που μάθαμε στον κόσμο είναι: είσαι ένα θύμα, τα γονίδια ελέγχουν τη ζωή σου, δεν τα διάλεξες, δεν μπορείς να τα αλλάξεις, τα γονίδια που έχεις προγραμματίζουν το τι θα συμβεί.

Ο Bruce Lipton αναφέρει: "Στα πειράματά μου σε βλαστοκύτταρα, που ξεκίνησα το 1967, απομόνωσα ένα βλαστοκύτταρο σε ένα τριβλίο πετρί και αυτό θα διαχωρίζονταν κάθε 10 ώρες. Έτσι, πήρα τα κύτταρα, τα διαχώρισα σε 3 ομάδες και απλώς τα έβαλα σε 3 τριβλία πετρί και μετά άλλαξα το μέσο ανάπτυξης, τις συνθήκες του περιβάλλοντος στο καθένα από τα τρία τριβλία. Σε ένα τριβλίο τα κύτταρα διαμόρφωσαν οστό, στο δεύτερο διαμόρφωσαν μυ, και στο τρίτο τριβλίο διαμόρφωσαν κύτταρα λιπώδους ιστού. Τι καθόρισε τη μοίρα του κυττάρου; Και το πρώτο που πρέπει να πούμε είναι "περίμενε, ήταν όλα τους γενετικά όμοια όταν τοποθετήθηκαν στο τριβλίο”. Έτσι, προφανώς τα γονίδια δεν το έλεγξαν γιατί όλα έχουν τα ίδια γονίδια. Αυτό που ήταν διαφορετικό, ήταν το περιβάλλον. Και ξαφνικά στην καριέρα μου, έκανα σαν "Ω θεέ μου, διδάσκω ότι τα γονίδια καθορίζουν τη ζωή αλλά τα κύτταρα μου λένε ότι τα γονίδια ανταποκρίνονται στη ζωή.” Και αφού μπορούμε να ρυθμίσουμε την απόκριση, μπορούμε να ρυθμίσουμε τη ζωή. Έχει σχέση με το πώς ερμηνεύεις το περιβάλλον, πως το μυαλό σου αντιλαμβάνεται το περιβάλλον και αν κατανοείς αυτό, τότε θα μπορούσες να καθοδηγήσεις τον εαυτό σου στην πιο υπέροχη έκφραση στον πλανήτη, το να είσαι πλήρως ζωντανός και υγιής στο πως ανταποκρίνεσαι στον κόσμο.

Επίλογος
Εν όψει της οικονομικής κατάρρευσης ανά τον κόσμο, των πολιτικών και θρησκευτικών πολέμων που μαίνονται ακούραστα και σε ένα διαρκώς αναπτυσσόμενο αίσθημα ότι είμαστε χαμένοι και κενοί νοήματος, υπάρχει ένα τεράστιο ποσό ενέργειας που ωθείται προς την επιφάνεια του συλλογικού νου. Η εξέλιξη δεν επέρχεται σταδιακά αλλά συμβαίνει σαν πίδακες και ταιριάζει κι επέρχεται λόγω μίας σημαντικής ανάγκης του οργανισμού να επιβιώσει. Βρισκόμαστε τώρα σε ένα σημείο στην ιστορία όπου θα διαλέξουμε να γίνουμε κυρίαρχοι ή να παραμείνουμε εξαρτώμενοι. Να αντιμετωπίσουμε τον πραγματικό εαυτό μας ή να συνεχίσουμε να πολεμούμε ένα φάντασμα. Να γίνουμε καλά ή να επιτρέψουμε σε αυτή την ασθένεια να αναπτυχθεί. Να ζήσουμε ή να πεθάνουμε.

Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΑΣ…