Ο ερευνητής Budd Hopkins

«Τα ασυνήθιστα φαινόμενα απαιτούν ασυνήθιστη έρευνα»
Budd Hopkins

Τι είναι η "Intruders Foundation”
Εδώ και πάνω από μία δεκαετία, ο Budd Hopkins ίδρυσε την IF ως έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό με τέσσερις βασικούς σκοπούς:

    * Για την προσφορά βοήθειας, κατανόησης και προσωπικής έρευνας για όσους αναφέρουν πως είχαν εμπειρίες απαγωγής από εξωγήινους.

    * Για την επίτευξη συστηματικής έρευνας στα φαινόμενα απαγωγής, μέσω προσεκτικής μελέτης των διαφόρων μορφών με την οποία υφίστανται, στοχεύοντας σε φυσικές και ψυχολογικές ερμηνείες.

    * Για την προώθηση ενός εκτεταμένου προγράμματος κοινωνικής επιμόρφωσης σχετικά με το φαινόμενο των απαγωγών.

    * Για την ανάπτυξη ενός πυρήνα εκπαιδευμένων επαγγελματιών σε διάφορα πεδία, οι οποίοι θα ασχοληθούν με τις σχετικές έρευνες.

Ο Budd Hopkins ενδιαφέρθηκε αρχικά για το φαινόμενο των UFO όταν το 1964, όντας μαζί με άλλα δύο άτομα, υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας στην εμφάνιση ενός UFO στο φως της ημέρας, σε μια περιοχή κοντά στο Truro της Μασαχουσέτης. Το 1975 ολοκλήρωσε την πρώτη του μεγάλη έρευνα, που σχετιζόταν με την προσγείωση και αναφερόμενη απαγωγή από ένα UFO στο North Hudson Park του New Jersey. Λίγο καιρό αργότερα, επικεντρώθηκε στα φαινόμενα απαγωγής από εξωγήινους, γεγονός που οδήγησε τελικά στη δημοσίευση των ευρημάτων του.

Έγραψε τρία βιβλία ("Missing Time” – 1981, "Intruders” – 1987 και "Witnessed” – 1996), τα οποία αποτέλεσαν σταθμό στην έρευνα για τις απαγωγές εξωγήινων, καθώς ενέπνευσαν ερευνητές αλλά και αρκετούς σκεπτικιστές. Το 1989 ίδρυσε την IF για να οργανώσει και να διευκολύνει την έρευνα στο αντικείμενο αυτό.

Στο άρθρο που ακολουθεί ο Budd Hopkins εκθέτει τις απόψεις του σε ένα σύνολο τεσσάρων βασικών επιχειρημάτων, θέλοντας να αποδείξει πως οι περιγραφές αυτών που ισχυρίζονται πως έπεσαν θύματα απαγωγής από UFO δεν είναι φανταστικές ιστορίες. Εξετάζει 4 βασικά σημεία, τα οποία είναι κοινά στην συντριπτική πλειοψηφία των αναφορών για απαγωγές από εξωγήινους, τουλάχιστον σε αυτές για τις οποίες είναι ο ίδιος και οι συνεργάτες του ενήμεροι και οι οποίες δεν είναι καθόλου λίγες. Και τα τέσσερα αυτά σημεία αναφέρονται σε «λεπτομέρειες» των περιγραφών, οι οποίες σχετίζονται με κάποια στοιχεία τα οποία λείπουν από τις περιγραφές αυτές και που ακριβώς αυτή η έλλειψη υποδηλώνει πως δεν είναι πλασμένες από τη φαντασία αυτών που τις εξιστόρησαν.

Στο πρώτο επιχείρημα εξετάζεται η απουσία του στοιχείου της ντροπής απέναντι στη γύμνια του σώματος, η οποία θα ήταν ένα λογικά αναμενόμενο αίσθημα για τα θύματα των απαγωγών, εφόσον στις περισσότερες περιγραφές αναφέρεται πως τους είχαν γυμνούς σε εξεταστικές τράπεζες, υποβάλλοντάς τους σε διάφορα τεστ. Στο δεύτερο επιχείρημά του ασχολείται με τη φύση των εξετάσεων στις οποίες υποβλήθηκαν τα θύματα των απαγωγών. Ενώ κατά τη γνώμη του, εάν οι περιγραφές ήταν φανταστικές, θα ήταν αναμενόμενο στις εξετάσεις αυτές να υπάρχουν περιγραφές για εξετάσεις και επεμβάσεις που αφορούν το ζωτικότερο ανθρώπινο όργανο – την καρδιά – δεν έχει αναφερθεί σε καμία από αυτές κάτι τέτοιο. Στη συνέχεια εξετάζει την απουσία αφηγήσεων που σχετίζονται με δραστηριότητες οι οποίες μοιάζουν με τις καθημερινές ανθρώπινες, όπως αυτή της λήψης τροφής και νερού. Θεωρεί πως εάν οι ιστορίες αυτές ήταν φανταστικές, θα ήταν λογικό να περιλαμβάνουν και τέτοια στοιχεία, εφόσον η φαντασία αντλεί στοιχεία από την καθημερινή εμπειρία. Τέλος, θίγει το γεγονός του φανταστικού σεναρίου, που θέλει τους εξωγήινους να επιτίθενται στους ανθρώπους με όπλα εξωγήινης τεχνολογίας για να τους ακινητοποιήσουν και να τους κρατήσουν σε ομηρία. Ενώ και πάλι θα ήταν εύλογο να υπάρχουν περιγραφές τέτοιων στοιχείων στις αναφορές των απαχθέντων, εντούτοις αυτές απουσιάζουν σχεδόν από όλες τις αναφορές που αυτός και η ομάδα του έχουν εξετάσει.

Θα δούμε στη συνέχεια την εκτενέστερη έκθεση των τεσσάρων αυτών επιχειρημάτων από τον ιδρυτή της IF, τον Budd Hopkins.


Καμιά ντροπή για το γυμνό σώμα;
Όσοι είναι εξοικειωμένοι με το θέμα γνωρίζουν ότι στις αναφορές απαγωγής από UFO, σχεδόν πάντα περιλαμβάνονται αφηγήσεις για εξετάσεις του φυσικού σώματος που γίνονται μέσα στο σκάφος. Το θύμα της απαγωγής βρίσκεται συνήθως γυμνό και ακίνητο σε ένα επίπεδο τραπέζι ενώ πραγματοποιούνται μία ή περισσότερες από μία ευρεία ποικιλία εξετάσεων. Υπάρχει εντούτοις, μια ουσιαστικά καθολική λεπτομέρεια σε αυτές τις διαδικασίες που δεν έχει σχολιαστεί ποτέ στην ιστορία του θέματος: το θύμα της απαγωγής δεν φαίνεται ποτέ να αισθάνεται οποιοδήποτε βαθμό ντροπής ή αμηχανίας για τη γύμνια του. Μια γυναίκα ανέφερε ότι κατά τη διάρκεια μιας απαγωγής στην πολύ πρόωρη εφηβεία της – που είναι συνήθως μια περίοδος που κυριαρχεί η αίσθηση ντροπής και σύγχυσης για το σώμα του εφήβου - δεν αισθάνθηκε περισσότερο ανήσυχη για τη γύμνια της παρουσία των απαγωγών της, από όση θα είχε αισθανθεί εάν παρουσιαζόταν γυμνή μπροστά στη γάτα ή τα τροπικά της ψάρια. Ακόμα πιο εκπληκτικό είναι το παραπάνω γεγονός εάν αναλογιστούμε και τις περιπτώσεις, όπου πολλοί άνθρωποι συγχρόνως – οι οποίοι συχνά είναι άγνωστοι μεταξύ τους – βρίσκονται όλοι γυμνοί μέσα στο ίδιο σκάφος. Τη γυναίκα του παραπάνω παραδείγματος την είχαν απαγάγει μαζί με έναν μεγαλύτερο αδελφό και μια μικρότερη αδελφή της και ενώ ήταν και οι τρεις τους γυμνοί, κανένας τους ωστόσο δε φάνηκε να αισθάνεται ντροπή που βρισκόταν έτσι εκτεθειμένοι και σε μία κατάσταση που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ιδιαίτερα τρωτή.

Από μόνος του ο φόβος που μπορεί να νιώθουν τα θύματα της απαγωγής για τους εξωγήινους, δεν είναι ικανός να δικαιολογήσει αυτήν την ασυνήθιστη και ίσως αφύσικη στάση τους απέναντι στην έκθεση του γυμνού σώματός τους. Υπάρχουν διάφορες φωτογραφίες με θύματα από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί, που μετά από την απάνθρωπη μεταφορά τους σε οχήματα μεταφοράς βοοειδών, διατάχθηκαν να γδυθούν. Οι φωτογραφίες αποκαλύπτουν ότι ακόμη και κάτω από αυτές τις περιστάσεις, αυτοί οι λυπημένοι, αδύνατοι, καταδικασμένοι άνδρες, γυναίκες και παιδιά ενστικτωδώς προσπάθησαν να καλύψουν τη γύμνια τους με τα χέρια και τα μπράτσα τους. Αλλά κάτι άλλο συμβαίνει με τους απαχθέντες από εξωγήινους, κάποιος καθησυχαστικός παράγοντας φαίνεται να υπάρχει. Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι η αδιαφορία των θυμάτων απαγωγής για τη γυμνή κατάστασή τους μπορεί να οφείλεται σε κάποιους παράγοντες που δρουν ηρεμιστικά ή και υπνωτιστικά στο θύμα. Επίσης, εάν κάποιος έχει απαχθεί αρκετές φορές από την πρόωρη παιδική του ηλικία και είναι κάθε φορά γυμνός σε όλη την εμπειρία, θα μπορούσε να αποδεχθεί τη συγκεκριμένη κατάσταση ως κάτι που συμβαίνει κατά κανόνα. Ένας άντρας που είχε πέσει θύμα απαγωγής το έθεσε με αυτό τον τρόπο: "Απλά έτσι είναι τα πράγματα. Δεν φοράς ποτέ τα ρούχα σου. Δεν το σκέφτεσαι καν."

Τι μπορούμε να σκεφτούμε για την ουδέτερη αντίδραση των θυμάτων απαγωγής στην παράδοξη κατάσταση γύμνιας τους, μία κατάσταση προφανώς απαλλαγμένη από οποιαδήποτε σεξουαλική ανάγκη ή αμηχανία;
Καταρχήν, η συνεπής εμφάνιση αυτής της απροσδόκητης λεπτομέρειας στις περισσότερες περιπτώσεις απαγωγής, αντικρούει ουσιαστικά ένα βασικό επιχείρημα αυτών που προσπαθούν να απομυθοποιήσουν τις περιπτώσεις απαγωγής από UFO: Πολλοί ερευνητές ψυχολογικών φαινομένων, επαγγελματίες και ερασιτέχνες, έχουν προσπαθήσει να απομυθοποιήσουν τις αναφορές απαγωγής UFO ως διαφόρων ειδών φαντασιώσεις ή φαντασιοπληξίες. Η δημοφιλέστερη τρέχουσα έκδοση αυτής της θεωρίας αναφέρει, ότι οι άνθρωποι αυτοί εφευρίσκουν αυτές τις απαγωγές για να καλύψουν κάποια ενοχλητικά γεγονότα, όπως τη σεξουαλική κακοποίηση στην παιδική τους ηλικία, την αιμομιξία, τη σεξουαλική παρενόχληση από γιατρούς, νοσοκόμες ή νταντάδες, ή ακόμη και ενδεχομένως κάποιον βιασμό. Άλλοι έχουν επινοήσει έναν τύπο ανθρώπου με οριακά και αμφισβητήσιμα ψυχολογικά χαρακτηριστικά, που είναι επιρρεπής στις φαντασιώσεις με απαγωγές από εξωγήινους, ενώ υπάρχουν και εκείνοι που απλά επιμένουν πως όλες οι σχετικές αναφορές δεν είναι τίποτε άλλο από ενοχλητικά όνειρα.

Εάν οποιαδήποτε από αυτές τις θεωρητικές "εξηγήσεις" ίσχυε για ακόμη και τους μισούς από τους απαχθέντες από UFO που έχουν ερευνηθεί προσεκτικά μέχρι τώρα, θα ήταν λογικό και αναμενόμενο να διαγνωσθεί για κάποιους από αυτούς ένα είδος ερωτικής φόρτισης του περιστατικού, ή έστω δείγματα αμηχανίας και ντροπής, δεδομένου ότι ανακαλούσαν στη μνήμη τους την κατάσταση του γυμνού σώματός τους. Εάν μία αναφορά για απαγωγή δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία φανταστική κάλυψη ενός τραυματικού περιστατικού σεξουαλικής βίας στην παιδική ηλικία, οι περιστάσεις της γύμνιας ή του να υποχρεωθεί κάποιος να γδυθεί παρά τη θέλησή του, θα αποτελούσαν τραυματικά σημεία – κλειδιά στους ανθρώπους αυτούς. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δε συμβαίνει στις περιπτώσεις που μελετούμε.

Η καθολικότητα αυτής της λεπτομέρειας, όχι μόνο αποκλείει τις ψυχολογικού τύπου ερμηνείες για της αναφορές απαγωγής από UFO, αλλά συνηγορεί επίσης για τη σκληρή πραγματικότητα του φαινομένου αυτού. Αυτές οι αναφορές που ξαφνιάζουν με την απουσία οποιασδήποτε συναισθηματικής αντίδρασης σε καταστάσεις, που φυσιολογικά θα προκαλούσαν στα θύματα ελάχιστη τουλάχιστον αμηχανία, σαφέστατα αποτελούν ισχυρή ψυχολογική απόδειξη του ότι χιλιάδες άνθρωποι έχουν βρεθεί θύματα της ίδιας εμπειρίας: της απαγωγής από UFO και της εξέτασής τους από τους εξωγήινους που βρίσκονταν στο σκάφος.

Οι εξετάσεις των εξωγήινων και η ανθρώπινη καρδιά
Εδώ και αιώνες, οι σκέψεις για την ανατομία μας έχουν επικεντρωθεί σε ένα όργανο προ πάντων όλων, την ανθρώπινη καρδιά. Στη γλώσσα μας έχουμε εκφράσεις όπως «η καρδιά των πραγμάτων», «από καρδιάς», «έχει καρδιά», κ.λπ. Η πανταχού παρούσα εικόνα της συμμετρικής καρδιάς, μπορεί να βρεθεί σε κουτιά γλυκών, σε κάρτες, σε περιτυλίγματα, ακόμα και σε σύντομα μηνύματα αγάπης που χαράζονται σε γέρικους κορμούς δέντρων. Μας είναι πιο οικείες στο άκουσμά τους οι χειρουργικές πρακτικές που αφορούν την καρδιά, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χειρουργική επέμβαση. Διπλά και τριπλά bypass, μεταμοσχεύσεις καρδιάς, μεταμοσχεύσεις τεχνητών βαλβίδων, χειρουργικές επεμβάσεις ανοικτής καρδιάς και πολλά άλλα, αποτελούν κυριολεκτικά φράσεις στην καθημερινή μας συνομιλία. Στον κυνηγό, το στρατιώτη, τον ξιφομάχο και σε ομοίους τους, είναι γνωστό πως η καρδιά είναι το πιο τρωτό όργανο: "στοχεύστε την καρδιά, όχι το κεφάλι," επειδή ο εγκέφαλος, προφανώς, μπορεί να επιζήσει από διάφορες βλάβες, που η καρδιά δε μπορεί να ξεπεράσει. Αν και προσπαθούμε να έχουμε «γερή καρδιά» ξέρουμε ότι αυτό το πολύτιμο όργανο είναι εξαιρετικά τρωτό, και ότι οι πιθανότητες είναι μεγάλες οι πιο πολλοί να πεθάνουμε, κάποια ημέρα, λόγω της εξασθένισης της καρδιάς μας.

Για οποιοδήποτε παιδί που επισκέπτεται έναν γιατρό για εξετάσεις, μια από τις πιο οικείες και σημαντικές διαδικασίες είναι αυτή που ακούει ο παθολόγος την καρδιά του ασθενή μέσω ενός στηθοσκοπίου. Στα μετέπειτα έτη οι περισσότεροι από εμάς έχουμε την εμπειρία ενός ηλεκτροκαρδιογραφήματος μέσα στις γενικές εξετάσεις που κάνουμε. Και σαφώς η πλειοψηφία των καθημερινών, προσανατολισμένων στην υγεία, διαιτητικών επιλογών μας γίνεται λόγω της ανησυχίας μας για την ευημερία της καρδιάς ως κέντρο του καρδιαγγειακού συστήματος.
Πώς σχετίζονται όλα τα παραπάνω με το ζήτημα των απαγωγών από UFO;
Έχω προσωπικά εργαστεί μέχρι στιγμής με περίπου τριακόσια θύματα απαγωγής, και είμαι εξοικειωμένος με πολλά περισσότερα μέσω δημοσιευμένων αναφορών και εκθέσεων που έχουν γίνει από συναδέλφους. Σε αυτές τις εκατοντάδες των αναφορών για απαγωγές από UFO, συνεχώς διαπιστώνω το εξής: κάθε ένα θύμα δηλώνει πως οι εξωγήινοι «εξεταστές» δεν έδειξαν να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για την εξέταση της καρδιάς τους κατά τη διάρκεια των φυσικών διαδικασιών εξέτασης που εμφανίζονται συνήθως κατά τη διάρκεια αυτών των απαγωγών. Το ενδιαφέρον των εξωγήινων σχεδόν αποκλειστικά στρέφεται στην κοιλιακή χώρα του θύματος και στα γεννητικά όργανα. Υπάρχουν δε συχνά, επεμβάσεις που περιλαμβάνουν το κεφάλι και ειδικότερα τη ρινική κοιλότητα, τα μάτια και τα αυτιά. Επίσης περιστασιακά ακούμε για επεμβάσεις που έχουν να κάνουν με τα πόδια, τις μεγάλες αρθρώσεις και το ορθό. Αλλά ποτέ μα ποτέ, με τη καρδιά του απαχθέντος. Τι μπορούμε να συμπεράνουμε από αυτό, το μάλλον αλλόκοτο γεγονός;

Κατ’ αρχήν, σημαίνει πως το όργανο που εμείς θεωρούμε σε παγκόσμιο επίπεδο, ως το πλέον σημαντικό για τη ζωτικότητα και τη μακροζωία της ανθρώπινης φυλής, έχει προφανώς πολύ μικρό ενδιαφέρον για τους εξωγήινους, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Έχω δηλώσει από την αρχή της ενασχόλησής μου με τα συγκεκριμένα φαινόμενα, πως οι εξωγήινοι ακολουθούν στις απαγωγές αυτές ένα είδος «ημερήσιας διάταξης» που φαίνεται πως δεν περιλαμβάνει τη βελτίωση της γενικής ευημερίας και της υγείας των ανθρωπίνων θυμάτων τους στους στόχους του. Παρά το ότι είναι προφανές ότι οι εξωγήινοι δείχνουν κάποια μέριμνα ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι αρνητικές ψυχολογικές επιδράσεις που προκαλούνται από το γεγονός της απαγωγής, η βίαιη λήψη ανθρώπινου σπέρματος και ωαρίων φαίνεται πως γίνεται αποκλειστικά για το δικό τους όφελος παρά για το δικό μας. Τίποτε μέχρι στιγμής δεν έχει εξηγηθεί σε εμάς για τους λόγους ή τους σκοπούς αυτών των επεμβάσεων και σαφώς δεν έχουν πάρει την άδειά μας για αυτές τις ενέργειές τους. Οι εξωγήινοι παίρνουν απλά αυτό που θέλουν, αγνοώντας τα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και επιθυμίες μας.

Ένα δεύτερο συμπέρασμα που προκύπτει από την τόσο εμφανή απουσία αναφορών που να σχετίζονται με επεμβάσεις στην καρδιά, στις εκθέσεις για απαγωγή από UFO, έχει να κάνει με αυτήν ακριβώς την διαπίστωση για το αληθές των περιστατικών που έχουν περιγραφεί. Οι διάφοροι σκεπτικιστές και θεωρητικοί που ασχολούνται με την (συχνά από πολυθρόνας) εξέταση του ζητήματος των απαγωγών από UFO, οι οποίοι εκφέρουν όλες τις πιθανές ορθολογικές ερμηνείες για τα φαινόμενα αυτά, υποστηρίζουν συχνά ότι οι αφηγήσεις αυτές είναι φαντασίες. Τίποτα περισσότερο από φόβοι και ελπίδες που αναμειγνύουν την ανάκληση μίας καθημερινής ή κάπως ασυνήθιστης εμπειρίας με τη συναισθηματική αστάθεια των ανθρώπων που αφηγούνται τα γεγονότα που σχετίζονται με τις απαγωγές.

Ξέρουμε όλοι ότι τόσο ο κόσμος της φαντασίας όσο και ο κόσμος της πραγματικότητας είναι απίστευτα ποικιλόμορφοι και σύνθετοι κόσμοι, όσο και κάθε ανθρώπινο ον από μόνο του. Έτσι, εάν τα σενάρια απαγωγής από εξωγήινους αποτελούσαν μονάχα ένα προϊόν του απείρου φάσματος της ανθρώπινης φαντασίας, δε θα ήταν λογικό η καρδιά, το κοινώς αποδεκτό ανατομικό κέντρο μας, να εμφανίζεται αρκετά συχνά ως σημείο ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για τους εξεταστές, στις αφηγήσεις αυτές; Δε θα έπρεπε να συναντήσουμε πολυάριθμες ιστορίες που να αναφέρουν ακόμα και εγχειρήσεις στην καρδιά, πλαισιωμένες με έναν μυστηριώδη και με μεγάλη ποικιλία τεχνικό ιατρικό εξοπλισμό; Δε θα ήταν δύσκολο η φαντασία μας να δημιουργήσει έναν απεριόριστο κόσμο φανταστικών μηχανημάτων, που να περιλαμβάνουν εξωτικά στηθοσκόπια ή περίπλοκους ηλεκτροκαρδιογράφους, όλα αυτά για την εξωγήινη μελέτη της ανθρώπινης καρδιάς. Αλλά σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, τέτοιες φανταστικές εξετάσεις καρδιάς δεν έχουν αναφερθεί πουθενά. Στην πραγματικότητα, αναφορές στην ανθρώπινη καρδιά δεν εμφανίζονται ποτέ μα ποτέ στις αφηγήσεις αυτές.

Έτσι, ένας αντικειμενικός και ορθολογικός νους θα πρέπει στο σημείο αυτό να αναρωτηθεί: εάν όλες οι αναφορές που συνθέτουν το περίεργο φαινόμενο της απαγωγής από UFO είναι αποτέλεσμα της οποιασδήποτε είδους δράσης της φαντασίας, τότε γιατί από τις περιγραφές των απαγωγών απουσιάζει ως εξεταστικό αντικείμενο η καρδιά, που είναι το όργανο αυτό, το οποίο μας κάνει σε μεγαλύτερο βαθμό να ανησυχούμε υπό τις συνήθεις και πραγματικές ιατρικές συνθήκες;

Ο λόγος είναι προφανής: οι αναφορές για απαγωγές δεν είναι προϊόντα της φαντασίας των θυμάτων. Ανεξάρτητα εάν αυτή η ερμηνεία αρέσει ή όχι σε μερικούς, οι άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι έχουν πέσει θύματα απαγωγής από εξωγήινους, ανακαλούν στη μνήμη τους την απλή αλλά σοκαριστική αλήθεια ενός πραγματικού γεγονότος. Και επιπλέον οι αναφορές αυτές συνηγορούν σε αυτό που αναλύθηκε στις προηγούμενες παραγράφους, ότι δηλαδή, παρά το ενδιαφέρον των εξωγήινων για τη διαδικασία της αναπαραγωγής των ανθρώπων, φαίνεται πως το καρδιαγγειακό σύστημα τους αφήνει πλήρως αδιάφορους. Αυτό το σημείο καταρρίπτει κάθε σκεπτικιστικό ισχυρισμό που θέλει την φαντασία να παίζει κύριο ρόλο στην επινόηση όλων αυτών των αφηγήσεων.

Κι εδώ βρίσκεται ένας δυσάρεστος παραλληλισμός μεταξύ των δύο θεμάτων που υπήρξαν το κύριο αντικείμενο του παρόντος επιχειρήματος. Από τη μια μεριά υπάρχουν οι εξωγήινοι, που αδιαφορώντας για την γενική ή ακόμα περισσότερο την ψυχολογική υγεία των θυμάτων, τους χρησιμοποιούν ως «πειραματόζωα» για τους οποιουσδήποτε σκοπούς τους. Και από την άλλη, υπάρχουν κάποιοι σκεπτικιστές, που αντιμετωπίζοντας τους ανθρώπους αυτούς ως φαντασιόπληκτους – στην καλύτερη περίπτωση – ή ως ανθρώπους που δεν στέκουν καλά στον ψυχολογικό τομέα, είναι σαν να ασκούν κι αυτοί με τη σειρά τους ένα είδος ψυχολογικής βίας στους ανθρώπους αυτούς. Έτσι, εκτός από το ότι αγνοούν μία μεγάλη μερίδα ανθρώπων που ισχυρίζονται πως έχουν πράγματι αυτές τις εμπειρίες, «κλείνοντας ουσιαστικά τα μάτια» στο γεγονός αυτό, διεκδικούν τελικά περισσότερο και από τους εξωγήινους το να τους αποδοθεί ο χαρακτηρισμός του άκαρδου.

Τροφή, νερό και οι εξωγήινοι
Ένα από τα πιο αξιαγάπητα γνωρίσματά του ανθρώπου είναι η αστείρευτη ικανότητά του να ονειρεύεται, να φαντάζεται και να εφευρίσκει ολόκληρους φανταστικούς κόσμους. Και όμως η πρώτη ύλη που χρησιμοποιεί η φαντασία μας για να διαμορφώσει, να καθορίσει και να εξωραΐσει όλους αυτούς τους κόσμους που δημιουργεί, δεν είναι τίποτε άλλο από την καθημερινή ανθρώπινη εμπειρία. Δεν έχουμε κανέναν άλλο διαθέσιμο πόρο. Ανεξάρτητα από το πόσο εξωτικές είναι οι εικόνες και τα γεγονότα που δημιουργεί το μυαλό μας, αναγνωρίζουμε ακόμα τις ταπεινές αρχές τους στην πεζή, καθημερινή εμπειρία. Και δεδομένου ότι όλοι ξοδεύουμε πολύ χρόνο σε ορισμένες βασικές δραστηριότητες όπως η λήψη τροφής, ο ύπνος, το παιχνίδι και η ερωτική πράξη, κάποιες από αυτές τις δραστηριότητες θα έπρεπε φυσικά να εμφανιστούν στις ιστορίες που πλάθουμε με τη φαντασία μας. Αυτό το απλό γεγονός, αποκτά ιδιαίτερη σημασία εάν το επικαλεστούμε για να εξετάσουμε ιστορίες όπως αυτές που περιλαμβάνουν υποτιθέμενες απαγωγές ανθρώπων από εξωγήινους. Εάν οι ιστορίες αυτές δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά μεγάλες και λεπτομερείς φαντασιώσεις, θα ήταν φυσικό να περιμένουμε κάποιες από τις πιο κοινές ανθρώπινες δραστηριότητες να εμφανίζονται στις περιγραφές αυτές. Δηλαδή, θα περίμενε κανείς για παράδειγμα, ότι θα υπήρχαν επιμελείς περιγραφές για τα εξωγήινα τρόφιμα και ποτά, τις αποθήκες και γενικότερα τους χώρους τους.

Η ισχύς του ισχυρισμού αυτού μπορεί πολύ εύκολα να ελεγχθεί. Εγώ προσωπικά (ο Hopkins) και ο συνεργάτης μου ο Jacobs, ήμασταν παρόντες σε πάνω από χίλιες εξιστορήσεις για απαγωγή από UFO, που προήλθαν από περισσότερους από 400 ανθρώπους και έχουμε διαβάσει εκατοντάδες άλλες τέτοιες αναφορές. Υπήρξαν περιγραφές εξωγήινων που έτρωγαν ή έπιναν; Ούτε μία φορά δεν έχουμε συναντήσει μια τέτοια περιγραφή! Κουζίνες; Σκεύη μαγειρικής και τραπεζαρίες; Ποτέ, μέσα σε χιλιάδες αναφορές. Επιπλέον, δεν έχουμε συναντήσει ούτε μία περιγραφή, στην οποία κάποιος εξωγήινος να πλησιάζει το χέρι του στο στόμα του για οποιονδήποτε λόγο. Τα θύματα απαγωγής δεν έχουν ποτέ αναφέρει ότι τους προσφέρθηκε τροφή ή νερό ενώσω βρισκόντουσαν μέσα στο εξωγήινο σκάφος (αν και σε κάποιες περιπτώσεις έχει αναφερθεί πως τους ανάγκασαν να καταπιούν κάποιες ουσίες μέσα στο πλαίσιο των εξετάσεων που τους έκαναν). Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν δει κάποιο δοχείο ή συσκευή που να σχετίζεται με τη διανομή του νερού. Παρόλο που κάποιοι από αυτούς αναγκάστηκαν να καταπιούν κάποιο υγρό, δεν έχει κανείς τους αναφέρει πως και οι εξωγήινοι λάμβαναν επίσης κάποιο υγρό. Πρακτικά, τα θύματα απαγωγής δεν συμπεριλαμβάνουν καθόλου το νερό στην εξιστόρηση της εμπειρίας τους και κάποιοι από αυτούς ανέφεραν υπερβολική δίψα κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας τους.

Σύμφωνα με τις περισσότερες περιγραφές εξωγήινων, φαίνεται πως διαθέτουν κάποιο είδος στόματος – ή τουλάχιστον μία σχισμή που μοιάζει με στόμα στο σημείο που θα βρισκόταν ένα στόμα στον άνθρωπο – αλλά δεν μπορούμε να πούμε πως η λειτουργία του μοιάζει με αυτήν του ανθρώπινου στόματος. Σε σπάνιες περιπτώσεις που άνθρωποι οι οποίοι έχουν απαχθεί από εξωγήινους αναφέρουν κάποιο ανοιχτό στόμα, δε βλέπουν δόντια, σάλια ή γλώσσα. Στην ουσία, καμία από τις ανθρώπινες ανατομικές δομές που σχετίζονται με τη λήψη, ή την πέψη της τροφής δε φαίνεται να υπάρχει σ’ αυτούς. Μια ενδιαφέρουσα αναφορά σχετικά με το στοιχείο αυτό προέρχεται από την περιγραφή κάποιου που είχε πέσει θύμα απαγωγής τον Απρίλιο του 1989. Η Lynn Miller, η οποία είχε συζητήσει με τον David Jacobs 10 διαφορετικές ιστορίες που την είχαν απαγάγει, ήταν σε θέση να ρωτήσει τους απαγωγείς της μία απλή ερώτηση: «τρώτε;» Οι δύο μικρές φιγούρες που στεκόντουσαν δίπλα της χρειάστηκαν αρκετό διάστημα για να απαντήσουν και σύμφωνα με τη Lynn, ο ένας από αυτούς είπε τελικά: «Δε χρειαζόμαστε να καταναλώσουμε κάτι, όπως η ανθρώπινη τροφή». Η ακρίβεια αυτής της δήλωσης είναι αμφισβητήσιμη, όπως οτιδήποτε άλλο έχει αναφερθεί πως ειπώθηκε από εξωγήινους, αλλά τουλάχιστον συμφωνεί με όσα γνωρίζουμε ή υποθέτουμε για τα μορφολογικά τους χαρακτηριστικά.

Έχουμε επίσης πάρει συνέντευξη από πολλά μικρά παιδιά, για τα οποία η τροφή, το νερό και τα γλυκά έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Κανένα από αυτά δεν περιέγραψε ποτέ κάποιο εξωγήινο σνακ ή αναψυκτικό ή οποιασδήποτε άλλης μορφής φαγώσιμο. Εάν οι περιγραφές τους ήταν αποκυήματα της παιδικής φαντασίας, πολλά παιδιά θα είχαν επινοήσει και τέτοιες λεπτομέρειες. Σε όλες αυτές τις χιλιάδες αναφορές, η συνάφεια τέτοιων λεπτομερειών – σχετικά με το τι περιλαμβάνεται και τι αποκλείεται ολοσχερώς σε κάθε περιγραφή – συνηγορεί για την αντικειμενική τους αλήθεια. Η κοινή σε όλες τις περιγραφές απουσία λεπτομερειών που σχετίζονται με βασικά τμήματα της καθημερινής ζωής όπως η τροφή και το νερό, αποτελεί ένα δυνατό επιχείρημα στον ισχυρισμό ότι οι αναφορές αυτές δεν προέρχονται από τη φαντασία των ανθρώπων που τις διηγούνται. Τέλος, εάν ήταν φανταστικές, τότε σε ένα μεγάλο πλήθος τέτοιων αναφορών θα παρουσιάζονταν μία τεράστια ποικιλία ιδιαίτερα στις λεπτομέρειες, που θα έκαναν κάθε μία τέτοια ιστορία τελείως διαφορετική και προσωπική. Το ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, αποτελεί έναν λόγο που μας επιβάλλει να τις ξεχωρίσουμε μία προς μία από τον απείρως ποικιλόμορφο κόσμο της ανθρώπινης φαντασίας.

Που είναι τα «υπέρ-όπλα» των εξωγήινων;

Αν και γνωρίζουμε πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι μια πολεμοχαρής φύση, οι άνθρωποι φαίνεται πως είμαστε ακαταμάχητα γοητευμένοι από τα θανάσιμα όπλα. Τα μικρά αγόρια παίζουν με διαφόρων ειδών πιστόλια και σε πολλές γειτονιές ο πόλεμος είναι ένα αγαπημένο παιχνίδι παιδιών και εφήβων. Οι κινηματογραφικοί κακοποιοί είναι εξαιρετικά δημοφιλείς στο φιλοθεάμον κοινό και οι ήρωες τύπου Rambo και εξολοθρευτή, είναι ικανοί να γοητεύσουν μία μεγάλη μάζα ανθρώπων που τους παρακολουθούν στις περιπέτειές τους. Ιδιαίτερα δε, η σειρά των διαστημικών ταινιών Star Wars και οι παρόμοιες ταινίες, έχουν συντροφέψει πολλούς νέους και μεγαλύτερους στη φαντασία και στις οθόνες των κινηματογράφων και είχαν τεράστια επιτυχία, εν μέρει λόγω των θεαματικών λέιζερ όπλων, τόσο πολύ, που έχουν ξοδευτεί ακόμα και μεγάλα κρατικά κονδύλια για να μπορέσει να κατασκευαστεί ένα τέτοιο "εξωτικό" οπλικό σύστημα.

Όπως αναφέραμε και σε προηγούμενα σημεία, πηγή της φαντασίας είναι τα πράγματα με τα οποία ερχόμαστε σε επαφή στην καθημερινή μας ζωή. Έτσι τα όπλα, αποτελούν ένα πολύ συχνό τέτοιο στοιχείο, που βρίσκεται παρόν στα παιχνίδια, στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο, ακόμα και στους φόβους κάθε ανθρώπου, που σχετίζονται με την ασφάλειά του. Θα ήταν λοιπόν αναμενόμενο να συναντούσε κανείς αναφορές για περίεργα πιστόλια, ακτινοβόλα όπλα, λέιζερ και άλλες παραλλαγές τους, σε ένα μεγάλο ποσοστό περιγραφών που σχετίζονται με απαγωγές από UFO, εάν οι περιγραφές αυτές ήταν φανταστικές. Θα περίμενε έτσι κανείς, πως εάν δεν υπάρχουν τέτοιες αναφορές που σχετίζονται με όπλα που χρησιμοποιούν οι εξωγήινοι, η έλλειψη αυτού του φανταστικού στοιχείου, τις καθιστά πιο πιθανές να είναι αληθινές. Κάτι τέτοιο φαίνεται πράγματι να ισχύει με τις περιγραφές αυτών που ισχυρίζονται πως τους απήγαγαν UFO.

Μέσα σε ένα σύνολο που περιλαμβάνει πάνω από χίλιες εκθέσεις για απαγωγές από UFO, μόνο σε δύο τρεις από αυτές συνάντησα κάτι που φάνηκε στα θύματα ως κάποιο φορητό εξωγήινο όπλο. Εάν οι εκθέσεις αυτές ήταν φανταστικές, θα περίμενα να συναντήσω εκατοντάδες τέτοιες αναφορές. Ιδιαίτερα δε, εάν υπολογιστεί πως άνθρωποι με ζωηρή φαντασία, είναι επιρρεπείς στο να επηρεαστούν από κινηματογραφικές ταινίες και πολλές που αφορούν τα UFO, συμπεριλαμβάνουν κάποιου είδους εξωγήινα όπλα. Σε συνεργασία μου με τρεις αστυνομικούς και τρεις ανώτερους υπαλλήλους του στρατού, που μου εξέθεσαν τις εμπειρίες τους από την απαγωγή τους από UFO, σε καμία από τις εκθέσεις τους δεν περιγράφηκε η χρήση από τους εξωγήινους οποιουδήποτε είδους όπλου.

Στα περισσότερα σενάρια περιπέτειας και επιστημονικής φαντασίας στις ταινίες και στην τηλεόραση, έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε ανθρώπους να απειλούν άλλους ανθρώπους με όπλα, ιδιαίτερα δε όταν οι ταινίες πραγματεύονται ιστορίες με οποιουδήποτε είδους απαγωγές. Αντίθετα, στο τυπικό σενάριο απαγωγής από UFO, το θύμα περιγράφει ότι περπατά στο σκάφος χωρίς κάποιος να τον απειλεί. Οι εγκέφαλοι των θυμάτων φαίνεται πως ελέγχονται από τη θέληση των εξωγήινων, οι οργανισμοί τους παραλύουν και αυτός μοιάζει να είναι ο συνήθης τρόπος επιβολής τους.

Η φαντασία από την άλλη μεριά, από την ίδια της τη φύση, παράγει άγρια και διαφορετικά μεταξύ τους σενάρια. Θα μπορούσε κανείς εύκολα να φανταστεί, ένα εξωγήινο σκάφος να σταματά κάποια αυτοκίνητα και εξωγήινοι με ακτινοβόλα όπλα να αναγκάζουν τους επιβάτες να επιβιβαστούν στα προσγειωμένα σκάφη τους. Επίσης, θα ήταν αναμενόμενο να υπάρχουν ιστορίες σχετικές με επικίνδυνες διαφυγές από την αιχμαλωσία των εξωγήινων, ηρωικές μάχες μαζί τους, περιπετειώδη κυνηγητά και άλλα τέτοια, που μια ζωηρή φαντασία θα μπορούσε εύκολα να δημιουργήσει. Αλλά καμιά τέτοια ιστορία δεν έχουμε συναντήσει. Η κοινή μας λογική λέει λοιπόν, ότι η ανθρώπινη φαντασία δεν μπορεί να είναι η πηγή αυτών των αναφορών απαγωγής από UFO.


Esoterica.gr