Εδώ, πάντως, θα πρέ­πει να πούμε ότι υπάρχουν πολλοί τύποι χημι­κών αερίων σε επιθέσεις που έχουν εξαπολυθεί κατά καιρούς. Στο μακε­λειό της Μόσχας, για παράδειγμα, όπου πέ­θαναν περίπου 120 άτο­μα τον Οκτώβριο του 2002 η «δουλειά» έγινε ­(την εκτίμηση έκαναν ει­δικές δυνάμεις από ΗΠΑ και Γερμανία) με αέριο από το γνωστό αναισθη­τικό Φεντανύλ. Είπαμε, βέβαια, και για το αναισθητικό που χρησιμοποιούσε ο Ασαχάρα στα μέλη της αίρεσης. Και, μάλιστα, τότε οι ρωσικές αρχές είχαν δώσει ως αντίδοτο στους ασθενείς ομήρους που μεταφέρθη­καν στο νοσοκομείο το Ναξολόν. Ένα φάρμακο που είναι και αντίδοτο της ηρωίνης.

Στο σημείο αυτό ας δούμε τους τύπους χημικών όπλων:

1.      Αέρια μουστάρδας: Καίνε το δέρμα παράγοντας μεγάλες φυσαλίδες. Κατα­στρέφουν τα μάτια, τα κύττα­ρα του αίματος και την αναπνευστική οδό.

2.      Υδροκυάνιο: Ανήκει στην ομάδα των ουσιών που επιδρούν στο αίμα. Απορρο­φάται με την αναπνοή και ένα-έ­να τα ζωτικά όργανα παύουν να λειτουργούν μέσα σε ένα τέταρτο της ώρας.

3.      Δακρυγόνα: Εξουδετε­ρώνουν τον οργανισμό. Προ­καλούν προσωρινή ανικανό­τητα φυσιολο­γική ή ψυχολογική. Το άτομο είναι ανίκανο να λειτουργήσει κανονικά για ένα διάστημα.

4.      Σαρίν: Επιδρά στο νευρι­κό σύστημα. Πρόκειται για το αέριο που κατασκευάστηκε από τους ναζί. Μ’ αυτό κτύ­πησε ο Ασαχάρα στο Ναγκά­νο και το Τόκιο. Προκαλεί σπασμούς, κώμα και θάνατο από ασφυξία, αφού παραλύ­ουν οι μύες του αναπνευστι­κού συστήματος.

5.      Φωσγένιο: Συγκαταλέ­γεται στις αποπνικτικές ουσί­ες. Προκαλεί πρήξιμο στις μεμβράνες του αναπνευστι­κού. Οι πνεύμονες γεμίζουν νερό και το θύμα πεθαίνει α­πό πνιγμό.

6.      BZ: Προκαλεί ψυχογε­νείς διαταραχές. Καταστρέφει το νευρικό σύστημα και παρουσιάζεται απώλεια αι­σθήσεων και παράλυση.

Αυτοί είναι οι τύποι, τους οποίους τώρα γνωρίζετε κι εσείς. Όχι ότι αλλάζει κάτι αν τους γνωρίζουμε, αλλά ό,τι μαθαίνει κανείς καλό είναι.

Μπήκαμε στην τελική ευθεία. Κι όποιος δεν έχει χάσει ακόμα το μυαλό του, από την απίστευτη δράση του Ιάπωνα τυφλού γκουρού Ασαχάρα, τώρα δεν θα γλιτώσει. Βρισκόμαστε στα τέλη του 1994, λίγο πριν την διπλή επίθεση με τον σεισμό στο Κόμπε και τα αέρια στο μετρό. Ο Ασαχάρα είναι αποφασισμένος να κτυπήσει Είπαμε, λοιπόν, ό­τι είχε αγοράσει έναν ραδιοφωνικό σταθμό στο Βλαδιβοστόκ με 90.000 συνδρομητικά μέλη. Από εκεί έ­στειλε και το πρώτο μήνυμα με το οποίο σήμανε την επίθεση. Πότε;… Στις 30 Δεκεμβρίου του 1994 ο Ασαχάρα βγαίνει στον σταθμό και μεταδίδει ραδιοφωνικό μήνυμα σε όλα τα μέλη του και, μάλιστα, σε δυο γλώσσες (Ιαπωνικά, Αγγλικά). Τι είπε ο Ασαχάρα; Σύμφωνα με το σχετικό ηχητικό ντοκουμέντο, που παρουσιάστηκε μετ’ έπειτα στην δίκη, από ε­κείνη την εκπομπή ο Ασαχάρα είπε στους ακροατές του μια μέρα πριν μπει το…σωτήριον έτος 1995:

«Το 1995 έφτασε. Αυτό είναι το έτος του Αρμαγεδδώνα. Και η καταστροφή θα γίνει όταν ο Πλούτωνας εισέλθει στον Τοξότη. Αυτή η μέρα είναι η 17η Ιανουαρίου. Όχι μόνο θα γίνει καταστροφικός σεισμός στην Ιαπωνία, αλλά η περιοχή του Κόμπε θα ισοπεδωθεί. Θα προκληθεί τέτοιο χάος και αταξία που ο καθένας θα μπορεί να χρησιμοποιεί ανεξέλεγκτα τη βία…».

 

Το  ραδιοφωνικό μήνυμα της 30ης Δε­κεμβρίου 1994 από τον Ασαχάρα ολοκληρώθηκε ως εξής:  

«Όσοι από εσάς μας ακούτε να γνωρίζετε ότι το Αούμ έχει συγκεντρώσει φαγητό και νερό για να είναι πανέτοιμο να υποδεχθεί στο στρατηγείο του όσους έρθουν για να επιζήσουν της μεγάλης καταστροφής».

 

Όταν τελείωσε ο Ασαχάρα, το μικρόφω­νο πήρε ο αναγνωρισμένος από την επιστημονική κοινότητα της Ιαπωνίας, ο α­στροφυσικός Χιντέο Μουράι, ένας μικρόσωμος, ήσυχος φαινομενικά άνθρωπος, σκέτος σατανάς, από τα υψηλά στελέχη της αίρεσης του Αούμ, ο αρχηγός στις τρο­μοκρατικές επιθέσεις. Τι είπε ο Μουράι; Για διαβάστε:

«Όλοι οι οικισμοί του Αούμ παραπλεύ­ρως του βουνού Φουτζιγιάμα έχουν μετατραπεί σε στρατόπεδα για να αντιμετωπίσουν την καταστροφή. Οι Αμερικάνοι έκαναν την εισβολή σε Κουβέιτ - Ιράκ στις 17 Ιανουαρί­ου του 1991. Την χρονιά που φεύγει κτύ­πησαν την ίδια τους την χώρα με τον σεισμό στο Λος Άντζελες στις 17 Ιανουαρίου. Τώρα θα εξαπολύσουν σεισμική επίθεση κατά του Κόμπε την ίδια ημέρα…».

Το μήνυμα, δηλαδή, που περνάει από το Αούμ προς τους χιλιάδες πιστούς του εντός και εκτός Ιαπωνίας είναι ότι: «όλα αυτά τα κάνουν οι ΗΠΑ και ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας για να μας καταστρέψουν. Για να σωθείτε ελάτε σε μας…». Όπως εί­ναι ευνόητο γίνεται πανικός στους πολίτες.

Γι’ αυτό που θα πούμε τώρα δεν υπάρχει κάτι σχετικό στο κατηγορητήριο, όμως θα το αναφέρουμε. Αν κοιτάξουμε τους μεγά­λους σεισμούς του 20^ου αιώνα στην Ιαπωνία θα δούμε ότι από το 1900 ως το 1983 έχουν καταγραφεί οκτώ σεισμοί άνω των 7 Ρίχτερ. Το διάστημα, όμως, από Ια­νουάριο του 1993 ως και τον σεισμό στο Κόμπε το 1995, δηλαδή μέσα σε μόλις δυο χρόνια ακριβώς, έγιναν πέντε σεισμοί άνω των 7 Ρίχτερ (του Κόμπε ήταν ή 6,7 – 6,8 ή 7,2 Ρίχτερ σύμφωνα με τον γνωστό διχασμό των σοβαρότερων αστεροσκοπείων του πλανήτη).

Από τους 13, δηλαδή, μεγαλύτερους σει­σμούς της Ιαπωνίας σε 100 χρόνια, οι πέντε βάρεσαν μέσα σε μια διετία. Στην εποχή, δηλα­δή, που μεσουρανούσε ο Ασαχάρα και είχε ή­δη αποκτήσει τεχνογνωσία ανώτερη και του ί­διου του Εγκέλαδου. Συγκεκριμένα:

·         Στις 15-1­-1993 στο Κουσίρο του Χοκάιντο 7,8 Ρίχτερ.

·         Στις 12-8-1993 στο Οκουσίρι πάλι του Χοκάιντο 7,8.

·         Στις 4-10-1994 σεισμός 8,1 πάλι στο Χοκά­ιντο.

·         Στις 28-12-1994 (λίγα 24ωρα πριν το μήνυμα του Ασαχάρα) 7,5 την πόλη Χατσινόν.

·         Και στις 17-1-1995 ο σεισμός στο Κόμπε.

Απο­κλείεται κάποιοι από αυτούς τους σεισμούς να ήταν η τελική δοκιμή του Ασαχάρα για το κτύπημα στο Κόμπε; Προσωπικά, το θεωρώ πο­λύ πιθανό, αλλά επειδή δεν υπάρχει κάτι σχετικό στο κατη­γορητήριο κι επειδή εδώ ομιλούμε με στοιχεία, δεν λέω τίποτα άλλο…

Πράγματι, λοιπόν, στις 17 Ιανουαρίου 1995 γίνεται ο σεισμός στο Κόμπε. Με 6.433 νε­κρούς που θα ήταν ακόμα περισσότεροι αν κάποιοι δεν εί­χαν πάρει τα βουνά για να πάνε στο Αούμ. Ο Ασαχάρα αντιμε­τωπίζεται πλέον σαν θεός αφού είχε προβλέψει την καταστροφή (τώρα αν την έκανε σε συνεργαCIA με τους Αμερικάνους που είχαν στρατιωτική βάση δίπλα στο αρχηγείο του Ασαχάρα, αυτό δεν το ξέρουμε, διότι ο άν­θρωπος είχε σχέσεις και με μεγάλα μυαλά Ρώσικα και δεν το αναφέρει η δικογραφία!).

Το Κόμπε δεν κτυπήθηκε τυ­χαία αν λάβουμε υπ’ όψιν μας το μίσος του Ασαχάρα κατά του κατεστημένου από την εποχή που δεν πέρασε στο πα­νεπιστήμιο, αλλά και κατά των ευκατάστατων καλοβολεμέ­νων συντηρητικών της γιαπω­νέζικης κοινωνίας. Το Κόμπε, λοιπόν, βρίσκεται στη βόρεια ό­χθη του κόλπου της Οσάκα κι έχει πληθυσμό ενάμισι εκατομμύριο. Είναι πρωτεύουσα του νομού Χιόγκο και θεωρείται πνευματικό κέ­ντρο της Ιαπωνίας. Με δυο πα­νεπιστήμια και πολλά ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Διαθέ­τει φοβερές βίλες που ανήκουν στην αστική τάξη. Το Κόμπε, πάντως, είχε κα­ταστραφεί ξανά το 1945 έπειτα από ανηλεή βομβαρδισμό των Γερμανών. Και το 1995 γνώρι­σε τον σεισμό που πέρα από τα θύματα είχε και ζημιές ύψους 95 δις δολαρίων.

Μέχρι αυτό το σημείο, πά­ντως, η αστυνομία δεν έχει καμιά απόδειξη για να πιάσει τον Ασαχάρα, παρά μόνο ενδείξεις.  Αργότερα τα ΜΜΕ την κατηγόρησαν για αδράνεια. Λί­γες ημέρες μετά το σεισμό, στις 28 Φεβρουαρίου του 1995 αυτόπτης μάρτυς βλέπει τέσσερις άντρες να απαγάγουν στο Τόκιο έναν πάμπλουτο Γιαπωνέ­ζο, η αδερφή του οποίου ήταν μέλος του Αούμ. Η συγκεκριμένη πιστή είχε δώσει πάνω από 100.000 δολά­ρια στο Αούμ. Ο αδελφός της ε­ξαφανίζεται, λοιπόν, και από τον αυτόπτη μάρτυρα ειδοποιείται η αστυνομία. Μετά α­πό έρευνα καταλήγουν ότι και λόγω του μάρτυρα έχουν από­δειξη για πιστοποιημένο αδί­κημα έτσι ώστε να στραφούν ε­πιτέλους κατά του γκουρού και της αίρεσής του.

Ο Ασαχάρα, όμως, έχει ανθρώπους του παντού. Μέσα από την αστυνομία κάποιος τον ενημερώνει ότι: «Στις 22 Μαρτίου θα σας επιτεθούν στο αρχηγείο σας για να σας πιάσουν». Ο γκουρού βάρεσε συνα­γερμό και στις 20 Μαρτίου, δυο μέρες πριν την σύλληψη, γίνε­ται η επίθεση με το Σαρίν στο μετρό του Τόκιο…Σκοτώθηκαν επί τόπου 13 άνθρωποι ενώ άλλοι 6.500 μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο, εκ των οποίων περισσότεροι από 3.000 έμειναν παράλυτοι για όλη τους την ζωή. Συν τοις άλλοις η ιαπωνική ασφάλεια της χώρας δέχτηκε το μεγαλύτερο πλήγμα της ιστορίας της.

Η έρευνα που έγινε αργότερα από τις ΗΠΑ επεσήμανε πως αν οι επιστήμονες του Αούμ δεν ήξεραν ακριβώς τι κάνουν και πόσο αέριο διοχέτευαν στο μετρό τότε θα μιλούσαμε για τουλάχιστον 200.000 νεκρούς, Που σημαίνει ότι είχαν «κόψει» την δοσολογία για να πεθάνουν λίγοι.

Το κτύπημα στο μετρό έγινε ως εξής: Κουστουμαρισμένα μέλη του Αούμ συναντήθηκαν την ίδια ώρα σε κεντρική στά­ση, σα να λέμε στην Ομόνοια, μέσω διαφορετικών βαγονιών και δρομολογίων. Είχαν όλοι από μια κλειστή ομπρέλα στο χέρι τους. Την στιγμή της παράλληλης δράσης πήραν πρώτα αντίδοτο για το νευροπαραλυτικό, έριξαν στο έδαφός μια σφραγισμένη μικρή σακούλα με Σαρίν, τρύπησαν την σακού­λα με τη μύτη της ομπρέλας κι έφυγαν.

Η δράση της αστυνομίας, που τώρα ήξερε ποιος ήταν ο ένοχος, ήταν άμεση. 2.500 αστυνομικοί και στρατιώτες έκαναν έφοδο στο αρχηγείο του Αούμ στο βουνό Φουτζιγιάμα. Λίγες ώρες μετά, όμως, πιστοί του Αούμ δολοφονούσαν τον αστυνομικό διευθυ­ντή του Τόκιο.

Στις 23 Απριλίου 1995 η αστυνομία συλλαμβάνει τον υπουρ­γό επιστημών της αίρεσης Χιντέο Μουράι, που είχε ανακηρυ­χθεί σε άγιος από τον Ασαχάρα. Ο Μουράι ήταν κι ο εμπνευ­στής της επίθεσης. Αυτός δίνει όλες τις πληροφορίες στις αρχές για τα υψηλόβαθμα στελέχη του Αούμ, τα συστήματα πρόκλησης σεισμών, τις επιθέσεις με αέρια, τους εξοπλισμούς. Βγαίνοντας από την Γενική Αστυνομική Διεύθυνση του Τόκιο δολοφονείται κι αυτός από έναν Κορεατογιαπωνέζο που μετά απεδείχθη ότι δούλευε για τη μαφιόζικη οργάνωση Γιακούζα. Είχε χώσει προφανώς τα πλοκάμια του κι εκεί ο Ασαχάρα.

Ένας από τους επιζήσαντες της επίθεσης με το αέριο, που κατέθεσε στην αστυνομία, δολοφονείται με υδροκυά­νιο. Παράλληλα, υψηλόβαθμος της αίρεσης δίνει στην αστυ­νομία στις 12 Μάιου πολλά από τα μυστικά, πού θα βρουν, δηλαδή, το κρυμμένο ρώσικο ελικόπτερο, τα εργαστήρια κλπ.

Στις 16 Μαΐου 1995 συλλαμβάνεται ο Ασαχάρα. Κρυβόταν σε ένα τετραφωνικό μέτρο σ’ ένα κουβούκλιο πάνω - κάτω όπως ο Σαντάμ Χουσείν όταν είδαμε να τον συλλαμβάνουν οι Αμερικάνοι μέσα σε μια τρύπα. Ο γκουρού είχε μαζί του 100.000 δολάρια. Τίποτα άλλο. Το γήινο μέλλον του θρησκευτικού ηγέτη δεν φάνταζε πια τόσο λαμπρό. Η δίκη άρχισε ένα χρόνο μετά, τον Απρίλιο του 1996. Την πρώτη μέρα της δίκης βρέθηκαν 12.ΟΟΟ Ιάπωνες έξω από το δικαστήριο μήπως και είναι μέσα στους 100 τυχερούς της κλήρωσης για να δουν τη δίκη του αιώνα. Στην έναρξη της δίκης ο Ασαχάρα δήλωσε αθώος. Από τότε είπε όλες κι όλες τρεις λέξεις μέσα σε οκτώ χρόνια.

Τον Ιανουάριο του 2004 ολοκληρώθηκε η διαδικασία. Ο Ασαχάρα κρίθηκε ένοχος για 13 διαφορετικές κατηγορίες και καταδικάσθηκε με την εσχάτη των ποινών. Το ίδιο κι άλλα 11 υψηλόβαθμοι της αίρεσης. Ένοχοι με ελαφρύτερες ποινές κρίθηκαν άλλοι 172 άνθρωποι.

Στης 3 Ιανουαρίου 2005 η αστυνομία του Τόκιο γνωστοποίησε ότι ένας άντρας μέλος της αίρεσης Αούμ (η οποία αίρεση έχει ακόμα χιλιάδες ταγμένους οπαδούς και έχει φτάσει πια στα επίπεδα του…θρύλου σήμε­ρα), βρέθηκε νε­κρός στο σπίτι του μέσα στην μπανιέρα αφού είχε κάνει μπάνιο με ζεματιστό νερό. Κάτι που το συνήθιζαν τα μέλη του Αούμ. Να μένουν σε πολύ καυτό νερό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η αστυνομία ακόμα ερευνά τα αίτια θανάτου του.

Στις 6 Ιανουαρίου 2005 το δι­καστήριο του Τόκιο έδωσε χρόνο στην υπεράσπιση του Ασαχάρα μέχρι τον Αύ­γουστο του 2005 για να βρεθούν στοιχεί­α έτσι ώστε να εκδικαστεί η έφεση του γκουρού αυτού του άγριου θηρίου που εξευτέλισε ακόμα και τον Εγκέλαδο κι όχι μόνο. Και που δεν ξέρουμε ακόμα πόσους σεισμούς μπορεί να έστησε.

Ερώτηση: Αν ένας κοντός, χοντρός, τυφλός κι αμόρφωτος άνθρωπος που απλά γυάλιζε το μάτι του για λεφτά και δόξα έφτασε να κάνει αποδεδειγμένα τέτοια ζημιά στον πλανήτη και απέκτησε τόση δύ­ναμη ώστε να στήνει σεισμούς κατά παραγγελία, τότε πιστεύ­ετε πως δεν υπάρχουν άλλοι πιο «σάπιοι» στον πλανήτη με μεγαλύτερα εφόδια, περισσότε­ρα λεφτά, πλουσιότερη γνώση και πιο ισχυρές πλάτες για να κάνουν ό,τι γουστάρουν τα σάπια και χαλασμένα μυαλά τους;

Νομίζετε ότι τελειώσαμε με τον Ασαχάρα; Έχει και συνέχεια η ιστορία. Τι συνέχεια; Στις 17 Ιανουαρίου 1995 είχε κάνει ο Ασαχάρα τον τεχνητό σεισμό στο Κόμπε και στις 20 Μαρτίου 1995 είχε κάνει την πολύνεκρη επίθεση με το δηλητηριώδες αέριο Σαρίν στο μετρό του Τόκιο. Ας σημειώσουμε εδώ ότι ο σεισμός στο Κόμπε ήταν ο πιο πολύνεκρος της πρόσφατης Ιαπωνικής Ιστορίας με θύματα πάνω από 6.400 ανθρώπους.

Και στις 20 Μαρτίου 2005 έκλεισαν 10 χρόνια από την επίθεση στο μετρό του Τόκιο. Ε, δεν θα το γιόρταζε ο Ασαχάρα; Ο οποίος, βέβαια, μπορεί να είναι στη φυλακή και μάλιστα σε άθλια κατάσταση, αλλά η αίρεση Αούμ συνεχίζει να δουλεύει κανονικά. Έστω κι αν έχει μεταλλαχθεί. Έχει δηλαδή φορέσει έναν άλλο μανδύα για να μην προκαλεί. Και ποιο είναι το δεδομένο για κάθε γκουρού; Ότι έχει μαθητές. Πιστούς μαθητές. Ταγμένους. Γκουρού χωρίς μαθητές δεν υπάρχει. Πώς, λοιπόν, θα ήταν δυνατόν ο Ασαχάρα να μην έ­χει μαθητές; Και ο μαθητής ακόμα και στην φυλακή ή στον άλλον κόσμο να πάει ο γκουρού του, θα το κάνει το χρέος του. Οι μισοί, άλλως τε, και παραπάνω από τους έμπιστους του Ασαχάρα είναι έξω από τη φυλακή. Διότι δεν δούλευαν όλοι στο φανερό. Υπήρχαν και αυτοί που δούλευαν στα σκοτάδια.

Και αυτοί που είναι τώρα ε­κτός στενής έχουν όλη την τεχνογνωσία στα χέρια τους. Έπρεπε, λοιπόν, με κά­ποιον τρόπο να εορτασθεί η επέτειος της αίρεσης Α­ούμ για τα 10 χρόνια από το μεγαλύτερο τρομοκρα­τικό κτύπημα που έχει γίνει ποτέ στην Ιαπωνία. Το Σα­ρίν στο μετρό, δηλαδή. Κι ο Εγκέλαδος το έκανε πάλι το…θαύμα του.

Πριν καλά, καλά φτάσει μεσημέρι Κυριακής, 20 Μαρτίου 2005, έγινε σεισμός στην Ιαπωνία. Στις 10.30 το πρωί. Πόσο; Τι πόσο; Στα 7 Ρίχτερ. Όσο και του Κόμπε που άλλοι έλεγαν 6,8 άλλοι 7,2 Ρίχτερ. Στην μέση το καρπούζι. Ποιο Μπαμ, δη­λαδή, στο Ιράν και ποια Ιν­δονησία;

Κι άρχισαν στα δελτία να δείχνουν ει­κόνες από τον σεισμό. Κάτι πιτσιρίκια να πηγαίνουν πέ­ρα - δώθε μέσα στα κτίρια. Και την ώρα που όλα τα κορόι­δα έκαναν αφιερώματα στα ΜΜΕ όλου του κόσμου για τα 10 χρόνια από το Σαρίν στο μετρό, ο Ασαχά­ρα ξανακτυπούσε. Φοβερό δεν είναι αυτό; Άλλοι, λοιπόν, ρίχνουν βεγγαλικά στις επετείους, άλλοι πηγαίνουν σε μια ταβέρνα με την παρέα τους κι άλλοι το γιορτάζουν με σει­σμούς. Η αίρεση Αούμ ζει, δηλαδή. Και στην περιοχή που έγινε ο σεισμός έχει να κτυπήσει ο Εγκέλαδος εδώ και 300 χρόνια. Και ξύ­πνησε το θηρίο μετά από τρεις αιώνες πάνω στην γιορτή του Ασαχάρα. Ε, δεν γίνονται αυτά.

Ο Σόκο, βέβαια, έχει τα μαύρα του τα χάλια. Τον έχει κτυπήσει αρρώστια στο κεφάλι μ’ όλα αυτά που έπαιρνε. Οι παρενέργειες, δηλαδή. Με νεύματα και με κουνήματα στα χείλη γίνεται πια η συνεννόηση. Και όταν μπορούσε, όμως, να ομιλεί παλαιότερα, σάμπως μίλαγε; Οι μαθητές του, πά­ντως, δεν τον ξεχνούν. Διότι είναι και το άλλο. Ετοιμάζεται δικαστική επιτροπή για την έφεση στην Ιαπωνία. Και πρέπει να πέσει η ποινή του. Και, βέ­βαια, ρίχνονται τώρα οι προειδοποιητικές βολές από τα μαθητούδια. Στο ίδιο μοτίβο όπως και πριν.

Τελικά βέβαια, απορρίφθηκε η έφεση και αναμένεται η εκτέλεσή του!

Και μιας και λέμε για Ιαπωνία, από το 1996 και μετά, δη­λαδή στην μετά Ασαχάρα εποχή βγαίνουν τα καλύτερα θρίλερ στον κόσμο από τους σχιστομάτηδες. Και δεν ομιλούμε μόνο για το Μπάτλ Ρουαγιάλ το 2000 όπου μέσα γίνεται σαφές ότι υπάρχει τρομερή κόντρα γενεών, δηλαδή μεταξύ πατεράδων και παιδιών, όπου ακριβώς σ’ αυτή την κόντρα πάτησε ο Ασαχάρα για να βρει πελάτες.

Ομιλούμε για ταινίες άρρωστες. Σε πιάνει το στομάχι σου. Δένεται κόμπος. Βγάζουν, δηλαδή, οι ταινίες από μέσα τους όλη την παραφροσύνη και Ασαχαροσύνη της σημερινής αυτοκτονικής Ιαπωνίας. Κι όλα αυτά άρχισαν α­πό το 1996 και μετά. Από την στιγμή που τελείωσε το έρ­γο Ασαχάρα από το οποίο συγκλονίστηκε κι επηρεάστηκε όλη η Ιαπωνία.