Δράκοι Γενικότερα

Οι Κινέζικοι Δράκοι
Ο Θεϊκός Κινέζικος Δράκος, θεωρείται εφάμιλλος με το σύμβολο της Κινέζικης φυλής.
Οι Κινέζοι ανά τον κόσμο, αυτοαποκαλούνται με υπερηφάνεια ως οι "Lung Tik Chuan Ren"(Απόγονοι του Δράκου). Οι Δράκοι αναφέρονται ως τα θεϊκά μυστικιστικά πλάσματα που φέρνουν μαζί τους τον υπέρτατο πλούτο, ευημερία και καλή τύχη.
Ως έμβλημα του Αυτοκράτορα και της αυτοκρατορικής κυριαρχίας, ο θρύλος του Κινέζικου Δράκου διαποτίζει τον αρχαίο Κινέζικο πολιτισμό και καθόρισε την κουλτούρα τους μέχρι και σήμερα. Η φιλανθρωπία του φανερώνει μεγαλείο, καλοσύνη και ευλογία.
Ο Κινέζικος Δράκος, ή Lung, συμβολίζει δύναμη και υπεροχή, γενναιότητα και τόλμη, ηρωισμό και καρτερία, ευγένεια και θειότητα. Ένας Δράκος υπερνικά τα εμπόδια, μέχρι η επιτυχία να γίνει δική του. Είναι γεμάτος ενέργεια, αποφασιστικός, αισιόδοξος, ευφυής και φιλόδοξος.Σε αντίθεση με την αρνητική ενέργεια που σχετίζεται με τους Δυτικούς Δράκους, οι περισσότεροι Ανατολικοί Δράκοι είναι όμορφοι, φιλικοί και σοφοί. Είναι οι άγγελοι της ?πω Ανατολής. Αντίθετα με το να είναι μισητοί, τους αγαπούν και τους λατρεύουν. Ναοί και προσκηνητάρια έχουν χτιστεί για να τους τιμήσουν, επειδή ελέγχουν την βροχή, τα ποτάμια, τις λίμνες και τις θάλασσες. Πολλές Κινέζικες πόλεις έχουν τις παγόδες, όπου άνθρωποι έκαιγαν αιθέρια έλαια και προσεύχονταν στους Δράκους. Το παρεκκλήσι (Pool Chapel) του Μαύρου Δράκου, κοντά στο Πεκίνο, ήταν πάντα κρατημένο για την Αυτοκράτειρα και την Αυλή της.
Ειδικές λατρευτικές τελετές λάβαιναν χώρα εκεί, κάθε πρώτη και δέκατη πέμπτη ημέρα κάθε μήνα.
Σε πολλά μέρη της άπω Ανατολής μπορεί να βρε κανείς προσκυνητάρια και ιερά των Δράκων. Συνήθως βρίσκονται κατά μήκος των ακτών και σε όχθες ποταμών, επειδή οι περισσότεροι Δράκοι της ?πω Ανατολής ζουν στο νερό. Στο Νησί του Ναού (Isle of the Temple), στην Θάλασσα της Ιαπωνικής Ενδοχώρας (Japan's Inland Sea), έχει γίνει διάσημη στάση για προσκυνητές που διαλογίζονται και προσεύχονται στους Δράκους.
Και οι θηλυκοί και οι αρσενικοί Δράκοι έχουν ζευγαρώσει με ανθρώπους. Οι απόγονοί τους έχουν γίνει μεγάλοι κυβερνήτες. Ο Ιάπωνας Αυτοκράτορας Hirohito εντόπισε την καταγωγή του, 125 γενιές πριν, στην Πριγκίπισσα Καρποφόρο Πετράδι (Fruitful Jewel), κόρη ενός Δράκου Βασιλιά της Θάλασσας. Σε πολλές ασιατικές χώρες, οι Αυτοκράτορες ισχυρίστηκαν ότι είχαν Δράκους προγόνους. Αυτό τους έκανε τόσο περήφανους, που οτιδήποτε χρησιμοποιούσαν ήταν διακοσμημένο με Δράκους και τα περιέγραφαν με την λέξη "δράκος" ως πρώτο συνθετικό: δράκο-θρόνος, δράκο-ρόμπα, δράκο-κρέβατο, δρακό-πλοίο. Με το να αποκαλέσει κάποιος τον Αυτοκράτορα "Δρακοπρόσωπο", ήταν η υπέρτατη τιμή που θα μπορούσε να του αποδοθεί.Οι άνθρωποι πίστευαν ότι οι ?ρχοντες μπορούσαν να μεταμορφώσουν τους εαυτούς τους σε Δράκους. Για εκατοντάδες χρόνια, Ιάπωνες Αυτοκράτορες κάθονταν καλυμμένοι πίσω από κουρτίνες μπαμπού, όποτε έρχονταν καλεσμένοι. Όποιος τολμούσε να κρυφοκοιτάξει, καταδικαζόταν σε θάνατο.
Οτιδήποτε συνδεδεμένο με τους Δράκους της ?πω Ανατολής είναι ευλογημένο. Η Χρονιά του Δράκου, η οποία λαβαίνει χώρα κάθε δώδεκα χρόνια, είναι τυχερή. Στις μέρες μας. Ανατολίτες αστρολόγοι ισχυρίζονται ότι τα παιδιά που γενιούνται στις Χρονιές του Δράκου απολαμβάνουν υγεία, πλούτο και μακροζωΐα.
Οι Δράκοι είναι τόσο σοφοί, που μπορούν να είναι βασιλικοί σύμβουλοι. Ένας δεκατριάχρονος βασιλιάς της Καμπότζης, περνούσε τις βραδιές του σ' ένα χρυσό πύργο, όπου συμβουλευόταν τον πραγματικό άρχοντα της χώρας, έναν Δράκο με εννέα κεφάλια.
Οι Δράκοι της ?πω Ανατολής αν και είναι σοφοί, είναι ματαιόδοξοι. Προσβάλλονται όταν ένας άρχοντας δεν ακολουθεί την συμβουλή τους, ή όταν οι άνθρωποι δεν τιμούν την σημασία τους. Τότε, με πίεση, οι Δράκοι είτε σταματούν την βροχή, είτε προκαλούν έλλειψη αποθεμάτων νερού, ή δημιουργούν μαύρα σύννεφα που προκαλούν καταιγίδες και πλημμύρες. Οι μικροί Δράκοι κάνουν μικρότερες ζημιές, όπως να κάνουν τις στέγες να "τρέχουν", ή κάνουν το ρύζι να "κολλάει".
Οι άνθρωποι φτιάχνουν πυροτεχνήματα και μεταφέρουν πελώριους χάρτινους Δράκους σε ειδικές παρελάσεις. Επίσης, κάνουν αγώνες ταχύτητας με πλοία σε σχήμα Δράκων στο νερό, για να ευχαριστήσουν και να κατευνάσουν τους Δράκους τους.
Ο Δράκος φέρει την ουσία της ζωής, με την μορφή της θεϊκής του πνοής, γνωστή σε πολλούς ως cheng chi. Προσφέρει ζωή και αποδίδει την δύναμή της με την μορφή των τεσσάρων εποχών, φέρνοντας νερό από την βροχή, ζεστασιά από την λιακάδα, αέρα από τις θάλασσες και χώμα από την γη. Ο Δράκος είναι η υπέρτατη αντιπροσώπευση των δυνάμεων της Μητέρας Φύσης.
Ο Κινέζικος Δράκος παρουσιάζεται συχνά σαν το σύμβολο της θεϊκής προστασίας και επαγρύπνισης. Θεωρείται ως το Ανώτερο Ων ανάμεσα σε όλα τα πλάσματα. Έχει την ικανότητα να ζει στις θάλασσες, να πετάει στους ουρανούς και να κουλουριάζεται στο έδαφος με την μορφή των βουνών. Με το να είναι το θεϊκό μυθικό ζώο, ο Δράκος μπορεί να διώχνει τα περιπλανώμενα κακά πνεύματα, να προστατεύει τους αθώους και να προσφέρει ασφάλεια σε όλους όσους φέρουν το έμβλημά του. Ο Κινέζικος Δράκος θεωρείται το ανώτερο σύμβολο της Καλής Τύχης.

Ο Χορός Των Δράκων
Είθε οι Δράκοι να σου προσφέρουν πλούτο και ευημερία
Είθε να εξορκίσουν το σκοτάδι, να σου προσφέρουν φώτιση
Είθε η Βασίλισσα Δράκαινα να σου χαρίσει εσώτερη δύναμη
και να εξουδετερώσει τους κρυφούς εχθρούς σου
Είθε οι Πνευματικοί Δράκοι να σου δωρίσουν την Δύναμη των Στοιχείων
και οι Κυβερνήτες Δράκοι των νεφών να σου παρέχουν βροχή όταν την ζητάς
Είθε η Ταμιάτ να επιφέρει τις αλλαγές που ζητάς
και η Ίσταρ να σου εμπνέει την Δύναμη των Δράκων
(Δρακονική ευλογία)

Τι είναι ο Χορός των Δράκων
Οι Δράκοι σαν πραγματικές οντότητες σίγουρα θεωρούνται μυθικά πλάσματα, αλλά όταν αναφερόμαστε σε αυτούς στον αποκρυφισμό, δεν μιλάμε για πλάσματα με σάρκα και οστά, αλλά για πνεύματα ανώτερου αστρικού πεδίου. Οι Δράκοι μπορούν να θεωρηθούν εκφράσεις Θεοτήτων ή Θεότητες χαμηλότερης ιεραρχίας ή αν θέλετε, ανώτερα πνεύματα-οδηγητές.
Ο Χορός των Δράκων είναι η επίκληση αυτών των Δράκων με σκοπό να βοηθήσουν σε διάφορα θέματα αλλά κυρίως να διδάξουν τον εξασκών. Συνήθως εξασκείται μοναχικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και Τάγματα Δρακονικής Μαγείας. Όπως κάθε Μυστικιστικό σύστημα, έτσι και ο Χορός των Δράκων απαιτεί αυτο-πειθαρχία, σκληρή εκπαίδευση και προσεκτική μελέτη, αλλά αυτό που χαρακτηρίζει την Δρακονική Μαγεία ως μια από τις πλέον επικίνδυνες πρακτικές, είναι το ότι οι Δράκοι επικαλούνται να καταλάβουν τον εξασκών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο εξασκών να καταλαμβάνεται προσωρινά από οντότητες με μέγιστη ενεργειακή δύναμη, κάτι που μπορεί να αποβεί όχι μόνο επώδυνο, αλλά και μοιραίο. Μας είναι ήδη -πιστεύω- γνωστό ότι η υλική μας υπόσταση και η ενεργειακή της δύναμη είναι πολύ εύθραυστη. Η κατάληψή της από ενεργειακή δύναμη κατά πολύ ανώτερη δεν είναι κάτι που θα πρέπει να λαμβάνεται ελαφρά ή να αντιμετωπίζεται ως παιχνίδι. Όταν ο εξασκών «χορεύει με τους Δράκους» αντιμετωπίζει δυνάμεις που πολύ εύκολα μπορούν να ξεφύγουν από τον έλεγχό του.
Παρόλα αυτά, οι Δράκοι δεν μπορούν με τίποτα να χαρακτηριστούν κακόβουλες οντότητες. Αντιθέτως είναι άκρως καλοπροαίρετοι και συνεργάσιμοι! Αυτό που τους καθιστά επικίνδυνους για εμάς τους θνητούς είναι η ανικανότητά τους να δαμάσουν την δύναμή τους ώστε να μην είναι επικίνδυνη για εμάς. Και αυτό είναι που τους ξεχωρίζει από τις άλλες ανώτερες οντότητες που είναι σε θέση να αντιληφθούν τα στενά όριά μας και να χαλιναγωγήσουν την δύναμή τους ανάλογα για μας.
Προειδοποιώ λοιπόν από τώρα όσους θα ήθελαν να ακολουθήσουν το μονοπάτι των Δράκων, ότι θα πρέπει να επιδείξουν σοβαρή προσοχή, αξιοσημείωτη πειθαρχεία και οπωσδήποτε πολυετή μελέτη, εκπαίδευση και εξάσκηση.

Τα μυστικά Δρακόσπιτα της Εύβοιας
Κάπου στη Νοτιοδυτική Εύβοια μεταξύ Στύρων και Καρύστου υπάρχουν διάσπαρτα κάποια άγνωστα στον πολύ κόσμο μεγαλιθικά κτίσματα. Κανείς δεν γνωρίζει πότε και από ποιους χτίστηκαν, προσδίδοντας τους έτσι μυστήριο και βοηθώντας τη λαϊκή φαντασία να δημιουργήσει μύθους γύρω από αυτά τα κτίσματα. Αυτά είναι τα λεγόμενα Δρακόσπιτα της νοτιοδυτικής Εύβοιας
Αντίθετα με τους αρχαίους δράκοντες, οι οποίοι ήταν μυθικά τέρατα με σώμα φιδιού που έβγαζαν καπνούς και φωτιές από τα στόματα τους και τις περισσότερες φορές είχαν τρία κεφάλια, οι δράκοντες των πιο σύγχρονων εποχών ήταν μυθικά τέρατα στα οποία ο λαός αποδίδει ανθρώπινη περίπου μορφή και καταπληκτική δύναμη.
Συχνά μάλιστα οι δράκοι τα βράδια μεταμορφώνονταν σε διάφορα πλάσματα και πήγαιναν να δουν τις κοπέλες που αγαπούσαν.
ΦΑΝΤΑΣΙΑ. Στη λαϊκή φαντασία οι δράκοι φυλάνε ένα θησαυρό, μία μοναδική πηγή νερού και άλλα τέτοια, ενώ άλλες φορές ζούνε εις βάρος των ανθρώπων καταφεύγοντας σε λεηλασίες και απαγωγές όμορφων κοριτσιών. Η έλλειψη γνώσεων γύρω από τα εντυπωσιακά αυτά οικοδομήματα κέντρισε τη λαϊκή φαντασία να πλέξει παραμύθια και μύθους γύρω από αυτά, δίνοντας τους την ονομασία "Δρακόσπιτα", μια που μόνο γιγαντόσωμα πλάσματα με εκπληκτική δύναμη θα μπορούσαν να τα έχουν χτίσει.
Πρώτοι κάτοικοι της Εύβοιας αναφέρονται οι Κουρήτες, οι οποίοι ήταν πολύ καλοί γνώστες της μεταλλουργίας. Κοιτίδα τους θεωρείται η Κρήτη. Οι Κουρήτες ήταν αυτοί που, σύμφωνα με τη μυθολογία. έκρουαν τις ασπίδες του σε ένα είδος χορού για να καλύψουν τα κλάματα του μικρού Δία, έτσι ώστε να μην τον αντιληφθεί ο πατέρας του ο Κρόνος.
Μετά τους Κουρήτες εγκαθίστανται στην Εύβοια οι Πελασγοί, οι Λέλεγες, οι Δρύοπες, οι Ίωνες και οι Αιολείς. Όταν ο Ηρακλής έδιωξε τους Δρύοπες από τον Παρνασσό και την Οίτη, ένα μέρος αυτών εγκαταστάθηκε στην Κάρυστο και τα Στύρα. Σύμφωνα με μια εκδοχή ίσως ήταν οι Δρύοπες αυτοί που κατασκεύασαν τα Δρακόσπιτα. Μια από τις φυλές που επίσης κυριάρχησε στην Εύβοια ήταν και οι ?βαντες, που ήταν Αιολική φυλή από τη Φωκίδα. Γενάρχης τους ήταν ο ?βας, που καταγόταν από την Αίγυπτο και εγγονός του ήταν ο μυθικός ήρωας Περσέας.
Ο Όμηρος μας πληροφορεί ότι οι Αβαντες με αρχηγό τον Ελεφήνωρα εκστράτευσαν στην Τροία στο πλευρό των Αχαιών με 40 πλοία. Αδιάψευστος μαρτυράς της μεγαλειώδους εκείνης εποχής είναι η ακρόπολη των Στύρων, η οποία χρονολογείται από την Μυκηναϊκή εποχή. Μάλιστα ένα από τα αρχαία ονόματα της Ευβοίας είναι και το Αβάντις. Η Εύβοια πήρε το όνομα της από την Εύβοια, νύμφη και κόρη του ποταμού Ασωπού.
Παλαιότερα επικρατούσε και η ονομασία "Χαλκίς", λόγω των πλούσιων κοιτασμάτων χαλκού. Παντού στην Εύβοια υπάρχουν αρχαίες μεταλλουργικές εγκαταστάσεις.
Οι Ευνοείς ίδρυσαν πολλές αποικίες και μετέδωσαν το χαλκιδικό και κυμαϊκό αλφάβητο στη Δύση.
Στη νοτιοδυτική Εύβοια, στα ορεινά, σε μια περιοχή που εκτείνεται από τα Στύρα μέχρι την Κάρυστο, υπάρχουν τα λιγοστά και μυστηριώδη Δρακόσπιτα. Ο αριθμός τους δεν ξεπερνάει τα είκοσι πέντε.
Αν εξαιρέσουμε 4 με 5 Δρακόσπιτα, τα υπόλοιπα βρίσκονται σε άσχημη κατάσταση.

Το Δρακόσπιτο της Όχης
Το σημαντικότερο και εντυπωσιακότερο, είναι το Δρακόσπιτο της Όχης, χωρίς αυτό να μειώνει την αξία των άλλων Δρακόσπιτων, όπως π.χ. αυτού των Καψάλων, που βρίσκεται μισή ώρα από τα Στύρα, στη διαδρομή προς την Κάρυστο, σε απόσταση λίγων δεκάδων μέτρων από τον ασφαλτόδρομο. Αρκετά εντυπωσιακά είναι και τα τρία Δρακόσπιτα στη θέση Πάλλη Λάκα Δραγκό, έξω από τα Στύρα. Το όρος Όχη, με υψόμετρο 1.399 μέτρων, δεσπόζει στη νότια Εύβοια. Από κάτω του βρίσκεται ο κόλπος της Καρύστου με την ομώνυμη πόλη. Στις πλαγιές της Οχης είναι χτισμένο από το 1962 το καταφύγιο Οχης της Ομοσπονδίας Εκδρομικών Σωματείων Ελλάδος. Το μονοπάτι που υπάρχει οδηγεί εκτός από την κορυφή του όρους και στο περίφημο Δρακόσπιτο της Οχης.
Χτισμένο σε υψόμετρο άνω των 1.300 μέτρων, ανάμεσα στις "μύτες" των δύο κορυφών του βουνού, το Δρακόσπιτο αυτό εντυπωσιάζει με τον όγκο του. Δεν θα ήταν υπερβολή να κάνουμε λόγο για ένα θαύμα της αρχιτεκτονικής. Εκεί κοντά του βρίσκεται και η μικρή, λιθόχτιστη εκκλησία του Προφήτη Ηλία
Το κτίσμα δεν έχει ούτε μια καμπύλη γραμμή.Είναι χτισμένο από μεγάλους μονοκόμματους ογκόλιθους που τέμνονται κάθετα μεταξύ τους, δίνοντας στο οικοδόμημα μια μοναδική βαρύτητα μορφής και κατασκευής. Το πρώτο επιβλητικό στοιχείο είναι η πύλη του, η οποία αποτελείται από τρεις μεγάλιθους εφαρμοσμένους τέλεια μεταξύ τους σε σχήμα "Π". Ο όγκος τους είναι εντυπωσιακός. Μόνο ο ένας από τους δύο κάθετους μεγάλιθους έχει βάρος που ξεπερνά τους 2 τόνους! Το ύψος του φτάνει τα 2.ίο μέτρα, το πλάτος του τα 1.40 μέτρα και το πάχος του τα 0.25 μέτρα.
Το δεύτερο πιο εντυπωσιακό κομμάτι του οικοδομήματος βρίσκεται ακριβώς πάνω από την πύλη και πρόκειται για μία εντυπωσιακών διαστάσεων μεγαλιθική πλάκα που αποτελεί μέρος της εξίσου εντυπωσιακής οροφής. Το μήκος της πλάκας αυτής φτάνει τα 4 μέτρα, το πλάτος της τα 2.5 μέτρα και το πάχος της τα 0.40 μέτρα, ενώ το βάρος της ξεπερνάει τους 10 τόνους! Αμέσως γεννιέται το ερώτημα, ποιοι και με ποιο τρόπο ανέβασαν αυτήν την πλάκα σε ύψος 2.5 μέτρων από το έδαφος. Η απάντηση ακόμη δεν έχει δοθεί. Ένα άλλο θαυμαστό στοιχείο του Δρακόσπιτου είναι η τέλεια ισορροπία που κρατάει τόσες χιλιάδες χρόνια τις μονολιθικές πλάκες της οροφής στην θέση τους. Δεν υπάρχει καμία υποστηρικτική κολόνα, η στέγη όμως παραμένει στη θέση της με αξιοθαύμαστη ισορροπία.
Ένα μικρό τμήμα της μόνο έχει καταπέσει, χωρίς να γνωρίζουμε το πότε και το γιατί.
Οι τεράστιες μονολιθικές πλάκες της οροφής είναι προσαρμοσμένες με απόλυτη ακρίβεια, επιτυγχάνοντας την απόλυτη ισορροπία. Αυτό το σύστημα στέγασης λέγεται εκφορικό σύστημα. Για την κατασκευή όμως ενός τέτοιου συστήματος απαιτούνται τέλειοι υπολογισμοί Το κτίσμα δεν έχει ούτε μια καμπύλη γραμμή. Είναι χτισμένο από μεγάλους μονοκόμματους ογκόλιθους που τέμνονται κάθετα μεταξύ τους, δίνοντας στο οικοδόμημα μια μοναδική βαρύτητα μορφής και κατασκευής. Το πρώτο επιβλητικό στοιχείο είναι η πύλη του, η οποία αποτελείται από τρεις μεγάλιθους εφαρμοσμένους τέλεια μεταξύ τους σε σχήμα "Π". Ο όγκος τους είναι εντυπωσιακός. Μόνο ο ένας από τους δύο κάθετους μεγάλιθους έχει βάρος που ξεπερνά τους 2 τόνους! Το ύψος του φτάνει τα 2.ίο μέτρα, το πλάτος του τα 1.40 μέτρα και το πάχος του τα 0.25 μέτρα. Το δεύτερο πιο εντυπωσιακό κομμάτι του οικοδομήματος βρίσκεται ακριβώς πάνω από την πύλη και πρόκειται για μία εντυπωσιακών διαστάσεων μεγαλιθική πλάκα που αποτελεί μέρος της εξίσου εντυπωσιακής οροφής. Το μήκος της πλάκας αυτής φτάνει τα 4 μέτρα, το πλάτος της τα 2.5 μέτρα και το πάχος της τα 0.40 μέτρα, ενώ το βάρος της ξεπερνάει τους 10 τόνους!
Αμέσως γεννιέται το ερώτημα, ποιοι και με ποιο τρόπο ανέβασαν αυτήν την πλάκα σε ύψος 2.5 μέτρων από το έδαφος. Η απάντηση ακόμη δεν έχει δοθεί. Ένα άλλο θαυμαστό στοιχείο του Δρακόσπιτου είναι η τέλεια ισορροπία που κρατάει τόσες χιλιάδες χρόνια τις μονολιθικές πλάκες της οροφής στην θέση τους. Δεν υπάρχει καμία υποστηρικτική κολόνα, η στέγη όμως παραμένει στη θέση της με αξιοθαύμαστη ισορροπία.
Ένα μικρό τμήμα της μόνο έχει καταπέσει, χωρίς να γνωρίζουμε το πότε και το γιατί. Οι τεράστιες μονολιθικές πλάκες της οροφής είναι προσαρμοσμένες με απόλυτη ακρίβεια, επιτυγχάνοντας την απόλυτη ισορροπία. Αυτό το σύστημα στέγασης λέγεται εκφορικό σύστημα. Για την κατασκευή όμως ενός τέτοιου συστήματος απαιτούνται τέλειοι υπολογισμοί.
Επάνω στο φαρδύ τοίχο του οικοδομήματος τοποθετείται μια μεγάλη πλάκα που εξέχει λίγο προς το εσωτερικό. Επάνω σε αυτή την πλάκα, τοποθετείται μία δεύτερη που εξέχει λίγο περισσότερο από την πρώτη και επάνω στη δεύτερη μία τρίτη με τον ίδιο τρόπο και ούτω καθεξής μέχρι που οι τελευταίες πλάκες συναντήσουν τις αντίστοιχες του απέναντι τοίχου. Τα βάρη των πλακών πρέπει να υπολογιστούν πολύ καλά γιατί αλλιώς το κέντρο βάρους την στέγης θα βρεθεί έξω από την βάση στήριξης (που στην προκειμένη περίπτωση είναι ο τοίχος του Δρακόσπιτου) και όλη η στέγη θα καταρρεύσει. Για να δώσουν μεγαλύτερη ασφάλεια σε αυτό το σύστημα στέγασης οι κατασκευαστές των Δρακόσπιτων φαίνεται πως χρησιμοποιούσαν και μεγάλους ογκόλιθους, που τους τοποθετούσαν πάνω στις πλάκες της οροφής, στο τμήμα το οποίο εφάπτεται πάνω στους τοίχους, σαν αντίβαρα. Αυτό το εκφορικό σύστημα της στέγης και η τέλεια συναρμογή του είναι ένα αρχιτεκτονικό επίτευγμα, ακατόρθωτο ίσως ακόμη και σήμερα για πολλούς αρχιτέκτονες.
Μυστήριο επίσης παραμένει το πώς μπόρεσαν οι άνθρωποι εκείνης της εποχής με ία μέσα που διέθεταν, να υψώσουν αυτούς τους μεγάλιθους βάρους τόσων πολλών τόνων ακόμη και σε ύψος άνω των 2.5 μέτρων. Ή μήπως έχουμε πολλά να μάθουμε ακόμη; Το Δρακόσπιτο της Οχης έχει 12.6 μέτρα μήκος, 7-7 μέτρα πλάτος και μέγιστο ύψος 3 μέτρα Πρόκειται δηλαδή για ένα κτίσμα το εμβαδόν του οποίου πλησιάζει τα 100 τετραγωνικά μέτρα. Η συναρμογή των ογκόλιθων στα πλαϊνά τοιχώματα, έχει γίνει χωρίς να χρησιμοποιηθεί το παραμικρό συνδετικό υλικό. Κι όμως οι πέτρες έχουν πελεκηθεί τόσο τέλεια και έχουν ταιριάξει η μία με την άλλη έτσι που να μην αφήνουν το παραμικρό κενό. Η δε ευθυγράμμιση τους είναι άψογη, δημιουργώντας ένα τέλειο παραλληλεπίπεδο πλευρικού τοιχώματος. Ποια όμως μπορεί να ήταν η χρήση ενός τέτοιου οικοδομήματος; Το 1959 ο καθηγητής της Αρχιτεκτονικής Σχολής της Θεσσαλονίκης Νικόλαος Μουτσόπουλος, έκανε έρευνα και ανασκαφές στα Δρακόσπιτα της Νότιας Εύβοιας. Σε αυτό της Οχης, βρήκε στο εσωτερικό του αγγεία που χρονολογούνται από τον 70 π.Χ. αιώνα (Αρχαϊκή περίοδος) και έπειτα. έξω από το κτίσμα εντοπίστηκε ένας αποθέτης, δηλαδή μια υπόγεια κατασκευή που περιείχε οστά ζώων, όστρακα, θραύσματα από αγγεία και μερικά άλλα μικροαντικείμενα, το πιθανότερο κατάλοιπα από θυσίες (λέγεται ακόμα ότι βρέθηκε και ένα όστρακο που είχε χαραγμένο επάνω του ένα άγνωστο είδος γραφής). Σύμφωνα με τον καθηγητή Ν. Μουτσόπουλο πρόκειται περί λατρευτικού κτίσματος που χτίστηκε από τους Δρύοπες πριν το γόο π.Χ. Η μυθολογία ενισχύει αυτήν την εκδοχή καθώς λέει πως στην κορυφή της Οχης έσμιξε ο Δίας με την Ήρα. ίσως λοιπόν τα Δρακόσπιτα να ήταν κτίσματα αφιερωμένα στον Δία και την Ήρα.
Άλλοι αρχαιολόγοι και ερευνητές υποστηρίζουν ότι έχει κατασκευαστεί πριν τον Τρωικό Πόλεμο, ενώ ένας ξένος ερευνητής υποστήριξε ότι ίσως να πρόκειται για το αρχαιότερο κτίσμα στην Ευρώπη. Πολλά Δρακόσπιτα βρίσκονται κοντά σε αρχαία λατομεία. Έτσι δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι δεν πρόκειται για τίποτα περισσότερο από καταφύγια λατόμων, ενώ άλλοι ερευνητές λένε ότι πρόκειται για ταφικά μνημεία. Απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα μπορεί να δώσει μόνο μια πιο εκτεταμένη αρχαιολογική, τοπογραφική και γεωλογική έρευνα. Αυτό που ξέρουμε σίγουρα, είναι ότι η Εύβοια κατοικήθηκε από πολύ νωρίς, ήδη από την Παλαιολιθική εποχή ενώ τη Νεολιθική εποχή ήταν ήδη πυκνοκατοικημένη, με αξιόλογες πόλεις και ναυτικό. Τη μεγαλύτερη της άνθηση τη γνώρισε την Πρωτοελλαδική εποχή(3200-2100 π.Χ.), περίοδο κατά την οποία ανέπτυξε εμπορικές σχέσεις με τα νησιά του Αιγαίου και την Μικρά Ασία. Τη μεγάλη της ακμή την οφείλει στην καίρια γεωγραφική θέση της, στα εύφορα εδάφη της και στο μεγάλο ορυκτό πλούτο της. Η μοναδικότητα των Δρακόσπιτων μαρτυρεί ότι δημιουργήθηκαν από φορείς ντόπιου πληθυσμού με εντυπωσιακές γνώσεις αρχιτεκτονικής και κατεργασίας της πέτρας.
Για την ώρα μόνο αβέβαιες υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε για το ποιοι ήταν οι κατασκευαστές τους, αλλά και για τον τόπο καταγωγής τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ελληνικές πυραμίδες όπως αυτή του Ελληνικού τις οποίες κάποιοι ερευνητές τις χρονολογούν γύρω στα 300 π.Χ. ενώ κάποιοι άλλοι που στηρίζονται στη μέθοδο χρονολόγησης της θερμοφωταύγειας τις τοποθετούν γύρω στα 2.720 π.Χ. Ούτε για αυτές έχει δοθεί μια ικανοποιητική εξήγηση, ίσως μια πιο εκτεταμένη έρευνα να φέρει στο φως ένα κομμάτι του άγνωστου ελληνικού πολιτισμού και να δημιουργήσει καινούργια ερωτήματα, αλλά και να δώσει απαντήσεις σε αυτά. Για την ώρα, οι γιγαντόσωμοι δράκοι ίσως να παραμένουν οι φρουροί ενός θησαυρού γνώσεων που δεν τον χωράει ο νους μας.
Στην τοποθεσία Μύλοι της Καρύστου, σε ένα απόκρημνο τοπίο, εκεί όπου κάποτε ήταν ένα αρχαίο λατομείο, κάποιες λευκές κολόνες ξεχωρίζουν στο χώμα. Πρόκειται για μονολιθικούς κολοσσιαίους κίονες, οι οποίοι αφέθηκαν εκεί στην πλαγιά όταν σταμάτησε πια η ζήτηση τους. Το μέγεθος τους είναι εντυπωσιακό. Οι μεγαλύτεροι έχουν μήκος 11 μέτρα και μέγιστη διάμετρο 2.2 μέτρα. Το βάρος τους ξεπερνά τους 40 τόνους. Οι κίονες αυτοί ανήκουν στην ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο και η ύπαρξη τους ήταν πασίγνωστη. Χρησιμοποιήθηκαν σε πολλά σπουδαία μνημεία τόσο της ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής όσο και σε μεταγενέστερα όπως ο ?γιος Δημήτριος στη Θεσσαλονίκη, η Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη και άλλα. Ο τρόπος που οι άνθρωποι εκείνων των εποχών εξόρυσσαν ένα τόσο μεγάλο κομμάτι συμπαγούς μαρμάρου, το επεξεργάζονταν τέλεια και το τοποθετούσαν στα πλοία με τέτοιο τρόπο ώστε αυτά να μη βυθίζονται, είναι μια πρόκληση για τους ερευνητές. Ακόμη και αν αυτοί οι κίονες κείτονται εγκαταλελειμμένοι σε εκείνη την πλαγιά της Οχης, έχουν να μας θυμίσουν πόσα πολλά στοιχεία αγνοούμε για την τεχνογνωσία των πολιτισμών του παρελθόντος.