Τώρα που πήραμε ένα μικρό δείγμα για το πόσο σοφά έχει δημιουργήσει τα πάντα πάνω στον πλανήτη η Φύση, ας επιστρέψουμε στα «κατορθώματα» του ανθρώπου. Ομιλούσαμε για τους σεισμούς. Και είχαμε πει ότι ο άνθρωπος μπορεί να έχει προκαλέσει διάφορους σεισμούς με τους βομβαρδισμούς ή τις πυρηνικές δοκιμές. Μήπως, όμως, κάποιοι έχουν βρει τον τρόπο να προκαλούν σεισμούς και με άλλα μέσα; Διότι στους κύκλους των «βαρεμένων» και των «περίεργων» αυτό κυκλοφορεί!!!

Θέλετε την γνώμη μου ή προτιμάτε να πούμε μια ιστορία για πρόκληση τεχνητού σεισμού (και όχι μόνο ενός όπως θα δούμε) για τον οποίο δικάστηκε και ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΣΧΑΤΗ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ ο δημιουργός του, ώστε να βγάλετε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας; Τώρα οι έξυπνοι μπορεί να αμφιβάλουν ή να θεωρούν εξωπραγματικό ένα τέτοιο γεγονός. Οι πονηροί και «ψαγμένοι» σιωπούν! Και καλά κάνουν.

Όλο το μυστικό ποιο είναι; Ποιος είναι ο πρώτος στόχος της φάρας; (Ποια είναι η φάρα; ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΦΑΡΑ). Να γίνει ο πλανήτης μια μαριονέτα. Κατ’ αρχήν, πρέπει να μειωθεί ο πληθυ­σμός. Πάση θυσία. Όχι, δη­λαδή, μόνο να ελεγχθεί σωματικά και, κυρίως, εγκε­φαλικά, αλλά να μειωθεί και στη συνέχεια να απλωθεί. Να υπάρχει μια σχετική ισορρο­πία κατοίκων ανά τετραγωνι­κό χιλιόμετρο. Έτσι τους βο­λεύει καλύτερα. Ποιους; «Μα φυσικά τους Αμερικάνους», θα πείτε. Κι εγώ απαντώ: «Έτσι νομίζετε». Ποιοι Αμερικάνοι μωρέ; Μαριονέτες είναι κι αυτοί. Πιόνια όπως τα πιόνια στο σκάκι που τα κουνά και τα κατευθύνει όπως θέλει ο κάθε παίκτης. Έστω βασιλικά πιόνια, όχι στρατιώτες, αλλά πιόνια.

Ας αφήσουμε στην ησυχία τους (προς το παρόν) αυτούς που κινούν τα πιόνια και τις μαριονέτες για να εξετάσουμε ορισμένα γεγονότα:

·         26 Δεκεμβρίου 2003, πο­λύνεκρος σεισμός στο Μπαμ του Ιράν.

·         26 Δεκεμβρίου 2004, πολύνεκρος σεισμός στην Ινδονησία.

Αυτά κι άλλα πολλά περί…HAARP που λέγαμε  νωρίτερα. Σύμπτωση οι ημερομηνίες των δύο σεισμών; Σύμφωνοι!!! Σύ­μπτωση λέω κι εγώ. Μην παρεξηγηθούμε άνευ λόγου κι αιτίας. Ούτε να βλέπουμε παντού συνωμοσίες. Στο κάτω-κάτω της γραφής μέσα στην Ιστο­ρία της ανθρωπότητας τόσους αιώνες, τόσες χιλιε­τίες θα λέγαμε καλύτερα, μια φορά σίγουρα θα έχουν γίνει δυο σεισμοί με διαφορά ακριβώς ενός χρόνου. Μια, όμως. Όχι παραπάνω. Διότι μόνο τότε ομιλούμε για σύμπτωση. Έτσι δεν είναι; Αν, δηλαδή, το 1200 μ.Χ. έγινε ένας σει­σμός και το 1201 την ίδια ημερομηνία, άλλος ένας, μακαρίζουμε τους νεκρούς και πιάνουμε άλλο θέμα, αφήνοντας τους σεισμούς στην…ησυχία τους.

Επειδή, όμως, έχω να πω και κάτι άλλο, καλύτερα να κρατήσουμε μια πισινή:

·         17 Ιανουαρίου 1994, σει­σμός στο Λος Άντζελες, 6,8 Ρίχτερ, στις 4.30 π.μ.

·         17 Ιaνουaρίου 1995, σει­σμός στο Κόμπε Ιαπωνίας, 6,8 Ρίχτερ, στις 5.46 π.μ.

Όσον αφορά το μέγεθος των σεισμών, άλλος λέει 7,2 στο Κόμπε, άλλος 6,7 στο Λος Άντζελες. Είθισται να υπάρχουν διαφορές στη μέτρηση των σεισμών, αλλά οι πιο έγκυροι κατέληξαν στο 6,8 Ρίχτερ. Κι όταν λέμε πιο έγκυροι εννο­ούμε οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι.

Και 17 Ιανουαρίου, και 6,8 Ρίχτερ και πάνω-κάτω ίδια ώρα; Που σημαίνει ότι, είτε ο Εγκέλα­δος είναι τζέντλεμαν στο ραντεβού του, είτε μας περνούν ένα μήνυμα ότι: «κοιτάξτε, παιδιά, έχουμε κι αυτό το όπλο στα χέρια μας…».

Κό­μπε Ιαπωνίας, λοιπόν. Δεν ομιλούμε για Λος Άντζελες που είχε ελάχιστα θύματα. Διότι στο Λος Άντζελες λόγω του ρήγματος του Αγ. Ανδρέα έχουν λάβει τα μέτρα τους. Υπάρχει παράδοση, όπως και οι Ιάπωνες έχουν φτιάξει μεγάλη αντισεισμική ιστορία. Ειδικά μετά το Κόμπε. Οι γέφυρες στο Λος Άντζελες ήταν που έπαθαν τη μεγάλη ζημιά. Σαν ακορντεόν πήγαιναν. Και οι εικόνες που μας έχουν μείνει είναι με κάτι κατεστραμμένα αυτοκίνητα.

Στο Κόμπε, όμως, πέθα­ναν 6.433 άνθρωποι. Και τό­τε, το 1995, ήταν η πρώτη φορά που είδαμε εικόνες «ζωντανά» από έναν σεισμό. Μέσα σε κάτι κτίρια, δηλαδή, όπου οι κάμερες κατέγραφαν τη Γη που άνοιγε να τους καταπιεί όλους.

Σόκο Ασαχάρα. Τον γνω­ρίζετε τον κύριο; Ομιλούμε για έναν Γκουρού. Επίσημα αναγνωρισμένος ο τίτλος του. Έτσι τον αποκαλούν όλα τα σοβαρά ξένα ΜΜΕ. Γκουρού. Σε τι πράγμα; Στο ντοπάρισμα του μυαλού. Αυτό έκανε. Ντόπαρε τους εγκεφάλους των οπαδών του και θέριζε κόσμο…

Ο Σόκο Ασαχάρα κτύπησε και το 1994 και το 1995. Την πρώτη φορά στο Ναγκάνο με επτά θύματα και την δεύτερη στο μετρό του Τόκιο το 1995. Λέμε για τό­τε που έριξε το νευροπαραλυ­τικό αέριο Σαρίν και τους έφαγε μπαμπέσικα τους Ιά­πωνες. Με χιλιά­δες νεκρούς και  τραυματίες.

Κάποια στιγμή τον συνέλαβαν τον αρχηγό της αίρεσης «Αούμ Σίνρι Κίο», τον Γκουρού Ασαχάρα. Πού τον συνέλαβαν; Στο υπερπολυτελές και υπερεξοπλισμένο χημικό του εργοστάσιο στα Φίτζι. Ε­πειδή, όμως, το δικονομικό σύστημα στην Ιαπωνία είναι χειρότερο από το δικό μας η δίκη κράτησε οκτώ ολόκληρα χρόνια. Μέχρι, δηλαδή, που καταδικάστηκε σε θάνα­το το 2003 τέτοια εποχή για 13 εγκληματικές - τρομοκρατικές ενέργειες. Έκανε έ­φεση, όμως, οπότε φέξε μου και γλίστρησα πότε θα τελειώσει αυτή η ιστορία.

Τυφλός είναι ο Ασαχάρα. Δεν βλέπει, δηλαδή, ο Γκουρού, ο οποίος έχει τρομερό ρεύμα στην Ιαπωνία. «Να τον απαγχονίσουμε» ήταν η πρό­ταση των εισαγγελέων. Τσιμουδιά  ο Ασαχάρα, ο οποίος ζή­τημα να έβγαλε τρεις λέξεις από το στόμα του αυτά τα ο­κτώ χρόνια που διήρκεσε η δίκη. Κι αυτές, όμως, τις λέξεις που είπε δεν τις κατάλαβε κανείς. Όχι μόνο τυφλός ο Γκουρού, αλλά κι ε­σκεμμένα μουγκός. Σα να του έκοψαν τη γλώσσα. Ίσως το έχετε ακούσει ή το γνωρίζεται ότι οι σοβαροί Γκουρού σπανίως ομιλούν. Εργάζονται με πολύ μεγάλη, ύψιστη συνωμοτικότητα. Κι ο Ασαχάρα είναι ένας από τους κλασικότερους Γκουρού του 20ου αιώνα. Έτσι θα περάσει στην Ιστορία.

Ας δούμε τώρα, τι είχε αποκαλύψει πρώτο το εβδομαδιαίο αμερικάνικο Νιου Γιόρκερ το 1996, στο πρώτο τεύχος Απριλίου: «Ο επικεφαλής του τυφλού κτυπήματος στο μετρό του Τόκιο, ο Σόκο Ασαχάρα, κατη­γορείται από τις ιαπωνικές αρχές και για την πρόκληση του σει­σμού στο Κόμπε τον Ιανουάριο του 1995. Μετά την σχετική έρευ­να που έγινε του απαγγέλθηκαν κατηγορίες και γι’ αυτό». Επί λέξει αυτό είχε γραφεί, όταν ξεκινούσε η δίκη του Ασαχάρα. Κι όχι από όποιον κι ό­ποιον, αλλά από το Νιου Γιόρκερ. Από ένα πάρα πολύ έγκυρο περιοδικό, δηλα­δή.

Μέσα στο κατηγορητήριο του γκουρού υπήρχε και η κατηγορία για πρόκληση σεισμού. Ότι, δηλαδή, διέθετε έναν ειδικό και πλήρως τεχνολογικά προηγμέ­νο εξοπλισμό, που προερχόταν από την  Αμερική, τελευταίας γενιάς. Μηχανισμό τέλος πάντων, βασισμένο πάνω στην λογική των πειραμάτων του Τέ­σλα, με τον οποίο προκλήθηκε το μακελειό στο Κόμπε!!!

Είναι η πρώτη φορά που μέσα σε ένα κατηγορητήριο κάποιου ανθρώπου μπήκε ο τεχνητός σεισμός. Και το φοβερό είναι ότι και το Νιου Γιόρκερ το πέρασε τότε στα ψιλά. Το ίδιο και στην Ιαπωνί­α. Και είναι κατανοητό αυτό. Το ότι ένας μουρλός πάει και ρίχνει αέριο στο μετρό, το καταλαβαίνουν και οι θείτσες. Είναι κάτι που γίνεται, δηλαδή, κάτι εφικτό. Κι έχει ξαναγίνει και θα ξανασυμβεί. Το να πεις, όμως, ότι έκανε αυτός ο μουρλός τεχνητό σει­σμό (έτσι και το καταλάβουν και οι θείτσες) τότε, είτε θα ξεσπάσει τρίτος παγκόσμιος πόλεμος η θα πρέπει να πάρουν όλοι τα βουνά (κι ο Βούδας να βάλει το χέρι του!!!).

Όταν λέμε για Ασαχάρα ομιλούμε για μεγάλη ιστορία. Κι ακόμα πιο μεγάλη ιστορία έγινε μέσα από την δίκη ο εκπρόσωπος τύπου του Ασαχάρα. Αυτός είναι ο καθοδηγητής ή πιο σωστά ο Γκουρού του Γκουρού Ασαχάρα. Ένας πιτσιρικάς στην ηλικία, γύρω στα 25 τότε, ο Φουμιχίρο Τζόγιου, με μάστερ ηλεκτρονικής επικοινωνίας, είναι σήμερα το είδωλο της γιαπωνέζικης νεολαίας. Όπως το ακούτε. Σήμερα στην Ιαπωνία είναι το Νο1 ίνδαλμα της νε­ολαίας τους. Η οποία νεολαία είναι πανκ, αυτοκτονική, ακραία. Ο Κομπέιν των Νιρβάνα είναι για τους σχιστομάτηδες νεολαίους ο εκπρόσωπος τύπου του Ασαχάρα. Μέχρι και με μπλουζάκια με τη φάτσα του κυκλοφορούν.

Ο μαγνήτης της νεολαίας είναι ο εκπρόσωπος τύπου που έ­φτιαξε τρομερή επικοινωνιακή πολιτική μέσα από την οκταετή δί­κη. Τρομερό ρεύμα έχει φτιάξει. Ειδι­κά στη ροκ νεολαία κάνει θραύση. Και η Ιαπωνία είναι από εκείνες τις χώρες που παίζει πολύ το ροκ. Ο Τύπος, βέβαια, τον αντιμετωπίζει μετά φόβου και πάθους όπως φυσικά και τον Ασαχάρα. Και στην Ιαπωνία και στην Αμερική. Και η αλήθεια είναι πως πρόκειται για πολύ περίπλοκο πράγ­μα. Τον ξεσκίζουν μεν, αλλά με δέος δε.

Ας αφήσουμε για λίγο τους Ιάπωνες Γκουρού, για να ξαναδούμε λίγο το HAARP. Ομιλούμε για το HAARP ένα από τα μαγαζιά ελέγ­χου του μαγνητικού πεδίου με δυο βάσεις. Μια φανερή στην Α­λάσκα και μια κρυφή εδώ στη μεσόγειο (ίσως…στην Κύπρο).

Το HAARP όπως είδαμε σε προηγούμενο άρθρο πήρε το όνομά του από τις Άρπυιες. Ακουστικά όμως θυμίζει την άρπα, το γνωστό μουσικό όργανο. Παρεμπιπτόντως και η DARPA (άλλη μια «υπηρεσία» των Αμερικανών που φροντίζει τεχνολογικά για το μέλλον μας… για το καλό μας) έχει μέσα της…άρπα! Η άρπα θεωρείται ως το απόλυτο μουσικό όργανο συντονι­σμού. Κοντά 50 χορδές έχει με διαφορετικές γωνίες η καθεμία. Έτσι και συντονιστούν οι παλμι­κές κινήσεις σε όλα αυτά τα ατσάλια γίνεται κόλαση. Κοσμογονία. Αν κτυπήσετε δυο χορδές στην κιθάρα, μετά από λίγο σβήνει ο ήχος, ενώ αν τραβήξετε μια… πενιά στην άρ­πα και την αφήσετε, μπορεί να βγάζει ήχο για κανένα μισάωρο.

Η άρπα, λοιπόν. Αυτό είναι το εργαλείο συντονισμού στην μουσική. Η οποία άρπα δεν χρειάζεται υποστηρικτικό όργα­νο για να κάνει τη δουλειά της. Και το πιάνο μπορεί να κάνει παρόμοιο συντονισμό, αλλά μό­νο αν πατήσεις το πεντάλ Που ουσιαστικά έτσι μετατρέπεται το σύστημα του οργάνου σε «άρπα»…

Φαντασθείτε ότι το μαγνη­τικό πεδίο της γης είναι σαν μια κιθάρα. Και μια χορδή έτσι και την τραβήξετε πάλλεται στο μα­γνητικό πεδίο. Όταν πάλλεται δημιουργεί ταλαντώσεις. Όταν πάλλονται δυο και τρεις διαφο­ρετικές χορδές, τι έχουμε; Αναλόγως που θα πατήσετε την τα­στιέρα της κιθάρας βιάζετε και τις ανάλογες συγχορδίες. Τα ακόρντα, δηλαδή. Τυφώνες, πλημμύρες που δεν τις προβλέ­πει κανείς, χιονοπτώσεις βαρβάτες σαν κι αυτές που ρίχνει τώρα όχι τόσο στη Βόρεια αλλά στη… Νότια Ευρώπη, τσουνά­μια, ό,τι τραβάει η ψυχή σας. Α­ναλόγως ποια συγχορδία θέλετε να παίξετε και τι ήχο να βγάλετε.

Η συγχώνευση λοιπόν αυτών των ταλαντώσεων μπορούν να κουμαντάρουν, να επηρεά­ζουν, το μαγνητικό πεδίο της γης. Καλώς βγήκε HAARP το ένα μαγαζί και DARPA το άλλο. Κι αν μπορεί ο κάθε τυφλός γκουρού να κάνει σεισμό, όπως κατηγορήθηκε ε­πισήμως, φαντάσου τι μπορεί να σου κάνει ένα οργανωμένο μαγαζί απόλυτα μυστικής επι­στήμης. «Κάνε τον πόνο σου άρπα και γέλασε και σβήσου» που έγρα­φε και ο Καρυωτάκης...

Μυρωδιά δεν έχει πάρει ο Έλληνας. Και πώς να πάρει; Για μένα, δηλαδή, καλύτερα έτσι. Γιατί να γνωρίζουν όλοι οι Έλληνες; Αφήστε να γνωρίζουν μόνο λίγοι. Για ποιο λόγο να πέφτει για ύ­πνο ο κόσμος και να έχει εφιάλτες; Καλά δεν κοιμάται μέχρι τώρα; Του φτάνουν οι εφιάλτες της καθημερινής ζωής. Γιατί να προσθέσει κι άλλους; Διότι αυτά που γίνονται είναι πέρα από κάθε φαντασία.

Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια περί­πτωση «Πείραμα της Φιλαδέλφεια» που ο κάθε «ειδικός» λέει το μακρύ του και το κοντό του δίχως να γνωρίζει. Ούτε με το αν έγινε σεισμός και τσουνάμι η σκέτο τσουνάμι που λένε οι μη έχοντες επαφή με το αντικείμε­νο. Εδώ ομιλούν τα στοιχεία. Η πραγματικό­τητα. Που έτσι και αντιληφθούμε τι συμ­βαίνει θα πάρουμε τα βουνά. Είναι επικίνδυνα πράγματα αυτά.

Εδώ ομιλούμε για τον Νο1 Γκουρού του 20^ου αιώνα. Σόκο Ασαχάρα. Ο αρχηγός της αίρέσης - γίγας - τρόμος Αούμ Σίνρι Κίο. Ποιος Χίτλερ και πράσινα άλογα; Αυτός έπιασε μαλάκες 40 εκατομμύρια ανθρώπους και πήγε να κάνει ό,τι έκανε. Ο άλλος, ο Γιαπωνέζος, ο Γκουρού ο ορίντζιναλ, αιχμαλώτισε 130 εκατομμύρια κίτρινους κι άλλους τόσους εκτός Ιαπωνί­ας. Κι από σκληρότητα, κι από ωμότητα δί­χως αντίπαλο. Από μαγνητισμό; Ο Νο1. Δεν έχει ξαναπεράσει τέτοιο πράγμα. Και μα­γνήτιζε δίχως να κοιτάζει καν τα μάτια, διότι ο γκουρού ήταν τυφλός. Τι αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά; Ότι ο οποιοσδήποτε λαός μπορεί να φυλα­κιστεί από ένα θηρίο της φύσης.

Ειλικρινά δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Τώρα θα μου πείτε: «καλά ρε φίλε, έγραψες τόσες σελίδες κι ακόμα δεν ξέρεις πώς να αρχίσεις; Πλάκα μας κάνεις». Είπαμε ότι είμαι αδιόρθωτος χαβαλετζής και λίγο φαφλατάς! Τί να κάνουμε;; Τέλος πάντων!

Κατ’ αρχήν, ομιλούμε για ντοκουμέντα. Για τα αέρια που έπεσαν στο Τόκιο, για τον σεισμό που σκότωσε πάνω από 6.000 κόσμο στο Κόμπε, για δολοφονίες, για ντοπάρισμα ψυχικό κα σωματικό, για οπλικά συστήματα, για ό,τι θέλετε. Κι έπαιξε όχι με κάποιο κράτος από πίσω του, αλλά ιδιωτικά. Με την χρηματοδό­τηση των μελών του. Εταιρεία λαϊκής βά­σης είχε κάνει τη θρησκεία του. Την προσωπική, την ιδιωτική του θρησκεία.

Όλα αυτά που γράφω είναι, μέσα από το κατηγορητήριο στην οκτάχρονη δίκη που έγινε για την αίρεση. Και βάσει αυτών των στοιχείων καταδικάστηκε το 2004 ο Ασαχά­ρα κι άλλοι 11, από τους 189 καταδικασθέ­ντες, στην εσχάτη των ποινών στην δίκη που κράτησε τόσα χρόνια με σωρεία κατηγοριών. Και τώρα εκκρεμεί η έφεση.

Διαβάστε, λοιπόν, για να γνωρίσετε ό,τι ΚΑΝΕΙΣ άλλος δεν σας έχει πει στην Ελλάδα. Και θα τα πούμε όλα. Για το πώς προκάλεσε τεχνητό σεισμό, πως ενήργησε σαν τον Οσάμα αλλά πριν από τον Οσάμα, στο πως έριξε τα αέρια, πως ντόπαρε τα μέλη του, τι συνεργασίες είχε με Ρωσία, πως οικονόμησε. Τέλος πάντων. Όπως την βρίσκει ο καθένας.

Ας ξεκινήσουμε από την αρχή για να έχουμε και μια σειρά. Και θα ξεκινήσουμε ελαφρά, απαλά σαν τις κινηματογραφικές ταινίες. Μετά το έργο γίνεται θρίλερ. Οπότε τώρα φτιάχνουμε το απαραίτητο υπόβαθρο για να έρθει το σασπένς στην ώ­ρα του και να ολοκληρώσουμε σωστά το παζλ…

Ο Σόκο Ασαχάρα, λοιπόν, ο γκουρού των γκουρού, γεννήθηκε στις 2 Μαρτίου του 1955. Το πραγματικό του όνομα ήταν Κιζούο Ματσουμότο. Ένα προλεταριακό όνομα στα γιαπωνέζικα. Που σημαίνει ότι δεν πας μπροστά στην Ιαπωνία με τέτοιο ονοματεπώνυμο. Δεν δείχνει ότι προέρχεσαι από τζάκι. Ο Ασαχάρα ήταν το τέταρτο παιδί πάμφτωχης οικογένειας. Έχασε την όρασή του από γλαύ­κωμα σε ηλικία πέντε ετών και σύμφωνα με τα έθιμα της χώρας η αγροτική οικογένειά του υποχρεώθηκε να τον αφήσει σε ηλικία 6 ετών σε σχολή τυφλών. Εκεί τον παράτησαν δηλαδή. Από τότε δεν ξανασυνάντησε ποτέ την οικογέ­νειά του.

Από το ένα του μάτι δεν εί­χε καθόλου όραση ο Σόκο, ενώ από το άλλο έβλεπε μόνο κατά 30%. Έτσι, έμαθε να βασιλεύει ως μονόφθαλμος ανάμεσα στους ολοκληρωτι­κά τυφλούς μπόμπιρες στην σχολή, έχοντας πλεονέκτημα από τα άλλα παιδάκια. Την Γκουρού πλευρά του την ανέπτυξε από παιδί. Το είχε μέσα του να επιβάλλεται στους άλλους. Σε ένα φιλμ της σχολής που βρέθηκε για τις ανάγκες της δίκης του, ο τότε 12χρονος Ασαχάρα φαί­νεται στις πολεμικές τέχνες να εξολοθρεύει όλους τους αντιπάλους του. Και, μάλιστα, παρατηρήθηκε ότι ήταν αμείλικτος.

Σύμφωνα με τα δικαστικά αρχεία, αν και ουσιαστικά τυφλός μπορούσε να διαβά­ζει με μεγεθυντικό φακό. Ο Ασαχάρα, όμως, πάντα συνή­θιζε να παριστάνει τον ολοκληρω­τικά τυφλό στην κανονική του ζωή, έτσι ώστε όποιος ομιλούσε μαζί του να μην ξέρει τι βλέπει και τι δεν βλέπει. Για να έχει ένα ακό­μα πλεονέκτημα.

Σε ηλικία 18 ετών έκανε προσπάθεια να μπει στο πανεπιστήμιο του Τόκιο. Πρό­κειται για ένα πανεπιστήμιο πολύ δυνατό στην Ιαπωνία. Για τους απόφοιτους θεωρεί­ται ότι αποτελεί ένα σκαλο­πάτι για πολιτική καριέρα. Ο Ασαχάρα δεν έγινε δεκτός, όμως. Αυτό ξύπνησε μέσα του την οργή και έβγαλε στην επιφάνεια πολλά από το κό­μπλεξ που είχε από παιδί. Πρώτα τον απέρριψαν οι γονείς του και τώρα έρχεται και το δεύτερο κτύπημα. Δεν τον κάνουν δεκτό στο πανεπιστήμιο. Τον απορρίπτουν για δεύτερη φορά.

Τότε πήρε την απόφαση να αλλάξει το όνομά του. Και το έκανε Σόκο Ασαχάρα. Στα γιαπωνέζικα το Σόκο ακού­γεται ποιοτικό κι ευγενές, ενώ το Ασαχάρα δείχνει μια ηρωική καταγωγή. Η πρώτη επαγγελματική δραστηριότητα έρχεται αμέσως για τον Ασαχάρα. Ανοίγει (σαν κλασικός γκουρού) ένα μαγαζί με βότανα. Αυτή ήταν και η πρώτη του δουλειά. Τα πήγαινε αρκετά καλά, όμως το 1982 έγιναν καταγγελίες σε βάρος του και η αστυνομία άρχισε έρευνα. Κατη­γορείται ότι έβγαλε στην αγορά ένα περίεργο δυναμωτικό και θεραπευτικό σκεύασμα μαϊμού (ως κλασικός γκουρού) φτιαγμένο από πορτοκαλόφλουδες και άλλα συστατικά. Κι έτσι του αφαίρεσαν την άδεια.

Τότε ήταν που ο Σόκο δήλωσε ωμά στον συνεταίρο του (σύμφωνα με την κατάθεση του συνεταίρου στο δικαστή­ριο για τις δολοφονίες και τον τεχνητό σεισμό) ότι «Το μέλλον μας είναι στην θρησκεία - επιχείρηση». Αυτή η δή­λωσή του μεταφέρεται επί λέξει. Έβλεπε, δηλαδή, την θρησκεία σαν επιχείρηση. Στυγνά. Είχε πιάσει το μήνυμα και την δίψα του λαού για το πιο διαχρονικό παραμύθι, την θρησκεία. Κι έτσι πορεύθηκε μέχρι το τέλος με απλησίαστη επιτυχία.

Η απόφασή του να ασχοληθεί με την θρησκεία τον στέλνει στα Ιμαλάια. Έμεινε εκεί ως το 1984, ήδη 29 χρο­νών τότε. Η ανάκριση αργότερα έδειξε ότι την ίδια εποχή που ο Ασαχάρα ήταν στα Ιμαλάια αναφέρεται βάσει περι­γραφών ότι συνελήφθη από Ινδούς φρουρούς ένας τύπος τυφλός που έμοιαζε με τον Ασαχάρα να προσπαθεί να  φωτογραφήσει τον εαυτό του με την σχετική μηχανή κά­τω από τις ιερές συκιές του Βούδα. Κάτι που απαγορεύε­ται. Δεν σε αφήνουν καν να αγγίξεις ή να πλησιάσεις. Σ’ εκείνο το μέρος υποτίθεται ότι πήρε ο Βούδας την φώτιση κι έγινε Βούδας. Φωτισμένος, δηλαδή.

Με την επιστροφή του ο Ασαχάρα, οπλισμένος πια με υπόβαθρο θρησκευτικό, φτιάχνει το 1984 στην Ιαπωνία ένα κέντρο διαφωτισμού και γιόγκα δίνοντάς του το όνομα Α­ούμ. Αρχικά είχε μόνο έξι πελάτες. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τότε πώς θα εξελιχθεί το Αούμ και τι φονικό όπλο θα γίνει η αίρεση στα χέρια του Ασαχάρα. Με βάση τον Ινδουισμό η λέξη Αούμ συγκεντρώνει όλες τις δοξασίες. Είναι σα να λέει ο ορθόδοξος Αγία Τριάδα. Το Αούμ, δηλαδή, είναι μια λέξη κλειδί για την ινδουιστική τριάδα Μπράμα - Βίσνου - Σίβα. Αυτή είναι η Αγία Τριάδα τους. Συνενώνει, δηλαδή, το Αούμ την δύναμη αυτών των τριών θεοτήτων.

Το 1985 ο Ασαχάρα προ­μηθεύεται πρώιμη τεχνολογία γραφικών και δημοσιεύ­ει πληρωμένες καταχωρή­σεις στις καλύτερες εφημε­ρίδες και περιοδικά της Ιαπωνίας με κείμενο της αίρεσης και μια εντυπωσιακή για την εποχή και προσεγμένη φωτογραφία να δείχνει τον Ασαχάρα να διαλογίζεται σε θέση λω­τού και να πετάει στον αέ­ρα. Προχωρημένη φωτογραφία από την στιγμή που γνωρί­ζουμε ότι εκείνη την εποχή τα γραφικά δεν εί­χαν προχωρήσει ακόμα τό­σο πολύ. Ομιλούμε για 30 χρόνια πριν, όταν δεν είχαν μπει τα κομπιούτερ στα σπίτια των ανθρώπων. Αυτή ήταν και η πρώτη καμπάνια της αίρεσης. Με επικεφαλής και καθοδηγητή της εκστρατείας μια γερή μύτη για επιχειρήσεις, τον διευ­θυντή μιας εκ των κορυφαίων ασφαλιστικών εταιρειών της Ιαπωνίας.

Το 1989 ο Ασαχάρα φτά­νει να έχει όχι μόνο πολ­λούς αλλά και υ­ψηλού μορφωτικού και οι­κονομικού επιπέδου οπαδούς, Όποιος ήθελε να γίνει μέλος της αίρεσης ήταν απαράβα­τος κανόνας να παραδίδει αμέσως όλα τα περιουσια­κά του στοιχεία. Γιατί; Για να… απαλλαχθεί από τα γή­ινα βάρη και να ασχοληθεί με την σωτηρία του. Το γνωστό παραμύθι, δηλαδή. Στον πρώτο ενάμιση χρό­νο της λειτουργίας της αίρε­σης κάθε μέλος του Αούμ είχε συνεισφέρει (μέσο όρο) από 500.000 δολάρια!!! Από το 1990 άρχισε η ρευστοποίηση των ποσών και ο Ασαχάρα φτιάχνει κερδοφόρες εταιρείες. Κι έτσι η αίρεση εξελίσσεται σιγά-σιγά σε αυτοκρατορία.

 Η αίρεση φτιάχνει δίκτυο πωλήσεων PC, αλυσίδα γυμναστηρίων (ως κλασικοί γκουρού), εταιρείες γιαπωνέζικων ροζ τηλεραντεβού και, το πιο απίστευτο, δί­κτυο υπηρεσιών… φύλαξης μικρών παιδιών. Το 1992 είχε ιδρύ­σει ο Ασαχάρα τα πρώτα κοινόβια στην Ιαπωνία. Προ­καλούσε ενθουσιασμό στη νεολαία, που είχε αστική προέλευση και το Αούμ είχε γίνει ό,τι πιο μοδάτο υπήρχε στην Ιαπωνία. Ο συνωστισμός παιδιών με υψηλή μόρφωση και πλούσιους πατεράδες ήταν απίστευ­τος.